Novels by มะนาวสีชมพู

ตอนที่ 30 ตอนพิเศษ3ปีผ่านไปโมนาวัยสามขวบกว่าๆ นั่งเฝ้าน้องชายวัยห้าเดือนที่กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่ในเปลไฟฟ้าลายการ์ตูนสีฟ้าอ่อน“คุณย่าขา น้องมันเดย์นอนเปลสวยจังเลยค่ะ” เปลใหม่เพิ่งลองซื้อมาใช้ แถมลายตัวการ์ตูนยังสวยสะดุดตาคนพี่เอามากๆ“เมื่อก่อนโมนาก็นอนเปลสวยแบบนี้แหละลูก” คุณย่าตอบหลานสาวตัวเล็กที่นั่งเฝ้าน้องหรือเฝ้าเปลก็ไม่รู้ตั้งแต่เช้าแล้ว“เปลของโมนาสีอะไรคะคุณย่า”“โมนาเป็นผู้หญิง สีชมพูลูก”“แล้วเปลของโมนาไปไหนแล้วคะ”“โมนาตัวหนักนอนพังไปแล้ว...” เป็นเสียงของคุณพ่ออิทที่เดินเข้ามาพร้อมกับคุณแม่มาย ช่วยคุณย่าตอบคำถามของเด็กขี้สงสัย“คุณพ่อขา...โมนาอยากนอนเปลสวยๆเหมือนที่น้องมันเดย์นอนค่ะ”“โมนาตัวยาว นอนไม่ได้แล้วลูก”“ไม่มีของเด็กโตเหรอคะ”“โมนาจะนอนตอนไหน พ่อไม่เคยเห็นโมนานอนกลางวันมานานมากแล้วนะ”“เอาไว้นอนตอนกลางคืนไงคะ” ด้วยความอยากได้บ้าง นอนกลางคืนก็ได้ ส่วนกลางวันบังคับเท่าไหร่โมนาก็ไม่ยอมนอน พอตกเย็นมา หลับเร็วทุกวัน“อ้าว...ถ้าโมนานอนในเปล แล้วพ่อจะนอนกอดใครล่ะทีนี้”“อื้อ...ถ้างั้นโมนาไม่เอาแล้วก็ได้ค่ะ โมนานอนกอดคุณพ่อกับคุณแม่ดีกว่า” เสียงโมนาวัยสามขวบพูดจ๋อยๆไม่ไ

ตอนที่ 29 ตอนพิเศษ @มัทนาฉันอุ้มลูกสาววัยสามเดือนกอดเอาไว้ในอ้อมอกแม่ ลูกสาวของฉันกับพี่อิท แกชื่อน้องโมนา กำลังดูดนมจากเต้า สายตาของแกกำลังมองหน้าแม่ตาแป๋ว “ใครชื่อน้องโมนาเอ่ย...” ฉันคุยกับลูกไปด้วยในขณะที่กำลังให้นมแกไปด้วย“หนูใช่มั้ยลูก...” แก้มใสๆกับขนตายาวเป็นแพ ทำให้ฉันชอบกดจมูกหอมแก้มนิ่มๆของแกไม่รู้จักเบื่อ หอมได้ทั้งวัน มีความสุขที่สุดใบหน้าของโมนาได้พ่อกับแม่มาอย่างละครึ่ง แต่พี่อิทชอบไปคุยกับคนอื่นว่าลูกสาวของเขาเหมือนเขามากตามประสาคนเห่อลูก“น้องโมนาลูกสาวแม่มายกับพ่ออิทกินเก่งจังเลย” ปากเล็กๆดูดเอาๆน่ารักน่าชัง“เมื่อไหร่พ่ออิทจะกลับมาหาน้องโมนาสักทีน้า...” ในขณะที่ฉันกำลังให้นมลูกไปด้วย ฉันก็มักจะชอบพูดคุยกับแกแบบนี้เป็นประจำดวงตาใสๆมองมาที่ฉันตาแป๋ว น้องโมนาห่วงเล่นมากๆ คุยด้วยนิดๆหน่อยๆแกก็ปล่อยนมแม่แล้วยิ้มหวานให้ฉัน แต่แกก็หันกลับไปดูดต่อ สงสัยคงจะยังไม่อิ่มตอนนี้ฉันกับพี่อิทย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านคุณแม่ของพี่อิทเรียบร้อยแล้ว เนื่องจากท่านอาสาเลี้ยงน้องโมนาให้ ตอนแรกฉันกับพี่อิทก็คิดว่าคลอดแล้วจะเอาลูกมาทิ้งไว้ให้คุณแม่เลี้ยงให้ ตามที่เคยคุยกันไว้ แต่พอคลอดน้อง

ตอนที่ 28 คืนวิวาห์ Nc+ วันเวลาผันผ่านไป วันนี้เป็นวันเข้าประตูวิวาห์ของทั้งสอง อิทธิพลและมัทนา งานแต่งถูกจัดขึ้นที่บ้านเจ้าสาว ภายในงานเชิญแขกญาติผู้ใหญ่และคนสนิทเท่านั้นพิธีช่วงเช้าผ่านไปด้วยดี งานเลี้ยงช่วงเย็นเต็มไปด้วยเพื่อนของเจ้าสาว ทุกคนมาร่วมแสดงความยินดีกันพร้อมหน้าพร้อมตาทั้งเพื่อนหญิงและเพื่อนชาย“เจ้าสาว...เข้าห้องหอก่อนลูก เจ้าบ่าวรอนานแล้ว” ชุดเจ้าสาวสีขาวกระโปรงยาวยังคงนั่งอยู่ที่กลุ่มเพื่อนที่มาร่วมแสดงความยินดีไม่ยอมลุก“ค่าแม่...” ขานรับครั้งที่สาม แต่ก็ยังไม่ยอมลุก ส่วนเจ้าบ่าวเขาก็ยังคงสวมชุดสูทสีเดียวกับเจ้าสาว นั่งรออยู่ในห้องหอเรียบร้อยนานแล้ว ชะเง้อคอยาวเมื่อไหร่เจ้าสาวของเขาจะลุกมาสักที"อิทไปตามน้องป่ะ..." คุณแม่ของเจ้าสาวเอ่ยบอกให้เจ้าบ่าวออกไปตามเจ้าสาวเพื่อทำพิธีส่งตัวเข้าหอ"ครับ" เจ้าบ่าวเดินออกไปตามเจ้าสาวของเขา เขาเดินเข้าไปทางด้านหลังของเธอ จับใบหูของเธอแล้วออกแรงดึงเล็กน้อย จนเธอต้องหันหลังไปมอง"เรียกหลายครั้งแล้วนะ" บ่นเธอด้วยรอยยิ้ม แล้วจึงก้มใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาลงไปหอมแก้มเธอโชว์เพื่อนๆของเธอ จนเสียงกรี๊ดกร๊าดดังลั่นบริเวณนั้น แต่เขาก็ยังไม

