เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1229
บทที่เกี่ยวข้อง
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1230
“อีกทั้งตอนนี้ฉันตัดขาดความสัมพันธ์กับหลี่ฮุ่ยหรานนังสารเลวนั่น ต่อไปฉันจะไม่ขอร้องเธออีก และก็ไม่ขอร้องพวกแกอีก!”“หญิงร้ายชายชั่ว พวกแกสมควรแล้วที่ถูกหลอก!”“ไสหัวไปซะ!”......บรรยากาศเงียบสงบจากนั้นหลินเฟิงนำโทรศัพท์ใส่กลับเข้าไปในกระเป๋าช้าๆพนักงานทุกคนของหลี่ซื่อกรุ๊ปที่อยู่ในเหตุการณ์ สีหน้าเปลี่ยนไปไม่ค่อยดีนัก ถึงขั้นที่รู้สึกอับอาย และรู้สึกผิดเพราะแค่บันทึกเสียงเมื่อครู่นี้พวกเขาก็รู้แล้วว่าจางกุ้ยหลานหลอกลวงพวกเขาเพราะจางกุ้ยหลานและคนอื่นๆ พูดว่าที่ดินผืนนั้น ถูกหลินเฟิงและหลี่ฮุ่ยหรานแย่งชิงไปแต่ในบันทึกเสียงโทรศัพท์ พวกเขาขายที่ดินผืนนั้นให้หลินเฟิง ทั้งยังเห็นหลินเฟิงเป็นคนโง่อีกด้วย พูดฉีกหน้า และดูถูกต่างๆ นานาแต่หลินเฟิงก็ไม่ได้โมโห กลับยังพูดปากเปียกปากแฉะภายหลัง ก็เป็นคำด่าทอของจางกุ้ยหลานถึงขึ้นยังเรียกลูกสาวและลูกเขยว่าหญิงร้ายชายชั่วอีกด้วยหลักฐานแน่นหนาบันทึกเสียง มีประโยชน์มากกว่าพูดจนปากเปื่อย“ตุ่บ”พนักงานของหลี่ซื่อกรุ๊ปที่โยนป้ายทำงานทิ้งเป็นคนแรกเมื่อครู่นี้คุกเข่าให้หลี่ฮุ่ยหรานทันที ริมฝีปากของเขาสั่นเทร ผ่านไปครู่ใหญ่ถึงได้ม
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1231
“จางซิน เธอทำเป็นเสแสร้งอะไร? ความคิดนี้เธอเป็นคนแรกที่เสนอออกมาไม่ใช่เหรอ?”“ถ้าไม่ใช่เพราะเธออยากกอบโกยผลประโยชน์ และแก้แค้นหลี่ฮุ่ยหรานด้วย เธอจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ตอนนี้เธออยากเอากลับไป? สายไปแล้ว!”หลี่เหวินเชาเห็นว่าจางซินกำลังจะหนีไป จึงคว้าเธอไว้ด้วยความโมโห และพูดว่า:“ทุกคน ดูเธอไว้ ความคิดนี้เธอเป็นคนเสนอออกมา เธอเป็นคนต้นคิด พวกเราถูกบีบบังคับ!”เมื่อเห็นว่าความโมโหของทุกคนเคลื่อนย้ายมาที่ตัวเธอ จางซินก็โมโห และพลิกมือตบหน้าหลี่เหวินเชา“แกมันสัตว์เดียรัจฉาน หลอกเงินของคุณป้าไปจนหมดก็หลบหนีไป ถ้าไม่ใช่เพราะนายเห็นว่าที่ดินผืนนี้มูลค่าเพิ่มขึ้น ถูกรองประธานเจี้ยนหงกรุ๊ปบีบคั้น นายจะกลับมาทำไม?”“ฉันบอกนายให้นะ ที่ดินผืนนี้พวกเราไม่เอา ก็ไม่เสียหายอะไรทั้งนั้น”“ส่วนนายถ้าเอาที่ดินผืนนี้ไปไม่ได้ ผ่านไปไม่กี่วันนายก็จะถูกพวกเขาฆ่าตาย!”“แกกล้าตบฉันเหรอ?!”หลี่เหวินเชากระโจนเข้าไปทันที เขาไม่สนใจเรื่องการถ่อมตัวกับผู้หญิงอะไรหรอก จึงตบตีกับจางซินต่อหน้าทุกคนทันทีส่วนจางซินก็ยื่นเล็บของตัวเองออกไป ข่วนหน้าของหลี่เหวินเชาจนเต็มไปด้วยรอยเลือด“พอแล้ว!”เมื่อเห็นคนใ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1232
