ในห้อง หลังจากเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ ฟู่จิ้นหานก็สวมเสื้ออยู่ที่หน้าต่าง ดูแล้วอารมณ์ดีเอาเสียมากๆเขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วส่งข้อความถึงฉินฟั่ง เพื่อให้เขาช่วยเตรียมชุดของผู้หญิงและนำมาส่งที่โรงแรม จากนั้นเขาก็หันหลังพิงหน้าต่าง มองดูซูหรานที่นอนอยู่บนเตียงอย่างสบายๆ พร้อมกับกระตุกรอยยิ้มที่มุมปากขึ้นมาการจ้องมองที่ลุกโชนทำให้ซูหรานหน้าแดงทันทีซูหรานจ้องมองเขาอย่างดุเดือด และทันใดนั้นเธอก็ตระหนักถึงปัญหา เมื่อคืนที่ผ่านมาเธอเป็นคนเริ่ม และเธอก็ควรที่จะต้องจ่ายเงินจำนวนนั้น!แต่เมื่อครู่ที่ผ่านมา ทั้งๆ ที่เขาเป็นฝ่ายที่เริ่มก่อน และเธอก็ถูกบังคับนะ!ดังนั้นอย่าคาดหวังว่าความผิดจะตกอยู่กับเธอในตอนนี้!และเงินที่ไม่สมควรจ่าย เธอจะไม่จ่ายแม้แต่แดงเดียว!"อะแฮ่ม…" ซูหรานกระแอมในคอและเตรียมต่อรองแต่ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรออกมา ประตูก็เปิดออกทันที"ซูหราน?"เสิ่นเหยี่ยนรีบกระโจนเข้ามาและเห็นซูหรานนอนอยู่บนเตียง มีเพียงแขนและศีรษะของเธอเท่านั้นที่โผล่ออกมานอกผ้าห่ม แต่มันก็ยังคงสามารถบอกได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้ได้อย่างรวดเร็วเสิ่นเหยี่ยนเต็มไปด้วยความโกรธ และต้องการชกต
"ทำไมล่ะ? คุณยังรู้จักใครที่นามสกุลฟู่อีกงั้นเหรอ?" มีความไม่เป็นธรรมชาติแวบเข้ามาในดวงตาของฟู่จิ้นหานหน้ากากสีดำอันนั้นได้ปรากฏขึ้นในใจของซูหรานเมื่อคิดถึงคืนนั้นที่ตัวเองพลอยรับเคราะห์ไปเขาด้วย และเกือบจะเอาชีวิตไปทิ้งเสียแล้ว ซูหรานก็รู้สึกว่า เขาเป็นหายนะโดยแท้!"คุณชายสามฟู่อะไรนั่น ฉันคิดว่าเขา...ดูไม่เหมือนคนดีสักเท่าไหร่นะ!"ฟู่จิ้นหานขมวดคิ้ว "..."ทำไมเขาจะไม่เหมือนคนดีไปแล้วล่ะ?ขณะที่เขากำลังจะสำรวจ ซูหรานก็ตบไหล่เขาด้วยท่าทางที่ยิ่งใหญ่ "แต่คุณถือว่าเป็นคนดีคนหนึ่งเลยนะ คุณมาช่วยฉันเอาไว้ถึงสามครั้ง และฉันก็จะไม่ทำให้คุณขาดทุนอย่างแน่นอน!"ฟู่จิ้นหานเลิกคิ้ว "อ้อ?"ทำไมจะไม่ทำให้เขาขาดทุนล่ะ?ฟู่จิ้นหานเริ่มสนใจและกำลังจะถาม แต่เขากลับได้ยินเสียงหัวเราะของเธอสองครั้ง ใบหน้าเล็กๆ ที่สวยงามของเธอดูไม่เป็นธรรมชาติ แต่ทว่าเธอก็ดูเหมือนจะเป็นคนที่กล้าเสี่ยงอยู่ด้วย "เมื่อกี้นี้...ซึ่งก็คือครั้งที่เกิดขึ้นในตอนเช้าน่ะ ครั้งนั้นไม่นับเงินที่จะต้องจ่ายนะ เพราะฉันไม่ใช่คนที่เริ่มก่อน! คุณเป็นคนเริ่ม แยกเป็นเรื่องๆ ไปนะ…"เธอยืดหน้าอก ยิ่งพูดก็ยิ่งมีความสมเหตุสมผลฟู่จิ
