Share
บทที่ 212
Related chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 213
"แค่ก แค่ก แค่ก..."เซี่ยเชียนฮวันไม่สามารถควบคุมน้ำตาของตนเองเอาไว้ได้ นางไอจนหน้าแดงก่ำ ก่อนจะใช้มือส่งสัญญาณให้เสี่ยวตงที่บัดนี้ทำหน้าเป็นกังวล ก่อนที่ทั้งสองคนจะรีบไปหาแหล่งที่มาของกลิ่นหลังจากผ่านกลุ่มควันมาแล้วในที่สุดพวกนางก็พบว่าซูอวี้เออร์กำลังสั่งให้คนเผาบางอย่างอยู่ในสวนใกล้ๆ !เสี่ยวตงโมโหยิ่งนัก อดไม่ได้ที่จะตะโกนเข้าไปด่าทอ "พวกเจ้าทำอะไรกันอยู่?! พระชายาอ๋องยังคงเป็นหวัดไม่หาย พวกเจ้ากลับมาเผาของทำให้นางสำลักอีก คิดจะทำร้ายพระชายาอ๋องหรืออย่างไร!"ซูอวี้เออร์กล่าวขึ้นอย่างสงบนิ่ง น้ำเสียงดูอ่อนโยนว่า "แม่นางเสี่ยวตงเข้าใจผิดไปแล้ว ข้าได้ยินมาว่าช่วงนี้มีโรคระบาดจึงสั่งให้บ่าวรับใช้เผาหัวหอมหัวกระเทียมเพื่อปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย""เจ้าช่างเป็นหญิงที่ร้ายกาจยิ่งนัก ปัดเป่าความชั่วร้ายนั้นควรจะเผาหญ้าอ้ายเฉ่า เจ้าเผาหอมเผากระเทียมทำไม?!"เสี่ยวตงได้ยินดังนั้นก็โมโหเหลือเกินยิ่งไปกว่านั้น นางไม่เผาอยู่ในเรือนจิ่นซิ่วของตน กลับมาเผาใกล้กับเรือนของเซี่ยเชียนฮวัน เห็นได้ชัดว่าเป็นการตั้งใจ!ซูอวี้เออร์ยังคงทำเป็นไร้เดียงสา "เผาหอมเผากระเทียมก็สามารถปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายไ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 214
"อวี้เออร์ผิดเรื่องใด"ใบหน้าของเซียวเย่หลันยังคงเย็นชาเขาคิดเพียงว่าเซี่ยเชียนฮวันกำลังสร้างปัญหาและเข้าปกป้องบ่าวรับใช้อย่างไร้เหตุผลเซี่ยเชียนฮวันหัวเราะเยาะเย้ย "ในสายตาของเจ้านางทำสิ่งใดล้วนถูกต้อง ต่อให้นางรู้ว่าอาการไอของข้ายังไม่หายและยังอ่อนแอจากความหนาวเย็น นางจงใจจุดไฟเผากระเทียมข้างลานบ้านของข้าเพื่อให้ข้าไอ้มากขึ้น แต่นางก็ยังคงบริสุทธิ์ไร้เดียงสา""ท่านอ๋องเพคะ หาได้เป็นเช่นนั้น ข้าน้อยเพียงกังวลว่าร่างกายของพระชายาอ๋องที่อ่อนแอ อาจจะถูกสิ่งชั่วร้ายเข้ารุกราน ดังนั้นจึงทำการปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายให้นาง"ซูอวี้เออร์ทำสีหน้าน่าสงสารในใจของเซียวเย่หลันนางเป็นสตรีที่จิตใจงดงาม เสียสละตนเองเพื่อช่วยเหลือผู้อื่นได้ ดังนั้นการอธิบายด้วยดวงตาแดงก่ำของนาง เขาจะไม่เชื่อได้อย่างไรเซียวเย่หลันตบหลังมือของซูอวี้เออร์เบาๆ แล้วพูดว่า "ข้าเข้าใจความหวังดีของเจ้า""อีกอย่าง เมื่อพระชายาอ๋องเดินทางมาบอกว่าอาการไอกำเริบ ข้าจึงได้สั่งบ่าวรับใช้ดับไฟ แม่นางเสี่ยวตงกลับไม่ยอม ยืนกรานจะให้บทเรียนแก่ข้าให้ได้"ซูอวี้เออร์ก้มหน้าลงราวกับว่านางคือผู้ถูกกระทำ แล้วยังคงกล่าวหาต่อไปเสี่ยว