หวังว่าเธอจะสามารถเปลี่ยนนิสัยของเธอได้ไม่ต้องเป็นแม่พระอะไร อย่างน้อยอย่าก่อปัญหาให้หลี่ฮุ่ยหราน ทำให้เธอรู้สึกไม่ดีก็พอแล้ว“ผมจะทำนะครับ”หลินเฟิงพยักหน้าอย่างจนใจ“หึ”จางซินมีท่าทีหงุดหงิด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร จากนั้นตามจางกุ้ยหลานที่เดินจากไปส่วนหลี่เหวินเชาอยากจะถือโอกาสนี้จากไป แต่กลับถูกหลินเฟิงดึงคอเสื้อเอาไว้“ฉันให้นายกลับไปแล้วเหรอ?”ได้ยินคำพูดเย็นชาของหลินเฟิง แต่ในน้ำเสียงกลับเต็มไปด้วยแรงสังหารสีหน้าของหลี่เหวินเชาหลากหลายอารมณ์ เขากระวนกระวายก่อน จากนั้นหวาดกลัว สุดท้ายก็ฝืนยิ้มออกมา“พี่…”ยังไม่ทันพูดคำว่า “เขย” ออกมา หลินเฟิงกลับตบไปที่ใบหน้าของเขา ทำให้เขาหน้ามืดตาลาย กลิ้งล้มบนพื้นหลายตลบก่อนจะลุกขึ้นนั่งบนพื้นไม่กี่วินาที ใบหน้าของหลี่เหวินเชาก็เกิดรอยช้ำขึ้นมา“พี่…พี่สะใภ้…ไม่ อย่า…”เมื่อตั้งสติได้ หลี่เหวินเชานั่งตาลายอยู่บนพื้น เห็นหลินเฟิงเดินมาทางเขาอีก เขาก็สีหน้ากระวนกระวาย หันหน้ากลับไปอยากจะคลานหนี แต่ก็ยังถูกหลินเฟิงจับเอาไว้ได้“หลี่เหวินเชา ก่อนหน้านี้ไม่ได้ข่าวของนายมาโดยตลอด ฉันยังคิดว่านายรู้จักฉลาดแล้ว ได้งานที่ดีกว่าที่ต่างถิ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1233
หลี่เหวินเชาตกใจจนล้มลงบนพื้น ถึงแม้เขารู้ว่าหลินเฟิงเป็นนักบู๊ที่น่าหวาดกลัวอย่างถึงที่สุด แต่อาคารของเจี้ยนหงกรุ๊ปนั่นเป็นสถานที่ที่เต็มไปด้วยคนเก่งกาจ เป็นสำนักงานใหญ่ของแก๊งหมาป่าสีเลือดก่อนที่จะแบ่งแยกออกไปต่อให้พวกเขาจะไม่สามารถหาคนที่แข็งแกร่งกว่าพี่น้องตระกูลหานมาได้ แต่ในนั้นก็มีนักบู๊จำนวนไม่น้อยบวกกับอันธพาลและลูกสมุนรับจ้าง มีจำนวนเป็นร้อยเป็นพันคนนับจำนวนคน ก็สามารถทับถมเขากับหลินเฟิงจนตายได้หลี่เหวินเชากลืนน้ำลาย ไม่กล้าปฏิเสธหลินเฟิง ทำได้เพียงนั่งทรุดอยู่บนพื้นและส่ายหน้าอย่างรุนแรง แสดงออกว่าเขาไม่กล้า“หึ ในเมื่อเป็นแบบนี้ นายก็ไสหัวไปเถอะ”“เอาที่ดินไปไม่ได้ คิดว่าไม่ต้องให้ฉันลงมือ ชีวิตกระจอกๆ แบบนี้ก็คงมีคนจัดการอยู่แล้ว”หลินเฟิงหัวเราะเยาะ หันหน้าจะเดินจากไปเมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฟิง หลี่เหวินเชานิ่งอึ้งทันทีจู่ๆ เขาก็คิดถึงใบหน้าที่เหี้ยมโหดของโจวเจี้ยนโหลว จึงตัวสั่นเทาทันทีหลินเฟิงพูดถูกถ้าหากเอาที่ดินกลับไปไม่ได้ เช่นนั้นจุดจบของเขาแค่เดาก็รู้ได้ ต้องตายเพียงทางเดียวเท่านั้นไม่ได้คิดอะไรมาก หลี่เหวินเชารีบคลานไปตรงหน้าหลินเฟิง ขวางทาง
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1234
