เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 6 กามเทพเห็นแก่กิน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-27 14:14:45ตอนที่ 6 กามเทพเห็นแก่กิน
เสียงสัญญาณโทรออกดังอยู่พักใหญ่ ในที่สุดปลายสายก็รับสายสักที
'สวัสดีค่ะ'
"คุณอาแก้มขาสวัสดีค่ะ หนูนิดหลานอาสิงห์เองนะคะ"
'อ้าวหนูนิดเองเหรอคะ น้ำมูกยังไม่หายอย่าลืมทานยานะคะ'
"นิดทานแล้วค่ะ"
'คุณอาของนิดมีธุระอะไรกับอาแก้มมั้ยคะ'
"อุ้ย! รู้ด้วย" เสียงหลานสาวกับคุณอาซุบซิบกันดังเข้าไปในสาย
"คุณหมอ...ผมกลัวคุณเหงาก็เลยให้หนูนิดโทรหาครับ"
'ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ ฉันอยู่ได้กำลังจะเข้านอนแล้วค่ะ'
"เอ่อ...เดี๋ยวสิครับ ไม่ทราบว่าคุณหมอมีวันหยุดวันไหนบ้างครับ"
'ทำไมเหรอคะ'
"ผมว่าจะพาหนูนิดไปเที่ยวดูน้ำบนเขื่อนช่วงนี้หน้าฝนน้ำกำลังเยอะเลย อยากชวนคุณไปด้วยกัน คิดซะว่าเปิดหูเปิดตานะครับ"
'วันเสาร์ค่ะ'
"โอเคครับ งั้นเสาร์นี้เราสามคนไปเที่ยวเขื่อนกัน"
"เย่ๆนิดกำลังจะได้ไปเที่ยวแล้ว บนเขื่อนมีขนมอร่อยๆเยอะแยะเลย นิดอยากกิน" เสียงหลานสาวคุณอาสิงห์ดีใจส่งเสียงดังลั่น
"นี่เจ้าตัวแสบตกลงอยากไปเที่ยวหรือว่าอยากไปหาของอร่อยกินคะ"
"ทั้งสองอย่างเลยค่ะ คุณอาแก้มขาว่าแต่วันเสาร์นี่นิดต้องรออีกนานแค่ไหนคะ"
'อีกสองวันค่ะ'
"โอ้โห...นานจัง"
"คุณหมอผมไม่รบกวนแล้ว เดี๋ยวผมจะโทรไปนัดเวลากับคุณอีกครั้ง ไว้เจอกันนะครับ" เมื่อเธอบอกว่ากำลังจะเข้านอนแล้วเขาจึงจำเป็นต้องยอมวางสายไปก่อน
'ค่ะ'
"คุณอาแก้มขา หลับฝันดีนะคะ"
'ฝันดีค่ะหนูนิด'
"แล้วผมล่ะครับ"
'เรื่องของคุณสิคะ'
"ฝันดีนะครับคุณหมอ" นิชนันท์ไม่ได้บอกฝันดีกับสิงหราช เธอวางสายไปการสนทนาจบลงแค่ตรงนี้...
"หนูนิดขอบคุณนะคะ" คุณอาหนุ่มกอดหลานสาวแน่นเมื่อได้ในสิ่งที่หวังสมดังใจ
"คุณอา คุณอา นิดหายใจไม่ออก"
"ขอโทษค่ะ อาดีใจไปหน่อย"
"นิดก็ดีใจค่ะ" คลายอ้อมกอดให้แล้วมองหน้าหลานสาวงงๆ
"หนูนิดดีใจเรื่องอะไรคะ"
"เรื่องจะได้ไปเที่ยวกับกินขนมอร่อยๆบนเขื่อนค่ะ" เสียงใสๆตอบออกมาพร้อมกับรอยยิ้ม
"เห็นแก่กินจริงๆหลานอา" ขยี้ผมบนศีรษะของหลานสาวเล่นด้วยความเอ็นดู
"เร็วสิคะคุณอา นิดคิดถึงมี๊กับป๊าจะแย่อยู่แล้วค่ะ"
"อ๋อค่ะ อาลืมเลย" ดีใจมากไปหน่อย! ผมหยิบมือถือแล้วต่อสายหาเฮียช้าง ป๊ะป๋าของยัยหนูนิดให้ ไม่นานเฮียก็รับสาย
'ว่าไงสิงห์'
"เฮียครับ วันนี้ในห้องผมมีลิงมาขอนอนด้วยครับ"
"ป๊าขา...นิดคิดถึงป๊ากับมี๊จังเลยค่ะ" เสียงใสๆดังเข้ามาในสาย น้ำตาของมี๊หวานไหลออกมาเพราะคิดถึงลูกสาว เธอบ่นกับสามีทุกวันว่าให้ไปรับหนูนิดกลับมา
'ป๊ากับมี๊ก็คิดถึงหนูนิดนะคะ' แอบมองภรรยาข้างๆเช็ดน้ำตา
"มี๊ล่ะคะ" เด็กน้อยถามหาแม่...
'มี๊อยู่นี่ค่ะ ได้ข่าวว่าลูกสาวมี๊ไม่สบายหายหรือยังคะ' เช็ดน้ำตาเสร็จก็แสดงตัวเข้ามาในกล้องที่ผู้เป็นสามีถืออยู่ พลางยิ้มให้ลูกสาวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"กินยาช้อนเดียวก็หายแล้วค่ะ มี๊ล่ะคะไม่สบายหายหรือยัง"
'ดีขึ้นแล้วค่ะ คุณหมอให้ยามาทาน'
"ถ้าหายแล้วนิดก็จะได้กลับบ้านแล้วใช่มั้ยคะ" ต่างคนต่างคิดถึงกัน
"อ๊ะๆหนูนิดคะ เสาร์นี้เรามีนัดเที่ยวบนเขื่อนกันนะคะ" สิงหราชรีบเอ่ยบอกหลานสาว ถ้าขาดหนูนิดไปมีหวังคุณหมอคงไม่ยอมไปเที่ยวด้วยแน่ๆ
"จริงด้วย..." หนูนิดทำหน้านึกขึ้นได้
"ถ้างั้นวันอาทิตย์กลับบ้าน" เมื่อหลานสาวพูดแบบนี้ คุณอาหนุ่มก็เริ่มร้อนใจ
"อย่าเพิ่งกลับเลย ยังมีที่เที่ยวอีกตั้งหลายที่อยู่ต่ออีกหน่อยนะคะหลานสาวอา" เกลี้ยกล่อมเต็มที่
'ให้ป๊ากับมี๊ขับรถไปหาหนูที่บ้านสวนเอามั้ยคะ' คนเป็นบิดาเอ่ยถามลูกสาว
"เฮียไม่ต้องมาเลย ถ้ามายัยหนูนิดร้องตามเฮียกลับไปแน่" คชานึกแปลกใจ ทำไมน้องชายพูดแบบนี้
'มีอะไรหรือเปล่า'
"มีครับ" ตอบอย่างไม่ปิดบัง ลูกผู้ชายบ้านนี้ไม่เคยมีความลับต่อกัน
'อะไรของแก'
"ผมเจอสาวคนหนึ่งอย่างน่ารักเลยครับเฮีย เพิ่งอกหักมาเช่ารีสอร์ตผมอยู่เป็นคุณหมอด้วยนะ"
'มึงจีบ...'
