วิญญาณของฉันกลับถูกลากให้ตามมาด้วย และตามติดกู้ซีเหนียนไปทุกฝีก้าวแม้แต่ตัวฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไม ทั้งยังไม่อาจแก้ไขได้ด้วยเหมือนตอนนั้นที่ตกหลุมรักกู้ซีเหนียนตอนนั้นก็ไม่มีวิธีแก้ไขเช่นกันกู้ซีเหนียนขับรถไปที่โรงพยาบาลอย่างกระวนกระวายใจบนรถเขายังห้อยจี้รูปแมวที่ฉันให้เขาไว้ ผ่านมาหลายปีมันจึงซีดจางแล้วความจริงในตอนนั้น พวกเราเคยคุยกับว่าหลังจากพวกเรามีลูกแล้วจะเลี้ยงแมวสักตัวขณะที่ความคิดของฉันล่องลอยไป กู้ซีเหนียนก็มาถึงโรงพยาบาลทันทีที่กู้ซีเหนียนเดินเข้ามาในโรงพยาบาล เฉินเจี๋ยเซิงก็เข้ามาจับแขนของเขากู้ซีเหนียนผละออกโดยไม่ได้พูดอะไร และก้าวเดินเร็วขึ้นทั้งสองคนเดินตามกันไปมองดูแล้วเป็นคู่ที่เหมาะสมกันทีเดียวดูแล้วเหมาะสมกันมากกว่าฉันกับกู้ซีเหนียนเสียอีกหลังจากเข้ามาในห้องผู้ป่วย พ่อของเฉินเจี๋ยเซิงที่นอนอยู่บนเตียงก็จับมือของกู้ซีเหนียน “ซีเหนียน ลุงเห็นนายมาตั้งแต่เด็กจนโต ลุงสนับสนุนให้นายไล่ตามความฝันในการเล่นสนุกเกอร์มาตลอด นายก็รู้ใช่ไหม ลุงอยากให้นายสัญญากับลุงว่าหลังจากลุงตายไปแล้วนายช่วยดูแลเจี๋ยเซิงแทนลุงทีนะ”กู้ซีเหนียนพยักหน้าและสัญญา “คุณลุงว
ไม่มีทางเลือกอื่น ฉันทำได้เพียงเข้าไปในความฝันของเขาเขาซึ่งที่ผ่านมาใส่ใจภาพลักษณ์อยู่เสมอกลับเริ่มมีหนวดเครา เมื่อเห็นแล้วฉันก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้าง“เยียนเยียน หลายปีมานี้เธอไม่เคยมาเข้าฝันฉันเลย ทำไมถึงใจร้ายขนาดนี้?”นั่นไม่ใช่เพราะคุณไม่เคยมาหาฉันตลอดหลายปีมานี้เหรอ? แม้ฉันจะตายไปแล้วก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำหยุด พอเถอะ ครั้งนี้ฉันมาเพื่อโน้มน้าวให้เขายอมแพ้ที่จะพาอันอันไป“คุณจะพาอันอันไปจากหยางรุ่ยเฉินไม่ได้นะ”กู้ซีเหนียนถามฉันอย่างเจ็บปวด “ทำไม? เธอไม่บอกฉันว่าท้อง และคลอดลูกของฉันโดยที่ไม่บอกฉัน ตอนนี้ยังอยากห้ามไม่ให้ฉันกลับมาอยู่กับลูกอีกเหรอ?”“อันอันไม่เหมาะจะใช้ชีวิตอยู่กับคุณ ถ้าถึงตอนที่คุณกับเฉินเจี๋ยเซิงแต่งงานกันและมีลูกของพวกคุณล่ะ ตอนนี้มีนโยบายให้มีลูกสามคนได้แล้ว อย่างน้อยพวกคุณก็น่าจะมีลูกกันสามคนไม่ใช่เหรอ?”กู้ซีเหนียนหัวเราะเย้ยหยันตัวเอง “เยียนเยียน เธอพูดอะไรกัน? เธออยากให้ฉันมีลูกกับคนอื่นเหรอ?”คนอื่นอะไรกัน คนคนนั้นก็คือคนรักในวัยเด็กเฉินเจี๋ยเซิงของคุณต่างหากดูสิ ผู้ชายก็แบบนี้ ชอบใช้กลยุทธ์หลอกล่อคนอื่นแล้วลอบโจมตีแถมยังเบื่อง่ายอีก“ไม่ใช่ว่