เขาจำได้ว่าจิ่วเทาเคยแนะนำตัวกับเขา คนของแก๊งทลายโลหิตน้อยที่สุด แต่แข็งแกร่งมากที่สุดมีนักบู๊จำนวนไม่น้อยโดยเฉพาะยังมีพี่น้องตระกูลหานแต่พี่น้องตระกูลหานถูกเขากำจัดไปแล้ว“ทำไมเหรอ? หัวหน้าหลิน คุณมีเรื่องกับแก๊งทลายโลหิตงั้นเหรอครับ?”ได้ยินคำถามลองเชิงของจิ่วเทาในโทรศัพท์ หลินเฟิงพูดอย่างมั่นใจว่า:“ถูกต้อง ฉันกำลังเตรียมตัวจะไปเจี้ยนหงกรุ๊ป ไปพบรองประธานของเจี้ยนหงกรุ๊ป นายบอกว่าที่นี่เป็นถิ่นของแก๊งทลายโลหิต งั้นนายก็พาคนมาที่นี่หน่อย”“ได้เลยครับ!”แทบจะไม่ลังเลเลยจิ่วเทาตอบรับได้เด็ดขาดอย่างมาก และก็ตะโกนเสียงดังในโทรศัพท์:“พรรคพวก มีงานมาแล้ว หัวหน้าหลินจะไปทำลายที่ซ่อนของแก๊งทลายโลหิต คนที่ขยับเขยื้อนได้ ตามฉันไป!”“ไม่ต้องระดมกำลัง”หลินเฟิงได้ยินการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ของจิ่วเทา จึงรีบเอ่ยปากพูดว่า:“มาแค่ไม่กี่คนก็พอแล้ว”“อ๊ะ? ไปแค่ไม่กี่คน?”จิ่วเทาสงสัยเป็นอย่างมาก “หัวหน้าหลิน พวกเราพาคนไปไม่กี่คน นี่จะไม่เป็นการส่งของว่างให้พวกเขางั้นเหรอ?”“วางใจเถอะ ต่อกลอนกับแก๊งทลาโลหิต ฉันคนเดียวก็พอแล้ว สำหรับพวกนาย เป้าหมายก็คือมารับมือต่อถิ่นฐานของแก๊งทลายโลหิ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1235
“อ่อ?”เมื่อได้ยินแบบนี้ บอดี้การ์ดก็ตกตะลึงไปชั่วครู่ ก่อนจะสลับหันไปมองเพื่อนที่อยู่ข้าง ๆ แล้วทั้งคู่ต่างก็ประหลาดใจกันเล็กน้อย“คิดไม่ถึงเลยว่าหมาอย่างนายจะเก่งขนาดนี้!”พนักงานรักษาความปลอดภัยกล่าวชื่นชมว่า :“ดีมาก ดีมาก รองประธานโจวยังบอกพวกเราเป็นพิเศษว่า ถ้าถึงเวลาแล้ว ก็ไปเอาหัวหมาของนายได้เลย”“หาก คิดแบบนี้พวกเราก็ประหยัดแรงไปได้มากเลยทีเดียว”“หึหึ ยินดีครับ ยินดี”หลี่เหวินเชาพยักหน้าอย่างประจบสอพลอ“ได้ นายเข้าไปเถอะ” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเปิดทางให้ พร้อมกับชี้ไปที่ลิฟต์ที่ตกแต่งด้วยสีทองอร่าม ซึ่งอยู่ตรงห้องโถง“ขอบคุณมากพี่ชาย หึหึ...ขอบใจนะ ขอบใจ”หลี่เหวินเชาอ่อนน้อมอย่างมาก พร้อมกับก้มหัวและพยักหน้าขอบคุณไม่หยุด แต่ทว่า เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกลับไม่ซาบซึ้ง ทั้งยังเยาะเย้ยว่า :“ใครเป็นพี่ชายกับแกว่ะ? แกก็เป็นแค่หมาพนันที่ถูกประธานโจวเลี้ยงเท่านั้น ยังจะเรียกพวกเราว่าพี่น้องอีก แกคู่ควรงั้นเหรอ?”“หึหึ....ไม่ ไม่คู่ควร ต้องขอโทษด้วย ขอโทษด้วยนะ...”หลี่เหวินเชายังคงพยักหน้าพร้อมกับยิ้มอย่างไร้ศักดิ์ศรีอย่างไรก็ตาม เมื่อหลินเฟิงต้องการที
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1236
