เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 5 ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-27 14:14:45ตอนที่ 5 ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก
"กาแฟได้แล้วค่ะ" เป็นจังหวะที่เธอหันไปจ่ายค่ากาแฟพอดี พอเธอได้กาแฟแล้วก็ทำท่าจะเดินหนี
"เดี๋ยวสิครับคุณหมอ" ผมรีบเดินไปดักหน้าเธอไว้ ก่อนที่เธอจะเดินหนีขึ้นรถไป
"มีอะไรอีกคะ"
"หนูนิดยังไม่ค่อยยังชั่วเลย คุณช่วยไปดูแกให้หน่อยสิครับ" อาขอเอาหนูมาเป็นข้ออ้างหน่อยนะลูก...
หลังจากที่ผมพาแกกลับมาจากโรงพยาบาลแล้ว ผมปล่อยแกไว้กับคุณแม่ส่วนผมก็ออกไปทำงานต่อ เพิ่งจะกลับเข้ามานี่แหละครับ พอดีเจอคุณหมอที่ร้านกาแฟเลยเดินเข้ามาทัก
"บ้านหลังนั้นบ้านคุณเหรอคะ" บ้านผมอยู่ตรงทางเข้ารีสอร์ตพอดี เป็นบ้านไม้สักสองชั้นหลังใหญ่
"ครับ ไปนะ...ช่วยไปดูหนูนิดให้ผมหน่อยนะ" เธอทำท่าคิดอยู่นาน...
"นำไปสิคะ" เดินเท้ามาหน่อยเดียวก็ถึง พอผมโผล่หน้าเข้าไปในบ้านเท่านั้นแหละ
"คุณอาขา..." เสียงเล็กๆร้องเรียกพร้อมกับเสียงฝีเท้าวิ่งเร็วๆเข้ามาหาผม หมดกัน! หายเร็วจังวะหลานอา...
"คุณอาแก้มสวัสดีค่ะ" ไม่ต้องรอให้บอกยัยหนูนิดรีบยกมือไหว้ผู้ใหญ่อีกคนที่เดินตามหลังผมมา เออๆทำงานหน่อยลูกอาอยากได้เมีย!
"สวัสดีค่ะหนูนิดหายดีหรือยังคะ" วิ่งป๋อขนาดนี้ สำออยหน่อยทำเป็นมั้ยลูก...
"หายแล้วค่ะ เหลือแต่น้ำมูกค่ะ" นิ้วเล็กๆชี้ไปที่จมูกบอกคุณหมอ เอาวะ! ยังมีน้ำมูกอยู่ก็ถือว่ายังไม่หายดี
"............" เมื่อเธอคุยกับหนูนิดเสร็จ เธอก็หันมามองหน้าผมด้วยสายตาเอาเรื่อง
"หลานสาวคุณไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว ฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ" ยังไม่ได้เข้าบ้านเลยอยู่แค่ปากประตูเอง...
"เดี๋ยวสิครับ...ถ้าไม่รังเกียจทานข้าวเย็นที่บ้านผมสักมื้อนะครับ" ชวนกันหน้าด้านๆแบบนี้นี่แหละ
"รังเกียจค่ะ" ใจร้าย! พูดจบเธอก็เดินเร็วๆออกไปเลย จะรออะไรล่ะตามสิครับ
"หนูนิดคะ ไปหาคุณย่าก่อนนะ...เดี๋ยวอากลับมานะคะ" พูดกับหนูนิดเสร็จผมจึงรีบวิ่งตามเธอไป จังหวะที่เธอเปิดประตูรถเข้าไปนั่งตรงที่คนขับ ผมรีบกระโดดขึ้นมานั่งอีกฝั่งทางด้านข้างคนขับทันที
"นี่คุณ! ลงไปเลยนะ" เธอพูดเสียงดุแต่ผมไม่กลัว...
"ขอไปด้วยนะครับ"
"แล้วคุณจะกลับมายังไง ฉันไม่มาส่งนะ"
"ไม่เป็นไรทางแค่นี้เดี๋ยวผมเดินกลับมาเองได้"
"ตามใจ..." เธอเหยียบคันเร่งเคลื่อนรถออกไปจากหน้าร้านกาแฟ ผมจึงเริ่มชวนเธอคุย
"คุณทานข้าวเย็นหรือยังครับ"
"ฉันไม่ทานข้าวเย็นค่ะ"
"แฟนเก่าคุณยังมากวนใจอยู่อีกหรือเปล่า"
"............." เธอไม่ตอบ ซึ่งผมรู้สึกว่าสีหน้าของเธอดูเปลี่ยนไป
"ขอโทษครับ" ไม่น่าถามเลย...
"ไม่เป็นไรค่ะ" ผมเห็นสีหน้าของเธอไม่ค่อยดีก็เลยนั่งเงียบๆไป
"ถึงแล้วฉันจะเข้าบ้าน เชิญคุณกลับไปเถอะค่ะ" เรื่องอะไรผมจะยอมกลับไปง่ายๆ ได้มาถึงขนาดนี้แล้ว
"นี่คุณ!" เธอไขกุญแจเปิดประตูบ้าน ผมจึงรีบแทรกตัวเข้าไปด้านในด้วยทันที
"งั้นฉันออก" เธอทำท่าจะก้าวขาเดินออกไป
"เดี๋ยวสิครับ" ผมรีบคว้าข้อมือของเธอดึงเอาตัวเธอเข้ามาด้านในบ้านแล้วรีบปิดประตู จากนั้นก็จับเธอพิงไว้ที่ประตูทันที
"คุณคิดจะทำอะไร!" แขนทั้งสองข้างของผมล็อคเธอเอาไว้ ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆใบหน้าของเธอ ปลายจมูกเฉียดแก้มเธอไปแล้วกระซิบบอกเธอที่ข้างหูเบาๆว่า...
"ผมชอบคุณ" เธอยืนตัวแข็งทื่อหลับตาปี๋คงกลัวว่าผมจะทำอะไรมากกว่านี้แน่ๆ
"ชอบ...แล้วคุณทำกับฉันแบบนี้เนี่ยนะ" ได้ยินเธอพูดแบบนี้ผมก็เลยยอมชักแขนของตัวเองเอามากอดอกเอาไว้
"ขอโทษครับ" เอาจริงๆผมยังไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะ
"ถ้าคุณไม่เต็มใจให้ฉันเช่าบ้านหลังนี้ ฉันย้ายออกให้ก็ได้นะคะ" ย้ายออก! ไม่นะผมไม่มีทางยอมเด็ดขาด
"ไม่เป็นไรครับ ไหนๆคุณก็เข้ามาอยู่แล้วก็อยู่ไปเถอะ" ว่าแต่คุณอยากอยู่ฟรีมั้ยครับ...ผมคิดต่อในใจคนเดียวอย่างขบขัน
"อยู่ที่นี่คุณรู้จักใครหรือมีเพื่อนอยู่แถวนี้บ้างมั้ยครับ" เหมือนเธอจะเกร็งผมจึงเริ่มชวนเธอคุย
"ไม่มีเลยค่ะ"
"ถ้าอย่างนั้น คุณชอบเด็กมั้ย ถ้าคุณเหงาผมจะได้พาหนูนิดมาหา แกน่ารักมาก"
"ค่ะ"
อยู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นในกระเป๋า เธอหยิบเอาขึ้นมารับสาย ซึ่งสิ่งที่ผมได้ยินก็ประมาณนี้ครับ...