ตอนที่ 27 พาเข้าบ้านรถยนต์คันที่มัทนานั่งมา ถูกเลี้ยวเข้าไปจอดที่บ้านสองชั้นหลังใหญ่สไตล์ยุโรป ทางเข้าบ้านเป็นคอนกรีตลาดยาวไปจนถึงตัวบ้านด้านหน้าบ้านมีสนามหญ้าและสวนดอกไม้ขนาดกำลังดี พื้นที่โดยรอบกว้างขวางสะอาด ด้านข้างตัวบ้านมีต้นไม้ใหญ่ปลูกพอให้ร่มรื่น“ที่นี่บ้านพี่อิทเหรอคะ” รถจอดสนิทที่โรงจอดรถด้านข้างตัวบ้าน“ครับ...ป่ะเข้าไปด้านในกัน” พี่อิทพาฉันเดินเข้าไปด้านในตัวบ้าน ด้านนอกที่ว่าสวยแล้ว ด้านในจัดตกแต่งสวยไม่แพ้กับด้านนอกเลย ดูสะอาดตากว้างขวางเป็นระเบียบ“มากันแล้วเหรอลูก” น้ำเสียงดีใจของคุณแม่เอ่ยขึ้น พร้อมกับลุกขึ้นยืนจากโซฟาหนังอย่างดีตัวที่ท่านนั่งอยู่ คุณพ่อก็นั่งอยู่ตรงนี้ด้วยเช่นกัน ท่านกำลังอ่านหนังสือท่าทางสบายใจ เงยหน้ามองมาที่ฉันกับพี่อิท“มาย...นี่คุณพ่อกับคุณแม่ของพี่เอง ส่วนนี่น้องมาย...ลูกสะใภ้คุณพ่อกับคุณแม่ครับ” แนะนำแบบนี้ฉันก็เขินแย่น่ะสิ...พี่อิทนะพี่อิท!“สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้ทั้งสองท่านตามมารยาทด้วยรอยยิ้มเขินๆ ตอนนี้ฉันตื่นเต้นมาก เกิดมาทั้งชีวิตไม่เคยเข้าบ้านผู้ชายมาก่อน ครั้งนี้คือครั้งแรก ตื่นเต้นจนมือเย็นเฉียบไปหมด“สวัสดีลูก...มาๆนั่งลงก่อน” คุ

ตอนที่ 26 เปิดตัว @มหาวิทยาลัย“พี่อิทมารับแล้ว กูไปก่อนนะ” นานแล้วที่อิทธิพลทำหน้าที่เป็นคนขับรถไปรับไปส่งมัทนา ถึงแม้ว่าเขาจะงานเยอะหรือยุ่งมากแค่ไหนก็ตาม เขาก็ยังคงทำหน้าที่ดูแลเธอเหมือนเดิมเสมอ“บ๊ายบาย...ป่ะพวกเราแยกย้าย” ทุกคนแยกย้ายกันกลับ มัทนาเองก็เช่นกัน เธอเดินเข้าไปนั่งในรถเรียบร้อย จากนั้นเขาจึงค่อยๆเคลื่อนรถออกไป“พี่ยังทำงานไม่เสร็จเลย ไปนั่งรอพี่ที่บริษัทก่อนนะ” วันนี้เธอเลิกเรียนเร็วแต่เขาก็ยังคงยืนยันว่าจะขับรถมารับให้ได้ เธอก็เลยตามใจ...ไม่คิดว่าเขาจะต้องกลับไปทำงานต่ออีก“อ้าวแล้วทำไมไม่บอกมายล่ะคะ ที่จริงมายกลับเองก็ได้ เสียเวลาพี่ขับรถมารับเปล่าๆ” รู้สึกเกรงใจจังเลย...“พี่จะเอาเมียไปโชว์ ไอ้พนักงานพวกนั้นสักหน่อย มันจะได้รู้ว่าคนไหนตัวจริง คนไหนตัวปลอม” นี่คือประเด็นสำคัญที่เขาต้องการ ปล่อยให้พนักงานพวกนั้นเข้าใจผิดมานานแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ได้แก้ข่าว ว่าจะพาเธอไปเปิดตัวเลยทีเดียว“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ เรื่องมันแล้วไปแล้ว” สำหรับเธอใครจะคิดยังไงก็ช่าง...“พี่อยากพามายไปเปิดตัวด้วย ไปกับพี่นะครับ” เมียของเขาทั้งสวยทั้งหุ่นดี ใครจะไม่อยากอวด ถึงเธอไม่ต้องการเขาก็อยากพา

ตอนที่ 25 แหวนวงนี้เป็นของมาย หลังจากรับประทานอาหารกันอิ่มแล้ว ทุกๆคนจึงขอตัวกลับ ส่วนคนที่ยังไม่อยากกลับก็ต้องกลับเช่นกัน“มาย...พรุ่งนี้ให้พี่มารับกลับนะ” ยังคงร่ำลากันไม่เลิก!...ทุกคนที่กำลังรออยู่มองแรง“ค่ะ” ตอนนี้คุณพ่อกับคุณแม่ของเธอไฟเขียวให้แล้ว มัทนาจึงยอมให้พี่อิทมารับมาส่งเธอได้ เหมือนคู่รักคนอื่นๆที่เขาทำกัน“ถึงแล้วเดี๋ยวพี่ไลน์หา...” ที่จริงยังไม่อยากกลับเลยด้วยซ้ำ อยากจะขอนอนค้างสักคืนแต่ติดอยู่ตรงที่ไม่กล้า!“ห่างๆกันบ้างก็ได้ อีกแค่คืนเดียวคงไม่ถึงกับลงแดงหรอกมั้ง” รุจยืนรออยู่นานสองนาน เริ่มเหม็นความรัก..."พรุ่งนี้ มายจะกลับกี่โมง ไลน์ไปบอกพี่นะ พี่จะได้กะเวลามารับถูก""เย็นๆดีมั้ยคะ ทานข้าวเย็นที่นี่กันก่อน เดี๋ยวมายบอกให้แม่ทำกับข้าวเผื่อพี่ด้วย" พอกันทั้งสองคน...รุจคิดในใจ“ไปๆเรากลับกันเลยดีกว่า ไม่ต้องไปรอมันแล้ว” ท่าจะร่ำลากันอีกยาว...“อย่าเพิ่งไป...เดี๋ยวกูไปส่ง” รุจ รัน และมด พากันเดินไปที่รถ แต่อิทธิพลก็ดันเรียกเอาไว้ซะก่อน ยังไม่ยอมให้กลับ“เดี๋ยวกูให้รันไปส่งก็ได้”“กูบอกให้รอก็รอดิ อีกแป๊บนึงมึงจะตายหรือไง” ประเด็นสำคัญไม่ได้อยู่ที่ว่าใครจะไปส่ง แต่อิ