"ใช่แล้วครับ"
'เค้าจะเอามึงหรือเปล่า'
"พูดแบบนี้อีกคนและ ทำไมเฮียถึงคิดแบบนี้ล่ะ"
'ไม่รู้สิ ไม่เคยเห็นหมอมีแฟนเป็นชาวสวนมาก่อน มันดูยังไงก็ไม่รู้' ขนาดพี่ยังไม่เข้าข้าง!
"ไม่รู้แหละผมขอยืมตัวยัยหนูนิดก่อน ขออีกสักอาทิตย์นะเฮียนะ" อ้อนวอนหลานเสร็จก็มาอ้อนวอนพี่ชายต่อ
'อือ...' รับปากไปแล้วหันไปมองหน้าเมียข้างๆอีกครั้ง...เอาน่าช่วยน้องมันหน่อย ส่งสายตาบอกเมีย
"ขอบคุณคร๊าบเฮียช้างสุดหล่อ"
'ไม่ต้องมาทำเป็นปากหวานเลย'
"พี่จำได้มั้ยตอนที่พี่จีบหวานใหม่ๆผมยังเคยช่วยพี่ตั้งหลายครั้ง"
'เออๆไม่ต้องมาทวงบุญคุณ อยากให้ช่วยอะไรก็บอก'
"คุยกันเสร็จหรือยังคะ ขอคุยกับมี๊หน่อยค่ะ" หนูนิดนั่งฟังอยู่นานเอ่ยถามขึ้นมาด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์
"อ่อค่ะ โดนเด็กดุเลยเป็นไง" เฮียช้างส่งมือถือให้น้ำหวาน ส่วนอาสิงห์ส่งมือถือให้หลานสาว ให้ผู้หญิงสองคนเค้าคุยกันไป แล้วก็นอนฟังอยู่ใกล้ๆนั่นแหละ
ช่วงเย็น
สิงหราชขับรถผ่านบ้านพักของนิชนันท์ เขาเก็บผลไม้ใส่ถุงแล้วเอาไปแขวนไว้ที่ประตูหน้าบ้านให้เธอ
นิชนันท์กลับมาถึงบ้านเห็นผลไม้ที่แขวนอยู่ก็รู้ได้ทันทีว่าจะต้องเป็นเขาแน่ๆที่เอามาให้ มิตรภาพดีๆค่อยๆเริ่มขึ้นทีละนิด
ถึงเธอจะบอกกับตัวเองว่ายังไม่พร้อมที่จะเปิดรับใครคนใหม่เข้ามาในชีวิต แต่เธอก็ไม่อาจอยู่ตัวคนเดียวได้ ความเหงาและความรู้สึกผิดหวังที่เธอกำลังเผชิญอยู่ทำให้เธอยอมที่จะหาเพื่อนสักคนคุยจะได้ไม่คิดฟุ้งซ่านมากนัก
"ก๊อกๆๆ" นั่งคิดอะไรอยู่เพลินๆ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เธอเดินออกมาเปิดประตูพบสาวน้อยยิ้มหวานให้
"คุณอาแก้มสวัสดีค่ะ" ด้านหลังของหนูนิดมีคุณอาของแกยืนยิ้มอยู่ด้วยเช่นกัน
"สวัสดีค่ะ หนูนิดนั่นเอง เข้ามาก่อนค่ะ" เชิญหลานสาวแต่คุณอาก็เดินตามเข้ามาด้วย
"คุณอาคิดถึง เอ๊ย! ไม่ใช่ๆ นิดเหงาค่ะ เลยชวนคุณอามาเที่ยวหาคุณอาแก้มค่ะ คุณอาแก้มทำอะไรอยู่เหรอคะ" กว่าจะชวนกันมาได้ต้องแลกกับเค้กชิ้นใหญ่กับนมอุ่นๆอีกหนึ่งแก้ว เตี๊ยมกันมาซะดิบดีว่าจะต้องพูดอะไรบ้าง อย่าเพิ่งทำแผนการของคุณอาแตกนะลูก...
"กินผลไม้อยู่ค่ะ ไม่รู้ใครเอามาแขวนไว้ให้ที่หน้าประตู" พูดกับหลานสาวแต่มองหน้าคุณอาหนุ่มนิ่งๆ เธอดูออกตั้งแต่แรกว่าคนที่อยากมาหาเธอคงไม่ใช่หนูนิดแต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร
"ใครคะคุณอา" หนูนิดตะแคงคอถามคุณอาของแกด้วยสีหน้าสงสัย
"อาเองค่ะ คุณเคยบอกว่าไม่ทานข้าวเย็นผมก็เลยเอาผลไม้มาให้ ในสวนมีผลไม้หลายอย่าง ถ้าคุณไม่รังเกียจผมจะเอามาแขวนไว้ให้บ่อยๆนะครับ" ตอบหลานสาวเสร็จก็หันมาพูดกับคุณหมอ
"ขอบคุณค่ะ"
"ผมกับหนูนิดรบกวนคุณหรือเปล่า"
"ตามสบายเถอะค่ะ ฉันกำลังเหงาอยู่พอดี"
"วันเสาร์ที่เรานัดกันไว้ ออกจากที่นี่สักสิบโมงนะครับ ผมจะพาไปเที่ยวน้ำตกใกล้ๆด้วย"
"แล้วแต่คุณเลยค่ะ" สีหน้าของเธอดูยังไม่ค่อยดีสิงหราชรู้สึกได้
"คุณยังไม่โอเคใช่มั้ย" เธอพยักหน้า เวลาอยู่คนเดียวมันก็อดคิดไม่ได้
"แค่นี้คุณก็เก่งมากแล้ว ผมชื่นชมคุณนะ" เรื่องของความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้ ถ้าเธอไม่รู้สึกอะไรเลยสิคงแปลก
"คุณอาแก้มเป็นอะไรคะ โอ๋ๆไม่ร้องนะคะ" อยู่ๆน้ำตาของเธอก็ไหลเธอปาดมันทิ้งอย่างลวกๆ หนูนิดเห็นแกจึงเข้ามากอดปลอบในแบบที่มี๊ของแกเคยทำเวลาแกร้องไห้งอแง
"ผงเข้าตาค่ะ อาไม่ได้เป็นอะไร"
"อยากร้องก็ร้องเลยครับ อยู่กับผมคุณไม่จำเป็นต้องเข้มแข็งก็ได้" นิ้วเล็กๆช่วยเช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้ นิชนันท์มองหน้าหนูนิดแล้วยิ้มให้
"ขอบคุณนะคะหนูนิด อามีตุ๊กตาขนปุยอยากเล่นมั้ยคะ" หนูนิดพยักหน้างึกงักให้เป็นคำตอบ รอยยิ้มของเด็กทำให้นิชนันท์รู้สึกดีขึ้น
"เดี๋ยวอาเดินไปหยิบให้นะคะ" พูดจบเธอก็ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องนอนไปหยิบตุ๊กตาที่เธอพูดถึงมาให้หนูนิดเล่น
Rrrrrrr
เสียงมือถือของเธอดังขึ้นบนโต๊ะตรงหน้าทุกคน ชื่อที่แสดงที่หน้าจอเป็นชื่อแฟนเก่า สิงหราชก็เห็น...