ดูเหมือนการที่ฉันมาเข้าฝันเขานอกจากจะได้รู้เรื่องหลายปีนั้นมากขึ้น และรู้สึกเศร้ากว่าเดิมเล็กน้อย ก็ไม่มีประโยชน์อะไรอีกเลยกู้ซีเหนียนจอมหัวแข็งมาดักรออันอันที่โรงเรียนอนุบาลทุกวัน ทั้งยังเปลี่ยนอุบายเพื่อเอาใจอันอันเสมอด้วยเดี๋ยวก็ถือถังหูลู่มา เดี๋ยวก็ถือขนมปังรูปทรงน่ารักมา เดี๋ยวก็ถือตุ๊กตาบาร์บี้มา...ยังดีที่ลูกสาวของฉันเป็นคนแน่วแน่ ทุกครั้งล้วนยืนกรานที่จะรอหยางรุ่ยเฉินมารับเธอ และจูงมือหยางรุ่ยเฉินไปโดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นมาเลยช่วงนี้หลังจากอันอันหลับไป ฉันจะมาอยู่ข้างหยางรุ่ยเฉินและดูวิดีโอสั้นซึ่งเป็นข่าวเกี่ยวกับกู้ซีเหนียนและเฉินเจี๋ยเซิงหลังจากพ่อของเฉินเจี๋ยเซิงตาย กู้ซีเหนียนก็จัดงานแถลงข่าว โดยบอกกับสื่อว่าให้เคารพผู้ตาย และอย่าเผยแพร่ข่าวลือเท็จเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับเฉินเจี๋ยเซิงอีกในที่สุดก็ชี้แจงแล้วเพียงแต่ไม่ใช่ในตอนที่ฉันอยากให้เขาชี้แจงมากที่สุดหลังจากผ่านไปหลายวันก็ไม่มีผลลัพธ์ใด กู้ซีเหนียนซึ่งมีเลือดของทุนนิยมไหลเวียนอยู่ทั้งร่างสุดท้ายก็เปลี่ยนวิธีครั้งนี้เขาไม่ได้นำอะไรมาเลยเขามาก่อนเวลาสิบห้านาที และขอให้ครูเรียกอันอันออกมาจากห้องเร
กู้ซีเหนียนฝังอันอันไว้กับฉันเขามาเยี่ยมพวกเราที่หลุมศพของพวกเราอยู่บ่อย ๆแต่สภาพดูไม่ค่อยสู้ดีนัก ถึงขั้นที่เรียกได้ว่าซูบผอมด้วยซ้ำทุกครั้งที่อันอันเห็นเขา ก็จะหันมามองท่าทีของฉันเสมอฉันโทษเขาฉันโทษว่าทำไมตอนที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ถึงไม่ยอมบอกเรื่องที่เขาสัญญากับพ่อของเฉินเจี๋ยเซิงให้ชัดเจน จนทำให้ฉันต้องทุกข์ระทม และสุดท้ายก็ต้องมาแยกจากกันไปชั่วชีวิตฉันยังโทษเขาด้วยว่าทำไมถึงเลือกมารับอันอันให้ไปดูบ้านเขาวันนั้น จนทำให้อันอันต้องมาจากโลกนี้ไปโดยที่ยังไม่ทันได้เติบโตออกไปดูโลกกว้างฉันโทษเขา แต่กลับทนไม่ได้ที่ต้องเห็นเขาในสภาพนั้นดังนั้นฉันจึงไม่อยากให้เขามาเจอพวกเราอีกถ้าไม่เห็นก็ไม่กวนใจบางทีพระเจ้าอาจจะได้ยินความปรารถนาของฉัน กู้ซีเหนียนจึงไม่ได้มาครึ่งเดือนแล้วฉันกลับมาสู่ความสงบอีกครั้ง แต่อันอันกลับผิดหวังมากฉันรู้ว่าเด็กคนนี้ปรารถนาความรักของพ่อมาโดยตลอดในที่สุดกู้ซีเหนียนก็กลับมาอีกครั้งครั้งนี้เขาคุกเข่าลงฉันลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแม้ฉันจะตายไปแล้ว แต่ก็ไม่อาจรับความเคารพอย่างสูงแบบนี้ได้เขาพูดต่อหน้าหลุมศพของพวกเราอยู่นาน“เยียนเยียน ฉันฝันว่าเธอ