"ค่ะคุณพ่อ"
"แก้มอยู่ได้ค่ะ"
"ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ แก้มอยู่ได้จริงๆค่ะ"
"ค่ะ"
"ค่ะ"
"สวัสดีค่ะ" เธอคุยเสร็จก็วางสายแล้วเก็บมือถือลงกระเป๋าสะพายเหมือนเดิม ซึ่งตอนนี้เราสองคนก็ยังคงยืนคุยกันอยู่ท่าเดิม
"คุณพ่อคงเป็นห่วงลูกสาวมาก"
"ค่ะ"
"ท่านรู้มั้ยเรื่องแฟนคุณ..."
"ท่านทราบค่ะ ถึงได้ยอมให้ฉันย้ายมาอยู่ที่นี่" ผมมองหน้าเธอนิ่งๆ ไม่รู้จะพูดอะไรต่อผมจึงเดินไปนั่งที่โต๊ะเล็กๆมองน้ำในลำธารไหลอยู่สักพักพลางคิดอะไรเพลินๆ โดยที่เธอก็หายเข้าไปในห้องนานแล้ว
"คุณคะ ฉันอยากพักผ่อน เมื่อไหร่คุณจะกลับคะ"
"อย่าเพิ่งรีบไล่ผมสิครับ"
"ฉันอยากพักผ่อนจริงๆค่ะ"
"ถ้างั้นก็ได้ครับ ผมกลับก็ได้ เอาไว้วันหลังผมมาใหม่นะ"
"เดี๋ยวค่ะ"
"เปลี่ยนใจให้ผมอยู่ต่อแล้วใช่มั้ยครับ"
"เปล่าค่ะ เอาของของคุณกลับไปด้วยค่ะ อยู่ตรงนั้น" ถุงยางเจ้ากรรม!
"ฝากไว้ที่นี่แหละครับ อย่าแอบเอาของผมไปใช้ล่ะ" ผมพูดกับเธอด้วยสายตาขี้เล่น
"บ้า..."
ผมลุกขึ้นแล้วเดินออกมามองทางกลับบ้าน...
"ไกลจังวะ!" บ่นอยู่คนเดียว หยิบมือถือขึ้นมากดหาลูกน้องในรีสอร์ตสักคนให้มันมารับหน่อย ใครจะเดิน...ทำงานมาทั้งวันก็เหนื่อยจะแย่ ไม่นานไอ้จอมก็ขับมอเตอร์ไซค์ของมันมารับ
"นานจังวะ" ผมบ่นมัน
"ใจร้อนนะครับพักนี้"
"อย่ากวนตีน"
"นายเอาจริงเหรอครับ นั่นคุณหมอเลยนะ"
"จริง! มึงว่าเฮียจะจีบเธอติดมั้ย"
"ผมว่าไม่..."
"เพี๊ยะ!!" ผมยกฝ่ามือขึ้นโบกไปที่หัวกบาลมันทันที
"นายตบหัวผมทำไมเนี่ย!"
"พูดไม่เข้าหู"
"ลงเดินไปเลย...อุตส่าห์ขับมารับ"
"มึงกล้าเหรอ"
"แฮ่ๆ ไม่กล้าครับ"
"ขับไป"
"ถึงแล้วครับ"
"ขอบใจมาก ไว้คราวหน้าจะใช้บริการใหม่นะ" ผมยื่นตังให้มันไปร้อยนึงค่าเสียเวลา ครั้งหน้าถ้าไหว้วานมันอีกจะได้คล่องๆหน่อย...ค่าน้ำมันไม่ถึงห้าบาท
"ขอบคุณคร๊าบ...ผมไปนะ" ผมพยักหน้าให้ลูกน้องแล้วเดินเข้าบ้าน
"ตาสิงห์..."
"ครับคุณแม่"
"หนูนิดบอกแม่ว่าแกพาคุณหมอมาบ้าน ไหนล่ะ"
"เป็นเด็กขี้ฟ้องตั้งแต่เมื่อไหร่คะ" ผมหันไปถามเจ้าตัวดีที่นั่งอยู่ข้างๆคุณย่า
"คุณย่าถามนิดว่าเสียงใครค่ะ"
"อย่าเปลี่ยนเรื่อง จริงจังหรือเปล่า"
"คุณแม่...ทำไมถามผมแบบนี้ล่ะครับ"
"ไม่รู้สิ แม่ไม่เคยเห็นแกพาใครเข้ามาในบ้านหลังนี้มาก่อน"
"คนนี้จริงจังแน่นอนครับ เพียงแต่ไม่รู้ว่าเธอจะชอบผมหรือเปล่าน่ะสิครับ" ที่เธอยอมเดินมาเพราะถูกผมหลอกให้มาต่างหากล่ะ ไม่ได้เต็มใจเลยสักนิด
"ถ้าจริงจังแม่ไม่ว่า ป่ะกินข้าวกันเถอะ"
"ครับ"
"หนูนิดกินข้าวเย็นหรือยังคะ"
"กินแล้วค่ะ แต่กินไปนิดเดียว"
"อ้าวทำไมล่ะคะ กับข้าวบ้านอาไม่อร่อยเหรอคะ"
"นิดไม่หิวข้าวเลยค่ะ"
"แล้วหนูนิดหิวอะไรคะ"
"นิด...หิวเค้กค่ะ" ประโยคนี้แกกระซิบมาที่ข้างหูผม...ได้ยินกันทุกคน
"ไม่ต้องเลย กินทุกวันไม่ดีนะลูกเว้นบางเถอะ" คุณแม่หันมาดุ
"คุณอาขา...คืนนี้นิดอยากนอนกับคุณอาค่ะ" ตัวแค่นี้รู้จักงอน
"ได้สิคะ" คุณแม่มองมาที่ยัยเด็กแสบแต่ไม่ได้พูดอะไร คืนนี้ให้แกนอนกับผมปล่อยให้คุณแม่พักผ่อนหน่อยก็ดีเหมือนกัน
หลังจากทานอาหารเย็นอิ่มแล้วผมพาหนูนิดขึ้นไปอาบน้ำเตรียมตัวอ่านนิทานก่อนนอนให้ฟัง แต่ผมกลับนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงไลน์ไปหาไอ้เนตร
นายสิงห์ : ขอเบอร์หมอแก้มให้เฮียหน่อย
ไอ้เนตร : 098xxxxx
นายสิงห์ : ขอบใจ
เมื่อได้เบอร์มาแล้วผมจึงลองใช้เบอร์ที่ได้มาแอดไลน์ ปรากฏว่ามีรูปโปรไฟล์หน้าเธอขึ้นมาจริงๆด้วย
"หนูนิดอยากคุยกับคุณอาแก้มมั้ยคะ"
