ซูจี้ไห่ได้ยินว่าเหตุการณ์ข้างในเปลี่ยนไปก็รีบวิ่งหนีแต่ในตอนที่เขากำลังจะขึ้นรถก็ถูกฉินฟั่งดักเอาไว้ ไม่นานก็ถูกตำรวจตามจนเจอซูหรานในฐานะเจ้าทุกข์ก็ไปให้ปากคำที่สถานีตำรวจด้วย“คุณ....”ผู้หมวดหลินเดินเข้ามาในตอนที่อีกฝ่ายกำลังจะพูดว่า ‘คุณชายสาม‘ ฟู่จิ้นหานก็มองไปรอบห้องอย่างหวั่นใจเมื่อเห็นว่าซูหรานยังไม่ได้ออกมาก็ดึงสายตากลับมา “ภรรยาของฉันไม่ชอบให้ใครเรียกฉันว่าคุณชายสาม ต่อจากนี้เรียกแค่คุณฟู่ก็พอ โดยเฉพาะตอนที่อยู่ต่อหน้าภรรยาฉัน เข้าใจไหม?”ผู้หมวดหลินชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะรีบเปลี่ยนคำเรียก “ครับ ผมจะจำไว้ครับ! คะ...คุณชายฟู่!”ซูอินเพิ่งจะมาถึงที่ประตูก็ได้ยินที่ฟู่จิ้นหานพูด [ภรรยาของฉันไม่ชอบให้ใครเรียกฉันว่าคุณชายสาม...]ในตอนแรกที่ตั้งใจจะเดินเข้าไปก็หยุดเท้าลงเธอไม่คิดว่าคุณชายฟู่จะสอดมือเข้ามายุ่งเรื่องนี้ ถ้าคุณชายฟู่เห็นเธอก็จะต้องสงสัยเรื่องการสร้างเรื่องเพชรปลอมมาทำร้ายซูหรานแน่ ๆซูอินกุมท้องไว้ก่อนจะพูดเสียงอ่อย “แม่คะ หนูไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ แม่เข้าไปจัดการเรื่องพ่อเถอะ”ซุนฉินรู้ว่าเธอท้องอยู่ก็ไม่ได้พูดอะไรแต่เดินเข้าไปด้านในคนเดียวซูหรานให้ปากคำ
ซูหรานมาถึงหลุมศพที่นอกเมือง“แม่คะ หนูมาเยี่ยม”ซูหรานมองไปที่รูปหน้าหลุมศพของแม่ ดวงตาของเธอเหมือนแม่มากจริง ๆแม่เป็นคนที่สวยมากในตอนที่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ ร่างที่ถูกนำออกมา หน้าของแม่เละหมดจนจำไม่ได้ ต่อให้คนแต่งหน้าศพทำจนสุดฝีมือก็ยังคืนความงามให้ไม่ได้เธอร้องไห้เพื่อให้แม่ตื่นขึ้นมา แต่ต่อให้เธอร้องดังแค่ไหน ดวงตาของแม่เธอก็ปิดแน่นสนิทคุณลุงกู้บอกว่าแม่ของเธอตายแล้ว!แล้วตอนนี้ ซิงหลานจิวเวลรี่ก็ไม่มีแล้วงั้นเหรอ?“ถ้าหนูรู้ว่าซูจี้ไห่จะแอบทำแบบนี้ก่อน เรื่องมันคงไม่เป็นแบบนี้...”เรื่องราวมากมายในบริษัท เธอยังไม่ได้จัดการเลยแต่ซูจี้ไห่แอบทำแบบนี้ เธอก็รู้เลยว่าเรื่องของซิงหลานจิวเวลรี่คงไม่ได้จัดการได้ง่ายขนาดนั้นแต่เธอจะไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ แบบนี้!“แม่คะ ไม่ว่ายังไงหนูจะรักษาซิงหลานจิวเวลรี่เอาไว้ให้ได้!” เธอกล่าวคำสาบานด้วยสายตาแน่วแน่ซูหรานพูดอะไรอยู่หน้าหลุมศพอีกมากมายเธอรู้สึกเหนื่อยเกินไป จึงหลับไปโดยไม่รู้ตัวอากาศในตอนกลางคืนมีลมพัด ไม่นานก็มีฝนตกลงมาเบา ๆเย่ถิงเซินในชุดสูทสีขาวยืนกลางร่มให้ซูหรานที่หน้าหลุมศพไม่ไกลกัน ฟู่จิ้นหานก็มองด้วยแววตาไ
