แชร์

บทที่ 347

"เธอเชื่อจริงๆหรือว่าไม่ได้มีความหมายอื่น? ถงถง ถ้าเกิดว่าฝ่ายชายเขามีใจ เธอต้องคว้าโอกาสนี้ให้ดีล่ะ ฉันรอไปกินเหล้า เป็นเพื่อนเจ้าสาวในงานแต่งจริงๆของเธออยู่"

เซินเสี่ยวจวินหยอกล้อเพื่อนสาว

"เธอคิดไปไกลมากนะ"

"ฉันว่าไม่ได้ไกลเลยนะ ฮ่าๆ ถงถง ฉันเรียกให้เหนียนเซียงรออยู่ เดี๋ยวเราสองพี่น้องจะไปกินกาแฟกัน เธออยากดื่มอะไร เดี๋ยวฉันซื้อกลับมาให้"

ไห่ถงครุ่นคิด แล้วว่า "เอาชานมรสเผือกหอมให้ฉันแก้วนึงแล้วกัน"

"โอเค"

เซินเสี่ยวจวินตอบรับอย่างร่าเริง "เธอดูร้านไปนะ ฉันไปกินกาแฟก่อน"

"ไปเถอะ"

ถึงยังไงตอนนี้ที่ร้านก็ไม่มีลูกค้า ปกติเวลานี้ถ้าไม่นอนฟุบอยู่หน้าแคชเชียร์เธอก็จะถักงานฝีมือของเธอ

เซินเสี่ยวจวินออกไปแล้ว

จางเหนียนเซิงรออยู่ข้างนอก

เมื่อเซินเสี่ยวจวินออกมา ก็รีบเก็บรอยยิ้มบนใบหน้า

"ไปกันครับ"

จางเหนียนเซิงเดินขึ้นรถของจางเหนียนเซิง

จางเหนียนเซิงเห็นสีหน้าของญาติพี่ค่อนข้างจริงจัง ทันใดนั้นก็รู้สึกใจฝ่อ

ขณะเดียวกันที่จ้านซื่อกรุ๊ป

จ้านหยินเดินเข้าลิฟต์อย่างอารมณ์ดี

เลขาจ้าวเดินถือจดหมายฉบับนึงเข้ามา

"บอสครับ จดหมายฉบับนี้ ประธานซูสั่งว่าต้องเอามาให้ท่านเองกับมือ บอกว่า
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status