Share
บทที่ 108
Related chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 109
เฉียวซุนรู้สึกทนไม่ไหว "ลู่เจ๋อ นี่โรงพยาบาลนะ!""แน่นอนผมรู้"ลู่เจ๋อไม่สะทกสะท้าน เขากดร่างเธอไว้ ใบหน้าหล่อเหลาแนบชิดหูของเธอ เสียงยิ่งอันตรายขึ้น "รู้ไหมว่าเขาเป็นใคร"เฉียวซุนเดาความคิดที่ซ่อนอยู่ของเขาเขาเป็นประธานของลู่ซื่อกรุ๊ป มีสถานะ มีตำแหน่ง ไม่อนุญาตให้ภรรยาเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นมากเกินไปเฉียวซุนยิ้มอย่างขมขื่นเธอพูด "ลู่เจ๋อ ฉันไม่มีความคิดสกปรกแบบคุณ ไม่มีความรู้สึกอย่างนั้น... วางใจได้ ก่อนเราจะหย่ากัน ฉันจะไม่มีความสัมพันธ์กับคนอื่น"พูดจบ เธอผลักเขาออกไป หันหลังกลับ และเข้าไปในห้องผู้ป่วยลู่เจ๋อผลักประตูให้เปิดแล้วเข้าไปพอเข้าไป ก็ขมวดคิ้ว ไม่ใช่ห้องเดี่ยวเซิ่นชิงขยับเก้าอี้ให้เขา กระซิบเบาๆ "รีบนั่ง! ฉันจะให้เฉียวซุนปอกผลไม้ให้คุณ ... เฮ้ เฉียวซุนอย่าเพิ่งตะลึง! อีกแปบเธอก็กลับกับลู่เจ๋อล่ะกัน ฉันจะอยู่ที่นี่ดูแลพ่อคุณให้เอง!”ลู่เจ๋อนั่งลง พูดคุยกับเฉียวต้าซุนโดยปกติเขาเย็นชากับเฉียวซุน แต่เขาประพฤติตนไร้ที่ติต่อหน้าเฉียวต้าซุน เขาอยู่ในโลกธุรกิจมาหลายปี ตราบใดที่เขาเอาใจ เต็มที่ ก็ทำให้คนประทับใจเขาได้ง่ายเฉียวต้าซุนชอบเขามาโดยตลอดเมื่อลู่เจ๋อเ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 110
เขาได้รับของขวัญที่หายาก แต่เฉียวซุนปฏิเสธเธองอนิ้วสีขาวบางๆ เล็กน้อยความอดทนของลู่เจ๋อมีจำกัด "คุณต้องการอะไรกันแน่?"เฉียวซุนกระซิบ "หย่า! ฉันต้องการหย่ากับคุณ"ลู่เจ๋อยุ่งกับงาน เฉียวซุนปฏิเสธที่จะกลับบ้าน เขาพยายามหากระดุมข้อมือตอนเช้าแต่ก็หาไม่พบ ในใจเขารู้สึกไม่มีความสุข เกือบโกรธตอนเห็นเหอจี้ถังและพยาบาลพูดกันอยู่หน้ารถบีเอ็มดับเบิลยูสีขาวในลานจอดรถข้างหน้า ลู่เจ๋อยิ่งไม่มีความสุข เอาลิ้นดุนปากไว้ในเวลานี้ โทรศัพท์เขาก็ดังขึ้น เป็นเลขาฉินที่โทรมา ลู่เจ๋อกดรับ พูดด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยดีนัก "เกิดอะไรขึ้น?"เลขาฉินบอกเขา "คุณไป๋เพิ่งลุกจากเตียง ไม่ระวังแล้วล้มลง เธอได้รับบาดเจ็บที่เส้นประสาทขา ตอนนี้เธออารมณ์ไม่ดี คุณลู่ คุณอยากไปดูเธอที่เมืองเฮช ไหม? ถ้าคุณไป เธอคงมีความสุขมาก”ลู่เจ๋อถือโทรศัพท์ ไม่ได้พูดทันที เห็นได้ชัดว่ากังวลเฉียวซุนที่ยืนอยู่ข้างเขาเสียงในโทรศัพท์เขาไม่เบา เฉียวซุนได้ยินแล้วเธอยิ้มเบาๆ เปิดประตูรถลงจากรถ แล้วจากไปโดยไม่หันกลับมามองลมยามเย็นพัดผ่าน ทำให้ร่างกายของเฉียวซุนรู้สึกหนาวเย็นเธอคิดว่า โชคดีที่ลู่เจ๋อหยิบแหวนแต่งงานออกมาตอนนี้ เธอ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 111