"นิดอยากคุยกับมี๊มากกว่าค่ะ"
"เอางี้ คุยกับคุณอาแก้มก่อน คุยเสร็จแล้วค่อยโทรหามี๊ โอเคมั้ยคะ"
"โอเคค่ะ คุณอาอยากคุยกับคุณอาแก้มเหรอคะ"
"ใช่ค่ะ แต่อากลัวเธอไม่คุยกับอา หนูนิดช่วยอาหน่อยนะ ถ้าหนูนิดคุยคุณอาแก้มต้องยอมคุยกับพวกเราแน่ๆ"
"ค่ะ" เมื่อตกลงกับหนูนิดเสร็จ ผมจึงเริ่มต่อสายหาเธอทันที
บทที่เกี่ยวข้อง
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 6 กามเทพเห็นแก่กิน
ตอนที่ 6 กามเทพเห็นแก่กินเสียงสัญญาณโทรออกดังอยู่พักใหญ่ ในที่สุดปลายสายก็รับสายสักที'สวัสดีค่ะ'"คุณอาแก้มขาสวัสดีค่ะ หนูนิดหลานอาสิงห์เองนะคะ"'อ้าวหนูนิดเองเหรอคะ น้ำมูกยังไม่หายอย่าลืมทานยานะคะ'"นิดทานแล้วค่ะ"'คุณอาของนิดมีธุระอะไรกับอาแก้มมั้ยคะ'"อุ้ย! รู้ด้วย" เสียงหลานสาวกับคุณอาซุบซิบกันดังเข้าไปในสาย"คุณหมอ...ผมกลัวคุณเหงาก็เลยให้หนูนิดโทรหาครับ"'ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ ฉันอยู่ได้กำลังจะเข้านอนแล้วค่ะ'"เอ่อ...เดี๋ยวสิครับ ไม่ทราบว่าคุณหมอมีวันหยุดวันไหนบ้างครับ"'ทำไมเหรอคะ'"ผมว่าจะพาหนูนิดไปเที่ยวดูน้ำบนเขื่อนช่วงนี้หน้าฝนน้ำกำลังเยอะเลย อยากชวนคุณไปด้วยกัน คิดซะว่าเปิดหูเปิดตานะครับ"'วันเสาร์ค่ะ'"โอเคครับ งั้นเสาร์นี้เราสามคนไปเที่ยวเขื่อนกัน""เย่ๆนิดกำลังจะได้ไปเที่ยวแล้ว บนเขื่อนมีขนมอร่อยๆเยอะแยะเลย นิดอยากกิน" เสียงหลานสาวคุณอาสิงห์ดีใจส่งเสียงดังลั่น"นี่เจ้าตัวแสบตกลงอยากไปเที่ยวหรือว่าอยากไปหาของอร่อยกินคะ""ทั้งสองอย่างเลยค่ะ คุณอาแก้มขาว่าแต่วันเสาร์นี่นิดต้องรออีกนานแค่ไหนคะ"'อีกสองวันค่ะ'"โอ้โห...นานจัง""คุณหมอผมไม่รบกวนแล้ว เดี๋ยวผมจะโทรไปนัดเวลากับ
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 7 จูบนี้ใจสั่น
ตอนที่ 7 จูบนี้ใจสั่นRrrrrrrเสียงมือถือของเธอดังขึ้นบนโต๊ะตรงหน้าทุกคน ชื่อที่แสดงที่หน้าจอเป็นชื่อแฟนเก่า สิงหราชก็เห็น"เขายังไม่เลิกกวนใจคุณอีกใช่มั้ย" นิชนันท์พยักหน้า โทรมาวันละหลายรอบแต่เธอก็ไม่เคยรับ"ทำไมคุณไม่บล็อกเบอร์ทิ้งไปล่ะ หรือคุณยังมีใจให้มันอยู่" สิงหราชเริ่มไม่พอใจที่ดูเหมือนว่าเธอจะยังลืมคนรักเก่าไม่ได้"ช่วยฉันหน่อยเถอะค่ะ" มือถือเครื่องดังกล่าวถูกเลื่อนมาให้สิงหราช เขามองหน้าเธออย่างไม่เข้าใจ"ให้ผมรับสายเหรอ""ค่ะ ฉันไม่เคยรับสายของเขาตั้งแต่ตัดสินใจเลิกเด็ดขาด" เธอต้องการให้สิงหราชแสดงตัวเป็นแฟนของเธออีกครั้ง"คุณขอให้ผมช่วยเองนะ ถ้าผมพูดอะไรไปคุณห้ามโกรธ""ค่ะ" สิงหราชหยิบมือถือของเธอแล้วเดินออกไปคุยด้านนอก เนื่องจากที่ตรงนี้มีหนูนิดอยู่ด้วย เขาไม่อยากให้เด็กได้ยินสิ่งที่เขากำลังจะพูด"โทรมาทำไม..." น้ำเสียงห้วนๆกรอกลงไปในสาย แสดงความไม่พอใจ'มึงเป็นใคร...'"เมียก็มีแล้ว ลูกก็มีแล้ว ยังจะโทรมาหาเมียคนอื่นเขาอีก ต้องเลวขนาดไหนวะถึงจะทำได้"'ไม่จริง! แก้มไม่ได้เป็นเมียมึง' ตอนนี้ยังไม่ใช่แต่อีกหน่อยเดี๋ยวก็ใช่!"ทำไม...เสียดายเหรอ ตอนมีไม่หัดรู้จักรักษาเอาไว้ให
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 8 พี่น้องคุยกัน
