Share
บทที่ 217
Related chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 218
"แต่ว่าที่บ้านของข้าไม่มีของมีค่าอะไรเลยและไม่รู้ว่าจะไปหยิบยืมจากผู้ใดได้ ..."ชายผู้นั้นคุณทำออกมาหยวนหลี่ยังคงทำท่าทีเย็นชาราวกับดอกไม้ผู้สูงส่ง นางกล่าวขึ้นว่า "เช่นนั้นข้าก็ไร้หนทาง คนที่อยากจะซื้อยามีมากมายเหลือเกิน หากว่าพวกเขาพยายามดิ้นรนที่จะจ่ายเงินสำหรับซื้อยา ข้ากลับนำยาที่มีไม่มากมาบริจาคให้แก่เจ้า เช่นนั้นคงไม่ยุติธรรมต่อพวกเขาสินะ?""แต่ว่าพ่อของข้า พ่อของข้าใกล้จะ...""เชิญกลับเถิด"ชายหนุ่มผู้นั้นรู้สึกราวกับถูกสายฟ้าฟาดเขาตกตะลึงทำอะไรไม่ถูก ได้แต่หันกลับไปมองเซี่ยเชียนฮวันเซี่ยเชียนฮวันเดินตรงเข้าไปหาท่านหญิงหยวนหลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา โน้มกายพยุงชายหนุ่มที่คุกเข่าให้ยืนขึ้น"ข้าบอกกับเจ้าแล้วว่าขอร้องนางไปก็ไร้ประโยชน์” ดวงตาของเซี่ยเชียนฮวันมืดมนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน "นางเพียงต้องการขายยาในราคามหาศาล เอาทรัพย์สินของประชาชนธรรมดาเช่นพวกเจ้าไปเสีย แล้วนางจะใจดีกับเจ้าได้อย่างไร""พระชายาอ๋องกล่าวเช่นนี้เกรงว่าจะไม่ยุติธรรมนัก"ท่านหญิงหยวนหลี่ขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วพูดกับเซี่ยเชียนฮวันด้วยความไม่พึงพอใจนางกล่าวอย่างเย็นชาว่า "ยานี้ต้องใช้ส่วนประกอบที่ไม่ธรร
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 219
ขอบอกตามตรงว่าเซี่ยเชียนฮวันไม่เคยเห็นกับคนที่แปลกเช่นนี้มาก่อน บัดนี้จึงทำให้นางรู้สึกตกตะลึงกับความคิดของท่านหญิงหยวนหลี่"ท่านหญิงข้าขอพูดอะไรกับเจ้าสักประโยคหนึ่ง”เซี่ยเชียนฮวันมองไปยังท่านหญิงหยวนหลี่ที่ทำท่าทีหยิ่งยโสท่านหญิงหยวนหลี่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย "งั้นหรือ? เชิญพระชายาอ๋องกล่าวมาเถิด""ผู้ที่มีจิตใจชั่วร้าย มองใครล้วนชั่วร้ายทั้งสิ้น" เซี่ยเชียนฮวันพยุงชายหนุ่มผู้นั้นให้ลุกขึ้นแล้วให้เขาแบกบิดาที่ป่วยหนักเดินทางออกมาจากถงซ่านถังท่านหญิงหยวนหลี่กำมือในแขนเสื้อเอาไว้แน่นบอกว่านางมีความคิดชั่วร้ายงั้นหรือ?เหอะๆ น่าขำยิ่งนักในความคิดของนาง พระชายาจ้านอ๋องกำลังจะได้ลงนรกแล้ว ยังกล้าทำมาปากดีตัวเองกำลังจะตายยังไม่รู้ตัว กล้ามาเยาะเย้ยนาง...เซี่ยเชียนฮวัน สำหรับเจ้าคงต้องใช้คำว่าโง่เง่ามาเปรียบเปรย"ท่านหมอเทวดาแล้วพ่อของข้าจะทำอย่างไรเล่า ท่านหญิงไม่ยอมขายยาให้กับเรา เช่นนั้นพ่อของข้าคงต้องนอนรอวันตายใช่หรือไม่”ชายหนุ่มผู้นั้นก็ทำตัวไม่ถูก เขาได้แต่เงยหน้าขึ้นมองดูเซี่ยเชียนฮวันเซี่ยเชียนฮวันตบบ่าของเขาเบาๆ ถอนหายใจพูดว่า "เจ้าอย่าได้กังวลใจไป ข้าจะพยายา
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 220