เพราะไม่อาจปล่อยวางจากอันอันผู้เป็นลูกสาวที่ต้องอยู่บนโลกอย่างโดดเดี่ยวได้ หลังจากฉันตายจึงไม่เคยอยู่ห่างข้างกายเธอเลยเมื่อลูกสาวอายุได้หนึ่งขวบ ผู้เป็นพ่อก็ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์จนจากโลกนี้ไปหลังจากนั้นสามเดือน ฉันก็พาสุนัขเจ้าไป๋ฉิวไปรักษา ทว่าห้องบำบัดด้วยออกซิเจนความดันสูงของโรงพยาบาลสัตว์เกิดระเบิดขึ้น ฉันจึงตายเพราะแรงระเบิดหลังจากฉันตาย หยางรุ่ยเฉินซึ่งเป็นเพื่อนสมัยเด็กของฉันก็รับเลี้ยงอันอันไว้ในปีที่อันอันอายุห้าขวบ ระหว่างทางที่หยางรุ่ยเฉินไปรับอันอันหลังเลิกเรียนดันประสบอุบัติเหตุโดนชนท้ายเข้าอันอันตามหยางรุ่ยเฉินลงจากรถมา เมื่อเห็นใบหน้าของเจ้าของรถที่ชนท้ายรถเธอก็ตกตะลึงในของดูต่างหน้าของฉัน อันอันเคยเห็นภาพของคนตรงหน้ามานับครั้งไม่ถ้วนกู้ซีเหนียนอดีตสามีของฉันหัวใจของฉันบีบรัดแน่นขึ้นมาทันที และไม่อยากให้พวกเขาจำกันได้กู้ซีเหนียนเข้ามาใกล้ ทันทีที่เห็นหยางรุ่ยเฉินก็ยกมุมปากขึ้นฉันคุ้นเคยกับรอยยิ้มแบบนี้ของเขาเป็นอย่างดี มันคือการยั่วยุที่แฝงด้วยความโกรธหลังจากนั้นเขาก็เบนสายตาเคลื่อนไปด้านล่างตรงข้างหยางรุ่ยเฉิน เมื่อเห็นหยางรุ่ยเฉินจูงมืออันอัน
ฉันรู้ว่าที่ผ่านมากู้ซีเหนียนไม่เคยสนใจความรู้สึกของฉันมาก่อนถึงแม้จะอยู่ในความสัมพันธ์กับแฟนสาวที่ดูเหมือนจะอิรุงตุงนัง เขาก็ยังปล่อยให้ภรรยาเก่าไปหาเขาเพื่อเรียกค่าชดเชยได้ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้เจอเขามาตั้งหลายปี เขาก็ยังคงหัวแข็งและหยิ่งทะนงหยางรุ่ยเฉินไม่อยากอยู่นานกว่านี้แม้เพียงชั่วครู่ จึงพาอันอันขึ้นรถและจากไปแน่นอนว่าฉันก็ตามมาอยู่ข้างกายพวกเขาด้วยหลังจากอันอันเห็นหน้าของกู้ซีเหนียนก็เหม่อลอยมาตลอดสุดท้ายเธอก็รวบรวมความกล้ามองไปทางหยางรุ่ยเฉินบนที่นั่งคนขับ “คุณลุงคะ คุณลุงคนหล่อเมื่อกี้เป็นพ่อของหนูใช่ไหมคะ?”“หนูเคยเห็นรูปของเขาหลายใบอยู่ในโถคุกกี้กับใบหย่า แม่เก็บรูปของเขาไว้เยอะมาก มีรูปเกือบสิบรูปเป็นตอนที่ขึ้นรับรางวัลบนเวที แล้วก็มีรูปแต่งงาน รูปที่เขานั่งยอง ๆ อยู่กับแม่ รูปที่เขาหอมแก้มแม่...”ฉันนึกเสียใจภายหลังขึ้นมา หลังจากหย่าฉันน่าจะโยนมันทิ้งไปทันทีแต่ตอนนั้นฉันยังตัดใจทำไม่ลงอันอันมองหยางรุ่ยเฉินอย่างเต็มไปด้วยความคาดหวัง “เขาเป็นพ่อหนูเหรอคะ?”หยางรุ่ยเฉินเหมือนจะทนหลอกเธอไม่ไหวเช่นกัน จึงตอบความจริงไปว่า “ใช่”อันอันยิ้มอย่างมีความส
