เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 2 เย่ปิงปิงได้เปลี่ยนไปแล้ว 2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-01 13:39:26“ผู้ใดจะกล้าต่อว่าพี่หญิงใหญ่เจ้าค่ะ อาภรณ์ผืนนั้นล้ำค่าเหมาะสมกับท่านพี่ของข้าที่สุดเลยนะเจ้าคะ”
“เช่นนั้นพี่ยกให้น้องรองดีหรือไม่เล่า”
เย่ม่านผงะไปด้วยความตกใจ ถึงแม้อาภรณ์ผืนนั้นจะงดงามจนนางอยากจะได้จนตัวสั่น แต่หากว่ากันตามจริงแล้วฐานะเช่นนางและเย่ปิงปิงดูจะไม่เหมาะสมนัก หากนางเป็นองค์หญิงหรือท่านหญิงก็ว่าไปอย่าง
“จะได้อย่างไรกันปิงเอ๋อร์ เจ้าล้อน้องเล่นเกินไปแล้ว เอาเถอะ ๆ เอาตามที่เจ้าว่ามาก็ได้ เช่นนั้นแม่จะเรียกช่างตัดเย็บมาให้เจ้าเอง”
ลู่เมิ่งรีบเข้ามาไกล่เกลี่ย หากให้บุตรสาวของนางที่อ่อนหวานแต่งกายด้วยชุดสีแดงร้อนแรงเช่นนั้น เกรงว่าจะดูไม่ดีนัก
“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะท่านแม่ ลูกคิดจะไปที่ร้านด้วยตัวเองเจ้าค่ะ”
“เช่นนั้นตามใจเจ้า”
ลู่เมิ่งลอบจิกเล็บด้วยความเจ็บใจ แผนการที่ต้องการทำให้เย่ปิงปิงถูกชนชั้นสูงในเมืองหลวงด่าทอในวันงานเป็นอันต้องล้มเหลวไป
“ลูกขอตัวนะเจ้าคะแม่รอง ขอบคุณมากนะเจ้าคะที่แม่รองยังคงตามใจลูกไม่เปลี่ยน”
“พูดอะไรเช่นนั้น แม่ย่อมต้องรักถนอมเจ้าอยู่แล้วสิ”
เย่ปิงปิงยอบกายคารวะแล้วเดินจากไปด้วยรอยยิ้ม เรื่องราวในอดีตได้แปรเปลี่ยนไปแล้ว ชาตินี้นางจะมิยอมทำตัวเป็นสตรีที่โง่งมอีกต่อไป!!
คล้อยหลังที่เย่ปิงปิงเดินจากไป เย่ม่านก็รีบเข้ามาเกาะแขนมารดาแน่น สีหน้าที่คงความเรียบร้อยอ่อนหวานแปรเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว
“ท่านแม่เจ้าคะ เหตุใดนังปิงปิงถึงเปลี่ยนไปเช่นนี้เล่าเจ้าคะ ถ้าเช่นนั้นแผนการที่ต้องการฉีกหน้ามันในงานวันเกิดก็ล้มเหลวน่ะสิเจ้าคะ ลูกไม่ยอมให้มันโดดเด่นในงานหรอกนะเจ้าคะ มันจะต้องถูกทุกคนก่นด่าสิเจ้าคะ”
ลู่เมิ่งตบหลังมือบุตรสาวให้ใจเย็นลง “อย่าได้ร้อนใจไป แม่ยังมีแผนที่เตรียมรับมือมันไว้อีกมาก แต่ตอนนี้แม่คงต้องไปเตรียมบัญชีของมันเสียก่อน ไม่คิดเลยว่านังโง่นี่จะคิดมาสนใจเรื่องนี้ได้”
“นั้นสิเจ้าคะ หรือมันจะระแคะระคายว่าท่านแม่แอบยักยอกเงินของมัน”
“ม่านเอ๋อร์!!”
“เอ่อ...ลูกขอโทษเจ้าค่ะ”
“พูดอะไรระวังปากไว้เสียบ้าง”
“ลูก ผิดไปแล้วเจ้าค่ะท่านแม่”
“ช่างเถอะ ๆ แม่จะไปจัดการเรื่องบัญชีของมันเสียก่อน เฮ้อ...วุ่นวายเสียจริง”
ลู่เมิ่งเดินหายเข้าไปยังห้องทำงานของตน นางยังมีเรื่องมากมายที่ต้องเร่งจัดการ เวลานี้สามีของนางก็ใกล้กลับมาที่จวนแล้ว รวมถึงเจ้าลูกเลี้ยงที่น่าตายผู้นั้นด้วย
เหตุใดไม่ตาย ๆ ไปเสียทีนะ นางกับลูกจะได้มีความสุขเสียที ไม่ต้องมาปั้นหน้าเสแสร้งแกล้งทำดีกับนังเย่ปิงปิงด้วย
เย่ปิงปิงนั่งรถม้ามาที่ร้านขายอาภรณ์ชื่อดังของเมืองหลวง นางได้พาซีซีสาวใช้ตัวน้อยช่างพูดมาด้วย ในตอนที่นางเดินเข้ามาในร้านนั้น คุณหนูและฮูหยินของขุนนางที่มาใช้บริการที่ร้านต่างมองมาทางนางเป็นตาเดียว
“เอ๊ะ! นั้นคุณหนูใหญ่เย่ใช่หรือไม่”
ฮูหยินขุนนางขั้นสามกระซิบถามสหายข้างกาย
“จุ๊ ๆ เจ้านี่ไม่ระวังปากเลยนะ หากเผลอไปทำให้นางไม่พอใจ เจ้าอาจจะถูกนางตบหน้าเหมือนกับคุณหนูสามจวนเว่ยก็ได้นะ”
“ทำไมคุณหนูใหญ่ถึงร้ายกาจนัก ไม่เหมือนคุณหนูรองที่เรียบร้อยอ่อนหวานเลย”
“นางคงไม่มีมารดาให้อบรมสั่งสอนละมั้ง คิกคิก”
ฮูหยินทั้งสองลอบกระซิบกันพลางมองมาทางเย่ปิงปิงด้วยสายตาดูแคลน ซีซีที่ได้ยินบทสนทนาของทั้งสองอยากจะต้องเข้าไปต่อว่านัก แต่จนใจที่นางเป็นเพียงบ่าวรับใช้ ไม่มีอำนาจที่จะไปต่อกรกับคนที่มากล่าววาจาว่าร้ายคุณหนูได้
ซีซีลอบมองสีหน้าของเย่ปิงปิงด้วยความหวาดหวั่น แต่นางกลับต้องแปลกใจที่คุณหนูของนางเพียงปรายตามองทั้งสองแล้วเดินผ่านไป ไม่ได้ต่อว่าหรือเข้าไปด่าทอเหมือนกับทุกครา
เย่ปิงปิงปรายสายตามองฮูหยินทั้งสองที่นินทานางอย่างโจ่งแจ้ง แต่นางไม่ได้คิดจะให้ค่าคำนินทานั้น แผ่นหลังเล็กตั้งตรงเป็นตระหง่าน ใบหน้าสวยหวานเชิดขึ้นแล้วเดินเข้าไปด้านใน
คุณหนูของนางได้เปลี่ยนไปแล้วหรือนี่?