บทที่เกี่ยวข้อง
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 7 จูบนี้ใจสั่น
ตอนที่ 7 จูบนี้ใจสั่นRrrrrrrเสียงมือถือของเธอดังขึ้นบนโต๊ะตรงหน้าทุกคน ชื่อที่แสดงที่หน้าจอเป็นชื่อแฟนเก่า สิงหราชก็เห็น"เขายังไม่เลิกกวนใจคุณอีกใช่มั้ย" นิชนันท์พยักหน้า โทรมาวันละหลายรอบแต่เธอก็ไม่เคยรับ"ทำไมคุณไม่บล็อกเบอร์ทิ้งไปล่ะ หรือคุณยังมีใจให้มันอยู่" สิงหราชเริ่มไม่พอใจที่ดูเหมือนว่าเธอจะยังลืมคนรักเก่าไม่ได้"ช่วยฉันหน่อยเถอะค่ะ" มือถือเครื่องดังกล่าวถูกเลื่อนมาให้สิงหราช เขามองหน้าเธออย่างไม่เข้าใจ"ให้ผมรับสายเหรอ""ค่ะ ฉันไม่เคยรับสายของเขาตั้งแต่ตัดสินใจเลิกเด็ดขาด" เธอต้องการให้สิงหราชแสดงตัวเป็นแฟนของเธออีกครั้ง"คุณขอให้ผมช่วยเองนะ ถ้าผมพูดอะไรไปคุณห้ามโกรธ""ค่ะ" สิงหราชหยิบมือถือของเธอแล้วเดินออกไปคุยด้านนอก เนื่องจากที่ตรงนี้มีหนูนิดอยู่ด้วย เขาไม่อยากให้เด็กได้ยินสิ่งที่เขากำลังจะพูด"โทรมาทำไม..." น้ำเสียงห้วนๆกรอกลงไปในสาย แสดงความไม่พอใจ'มึงเป็นใคร...'"เมียก็มีแล้ว ลูกก็มีแล้ว ยังจะโทรมาหาเมียคนอื่นเขาอีก ต้องเลวขนาดไหนวะถึงจะทำได้"'ไม่จริง! แก้มไม่ได้เป็นเมียมึง' ตอนนี้ยังไม่ใช่แต่อีกหน่อยเดี๋ยวก็ใช่!"ทำไม...เสียดายเหรอ ตอนมีไม่หัดรู้จักรักษาเอาไว้ให
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 8 พี่น้องคุยกัน
ตอนที่ 8 พี่น้องคุยกันสิงหราชเดินผิวปากเข้ามาในบ้านอย่างคนอารมณ์ดี หลังจากกลับมาจากไปส่งคุณหมอแก้มที่บ้านพัก"เฮียสิงห์...สวัสดีครับ" มังกรน้องชายคนเล็กเดินออกมาหน้าบ้านเมื่อได้ยินเสียงรถพี่ชายขับเข้ามาจอด"เฮ้ย! มาตอนไหนเนี่ย""เมื่อกี้นี้เอง...ทำไมมาไม่ได้หรือไงคิดถึงคุณแม่""ไม่ได้ว่าอะไร ถามดูเฉยๆ กินข้าวมาหรือยัง เฮียเพิ่งกินอิ่มไปเมื่อกี้นี้เอง""เรียบร้อยมาแล้วครับ ไม่ต้องเป็นห่วงว่าแต่เฮียเถอะ เดินยิ้มอะไรมา" ไม่ได้ยิ้มอย่างเดียวอารมณ์ดีสุดๆเลยเชียวล่ะ"ไม่บอก...""ไม่บอกจริงเหรอ""บอกก็ได้!" ว่าแล้วก็ยกแขนกอดคอน้องชายพากันเดินเข้าบ้าน แล้วเริ่มเล่า...ส่วนหนูนิดคุณแม่ใช้ให้มังกรอุ้มหลานไปนอนที่ด้านบนเรียบร้อยแล้ว ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่นก็เลยให้นอนไป ตรงพื้นที่ห้องนั่งเล่นของบ้านชั้นล่างจึงถูกสองหนุ่มพี่กับน้องยึดนั่งคุยกัน"เธอจะชอบเฮียเหรอครับ" ถามแบบนี้อีกคนแล้ว..."วะไอ้นี่! อีกคนและ ทำไมเฮียของมึงมีอะไรไม่ดีตรงไหน""ไม่ใช่แบบนั้นครับ เพียงแต่คุณหมอผู้ที่ร่ำเรียนมาหนักเงินเดือนก็คงไม่ธรรมดา เธอจะชอบชาวสวนอย่างพวกเราเหรอครับ" อาชีพชาวสวนมันไม่ดีตรงไหน สบายใจ มีความสุข เป็
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 9 เชื่อคนง่าย
ตอนที่ 9 เชื่อคนง่ายช่วงเย็นนิชนันท์กลับมาถึงบ้านพัก เธอก็เห็นเงาะกับส้มโอถูกแขวนไว้ให้ที่ประตูหน้าบ้านเหมือนเดิม เงาะยังพอกินได้แต่ส้มโอจะกินยังไง...เธอหยิบเอาถุงผลไม้ที่น่าจะเป็นคุณสิงหราชเอามาแขวนไว้ให้ เอาเข้าไปวางไว้บนโต๊ะในบ้าน เธออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนั่งศึกษางานของเธออยู่พักใหญ่"ก๊อกๆๆ" ท้องฟ้ามืดแล้ว ได้ยินเสียงรถขับเข้ามาจอด จากนั้นก็ได้ยินเสียงเคาะประตู สงสัยจะเป็นคุณอากับคุณหลานเจ้าเดิม...นิชนันท์คิดในใจแล้วจึงเดินมาเปิดประตู"คุณสิงห์..." เธอมองหาหนูนิดแต่ก็ไม่เห็นมี"ป๊ะป๋ากับหม่ามี๊ของแกมารับกลับกรุงเทพไปแล้วครับ" ผมเห็นเธอมองหา ผมก็รู้ได้ทันทีว่าเธอคงมองหาหนูนิดแน่นอน"เหรอคะ" เธอยังคงยืนคาประตูอยู่อย่างนั้น สงสัยวันนี้คงต้องอาศัยหน้าด้านๆของผมขอเธอเข้าไป แต่ก็ไม่รู้จะสำเร็จหรือเปล่า"ผมขอเข้าไปนั่งด้านในได้มั้ยครับ""ไม่ได้ค่ะ" นึกไว้แล้วเชียวเธอต้องปฏิเสธ เธอทำท่าจะปิดประตูใส่ผม...แต่มีหรือคนอย่างสิงหราชจะยอมง่ายๆ"เดี๋ยวสิครับ" ผมรีบใช้มือดันประตูเอาไว้ไม่ยอมให้เธอปิดได้ง่ายๆ"ปล่อยนะคะ คุณกำลังทำให้ฉันกลัว""แก้ม...ผมจะไม่ทำอะไรคุณ ผมสัญญา...สาบานเลยก็ได้อ่ะ
