บทที่ 351

เซินเสี่ยวจวินมองหน้าเขา แล้วถามอย่างจริงจังว่า "นายต้องการให้ไห่ถงเลิกกับคุณจ้าน? จางเหนียนเซิง อย่าให้ฉันต้องร้ายนะ!"

จางเหนียนเซิงเจ็บปวดจนพูดไม่ออก

เขารู้สึกแค่ว่า เขาปล่อยวางไม่ได้

แต่เขาไม่สามารถทำเรื่องที่สามารถทำร้ายไห่ถงได้

ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็ลูกพี่ลูกน้องของตัวเอง เซินเสี่ยวจวินจึงมีสีหน้าอ่อนลง แล้วถอนหายใจพูดว่า: "เหนียนเซียง อะไรที่ควรพูดฉันก็พูดไปหมดแล้ว นายควรใจเย็นๆ ก่อน แล้วค่อยบังคับตัวเองไม่ให้ไปที่ร้านพี่ ไม่เจอและผ่านไปนานๆ ความรู้สึกก็จะจางหายไปเอง”

หลังจากที่พูดจบเธอก็ยืนขึ้น แล้วพูดว่า "พี่เลี้ยงกาแฟแล้วกัน ฉันจะกลับไปร้านก่อน นายก็รีบกลับไปที่บริษัท ตอนนี้นายยังอยู่ในขั้นตอนการฝึกงานและนายต้องทำงานหนักกว่าใครๆ จำไว้ว่าตระกูลจาง ไม่ได้มีนายแค่คนเดียว ถ้านายไม่พยายามทุกอย่างที่เป็นของนายก็จะหลุดมือไป”

หลังจากที่เซินเสี่ยวจวินพูดจบ ก็ลากเก้าอี้ออก แล้วหันหลังเดินจากไป

จางเหนียนเซิงนั่งอยู่อย่างเหม่อลอย

เมื่อรู้ว่าตัวเองรักพี่ไห่ถงก็ไม่กล้าสารภาพออกมาอย่างกล้าหาญจะปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปอย่างนั้นหรือ?

เมื่อเซินเสี่ยวจวินกลับมาถึงร้าน หยางหยางก็ตื่นแล้ว

ไห