“อย่างน้อยเมื่อฉันตาย ก็ตายเหมือนมนุษย์คนหนึ่ง”“ไม่ใช่ถูกทำเหมือนกับสุนัขตัวหนึ่ง”“......”เมื่อเห็นแบบนี้ หลินเฟิงก็ตกตะลึงไปชั่วครู่เมื่อทั้งสองคนเดินผ่านระเบียงทางเดิน แล้วผลักประตูห้องทำงานขนาดใหญ่ของโจวเจี้ยนโหลวให้เปิดออก ทันใดนั้นก็เห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยร่างใหญ่โตยี่สิบกว่าคนอยู่ภายในสำนักงานในจำนวนนั้นมียอดฝีมืออยู่มากมายพวกเขาทั้งหมดต่างก็ยืนเรียงกันอยู่ทั้งสองข้างโต๊ะของผู้ชายคนหนึ่ง ราวกับจงใจรอใครสักคนมา“หึหึ ยินดีต้อนรับ หัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยของหลี่ซื่อกรุ๊ป ได้ยินมาว่าคุณมีธุระกับผมงั้นเหรอ? ชายคนหนึ่งที่มีลักษณะคล้ายกับโจวเซวียโหลวอยู่เล็กน้อย แต่ดูเด็กกว่าไม่กี่ปีอย่างเห็นได้ชัด กำลังนั่งอยู่ที่ด้านหลังโต๊ะเขามีกล้องยาสูบไม้อยู่ในปากพร้อมกับจ้องมองไปที่หลี่เหวินเชาและหลินเฟิงด้วยรอยยิ้มเยาะ“คุณก็คือโจวเจี้ยนโหลวงั้นเหรอ?”หลินเฟิงไม่ได้หวาดกลัวต่อการเผชิญหน้ากับเหล่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่กดดันอยู่รอบ ๆเลยแม้แต่น้อย แต่กลับเดินไปช้า ๆที่ด้านหน้าโต๊ะของโจวเจี้ยนโหลวแทน“ใช่แล้ว ผมเอง”โจวเจี้ยนโหลวพยักหน้า“ที่ผมมาหาคุณวันน
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1237
“ไม่ ไม่ได้เกี่ยวกับตระกูลถัง”หลินเฟิงส่ายหน้าพร้อมกับพูดว่า :“รับของขวัญจากผู้อื่นแล้วไม่ตอบแทนกลับมันไม่แมนเลย... พี่ใหญ่ของคุณโจวเซวียโหลวได้ร่วมมือกับหลี่เหวินเชามาทำร้ายผม แถมยังเกือบทำให้ผู้หญิงของผมต้องเสื่อมเสียอีก วันนี้ผมก็จะมาชำระบัญชีกับแก๊งทลายโลหิตของพวกคุณ!”“ได้เลย หนุ่มน้อย”โจวเจี้ยนโหลวถูกหลินเฟิงทำให้โกรธจนหัวเราะออกมา“หลินเฟิง ผมรู้ว่าคุณเป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งอย่างมาก ถึงแม้จะแข็งแกร่งกว่าพี่น้องตระกูลหานแห่งแก๊งหมาป่าสีเลือด”“แต่ว่า ในวันนี้ไม่ใช่แค่เพียงพวกเราแก๊งทลายโลหิตเท่านั้น แต่ยังมีเพื่อนของแก๊งหมาป่าอีกด้วย!”ขณะที่กำลังพูดอยู่ โจวเจี้ยนโหลวก็ชี้ไปทางประตูลับที่อยู่ไกลออกไปประตูลับค่อย ๆเปิดออกคิดไม่ถึงว่าทางด้านนั้นจะมีสำนักงานอีกแห่งอยู่ด้วย อีกทั้งยังมีชายร่างใหญ่ที่สวมแว่นกันแดดที่กำลังค่อย ๆเดินออกมาที่ด้านหลังของเขายังมียอดฝีมือที่มีรอยสักต่าง ๆบนร่างกาย แต่ละคนก็มีออร่าที่ไม่ธรรมดา ถึงขนาดสองคนในนั้นก็ยังเป็นแดนแปรภาพ ส่วนที่เหลือก็ล้วนเป็นยอดฝีมือระดับเซียนเทียน“หึ ไอ้แมงดาก็กล้ามายั่วโมโหงั้นเหรอ?”ชายร่างใหญ่ที่สวมแว่นกันแด
บทล่าสุด
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1256
หรือว่าหินก้อนนี้จะเป็นของล้ำค่าจริง ๆ?เขาจงใจประเมินค่าให้ต่ำ เพื่อป้องกันไม่ให้คนอื่น ๆแย่งชิงกับเขางั้นเหรอ?เมื่อคิดถึงตรงนี้ ทุกคนในนี่นั้นต่างก็เริ่มกังขาแล้วเมื่อต่งเทียนไป๋เห็นการกระทำของหลินเฟิง ก็รู้สึกดีใจขึ้นมาทันที การที่หลินเฟิงทำแบบนี้ ไม่ใช่เป็นการโฆษณาก้อนหินของตัวเองงั้นเหรอ?เขารีบถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มว่า :“เพื่อนตัวน้อยหลิน โปรดอภัยที่ผมสายตาไม่ดี ถึงแม้จะได้มาในราคาที่สูง แต่ก็คิดมาตลอดว่ามันคือทับทิม”“ไม่รู้ว่าเพื่อนตัวน้อยหลินจะช่วยแก้ปริศณาให้หน่อยได้ไหม? ถ้าหากไม่ใช่ทับทิม งั้นมันคืออะไร?”“เป็นเพียงแค่หินธรรมดาทั่วไป”หลินเฟิงยังคงอธิบายอย่างใจเย็น แต่แววตาของเขากลับดูซับซ้อนและพูดอย่างใจเย็นว่า :“ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ก้อนหินธรรมดาทั่วไป แต่กลับมีความหมายกับผมเป็นพิเศษ ดังนั้นผมจึงอยากได้มันมา”“พรวด....”หลังจากที่ได้ยินคำพูดนี้ ถังฮั่วที่อยู่ด้านข้างก็หัวเราะขึ้นมาหลินเฟิงคิดว่าพวกเขาเป็นคนโง่กันหมดแล้วใช่ไหม?พูดในตอนแรกว่ามันไม่ใช่ทับทิม และยังพยายามประเมินค่าให้ต่ำอีก หลังจากนั้นตัวเองก็เดินออกไปซื้อมัน เห็น ๆอยู่ว่ามันมีบางอ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1255
เป็นไปตามที่คิด งานแกะสลักไม้ชิ้นนี้ไม่ได้มีมูลค่าสูงมากนักุท้ายก็ถูกคนซื้อไปในราคาเพียงสองล้านบาทเท่านั้นจากนั้น ต่งเทียนไป๋ก็เอาชามกระเบื้องอีกหนึ่งชุดออกมาชามลายนี้ก็ไม่ได้มีอะไรปัญหาอะไรเช่นกันเมื่อเห็นแบบนี้ หลินเฟิงก็พยักหน้าถึงแม้ว่าของพวกนี้จะไม่ได้เข้าตาหลินเฟิง แต่ก็ไม่ใช่ของปลอม ที่จะขายได้ในราคาเจ็ดร้อยห้าสิบล้านบาทเมื่อเห็นว่าหลินเฟิงไม่ได้พูดอะไรออกมานานแล้ว ในที่สุดต่งเทียนไป๋ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกดูเหมือนว่างานเขียนอักษรชิ้นก่อนหน้านี้ จะเป็นข้อยกเว้นจริง ๆสุดท้ายเขาก็วางใจและเอาของล้ำค่าอีกชิ้นหนึ่งออกมาจากของสะสมของตัวเองเป็นปะการังคริสตัลสีแดง“ทุกท่าน ปะการังคริสตัลสีแดงชิ้นนี้ผมได้รอบรวมสะสมมาจากเมืองหนานไห่ มีราคามากและหาได้ยากอย่างมาก หากไม่ใช่สถานการณ์พิเศษในครั้งนี้ละก็ ผมก็คงไม่มีวันที่ตะขายมัน”ต่งเทียนไป๋แนะนำอย่างภาคภูมิใจว่า :“ได้ยินมาว่าของล้ำค่าชิ้นนี้มีอออร่าและแกะสลักโดยท่านอาจารย์ แถมยังมีพลังงานวิญญาณอีกด้วย เพียงแค่วางไว้ที่บ้านก็จะทำให้บ้านเป็นสิริมงคลและอายุยืนยาวได้”ตอนนี้ผมพร้อมที่จะขายมันในราคาห้าพันล้านบาท!”“ห้าพันล้
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1254
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฟิง สีหน้าของต่งเทียนไป๋ เขาตะคอกเสียงดังว่า:“ไป ไปซื้อไม้ขีดไฟมาให้ฉัน!”“จริง!”หญิงรับใช้ก็ตกใจ และรีบออกไป“หลินเฟิง หรือว่าคุณไม่รู้เหรอว่า อะไรที่เรียกว่าอภัยได้ก็ให้อภัย?”ถังฮั่วมองหลินเฟิงด้วยความโมโห“หึหึ เมื่อครู่ตอนที่ถังฮั่วบีบบังคับให้ผมกลับมาตรวจสอบ คุณได้ฟังคำเกลี้ยกล่อมของผมบ้างไหม?“ยังคิดว่าผมพูดแบบนี้ก็เพื่อที่จะหนีไป”“ตอนนั้นคุณยังต้องการให้ผมคุกเข่ากราบทุกคน ทำไมถึงไม่พูดว่าให้อภัยได้ก็ให้อภัยล่ะ?”