ตอนที่ 30 ท้อง / เฮียช้าง (จบ)1 ปีผ่านไปหนูนิดวัยสองขวบหน่อยๆ เกือบจะเข้าโรงเรียนได้แล้ว ป๊ะป๋ากับหม่ามี๊ของแกก็เลยตกลงกันว่าปล่อยให้มีอีกคน กว่าคนเล็กจะคลอด ลูกสาวคนโตอย่างหนูนิดก็คงเข้าโรงเรียนไปแล้ว และที่วางแผนแบบนี้ก็เพื่ออยากเลี้ยงลูกด้วยตัวเองและจะได้ไม่เหนื่อยจนเกินไป อีกอย่างคือจะได้มีเวลาให้ลูกเสมอกันด้วยในเช้าวันหนึ่ง เสียงอาเจียนดังขึ้นในห้องน้ำ หนูนิดกำลังนั่งเล่นตุ๊กตาอยู่บนเตียงรีบกระโดดลงจากเตียงวิ่งไปดู"มี๊เป็นอะไรคะ" เสียงใสๆเอ่ยถามหม่ามี๊ในขณะที่ประตูห้องน้ำค่อยๆถูกเปิดออก"มี๊เวียนหัวค่ะ" หนูนิดรีบวิ่งไปที่ห้องข้างๆ ป๊าเคยบอกว่าถ้ามี๊ไม่สบายต้องรีบมาบอกป๊าทันที เด็กน้อยจำขึ้นใจรีบวิ่งไปหาป๊ะป๋าแล้วเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นทันที"ป๊าขา...ป๊าขา""หนูนิดเป็นอะไรคะเรียกป๊าเสียงดังขนาดนี้" คชาหันมาหาลูกสาว เขากำลังแต่งตัวเตรียมที่จะออกไปทำงานเหมือนทุกวัน"มี๊คะ มี๊ไม่สบาย""เมื่อกี๊ป๊าออกมาจากห้องนั้น มี๊ยังดีๆอยู่เลย" คชาพูดกับลูกสาวเสร็จ ก็รีบเดินเร็วๆไปที่ห้องนอนของลูกสาว"แว่นเป็นอะไร" เห็นภรรยาสุดที่รักยังคงโก่งคออาเจียนอยู่ในห้องน้ำอยู่เลย"หวานเวียนหัวค่ะ ไ

ตอนที่ 29 แต่งงาน / เฮียช้าง2 เดือนต่อมา@งานแต่งลูกสาวกำนันเอี้ยงงานแต่งถูกจัดขึ้นที่บ้านของพ่อกำนัน บ้านของน้ำหวานที่ต่างจังหวัด แขกผู้มีเกียรติทยอยกันเดินทางเข้ามาในงาน ร่วมแสดงความยินดีรดน้ำสังข์ผูกข้อมืออวยพรให้แกเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวกันอย่างเนืองแน่น เนื่องจากพ่อของฝ่ายเจ้าสาวค่อนข้างมีหน้ามีตาทางสังคม งานที่จัดขึ้นจึงอลังการงานช้างหาที่เปรียบไม่ได้วันนี้หนูนิดใส่ชุดสีชมพูสวยกระโปรงฟูฟ่องถูกอุ้มอยู่บนแขนของคุณอาสิงหราชและคุณอามังกร ผลัดๆกันเลี้ยง ผลัดๆกันอุ้ม เพราะวันนี้เป็นวันสำคัญของป๊ะป๋ากับหม่ามี๊ของแกเจ้าบ่าวสวมชุดสูทสีขาวทั้งชุด ทรงผมถูกจัดแต่งโดยช่างทำผมมืออาชีพจากที่ดูหล่อเหลาอยู่แล้ว วันนี้คุณคชาหรือเฮียช้างดูหล่อเหลามากกว่าทุกวัน ใบหน้ายิ้มกริ่มมีความสุข วันที่เขารอคอยมาถึงสักที วันนี้เป็นวันที่เขาได้ครอบครองผู้หญิงจิตใจดีคนนี้ ด้วยพิธีแต่งงานและใบจดทะเบียนสมรสอย่างถูกต้องตามกฎหมายเจ้าสาวสวมชุดไทยลูกไม้สีขาวทั้งชุดเช่นกัน ถึงแม้ว่าใบหน้าของเธอจะมีแว่นสายตาใส่ไม่เคยถอดแต่แว่นสายตาที่เธอสวมใส่อยู่นี้ก็ไม่สามารถปิดบังความสวยของเธอได้เลย“ป๊า...มี๊” ช่างกล้องถ่ายภาพเก็บบ

ตอนที่ 28 กลัวลูกไม่รัก / เฮียช้างช่วงหัวค่ำ หลังจากกินข้าวเย็นพร้อมหน้าพร้อมตาครอบครัวกันเรียบร้อยแล้ว หนูนิดทำท่าง่วงนอน น้ำหวานจึงพาลูกไปนอนที่ห้องนอนของเธอ จนหนูนิดหลับไปแล้ว น้ำหวานเดินออกจากห้องมาตามสามีของเธอไปอาบน้ำ ในขณะที่คชากำลังจะเดินตามเมียเข้าห้องนอน“ไอ้ลูกเขย ยังไม่ได้แต่งงานกัน เอ็งออกมานอนกางมุ้งข้างนอกเลย” อาการหวงลูกสาวเริ่มกลับมาอีกครั้ง คิดว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วซะอีก!“พ่อตาอย่าแกล้งผมน่า...ถ้าไม่ได้นอนกอดเมียผมนอนไม่หลับ” ลูกเขยก็ไม่เบาแกล้งพูดยั่วพ่อตาเข้าไปอีก ส่วนพ่อกำนันได้ยินสิ่งที่ลูกเขยพูดอยากจะให้มันลงไปนอนในใต้ถุนให้รู้แล้วรู้รอด“ไม่หลับก็เรื่องของเอ็ง”“ตาเฒ่า แกอยากจะนอนกางมุ้งข้างนอกด้วยคนมั้ยล่ะ จะเข้ามั้ยห้องน่ะ ถ้าไม่เข้าจะล๊อคประตูแล้วนะ” แม่แววได้ยินทนไม่ได้ จึงออกมาช่วยลูกเขยพูด เป็นถึงกำนันทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่เอาเสียเลย แกล้งกันไปแกล้งกันมาอยู่ได้ ไอ้ลูกเขยก็ไม่เบา...“แม่ก็...ฝากไว้ก่อนเถอะเอ็ง”“ไม่รับฝากครับ”พ่อกำนันรีบเดินเข้าห้องนอนไป ก่อนที่แม่แววจะปิดประตูแล้วล๊อค“คุณช้าง...นั่นมันพ่อหวานนะ จะยอมแกหน่อยไม่ได้หรือไง” ถึงเธอจะรู้ว่าสาม