"เมื่อครู่บ่าวแอบไปที่เรือนจิ่นซิ่วมา..."ท่าทีของเสี่ยวตง นอกจากความตึงเครียดแล้วยังดูตื่นเต้นเล็กน้อย นางแทบรอไม่ไหวที่จะบอกความลับนี้กับเซี่ยเชียนฮวันเซี่ยเชียนฮวันหยิกแก้มน้อยๆ ของเสี่ยวตงแล้วตำหนิว่า "จู่ๆ เจ้าไปที่เรือนจิ่นซิ่วทำไมกัน ตอนนี้มือของเจ้าบาดเจ็บอยู่ หากซูอวี้เออร์หาเรื่องลงโทษเจ้าอีกละก็ คราวนี้มือของเจ้าคงใช้การไม่ได้อีกต่อไปแน่นอน""ขอโทษเพคะเหนียงเหนียง บ่าวผิดไปแล้ว" เสี่ยวตงก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิดเซี่ยเชียนฮวันมองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าไม่มีใครแล้วนางจึงได้ดึงเสี่ยวตงเข้าไปในห้อง กระซิบถามว่า "เจ้าได้ยินอะไรมา?""เหนียงเหนียงเพคะ ก่อนหน้านี้เหนียงเหนียงกล่าวว่าแม่นางซูและท่านหญิงหยวนหลี่มีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดาต่อกันใช่หรือไม่ วันนี้บ่าวรู้สึกว่าไม่มีอะไรทำจึงได้เดินเที่ยวไปรอบๆ ปรากฏว่าเจอกับผู้ที่มาส่งจดหมายให้แม่นางสู้แทนท่านหญิงหยวนหลี่!"เสี่ยวตงกระซิบแล้วพูดขึ้นด้วยความสงสัย นางจึงแอบไปบริเวณใกล้เคียงกับเรือนจิ่นซิ่ว และได้ยินบทสนทนาของซูอวี้เออร์กับสาวรับใช้อวิ๋นซีเข้าพอดีหากไม่ได้แอบฟังคงไม่รู้ว่าที่แท้ซูอวี้เออร์และท่านหญิงหยวนหลี่แอบร่
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 221
ณ คืนนั้นในที่สุดเซี่ยเชียนฮวันก็เข้าใจว่าทำไมเสี่ยวตงจึงรีบร้อนยืนกรานจะต้องไปขโมยสูตรกลั่นยาให้ได้ในคืนนี้ไม่เพียงเพราะวันที่ฮ่องเต้กำหนดไว้ใกล้ถึงแล้วแต่คืนนี้ ยังมีเทศกาลลอยโคมดอกไม้เป็นเอกลักษณ์ของต้าเซี่ย ซูอวี้เออร์และเซียวเย่หลันจะไปยังทะเลสาบชิงเหลียนด้วยกันแล้วนั่งเรือสำราญเพลิดเพลินกับการชมโคมดอกไม้เทศกาลอันสำคัญเช่นนี้ องค์ชายและชนชั้นสูงต่างจากพาครอบครัวของตนไปเที่ยวเล่น ชื่นชมโคมดอกไม้แล้วขอพรภาวนาให้บ้านของตนความปลอดภัย ประสบความราบรื่นเซี่ยเชียนฮวันนั่งอุ่นมืออยู่ในห้อง เสียงฝีเท้าของชายหนุ่มดังขึ้นตรงบันไดไม้ด้านนอกประตูไม่ใช่แค่เซียวเย่หลันคนเดียวยังมีซูอวี้เออร์อยู่ข้างกายเขาด้วย"งานโคมดอกไม้คืนนี้ เจ้าจะเดินทางไปพร้อมกับข้าหรือไม่”เซียวเย่หลันเอ่ยปากถามเซี่ยเชียนฮวันพลิกฝ่ามือที่กำลังอุ่นอยู่ในไฟร้อน ตอบกลับอย่างใจเย็นโดยไม่หันหลังไปมองว่า "ไม่ไป"“ท่านพี่เหนื่อยกับเรื่องกาฬโรคมาตั้งหลายวันแล้ว ควรออกไปพักผ่อนก่อนเถิด"น้ำเสียงของซูอวี้เออร์ดูอ่อนโยน ราวกับว่านางกำลังครุ่นคิดแทนเซี่ยเชียนฮวันเซี่ยเชียนฮวันไม่สนใจนักได้แต่หันไปหยิบหน้ากากอนา
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 222
