แชร์

บทที่ 510

แม้ว่าเขาจะอายุมากแล้ว แต่เขาก็ไม่เสียดายชีวิตที่จะต้องติดตามสุภาพบุรุษคนนี้ เขากัดฟัน เงยหน้าขึ้น และดื่มไวน์แดงเข้าไปหนึ่งขวด

แต่แค่เพียงครึ่งขวดก็ทำให้เขาหน้าแดง ร่างกายของเขาเซไปมา แทบจะพยุงตัวเองเอาไว้ไม่ได้

“จ้าวเทียนหวา นายไม่จำเป็นต้องบังคับตัวเองขนาดนั้นหรอก”

ไวน์ขวดที่อยู่ในมือของหลินเฟิงถูกเขาดื่มจนหมดแล้ว แต่ท่าทางของเขากลับเหมือนคนที่ยังไม่ได้ดื่ม

“ไม่ครับ......คุณชายหลินอย่าพูดเลยครับ ผม จ้าวเทียนหวามีวันนี้ได้ ก็ล้วนเป็นเพราะ......เป็นเพราะ...... ”

เห็นได้ชัดว่าลิ้นของจ้าวเทียนหวาพันกันจนพูดจาไม่รู้ความ

หลินเฟิงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นก็เรียกบอดี้การ์ดของจ้าวเทียนหวาที่อยู่ไกลออกไปตรงหน้าประตูเข้ามา

“ไปส่งเขากลับบ้านเถอะ”

“ช่วงนี้นายติดตามฉันไปทำงานก็เสียแรงไปไม่น้อย ยังไงช่วงนี้ก็พักผ่อนให้มาก ๆ”

จ้าวเทียนหวาพยายามดิ้น แต่ก็ถูกบอดี้การ์ดของเขาพาตัวไป

จ้าวเทียนหวาจากไปแล้ว ตรงที่นั่งขนาดใหญ่ ก็เหลือเพียงแค่หลินเฟิงที่นั่งดื่มอยู่คนเดียว

หลังจากนั้นไม่นาน ขวดเปล่าจำนวนมากก็กองสะสมกันอยู่ตรงนั้น

แม้ว่าหลินเฟิงจะเป็นยอดฝีมือมาแต่กำเนิด แต่เขาก็ไม่ได้ตั้งใจ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status