ตอนที่ 27 หลานข้า / เฮียช้างคุยกันอยู่สักครู่หนูนิดที่นอนดูดนมอยู่บนตักพ่อกำนันก็หลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ หันมาอีกที...หลับไปซะแล้ว"กินข้าวเช้ากันมาหรือยังลูก ในครัวมีกับข้าวพาพ่อหนุ่มไปกินข้าวกินปลากันก่อนไป เดี๋ยวค่อยมานั่งคุยกันใหม่" แม่แววเอ่ยบอกลูกสาวของท่านให้ชวนกันไปหาข้าวกินก่อน"ค่ะแม่""หลานตากำนันหลับแล้วนะ ฝากดูด้วยนะครับ" คชาแกล้งพูดบอกว่าเป็นหลานตา แล้วจึงลุกขึ้นเดินตามเมียเข้าห้องครัวไป"โธ่...หลานตา หลับไปซะแล้ว" กำนันเอี้ยงมองหลานสาวตัวเล็กบนตัก จุกนมยังคาปากอยู่เลย..."พ่อ...เอาหมอนมั้ย ยัยหนูจะได้นอนสบายๆ" แม่แววเอ่ยถามสามีของท่าน กลัวว่าจะเมื่อย"ข้าอยากให้ยัยหนูนอนอยู่แบบนี้ แม่...ถ้าเราจะมีหลานหน้าตาน่ารักแบบนี้สักคนสองคน แม่จะว่ายังไง" พ่อกำนันกระซิบกระซาบถามเมีย"เฮ่อ...ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ นี่ขนาดไม่ใช่หลานแท้ๆ ยังหลงเด็กได้มากขนาดนี้ ถ้าเป็นหลานแท้ๆ สงสัยตำแหน่งกำนันหลุดแน่ๆ" คงขับรถเข้ากรุงเทพฯทางเป็นเทือกงานการไม่ต้องทำแล้ว"ลูกสาวเราชอบพ่อยัยหนูนี่ แม่แววจะว่ายังไง""ลูกรักใครฉันก็รักด้วย""อือ..." พยักหน้าเห็นด้วย แล้วมองหน้าหลานสาวบนตักต่อ สองคนตายา

ตอนที่ 26 พ่อตากับลูกเขย / เฮียช้าง"แว่น!..." คชาอั้นฉี่มาได้สักพักแล้ว กะว่ามาถึงบ้านจะได้ปลดปล่อย แต่พอมาถึงกลับมีเรื่องซะก่อน ทำได้แค่สะกิดบอกเมียแต่ดูเหมือนว่าเธอจะสนใจพ่อของเธอมากกว่า จนลืมไปว่าสามีของเธอปวดฉี่จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว“ไอ้หน้าขาวนี่ผัวเอ็งรึ” พ่อกำนันถามลูกสาวในขณะที่กำลังนอนดมยาดมอยู่“ค่ะ” คำตอบของลูกสาวทำให้พ่อกำนันสูดยาดมหนักขึ้นไปอีก สีหน้าดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่“แล้วยัยหนูหน้าตาจิ้มลิ้มนี่ล่ะ”“ลูกหวานเองค่ะ” น้ำหวานเลือกที่จะตอบแบบนี้เพราะเธอรักหนูนิดเหมือนลูกแท้ๆ เธอเลี้ยงของเธอทุกวันตั้งแต่ยังเดินไม่ได้เลยด้วยซ้ำ“ไม่จริงเอ็งอย่ามาโกหกพ่อ เอ็งกลับไปครั้งนั้น ตอนนั้นเอ็งยังไม่ได้ท้องเลย”“ลูกคุณช้างค่ะพ่อ” น้ำหวานพาหนูนิดนั่งลงอยู่บนหน้าตักของเธอแล้วกอดหนูนิดเอาไว้“เอ็งมีลูกติดเหรอไอ้หน้าขาว” หันไปถามคนที่ตอนนี้มีสีหน้าไม่ค่อยดีนัก แต่ที่เป็นแบบนี้เพราะปวดฉี่ต่างหากไม่ได้กลัว“ครับ ลูกผมเองครับ” รับคำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“ดื่มน้ำดื่มท่ากันก่อนลูก” แม่แววเดินเอาน้ำเย็นๆมาส่งให้ลูกสาวและลูกเขยคนละขวดพร้อมกับแก้วอีกคนละหนึ่งใบ“ขอบคุณครับคุณแม่”

ตอนที่ 25 พาเมียกลับบ้าน / เฮียช้าง6 เดือนผ่านไปตอนนี้หนูนิดอายุขวบกว่าๆแล้ว เดินเก่งและพูดเก่งมากแถมแกยังทวงกินอยู่บ่อยๆ"หม่ำๆนมๆ" หนูนิดเดินมาสะกิดหม่ามี๊ของแกขอนมดื่ม ซึ่งตอนนี้น้ำหวานเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เธอกำลังนั่งหวีผมแต่งตัวอยู่ที่โต๊ะกระจกบานใหญ่"บอกป๊ะป๋าสิคะ มี๊ยังหวีผมไม่เสร็จเลย" น้ำหวานบอกลูกสาวตัวเล็กของเธอที่กำลังอ้อนขอดื่มนมท่าทางน่าสงสาร"ป๊า...งาน" เสียงเล็กๆเอ่ยบอก ถึงจะฟังไม่ค่อยชัดนักแต่ก็พอเข้าใจได้ น้ำหวานหันไปก็เห็นว่าเขานั่งทำงานอยู่จริงๆ"มาค่ะมี๊ชงให้ เด็กดีไปนอนรอบนที่นอนเลยค่ะ" น้ำหวานลุกขึ้นแล้วเดินไปชงนมให้ลูกสาวของเธอ"ได้นมแล้ว เป็นเด็กดีต้องทำยังไงก่อนคะ""ค่า..." หนูนิดลุกขึ้นมานั่งอยู่บนที่นอนนุ่มๆพนมมือเล็กๆไหว้อย่างสวยงามแล้วรับเอาขวดนมไปนอนดูดท่าทางสบายใจน้ำหวานหยิบหนังสือนิทาน อ่านให้ลูกฟังเบาๆ ไม่นานหนูนิดก็หลับคาขวดนมไปในขณะที่คชายังคงนั่งทำงานของขาอยู่นั้น น้ำหวานเดินเข้ามาสวมกอดสามีของเธอจากทางด้านหลังอย่างออดอ้อน ฟอด!“เฮียช้างขา...อาทิตย์หน้าหวานขอลากลับบ้านสักหนึ่งอาทิตย์ได้มั้ยคะ” ตั้งแต่ที่เธอมาทำงานอยู่กับเขาเธอยังไม่ได้กลับบ้านเล