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 10 ผู้ชายหน้ามึน
ตอนที่ 10 ผู้ชายหน้ามึนนิชนันท์กลับมาถึงบ้านพัก วันนี้เธอไม่เห็นถุงผลไม้ที่เขามักจะเอามาแขวนไว้ให้ พลางคิดในใจว่าสงสัยวันนี้คงจะยุ่ง เธอจึงไขกุญแจเข้าบ้านไปตามปกติ แต่พอเปิดเข้าไปเท่านั้นแหละ"ว๊าย!! คุณ...ตกใจหมด เข้ามาได้ยังไงคะเนี่ย" เปิดประตูเข้าบ้านมานึกว่าเจ้าที่เจ้าทาง ที่ไหนได้ผีบ้านผีเรือนหลังนี้นี่เอง...คุณสิงห์เจ้าเก่า"ผมกลัวคุณลำบากใจถ้าจะต้องเปิดประตูให้ผมเข้ามา ผมก็เลยชิงเข้ามาก่อน คุณจะได้ไม่ต้องลำบากใจไง" หน้าด้านหน้าทน! พูดไปยิ้มไปจะโกรธก็โกรธไม่ลง"ฉันถามว่าคุณเข้ามาได้ยังไง""นี่มันบ้านผม คุณคิดว่าผมเข้ามาได้ยังไงล่ะ""ตอนนี้ฉันเป็นผู้เช่ามีสิทธิ์โดยชอบธรรม เชิญคุณออกไปเลยค่ะ" แล้วนี่อะไรอาบน้ำอาบท่าใส่ชุดนอนมาเรียบร้อย โอ้โห...ทำอย่างกับว่าจะมานอนที่นี่อย่างนั้นแหละฉันมองไปที่เขาตาเขม็ง ชุดนอนลายทางแขนยาวขายาวสีขาวน้ำเงิน...เขาคิดจะทำอะไรกันแน่!"อย่าใจร้ายสิคุณ ผมอุตส่าห์เข้ามาปลอกส้มโอให้คุณ รอคุณกลับมาจากที่ทำงานเนี่ย""คุณไม่คิดว่าจะล้ำเส้นกันเกินไปหน่อยเหรอคะ""อย่าโกรธน่า ทำหน้าดุเดี๋ยวไม่น่ารักนะ""ปกติฉันเป็นคนน่ารักกับทุกคนเสนอยกเว้นบางคนค่ะ" กูแน่ๆเลย!
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 11 จูบเด็กน้อย
ตอนที่ 11 จูบเด็กน้อยหลายวันมานี้ สิงหราชมักจะเอาผลไม้มาแขวนไว้ให้ที่ประตูหน้าบ้านพักของนิชนันท์ทุกวัน แต่วันนี้เธอกลับมาถึงบ้าน ประตูหน้าบ้านว่างเปล่า แอบสำรวจมองหารถยนต์ของเขากลัวว่าเขาอาจจะแอบเข้ามาในบ้านของเธอเหมือนวันนั้นอีก แต่มองไปรอบๆก็ไม่มี เธอจึงเปิดประตูเดินเข้าบ้านปรากฏว่าไม่มีใครอยู่ด้านใน เมื่อเวลาผ่านไปท้องฟ้ามืดสนิทแล้ว เตรียมหงายท้องนอนลงไปบนเตียงนุ่มๆ เธอก็ได้ยินเสียงรถเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าบ้านพัก สักครู่เสียงเคาะประตูก็ดังตามมาติดๆ"ก๊อกๆๆ""เจ้ากรรมนายเวรของฉันมาและ" บ่นเสร็จก็เดินไปเปิดประตู"วันนี้ผมเพิ่งเสร็จธุระ ค่ำเลยไปทานข้าวที่บ้านผมกัน""ฉันไม่หิวค่ะ""ไปเถอะน่า คิดซะว่ากินเป็นเพื่อนผมก็ได้กว่าผมจะอาบน้ำกินข้าวเสร็จ วันนี้คงไม่ได้มานั่งคุยกับคุณแน่เลย""เว้นสักวันก็คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้งคะ""ผมจะนอนไม่หลับน่ะสิ ไปนะเดี๋ยวผมมาส่ง""ฉันเป็นผู้หญิง ไม่ควรไปบ้านผู้ชายค่ะ""คุณไปบ้านผมกับผมมาบ้านคุณ มันจะแตกต่างกันตรงไหน ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกน่า ถ้าทำผมทำไปนานแล้ว""แน่นะ...""ครับ ไปเถอะผมหิวข้าวแล้ว" พูดจบก็รีบคว้ามือเธอเดินแล้วพาขึ้นรถ ขับไปอีกหน่อยก็ถึงบ้านแล้
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 12 มารผจญ
ตอนที่ 12 มารผจญ"ปริ๊น! ปริ๊น! คุณหมอ...เสร็จหรือยังครับ" เสียงบีบแตรรถดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงสิงหราชเจ้าเก่า ตะโกนเรียกฉันให้ไปทานข้าวเย็นที่บ้านของเขาวันนี้เป็นวันหยุดของฉันเมื่อช่วงสายๆ เขาพาฉันไปเที่ยวในสวนมา พาไปดูดอกทุเรียน พาไปเก็บฝรั่ง พาไปดูว่าชาวสวนเขาทำอะไรกันบ้าง และพาไปกินข้าวกล่อง แถมที่นั่งกินยังหรูหราอย่าบอกใคร ที่นั่งก็คือโคนต้นไม้ใหญ่ ถึงจะร้อนไปหน่อยแต่ก็รู้สึกสบายใจดี"รีบเหรอคะ" ฉันถามเขายิ้มๆเปิดประตูรถแล้วขึ้นมานั่ง"เปล่าครับ แค่อยากเห็นหน้าคุณเร็วๆ" ฉันย่นจมูกใส่เขา ผู้ชายอะไรเต๊าะได้ทุกสถานการณ์เลย ส่วนฉันก็บ้าจี้ชอบที่เขาพูดซะงั้น"เลิกพูดจาแบบนี้กับฉันสักทีเถอะค่ะ" ไม่ใช่ไม่ชอบนะคะ แต่กลัวหัวใจตัวเองมากกว่า"นี่ผมก็จีบคุณมาตั้งนานแล้วนะ คุณชอบผมบ้างหรือยังครับ""ถ้าไม่ชอบแล้วจะยอมนั่งคุยกับคุณทุกวันเหรอคะ" ฉันตอบยิ้มๆ"ถ้าอย่างนั้น เราเป็นแฟนกันนะ" ได้คืบจะเอาศอก!"เป็นอะไรก็ได้แต่คุณห้ามล่วงเกินฉัน""จับมือ...""จับมือได้ค่ะ" ข้อนี้ฉันอนุญาต"หอม""ไม่ได้ค่ะ""กอด""ไม่ได้ค่ะ!""แล้วจูบล่ะ""อันนี้ยิ่งไม่ได้ใหญ่""แต่ทั้งหมดที่ผมพูดมา...ผมทำมาหมดแล้วนะ" เ