เย่ปิงปิงได้แจ้งแก่หลงจู๊ของร้านว่านางต้องการตัดชุดใหม่ ดังนั้นนางจึงถูกเชิญเข้าไปนั่งรอยังห้องรับรอง นั่งรอไม่นานก็มีคนงานของร้านเข้ามาวัดตัว และนำผ้ามาให้นางเลือกมากมายสำหรับตัดชุด
“ไม่ทราบว่าคุณหนูใหญ่เย่ต้องการให้ข้าน้อยปักลายอะไรดีเจ้าคะ”
“ดอกอิงฮวาเดินดิ้นสีทอง”
“เจ้าคะ?”
หลงจู๊มองมาด้วยความแปลกใจ ทุกคราคุณหนูใหญ่เย่จะชอบให้ปักลายนกยูงรำแพนหาง
“ส่วนอาภรณ์ข้าต้องการสีชมพูอ่อนผืนนี้”
เย่ปิงปิงหยิบอาภรณ์สีชมพูอ่อนที่ดูอ่อนหวานออกมาตรงหน้าหลงจู๊
“เอ่อ...คุณหนูใหญ่แน่ใจหรือเจ้าคะ”
“ใช่ จัดการตามนี้ด้วยนะ ข้าต้องการอาภรณ์ที่งดงามอ่อนหวานที่สุด หวังว่าหลงจู๊จะไม่ทำให้ข้าผิดหวังนะ”
“คุณหนูใหญ่เย่โปรดวางใจ ข้าน้อยจะไม่ทำให้คุณหนูต้องผิดหวังเป็นอันขาดเจ้าค่ะ”
“ดี”
เย่ปิงปิงคลี่ยิ้มบางเบา ก่อนจะจ่ายเงินแล้วลุกเดินจากไปพร้อมกับซีซี ในวันงานเลี้ยงวันเกิดปีที่ 18 นี้เอง นางจะทำให้ทุกคนประหลาดใจกับภาพลักษณ์ใหม่ของนาง
สตรีที่เคยสวมใส่อาภรณ์สีแดง และสีน้ำเงินเข้มที่ให้ความรู้สึกสง่างาม และดูน่าเกรงขามจะไม่มีอีกต่อไป นางจะปรับเปลี่ยนภาพลักษณ์ของตัวเองเป็นสตรีอ่อนหวานดั่งเช่นน้องสาวเจ้ามารยา อยากรู้นักว่าหากเย่ม่านเห็นนางแต่งกายเช่นนี้จะทำสีหน้าอย่างไร?
แค่คิดก็สนุกเสียแล้ว...
บทที่เกี่ยวข้อง
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 3 สร้างบุพเพให้กับน้องสาว 1
บทที่ 3สร้างบุพเพให้กับน้องสาวตั้งแต่วันนั้นที่เย่ปิงปิงไปตัดชุดที่ร้านอาภรณ์ นางก็ไม่ได้ย่างกรายออกไปจากเรือนเลย หญิงสาวนั่งอยู่หน้าโต๊ะหนังสือแล้วคัดตัวอักษรอยู่เป็นนาน นางกำลังคิดทบทวนเรื่องราวในชาติก่อนเพื่อใช้ให้เกิดประโยชน์ในชาตินี้บุคคลที่นางจะต้องชำระแค้นคือ ‘องค์รัชทายาทกงหนิงหลง’ ผู้ที่หลอกใช้ความรักของนางได้อย่างเลือดเย็น และสังหารนางราวกับนางเป็นเพียงมดปลวกที่ไร้ค่าส่วนคนถัดไปคือน้องสาวที่ทำตัวราวกับแม่ดอกบัวขาวอย่างเย่ม่าน น้องสาวอสรพิษที่พร้อมจะฉกนางให้ตายเมื่อนางพลั้งเผลอผู้คนที่ทำร้ายนาง นางจะไม่มีวันปล่อยไปเป็นอันขาด หนี้เลือดนี้จักต้องชำระด้วยเลือด!!“คุณหนูใหญ่เจ้าคะ คุณหนูรองมาขอเข้าพบเจ้าค่ะ”ซีซีเดินเข้ามารายงาน“บอกน้องรองว่าข้ารู้สึกเวียนหัว ช่วงนี้ข้าขอพักที่เรือน”“เอ่อ...แต่ตอนนี้องค์รัชทายาทเสด็จมาที่จวนด้วยนะเจ้าคะ”“เจ้าบอกไปตามนั้น”“เจ้าค่ะ”ซีซีเดินถอยหลังจากไปเพื่อแจ้งให้เย่ม่านทราบ แม้นางจะแปลกใจที่คุณหนูไม่ออกไปพบองค์รัชทายาทด้วย แต่นางเป็นเพียงแค่บ่าวจะกล้าไปสอดเรื่องของเจ้านายได้อย่างไรเย่ม่านที่ได้รับคำรายงานจากซีซีก็ทำหน้าแปลกใจ“พี่หญิงให
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 3 สร้างบุพเพให้กับน้องสาว 2
“อ๊ะ! ขอบพระทัยเพคะ”ใบหน้าของทั้งสองห่างกันเพียงแค่เอื้อม ดวงตาทั้งสองคู่สบตากันราวกับเวลาหยุดนิ่ง กงหนิงหลงไม่อาจจะระงับความต้องการของตัวเองได้ลง เขาโน้มใบหน้าลงมาประทับที่ริมฝีปากอวบอิ่มของเย่ม่านอย่างดูดดื่มเย่ม่านเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ก่อนที่นางจะหลับตาพริ้มรับสัมผัสอันวาบวามจากชายหนุ่มที่นางพึงพอใจ“ตายแล้ว องค์รัชทายาทกับคุณหนูรองทำสิ่งใดกันเพคะ!!”