ตอนที่ 45 ตอนพิเศษ/4ช่วงเย็น ธานินทร์และน้ำหนึ่ง กลับจากบริษัทก็มาแวะรับลูกๆกลับจากโรงเรียน และได้พากันไปเดินซื้อของใช้ที่ห้างสรรพสินค้าก่อนกลับบ้าน...โซนของเล่นเด็ก ซึ่งแน่นอนว่าเจ้าสองคนไม่พลาดโซนนี้อย่างแน่นอน"หม่ามี๊ครับ เหนืออยากซื้อของเล่นครับ""น้ำขิงก็ด้วยค่ะ" เสียงเล็กๆของลูกสาวและลูกชายฝาแฝด ร้องขอเสียงหวาน"ให้ซื้อได้คนละหนึ่งชิ้นค่ะ" น้ำหนึ่งอนุญาตให้ซื้อได้คนละหนึ่งชิ้นเท่านั้น เนื่องจากว่าที่บ้านมีเยอะจนไม่มีที่จะเก็บแล้ว แต่ทุกครั้งที่ได้มาที่นี่ เจ้าแฝดก็มักจะขอซื้ออีกแบบนี้เป็นประจำ"ขอบคุณครับ/ขอบคุณค่ะ" น้ำเหนือและน้ำขิงรีบวิ่งไปเลือกของเล่นชิ้นที่ตัวเองได้เล็งเอาไว้ด้วยสายตา น้ำเหนือวิ่งไปที่ไดโนเสาร์ตัวใหญ่ ส่วนน้ำขิงเลือกวิ่งไปที่ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่มีเสียงเพลง เด็กๆทั้งสองกำลังตั้งหน้าตั้งตาเลือก เนื่องจากว่ามันมีหลายแบบหลายสีมากจนเลือกไม่ถูกสักที เวลาผ่านไปเกือบสิบนาที ลูกๆของเธอก็ยังตัดสินใจไม่ได้"ตัวนี้ก็สวย ตัวนี้ก็ชอบ" เสียงน้ำเหนือบ่นกับตัวเอง ส่วนน้ำหนึ่งเธอเริ่มยืนเท้าเอวมองลูกๆของเธอแล้ว..."ว้าว...สวยๆทั้งนั้นเลย เลือกไม่ถูกทำยังไงดี" น้ำขิงก็ด้วย..."

ตอนที่ 44 ตอนพิเศษ/3เมื่อเวลาผ่านไป...น้ำหนึ่งครบกำหนดคลอด เธอเลือกวิธีผ่าตัดคลอด เนื่องจากเด็กในท้องมีสองคน คุณหมอจึงแนะนำวิธีนี้เพื่อความปลอดภัยสามวันหลังจากวันคลอด ธานินทร์ก็ได้พาภรรยาและลูกๆของเขากลับบ้าน เจ้าฝาแฝดร้องไห้งอแงน่าจะหิวนม ส่วนน้ำหนึ่งเธอยังคงเจ็บแผลผ่าตัดอยู่ ขยับตัวได้ยังไม่ค่อยสะดวกมากนัก"ป๊าอุ้มน้ำเหนือมาให้หนึ่งก่อนค่ะ" เจ้าแฝดร้องไห้หิวนมไม่ยอมหยุด คนเป็นพ่อจึงค่อยๆช้อนตัวลูกชายอุ้มขึ้นมาให้ผู้เป็นแม่ให้นมก่อน เพราะว่าร้องเสียงดังกว่าทันใดนั้นเสียงของน้ำเหนือก็เงียบกริบลงทันที แกนอนดูดนมแม่นิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่น้ำขิงยังคงร้องไห้งอแงอยู่อย่างนั้น ธานินทร์จึงเลือกที่จะอุ้มลูกสาวขึ้นมาปลอบโยน ครั้นจะให้ดูดพร้อมกัน น้ำหนึ่งก็ยังคงเจ็บแผลอยู่มาก"อดทนหน่อยนะหนึ่ง" ธานินทร์มองไปที่ภรรยาเด็กของเขาก็นึกสงสาร อายุของเธอนิดเดียวแต่กลับต้องมานั่งเลี้ยงลูกถึงสองคน แถมยังทรมานเจ็บทั้งแผลผ่าคลอด ปวดเต้านมที่กำลังคัดอยู่ตอนนี้ส่วนช่วงกลางคืนเธอได้นอนเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น เพราะเจ้าแฝดสองคนผลัดกันหิวนมไม่ได้หยุด".........." น้ำหนึ่งไม่ได้ตอบหรือพูดอะไรกลั

ตอนที่ 43 ตอนพิเศษ/2@โรงพยาบาลเอกชนธานินทร์พาน้ำหนึ่งมาพบคุณหมอตามนัด วันนี้คุณหมอนัดอัลตร้าซาวด์ดูเรื่องเพศและการเจริญเติบโตของเจ้าแฝดในท้องตามอายุครรภ์"คุณหมอครับ ลูกผมผู้หญิงหรือผู้ชายครับ" คุณหมอกำลังอัลตร้าซาวด์อยู่ ธานินทร์ทนความอยากรู้ของตัวเองไม่ไหวจึงเอ่ยถามคุณหมอ ทันใดนั้นคุณหมอก็หันมายิ้มให้แล้วพูดว่า..."ยินดีด้วยนะครับ เด็กในท้องเป็นแฝดชายหญิงครับ การเจริญเติบโตเป็นไปตามอายุครรภ์ เด็กๆแข็งแรงดีครับ" คุณหมอเก็บอุปกรณ์ สิ่งที่คุณหมอบอก ทำให้คนเป็นพ่อและแม่หันมาส่งยิ้มให้กัน ทั้งสองดีใจมากที่ได้ลูกฝาแฝดชายหญิง คุณปู่อยากได้หลานชาย ส่วนคุณย่าอยากได้หลานสาว คงสมใจพวกท่านทั้งสองคน"ได้สองเพศเลยเหรอครับคุณหมอ" ธานินทร์ดีใจมาก เขาตื่นเต้นกับสิ่งที่ได้รู้ใหม่ ไม่รู้จะพูดอะไร จึงถามคุณหมออีกครั้งเพื่อความแน่ใจ"ครับ...ยินดีด้วยอีกครั้งนะครับ" ตรวจครรภ์เสร็จรอรับยาบำรุง จากนั้นทั้งสองก็พากันกลับบ้าน...@บ้าน ธานินทร์เดินจูงมือน้ำหนึ่งเข้ามาในบ้านตามปกติ เห็นคุณพ่อกับคุณแม่นั่งรออย่างใจจดใจจ่อ พวกท่านทั้งสองกำลังรอคำตอบว่าหลานในท้องของพวกท่านเป็นหญิงหรือชาย"ยัยหนูหนึ่ง...หลานแม่

