บทที่ 7

วันรุ่งขึ้นหลังจากหยางรุ่ยเฉินไปส่งอันอันที่โรงเรียนอนุบาลก็กลับไปที่ร้านสนุกเกอร์

ด้วยความจับพลัดจับผลู ฉันออกห่างจากอันอันเป็นครั้งแรก และตามหยางรุ่ยเฉินมา

ฉันแค่อยากเห็นว่าคนอย่างกู้ซีเหนียน หลังจากได้ยินคำพูดของหยางรุ่ยเฉินแล้วจะมีปฏิกิริยาอย่างไร

ร้านสนุกเกอร์แห่งนี้เกิดจากน้ำพักน้ำแรงของพ่อ หลังจากพ่อตายฉันก็สืบทอดร้านต่อ และหลังจากฉันตาย หยางรุ่ยเฉินก็เข้ามารับช่วงต่อ

เห็นแบบนี้ฉันคงติดหนี้หยางรุ่ยเฉินมากจนชาติหน้าก็ไม่อาจชดใช้ได้หมดแล้ว

กู้ซีเหนียนมาตามที่คาดไว้

“ชิวเยียนตายตั้งแต่เมื่อไร? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“สี่ปีก่อนตอนที่พาสุนัขไปรักษา ห้องบำบัดด้วยออกซิเจนความดันสูงของโรงพยาบาลสัตว์เกิดการระเบิดขึ้น เธอเลยตายเพราะแรงระเบิด”

กู้ซีเหนียนเหมือนยังรับความจริงนี้ไม่ได้

ปากพึมพำว่า “สี่ปีก่อน” กับ “ผู้หญิงคนนั้นทิ้งฉันไปแล้ว”

หยางรุ่ยเฉินได้ยิน ก็หัวเราะออกมาด้วยความเดือดดาล “เธอทิ้งนายไปเหรอ? ห้าปีมานี้หลังจากหย่านายเคยมาหาเธอเหรอ? เป็นนายเองที่ไม่ไว้ใจจนหย่ากับเธอ เธอรักนายจนยอมเลี้ยงดูลูกตามลำพัง แล้วนายคู่ควรแล้วเหรอ?”

เมื่อถูกหยางรุ่ยเฉินเปิดแผลเก่า ฉันก็รู้สึกไ