เช้าวันรุ่งขึ้น ลู่เจ๋อตื่นขึ้นมาและพบว่าเฉียวซุนไม่ได้นอนอยู่ข้าง ๆ แล้ว เขานึกว่าเธออยู่ในห้องแต่งตัว จึงค่อยๆ พลิกตัว และ เดินเข้าไปในห้องนั้นชุดสูทที่เขาต้องสวมใส่ในวันนี้ถูกแขวนไว้บนตู้เสื้อผ้า ชุดเซ็ตนาฬิกาข้อมือและกระดุมแขนถูกเลือกไว้อย่างดี...แต่ตัวของเฉียวซุนกลับไม่อยู่ลู่เจ๋อจึงคิดว่าเฉียวซุนอาจจะกำลังเตรียมอาหารเช้าอยู่ที่ชั้นหนึ่งหลังจากที่ล้างหน้าบ้วนปากเสร็จแล้ว เขาจึงรีบเปลี่ยนชุดแล้วลงไปคนรับใช้กำลังจัดจานอาหารอยู่ในห้องอาหารชั้นหนึ่ง พร้อมทั้งเตรียมครัวซองต์อบใหม่ 2 ชิ้น กาแฟดำที่คุณชายดื่มเป็นประจำ และเตรียมหนังสือพิมพ์ภาษาอังกฤษตอนเช้าวางไว้ด้านซ้ายมือ ของพวกนี้คือสิ่งที่คุณนายมักจะเป็นคนเตรียมเอาไว้เสมอเมื่อเห็นลู่เจ๋อลงมา คนรับใช้ก็ทักทายอย่างนอบน้อมลู่เจ๋อนั่งลงพร้อมทั้งพลิกหนังสือพิมพ์ไปมา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาถามคนรับใช้ว่า : “เฉียวซุนล่ะ?”คนรับใช้สะดุ้งเล็กน้อยสักครู่หนึ่งเธอถึงหันกลับมา และเอ่ยตอบอย่างอ่อนโยน : “คุณชายถามถึงคุณนายลู่เหรอคะ? คุณนายลู่ออกไปข้างนอกตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ เหมือนว่าจะกลับไปบ้านคุณย่าค่ะ ยังบอกอีกว่าจะไปค้างสัก 2-3 วัน”
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 112
อีกฝั่งของโทรศัพท์ ลู่เจ๋อมองโทรศัพท์ของตนและยิ้มอย่างเงียบ ๆอะไรที่เขาอยากได้ เขาไม่เคยไม่ได้มาเขาต้องการเฉียวซุน และเธอจะต้องเป็นของเขา!......เฉียวซุนวางสายโทรศัพท์แล้วเดินออกไปเสิ่นชิงดูสีหน้าท่าทางของเธอแล้วจึงถามขึ้น : “มีปัญหากับลู่เจ๋ออีกแล้วเหรอ?”เฉียวซุนส่ายหน้า เธอพูดความจริงกับเสิ่นชิง : “ไม่กี่วันก่อนไม่ค่อยดีเท่าไหร่ค่ะ แต่เมื่อคืนเขากลับมีท่าทีเปลี่ยนไป ป้าเสิ่น……หนูเดาความคิดของลู่เจ๋อไม่ถูกเลย”เสิ่นชิงเดินกลับไปที่ห้องนอนและออกมาพร้อมกับตั๋ว 1 ใบในมือเสิ่นชิงลูบมันเบา ๆ และยิ้มอย่างอ่อนโยน : “นี่เป็นนิทรรศการภาพวาดของแม่หนูในช่วงชีวิตของเธอ เสี่ยวซุน ถ้าในใจมีอะไรก็ไปเดินเล่นให้ผ่อนคลายเถอะ......ค่อยกลับมาทานข้าวตอนเย็น ป้าจะเก็บเกี๊ยวไว้ให้”นิทรรศการภาพวาดของคุณแม่......เฉียวซุนรับตั๋วมา พลางลูบอย่างหวงแหนแม่ของเธอแซ่ฉิน และได้ชื่อว่าตงจิงเฉิงตั้งแต่อายุยังน้อย น่าเสียดายที่ความงดงามนี้กลับด่วนจากไปก่อน หลังจากที่เธอเสียชีวิตได้ไม่นาน ผลงานของเธอกว่าร้อยชิ้นก็ถูกส่งออกแกลเลอรี่ ด้วยมูลค่า 4-8 ล้านเสิ่นชิงดูออกว่าเธออยากไป จึงคะยั้นคะยอเธอเบา ๆ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 113