ตอนที่ 42 ตอนพิเศษ/1หลังจากที่น้ำหนึ่งเรียนจบ เธอก็แต่งงานและได้ตั้งท้องฝาแฝด เรื่องงานที่เธอจะต้องทำจึงต้องเลื่อนออกไปก่อน เพราะสามีของเธอยังไม่ยอมให้เธอเข้าบริษัทไปทำงานจนกว่าลูกจะมีอายุหนึ่งขวบเต็มในทุกๆวันคนว่างงานก็เริ่มเบื่อ เธอจึงชอบไปเซอร์ไพรส์คุณอาของเธอที่บริษัทอยู่เป็นประจำ ไปเที่ยวเล่นจนคนในบริษัทจำเธอได้หมดแล้ว"คุณหนูมาได้ยังไงครับ" ยุทธยังคงครองตำแหน่งเลขาเหมือนเดิม เอ่ยถามคุณหนูหนึ่งตามหน้าที่"พี่ยุทธ ถามอะไรคะเนี่ย หนึ่งก็ต้องนั่งรถมาสิ คุณอาล่ะคะ" ใบหน้าสวยยิ้มหวานอย่างเคย เอ่ยถามหาสามีของเธอทันที"ประชุมเพิ่งเสร็จครับ แต่บอสยังไม่ได้เดินออกมา น่าจะยังอยู่ด้านในเข้าไปได้ครับ" ยุทธผายมือไปทางห้องประชุมที่ยุทธเพิ่งเดินออกมา"ขอบคุณค่ะ" น้ำหนึ่งท้องห้าเดือน เธอเดินเร็วๆเข้าไปหาผู้เป็นสามีของเธอ ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสดใสเหมือนอย่างเคย เข้าไปถึงไม่ได้มองซ้ายมองขวาเห็นคุณอานั่งอยู่คนเดียว เธอเดินเข้าไปทางด้านหลังแล้วลักหอมแก้มเขาฟอดใหญ่"ฟอด!""อุ้ย!" ธานินทร์ตกใจรีบหันมามอง เห็นเป็นภรรยาสุดที่รักของเขานั่นเอง รีบส่งยิ้มให้ทันที แต่ในห้องนี้ไม่ได้มีเขาคนเดียวยังมีคนอื่นอยู

ตอนที่ 41 คืนวิวาห์ ห้องหอในคืนแต่งงานถูกจัดขึ้นที่บ้านเพื่อความสะดวกสบาย หลังจากที่ผู้ใหญ่เข้ามาอวยพรตามประเพณีเสร็จเรียบร้อยแล้ว พวกท่านก็ขอตัวแยกย้ายกันออกไปพักผ่อน เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวในค่ำคืนนี้ก็เช่นกัน เหนื่อยล้ามาหลายวัน ในที่สุดทั้งสองก็ได้มีวันนี้"เหนื่อยมั้ย" ธานินทร์เอ่ยถามภรรยาของเขาด้วยความเป็นห่วง เนื่องจากตอนนี้เธอกำลังตั้งท้องอ่อนๆอยู่ด้วย"นิดหน่อยค่ะ" น้ำหนึ่งขี้อ้อน เธอขยับตัวเข้าไปเอาหน้าซบอยู่ที่หน้าอกของเขา เธอกอดคุณอาเอาไว้หลวมๆ ธานินทร์นั่งให้เธอกอดอยู่สักครู่ ซึ่งเขาก็กอดตอบเธอเช่นกัน"มีความสุขจังค่ะ" น้ำหนึ่งเป็นผู้หญิงขี้อ้อน ธานินทร์มองว่าเธอน่ารักมาก แต่ในเมื่อเธอตั้งท้องแล้ว เขาจึงจำเป็นต้องหักห้ามใจไว้บ้าง"คุณอาเป็นของหนึ่งแล้วนะคะ" เธอดูภูมิใจจนเขานึกขำ เขาต่างหากต้องภูมิใจที่ได้เธอเป็นภรรยา ซึ่งแน่นอนว่าเขาต้องมีความรู้สึกนั้นอยู่แล้ว"ฮึ...อาเป็นของหนึ่งตั้งนานแล้วนะ" เป็นตั้งแต่วันนั้นที่เขากับเธอตกลงปลงใจเป็นของกันและกัน ตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่คิดอยากออกไปเที่ยวนอกบ้านอีกเลย"หนึ่งรักคุณอานะคะ""อาก็รักหนึ่งนะครับ""ขอบคุณนะคะ""ขอบคุณอาเรื่องอะไร

ตอนที่ 40 งานวิวาห์@งานแต่งณ โรงแรมหรูติดชายทะเลบรรยากาศดี ภายในงานช่วงเช้าถูกจัดขึ้นตามแบบประเพณีไทย แขกเหรื่อที่มาร่วมงานมีเฉพาะเพื่อนสนิทและผู้ใหญ่ทางฝ่ายเจ้าบ่าวเท่านั้นบรรยากาศช่วงเช้าถูกจัดขึ้นในห้องจัดเลี้ยงของทางโรงแรม มีพิธีสงฆ์ พิธีหลั่งน้ำสังข์ ทั้งหมดถูกจัดขึ้นในแบบเรียบง่ายเจ้าสาวแต่งชุดไทยโบราณสีขาวทั้งชุด ใบหน้าและทรงผมถูกตกแต่งโดยช่างเสริมสวยมืออาชีพ ส่วนเจ้าบ่าวสวมชุดสูทสีครีม แต่ก็ยังคงสวมแว่นตาเหมือนเดิม ทรงผมถูกตกแต่งทรงหล่อเนี๊ยบ ทั้งสองนั่งเคียงคู่กันทำพิธีมงคลในช่วงเช้าแต่ก็แอบมีคนพูดลับหลังเรื่องอายุของเจ้าบ่าวกับเจ้าสาว ซึ่งแน่นอนว่าต้องมีคนพูดอยู่แล้วเป็นเรื่องปกติ ถ้าไม่มีนี่สิคงแปลก แต่ทั้งสองเลือกที่จะไม่ให้ค่าคำพูดของคนพวกนั้นคำนินทาแว่วๆ ได้ยินไม่ค่อยชัดแต่ก็พอได้ยิน โดยคนส่วนมากจะพูดไปในทางเดียวกันคือว่าเจ้าบ่าวอย่างโน้นอย่างนี้ก็ชื่อเสียงของธานินทร์ในด้านไม่ดีโด่งดังมานาน แต่กลับสงสารเจ้าสาวอายุยังน้อย โน่นนี่นั่น...ก็พูดกันไปเรื่อยตามปากของคนชอบพูด"คุณอา..." น้ำหนึ่งสะกิดคุณอาของเธอด้วยน้ำเสียงและสายตา"ว่าไงคะ คนสวยของอา" ไม่ใช่แค่เธอที่ได้ยิน

