บทที่ 239

ในโรงแรมแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลกลางในเมืองกวนเฉิง พ่อแม่ของไห่จือชินได้มาเคาะประตูบ้านของพี่ชายคนโตของตระกูลไห่

พี่ชายคนโตของตระกูลไห่เปิดประตูและเห็นน้องชายคนเล็กและภรรยาของเขาดูกังวลใจ เขาถามด้วยความกังวลว่า “เกิดอะไรขึ้นน้องพี่ ทำไมทั้งสองคนถึงดูซีดเซียวขนาดนี้?”

“พี่ใหญ่ จือชินไม่ได้กลับมาหลังจากออกไปข้างนอกเมื่อวานนี้ และเรากังวลว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขา”

พ่อของไห่จือชินเป็นลูกคนสุดท้องในบรรดาพี่น้องไห่ และเขาเป็นลูกที่พ่อแม่ของพวกเขาหวงแหนมากที่สุด พวกเขาตั้งชื่อเขาว่า อ้ายเป่า ซึ่งหมายถึงสมบัติอันเป็นที่รักที่สุด

“จือชินได้บอกหรือเปล่าว่าจะทำอะไร” ไห่หมินเชิงในฐานะพี่คนโตในตระกูลไห่เป็นคนที่มีอายุมากที่สุดและสามารถสงบสติอารมณ์ได้

ไห่อ้ายเป่าลังเลก่อนจะพูดว่า "จือชินบอกว่าเขาจะคิดบัญชีกับไห่ถง โดยขอให้เธอจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้แม่ เขาไม่กลับมาเลยตั้งแต่เขาออกไปเมื่อวาน และตอนนี้โทรศัพท์ของเขาก็ปิดอยู่"

ไห่จื้อชินถูกควบคุมตัวจริงๆ และครอบครัวของเขาไม่รู้ตัว บังเอิญว่าแบตเตอรี่โทรศัพท์ของเขาหมดและปิดโดยอัตโนมัติ

ใบหน้าของไห่หมินเชิงมืดลงในขณะที่เขาดุน้องชายและน