ได้ยินคำพูดนี้ของหลินเฟิง ถังฮั่วก็รู้สึกจุกในลำคอพูดไม่ออกอยู่ครู่ใหญ่ ทำได้เพียงกัดส่งเสียงไม่พอใจออกมาผ่านไปครู่หนึ่ง หญิงรับซื้อไม่ขีดไฟกลับมาต่งเทียนไป๋กลับมือสั่นเทา สุดท้ายก็เผาภาพเขียนใบนั้นต่อหน้าทุกคน มองดูมันกลายเป็นขี้เถ้าส่วนเขาก็รู้สึกเสียดายจนใบหน้าเหี่ยวย่นกระตุกแต่ทำอะไรไม่ได้ ในเมื่อพูดรับปากออกมาแล้ว งั้นก็จำเป็นต้องทำอยู่ในวงการตรวจสอบสมบัติล้ำค่า นี่เป็นกฏที่เด็ดขาด“เอาล่ะ แค่งานเขียนเท่านั้นเอง ผมขอตัวก่อนล่ะ”หลินเฟิงเห็นว่าสีหน้าของทุกคนที่อยู่ในงานไม่ค่อยดีนักและเขาก็รู้สึกว่าอยู่ต่อไปก็ไม่มีอ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1253
หลินเฟิงกลับไปที่ข้างหน้างานเขียน เขาเพียงแค่มองดูเล็กน้อย ก็พบช่องโหว่หลายจุด“หึ หลินเฟิง เป็นยังไง? คิดคำโกหกเสร็จแล้วยัง?”ถังฮั่วไม่รู้ว่าเอาความเป็นศัตรูมาจากไหน ท่าทางที่มีต่อหลินเฟิงแฝงไปด้วยการดูถูกอยู่ตลอดหลินเฟิงไม่ได้สนใจเขา แต่กลับพยักหน้าอย่างมั่นใจ“ทุกท่านเชิญดูที่ตราปั๊มตรงนี้”หลินเฟิงชี้ไปที่ตราปั๊มตรงมุม และพูดอย่างเรียบเฉยว่า:“ตราประทับนี้ถึงแม้ตั้งใจทำให้เก่า แต่มีความแตกต่างเล็กน้อยกับยุคสมัยของกระดาษ“สถานการณ์แบบไหนกันที่ งานเขียนแผ่นหนึ่งหลังจากเสร็จสมบูรณ์เป็นร้อยปี รอให้ผู้เขียนสิ้นชีวิตแล้ว ถึงได้ประทับตราชื่อผู้เขียนลงไป?”“อะไรนะ?!”ได้ยินถึงตรงนี้ ทุกคนต่างไม่นิ่งเฉยโดยเฉพาะต่งเทียนไป๋ เขาหยิบแว่นขยายมาจากด้านข้างของเขา คุกเข่าลงและสังเกตอย่างละเอียด ถือโอกาสในตอนที่เขากำลังสังเกตอย่างละเอียด หลินเฟิงชี้ไปที่ตัวหนังสือบนงานเขียน และพูดอย่างเรียบเฉยว่า: “อักษรราชวงศ์ซ่งโบราณผมเคยเห็นมาเยอะแล้ว ตัวอักษรนี้ เห็นได้ชัดว่าที่ราชวงศ์ซ่งโบราณมีวิธีเขียนสองแบบ อย่าว่าแต่อาจารย์จางเลย ราชวงศ์ซ่งโบราณคนส่วนใหญ่ก็ไม่ใช้วิธีเขียนแบบนี้”“นี่เป็นรูป
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1252
ต่งเทียนไป๋ส่งเสียงไม่พอใจออกมา หลินเฟิงพูดออกมาแบบนี้แล้ว ถ้าหากวันนี้ปล่อยให้เขาจากไปนั่นหมายความว่าคำพูดของเขาเป็นจริงไม่ใช่หรือไง?เขาไม่ได้ขายสมบัติ แต่ขายชื่อเสียงเขาต่งเทียนไป๋ตรวจสอบและรับซื้อสมบัติล้ำค่ามาทั้งชีวิต ไม่ต้องพูดถึงสิ่งอื่น เขาไม่สามารถทนต่อการถูกเหยียดหยามแบบนี้ได้“คุณผู้ชายท่านนี้ คุณพูดแบบนี้ถือว่าเป็นการทำลายงานของผม คุณจะกลับไปอย่างสงบงั้นเหรอ?”คำพูดของต่งเทียนไป๋ไม่เป็นมิตรอย่างมาก“หือ? งานแบบนี้ของคุณทำลายไม่ได้งั้นเหรอ?”หลินเฟิงพูดอย่างดูถูกเหยียดหยามว่า:“เอาของปลอมเป็นทรัพย์สมบัติ สิ่งที่ถูกประมูลกลับเป็นชื่อเสียงของคุณ หากมีคนคัดค้าน ก็จะลงไม้ลงมือ”“แต่ที่น่าเสียดายก็คือ ชื่อเสียงและศักดิ์ศรีของคุณไม่มีมูลค่าอะไรในสายตาของผม อีกทั้งผมก็ไม่กลัวที่จะลงไม้ลงมือ”ได้ยินคำพูดของหลินเฟิง ต่งเทียนไป๋ตกตะลึงไปชั่วขณะหนึ่งวุ่นวายอยู่นาน หลินเฟิงรังเกียจที่เขาขายของปลอมงั้นเหรอ?คิดถึงตรงนี้ อารมณ์ของต่งเทียนไป๋สงบลงบ้างแล้วเขาเดินเข้ามาช้าๆ ยืนอยู่ข้างหลินเฟิงพูดด้วยความมั่นใจว่า:“พ่อหนุ่ม ที่นี่ขายสมบัติล้ำค่า ไม่ได้ขายชื่อเสียงหน้าตาของ