เสียงร้องดังลั่นที่ดังมาจากด้านหลังทำให้ทั้งสองผละกายออกจากกันด้วยความตกใจ ใบหน้าของเย่ม่านแดงซ่านด้วยความเขินอายและอับอายที่มีคนมาเห็นเหตุการณ์เมื่อครู่สตรีที่ร้องเสียงดังนั้นคือท่านป้าของเย่ปิงปิง นางได้รับจดหมายจากหลานสาวให้มาที่เรือนในเวลานี้ แต่นางไม่คิดเลยว่านางจะได้มาพบเห็นภาพนี้ได้ว่าที่คู่หมั้นกับน้องสาวของหลานสาวนางกำลังทำเรื่องไร้ยางอายได้อย่างไรกัน?“เอ่อ...เป็นเรื่องที่เข้าใจผิดกันนะเจ้าคะ”เย่ม่านพยายามแก้ตัวพัลวัน ทำไม ‘จ้าวเว่ย’ ท่านป้าของเย่ปิงปิงถึงมาอยู่ที่นี่ได้กัน?“ไม่น่าจะใช่นะ ข้าคิดว่าข้าเข้าใจถูกต้องแล้ว หากองค์รัชทายาทกับคุณหนูรองมีใจให้แก่กันก็ควรทำเรื่องให้มันถูกต้อง ปิงเอ๋อร์ของข้าจะได้ไม่ต้องมาเจ็บช
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 4 จอมโจรเด็ดบุปผา 1
บทที่ 4จอมโจรเด็ดบุปผาคล้อยหลังจากที่ท่านหมอเดินจากไป บรรยากาศหน้าห้องของเย่ปิงปิงพลันร้อนระอุด้วยความเคร่งเครียด จ้าวเว่ยผู้เป็นพี่สาวของมารดาเย่ปิงปิงมองมาทางองค์รัชทายาท และเย่ม่านด้วยความไม่พอใจ ในสายตาฮูหยินใหญ่ของจวนตระกูลไป๋มีความเคลือบแคลงใจฉายชัดนางเป็นถึงฮูหยินตราตั้งและยังมีศักดิ์เป็นท่านป้า ซึ่งเป็นผู้อาวุโสของเย่ปิงปิงจึงมิใคร่พอใจที่ว่าที่คู่หมั้นของหลานสาวกระทำการที่เป็นการหยามหมิ่นเช่นนี้“เชิญองค์รัชทายาทเสด็จไปคุยที่ห้องรับรองดีกว่าเพคะ เรายังมีเรื่องที่ต้องเจรจากันอีกมากมายนัก”“อืม”กงหนิงหลงเดินตามไปที่ห้องรับรองของเรือนเสวี่ย หัวคิ้วทั้งสองขมวดมุ่นจนแทบเป็นปมเพราะปัญหาครานี้เกรงว่าเขาอาจจะต้องเสียเย่ปิงปิงไป ซึ่งนี่เป็นเรื่องที่เขาไม่ปรารถนาหลังจากที่ทุกคนนั่งกันที่เก้าอี้ไม้เรียบร้อยแล้ว จ้าวเว่ยก็ไม่รอช้าที่จะพูดเรื่องที่สำคัญทันที“วันนี้ข้าได้รับจดหมายจากปิงเอ๋อร์ให้มาหานางที่จวน แต่ในตอนที่ข้าเดินผ่านศาลากลับพบว่าองค์รัชทายาทกับเย่ม่านกำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม โดยไม่เกรงสายตาผู้ใดเลย นี่ยังดีที่เป็นข้าที่มาเห็นเองกับตา หากเป็นปิงเอ๋อร์ของข้า นางคงปวดใจมากท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 4 จอมโจรเด็ดบุปผา 2
เย่ปิงปิงที่ได้รับอิสระรีบกอบโกยลมหายใจเข้าไปเต็มปอด นางมองเขาตาเขียวขุ่นด้วยความโกรธเคือง“ออกไป!”“ได้...อึก”เขากำลังจะลุกจากไปเพราะมั่นใจว่าคนที่ไล่ล่าเขามันคงไปไกลแล้ว แต่เขาได้รับบาดเจ็บและเสียเลือดมากจึงได้ล้มฟุบลงมาทับร่างของเย่ปิงปิง“นี่เจ้า ออกไปเลยนะ”เย่ปิงปิงดันใบหน้าของเขาให้ออกจากลำคอขาวผ่องของนาง แต่ไร้การตอบรับกลับมา เมื่อนางมองให้ดีจึงเห็นว่าเขาสลบไปแล้ว“โอ๊ย นี่เจ้าจะทรมานข้าไปถึงไหนกันเนี่ย”เย่ปิงปิงผลักร่างของเขาให้นอนกลิ้งไปด้านข้าง นางลุกขึ้นนั่งแล้วพิจารณาบุรุษที่บุกรุกเข้ามาในห้องนอนของนาง ใบหน้าคมคายที่โผล่พ้นออกมาจากผ้าคลุมหน้าสีดำ ทำให้เย่ปิงปิงตกใจเสียยิ่งกว่าที่เขาขโมยจูบแรกของนางไปเสียอีก“ชินอ๋องกงซ่างเหว่ย!! เหตุใดถึงเป็นท่าน?”เย่ปิงปิงขมวดคิ้วมุ่น ก่อนที่นางจะนึกถึงเหตุการณ์ในชาติก่อน ครานั้นจำได้ว่าเคยมีข่าวลือว่าชินอ๋องลอบเข้าไปยังจวนขุนนาง แล้วถูกโจมตีจนได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่หลังจากนั้นข่าวลือก็จางหายไปเมื่อข่าวลือซาลง ชินอ๋องก็มาปรากฏกายอีกครั้งในวันที่กองทัพเคลื่อนขบวนกลับมาจากการทำศึกกับแคว้นข้างเคียง ในวันนั้นมีท่านพ่อกับท่านพี่ของนางอยู่ใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 5 กลับเมืองหลวง 1