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 13 รู้ทัน
ตอนที่ 13 รู้ทันเมื่อเข้ามาถึงด้านในบ้านผมจึงปล่อยหนูนิดลงจากแขน แกรีบวิ่งเข้าไปในห้องนอนหาตุ๊กตาตัวนั้นทันที"แก้มเดี๋ยวก่อน..." เธอกำลังจะเดินตามหนูนิดเข้าไปด้านใน แต่ผมดึงแขนของเธอเอาไว้ซะก่อน เนื่องจากว่าผมกับเธอยังคุยเรื่องนั้นกันไม่จบ"คะ" เธอหันมามองทำหน้าไม่เข้าใจ"เรื่องที่เราคุยกันค้างไว้ คุณอยากรู้อะไรถามมาได้เลย ผมเต็มใจบอกคุณทุกเรื่อง" ผมพูดจบเธอก็ยกแขนขึ้นกอดอกแล้วมองมาที่ใบหน้าของผม...เดี๋ยวนะ ทำไมมองแบบนี้!"คุณเป็นผู้ชายแบบไหน คุณผ่านผู้หญิงมากี่คน เห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่นแก้เหงาหรือเปล่า" เธอยิงคำถามใส่ผมด้วยสีหน้าจริงจัง จนผมนึกกลัวใจของเธอ"ผมเคยบอกคุณแล้วว่าผมเคยมีแฟน แฟนผมเสียชีวิตไปเมื่อสิบปีก่อน จากนั้นมาผมก็ไม่เคยมีแฟนอีกเลย และไม่คิดที่จะมีด้วยเพราะผมรู้สึกว่าผมไม่สามารถดูแลชีวิตใครได้ จนกระทั่งได้มาเจอคุณ ผมอยากดูแลคุณ ถุงยางที่คุณเห็นผมจะไม่ขอแก้ตัวอะไรทั้งนั้น ผมก็แค่ผู้ชายธรรมดาที่มีความต้องการเรื่องแบบนั้น ผมซื้อกินไม่เคยคิดที่จะผูกมัดกับใคร ยกเว้นคุณนะแก้ม..." ผมพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทุกคำพูดของผมเป็นความจริง ส่วนเธอจะคิดหรือรู้สึกยังไงก็สุดแล้วแต่เ
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 14 เช้าถึงเย็นถึง
ตอนที่ 14 เช้าถึงเย็นถึงช่วงเช้านิชนันท์รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เธอยังคงนอนดิ้นไปดิ้นมาอยู่บนเตียงนุ่มๆอยู่อย่างนั้น เนื่องจากวันนี้ยังคงเป็นวันหยุดของเธออีกหนึ่งวัน"ก๊อกๆๆ" เสียงเคาะประตูบ้านดังขึ้นแต่เช้า เธอจึงลุกออกจากที่นอนแล้วเดินมาเปิดประตู ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นใครเพราะจำเสียงรถได้"มาแต่เช้าเลยนะคะ""คุณอาแก้มสวัสดีค่ะ""อ้าวหนูนิดก็มาด้วยเหรอคะนี่...สวัสดีค่ะ ตื่นเช้าจังเลยนะคะ""คุณแม่ให้ผมมารับคุณไปกินข้าวเช้าครับ""ถ้าฉันปฏิเสธจะเสียมารยาทหรือเปล่าคะ""คุณอาไปนะคะ ทานกันหลายๆคนอร่อยดี" หนูนิดรีบช่วยคุณอาสิงห์พูดอีกแรง"ฉันเพิ่งตื่น ยังไม่ได้อาบน้ำเลยค่ะ"“นิดขออนุญาตเล่นตุ๊กตารอได้มั้ยคะ”“ได้ค่ะ” เมื่อผู้ใหญ่อนุญาตหนูนิดก็ไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าห้องนอนทันที นิชนันท์หันหลังกำลังจะเดินตามหนูนิดไป แต่! ถูกคนตัวสูงคว้าตัวเอาไปกอดไว้ เขาสวมกอดเธอจากทางด้านหลัง“แก้ม...ผมคิดถึงคุณ” ไม่รู้ว่าเพราะอะไรฉันถึงได้เผลอยิ้มออกมา คำพูดหวานๆหรือสัมผัสของเขา หรืออาจจะเป็นทั้งสองอย่างเลย ทุกครั้งที่เขาถึงเนื้อถึงตัวฉันกลับไม่เคยรู้สึกรังเกียจเขาเลยแม้แต่น้อย“คุณนี่ปากหวานจริงๆเลยนะ” เขายังคงก
บทล่าสุด
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 30 สมาชิกใหม่ (จบ)
ตอนที่ 30 สมาชิกใหม่ (จบ)@โรงพยาบาลห้องพักพิเศษที่ดีที่สุดของทางโรงพยาบาล ถูกคุณปิติภัทรจัดเตรียมไว้ให้ลูกสาวนอนพักหลังคลอด ห้องขนาดใหญ่ตอนนี้อัดแน่นไปด้วยญาติพี่น้องของทางฝั่งสิงหราชที่มาดูหน้าหลานชายคนแรกของตระกูล"โอ้โห...หน้าเหมือนตาอย่างกับแกะแน่ะ" มาถึงชะโงกดูหน้าหลานชาย พูดเข้าข้างตัวเองซะงั้น นี่ขนาดอยากได้หลานสาวนะ"เหมือนตาตรงไหน เหมือนผมต่างหากครับ""ปากเหมือนข้า!" รอดูตอนโตเดี๋ยวก็รู้! สิงหราชคิดในใจแล้วอมยิ้มกริ่มแต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ"ลีโอ...