Share

บทที่ 509

“คุณตบผมงั้นเหรอ?”

หลินเฟิงมองไปยังใบหน้าของหลี่ฮุ่ยหรานด้วยความไม่เชื่อ

“ฉัน...... ”

ฝ่ามือของหลี่ฮุ่ยหรานยังคงสั่นอยู่ เมื่อมองไปที่รอยแดงบนใบหน้าของหลินเฟิง เธอรู้สึกเป็นทุกข์มากจนหัวใจของเธอสั่น แต่เธอก็ไม่สามารถขอโทษออกไปได้

เธอทำได้แค่ทำเป็นบ้าใส่หลินเฟิง แล้วผลักเขาออกไป

“พอได้แล้วหลินเฟิง!” หลี่ฮุ่ยหรานยืนอยู่ตรงหน้ากู้เฉิน และตะโกนใส่หลินเฟิง พร้อมกับน้ำตาที่ไหลพราก

“คุณทำร้ายคุณปู่จนตาย หรือคุณยังอยากจะฆ่าคู่หมั้นของฉันอีกคนงั้นเหรอ? ”

“หลินเฟิง คุณไสหัวออกไปซะ! จากนี้ไประหว่างเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก! ”

“ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณอีก คุณไสหัวไปสิ! ”

หลินเฟิงมองไปยังท่าทางตีโพยตีพายของหลี่ฮุ่ยหราน ทันใดนั้นเขาก็คลายหมัดที่กำแน่นลง แล้วเผยรอยยิ้มฝืน ๆ ออกมา พร้อมกับพูดว่า “ฮุ่ยหราน คุณจำเป็นต้องขู่ผมขนาดนี้เลยเหรอ? ”

“จะต้องเป็นไอ้สารเลวนั่นขู่คุณใช่ไหม? ”

“คุณบอกผมมา ผมจะช่วยคุณจัดการเอง คุณเชื่อผมสิ”

หลี่ฮุ่ยหรานไม่กล้ามองตาของหลินเฟิงตรง ๆ เธอกลัวว่าอีกเดี๋ยวเธอจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เธอจึงทำได้เพียงก้มศีรษะลง และตะโกนอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง “ไม่มีใครข่มขู่ฉันท
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status