ผ่านไปอีกไม่นาน อวิ๋นซีก็คงจะกลับมาเมื่อถึงเวลานั้นเซี่ยเชียนฮวันจะกลายเป็นเช่นสัตว์ที่ติดอยู่ในกรง ไม่อาจหนีออกไปได้และถูกจับคาหนังคาเขาทันใดนั้น ความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในสมองของนาง แย่แล้วนี่คงไม่ใช่อุบายของซูอวี้เออร์?ตามที่นางคาดเดาไว้ก่อนหน้า ซูอวี้เออร์จงใจให้เสี่ยวตงได้ยินการสนทนานี้ ก่อนจะเอ่ยปากชวนเซียวเย่หลันให้เดินทางออกไปดูโคมดอกไม้ด้วยกัน เพื่อให้โอกาสผู้อื่นเข้ามาในเรือนจิ่นซิ่วหากว่าซูอวี้เออร์ได้ปรึกษาหารือกับอวิ๋นซีเอาไว้แล้ว ประเดี๋ยวพวกเขาเข้ามาพร้อมกัน เซี่ยเชียนฮวันก็ไม่อาจปฏิเสธสิ่งใดได้เมื่อกลุ่มคนเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เซี่ยเชียนฮวันจึงรู้ว่าไม่มีเวลาที่จะครุ่นคิดต่อไปแล้วนางลังเลเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจละทิ้งการเข้าค้นหาสูตรปรุงยาในครั้งนี้ แล้วพุ่งตรงออกไปตรงหน้าต่าง“พลุบ"ทันใดนั้น เซี่ยเชียนฮวันก็แทบจะลื่นล้มนางก้มหน้าลงมอง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจที่พื้นมีอิฐก้อนหนึ่งที่สามารถขยับได้ ด้านขวาของอิฐเผยอขึ้นเล็กน้อยเซี่ยเชียนฮวันโน้มกายลงมาแล้วใช้แรงยกอิฐก้อนนั้นขึ้นเต็มกำลัง พบว่าใต้อิฐเป็นช่องว่าง มีจดหมายลับอยู่หลายฉบับและกล่องซ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 223
กุญแจถูกเปิดออกเสียงดัง “แกร๊ก" ด้านในไม่ได้เป็นดังที่เซี่ยเชียนฮวันคิดเอาไว้ว่าทันทีที่มันถูกเปิดออก อาจมีอาวุธลับบางอย่างเด้งออกมา "เหนียงเหนียงเป็นอะไรหรือไม่เพคะ?” เสี่ยวตงรีบเอ่ยถามเซี่ยเชียนฮวันส่ายหน้าเมื่อคิดดูแล้ว ซูอวี้เออร์ก็ไม่จำเป็นต้องใช้วิธีนี้จัดการกับนาง ไทเฮาเห็นนางเป็นเหมือนหลานสาวแท้ๆ หากมีคนลอบสังหารนางจนตาย คาดว่าฮ่องเต้คงจะสืบสวนอย่างถึงที่สุด เมื่อถึงเวลานั้นซูอวี้เออร์แม้อยู่ในจวนอ๋องก็ยากที่จะหลบหนีได้ราบรื่นแต่ว่าเซี่ยเชียนฮวันยังคงรู้สึกมีบางอย่างผิดปกติไปเมื่อครู่ตอนที่นางเดินถือกล่องกลับมา ข้างในกล่องดูเหมือนมีของบางอย่างกระแทกไปมา ข้างในคงไม่ได้มีเพียงใบเขียนสูตรกลั่นยา..."เหนียงเหนียงไม่ต้องกลัวไปเพคะ บ่าวจะเปิดดูก่อน"เสี่ยวตงเห็นว่าเซี่ยเชียนฮวันค่อนข้างลังเล นางจึงอาสาเอื้อมมือเข้าไปเปิดฝากล่องทันใดนั้นเมื่อฝากล่องถูกเปิดออกก็มีอะไรบางอย่างพุ่งชนออกมา!"ระวัง!"เซี่ยเชียนฮวันได้สติกลับคืนมาและพบว่าเสี่ยวตงกำลังยื่นมือออกไปจับ จึงรีบห้ามเอาไว้ชั่วพริบตาเดียว ร่างเล็กๆ สีดำก็พุ่งกายออกมา!มันดูโหดร้ายผิดปกติ และกัดเข้าไปที่แขนของ
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 224