วันต่อมา ช่วงพักกลางวันที่โรงเรียนอนุบาล อันอันไปหาครูและขอยืมโทรศัพท์หล่อนมาหลังจากมาหลบอยู่ในห้องน้ำ ก็กดหมายเลขโทรศัพท์บนนามบัตรที่กู้ซีเหนียนมอบให้เมื่อวาน“ฮัล——”“หนูคือเด็กผู้หญิงที่คุณให้นามบัตรมาเมื่อวานค่ะ หนูขอถามอะไรคุณหน่อยได้ไหมคะ?”โชคดีที่อันอันไม่ได้เรียกว่าพ่อแต่ในใจของฉันก็ยังรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก จึงก้าวมาข้างหน้าอย่างร้อนรนและคิดจะแย่งโทรศัพท์ของอันอันมาเป็นอีกครั้งหนึ่ง ที่ร่างกายของฉันทะลุผ่านร่างของอันอันหลังจากได้รับการอนุญาตจากกู้ซีเหนียนแล้ว อันอันก็ลองถามเขา “คุณชอบแม่ของหนูไหมคะ?”ฉันรู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่าลงกลางศีรษะเมื่อคืนอันอันกลับไปตรวจสอบของดูต่างหน้าของฉันอีกครั้ง และดูจนถึงไดอารี่หน้าสุดท้ายของฉัน ซึ่งหลังจากเห็นประโยคสุดท้ายที่เขียนว่า ‘กู้ซีเหนียน คุณชอบฉันไหม?’ ก็หยุดชะงักไปนานอันอันไม่ได้อยากได้การยอมรับจากพ่อ เพียงอยากมาหาคำตอบแทนฉันเท่านั้นแต่ไม่ต้องถามหรอกหย่ากันมาห้าปี และตายมาสี่ปีแล้วคำตอบนี้สำหรับฉัน มันไม่สำคัญอะไรอีกแล้วทว่าปลายสายกลับพูดเหน็บแนม “แม่เธอสั่งให้ทำแบบนี้เหรอ? แม้แต่ลูกสาวก็ยังเอามาใช้เป็นเครื่อ
ในที่สุดละครตลกร้ายฉากนี้ก็จบลง ด้วยการที่ครูเปิดประตูห้องน้ำเข้ามาเก็บโทรศัพท์คืนไปและวางสายจนกระทั่งตอนที่เลิกเรียน อันอันก็สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ทั้งยังดูไม่มีความสุขฉันก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกันตอนเย็นหยางรุ่ยเฉินมารับอันอัน ขณะที่เดินออกมาจากประตู ก็ถูกกู้ซีเหนียนขวางไว้อันอันที่ก้มศีรษะลงเล็กน้อย เงยหน้าจ้องเขม็งไปยังชายตรงหน้ากู้ซีเหนียนมองหยางรุ่ยเฉินอย่างเย็นชา “ชิวเยียนตายแล้วเหรอ?”หยางรุ่ยเฉินก็ไม่ได้แสดงสีหน้าที่ดีต่อเขานัก “นายหย่ากับเธอไปนานแล้ว และนายก็กำลังจะหมั้นแล้วด้วย นายยังจะมาสนใจอีกทำไม?”เมื่อได้ยินคำว่า ‘หมั้น’ ร่างของอันอันก็ขดลงอย่างชัดเจน และยิ่งจ้องชายในชุดสูทตรงหน้าเขม็งด้วยความโกรธยิ่งขึ้นไม่ต้องโกรธ ๆ อันอัน ไม่เป็นอะไร แม่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาแล้วทันใดนั้นเอง เด็กหลายคนซึ่งยังอยู่ในห้องดูแลหลังเลิกเรียนของโรงเรียนอนุบาลก็เดินออกมาเมื่อเห็นอันอันก็เริ่มชี้นิ้ว“นี่ ยัยหมาหัวเน่านั่นไม่ใช่ว่าไม่มีพ่อแม่หรอกเหรอ? ทำไมวันนี้ถึงมีลุงสองคนมารับเธอล่ะ?”“ลุงสองคนนั้นมาต่อแถวเป็นพ่อใหม่ของเธอเหรอ?”“เธอจะร้องไห้ทำไม ปกติไม่ใช่ว่าชอบเ