จะฟู่จิ้นหานก็รู้สึกตึงเครียดขึ้นมาทันทีขณะที่เขากำลังกังวลว่าสถานะจะถูกเปิดเผยออกมา ซูหรานกลับคิดว่าคุณชายสามฟู่อยู่ด้านหลัง จึงก่นด่าสาปแช่งเบาๆ คว้าตัวของฟู่จิ้นหาน รีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น โดยที่พลางเดินพลางภาวนาไปด้วย "อย่าให้เขาเห็น อย่าให้เขาเห็น…"หลังจากที่ผู้จัดการโรงแรมที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังกล่าวขอโทษมากมาย เขาก็เงยหน้าขึ้น และเห็นว่าไม่มีใครอยู่ตรงหน้า จู่ๆ ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความสับสนซูหรานได้ดึงฟู่จิ้นหานเดินออกไปไกล ในที่สุดเธอก็คิดว่าปลอดภัยแล้ว เธอถึงหยุดฝีเท้าของตัวเองลงซูหรานเหลือบมองแถวรถหรูและถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อไม่เห็นเขา "เกือบไปแล้ว! ใครดีที่เขาไม่เห็นเรา ฉันจะบอกกับคุณเอาไว้เลยนะ ต่อไปเมื่อได้ยินคำว่าคุณชายสามฟู่ ทางที่ดีที่สุดก็คือการเดินออกมาห่างๆ เข้าใจหรือเปล่า?""อา? โอ้" ฟู่จิ้นหานขมวดคิ้ว จ้องไปที่ซูหรานด้วยใบหน้าที่ครุ่นคิดในขณะนี้ ฉินฟั่งที่เดินตามมาได้ส่งสัญญาณให้กับคุณชายของเขา เพื่อถามว่าจะให้เขาขับรถมาให้หรือไม่แต่ฟู่จิ้นหานได้พูดออกมาก่อนว่า "ฉินฟั่ง เรียกแท็กซี่หน่อย"…" ฉินฟั่งคิดว่าตัวเองคงได้ยินผิดไปรถยนต์ของคุณชายจอด
ซูหราน?เธอสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงยีนธรรมดา ๆ โดยปล่อยผมยาวประบ่า เมื่อจี้เยี่ยนโจวพบกับเธอครั้งแรก ดวงตาก็ฉายแววความประหลาดใจออกมาตลอดสี่ปีที่กลับมาจากต่างประเทศ เขาก็เที่ยวเกี้ยวพาคุณหนูจากตระกูลใหญ่ ๆ ในเมืองไห่เฉิงจนครบทั้งหมดแล้ว แต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่เขาจะได้พบกับเธอ และกลับเป็นฟู่จิ้นหานที่สามารถคว้าตัว "สาวสวยเมืองจิงเฉิง" ไปไว้ในครอบครองได้จี้เยี่ยนโจวถอนหายใจอย่างเสียดาย เพราะผู้หญิงที่ฟู่จิ้นหานรักชอบนั้น เขาไม่สามารถแอบคิดเป็นอื่นได้!เขาชำเลืองมองโทรศัพท์มือถือ และข้อความเชิญชวนที่เขาส่งไปให้ฟู่จิ้นหานเมื่อครู่นี้ ทางนั้นก็ได้ตอบกลับมาแล้วว่า"มีธุระ ไปไม่ได้" ช่างเป็นคำปฏิเสธที่เรียบง่ายและชัดเจนเหลือเกินจี้เยี่ยนโจวโกรธจนควันออกหูเพื่อทำงานที่พ่อมอบหมายให้เสร็จสิ้น เขายอมทำงานหามรุ่งหามค่ำ และรีบกลับเมืองเย่เฉิงอย่างด่วนจี๋เพื่อมาคุยโวโอ้อวดสาวสวยที่เขาได้พบ แต่ฟู่จิ้นหานกลับไม่ให้โอกาสเขาเลยด้วยซ้ำ!จี้เยี่ยนโจวกวาดตามองไปยังซูหราน โดยไม่ลืมพิมพ์ข้อความในมือไปด้วยว่า "ดูเหมือนว่าฉันจะได้เจอซูหรานคนสวยของนายแล้วนะ"พอพิมพ์เสร็จก็ส่งออกไปทันที...สามวินา