ณ ทะเลสาบชิงเหลียน มีคู่รักมากมายโอบกอดกันอยู่บริเวณท่าเรือ บรรยากาศเต็มไปด้วยหวานชื่นในมือของพวกเขาเขียนคำอธิษฐานเอาไว้ ใส่ลงไปในโคมดอกไม้แล้วนำไปลอยในแม่น้ำ หนึ่งในนั้นคือเซียวเย่หลันและซูอวี้เออร์เซียวเย่หลันทำสีหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึก เขาไม่ค่อยสนใจเทศกาลเกี่ยวกับความรักใคร่เช่นนี้ เมื่อเขานั่งอยู่บนเรือ ทำให้เรือรอบๆ ถอยห่างออกไป"ท่านอ๋องเพคะ ดูคำอธิษฐานของข้าน้อยสิ”ซูอวี้เออร์ยิ้มแล้วนำกระดาษที่ตนเขียนเอาไปให้เซียวเย่หลันดูเซียวเย่หลันเหลือบตามองกล่าวว่า "เขียนสวยดี" "ที่ข้าน้อยให้ดูไม่ใช่ตัวอักษรสักหน่อย แต่เป็นคำปรารถนาที่จะได้อยู่ร่วมไปทุกชาติกับท่าน"ซูอวี้เออร์วางข้อความลงแล้วถอนหายใจเงียบๆ เซียวเย่หลันขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย "ข้าไม่เคยเชื่อเรื่องไร้สาระถึงชีวิตหลังความตาย"คนเราเมื่อตายไปแล้วจะมีชาติหน้าอีกได้อย่างไร?เขาไม่เข้าใจเลยว่าเหตุใดสตรีมักจินตนาการในสิ่งที่ไม่สมจริงเหล่านี้อยู่เสมอซูอวี้เออร์ไม่มีทางเลือกอื่นจึงได้แต่เบ้ริมฝีปากแล้วเอ่ยท่าทางยั่วยวน "เทศกาลอันน่ายินดีเช่นนี้ท่านอ๋อง ช่างไร้ความรู้สึกเหลือเกิน เพื่อเป็นการลงโทษที่ท่านอ๋องเย็น
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 225
เซียวเย่หลันรีบพาคนของเขากลับไปที่จวนอ๋องอย่างรวดเร็ว"ท่านอ๋องเพคะ ในที่สุดก็กลับมาสักที เมื่อคืนนี้เหนียงเหนียง..."เสี่ยวตงวิ่งเข้าไปหาเซียวเย่หลันด้วยใบหน้าอันเศร้าหมอง เมื่อเห็นซูอวี้เออร์ยืนอยู่ข้างหลังเขา แววตาก็เปลี่ยนไปเป็นโมโห ชะงักคำพูดลงทันทีแต่เมื่อนึกถึงคำกำชับของเซี่ยเชียนฮวันท้ายที่สุดแล้วนางจึงไม่ได้กล่าวหาซูอวี้เออร์ ได้แต่กัดฟันพูดว่า "เมื่อคืนนี้ที่มีหนูตัวหนึ่งเข้ามาในจวนอ๋องแล้วกัดเหนียงเหนียงเข้า""โอ้สวรรค์ เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ได้อย่างไร!" ใบหน้าของซูอวี้เออร์เต็มไปด้วยความประหลาดใจ ดวงตาเบิกกว้างยกมือขึ้นปิดปากของตนแต่ปากของนางนั้นแท้จริงแล้วยิ้มอยู่หรือไม่คงไม่มีใครเห็นเซียวเย่หลันขมวดคิ้วเข้าหากัน "จวนอ๋องได้รับการดูแลคุ้มกันอย่างแน่นหนา แม้แต่แมลงวันสักตัวก็ไม่อาจบินเข้ามาได้ แล้วจะมีหนูได้อย่างไร”"เรื่องนี้บ่าวไม่รู้ อาจมีใครบางคนจงใจปล่อยให้มันเข้ามา" เสี่ยวตงเอ่ยขึ้นลอยๆ "ท่านอ๋องเพคะ ข้าน้อยกลัวยิ่งนัก สิ่งที่ข้าน้อยกลัวที่สุดในโลกก็คือหนู หากมันมากัดข้าน้อยล่ะก็ แล้ว...แล้วจะทำเช่นไร"ซูอวี้เออร์รีบหันมาโผเข้าไปในอ้อมกอดของเซียวเย่หลัน
Latest chapter
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 514
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 513
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 512
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 511
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 510
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 509
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 508
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 507
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี บทที่ 506