บทที่ 5กลับเมืองหลวงจวนชินอ๋องกงซ่างเหว่ยทะยานตัวกลับมาที่จวนในเวลาเพียงครึ่งเค่อ แต่ถ้าเดินทางโดยใช้รถม้าจะใช้เวลากว่าครึ่งชั่วยาม วิชาตัวเบาของเขานั้นเป็นเลิศที่สุดในแผ่นดิน“ชินอ๋อง? เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้เล่าพ่ะย่ะค่ะ”เกากงกง ขันทีคนสนิทของชินอ๋องตรงดิ่งเข้ามาดูอาการของผู้เป็นนาย ยิ่งเห็นว่ามีคราบเลือดด้วยแล้ว เขายิ่งรู้สึกหวั่นวิตก“ข้าแค่ถูกสุนัขมันลอบกัด ไม่ได้เป็นอะไรมาก”“จะไม่เป็นอะไรได้อย่างไรพ่ะย่ะค่ะ”เกากงกงส่ายหน้าด้วยความอ่อนใจ ชินอ๋องของเขานั้นช่างปากหนักยิ่งนัก เจ็บจนหน้าซีดเผือดยังมาบอกว่าไม่เป็นอะไรอีก“ใครอยู่ข้างนอกไปตามท่านหมอหวังมาเร็วเข้า”“ขอรับ”บ่าวรับใช้ด้านนอกรีบวิ่งไปตามท่านหมอหวัง ผู้เป็นท่านหมอประจำแห่งจวนชินอ๋องหลังจากท่านหมอหวังได้ตรวจดูบาดแผลแล้ว เขาจึงได้ทูลให้ชินอ๋องทรงทราบ“บาดแผลไม่น่าเป็นห่วงพ่ะย่ะค่ะ โชคดีที่ได้รับการรักษาก่อนหน้านี้มาก่อน”“ขอบคุณมาก ท่านหมอหวังไปพักเถิด”“พ่ะย่ะค่ะ”เมื่อท่านหมอหวังได้จากไปแล้ว กงซ่างเหว่ยจึงได้หันไปสั่งความกับองครักษ์ข้างกาย ผู้เปรียบเสมือนมือขวาของเขา“ที่จวนอู่มีห้องลับอยู่ภายในห้องหนังสือจริง ๆ ด้วย ค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 5 กลับเมืองหลวง 2
“เหตุใดคุณหนูถึงสั่งท่านพ่อบ้านอย่างนั้นเล่าเจ้าคะ จะเกิดเหตุอะไรในเมืองหลวงหรือเจ้าคะ”“ข้าแค่อยากมีเสบียงไว้อุ่นใจเท่านั้น”เย่ปิงปิงไม่ได้ไขความสงสัยให้แก่ซีซี บางครั้งก็ไม่จำเป็นต้องบอกทุกเรื่องที่คิดให้ผู้อื่นฟัง ถึงในชาติก่อนซีซีจะไม่ได้ทำร้ายนาง แต่ผู้ใดจะรู้ว่าซีซีอาจจะกระทำสิ่งใดลับหลังก็ได้ ในชาตินี้นางจะไม่เชื่อใจผู้ใดทั้งนั้น นอกจากตัวเอง!!กองทัพของชินอ๋องที่ไปออกรบกับแคว้นข้างเคียงได้กลับมาแล้ว ผู้คนในเมืองหลวงต่างออกมารอรับด้วยความปีติยินดี รวมถึงเย่ปิงปิงด้วย นางได้จองห้องพักของโรงเตี๊ยมชั้นสามเพื่อมาชมขบวนที่ยิ่งใหญ่ของกองทัพชินอ๋องโดยเฉพาะเลย“เฮ้ เฮ้ ชินอ๋องทรงพระเจริญ ฮ่องเต้ทรงพระเจริญ!!”เสียงแซ่ซ้องของชาวเมืองดังกระหน่ำทั่วสารทิศ แม้แต่เด็กน้อยยังออกมารอชมขบวนของชินอ๋องตึง ตึง ตึง!!เสียงชุดเกราะและม้าศึกที่เดินเข้ามายังเมืองหลวงดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณ พาลให้หัวใจของทุกคนรู้สึกฮึกเหิมไปด้วย ด้านหน้าของกองทัพมีร่างของบุรุษในชุดเกราะสีเงินนั่งอยู่บนหลังอาชาสีนิลถัดไปทางด้านหลังเป็นท่านแม่ทัพใหญ่เย่ตงจื่อ และท่านรองแม่ทัพเย่ที่อายุยังน้อยแต่ประสบความสำเร็จอย่างก้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 6 ขอรับรางวัล 1