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 215
“พอได้แล้ว!"เซี่ยเชียนฮวันอยากจะเข้าไปหยุดการลงโทษนี้แต่แววตาของเซียวเย่หลัน ทำให้เย่ซิ่นรีบเข้าไปรั้งนางเอาไว้เดิมทีเซี่ยเชียนฮวันก็ร่างกายอ่อนแอ บัดนี้จึงไม่อาจเข้าใกล้เสี่ยวตงได้นางโมโหจนตะโกนออกมา"พอได้แล้วเซียวเย่หลัน! เสี่ยวตงรับใช้เจ้ามาเนิ่นนานหลายปี พี่ชายของนางสละชีวิตตนเองเพื่อเจ้าได้ ซูอวี้เออร์เพียงแค่ร่ำไห้สองสามคำ เจ้ากล้าทำเช่นนี้ ไม่กลัวทุกคนจะผิดหวังในตัวเจ้าหรือ?"จากนั้น พบว่าเซียวเย่หลันยังคงเฉยเมย!แม้แต่เย่ซิ่นที่เข้าไปรั้งเซี่ยเชียนฮวันเอาไว้ ยังได้แต่ก้มหน้านิ่งเงียบ มองดูน้องสาวถูกลงโทษเขารู้เป็นอย่างดีหากเป็นองค์ชายท่านอื่นอาจจะสามารถร้องขอความเมตตาได้แต่เซียวเย่หลันคือผู้บัญชาการทหาร คำสั่งที่สั่งออกไปแล้วจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงเป็นอันขาด ไม่ว่าใครเข้ามาโน้มน้าวก็ไร้ผลทุกคนจึงทำได้เพียงเก็บความคิดนี้ไว้ในใจ แล้วดูเสี่ยวตงถูกตีมือจนครบ 30 ครั้ง"เสี่ยวตง!"เซี่ยเชียนฮวันรีบเข้าไปอุ้มเสี่ยวตงซึ่งกำลังร้องไห้มาไว้ในอ้อมกอด ยกมือที่บวมแดงเลือดไหลซึมของนางขึ้นมาด้วยความรู้สึกปวดใจผิวหนังถูกตีจนถลอกเสี่ยวตงยังเด็กยิ่งนัก ตามปกติแล้วเซี่ยเชี
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 216
"เจ้าเห็นว่าท่านหญิงหยวนหลี่เชื่อถือได้งั้นหรือ?"เซียวเย่หลันมองไปทางซูอวี้เออร์ด้วยความประหลาดใจเล็กน้อยซูอวี้เออร์กล่าวขึ้นอย่างช้าๆ ว่า "ท่านหญิงมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม จิตใจงดงามมีความยุติธรรม ครานั้นที่ข้าน้อยถูกพิษเย็น ก็ไปรักษากับนาง นางพยายามรักษาข้าน้อยอย่างสุดความสามารถ จวบจนบัดนี้ยังคงส่งยามาเป็นครั้งคราว”"เป็นเช่นนี้นี่เอง"เมื่อได้ยินว่าท่านหญิงหยวนหลี่เอาใจใส่ซูอวี้เออร์มาก คิ้วที่ขมวดเข้าหากันของเซียวเย่หลันก็คลายลงเห็นได้ชัดว่าเขาเชื่อในคำพูดของซูอวี้เออร์ และลดความระแวงท่านหญิงคนนี้ลงซูอวี้เออร์หันไปมองเซี่ยเชียนฮวัน ยิ้มแล้วกล่าวว่า "ท่านพี่อย่าโกรธที่ข้าอาจจะพูดตรงไปตรงมา แม้ว่าวิธีการฝังเข็มของท่านจะยอดเยี่ยมยิ่งนัก ทว่าแต่ละคนมีจุดแข็งของตนเอง บางทีวิธีการสั่งยาของท่านหญิงอาจจะเก่งกว่าท่านพี่ อีกอย่าง นางได้รับการสืบทอดมาจากกุ่ยอี ท่านพี่จะรู้ได้อย่างไรเล่าว่าภายในเวลาไม่กี่วันนางจะสามารถหายามารักษาโรคระบาดได้หรือไม่?"ประโยคนี้ของนางดูช่างสุภาพยิ่งนัก แม้คำพูดจากมองไม่เห็นเป็นรูปธรรม แต่ทำให้เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกเหมือนโดนเหยียบย่ำบ่าวรับใช้ที
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 217