ตอนที่ 8 พี่น้องคุยกันสิงหราชเดินผิวปากเข้ามาในบ้านอย่างคนอารมณ์ดี หลังจากกลับมาจากไปส่งคุณหมอแก้มที่บ้านพัก"เฮียสิงห์...สวัสดีครับ" มังกรน้องชายคนเล็กเดินออกมาหน้าบ้านเมื่อได้ยินเสียงรถพี่ชายขับเข้ามาจอด"เฮ้ย! มาตอนไหนเนี่ย""เมื่อกี้นี้เอง...ทำไมมาไม่ได้หรือไงคิดถึงคุณแม่""ไม่ได้ว่าอะไร ถามดูเฉยๆ กินข้าวมาหรือยัง เฮียเพิ่งกินอิ่มไปเมื่อกี้นี้เอง""เรียบร้อยมาแล้วครับ ไม่ต้องเป็นห่วงว่าแต่เฮียเถอะ เดินยิ้มอะไรมา" ไม่ได้ยิ้มอย่างเดียวอารมณ์ดีสุดๆเลยเชียวล่ะ"ไม่บอก...""ไม่บอกจริงเหรอ""บอกก็ได้!" ว่าแล้วก็ยกแขนกอดคอน้องชายพากันเดินเข้าบ้าน แล้วเริ่มเล่า...ส่วนหนูนิดคุณแม่ใช้ให้มังกรอุ้มหลานไปนอนที่ด้านบนเรียบร้อยแล้ว ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่นก็เลยให้นอนไป ตรงพื้นที่ห้องนั่งเล่นของบ้านชั้นล่างจึงถูกสองหนุ่มพี่กับน้องยึดนั่งคุยกัน"เธอจะชอบเฮียเหรอครับ" ถามแบบนี้อีกคนแล้ว..."วะไอ้นี่! อีกคนและ ทำไมเฮียของมึงมีอะไรไม่ดีตรงไหน""ไม่ใช่แบบนั้นครับ เพียงแต่คุณหมอผู้ที่ร่ำเรียนมาหนักเงินเดือนก็คงไม่ธรรมดา เธอจะชอบชาวสวนอย่างพวกเราเหรอครับ" อาชีพชาวสวนมันไม่ดีตรงไหน สบายใจ มีความสุข เป็
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 9 เชื่อคนง่าย
ตอนที่ 9 เชื่อคนง่ายช่วงเย็นนิชนันท์กลับมาถึงบ้านพัก เธอก็เห็นเงาะกับส้มโอถูกแขวนไว้ให้ที่ประตูหน้าบ้านเหมือนเดิม เงาะยังพอกินได้แต่ส้มโอจะกินยังไง...เธอหยิบเอาถุงผลไม้ที่น่าจะเป็นคุณสิงหราชเอามาแขวนไว้ให้ เอาเข้าไปวางไว้บนโต๊ะในบ้าน เธออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนั่งศึกษางานของเธออยู่พักใหญ่"ก๊อกๆๆ" ท้องฟ้ามืดแล้ว ได้ยินเสียงรถขับเข้ามาจอด จากนั้นก็ได้ยินเสียงเคาะประตู สงสัยจะเป็นคุณอากับคุณหลานเจ้าเดิม...นิชนันท์คิดในใจแล้วจึงเดินมาเปิดประตู"คุณสิงห์..." เธอมองหาหนูนิดแต่ก็ไม่เห็นมี"ป๊ะป๋ากับหม่ามี๊ของแกมารับกลับกรุงเทพไปแล้วครับ" ผมเห็นเธอมองหา ผมก็รู้ได้ทันทีว่าเธอคงมองหาหนูนิดแน่นอน"เหรอคะ" เธอยังคงยืนคาประตูอยู่อย่างนั้น สงสัยวันนี้คงต้องอาศัยหน้าด้านๆของผมขอเธอเข้าไป แต่ก็ไม่รู้จะสำเร็จหรือเปล่า"ผมขอเข้าไปนั่งด้านในได้มั้ยครับ""ไม่ได้ค่ะ" นึกไว้แล้วเชียวเธอต้องปฏิเสธ เธอทำท่าจะปิดประตูใส่ผม...แต่มีหรือคนอย่างสิงหราชจะยอมง่ายๆ"เดี๋ยวสิครับ" ผมรีบใช้มือดันประตูเอาไว้ไม่ยอมให้เธอปิดได้ง่ายๆ"ปล่อยนะคะ คุณกำลังทำให้ฉันกลัว""แก้ม...ผมจะไม่ทำอะไรคุณ ผมสัญญา...สาบานเลยก็ได้อ่ะ
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 10 ผู้ชายหน้ามึน
ตอนที่ 10 ผู้ชายหน้ามึนนิชนันท์กลับมาถึงบ้านพัก วันนี้เธอไม่เห็นถุงผลไม้ที่เขามักจะเอามาแขวนไว้ให้ พลางคิดในใจว่าสงสัยวันนี้คงจะยุ่ง เธอจึงไขกุญแจเข้าบ้านไปตามปกติ แต่พอเปิดเข้าไปเท่านั้นแหละ"ว๊าย!! คุณ...ตกใจหมด เข้ามาได้ยังไงคะเนี่ย" เปิดประตูเข้าบ้านมานึกว่าเจ้าที่เจ้าทาง ที่ไหนได้ผีบ้านผีเรือนหลังนี้นี่เอง...คุณสิงห์เจ้าเก่า"ผมกลัวคุณลำบากใจถ้าจะต้องเปิดประตูให้ผมเข้ามา ผมก็เลยชิงเข้ามาก่อน คุณจะได้ไม่ต้องลำบากใจไง" หน้าด้านหน้าทน! พูดไปยิ้มไปจะโกรธก็โกรธไม่ลง"ฉันถามว่าคุณเข้ามาได้ยังไง""นี่มันบ้านผม คุณคิดว่าผมเข้ามาได้ยังไงล่ะ""ตอนนี้ฉันเป็นผู้เช่ามีสิทธิ์โดยชอบธรรม เชิญคุณออกไปเลยค่ะ" แล้วนี่อะไรอาบน้ำอาบท่าใส่ชุดนอนมาเรียบร้อย โอ้โห...ทำอย่างกับว่าจะมานอนที่นี่อย่างนั้นแหละฉันมองไปที่เขาตาเขม็ง ชุดนอนลายทางแขนยาวขายาวสีขาวน้ำเงิน...เขาคิดจะทำอะไรกันแน่!"อย่าใจร้ายสิคุณ ผมอุตส่าห์เข้ามาปลอกส้มโอให้คุณ รอคุณกลับมาจากที่ทำงานเนี่ย""คุณไม่คิดว่าจะล้ำเส้นกันเกินไปหน่อยเหรอคะ""อย่าโกรธน่า ทำหน้าดุเดี๋ยวไม่น่ารักนะ""ปกติฉันเป็นคนน่ารักกับทุกคนเสนอยกเว้นบางคนค่ะ" กูแน่ๆเลย!