บทที่ 6ขอรับรางวัล เย่ซานเดินนำเย่ปิงปิงมาที่ห้องหนังสือ เขาอยากจะรู้เรื่องราวทั้งหมด ใจหนึ่งเขารู้สึกดีใจที่อาจจะสามารถถอนหมั้นองค์รัชทายาทได้ แต่อีกใจก็รู้สึกสงสารเย่ปิงปิง เพราะที่ผ่านมานางพึงใจองค์รัชทายาทมานานแล้ว“เจ้า...เสียใจมากหรือไม่ที่องค์รัชทายาททำเช่นนี้”หลังจากที่เย่ซานนั่งลงบนเก้าอี้ไม้เนื้อหอม เขาก็เอ่ยถามน้องสาวทันที แววตาคู่คมมองน้องสาวด้วยความเห็นใจและโล่งใจในเวลาเดียวกัน“ไม่เจ้าค่ะ ข้ารู้สึกดีใจมากกว่าที่พระองค์ทำเรื่องเช่นนี้”“หมายความว่าอย่างไร พี่งงไปหมดแล้ว”เย่ปิงปิงคลี่ยิ้มอ่อนหวาน แล้วบอกเล่าทุกแผนการของตัวเอง อย่างไรให้พี่ใหญ่รู้ตอนนี้ย่อมดีที่สุด เขาจะได้มาเป็นกำลังให้กับนางด้วย“คราแรกที่พี่ได้อ่านจดหมายจากอิงฮวา พี่ก็แค่แปลกใจ แต่พอได้มาเห็นด้วยสายตาตัวเองว่าเจ้าเปลี่ยนไปแล้ว พี่รู้สึกดีใจนัก”“ที่ผ่านมาข้าคงทำเรื่องโง่เขลามามากเลยใช่ไหมเจ้าคะ”สีหน้าของเย่ปิงปิงพลันเศร้าหมองลงขึ้นมาทันใด“คนเราย่อมหลงเชื่อคำหวานได้ง่ายดาย และเพราะท่านแม่ด่วนจากไปเสียก่อน เราสองพี่น้องเลยไร้คนให้พึ่งพิง”“บัดนี้ข้ารู้ซึ้งถึงจิตใจผู้คนแล้วเจ้าค่ะ พี่ใหญ่เจ้าคะ เรื่อง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 6 ขอรับรางวัล 2
เขาที่ยึดมั่นในบุญคุณที่เย่ปิงปิงเคยมอบให้นั้น จะไม่ใช้โอกาสนี้เล่นงานศัตรูของนางได้อย่างไรเล่ากงซ่างเหว่ยที่เดินออกมาจากห้องทรงอักษรผุดยิ้มที่ริมฝีปาก เขาคิดว่าคืนนี้คงจะต้องไปเยือนเรือนเสวี่ยเสียหน่อยแล้ว เพื่อไปแจ้งข่าวและขอรับรางวัลจากเย่ปิงปิงด้วย“มีสิ่งใดที่ท่านพี่พอใจหรือขอรับ”กงเฟยหรงที่นั่งอยู่บนรถเข็นเอ่ยถามพี่ชายต่างมารดา เขาสังเกตว่ากงซ่างเหว่ยดูอารมณ์ดีกว่าทุกครา ทั้งเมื่อกี้เขายังเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของพี่ชายผู้นี้ด้วย“แค่มีเรื่องสนุกนิดหน่อยนะ นี่เจ้าจะกลับจวนเลยหรือไม่”“ใช่แล้วขอรับ คนเช่นข้ามิกล้าออกไปปรากฏตัวที่ใดหรอกขอรับ”สีหน้าของกงเฟยหรงดูเศร้าหมองลงกงซ่างเหว่ยรีบเข้ามาตบไหล่น้องชาย “อย่าได้คิดเช่นนั้น ในแผ่นดินนี้จะมีผู้ใดที่ฉลาดเช่นเจ้าอีก ทุกแผนการออกรบที่ทำให้ชนะศึกได้ก็มาจากกลยุทธ์ของเจ้าทั้งนั้น หากผู้ใดกล้าพูดจาดูแคลนเจ้า ข้าจะตัดลิ้นมันให้สิ้น จะได้ไม่ต้องเปล่งวาจาสุนัขออกมาให้ระคายหูของเจ้าได้อีก”“ฮ่ะฮ่ะ ขอบคุณขอรับท่านพี่ ข้าขอตัวก่อนนะขอรับ”กงเฟยหรงพลันหลุดขำกับท่าทางที่จริงจังของกงซ่างเหว่ย เขาจากไปโดยมีขันทีข้างกายช่วยเข็นรถเข็นให้เขาด้วย เมื
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-01
บทล่าสุด
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม ตอนพิเศษ 4 การละเล่นของเด็กน้อย
ตอนพิเศษ 4 การละเล่นของเด็กน้อย กงซูเจินที่เห็นหน้าของเจียงหนิงเหมยก็รีบตรงเข้าไปดึงแขนของหญิงสาวด้วยความสนิทสนม "พี่สาว เราไปนั่งเล่นกันที่ศาลาด้านนู้นกันเถิดเจ้าค่ะ ข้ามีอะไรสนุก ๆ อยากมาเล่นกับพี่สาวด้วยเจ้าค่ะ" กงซูเจินแย้มยิ้มอย่างน่ารักน่าเอ็นดู นี่จึงทำให้เจียงหนิงเหมยรู้สึกเอ็นดูท่านหญิงน้อยผู้นี้มาก นางทรุดตัวนั่งคุกเข่าเพื่อให้สามารถพูดคุยกับเด็กหญิงได้ "ท่านหญิงน้อยนำทางเลยเพคะ หม่อมฉันจะเป็นเพื่อนเล่นให้ท่านหญิงน้อยเองเพคะ" จบคำหญิงสาวก็จูงมือเด็กหญิงไปทางศาลาด้านนู้น โดยมีหญิงสาวกว่าสามสิบนางติดตามมาด้วย แม้ทั้งคู่จะดูสนิทสนมกันมากจนสร้างความไม่พอใจให้แก่สตรีทั้งหลาย แต่เพราะพวกนางคิดว่าอย่างไรพวกนางก็ยังมีโอกาสอยู่มาก สตรีที่อยู่แต่ในสนามรบจะเข้าใจการเล่นกับท่านหญิงน้อยที่ถูกประคบประหงมได้อย่างไร หวังซิ่วอิงไม่ใคร่จะถูกชะตากับกงซูเจินนัก นางจึงคิดว่าในบรรดาเด็กทั้งสามนั้น กงซีซวนดูน่าเข้าหาที่สุด เพราะใบหน้าของเด็กชายนั้นเปื้อนยิ้มตลอดเวลา ผิดกับกงซีห่าวที