"เหนียงเหนียงเพคะ เมื่อได้ยินเช่นนี้บ่าวก็นึกขึ้นมาได้ บ่าวเคยได้ยินท่านพี่กล่าวว่าก่อนหน้านี้ท่านอ๋องเดินทางไปหาท่านหญิงหยวนหลี่ที่จวนกานชินอ๋องก็เป็นข้อเสนอแนะของซูอวี้เออร์"เสี่ยวตงหวนระลึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาเซี่ยเชียนฮวันคิดไม่ถึงว่าจะมีเรื่องราวเช่นนี้เกิดขึ้นนางนิ่งเงียบไปสักพักแล้วครุ่นคิด เมื่อพันแผลให้กับเสี่ยวตงแล้ว นางก็เก็บของเตรียมตัวออกไปข้างนอกรถม้าเดินทางโคลงเคลงอยู่สักพัก เซี่ยเชียนฮวันกลับมายังเมืองทางตะวันตกอีกครั้งหากเปรียบเทียบกับสถานการณ์ที่ดูว่างเปล่าเมื่อหลายวันก่อน บัดนี้ที่ถนนดูคึกคักมากขึ้น แต่ว่า...ล้วนเต็มไปด้วยศพผู้ที่ติดเชื้อกาฬโรคในกลุ่มแรก บัดนี้เริ่มทยอยเสียชีวิตลงศพของพวกเขาดูน่ากลัวยิ่งนัก ถูกห่อด้วยฟางวางเรียงอยู่บนเกวียน รอนำส่งไปเผารอบข้างเต็มไปด้วยเสียงคร่ำครวญสภาพแวดล้อมไม่ต่างกับอยู่ในนรก เซี่ยเชียนฮวันกัดฟันแล้วเดินตรงไปที่ฮัวเยว่ถัง พบว่าชายหนุ่มผู้นั้นกำลังแบกบิดาที่ป่วยหนักของเขาต้องการจะจากไป"เกิดอะไรขึ้น?"นางรีบตรงเข้าไปเดิมทีคิดว่าคนไข้เสียชีวิตแล้ว แต่เมื่อพิจารณาดูอีกทีพบว่ายังมีชีวิตอยู่เซี่ยเหยียนก็อยู่ท
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 218
"แต่ว่าที่บ้านของข้าไม่มีของมีค่าอะไรเลยและไม่รู้ว่าจะไปหยิบยืมจากผู้ใดได้ ..."ชายผู้นั้นคุณทำออกมาหยวนหลี่ยังคงทำท่าทีเย็นชาราวกับดอกไม้ผู้สูงส่ง นางกล่าวขึ้นว่า "เช่นนั้นข้าก็ไร้หนทาง คนที่อยากจะซื้อยามีมากมายเหลือเกิน หากว่าพวกเขาพยายามดิ้นรนที่จะจ่ายเงินสำหรับซื้อยา ข้ากลับนำยาที่มีไม่มากมาบริจาคให้แก่เจ้า เช่นนั้นคงไม่ยุติธรรมต่อพวกเขาสินะ?""แต่ว่าพ่อของข้า พ่อของข้าใกล้จะ...""เชิญกลับเถิด"ชายหนุ่มผู้นั้นรู้สึกราวกับถูกสายฟ้าฟาดเขาตกตะลึงทำอะไรไม่ถูก ได้แต่หันกลับไปมองเซี่ยเชียนฮวันเซี่ยเชียนฮวันเดินตรงเข้าไปหาท่านหญิงหยวนหลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา โน้มกายพยุงชายหนุ่มที่คุกเข่าให้ยืนขึ้น"ข้าบอกกับเจ้าแล้วว่าขอร้องนางไปก็ไร้ประโยชน์” ดวงตาของเซี่ยเชียนฮวันมืดมนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน "นางเพียงต้องการขายยาในราคามหาศาล เอาทรัพย์สินของประชาชนธรรมดาเช่นพวกเจ้าไปเสีย แล้วนางจะใจดีกับเจ้าได้อย่างไร""พระชายาอ๋องกล่าวเช่นนี้เกรงว่าจะไม่ยุติธรรมนัก"ท่านหญิงหยวนหลี่ขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วพูดกับเซี่ยเชียนฮวันด้วยความไม่พึงพอใจนางกล่าวอย่างเย็นชาว่า "ยานี้ต้องใช้ส่วนประกอบที่ไม่ธรร
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 219