ฤดูใบไม้ร่วงในตอนเย็น ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆหลากหลาย เพิ่มสีสันให้กับยามพลบค่ำเฉียวซุนกลับมาที่อพาร์ตเมนต์ตระกูลเฉียวแค่เปิดประตู เธอก็ได้ยินเสียงพูดของลู่เจ๋อ ซึ่งเป็นเสียงที่ไพเราะและอ่อนโยน“เมื่อก่อนที่เรียนที่ต่างประเทศ ท่อน้ำเสียผมก็ซ่อมเองครับ”“ถึงเสื้อผ้าจะสกปรก พรุ่งนี้เช้าผมค่อยกลับไปเปลี่ยนก็ได้ครับ! ไม่รบกวนเลยครับป้าเสิ่น”......เขามาทำอะไรที่นี่?เฉียวซุนปิดประตูลง และเปลี่ยนรองเท้าอย่างเงียบ ๆ เสิ่นชิงได้ยินเสียงจึงบอกเธอเสียงเบา : “เขามาได้ชั่วโมงหนึ่งแล้ว ท่อน้ำในครัวแตกพอดี เขาก็ซ่อมให้! เขามารับหนูกลับไปใช่ไหม?”เสิ่นชิงตกใจอยู่ไม่น้อยปกติลู่เจ๋อรักศักดิ์ศรีจะตาย เคยทำเรื่องแบบนี้ที่ไหน? ดูเหมือนว่าพวกผู้ชายจะเป็นเหมือนกันหมด ถ้าคิดจะเอาใจ แม้แต่บอกให้เขามุดบ้านสุนัขก็สามารถทำได้!เฉียวซุนถอดเสื้อคลุมของเธอออก และพูดเบา ๆ : “วันนี้หนูจะนอนที่นี่”เสิ่นชิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก : “ได้ ป้าไปทำอาหารก่อน! เดี๋ยวตอนทานข้าวก็พูดกันดี ๆ ล่ะ แล้วก็อย่าไปกระตุ้นอะไรพ่อหนูอีกล่ะ……ถึงเขาจะไม่พูด แต่ก็คงมีอะไรในใจต่อลู่เจ๋ออยู่บ้าง”เฉียวซุนรู้เรื่องพวกนี้ดี เธอจึ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 114
นิ้วเรียวยาวของลู่เจ๋อม้วนผมยาวสลวยเล่น เสียงเอื่อยเฉื่อยและเซ็กซี่ในเวลากลางคืนเอ่ยขึ้น : “เงินเล็กน้อยพวกนั้นของคุณ คือเงินที่หามาได้จากการสีไวโอลินให้ลู่จิ้นเซิงใช่ไหมล่ะ? กี่พันหรือกี่หมื่นล่ะ? ไม่พอดื่มกาแฟระดับพรีเมี่ยมหรอก”เฉียวซุนคว่ำหน้าบนไหล่เขา ไม่ส่งเสียงอะไรออกมาบางทีเงินเพียงเล็กน้อยของเธออาจจะดูไม่สำคัญอะไรในสายตาเขาแต่ทว่าในสายตาเฉียวซุน นั่นคือน้ำพักน้ำแรงทั้งหมดที่เธอรวบรวมไว้ ถึงแม้ว่าเธอจะกลับไปแล้ว วันข้างหน้าเธอก็จะพึ่งพาแค่ตนเอง เธอไม่อยากใช้ชีวิตโดยพึ่งแต่ลู่เจ๋อ ไม่อยากติดหนี้เขาหลังจากที่มีความสัมพันธ์กันเธอไม่พูด ลู่เจ๋อก็รู้ทั้งหมดแล้วเขาวาดแขนรอบกายเธอ ก่อนจะรวบเธอมากอดไว้ มือใหญ่โอบเธอเอาไว้ เขากอดเธอแบบนี้อยู่นานเฉียวซุนดิ้นรนอย่างกระวนกระวายใจ : “ลู่เจ๋อ ฉันจะไปอาบน้ำ!”แต่ลู่เจ๋อกลับรั้งมือเธอไว้ เขาโอบรอบตัวเธอ...หน้าผากของทั้งสองแนบชิดกัน สันจมูกของเขาเสียดสีไปมากับหน้าเธออย่างใกล้ชิด ทำให้เธอพูดไม่ออกถึงความใกล้ชิด พูดไม่ออกถึงความหลงใหล เฉียวซุนทนรับเรื่องแบบนี้ไม่ได้แล้วเธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย : “ลู่เจ๋อ อย่าทำแบบนี้!”ดวงตาสีดำเ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 115
ลู่เจ๋อเปิดโคมไฟหัวเตียงเขาลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง พลางจ้องมองเธออย่างลึกซึ้ง : “คุณคิดว่าไงล่ะ?”