ตามีของขวัญมารับขวัญหลานด้วยนะ" สร้อยข้อมือทองคำถูกแกะออกจากถุงกำมะหยี่สีแดง เทใส่มือแล้วจัดการสวมใส่ให้ที่ข้อมือเล็กๆของลีโอ พร้อมกับคำอวยพรสารพัดที่แกจะพูด"ของยายก็มีนะครับ..." ของคุณยายเป็นกำไลข้อเท้าถูกวางไว้ให้ข้างๆ ตอนนี้ยังใส่ไม่ได้รอให้โตอีกหน่อย วัสดุทำจากทองคำเช่นกัน"สวยจังเลยค่ะ" หนูนิดชะโงกมองดูของขวัญของน้อง เอ่ยขึ้นตามประสาเด็กที่เห็นอะไรก็มักจะพูดออกไปแบบนั้น"หนูนิดชอบเหรอคะ" คุณนรีรัตน์หันมาคุยกับหนูนิดสองคน"คุณยายใส่ต่างหูด้วยเหรอคะ" หนูนิดไม่ได้ตอบคำถาม แกหันมาเห็นต่างหูของคุณยายพอดีจึงถามขึ้น สีเหมือนของขวัญของ
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 29 ครอบครัวสุขสันต์
ตอนที่ 29 ครอบครัวสุขสันต์ตกกลางดึกในขณะที่สิงหราชกำลังนอนหลับสบายอยู่นั้น แต่นิชนันท์กลับนอนพลิกไปพลิกมา นอนยังไงก็ไม่ยอมหลับเนื่องจากเธอหิว"คุณสิงห์คะ" ชั่งใจอยู่นานว่าจะเรียกดีหรือไม่เรียกดี แต่สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจเรียก"อื้อ..." ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่รู้ตัว เธอจึงลองเรียกใหม่อีกครั้ง"คุณสิงห์..." ครั้งนี้เธอเรียกเสียงดังขึ้นมาอีกหน่อย"ครับ" คนตัวโตรู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้นมา เมื่อได้ยินเสียงคนข้างๆเรียก"แก้มนอนไม่หลับค่ะ""เป็นอะไร อยากเหรอ..." นิสัย! ดูถามเข้าสิ ขนาดเธอท้องแล้วก็ยังไม่เคยเว้น"ไม่ใช่!" ส่งเสียงดุๆกลับไป หิวจนนอนไม่หลับจะมีอารมณ์แบบนั้นได้ยังไง"อ้าว...แล้วคุณเป็นอะไร" ลุกขึ้นมานั่งด้วยท่าทางงัวเงีย เสื้อไม่ยอมใส่ ชอบบ่นว่าร้อนทั้งๆที่นอนเปิดแอร์เย็นฉ่ำ"แก้มหิวค่ะ" จะลงไปเองคนเดียวก็ไม่รู้จะไปทำอะไรกินเพราะตัวเองทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง"หิวเหรอ ไม่มีอะไรกินแล้ว ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย" นี่ขนาดท้องอ่อนๆยังหิวขนาดนี้ ถ้าท้องแก่จะหิวขนาดไหน"มาม่าก็ได้ค่ะ พาไปกินหน่อย" ช่วงเวลานี้ขอให้ท้องอิ่มเป็นใช้ได้"มาม่าไม่ดีต่อสุขภาพ""ไข่เจียวก็ได้ คุณทำเป็นมั้ยคะ""ไข่เจียวท
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 28 งานแต่ง
ตอนที่ 28 งานแต่งบรรยากาศภายในงานแต่งของคุณหมอนิชนันท์กับสิงหราชเจ้าของรีสอร์ต ถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โตที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่งกลางใจเมืองกรุงเทพฯ แขกเหรื่อต่างทยอยกันเข้ามาภายในงาน ทุกคนแต่งตัวสวย ทันใดนั้นเสียงคุ้นหูที่ไม่ได้ยินมานานก็ดังขึ้นอยู่ใกล้ๆ"แก้ม..." ชมพู่ถือการ์ดเชิญเดินเคียงคู่มากับหมอเพชรเข้ามาในงานแต่ง"อ้าว...ชมพู่ พี่เพชร" น้ำเสียงดีใจเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่เห็นเพื่อนสนิทเดินเข้ามาในงานกับผู้ชายที่บัดนี้ นิชนันท์นับถือเขาเป็นเพียงแค่พี่ชายเท่านั้น"พี่มาแสดงความยินดีกับแก้ม แล้วก็ตั้งใจมาขอโทษแก้มด้วยนะ เรื่องที่ผ่านมาทั้งหมดพี่ขอโทษนะครับ" นิชนันท์ยิ้มรับคำขอโทษ เธอไม่ได้โกรธแล้ว ขอบคุณมิตรภาพที่ยังคงหลงเหลืออยู่ อย่างน้อยวันวานทั้งสองคนตรงหน้าก็เคยเป็นคนสำคัญในชีวิตเธอ"ไม่เป็นไรค่ะ แก้มหายโกรธนานแล้ว เชิญด้านในตามสบายเลยนะคะ ตามสบายนะชมพู่""แก้ม...ฉันดีใจกับแกด้วยนะ""อือ แต่งเมื่อไหร่บอกเลยนะ ฉันจะพาเจ้าบ่าวของฉันไปเป็นแขกในงานของแกบ้าง""เรื่องนี้ยังไม่รู้เลย แล้วแต่ผู้ใหญ่ ตอนนี้ยัยหนูกำลังอ้อนเลย" ลูกก็ต้องเลี้ยง งานแต่งเพื่อนก็ต้องมา งานคนอื่นไม่ไปไม่เป็นไร แ
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 27 กลับตัวกลับใจ