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 11 จูบเด็กน้อย
ตอนที่ 11 จูบเด็กน้อยหลายวันมานี้ สิงหราชมักจะเอาผลไม้มาแขวนไว้ให้ที่ประตูหน้าบ้านพักของนิชนันท์ทุกวัน แต่วันนี้เธอกลับมาถึงบ้าน ประตูหน้าบ้านว่างเปล่า แอบสำรวจมองหารถยนต์ของเขากลัวว่าเขาอาจจะแอบเข้ามาในบ้านของเธอเหมือนวันนั้นอีก แต่มองไปรอบๆก็ไม่มี เธอจึงเปิดประตูเดินเข้าบ้านปรากฏว่าไม่มีใครอยู่ด้านใน เมื่อเวลาผ่านไปท้องฟ้ามืดสนิทแล้ว เตรียมหงายท้องนอนลงไปบนเตียงนุ่มๆ เธอก็ได้ยินเสียงรถเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าบ้านพัก สักครู่เสียงเคาะประตูก็ดังตามมาติดๆ"ก๊อกๆๆ""เจ้ากรรมนายเวรของฉันมาและ" บ่นเสร็จก็เดินไปเปิดประตู"วันนี้ผมเพิ่งเสร็จธุระ ค่ำเลยไปทานข้าวที่บ้านผมกัน""ฉันไม่หิวค่ะ""ไปเถอะน่า คิดซะว่ากินเป็นเพื่อนผมก็ได้กว่าผมจะอาบน้ำกินข้าวเสร็จ วันนี้คงไม่ได้มานั่งคุยกับคุณแน่เลย""เว้นสักวันก็คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้งคะ""ผมจะนอนไม่หลับน่ะสิ ไปนะเดี๋ยวผมมาส่ง""ฉันเป็นผู้หญิง ไม่ควรไปบ้านผู้ชายค่ะ""คุณไปบ้านผมกับผมมาบ้านคุณ มันจะแตกต่างกันตรงไหน ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกน่า ถ้าทำผมทำไปนานแล้ว""แน่นะ...""ครับ ไปเถอะผมหิวข้าวแล้ว" พูดจบก็รีบคว้ามือเธอเดินแล้วพาขึ้นรถ ขับไปอีกหน่อยก็ถึงบ้านแล้
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 12 มารผจญ
ตอนที่ 12 มารผจญ"ปริ๊น! ปริ๊น! คุณหมอ...เสร็จหรือยังครับ" เสียงบีบแตรรถดังขึ้น ตามมาด้วยเสียงสิงหราชเจ้าเก่า ตะโกนเรียกฉันให้ไปทานข้าวเย็นที่บ้านของเขาวันนี้เป็นวันหยุดของฉันเมื่อช่วงสายๆ เขาพาฉันไปเที่ยวในสวนมา พาไปดูดอกทุเรียน พาไปเก็บฝรั่ง พาไปดูว่าชาวสวนเขาทำอะไรกันบ้าง และพาไปกินข้าวกล่อง แถมที่นั่งกินยังหรูหราอย่าบอกใคร ที่นั่งก็คือโคนต้นไม้ใหญ่ ถึงจะร้อนไปหน่อยแต่ก็รู้สึกสบายใจดี"รีบเหรอคะ" ฉันถามเขายิ้มๆเปิดประตูรถแล้วขึ้นมานั่ง"เปล่าครับ แค่อยากเห็นหน้าคุณเร็วๆ" ฉันย่นจมูกใส่เขา ผู้ชายอะไรเต๊าะได้ทุกสถานการณ์เลย ส่วนฉันก็บ้าจี้ชอบที่เขาพูดซะงั้น"เลิกพูดจาแบบนี้กับฉันสักทีเถอะค่ะ" ไม่ใช่ไม่ชอบนะคะ แต่กลัวหัวใจตัวเองมากกว่า"นี่ผมก็จีบคุณมาตั้งนานแล้วนะ คุณชอบผมบ้างหรือยังครับ""ถ้าไม่ชอบแล้วจะยอมนั่งคุยกับคุณทุกวันเหรอคะ" ฉันตอบยิ้มๆ"ถ้าอย่างนั้น เราเป็นแฟนกันนะ" ได้คืบจะเอาศอก!"เป็นอะไรก็ได้แต่คุณห้ามล่วงเกินฉัน""จับมือ...""จับมือได้ค่ะ" ข้อนี้ฉันอนุญาต"หอม""ไม่ได้ค่ะ""กอด""ไม่ได้ค่ะ!""แล้วจูบล่ะ""อันนี้ยิ่งไม่ได้ใหญ่""แต่ทั้งหมดที่ผมพูดมา...ผมทำมาหมดแล้วนะ" เ
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 13 รู้ทัน
ตอนที่ 13 รู้ทันเมื่อเข้ามาถึงด้านในบ้านผมจึงปล่อยหนูนิดลงจากแขน แกรีบวิ่งเข้าไปในห้องนอนหาตุ๊กตาตัวนั้นทันที"แก้มเดี๋ยวก่อน..." เธอกำลังจะเดินตามหนูนิดเข้าไปด้านใน แต่ผมดึงแขนของเธอเอาไว้ซะก่อน เนื่องจากว่าผมกับเธอยังคุยเรื่องนั้นกันไม่จบ"คะ" เธอหันมามองทำหน้าไม่เข้าใจ"เรื่องที่เราคุยกันค้างไว้ คุณอยากรู้อะไรถามมาได้เลย ผมเต็มใจบอกคุณทุกเรื่อง" ผมพูดจบเธอก็ยกแขนขึ้นกอดอกแล้วมองมาที่ใบหน้าของผม...เดี๋ยวนะ ทำไมมองแบบนี้!"คุณเป็นผู้ชายแบบไหน คุณผ่านผู้หญิงมากี่คน เห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่นแก้เหงาหรือเปล่า" เธอยิงคำถามใส่ผมด้วยสีหน้าจริงจัง จนผมนึกกลัวใจของเธอ"ผมเคยบอกคุณแล้วว่าผมเคยมีแฟน แฟนผมเสียชีวิตไปเมื่อสิบปีก่อน จากนั้นมาผมก็ไม่เคยมีแฟนอีกเลย และไม่คิดที่จะมีด้วยเพราะผมรู้สึกว่าผมไม่สามารถดูแลชีวิตใครได้ จนกระทั่งได้มาเจอคุณ ผมอยากดูแลคุณ ถุงยางที่คุณเห็นผมจะไม่ขอแก้ตัวอะไรทั้งนั้น ผมก็แค่ผู้ชายธรรมดาที่มีความต้องการเรื่องแบบนั้น ผมซื้อกินไม่เคยคิดที่จะผูกมัดกับใคร ยกเว้นคุณนะแก้ม..." ผมพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทุกคำพูดของผมเป็นความจริง ส่วนเธอจะคิดหรือรู้สึกยังไงก็สุดแล้วแต่เ
บทล่าสุด