ซูหรานไม่แม้แต่จะยกเปลือกตาขึ้น "เขามีธุระน่ะ มาไม่ได้"จู่ ๆ ใบหน้าของซูจี้ไห่ก็มืดลงทันที การที่เขาตั้งใจเรียกคนเหล่านี้มา ก็เพราะว่าอยากจะตอกหน้ากลับสามีใหม่คนนั้นของซูหรานเสียสักหน่อยไม่มา? งั้นที่เขาได้เตรียมการมาจะไม่สูญเปล่าไปหรอกเหรอ?"มีอะไรที่สำคัญกว่าการมาพบพ่อตาอย่างนั้นเหรอ? เธอโทรให้เขารีบมาเดี๋ยวนี้เลยนะ" ซูจี้ไห่พูดสั่งแต่ทว่าซูหรานทำเหมือนไม่ได้ยิน และยังคงกินอาหารของตัวเองต่อไปจู่ ๆ หลินเยว่เยว่ก็ยิ้มหวาน แล้วพูดว่า "หรือว่าพี่เขยน่าอับอายเกินไป ดังนั้นพี่หรานหรานก็เลยไม่ให้เขามา? อุ๊ย หรือว่าเขาจะเป็นตาเฒ่าขี้เหร่? คืนนั้นเขารู้หรือเปล่าว่าพี่ไปเย่หลินบาร์เพื่อหาความตื่นเต้น? ฉันว่านะ ถ้าพี่เขยเป็นตาเฒ่าจริง ๆ พี่น่าจะแต่งงานกับหนุ่มหล่อคนนั้นที่บาร์ในคืนนั้นเสียดีกว่านะ!"ขณะที่ซูหรานเพิ่งจะคีบกุ้งล็อบสเตอร์เข้าไปในปาก จู่ ๆ เธอก็ต้องสำลักอย่างกะทันหันเหอะ…เธอได้แต่งงานกับชายหนุ่มเย่หลินบาร์คนนั้นจริง ๆ เสียด้วย!อย่างไรก็ตาม เธอก็ยังดีใจที่เขาไม่ได้มา เพราะคำเหน็บแนมพวกนี้ เธอฟังแค่คนเดียวก็เพียงพอแล้วแต่ทว่าท่าทางที่ไม่แยแสแบบนี้ของเธอ กลับทำให้ใคร
"ซูหรานนะซูหราน ไม่คิดเลยว่า เธอจะตกต่ำได้ถึงขนาดที่ไปคว้าเอาใคร…"หลินเยว่เยว่ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน พร้อมที่จะหาโอกาสทำให้ซูหรานอับอายอย่างหนักหน่วง แต่ก่อนที่เธอจะได้พูดจบ ซูหรานก็เข้ามาตบหน้าเธออย่างเต็มแรง"โอ๊ย…" หลินเยว่เยว่กุมใบหน้าเอาไว้ "ซูหราน เธอ…""เธอควรจะได้รับตบฉาดนี้ตั้งนานแล้ว หากคืนนั้นไม่ใช่เพราะเธอ…"ซูหรานจ้องมองหลินเยว่เยว่ด้วยแววตาที่เย็นยะเยือก ดูท่าทางเอาเรื่องเป็นอย่างมากดวงตาของหลินเยว่เยว่ฉายแววความผิดออกมา ราวกับกลัวว่าซูหรานจะเปิดเผยเรื่องที่เธอวางยาในคืนนั้น เธอจึงรีบตะคอกเสียงดังออกไปเสียก่อนว่า "ซูหราน แฟนของฉันเป็นผู้จัดการของฟู่ซือกรุ๊ป ได้รับความวางใจจากคุณชายสามฟู่เป็นอย่างมาก เธอกล้าตีฉัน ไม่กลัวว่าแฟนฉันจะให้คุณชายสามฟู่มาจัดการตระกูลซูหรือไง?"เมื่อซูจี้ไห่ได้ยินแบบนั้นแล้ว เขาก็รีบเงื้อมือมาที่ซูหรานโดยไม่ลังเลด้วยเช่นกันแต่ก่อนที่เขาจะได้ลงมือ ฟู่จิ้นหานก็เข้ามาคว้าข้อมือของเขาเอาไว้เมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้แล้ว ซูหรานก็กระตุกมุมปากขึ้นอย่างเย้ยหยัน แค่ได้ยินคำพูดคุกคามเพียงประโยคเดียว พ่อของเธอก็เงื้