ขอบอกตามตรงว่าเซี่ยเชียนฮวันไม่เคยเห็นกับคนที่แปลกเช่นนี้มาก่อน บัดนี้จึงทำให้นางรู้สึกตกตะลึงกับความคิดของท่านหญิงหยวนหลี่"ท่านหญิงข้าขอพูดอะไรกับเจ้าสักประโยคหนึ่ง”เซี่ยเชียนฮวันมองไปยังท่านหญิงหยวนหลี่ที่ทำท่าทีหยิ่งยโสท่านหญิงหยวนหลี่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย "งั้นหรือ? เชิญพระชายาอ๋องกล่าวมาเถิด""ผู้ที่มีจิตใจชั่วร้าย มองใครล้วนชั่วร้ายทั้งสิ้น" เซี่ยเชียนฮวันพยุงชายหนุ่มผู้นั้นให้ลุกขึ้นแล้วให้เขาแบกบิดาที่ป่วยหนักเดินทางออกมาจากถงซ่านถังท่านหญิงหยวนหลี่กำมือในแขนเสื้อเอาไว้แน่นบอกว่านางมีความคิดชั่วร้ายงั้นหรือ?เหอะๆ น่าขำยิ่งนักในความคิดของนาง พระชายาจ้านอ๋องกำลังจะได้ลงนรกแล้ว ยังกล้าทำมาปากดีตัวเองกำลังจะตายยังไม่รู้ตัว กล้ามาเยาะเย้ยนาง...เซี่ยเชียนฮวัน สำหรับเจ้าคงต้องใช้คำว่าโง่เง่ามาเปรียบเปรย"ท่านหมอเทวดาแล้วพ่อของข้าจะทำอย่างไรเล่า ท่านหญิงไม่ยอมขายยาให้กับเรา เช่นนั้นพ่อของข้าคงต้องนอนรอวันตายใช่หรือไม่”ชายหนุ่มผู้นั้นก็ทำตัวไม่ถูก เขาได้แต่เงยหน้าขึ้นมองดูเซี่ยเชียนฮวันเซี่ยเชียนฮวันตบบ่าของเขาเบาๆ ถอนหายใจพูดว่า "เจ้าอย่าได้กังวลใจไป ข้าจะพยายา
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 220
"เมื่อครู่บ่าวแอบไปที่เรือนจิ่นซิ่วมา..."ท่าทีของเสี่ยวตง นอกจากความตึงเครียดแล้วยังดูตื่นเต้นเล็กน้อย นางแทบรอไม่ไหวที่จะบอกความลับนี้กับเซี่ยเชียนฮวันเซี่ยเชียนฮวันหยิกแก้มน้อยๆ ของเสี่ยวตงแล้วตำหนิว่า "จู่ๆ เจ้าไปที่เรือนจิ่นซิ่วทำไมกัน ตอนนี้มือของเจ้าบาดเจ็บอยู่ หากซูอวี้เออร์หาเรื่องลงโทษเจ้าอีกละก็ คราวนี้มือของเจ้าคงใช้การไม่ได้อีกต่อไปแน่นอน""ขอโทษเพคะเหนียงเหนียง บ่าวผิดไปแล้ว" เสี่ยวตงก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิดเซี่ยเชียนฮวันมองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าไม่มีใครแล้วนางจึงได้ดึงเสี่ยวตงเข้าไปในห้อง กระซิบถามว่า "เจ้าได้ยินอะไรมา?""เหนียงเหนียงเพคะ ก่อนหน้านี้เหนียงเหนียงกล่าวว่าแม่นางซูและท่านหญิงหยวนหลี่มีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาต่อกันใช่หรือไม่ วันนี้บ่าวรู้สึกว่าไม่มีอะไรทำจึงได้เดินเที่ยวไปรอบๆ ปรากฏว่าเจอกับผู้ที่มาส่งจดหมายให้แม่นางสู้แทนท่านหญิงหยวนหลี่!"เสี่ยวตงกระซิบแล้วพูดขึ้นด้วยความสงสัย นางจึงแอบไปบริเวณใกล้เคียงกับเรือนจิ่นซิ่ว และได้ยินบทสนทนาของซูอวี้เออร์กับสาวรับใช้อวิ๋นซีเข้าพอดีหากไม่ได้แอบฟังคงไม่รู้ว่าที่แท้ซูอวี้เออร์และท่านหญิงหยวนหลี่แอบร่
Latest chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