“ครับ ยืมอาศัย!”“บ้านหลังนั้นเป็นของคุณชายใหญ่จี้ ไม่รู้ว่าคุณซูหรือว่าคุณชายฟู่กันแน่ที่สนิทกันกับคุณชายจี้ขนาดนี้!”รปภ.คนนั้นเพิ่งจะนึกได้ว่าเปิดเผยข้อมูลผู้อยู่อาศัยไปก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อซูอินยังยืนอยู่ที่เดิมไม่รู้ทำไม เธอคิดว่าเรื่องนี้มันแปลก ๆดูจากฐานะของคุณชายสามฟู่จะซื้อบ้านที่เมืองไห่เฉิงก็ง่ายนิดเดียวทำไมถึงต้องมาอยู่บ้านของจี้เยี่ยนโจวด้วย?ซูอินอยากจะรู้คำตอบเดี๋ยวนั้นและในตอนนั้นเองที่เธอได้รับข้อความจากหลินเยว่เยว่มีวิดีโอหนึ่งคลิป และเสียงบันทึกอีกหนึ่งไฟล์ซูอินกดเปิดฟังเสียงบันทึก“พี่อินอิน ทำไมยังไม่มาอีกล่ะ? วันนี้พี่เป็นตัวเด่นเลยนะ วันนี้เราจะฉลองให้นังคนโชคร้ายซูหรานกัน ฉันจะดื่มให้เยอะ ๆ เลย!”ตั้งแต่ที่รู้ว่าซูจี้ไห่เอาคนของซิงหลานจิวเวลรี่ออกมาจนหมดแล้วโยนแต่เปลือกไปให้ซูหรานไม่ต้องพูดเลยว่าหลินเยว่เยว่มีความสุขแค่ไหนเธอหวังอยากจะให้ซิงหลานจิวเวลรี่รีบ ๆ ล้มละลายไปเร็ว ๆ แบบนี้เธอก็จะเหยียบซูหรานไว้ใต้เท้าได้!แต่เธอกลับไม่รู้เรื่องที่ซูจี้ไห่ต้องไปที่สถานีโรงพักเรื่องนี้ซูอินนึกถึงเรื่องที่สงสัยในหัวตัวเอง ไม่อยากสนใจเท่าไหร่นักแต
“นายแต่งงานแล้วเหรอ? ให้ตายเถอะ!”“แต่งกับคนสวยเหรอ? ฉันจะบ้า!”“ได้ยังไงกันเนี่ย! ให้ตายเถอะ...”เพราะว่าข้อมูลที่ได้รับมันรุนแรงเกินไป เขาก็เลยเดินวนไปวนมาตรงนั้นอยู่หลายครั้งก่อนจะกระทืบเท้าอีกหลายทีเพื่อจะบอกว่าเขาตกใจมาก ๆ!หลังจากตกใจไป จี้เยี่ยนโจวเหมือนนึกอะไรได้ “แต่ว่าแต่งงานก็แต่งงานสิ จะมีสัญญาแต่งงานไปทำไม?”ฟู่จิ้นหาน : ……ทำไมถึงต้องมีสัญญา?เขาคงจะพูดว่าเพราะเขารับเงินจากซูหรานมาก้อนหนึ่งถึงแต่งงานไม่ได้ใช่ไหม?เขาเป็นถึงคุณชายสามฟู่นะ ถ้าเกิดเขารู้ว่าตัวเองขายตัวเองเพื่อแลกเงินจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?ฟู่จิ้นหานเงียบไปเล็กน้อย แต่ในหัวของจี้เยี่ยนโจวกลับคิดบทละครของครอบครัวคนรวยได้แล้ว “นายคงไม่ใช่เพราะกลัวว่าเธอจะเข้ามาเพราะนายเป็นคุณชายสามหรอกใช่ไหม เธออยากได้เงินของนาย อยากได้สถานะจากนาย เพราะอย่างนั้นนายก็เลยทำไปเพื่อป้องกันใช่ไหม?”ฟู่จิ้นหานขมวดคิ้ว ขี้เกียจจะอธิบาย“หรือว่าเพราะคนสวยท้องแล้วนายคิดว่าเธอไม่คู่ควรกับนาย ก็เลยรอให้เธอคลอดแล้วค่อยสลัดเธอทิ้ง แบบทิ้งแม่แต่เก็บลูก?”ฟู่จิ้นหาน : ……อะไรกันนี่?เห็นว่าจี้เยี่ยนโจวยิ่งพูดยิ่งออกทะเล ฟู่จิ้นหา