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1251
ตอนนี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ไม่แสดงท่าทีออกมา นั่นก็คือหลินเฟิงเมื่อเผชิญกับสายตาของทุกคนที่มองมา หลินเฟิงกำลังจะพูดอะไร ก็ถูกถังฮั่วขัดจังหวะ“หึ แมงดาที่ไม่มีความรู้จะชื่นชมงานเขียนอักษรได้อย่างไร? ต่อให้มองออกเล็กน้อย แต่เกรงว่าคงเอาเงินออกมากมายขนาดนั้นไม่ได้หรอก”ฟังคำพูดฉีกหน้าของถังฮั่ว รอบด้านก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้นเบาๆในเมื่อ “แมงดา” ชื่อเรียกนี้บ่งชี้ได้ชัดเจนอย่างมากแต่ทว่าหลินเฟิงก็ไม่ได้รู้สึกโมโหเขากวาดสายตามองแขกที่อยูรอบๆ ด้วยความเย็นชา และพูดเรียบๆ ว่า:“หัวเราะเสร็จแล้วยัง? หัวเราะเสร็จแล้ว ผมจะแสดงความคิดเห็นของผมบ้าง”“สหายน้อยท่านนี้ ไม่ต้องเกรงใจ มีความคิดเห็นอะไรเชิญพูดมาได้”ชายชราสกุลต่งที่อยู่บนเวทีนิ่งอึ้งเล็กน้อยเขาคิดไม่ถึงว่าหลินเฟิงจะไม่เข้าร่วมประชุม แต่กลับจะแสดงความคิดเห็น หรือว่าเขาสงสัยในความเท็จจริงของงานเขียนภาพนี้?เป็นอย่างที่คิดหลินเฟิงมองไปทางงานเขียนภาพนั้นที่อยู่ข้างชายชรา ภายใต้สายตาของทุกคนที่อยู่ในงาน จากนั้นพยักหน้าพูดว่า:“ผู้ดูแลท่านนี้ งานเขียนภาพนี้ของคุณ เป็นของปลอม”“หรือว่า ครึ่งจริงครึ่งปลอม”“ฮ่าฮ่าฮ่า…”
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1250
“ทุกท่านต่างก็น่าจะรู้แล้ว”“เมื่อไม่กี่วันก่อนผมชายชราสกุลต่งดูพลาดไป รับซื้อหยกจิ้งจอกปลอมมาชิ้นหนึ่ง ทำให้ผมเสียหายห้าพันล้านบาท”ชายชราหยุดชะงักแล้วถอนหายใจพูดว่า:“จนถึงตอนนี้ ฉันยังมีหนี้อีกประมาณสามพันล้านบาทที่ต้องชำระ เพื่อโปะช่องโหว่นี้ ผมทำได้เพียงนำสมบัติที่ผมสะสมรวบรวมไว้ออกมา”“หวังว่าคุณชาย ผู้ประกอบอาชีพเดียวกัน และแขกเหรื่อทุกท่านจะเสนอราคาที่ดีกับผม ผมชายชราสกุลต่ง ขอขอบคุณทุกท่าน ณ ที่นี้”“หึหึ ผู้อาวุโสต่งเกรงใจกันเกินไปแล้ว”ถังฮั่วท่าทางมีชีวิตชีวา ลุกขึ้นยืนประสานมือยิ้มพูดว่า:“ใครบ้างไม่รู้ว่าผู้อาวุโสต่งมีสายตาที่เป็นเอกลักษณ์มากที่สุดในถนนฝูลู่? สมบัติในหอของคุณ ไม่ใช่ของธรรมดาอย่างแน่นอน” “เราก็จะให้ราคาที่เหมาะสมกับผู้อาวุโสต่งอย่างแน่นอน”“ถูกต้อง”“หนี้สี่พันล้านบาทเป็นเรื่องง่ายอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?”คนอื่นๆ ก็พากันพูดเสริม“ดีครับ”ผู้อาวุโสต่งยืดหลังตรงเล็กน้อย และยิ้มพูดว่า:“ในเมื่อทุกท่านให้ความกรุณาและสนับสนุนผมขนาดนี้ งั้นผมก็ไม่พูดมากแล้ว และเอาสมบัติชิ้นแรกของผมออกมา!”พูดจบ ผู้อาวุโสต่งโบกมือสมุดคัดลายมือโบราณสีเหลืองถูกหยิบออก
