บทที่ 26 ดูเหมือนว่าจะสายเกินไปเสียแล้ว

ร่างกายของซูหรานอ่อนระทวย รุ่มร้อนจนทนไม่ไหว ซึ่งความรู้สึกเช่นนี้ เธอคุ้นเคยเสียเหลือเกิน

แต่ครั้งนี้แตกต่างไปจากครั้งที่แล้ว เพราะครั้งที่แล้วเธอยังสามารถเลือกด้วยตัวเองได้ แต่ในครั้งนี้น่ากลัวว่าแม้แต่โอกาสจะเลือกก็ไม่มีเสียด้วยซ้ำ

"เหอะๆ สาวน้อย เธอมาแล้วเหรอ…"

จู่ๆ ก็มีเสียงออดอ้อนที่ชวนให้เลี่ยนดังขึ้น

ซูหรานเงยหน้าขึ้น และมองเห็นชายอ้วนหัวโล้นคนหนึ่งที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่างเอาไว้

"แม่งเอ๊ย ไอ้สารเลวลู่ซิวหนิง!" ซูหรานอดไม่ได้ที่จะสาปแช่ง

เขาพยายามไปหาผู้ชายแบบนี้มาทำให้เธอรู้สึกขยะแขยงใช่ไหม?

ผู้จัดการฉีไม่สนใจหรอกว่าคนที่มาทำไมไม่ใช่ซูอิน และเมื่อเขาเห็นหญิงสาวที่หน้าตาสะสวยกว่าซูอินมากแบบนี้ ดวงตาของเขาก็จ้องเขม็ง และก็กระโจนเข้ามาด้วยแรงปรารถนาที่โชติช่วง

ซูหรานกัดฟัน และเมื่อเขากำลังจะตะครุบเธอ เธอก็ใช้แรงทั้งหมดวิ่งลอดใต้วงแขนของเขา พุ่งไปยังห้องน้ำ ปิดประตูและล็อกไว้อย่างแน่นหนา!

สีหน้าของผู้จัดการฉีเปลี่ยนไปทันที จากนั้นเขาก็เกลี้ยกล่อมด้วยน้ำเสียงที่เย้าแหย่ "สาวน้อย ปิดประตูทำไม? รีบเปิดประตูเร็วๆ เข้า พี่อยากจะเล่นอะไรที่วาบหวิวกับเธอสักหน่อยนะ... "

ใน