คำว่า "สามี" ออกจากปากของเธอ ดูหวานชื่นเป็นพิเศษฟู่จิ้นหานตะลึงงันอยู่ครู่หนึ่ง"ฉันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว… ฉันถูกไล่ออกจากบ้าน เงินทั้งหมดนี้ยกให้คุณก็แล้วกัน ฉัน…ฉันมีเพียงคุณคนเดียวเท่านั้น"ซูหรานดูน้อยเนื้อต่ำใจเป็นอย่างมากเมื่อฟู่จิ้นหานคิดถึงตอนที่อยู่ในร้านอาหารเทาชาน ทั้ง ๆ ที่เธออดทนอดกลั้นต่อการกลั่นแกล้งและเหยียดหยามมาโดยตลอด แต่ท้ายที่สุดเธอก็ยังออกหน้ามารับแทนเขามือของฟู่จิ้นหานที่กำลังจะผลักเธอออกหยุดชะงักไปทันที"ถ้าคุณอยากจะแก้แค้นกลับ ผมช่วยคุณได้นะ!" มันเป็นเรื่องยากที่เขาจะเอ่ยปากช่วยคนอื่นแบบนี้ แต่เพื่อเห็นแก่การที่เธอออกหน้ามารับแทนเขา เขา...ก็ควรจะละเว้นสักครั้ง!แต่ทว่าเมื่อผ่านไปพักใหญ่ คนที่อยู่ในอ้อมแขนก็ไม่มีการโต้ตอบกลับแต่อย่างใดฟู่จิ้นหานขมวดคิ้ว ก้มหน้ามามอง และก็พบว่าหญิงสาวได้หลับไปเสียแล้ว!"……"ใบหน้าของเธอแนบชิดติดกับหน้าอกของเขา และน้ำลายก็ยังไหลยืดออกมาจากมุมปากอีกต่างหาก"สกปรกเป็นบ้าเลย!"ฟู่จิ้นหานมองด้วยความรังเกียจ แต่เขาก็ยังอุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำอยู่ดีทันทีที่เข้าไปในห้องน้ำ ฟู่จิ้นหานก็รู้สึกเสียใจขึ้นมาแล้วสิ่งที่ควรทำหร
ซูหรานถูกเขาจ้องมองจนขนลุกขนพอง"……"คือว่า...สามารถพูดว่าเข้าใจมากจะได้หรือเปล่า?"ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร…" ซูหรานหัวเราะแห้ง ๆ สองครั้ง จากนั้นก็วิ่งราวกับจะหนีออกไปจากนั้นเธอก็วุ่นวายอยู่ที่เครื่องพิมพ์สักพัก ไม่นานก็เดินมาหาฟู่จิ้นหานพร้อมกับสัญญาที่อยู่ในมือ"นี่คือข้อตกลงเรื่องการแต่งงานของเรา ก่อนหน้านี้ยังไม่มีโอกาส ตอนนี้ชดเชยก็แล้วกันนะ"ฟู่จิ้นหานชำเลืองมองดูเนื้อหาข้อตกลงแวบหนึ่ง โดยที่ในนั้นได้ระบุเอาไว้ว่า การแต่งงานของพวกเขาเป็นเพียงการทำธุรกรรมเท่านั้น หลังจากนี้อีกหนึ่งเดือนจะหย่าขาดจากกัน และเงินที่เธอติดหนี้ไว้จำนวนยี่สิบห้าล้านนั้น เธอจะชำระให้เสร็จสิ้นก่อนที่จะหย่าร้างกันฟู่จิ้นหานรู้สึกไม่มีความสุขอย่างอธิบายไม่ถูก "หนึ่งเดือน? คุณแน่ใจนะว่าคุณจะชำระเงินยี่สิบห้าล้านได้หมด?"ซูหรานตบหน้าอก แล้วพูดอย่างมั่นใจว่า "แน่นอนอยู่แล้ว หนึ่งเดือนเพียงพอแล้วล่ะ! รีบเซ็น รีบเซ็น!"การแข่งขันเครื่องประดับจะจัดขึ้นในเดือนหน้า รอให้เธอคว้าแชมป์มาได้ เธอก็จะสามารถสืบทอดซิงหลานต่อได้ และข้อตกลงก็จะจบลง!ฟู่จิ้นหานไม่รู้ข้อตกลงระหว่างเธอและซูจี้ไห่ เขาจึงจับจ้องไปที่ใบหน้