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 30 สมาชิกใหม่ (จบ)
ตอนที่ 30 สมาชิกใหม่ (จบ)@โรงพยาบาลห้องพักพิเศษที่ดีที่สุดของทางโรงพยาบาล ถูกคุณปิติภัทรจัดเตรียมไว้ให้ลูกสาวนอนพักหลังคลอด ห้องขนาดใหญ่ตอนนี้อัดแน่นไปด้วยญาติพี่น้องของทางฝั่งสิงหราชที่มาดูหน้าหลานชายคนแรกของตระกูล"โอ้โห...หน้าเหมือนตาอย่างกับแกะแน่ะ" มาถึงชะโงกดูหน้าหลานชาย พูดเข้าข้างตัวเองซะงั้น นี่ขนาดอยากได้หลานสาวนะ"เหมือนตาตรงไหน เหมือนผมต่างหากครับ""ปากเหมือนข้า!" รอดูตอนโตเดี๋ยวก็รู้! สิงหราชคิดในใจแล้วอมยิ้มกริ่มแต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ"ลีโอ...ตามีของขวัญมารับขวัญหลานด้วยนะ" สร้อยข้อมือทองคำถูกแกะออกจากถุงกำมะหยี่สีแดง เทใส่มือแล้วจัดการสวมใส่ให้ที่ข้อมือเล็กๆของลีโอ พร้อมกับคำอวยพรสารพัดที่แกจะพูด"ของยายก็มีนะครับ..." ของคุณยายเป็นกำไลข้อเท้าถูกวางไว้ให้ข้างๆ ตอนนี้ยังใส่ไม่ได้รอให้โตอีกหน่อย วัสดุทำจากทองคำเช่นกัน"สวยจังเลยค่ะ" หนูนิดชะโงกมองดูของขวัญของน้อง เอ่ยขึ้นตามประสาเด็กที่เห็นอะไรก็มักจะพูดออกไปแบบนั้น"หนูนิดชอบเหรอคะ" คุณนรีรัตน์หันมาคุยกับหนูนิดสองคน"คุณยายใส่ต่างหูด้วยเหรอคะ" หนูนิดไม่ได้ตอบคำถาม แกหันมาเห็นต่างหูของคุณยายพอดีจึงถามขึ้น สีเหมือนของขวัญของ
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 29 ครอบครัวสุขสันต์
ตอนที่ 29 ครอบครัวสุขสันต์ตกกลางดึกในขณะที่สิงหราชกำลังนอนหลับสบายอยู่นั้น แต่นิชนันท์กลับนอนพลิกไปพลิกมา นอนยังไงก็ไม่ยอมหลับเนื่องจากเธอหิว"คุณสิงห์คะ" ชั่งใจอยู่นานว่าจะเรียกดีหรือไม่เรียกดี แต่สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจเรียก"อื้อ..." ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่รู้ตัว เธอจึงลองเรียกใหม่อีกครั้ง"คุณสิงห์..." ครั้งนี้เธอเรียกเสียงดังขึ้นมาอีกหน่อย"ครับ" คนตัวโตรู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้นมา เมื่อได้ยินเสียงคนข้างๆเรียก"แก้มนอนไม่หลับค่ะ""เป็นอะไร อยากเหรอ..." นิสัย! ดูถามเข้าสิ ขนาดเธอท้องแล้วก็ยังไม่เคยเว้น"ไม่ใช่!" ส่งเสียงดุๆกลับไป หิวจนนอนไม่หลับจะมีอารมณ์แบบนั้นได้ยังไง"อ้าว...แล้วคุณเป็นอะไร" ลุกขึ้นมานั่งด้วยท่าทางงัวเงีย เสื้อไม่ยอมใส่ ชอบบ่นว่าร้อนทั้งๆที่นอนเปิดแอร์เย็นฉ่ำ"แก้มหิวค่ะ" จะลงไปเองคนเดียวก็ไม่รู้จะไปทำอะไรกินเพราะตัวเองทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง"หิวเหรอ ไม่มีอะไรกินแล้ว ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย" นี่ขนาดท้องอ่อนๆยังหิวขนาดนี้ ถ้าท้องแก่จะหิวขนาดไหน"มาม่าก็ได้ค่ะ พาไปกินหน่อย" ช่วงเวลานี้ขอให้ท้องอิ่มเป็นใช้ได้"มาม่าไม่ดีต่อสุขภาพ""ไข่เจียวก็ได้ คุณทำเป็นมั้ยคะ""ไข่เจียวท
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 28 งานแต่ง
ตอนที่ 28 งานแต่งบรรยากาศภายในงานแต่งของคุณหมอนิชนันท์กับสิงหราชเจ้าของรีสอร์ต ถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โตที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่งกลางใจเมืองกรุงเทพฯ แขกเหรื่อต่างทยอยกันเข้ามาภายในงาน ทุกคนแต่งตัวสวย ทันใดนั้นเสียงคุ้นหูที่ไม่ได้ยินมานานก็ดังขึ้นอยู่ใกล้ๆ"แก้ม..." ชมพู่ถือการ์ดเชิญเดินเคียงคู่มากับหมอเพชรเข้ามาในงานแต่ง"อ้าว...ชมพู่ พี่เพชร" น้ำเสียงดีใจเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่เห็นเพื่อนสนิทเดินเข้ามาในงานกับผู้ชายที่บัดนี้ นิชนันท์นับถือเขาเป็นเพียงแค่พี่ชายเท่านั้น"พี่มาแสดงความยินดีกับแก้ม แล้วก็ตั้งใจมาขอโทษแก้มด้วยนะ เรื่องที่ผ่านมาทั้งหมดพี่ขอโทษนะครับ" นิชนันท์ยิ้มรับคำขอโทษ เธอไม่ได้โกรธแล้ว ขอบคุณมิตรภาพที่ยังคงหลงเหลืออยู่ อย่างน้อยวันวานทั้งสองคนตรงหน้าก็เคยเป็นคนสำคัญในชีวิตเธอ"ไม่เป็นไรค่ะ แก้มหายโกรธนานแล้ว เชิญด้านในตามสบายเลยนะคะ ตามสบายนะชมพู่""แก้ม...ฉันดีใจกับแกด้วยนะ""อือ แต่งเมื่อไหร่บอกเลยนะ ฉันจะพาเจ้าบ่าวของฉันไปเป็นแขกในงานของแกบ้าง""เรื่องนี้ยังไม่รู้เลย แล้วแต่ผู้ใหญ่ ตอนนี้ยัยหนูกำลังอ้อนเลย" ลูกก็ต้องเลี้ยง งานแต่งเพื่อนก็ต้องมา งานคนอื่นไม่ไปไม่เป็นไร แ
