บทที่ 346

"สามีให้ฉัน สวยใช่ไหมล่ะ? ฉันว่ามันสวยมาก ชอบสุดเลย"

หลังจากที่ไห่ถงถ่ายรูปช่อดอกไม้ไปไม่น้อยแล้ว ก็วางโทรศัพท์ลง อุ้มช่อดอกไม้เข้าหาตัวแล้วดม "หอมมาก!"

จางเหนียนเซิงเห็นภาพเหล่านั้นเต็มสองตา บาดหัวใจเกินไปมาก

"ที่แท้พี่เขยเป็นคนให้พี่ไห่ถงนี่เอง วันนี้เป็นวันพิเศษอะไรหรอ? ที่ผ่านมาไม่เคยเห็นเขาให้ดอกไม้พี่ไห่ถงเลยนี่" รอยยิ้มของจางเหนียนเซิงค่อนข้างแข็งทื่อ คำพูดที่เขาพูดออกมาก็แฝงไว้ด้วยความริษยา ในขณะเดียวกันก็แฝงถึงการจ้องจับผิดอยู่ด้วย

ไห่ถงเงยหน้ามองเขา แล้วว่า "ระหว่างสามีภรรยา จะให้ดอกไม้กันต้องเป็นวันพิเศษด้วยหรอ? ถ้าฉันชอบ สามีฉันก็พร้อมจะซื้อมาให้ทุกวันนั่นแหละ เมื่อก่อนน่ะ เป็นเพราะฉันเสียดายเงิน ดอกไม้ช่อนึงก็ไม่ใช่ถูกๆ แถมกินก็ไม่ได้ ฉันบอกเขาว่าแทนที่จะให้ดอกไม้ช่อนึงสู้ซื้อเนื้อดีๆให้ฉันกินดีกว่า เขาก็เลยไม่ได้ให้"

จางเหนียนเซิง "...มันก็ใช่"

"เหนียนเซียง มีธุระอะไรจะบอกพี่จวินหรือเปล่า? ไม่งั้นโทรหาเธอไหม เธอก็น่าจะใกล้กลับแล้วล่ะ"

"ไม่มีอะไร ผมแค่ผ่านมาเลยแวะมาเยี่ยม พี่ไห่ถง ผมกลับบริษัทไปทำงานก่อนนะ"

"โอเค"

ไห่ถงรับคำสั้นๆ แล้วหันกลับไปชื่มชมช่อดอกไม้ที่จ้า