ซูหรานไม่ได้คิดอะไรมากในตอนที่มาถึงบริษัท ทันทีที่เดินเข้าประตู เธอก็เห็นว่าพนักงานที่อยู่สำนักงาน พนักงานทุกคนต่างก็นั่งกันเป็นระเบียบเรียบร้อย ต่างคนต่างจัดการกับหน้าที่ของตัวเองซูหรานคิดว่าตัวเองน่าจะกำลังประสาทหลอนอยู่แน่ ๆเห็นได้ชัดว่าเมื่อไม่กี่วันก่อน ทั้งบริษัทรวมเธอแล้วก็มีแค่ห้าคนเท่านั้นขนาดให้โจวหมิงอวี้ประกาศรับสมัครไป ก็แทบไม่มีใครเข้ามาสมัครเลยด้วยซ้ำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้นี่มัน......“อรุณสวัสดิ์ค่ะ ประธานซู”หญิงสาวตรงแผนกต้อนรับทักทายเธอพร้อมกับเผยรอยยิ้มบนใบหน้าออกมาซูหรานหันไปมองดูป้ายของบริษัทอีกครั้ง เพื่อจะยืนยันให้แน่ใจ ว่านี่คือ “ซิงหลานจิวเวลรี่” จริง ๆ จากนั้นเธอจึงยิ้มพร้อมกับทักทายตอบ “อรุณสวัสดิ์ค่ะ!”ระหว่างทางเดินไปยังออฟฟิศ ทุกคนที่เธอพบต่างก็ทักทายเธอด้วยรอยยิ้มเธอเองก็ได้ยิ้มตอบพวกเขาทีละคนเช่นกันทันทีที่เข้าไปถึงออฟฟิศ เธอก็รีบโทรหาโจวหมิงอวี้เพื่อสอบถามทันที “นี่มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ?”เวลานี้โจวหมิงอวี้เองก็รู้สึกสับสนไม่ต่างกัน “ผมเองก็ไม่รู้ครับ ว่าเกิดอะไรขึ้น วันนี้ตั้งแต่เช้าก็มีคนแห่เข้ามาสมัครกันเต็มเลย แต่ละคนต่างก็มีประสบการ
หลังจากวางสาย เย่ถิงเซินก็ตั้งตารอที่จะได้พบกับสามีของซูหรานในคืนนี้เขารู้จักฟู่จิ้นหานเป็นอย่างดีฟู่จิ้นหานชินกับการเป็นคนเอาแต่ใจ หากเขามีใจให้ซูหรานจริง ๆ ต่อให้ซูหรานจะแต่งงานแล้ว มันก็จะไม่เป็นอุปสรรคสำหรับเขาอยู่ดีเขาจะไม่ลังเลที่จะใช้วิธีต่าง ๆ เพื่อทำให้สิ่งที่ขวางหูขวางตาของเขาหายไปแต่ถึงอย่างนั้น สามีของซูหรานคนนั้นก็ยังพอที่จะสามารถเพิ่มอุปสรรคให้กับฟู่จิ้นหานได้และจะดีกว่านี้อีกถ้าสามารถยุยงเขาให้เคลื่อนไหว และทำให้จิตสำนึกของฟู่จิ้นหานรู้สึกจนมุมจนยากที่จะถอนตัว!เย่ถิงเซินที่กำลังคิดอยู่ ก็หัวเราะออกมาเบา ๆ จากนั้นก็บอกกับผู้ช่วยของเขา “ไปเตรียมช่อกุหลาบแล้วก็เลือกต่างหูรุ่นลิมิเต็ดของเย่ซือจิวเวลรี่ที่เพิ่งเปิดตัวเมื่อไม่นานมานี้มาที คืนนี้จำเป็นต้องใช้มัน!”......หลังจากวางสาย ซูหรานก็เกิดรู้สึกเสียใจขึ้นมาเชิญคุณชายใหญ่เย่มาที่บ้านแบบนี้ ถ้าเกิดว่าทำให้สามีตัวพ่อของเธอไม่มีความสุขล่ะ......ซูหรานคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ จากนั้นก็ตัดสินใจโทรศัพท์หาเพื่อลองถามดูทันทีที่กดโทรออก ก็กลับมีแจ้งเตือนขึ้นมาว่าอีกฝ่ายกำลังคุยสายอยู่หลังจากโทรหลายครั้งติดต่อกัน