เฉียวซุนไม่รู้อะไรเลยลู่เจ๋อยิ้มเบา ๆ น้ำเสียงของเขาในยามค่ำคืนดูดึงดูดเป็นพิเศษ : “เฉียวซุน ผมไม่เคยรักใครจริง และก็ไม่รู้ว่าการรักใครสักคนเป็นยังไง! แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมใส่ใจผู้หญิง ใส่ใจจนถึงขั้นละทิ้งหลักการ ใส่ใจจนถึงขั้นมาซ่อมท่อน้ำให้ที่บ้านคุณ”เขาหยุดพูดไปสักครู่แล้วจึงพูดต่อ : “หรือคุณคิดว่า ผมเพียงแค่อยากหาคนนอนด้วย? เฉียวซุน คุณควรจะรู้ ถ้าผมต้องการแค่เรื่องพวกนี้ ผมสามารถหาผู้หญิงสวยๆ มาได้มากมายเลยล่ะ”เฉียวซุนไม่สนใจเขา : “ฉันไม่ได้รั้งคุณไว้หนิ”ลู่เจ๋อหัวเราะเบา ๆภายใต้โคมไฟสลัว ขนตาของเขาช่างมีเสน่ห์ แม้กระทั่งดวงตาของเขาก็ช่างมีเสน่ห์เหมือนผู้ชายที่มีวุฒิภาวะ เฉียวซุนรู้ดีว่าถ้าหากเขาอยากหาผู้หญิงมาไว้ข้างกายสักคน มีคนมากมายพร้อมมาอยู่รอบกายโดยที่เขาไม่ต้องเสียเงินสักบาทลู่เจ๋อลูบใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยนเขาเอ่ยเสียงต่ำ : “อาจจะเป็นเพราะอายุของผม ตอนนี้ผมหวังอยากจะมีชีวิตครอบครัวแล้ว เฉียวซุน ผมอยากมีลูกกับคุณ ลูกชายหรือลูกสาวก็ได้...แต่ถ้าเทียบกับคุณ ผมยิ
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 116
ลู่เจ๋อกลับมาถึงเมือง B ในเย็นวันศุกร์เลขาฉินไปรับเขาพร้อมกับคนขับรถที่สนามบิน หลังจากขึ้นรถ เลขาฉินก็ถามเขาอย่างเป็นธรรมชาติ : “ประธานลู่ จะไปบริษัทหรือคฤหาสน์คะ?”ลู่เจ๋อยุ่งงานยุ่งตลอดสัปดาห์ เขารู้สึกเหนื่อยมากจริง ๆ ได้ยินแบบนี้เขาขมวดคิ้วแล้วพูดว่า : “ไปอพาร์ตเมนต์ของเฉียวซุนเถอะ!”เลขาฉินแอบรู้สึกน้อยใจหลังจากนั้นสักพัก เธอก็ถามเสียงเบา : “ไปรับเธอกลับบ้านเหรอ? พวกคุณทะเลาะกันเหรอคะ?”ลู่เจ๋อขมวดคิ้ว : “เลขาฉินล้ำเส้นเกินไปแล้วนะ”ฉินอวี๋ไม่กล้าถามอีก เธอวางมือทั้งสองลงบนชายกระโปรง และกำมือไว้แน่น......เธอเป็นผู้หญิง และสัญชาตญาณของผู้หญิงก็แม่นยำมาก เธอสัมผัสได้ว่าลู่เจ๋อเริ่มรู้สึกดีกับเฉียวซุนขึ้นเรื่อย ๆ ไม่กี่วันก่อนมีกรอบรูปมาตั้งเพิ่มบนโต๊ะทำงานของเขา รูปนั้นคือรูปเฉียวซุนชีวิตแต่งงานสามปี สุดท้ายลู่เจ๋อก็รู้สึกชอบเฉียวซุนแล้วรถขับมาได้ครึ่งทางก็จอดให้เลขาฉินลงเมื่อไปถึงบ้านพักเฉียว ฟ้าก็เริ่มมืดครึ้มแล้ว เป็นสีเทาจาง ๆ...มีเพียงแสงอาทิตย์ที่สองแสงผ่านกลุ่มเมฆเพียงริบหรี่ที่ยังฝืนส่องแสงสว่างสุดท้ายอยู่เฉียวซุนกำลังเดินเล่นเป็นเพื่อนคุณพ่อ พ่อลูกหยอกล้อกันไ
Latest chapter
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 445
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 444
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 443
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 442
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 441
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 440
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 439
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 438
ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม บทที่ 437