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม ตอนพิเศษ 3 ด่านสุดท้าย
ตอนพิเศษ 3ด่านสุดท้าย ไป๋มู่ตานที่ไม่มีหลานสาวนั้นรู้สึกเอ็นดูบุตรสาว และบุตรชายของชินอ๋องมาก โดยเฉพาะกงซูเจินที่พระนางเอ็นดูมากเป็นพิเศษ คงเป็นเพราะพระนางเองนั้นไม่มีบุตรสาวเลย เมื่อได้มีหลานสาวที่หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู และช่างพูดเช่นนี้ พระนางจึงทั้งรักและหวงแหนท่านหญิงน้อยมากทันทีที่ไทเฮาทรงรู้เรื่องในวันนี้ พระนางก็กริ้วเป็นอย่างมาก มีอย่างที่ไหนกล้ามารังแกผู้อื่นในวังหลัง ทั้งยังกล้ามาขึ้นเสียงและต่อว่าหลานสาวคนโปรดของพระนางอีก"เจินเอ๋อร์หลานป้า เจ้ากลัวหรือไม่""ไม่เพคะ หลานรู้ดีว่าอยู่ที่นี่ไม่มีใครกล้าทำร้ายหลานได้ ก็หลานมีไทเฮาที่ทรงรักหลานอยู่ทั้งคนนี่เพคะ"กงซูเจินเข้าไปออดอ้อนไป๋มู่ตานอย่างน่าเอ็นดู เรียกเสียงหัวเราะที่ดังขึ้นมาจากไทเฮาได้"เด็กดี อย่าได้กลัวไปเลย"ไป๋มู่ตานเรียกกงซูเจินให้เข้าไปหา พระนางลูบศีรษะเล็กด้วยความเอ็นดู ก่อนจะหันไปคุยกับเย่ปิงปิงที่นั่งอยู่ด้านข้าง"ข้าต้องขอโทษเจ้าด้วยที่เกิดเรื่องเช่นนี้ได้ โชคดีที่เจินเอ๋อร์เป็นเด็กกล้าหาญ ไม่เกรงกลัวสิ่งใด มิเช่นน
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม ตอนพิเศษ 2 คัดเลือกฮองเฮา
ตอนพิเศษ 2คัดเลือกฮองเฮา สองปีผ่านไปแคว้นลั่วหยางได้ถึงคราวเปลี่ยนรัชสมัยใหม่ เนื่องจากฮ่องเต้กงหนิงเจี้ยนได้ยกราชบัลลังก์ให้กับกงเจียวลู่ขึ้นเป็นฮ่องเต้คนถัดไป โดยพระองค์อยากจะพักผ่อน ออกห่างจากเรื่องวุ่นวายเพื่อไปใช้ชีวิตอันสงบสุขในบั้นปลายของชีวิตถึงแม้กงเจียวลู่จะยังไม่มีฮองเฮาเคียงบัลลังก์ แต่เขาจะใช้โอกาสนี้คัดเลือกสตรีจากทั่วทั้งแคว้น เพื่อเฟ้นหาหญิงสาวที่คู่ควรกับตำแหน่งมารดาแห่งแผ่นดิน โดยการคัดเลือกรอบสุดท้าย เขาจะให้ท่านหญิงน้อยและท่านชายน้อยแห่งจวนชินอ๋อง เป็นด่านสุดท้ายของการคัดเลือก โดยตั้งข้อแม้ไว้เพียงหนึ่งข้อ หากสตรีนางใดสามารถเอาชนะใจเด็กทั้งสามได้ เขาก็จะแต่งตั้งนางให้เป็นฮองเฮา!! "เจ้าได้ยินเรื่องนี้หรือยัง ฮ่องเต้จะให้ท่านหญิงน้อย และท่านชายน้อยช่วยคัดเลือกสตรีที่จะมาเป็นฮองเฮาด้วย"ชายชราเอ่ยถามสหายข้างกาย พวกเขาทั้งสองกำลังพูดคุยเรื่องแปลกประหลาดนี้ด้วยกัน"ปัดโธ่! ผู้ใดไม่รู้บ้าง ฮ่องเต้ทรงโปรดปรานท่านหญิงท่านชายน้อยมากเพียงใด จะกล่าวว่าหลงหลานจนกระทั่งให้คัดเลือกสตรีให้ก
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม ตอนพิเศษ 1 ท่านชายน้อยและท่านหญิงน้อย
ตอนพิเศษ 1ท่านชายน้อยและท่านหญิงน้อย อากาศอันแสนอบอุ่นของสารทฤดูที่มาเยือนแคว้นลั่วหยางนั้น ภายในจวนของชินอ๋องได้มีเสียงหัวเราะร่าของเด็กน้อยทั้งสามดังก้องกังวานไปทั่วเรือน เมื่อเย่ปิงปิงที่เพิ่งเสร็จจากการตรวจสอบบัญชีของร้านค้า นางได้เดินตรงมาหาลูก ๆ ด้วยความคิดถึง แต่ภาพตรงหน้านั้นกลับทำให้หญิงสาวรู้สึกขบขันยิ่งนัก ดวงตาคู่สวยทอประกายแห่งความเอ็นดูออกมาอย่างเปี่ยมล้นเกากงกงที่นั่งอยู่ด้านหน้าของเด็กน้อยทั้งสามที่อายุได้หนึ่งหนาวนั้น เขาได้ทำท่าทางต่าง