ตอนที่ 30 สมาชิกใหม่ (จบ)@โรงพยาบาลห้องพักพิเศษที่ดีที่สุดของทางโรงพยาบาล ถูกคุณปิติภัทรจัดเตรียมไว้ให้ลูกสาวนอนพักหลังคลอด ห้องขนาดใหญ่ตอนนี้อัดแน่นไปด้วยญาติพี่น้องของทางฝั่งสิงหราชที่มาดูหน้าหลานชายคนแรกของตระกูล"โอ้โห...หน้าเหมือนตาอย่างกับแกะแน่ะ" มาถึงชะโงกดูหน้าหลานชาย พูดเข้าข้างตัวเองซะงั้น นี่ขนาดอยากได้หลานสาวนะ"เหมือนตาตรงไหน เหมือนผมต่างหากครับ""ปากเหมือนข้า!" รอดูตอนโตเดี๋ยวก็รู้! สิงหราชคิดในใจแล้วอมยิ้มกริ่มแต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ"ลีโอ...ตามีของขวัญมารับขวัญหลานด้วยนะ" สร้อยข้อมือทองคำถูกแกะออกจากถุงกำมะหยี่สีแดง เทใส่มือแล้วจัดการสวมใส่ให้ที่ข้อมือเล็กๆของลีโอ พร้อมกับคำอวยพรสารพัดที่แกจะพูด"ของยายก็มีนะครับ..." ของคุณยายเป็นกำไลข้อเท้าถูกวางไว้ให้ข้างๆ ตอนนี้ยังใส่ไม่ได้รอให้โตอีกหน่อย วัสดุทำจากทองคำเช่นกัน"สวยจังเลยค่ะ" หนูนิดชะโงกมองดูของขวัญของน้อง เอ่ยขึ้นตามประสาเด็กที่เห็นอะไรก็มักจะพูดออกไปแบบนั้น"หนูนิดชอบเหรอคะ" คุณนรีรัตน์หันมาคุยกับหนูนิดสองคน"คุณยายใส่ต่างหูด้วยเหรอคะ" หนูนิดไม่ได้ตอบคำถาม แกหันมาเห็นต่างหูของคุณยายพอดีจึงถามขึ้น สีเหมือนของขวัญของ

ตอนที่ 29 ครอบครัวสุขสันต์ตกกลางดึกในขณะที่สิงหราชกำลังนอนหลับสบายอยู่นั้น แต่นิชนันท์กลับนอนพลิกไปพลิกมา นอนยังไงก็ไม่ยอมหลับเนื่องจากเธอหิว"คุณสิงห์คะ" ชั่งใจอยู่นานว่าจะเรียกดีหรือไม่เรียกดี แต่สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจเรียก"อื้อ..." ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่รู้ตัว เธอจึงลองเรียกใหม่อีกครั้ง"คุณสิงห์..." ครั้งนี้เธอเรียกเสียงดังขึ้นมาอีกหน่อย"ครับ" คนตัวโตรู้สึกตัวลืมตาตื่นขึ้นมา เมื่อได้ยินเสียงคนข้างๆเรียก"แก้มนอนไม่หลับค่ะ""เป็นอะไร อยากเหรอ..." นิสัย! ดูถามเข้าสิ ขนาดเธอท้องแล้วก็ยังไม่เคยเว้น"ไม่ใช่!" ส่งเสียงดุๆกลับไป หิวจนนอนไม่หลับจะมีอารมณ์แบบนั้นได้ยังไง"อ้าว...แล้วคุณเป็นอะไร" ลุกขึ้นมานั่งด้วยท่าทางงัวเงีย เสื้อไม่ยอมใส่ ชอบบ่นว่าร้อนทั้งๆที่นอนเปิดแอร์เย็นฉ่ำ"แก้มหิวค่ะ" จะลงไปเองคนเดียวก็ไม่รู้จะไปทำอะไรกินเพราะตัวเองทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง"หิวเหรอ ไม่มีอะไรกินแล้ว ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย" นี่ขนาดท้องอ่อนๆยังหิวขนาดนี้ ถ้าท้องแก่จะหิวขนาดไหน"มาม่าก็ได้ค่ะ พาไปกินหน่อย" ช่วงเวลานี้ขอให้ท้องอิ่มเป็นใช้ได้"มาม่าไม่ดีต่อสุขภาพ""ไข่เจียวก็ได้ คุณทำเป็นมั้ยคะ""ไข่เจียวท

ตอนที่ 28 งานแต่งบรรยากาศภายในงานแต่งของคุณหมอนิชนันท์กับสิงหราชเจ้าของรีสอร์ต ถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โตที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่งกลางใจเมืองกรุงเทพฯ แขกเหรื่อต่างทยอยกันเข้ามาภายในงาน ทุกคนแต่งตัวสวย ทันใดนั้นเสียงคุ้นหูที่ไม่ได้ยินมานานก็ดังขึ้นอยู่ใกล้ๆ"แก้ม..." ชมพู่ถือการ์ดเชิญเดินเคียงคู่มากับหมอเพชรเข้ามาในงานแต่ง"อ้าว...ชมพู่ พี่เพชร" น้ำเสียงดีใจเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่เห็นเพื่อนสนิทเดินเข้ามาในงานกับผู้ชายที่บัดนี้ นิชนันท์นับถือเขาเป็นเพียงแค่พี่ชายเท่านั้น"พี่มาแสดงความยินดีกับแก้ม แล้วก็ตั้งใจมาขอโทษแก้มด้วยนะ เรื่องที่ผ่านมาทั้งหมดพี่ขอโทษนะครับ" นิชนันท์ยิ้มรับคำขอโทษ เธอไม่ได้โกรธแล้ว ขอบคุณมิตรภาพที่ยังคงหลงเหลืออยู่ อย่างน้อยวันวานทั้งสองคนตรงหน้าก็เคยเป็นคนสำคัญในชีวิตเธอ"ไม่เป็นไรค่ะ แก้มหายโกรธนานแล้ว เชิญด้านในตามสบายเลยนะคะ ตามสบายนะชมพู่""แก้ม...ฉันดีใจกับแกด้วยนะ""อือ แต่งเมื่อไหร่บอกเลยนะ ฉันจะพาเจ้าบ่าวของฉันไปเป็นแขกในงานของแกบ้าง""เรื่องนี้ยังไม่รู้เลย แล้วแต่ผู้ใหญ่ ตอนนี้ยัยหนูกำลังอ้อนเลย" ลูกก็ต้องเลี้ยง งานแต่งเพื่อนก็ต้องมา งานคนอื่นไม่ไปไม่เป็นไร แ