ตอนที่ 27 กลับตัวกลับใจ@หมอเพชร วันนี้เป็นวันที่ผมพ้นโทษออกจากเรือนจำ ระยะเวลาหกเดือนที่ผมอยู่ในนั้น มันทำให้ผมเรียนรู้และคิดอะไรได้หลายอย่างผมก้าวขาออกมาจากเรือนจำ พบคุณพ่อกับคุณแม่มารอรับผมอยู่ที่หน้าเรือนจำ"สวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้ท่านทั้งสองแล้วเดินเข้าไปหาพวกท่าน"กลับบ้านเรากันนะลูก" ผมขึ้นมานั่งบนรถ คุณพ่อทำหน้าที่ขับรถออกไป"ชมพู่คลอดหรือยังครับ" ตลอดเวลาที่ผมอยู่ในคุก ผมคิดถึงแต่ผู้หญิงคนที่อุ้มท้องลูกของผมอยู่ตลอดเวลา ผมทำผิดต่อเธอ ความคิดถึงที่ผมมีให้เธอทำให้ผมรู้ใจตัวเองมากขึ้น ผมคิดว่าผมรักเธอ ผมตั้งใจเอาไว้ว่าหลังจากที่ผมออกจากเรือนจำแล้ว ผมจะพยายามง้อขอเธอคืนดีส่วนแก้มวันนั้นผมยังไม่ทันได้ขอโทษเธอ ถ้าหากวันหนึ่งผมได้เจอเธออีกครั้ง ผมจะขอโทษเธอด้วยตัวของผมเอง ป่านนี้เธอคงมีครอบครัวที่อบอุ่นไปแล้ว"ยังลูก...เห็นว่าไม่น่าจะเกินอาทิตย์นี้""เธอจะคลอดแบบไหนครับ คุณแม่รู้หรือเปล่า""เห็นว่าจะคลอดเองนะลูก คงไม่อยากเจ็บแผลนานมั้ง""เพชร...แกจะเอายังไงต่อ" คุณพ่อถามขึ้นมาบ้าง"ผมจะกลับไปทำงานเหมือนเดิมครับ" โชคดีที่ไม่โดนยึดใบประกอบวิชาชีพ ช่วงที่ผมอยู่ในเรือนจำ ผมได้ทำหน้าท
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 26 ทาบทามสู่ขอ
ตอนที่ 26 ทาบทามสู่ขอ"คุณพ่อตา คุณแม่เชิญครับ" เดินตามกันมาถึงบ้าน ผมเอ่ยเชิญทั้งสองท่านเข้าบ้านด้วยท่าทางให้เกียรติ"แก้ม...คุณนั่งคุยกับคุณพ่อคุณแม่ไปก่อนนะ เดี๋ยวผมไปตามคุณแม่แป๊บนึง ท่านน่าจะอยู่ข้างบน""ค่ะ""ว่าน...หาน้ำไปรับแขกให้เฮียด้วย""ค่ะ" หันไปบอกแม่บ้านเสร็จก็เดินผ่านขึ้นชั้นบนไป"คุณแม่ครับ คุณแม่..." เดินขึ้นมาถึงชั้นบนได้ก็ร้องเรียกหาคุณแม่เสียงดังมาแต่ไกล"อะไรตาสิงห์...แม่อยู่นี่""คุณพ่อกับคุณแม่แก้มมาครับ คุณแม่ช่วยไปต้อนรับหน่อยสิครับ ถ้ามีจังหวะก็สู่ขอแก้มให้ผมเลยนะ" พูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เมื่อก่อนไม่เคยนึกอยากมีเมียแต่ตอนนี้อยากมีเร็วๆ"จะดีเหรอ เราต้องให้เกียรติฝ่ายหญิงไปคุยกันที่บ้านเขาหรือเปล่า""ปีหน้าอีกปีก็คงไม่ได้คุยหรอกครับ พวกท่านไม่เคยมีวันว่าง วันนี้แหละ นะแม่นะ!" พวกท่านสองคนมักจะมีวันว่างไม่ตรงกัน อีกคนว่างอีกคนไม่ว่าง"เออๆ ดูก่อนนะ""คุณแม่...นะครับ" ผมอ้อนคุณแม่เต็มที่ยังไงก็ต้องพูดวันนี้แหละ แม่ยายผมใจดีท่านคงไม่ว่าอะไรหรอก"แม่เป็นผู้ใหญ่ ถ้าเกิดถูกถอนหงอกใครจะรับผิดชอบ""ผมรับผิดชอบเองครับ...นะแม่นะ""อือ...""รักคุณแม่ที่สุดเลยครับ""ที่อย
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 25 พ่อตาแอบมาเซอร์ไพรส์
ตอนที่ 25 พ่อตาแอบมาเซอร์ไพรส์หนึ่งอาทิตย์ต่อมา... วันนี้เป็นวันที่คุณปิติภัทรกับคุณนรีรัตน์เดินทางมาเยี่ยมบ้านลูกเขยที่ต่างจังหวัด รถเบนซ์สีดำเลี้ยวเข้ามาจอดเมื่อพบป้ายขนาดใหญ่มีข้อความว่า...สิงหราชรีสอร์ต“ที่นี่เหรอคะคุณ…” คุณนรีรัตน์เปิดประตูรถลงมาแล้วมองไปรอบๆ“คงใช่มั้ง รีสอร์ตของลูกเขยคุณก็ใหญ่อยู่นะเนี่ย” คุณปิติแอบชมเมื่อกวาดสายตามองออกไป ดูเป็นธรรมชาติร่มรื่นดี“ลูกเขยฉันคนเดียวที่ไหนกัน”“ผมไม่ชอบขี้หน้ามัน ได้ลูกสาวเราไปทำเมียยิ้มหน้าบานไม่ยอมหุบ” พูดพลางถอยหายใจออกมาเฮือกใหญ่ นี่ถ้ายังไม่ได้กันคงไม่ยอมให้ลูกสาวมามีสามีอยู่ต่างจังหวัดแบบนี้แน่“สวัสดีค่ะ มาพักผ่อนกันใช่มั้ยคะ มาเช้าเย็นกลับหรือต้องการห้องพักค้างคืนด้วยคะ” เนตรรีบมาทำหน้าที่ของเธอ โดยที่ไม่รู้เลยว่าสองท่านนี้เป็นใคร ท่าทางเป็นผู้ดีมีเงินขับรถแพงจึงรีบเดินเข้ามาทักทายและให้บริการ ซึ่งก่อนมาท่านทั้งสองก็ไม่ได้บอกลูกสาวล่วงหน้าด้วย กะว่าจะมาเซอร์ไพรส์“แค่อยากมาทานอาหารแล้วก็นั่งชมวิวที่นี่ค่ะ” พวกท่านทั้งสองออกจากกรุงเทพฯกันมาแต่เช้า กะว่ามาเช้ากลับเย็น“อ๋อได้เลยค่ะ ทางเรายินดีบริการค่ะ เชิญทางด้านนี้เลยนะ
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 24 คิดจะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด