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 27 กลับตัวกลับใจ
ตอนที่ 27 กลับตัวกลับใจ@หมอเพชร วันนี้เป็นวันที่ผมพ้นโทษออกจากเรือนจำ ระยะเวลาหกเดือนที่ผมอยู่ในนั้น มันทำให้ผมเรียนรู้และคิดอะไรได้หลายอย่างผมก้าวขาออกมาจากเรือนจำ พบคุณพ่อกับคุณแม่มารอรับผมอยู่ที่หน้าเรือนจำ"สวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้ท่านทั้งสองแล้วเดินเข้าไปหาพวกท่าน"กลับบ้านเรากันนะลูก" ผมขึ้นมานั่งบนรถ คุณพ่อทำหน้าที่ขับรถออกไป"ชมพู่คลอดหรือยังครับ" ตลอดเวลาที่ผมอยู่ในคุก ผมคิดถึงแต่ผู้หญิงคนที่อุ้มท้องลูกของผมอยู่ตลอดเวลา ผมทำผิดต่อเธอ ความคิดถึงที่ผมมีให้เธอทำให้ผมรู้ใจตัวเองมากขึ้น ผมคิดว่าผมรักเธอ ผมตั้งใจเอาไว้ว่าหลังจากที่ผมออกจากเรือนจำแล้ว ผมจะพยายามง้อขอเธอคืนดีส่วนแก้มวันนั้นผมยังไม่ทันได้ขอโทษเธอ ถ้าหากวันหนึ่งผมได้เจอเธออีกครั้ง ผมจะขอโทษเธอด้วยตัวของผมเอง ป่านนี้เธอคงมีครอบครัวที่อบอุ่นไปแล้ว"ยังลูก...เห็นว่าไม่น่าจะเกินอาทิตย์นี้""เธอจะคลอดแบบไหนครับ คุณแม่รู้หรือเปล่า""เห็นว่าจะคลอดเองนะลูก คงไม่อยากเจ็บแผลนานมั้ง""เพชร...แกจะเอายังไงต่อ" คุณพ่อถามขึ้นมาบ้าง"ผมจะกลับไปทำงานเหมือนเดิมครับ" โชคดีที่ไม่โดนยึดใบประกอบวิชาชีพ ช่วงที่ผมอยู่ในเรือนจำ ผมได้ทำหน้าท
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 26 ทาบทามสู่ขอ
ตอนที่ 26 ทาบทามสู่ขอ"คุณพ่อตา คุณแม่เชิญครับ" เดินตามกันมาถึงบ้าน ผมเอ่ยเชิญทั้งสองท่านเข้าบ้านด้วยท่าทางให้เกียรติ"แก้ม...คุณนั่งคุยกับคุณพ่อคุณแม่ไปก่อนนะ เดี๋ยวผมไปตามคุณแม่แป๊บนึง ท่านน่าจะอยู่ข้างบน""ค่ะ""ว่าน...หาน้ำไปรับแขกให้เฮียด้วย""ค่ะ" หันไปบอกแม่บ้านเสร็จก็เดินผ่านขึ้นชั้นบนไป"คุณแม่ครับ คุณแม่..." เดินขึ้นมาถึงชั้นบนได้ก็ร้องเรียกหาคุณแม่เสียงดังมาแต่ไกล"อะไรตาสิงห์...แม่อยู่นี่""คุณพ่อกับคุณแม่แก้มมาครับ คุณแม่ช่วยไปต้อนรับหน่อยสิครับ ถ้ามีจังหวะก็สู่ขอแก้มให้ผมเลยนะ" พูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เมื่อก่อนไม่เคยนึกอยากมีเมียแต่ตอนนี้อยากมีเร็วๆ"จะดีเหรอ เราต้องให้เกียรติฝ่ายหญิงไปคุยกันที่บ้านเขาหรือเปล่า""ปีหน้าอีกปีก็คงไม่ได้คุยหรอกครับ พวกท่านไม่เคยมีวันว่าง วันนี้แหละ นะแม่นะ!" พวกท่านสองคนมักจะมีวันว่างไม่ตรงกัน อีกคนว่างอีกคนไม่ว่าง"เออๆ ดูก่อนนะ""คุณแม่...นะครับ" ผมอ้อนคุณแม่เต็มที่ยังไงก็ต้องพูดวันนี้แหละ แม่ยายผมใจดีท่านคงไม่ว่าอะไรหรอก"แม่เป็นผู้ใหญ่ ถ้าเกิดถูกถอนหงอกใครจะรับผิดชอบ""ผมรับผิดชอบเองครับ...นะแม่นะ""อือ...""รักคุณแม่ที่สุดเลยครับ""ที่อย
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 25 พ่อตาแอบมาเซอร์ไพรส์
ตอนที่ 25 พ่อตาแอบมาเซอร์ไพรส์หนึ่งอาทิตย์ต่อมา... วันนี้เป็นวันที่คุณปิติภัทรกับคุณนรีรัตน์เดินทางมาเยี่ยมบ้านลูกเขยที่ต่างจังหวัด รถเบนซ์สีดำเลี้ยวเข้ามาจอดเมื่อพบป้ายขนาดใหญ่มีข้อความว่า...สิงหราชรีสอร์ต“ที่นี่เหรอคะคุณ…” คุณนรีรัตน์เปิดประตูรถลงมาแล้วมองไปรอบๆ“คงใช่มั้ง รีสอร์ตของลูกเขยคุณก็ใหญ่อยู่นะเนี่ย” คุณปิติแอบชมเมื่อกวาดสายตามองออกไป ดูเป็นธรรมชาติร่มรื่นดี“ลูกเขยฉันคนเดียวที่ไหนกัน”“ผมไม่ชอบขี้หน้ามัน ได้ลูกสาวเราไปทำเมียยิ้มหน้าบานไม่ยอมหุบ” พูดพลางถอยหายใจออกมาเฮือกใหญ่ นี่ถ้ายังไม่ได้กันคงไม่ยอมให้ลูกสาวมามีสามีอยู่ต่างจังหวัดแบบนี้แน่“สวัสดีค่ะ มาพักผ่อนกันใช่มั้ยคะ มาเช้าเย็นกลับหรือต้องการห้องพักค้างคืนด้วยคะ” เนตรรีบมาทำหน้าที่ของเธอ โดยที่ไม่รู้เลยว่าสองท่านนี้เป็นใคร ท่าทางเป็นผู้ดีมีเงินขับรถแพงจึงรีบเดินเข้ามาทักทายและให้บริการ ซึ่งก่อนมาท่านทั้งสองก็ไม่ได้บอกลูกสาวล่วงหน้าด้วย กะว่าจะมาเซอร์ไพรส์“แค่อยากมาทานอาหารแล้วก็นั่งชมวิวที่นี่ค่ะ” พวกท่านทั้งสองออกจากกรุงเทพฯกันมาแต่เช้า กะว่ามาเช้ากลับเย็น“อ๋อได้เลยค่ะ ทางเรายินดีบริการค่ะ เชิญทางด้านนี้เลยนะ