ตอนที่ 27 กลับตัวกลับใจ@หมอเพชร วันนี้เป็นวันที่ผมพ้นโทษออกจากเรือนจำ ระยะเวลาหกเดือนที่ผมอยู่ในนั้น มันทำให้ผมเรียนรู้และคิดอะไรได้หลายอย่างผมก้าวขาออกมาจากเรือนจำ พบคุณพ่อกับคุณแม่มารอรับผมอยู่ที่หน้าเรือนจำ"สวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้ท่านทั้งสองแล้วเดินเข้าไปหาพวกท่าน"กลับบ้านเรากันนะลูก" ผมขึ้นมานั่งบนรถ คุณพ่อทำหน้าที่ขับรถออกไป"ชมพู่คลอดหรือยังครับ" ตลอดเวลาที่ผมอยู่ในคุก ผมคิดถึงแต่ผู้หญิงคนที่อุ้มท้องลูกของผมอยู่ตลอดเวลา ผมทำผิดต่อเธอ ความคิดถึงที่ผมมีให้เธอทำให้ผมรู้ใจตัวเองมากขึ้น ผมคิดว่าผมรักเธอ ผมตั้งใจเอาไว้ว่าหลังจากที่ผมออกจากเรือนจำแล้ว ผมจะพยายามง้อขอเธอคืนดีส่วนแก้มวันนั้นผมยังไม่ทันได้ขอโทษเธอ ถ้าหากวันหนึ่งผมได้เจอเธออีกครั้ง ผมจะขอโทษเธอด้วยตัวของผมเอง ป่านนี้เธอคงมีครอบครัวที่อบอุ่นไปแล้ว"ยังลูก...เห็นว่าไม่น่าจะเกินอาทิตย์นี้""เธอจะคลอดแบบไหนครับ คุณแม่รู้หรือเปล่า""เห็นว่าจะคลอดเองนะลูก คงไม่อยากเจ็บแผลนานมั้ง""เพชร...แกจะเอายังไงต่อ" คุณพ่อถามขึ้นมาบ้าง"ผมจะกลับไปทำงานเหมือนเดิมครับ" โชคดีที่ไม่โดนยึดใบประกอบวิชาชีพ ช่วงที่ผมอยู่ในเรือนจำ ผมได้ทำหน้าท

ตอนที่ 26 ทาบทามสู่ขอ"คุณพ่อตา คุณแม่เชิญครับ" เดินตามกันมาถึงบ้าน ผมเอ่ยเชิญทั้งสองท่านเข้าบ้านด้วยท่าทางให้เกียรติ"แก้ม...คุณนั่งคุยกับคุณพ่อคุณแม่ไปก่อนนะ เดี๋ยวผมไปตามคุณแม่แป๊บนึง ท่านน่าจะอยู่ข้างบน""ค่ะ""ว่าน...หาน้ำไปรับแขกให้เฮียด้วย""ค่ะ" หันไปบอกแม่บ้านเสร็จก็เดินผ่านขึ้นชั้นบนไป"คุณแม่ครับ คุณแม่..." เดินขึ้นมาถึงชั้นบนได้ก็ร้องเรียกหาคุณแม่เสียงดังมาแต่ไกล"อะไรตาสิงห์...แม่อยู่นี่""คุณพ่อกับคุณแม่แก้มมาครับ คุณแม่ช่วยไปต้อนรับหน่อยสิครับ ถ้ามีจังหวะก็สู่ขอแก้มให้ผมเลยนะ" พูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เมื่อก่อนไม่เคยนึกอยากมีเมียแต่ตอนนี้อยากมีเร็วๆ"จะดีเหรอ เราต้องให้เกียรติฝ่ายหญิงไปคุยกันที่บ้านเขาหรือเปล่า""ปีหน้าอีกปีก็คงไม่ได้คุยหรอกครับ พวกท่านไม่เคยมีวันว่าง วันนี้แหละ นะแม่นะ!" พวกท่านสองคนมักจะมีวันว่างไม่ตรงกัน อีกคนว่างอีกคนไม่ว่าง"เออๆ ดูก่อนนะ""คุณแม่...นะครับ" ผมอ้อนคุณแม่เต็มที่ยังไงก็ต้องพูดวันนี้แหละ แม่ยายผมใจดีท่านคงไม่ว่าอะไรหรอก"แม่เป็นผู้ใหญ่ ถ้าเกิดถูกถอนหงอกใครจะรับผิดชอบ""ผมรับผิดชอบเองครับ...นะแม่นะ""อือ...""รักคุณแม่ที่สุดเลยครับ""ที่อย

ตอนที่ 25 พ่อตาแอบมาเซอร์ไพรส์หนึ่งอาทิตย์ต่อมา... วันนี้เป็นวันที่คุณปิติภัทรกับคุณนรีรัตน์เดินทางมาเยี่ยมบ้านลูกเขยที่ต่างจังหวัด รถเบนซ์สีดำเลี้ยวเข้ามาจอดเมื่อพบป้ายขนาดใหญ่มีข้อความว่า...สิงหราชรีสอร์ต“ที่นี่เหรอคะคุณ…” คุณนรีรัตน์เปิดประตูรถลงมาแล้วมองไปรอบๆ“คงใช่มั้ง รีสอร์ตของลูกเขยคุณก็ใหญ่อยู่นะเนี่ย” คุณปิติแอบชมเมื่อกวาดสายตามองออกไป ดูเป็นธรรมชาติร่มรื่นดี“ลูกเขยฉันคนเดียวที่ไหนกัน”“ผมไม่ชอบขี้หน้ามัน ได้ลูกสาวเราไปทำเมียยิ้มหน้าบานไม่ยอมหุบ” พูดพลางถอยหายใจออกมาเฮือกใหญ่ นี่ถ้ายังไม่ได้กันคงไม่ยอมให้ลูกสาวมามีสามีอยู่ต่างจังหวัดแบบนี้แน่“สวัสดีค่ะ มาพักผ่อนกันใช่มั้ยคะ มาเช้าเย็นกลับหรือต้องการห้องพักค้างคืนด้วยคะ” เนตรรีบมาทำหน้าที่ของเธอ โดยที่ไม่รู้เลยว่าสองท่านนี้เป็นใคร ท่าทางเป็นผู้ดีมีเงินขับรถแพงจึงรีบเดินเข้ามาทักทายและให้บริการ ซึ่งก่อนมาท่านทั้งสองก็ไม่ได้บอกลูกสาวล่วงหน้าด้วย กะว่าจะมาเซอร์ไพรส์“แค่อยากมาทานอาหารแล้วก็นั่งชมวิวที่นี่ค่ะ” พวกท่านทั้งสองออกจากกรุงเทพฯกันมาแต่เช้า กะว่ามาเช้ากลับเย็น“อ๋อได้เลยค่ะ ทางเรายินดีบริการค่ะ เชิญทางด้านนี้เลยนะ