ตอนที่ 24 คิดจะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด เมื่อเฮียธรณ์ลุกออกจากวงไปแล้ว ความสนุกก็จบลง ทุกคนแยกย้ายกลับห้องใครห้องมัน สิงหราชกับนิชนันท์ก็เช่นกัน"คุณสิงห์ แก้มอยากรู้จริงๆนะ" อยู่ๆเธอก็ถามขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย"เรื่องอะไรครับ""ก็เรื่องถุงยางไงคะ กล่องใหญ่ขนาดนั้น ทำไมคุณถึงไม่เอาไปเก็บไว้ที่บ้านคุณคะ แล้วบ้านหลังที่ฉันเช่า คุณก็เป็นคนบอกเองว่าไม่เคยให้ใครเช่ามาก่อน ตกลงคุณเอาบ้านหลังนั้นไว้ทำอะไรกันแน่ แถมยังห่างออกไปจากบ้านพักหลังอื่นอีก""แก้มครับ คุณเคยได้ยินประโยคที่ว่า...ความจริงเป็นสิ่งน่ากลัวมั้ย เรื่องมันผ่านไปแล้วคุณก็อย่าไปรู้มันเลย""ทำไมคะ ก็แก้มอยากรู้นี่""เดี๋ยวก็ไม่สบายใจเอาเปล่าๆ""บอกมาเถอะค่ะ ตกลงบ้านหลังนั้นเป็นแบบที่แก้มคิดใช่มั้ยคะ" ฉันค่อนข้างมั่นใจแต่ก็ไม่อยากคิดไปเอง"คุณคิดอะไรผมจะไปรู้ได้ยังไง นอนดีกว่า..." ผมพลิกนอนตะแคงหันหลังให้"จะบอกหรือไม่บอกคะ ไหนบอกว่ามีอะไรก็ให้ถามคุณไง" ฉันจับเขานอนหงายแล้วขึ้นไปนอนทับอยู่บนตัวเขามองไปที่ใบหน้าหล่อๆยังไงวันนี้ฉันก็ต้องรู้ให้ได้ เมื่อก่อนไม่กล้าถามแต่ตอนนี้กล้าแล้ว"ผมยอมบอกให้ก็ได้แต่คุณห้ามโกรธนะ" ผมยกแขนขึ้น
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 23 สงสัย
ตอนที่ 23 สงสัย สองหนุ่มพี่น้องกลับมาพร้อมกับของกินเต็มไม้เต็มมือ ช่วยกันหอบหิ้วลงมาจากรถ“ที่หายกันไปนี่คือ...” ขวดที่กระทบกันดังโคร๊งเคร๊งทำให้ฉันรู้ได้ทันทีว่าพวกเขาเตรียมจะตั้งวงดื่มเหล้ากันอีกแล้ว“ครับ” เสียงคุณสิงห์รับคำพร้อมกับหันมายิ้มให้“มาๆคุณหมอนั่งๆ” กับแกล้มถูกพี่บัวลอยขนเข้าไปในห้องครัวแล้วจัดใส่ถ้วยใส่จานให้ ตั้งวางที่พื้นกระเบื้องสะอาดที่หน้าบ้าน มีลำโพงเปิดเพลงเบาๆ ไม่ถึงกับรบกวนบ้านข้างๆ“กินแต่กับแกล้มได้มั้ยคะ”“ได้ครับ ผมซื้อมาฝากเพียบเลย อยากกินอะไรตามสบายเลยครับ” ทั้งสองหนุ่มนั่งลงที่พื้นเตรียมรินแอลกอฮอล์ใส่แก้ว หนูนิดนั่งลงอยู่บนตักของน้ำหวาน ซึ่งตอนนี้บรรยากาศด้านนอกบ้านมืดแล้ว ส่วนหน้าบ้านที่นั่งกันอยู่ก็ได้แสงไฟจากหลอดนีออนคอยช่วยในขณะที่พูดคุยกันอยู่รถยนต์ของเฮียธรณ์ก็ขับเข้ามาจอด“ขาดกันไม่ได้เลยเนอะ” น้ำหวานบ่นเบาๆ เมื่อเห็นรถเพื่อนสุดที่รักของสามีขับเข้ามาจอด“ใครคะ” ฉันหันไปถามน้ำหวาน“เฮียธรณ์ไงคะ คุณหมอเคยเจอแล้วนี่”“อ๋อค่ะ เพื่อนเฮียช้าง” ฉันพยักหน้า แล้วเขาคนนั้นก็เดินลงมาจากรถ“สวัสดีครับน้ำหวาน สวัสดีครับคุณหมอ” เฮียธรณ์เอ่ยทักทายเราสองคนพร้
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 22 ครอบครัวใหญ่
ตอนที่ 22 ครอบครัวใหญ่หลังจากพูดคุยธุระกันเสร็จ คุณตำรวจก็นำตัวหมอเพชรไปโรงพัก ทั้งหมดเตรียมตัวแยกย้าย"ตามเป็นปลิงเลยนะเอ็ง" คุณปิติภัทรหันมาแขวะว่าที่ลูกเขย แต่เจ้าตัวกลับไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านเลยสักนิด"เมียผมไปไหนผมก็ไปด้วยอยู่แล้วครับคุณพ่อตา" บ้านเงียบอย่างกับป่าช้าแบบนั้นใครจะไปกล้าอยู่"คุณพ่อคุณแม่ แก้มไปก่อนนะคะ""เฮ้ย...เพิ่งจะมา จะรีบกลับแล้วเหรอลูก""คุณพ่อขา...คุณสิงห์เขาจะไปหาคุณแม่เขาค่ะ พรุ่งนี้แก้มก็ต้องทำงานแล้วด้วย" เดินเข้าไปกอดแขนคุณพ่อด้วยท่าทางออดอ้อนอย่างที่เธอชอบทำเป็นประจำ"วันหยุดขับรถกลับมาหาพ่อบ้างนะลูก""คุณพ่อมีวันหยุดด้วยเหรอคะ""ก็ถ้าลูกกลับบ้านพ่อหยุดให้ก็ได้""เอาอย่างนี้มั้ยครับ คุณพ่อตาสนใจจะไปเยี่ยมชมบรรยากาศรีสอร์ตกับสวนผลไม้บ้านผมมั้ยครับ ถ้าสนใจก็เชิญได้เลยนะครับ เชิญคุณแม่ด้วยนะครับ" นครนายกไม่ได้ไกลจากกรุงเทพฯมากนัก ขับรถแป๊บเดียวก็ถึง"ขอคิดดูก่อนแล้วกัน จะไปไหนก็ไปเล๊ย..." คุณพ่อทำท่างอนลูกสาว"คุณพ่อ...แก้มจะมาเยี่ยมคุณพ่อกับคุณแม่บ่อยๆนะคะ""ไปเถอะลูกเสียเวลา ปล่อยคุณพ่อเขาเถอะ" คุณแม่รีบพูดช่วยเปิดทางให้เพราะตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว ไหนรถบน
