บทที่ 222

ผ่านไปอีกไม่นาน อวิ๋นซีก็คงจะกลับมา

เมื่อถึงเวลานั้นเซี่ยเชียนฮวันจะกลายเป็นเช่นสัตว์ที่ติดอยู่ในกรง ไม่อาจหนีออกไปได้และถูกจับคาหนังคาเขา

ทันใดนั้น ความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในสมองของนาง

แย่แล้ว

นี่คงไม่ใช่อุบายของซูอวี้เออร์?

ตามที่นางคาดเดาไว้ก่อนหน้า ซูอวี้เออร์จงใจให้เสี่ยวตงได้ยินการสนทนานี้ ก่อนจะเอ่ยปากชวนเซียวเย่หลันให้เดินทางออกไปดูโคมดอกไม้ด้วยกัน เพื่อให้โอกาสผู้อื่นเข้ามาในเรือนจิ่นซิ่ว

หากว่าซูอวี้เออร์ได้ปรึกษาหารือกับอวิ๋นซีเอาไว้แล้ว ประเดี๋ยวพวกเขาเข้ามาพร้อมกัน เซี่ยเชียนฮวันก็ไม่อาจปฏิเสธสิ่งใดได้

เมื่อกลุ่มคนเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เซี่ยเชียนฮวันจึงรู้ว่าไม่มีเวลาที่จะครุ่นคิดต่อไปแล้ว

นางลังเลเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจละทิ้งการเข้าค้นหาสูตรปรุงยาในครั้งนี้ แล้วพุ่งตรงออกไปตรงหน้าต่าง

“พลุบ"

ทันใดนั้น เซี่ยเชียนฮวันก็แทบจะลื่นล้ม

นางก้มหน้าลงมอง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหลาดใจ

ที่พื้นมีอิฐก้อนหนึ่งที่สามารถขยับได้

ด้านขวาของอิฐเผยอขึ้นเล็กน้อย

เซี่ยเชียนฮวันโน้มกายลงมาแล้วใช้แรงยกอิฐก้อนนั้นขึ้นเต็มกำลัง พบว่าใต้อิฐเป็นช่องว่าง มีจดหมายลับอยู่หลายฉบับและกล่องซ