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1249
คำพูดของคนผู้นี้ทำให้หลินเฟิงนึกถึงชายชราฟันเหลืองที่พบกันในตอนต้น ก็พยักหน้าทันที ก่อนจะคิดว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นถูกต้องที่นี่มีทั้งคนดีและคนเลวปะปนกันและไม่เป็นระเบียบ เขาเห็นคนที่พยายามจะขโมยและปล้นมาแล้วอย่างน้อยสามครั้งหากมีคนอวดของล้ำค่าจริง ๆก็คงจะตกเป็นเป้าหมายที่ให้คนโจมตีได้เมื่อเห็นว่าหลินเฟิงเข้าใจ ชายคนนั้นก็ยิ้มและพูดขึ้นว่า :“ดูเหมือนว่าคุณชายท่านนี้จะเข้าใจแล้ว ว่าของล้ำค่าที่ซ่อนอยู่มากมายในถนนฝูลู่แห่งนี้ ของล้ำค่าที่แท้จริงจะถูกเก็บรักษาไว้ตามร้านค้าเก่าแก่หลายศตวรรษและไม่สามารถแสดงให้คนอื่นดูได้ง่าย ๆ”“อ่อ? งั้นคุณคิดยังไงถึงมาบอกเรื่องพวกนี้กับผมล่ะ?”หลินเฟิงชำเลืองมองด้วยความสงสัยเล้กน้อยชายคนนั้นก็ไม่ได้ปกปิดอะไร ทั้งยังพูดอย่างเปิดเผยว่า :“หึหึ งั้นขอพูดตรง ๆกับคุณชาย ผมเป็นพนักงานขายของหออวี้หลง ที่อยู่ด้านหน้า ““งานประจำวันของผมคือเดินเล่นรอบ ๆถนนฝูลู่และแนะนำ หออวี้หลงของผมให้กับลูกค้าที่มีศักยภาพ”“และเมื่อผมเจอคุณที่มีกิริยามารยาทที่ไม่ธรรมดา แล้วยังมีสายตาที่เฉียบแหลม ก็เลยอยากจะหาทางออกให้กับคุณ และให้ค่าคอมมิชชั่นกับผมด้วย”“พวกเราชนะทั
หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี บทที่ 1248
เขายิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูดขึ้นว่า :“ฉันได้ยินมานานแล้วว่าน้องถังหว่านมีสามีที่อาศัยอยู่ด้วยกันคนหนึ่ง และมาแทนพี่ใหญ่ของหลงเซียว แล้วยังเป็นคนที่มีนิสัยใจร้อนและโหดเหี้ยม พอได้เจอกันในวันนี้ก็รู้สึกว่าสมกับชื่อเสียงเสียจริง ๆ”“นายเป็นใคร?”หลินเฟิงเอ่ยถามอย่างใจเย็น“ตระกูลสาขาตระกูลถัง เมืองหนิงโจว ถังฮั่ว”“ไอ้หนู ท่านนี่คือคุณชายถังฮั่วของเมืองหนิงโจว นายควรจะสุภาพหน่อย!”ถังฮั่วเพิ่งจะแนะนำตัวเสร็จลูกน้องที่อยู่ด้านข้างก็กล่าวเตือนหลินเฟิง“เมืองหนิงโจว....”หลินเฟิงนึกขึ้นได้เมืองหนิงโจว เป็นเมืองเล็ก ๆที่แยกจากเจียงโจวด้วยแม่น้ำ ถึงแม้ว่าเมืองหนิงโจวจะเป็นเมืองเล็ก ๆแต่ก็เจริญรุ่งเรืองมากกว่าเจียงโจวก่อนหน้านี้สถานที่ได้เจอกับหลงเซียวเป็นครั้งแรก ก็คือการประมูลในเมืองหนิงโจวคิดไม่ถึงว่าเมืองหนิวโจวนี่ยังมีตระกูลสาขาของตระกูลถังด้วยหลินเฟิงพยักหน้าและพูดอย่างใจเย็นว่า :“ถ้าอย่างนั้นไม่ทราบว่าที่คุณชายถังฮั่วมาหาฉัน มีอะไรจะแนะนำหรือเปล่า?”“ไม่มีอะไร เพียงแต่เจอโดยบังเอิญเท่านั้น และอยากจะเตือนอะไรสักหน่อย ตอนนี้คุณเป็นลูกเขยของตระกูลถังแล้ว ต้องระวังกิริยาท่