เพื่อเป็นการมอบความบันเทิงแก่แขกผู้มีเกียรติอย่างเย่ถิงเซิน ซูหรานจึงกลับไปที่เจินหลินย่วนล่วงหน้าเพื่อเตรียมอาหารทันทีที่เธอเดินเข้าประตูไป เธอก็ได้กลิ่นอาหารลอยฟุ้งออกมาอาหารที่อยู่บนโต๊ะต่างก็เป็นเมนูที่เธอชอบทาน ทั้งสีทั้งกลิ่นทำให้อาหารดูน่าทานมาก ๆ “นี่......” ซูหรานแอบสงสัยว่าตัวเองเข้าผิดประตูหรือเปล่าในขณะที่เธอกำลังจะเดินถอยกลับเพื่อยืนยันให้แน่ใจ สามีตัวพ่อของเธอก็เดินออกมาจากห้องครัว“กลับมาแล้วเหรอ ทำไมวันนี้กลับเร็วจัง นี่เป็นจานสุดท้ายพอดี เดี๋ยวคุณไปล้างมือก่อน แล้วเราก็เริ่มทานกันได้เลย” ฟู่จิ้นหานถือจานผัดผักเอาไว้ในมือ บนตัวสวมเสื้อกันเปื้อน ราวกับเขาเป็นคนที่ลงมือทำกับข้าวด้วยตัวเองใบหน้าหล่อเหลานั้นเมื่อมาอยู่ในชุดนี้ก็แทบไม่ทำให้ดูด้อยค่าลงเลยแม้แต่น้อย กลับกัน นี่ยิ่งทำให้ทุกลมหายใจดูมีชีวิตชีวามากขึ้นกว่าเดิมเสียอีกซูหรานส่ายหัวเรียกสติสายตาจ้องมองไปยังโต๊ะอาหารด้วยความตกใจ “นี่คุณ......ทำเองเหรอ?”“คุณลองชิมดูสิ ไม่รู้ว่าจะถูกปากคุณไหมนะ” ก็ถ้าเธอจะเข้าใจแบบนั้น ก็ใช่ว่าจะไม่ได้!“จุ๊......คิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะเก่งขนาดนี้ หน้าตาก็หล่อ แถมยังเข้า
ซูหรานเพิ่งจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จและเดินออกมา แต่เธอก็ต้องตกใจกับสีหน้ามืดมนของสามีตัวพ่อของเธอ“คุณว่าไงนะ?” นี่ใครไปยั่วโมโหเขากันเนี่ย? เมื่อกี้ยังดี ๆ อยู่เลยไม่ใช่รึไง!หรือเธอคิดไปเองงั้นเหรอ? แล้วทำไมเธอถึงสัมผัสได้ถึงความรู้สึกหึงจากน้ำเสียงของเขาได้กันล่ะเนี่ย?ฟู่จิ้นหานจ้องไปทางซูหราน “คนที่คุณเชิญมา คือใคร?”“อ๋อ ฉันลืมบอกคุณไปซะสนิทเลย เขาคือคุณชายใหญ่เย่จากเย่ซือกรุ๊ปแห่งจิงเฉิง อีกเดี๋ยวฉันจะแนะนำให้พวกคุณรู้จักกันนะ เขาเองก็อยากเจอคุณเหมือนกัน!”ซูหรานสังเกตเห็นว่าในตอนที่เธอพูดคำว่า “คุณชายใหญ่เย่” ออกมา ใบหน้าของสามีตัวพ่อของเธอก็ดูเหมือนจะมืดมนลงกว่าเดิมเย่ถิงเซิน......คนอีกกลุ่มหนึ่งที่ถูกส่งไปยังซิงหลานจิวเวลรี่ ก็น่าจะเป็นคนของเย่ถิงเซินแล้วล่ะเขาได้เตือนอย่างชัดเจนแล้วว่าให้อยู่ห่างจากซูหราน!ฟู่จิ้นหานจ้องมองซูหราน แล้วเงียบไปสักพัก ทันใดนั้นเขาก็ยิ้ม และพูดออกมาว่า “ในเมื่อเขาเคยช่วยคุณจัดการกับเรื่องใหญ่ เช่นนั้นผมเองก็ควรที่จะขอบคุณเขาด้วยเช่นกัน!”ซูหรานรู้สึกงุนงงนิดหน่อยแต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ดูจากระยะทางเมื่อกี้ คุณชายใหญ่เย่บอกว่าอีกสิบน