ๆ โดยแสดงสีหน้าที่หลากหลาย ทั้งหัวเราะร่า ยิ้มตาหยี คิ้วขมวดมุ่นขึงขัง ดวงตาเบิกกว้างที่ขยายใหญ่กว่าปกติ และเบะปากร้องไห้ นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเด็กน้อยทั้งสามจึงส่งเสียงหัวเราะคิกคักออกมาด้วยความชอบใจ "ฮ่ะฮ่าฮ่า"เสียงหัวเราะของเด็กน้อยช่างเป็นการปลอบประโลมให้กับหัวใจของเกากงกงยิ่งนัก ในทุก ๆ วันที่เขารู้สึกเหนื่อยล้าจากการทำงาน เขาก็ได้มาเล่นกับท่านชายและท่านหญิงน้อย การทำท่าทางต่าง ๆ คือสิ่งที่ทำให้เด็กน้อยทั้งสามหัวเราะร่าด้วยความเบิกบานใจ เกากงกงจึงชอบมาเล่นเช่นนี้ในทุ
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 28 สู่จุดจบ 2
เย่ม่านที่ได้กลับมารักษาตัวที่จวนตระกูลเย่ อาการของนางเหมือนจะเริ่มดีขึ้น แต่คนรอบตัวรู้ดีว่าชีวิตของเย่ม่านมันช่างริบหรี่ยิ่งนัก ในคืนที่พระจันทร์ส่องแสงเข้ามาทางบานหน้าต่าง เย่ม่านก็ได้จากไป...อย่างน้อยในวาระสุดท้ายของชีวิต นางก็ได้กลับมาสู่อ้อมกอดของคนที่รักนางลู่เมิ่งที่ต้องสูญเสียบุตรสาวอันเป็นที่รัก ชีวิตของนางก็มิอาจมีความหมายอีกต่อไป สุดท้ายลู่เมิ่งก็ได้ตรอมใจตายไปอีกคน... สารทฤดูหลังจากที่เรื่องราวคลี่คลายไปได้ด้วยดี กงซ่างเหว่ยยังต้องคอยจัดการงานที่คั่งค้างเพื่อมาอยู่ใกล้ภรรยาที่จวนจะคลอดเต็มที เขาได้มอบหมายงานทั้งหมดให้กับเสวี่ยไป๋ แล้วปลีกตัวมาอยู่เคียงข้างเย่ปิงปิง ทุกการกระทำของนางล้วนตกอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา"ท่านพี่...น้องเจ็บท้องเพคะ"ช่วงเวลาที่ทั้งสองกำลังนั่งทานผลไม้อยู่นั้น เย่ปิงปิงพลันรู้สึกปวดหน่วงที่ท้องน้อย ราวกับนางจะคลอดแล้ว ไม่นานก็มีน้ำคร่ำไหลออกมาจากหว่างขาของนาง กงซ่างเหว่ยพลันตื่นตระหนก เขาแทบทำสิ่งใดไม่ถูก นอกจากอุ้มเย่ปิงปิงไปยังห้องคลอด แล้วสั่งให้ซีซีไปตามท่านหมอมาอย่างเร่งด่ว
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 28 สู่จุดจบ 1
บทที่ 28สู่จุดจบ กงซ่างเหว่ยโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เขารีบสั่งให้เกากงกงไปตามคนมาเดี๋ยวนี้!“ส่งคนไปตามหวังเปามาพบข้าเดี๋ยวนี้!!”“ท่านหวังเปาหรือพ่ะย่ะค่ะ”“ใช่!! ในเมื่อพวกมันอยากรนหาที่ตายดีนัก ข้าก็จะทำให้พวกมันได้รู้ซึ้งถึงการอยู่มิสู้ตาย”กงซ่างเหว่ยเอ่ยสั่งเสียงเหี้ยม คนที่กล้าทำร้ายปิงปิงของเขาจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต!!เกากงกงที่ได้ยินชื่อของ ‘หวังเปา’ เขาก็ได้แต่ไว้อาลัยให้กับคนผู้นั้น หวังเปาผู้นี้คือหัวหน้าหน่วยเสือขาว เขาเป็นบุรุษที่มีร่างกายแข็งแรงกำยำ และโหดเหี้ยมที่สุดในหน่วย แต่สิ่งที่ทำให้เขาน่ากลัวคือการล่าศัตรูต่างหากเล่า ไม่มีใครที่จะสามารถหนีพ้นจากการไล่ล่าของเขาไปได้เลย แม้แต่คนเดียว!หวังเปาถูกเรียกตัวกลับมาโดยด่วน คราแรกเขาต้องเตรียมตัวปลอมเป็นชินอ๋อง เพื่อตบตาพวกกบฏว่าได้ออกไปรบที่ชายแดนใต้ แต่เพราะเกิดเรื่องขึ้นกับพระชายา หวังเปาผู้เปรียบดั่งสุนัขล่าเนื้อได้ออกเร่งตามหาพระชายาตามคำสั
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 27 ลอบโจมตี 2