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 24 คิดจะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด
ตอนที่ 24 คิดจะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด เมื่อเฮียธรณ์ลุกออกจากวงไปแล้ว ความสนุกก็จบลง ทุกคนแยกย้ายกลับห้องใครห้องมัน สิงหราชกับนิชนันท์ก็เช่นกัน"คุณสิงห์ แก้มอยากรู้จริงๆนะ" อยู่ๆเธอก็ถามขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย"เรื่องอะไรครับ""ก็เรื่องถุงยางไงคะ กล่องใหญ่ขนาดนั้น ทำไมคุณถึงไม่เอาไปเก็บไว้ที่บ้านคุณคะ แล้วบ้านหลังที่ฉันเช่า คุณก็เป็นคนบอกเองว่าไม่เคยให้ใครเช่ามาก่อน ตกลงคุณเอาบ้านหลังนั้นไว้ทำอะไรกันแน่ แถมยังห่างออกไปจากบ้านพักหลังอื่นอีก""แก้มครับ คุณเคยได้ยินประโยคที่ว่า...ความจริงเป็นสิ่งน่ากลัวมั้ย เรื่องมันผ่านไปแล้วคุณก็อย่าไปรู้มันเลย""ทำไมคะ ก็แก้มอยากรู้นี่""เดี๋ยวก็ไม่สบายใจเอาเปล่าๆ""บอกมาเถอะค่ะ ตกลงบ้านหลังนั้นเป็นแบบที่แก้มคิดใช่มั้ยคะ" ฉันค่อนข้างมั่นใจแต่ก็ไม่อยากคิดไปเอง"คุณคิดอะไรผมจะไปรู้ได้ยังไง นอนดีกว่า..." ผมพลิกนอนตะแคงหันหลังให้"จะบอกหรือไม่บอกคะ ไหนบอกว่ามีอะไรก็ให้ถามคุณไง" ฉันจับเขานอนหงายแล้วขึ้นไปนอนทับอยู่บนตัวเขามองไปที่ใบหน้าหล่อๆยังไงวันนี้ฉันก็ต้องรู้ให้ได้ เมื่อก่อนไม่กล้าถามแต่ตอนนี้กล้าแล้ว"ผมยอมบอกให้ก็ได้แต่คุณห้ามโกรธนะ" ผมยกแขนขึ้น
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 23 สงสัย
ตอนที่ 23 สงสัย สองหนุ่มพี่น้องกลับมาพร้อมกับของกินเต็มไม้เต็มมือ ช่วยกันหอบหิ้วลงมาจากรถ“ที่หายกันไปนี่คือ...” ขวดที่กระทบกันดังโคร๊งเคร๊งทำให้ฉันรู้ได้ทันทีว่าพวกเขาเตรียมจะตั้งวงดื่มเหล้ากันอีกแล้ว“ครับ” เสียงคุณสิงห์รับคำพร้อมกับหันมายิ้มให้“มาๆคุณหมอนั่งๆ” กับแกล้มถูกพี่บัวลอยขนเข้าไปในห้องครัวแล้วจัดใส่ถ้วยใส่จานให้ ตั้งวางที่พื้นกระเบื้องสะอาดที่หน้าบ้าน มีลำโพงเปิดเพลงเบาๆ ไม่ถึงกับรบกวนบ้านข้างๆ“กินแต่กับแกล้มได้มั้ยคะ”“ได้ครับ ผมซื้อมาฝากเพียบเลย อยากกินอะไรตามสบายเลยครับ” ทั้งสองหนุ่มนั่งลงที่พื้นเตรียมรินแอลกอฮอล์ใส่แก้ว หนูนิดนั่งลงอยู่บนตักของน้ำหวาน ซึ่งตอนนี้บรรยากาศด้านนอกบ้านมืดแล้ว ส่วนหน้าบ้านที่นั่งกันอยู่ก็ได้แสงไฟจากหลอดนีออนคอยช่วยในขณะที่พูดคุยกันอยู่รถยนต์ของเฮียธรณ์ก็ขับเข้ามาจอด“ขาดกันไม่ได้เลยเนอะ” น้ำหวานบ่นเบาๆ เมื่อเห็นรถเพื่อนสุดที่รักของสามีขับเข้ามาจอด“ใครคะ” ฉันหันไปถามน้ำหวาน“เฮียธรณ์ไงคะ คุณหมอเคยเจอแล้วนี่”“อ๋อค่ะ เพื่อนเฮียช้าง” ฉันพยักหน้า แล้วเขาคนนั้นก็เดินลงมาจากรถ“สวัสดีครับน้ำหวาน สวัสดีครับคุณหมอ” เฮียธรณ์เอ่ยทักทายเราสองคนพร้
หวานใจนายสิงหราช ตอนที่ 22 ครอบครัวใหญ่
ตอนที่ 22 ครอบครัวใหญ่หลังจากพูดคุยธุระกันเสร็จ คุณตำรวจก็นำตัวหมอเพชรไปโรงพัก ทั้งหมดเตรียมตัวแยกย้าย"ตามเป็นปลิงเลยนะเอ็ง" คุณปิติภัทรหันมาแขวะว่าที่ลูกเขย แต่เจ้าตัวกลับไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านเลยสักนิด"เมียผมไปไหนผมก็ไปด้วยอยู่แล้วครับคุณพ่อตา" บ้านเงียบอย่างกับป่าช้าแบบนั้นใครจะไปกล้าอยู่"คุณพ่อคุณแม่ แก้มไปก่อนนะคะ""เฮ้ย...เพิ่งจะมา จะรีบกลับแล้วเหรอลูก""คุณพ่อขา...คุณสิงห์เขาจะไปหาคุณแม่เขาค่ะ พรุ่งนี้แก้มก็ต้องทำงานแล้วด้วย" เดินเข้าไปกอดแขนคุณพ่อด้วยท่าทางออดอ้อนอย่างที่เธอชอบทำเป็นประจำ"วันหยุดขับรถกลับมาหาพ่อบ้างนะลูก""คุณพ่อมีวันหยุดด้วยเหรอคะ""ก็ถ้าลูกกลับบ้านพ่อหยุดให้ก็ได้""เอาอย่างนี้มั้ยครับ คุณพ่อตาสนใจจะไปเยี่ยมชมบรรยากาศรีสอร์ตกับสวนผลไม้บ้านผมมั้ยครับ ถ้าสนใจก็เชิญได้เลยนะครับ เชิญคุณแม่ด้วยนะครับ" นครนายกไม่ได้ไกลจากกรุงเทพฯมากนัก ขับรถแป๊บเดียวก็ถึง"ขอคิดดูก่อนแล้วกัน จะไปไหนก็ไปเล๊ย..." คุณพ่อทำท่างอนลูกสาว"คุณพ่อ...แก้มจะมาเยี่ยมคุณพ่อกับคุณแม่บ่อยๆนะคะ""ไปเถอะลูกเสียเวลา ปล่อยคุณพ่อเขาเถอะ" คุณแม่รีบพูดช่วยเปิดทางให้เพราะตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว ไหนรถบน