กงเฟยหรงตวาดเสียงใส่เย่ปิงปิง ตอนนี้เขาไม่ต้องเสแสร้งทำสีหน้าอบอุ่นอ่อนโยนอีกต่อไปแล้ว เพราะไม่ว่าเขาจะเป็นเช่นไร ปิงเอ๋อร์ของเขาก็ไม่มีวันหันมามองเขาเลยสักครั้ง ทั้งที่เขารักและถนอมนางมากมายถึงเพียงนี้“จวิ้นอ๋อง หม่อมฉันเป็นพี่สะใภ้ของพระองค์นะเพคะ”“หึ ๆ เคยเป็นต่างหากเล่า แต่หลังจากนี้เจ้าจะเป็นภรรยาของข้าแล้วล่ะ”“กงเฟยหรง ท่านมันบ้าไปแล้ว ข้าคือภรรยาของพี่ชายท่านนะ จิตใจของท่านมันมืดบอดไปเสียแล้วหรือ”เย่ปิงปิงตวาดเสียงกร้าว บัดนี้นางเข้าใจแล้วว่ากงเฟยหรงที่นางรู้จักนั้น แท้จริงแล้วนางไม่เคยรู้จักตัวตนของเขาเลยต่างหาก ทุกอย่างเป็นเพียงภาพลวงตาที่เขาเสแสร้งแกล้งทำเท่านั้น“ข้าหรือจิตใจมืดบอด เป็นเจ้าต่างหากที่มีดวงตามืดบอด หลงรูปโฉมของซ่างเหว่ย ครานั้นข้าควรจะเข้าไปช่วยเจ้าด้วยตัวเอง ถ้าไม่ติดว่ามีงานใหญ่สำคัญ คงเป็นข้าที่ได้เชยชมเจ้าไปแล้ว น่าเสียดายจริง ๆ”“ท่านหมายความว่าอย่างไร ท่านเป็นคนวางยากำหนัดข้าหรือ”“ปิงเอ๋อร์ของข้าช่างฉลาดนัก เจ้าเข้าใจถูกแล้วล่ะ เป็นข้าที่ให้คนวางยากำหนัดเจ้าเอง แม้ว่าซ่างเหว่ยจะส่งเสว
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 27 ลอบโจมตี 1
บทที่ 27ลอบโจมตี กงเฟยหรงกลับมาที่จวนด้วยความเกรี้ยวกราด แม้เขาจะรีบใช้วิชาตัวเบากลับมาที่จวน แต่ดวงตาของเขาข้างขวาก็มิอาจจะรักษาได้ เขาได้สูญเสียการมองเห็นของดวงตาข้างขวาไปแล้ว ทันทีที่เขารู้เช่นนั้น ดาบที่อยู่ใกล้มือได้ถูกดึงออกมาแทงท่านหมอจนขาดใจตาย"ไร้ประโยชน์ จะบอกว่าข้าตาบอดหรือ ฮ่ะฮ่าฮ่า"กงเฟยหรงไล่ฟาดดาบฟันไปทุกที่ภายในห้อง จนห้องเละเทะจนแทบดูไม่ได้ เขาสูดหายใจเข้าออกช้า ๆ เพื่อระงับสติตัวเอง ก่อนที่ดวงตาของเขาจะลุกโชนด้วยความปรารถนา"ตงไห่ ส่งคนไปบอกนางว่าข้าต้องการตัวปิงเอ๋อร์ ทำอย่างไรก็ได้ให้ปิงเอ๋อร์ออกจากจวนชินอ๋อง แล้วมาที่ถนนทิศตะวันตก""พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง"ตงไห่ผู้นี้คือคนสนิทของกงเฟยหรง เขาเปรียบดั่งมือและเท้าของกงเฟยหรง และยังเป็นคนที่คอยเก็บกวาดงานต่าง ๆ ด้วย ข่าวลี่หลินใช้ปิ่นแทงตัวเองตายล่วงรู้มาถึงหูของเย่ปิงปิง นางไม่เชื่อจึงได้นั่งรอพระสวามีเพื่อเอ่ยถามเร
หวนคืนครานี้ไม่เป็นแล้วสตรีโง่งม บทที่ 26 ผลของการกระทำ 2
เย่ซานที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเอ่ยถามด้วยความไม่สบายใจ เขาเกรงว่าพวกเขาอาจจะถูกลอบเล่นงานก็เป็นได้ และอาจจะมาช่วยทางวังหลวงไม่ทัน""เจ้าวางใจเถิดคุณชายใหญ่ ข้าไม่ยอมปล่อยให้ภรรยาของข้าไม่ปลอดภัยหรอก""ที่แท้เสด็จอาก็เป็นห่วงพระชายา""ภรรยาข้า ข้าย่อมต้องเป็นห่วงสิ เอาล่ะแยกย้ายกันไปได้แล้ว อาลู่อย่าได้ลืมเตรียมพลธนูให้พร้อมเล่า""พ่ะย่ะค่ะ"กงเจียวลู่ผุดยิ้มร้ายออกมา เขารอเวลาที่จะได้แสดงฝีมือกองกำลังนกกระเรียนทองของเขามานานเต็มทีแล้ว ครานี้เขาจะทำให้ทุกคนได้ประจักษ์ว่าเขานั้นเหมาะสมกับตำแหน่งองค์รัชทายาทมากกว่ากงหนิงหลง! จวนชินอ๋องเย่ปิงปิงที่เคยชอบตื่นเช้ากลับตื่นสายจนพระอาทิตย์ขึ้นอยู่เหนือศีรษะนานแล้ว กงซ่างเหว่ยที่เพิ่งกลับออกมาจากวังหลวงรีบเข้ามาหานางด้วยความคิดถึง คิ้วกระบี่เลิกขึ้นด้วยความแปลกใจ"น้องหญิง เจ้าไม่สบายหรือไม่""อื้อ...ท่านพี่หรือเพคะ"เย่ปิงปิงปรือตาขึ้นมามองพระสวามี ทั้งที่วันนี้นางตั้งใจว่าจะเข้าเฝ้าฮ่องเต้พร้อมกันกับเขา แต่นางกลับรู้สึกว่าหนังตาทั้งสองหนักอึ้
