แชร์

บทที่ 3

วันต่อมา ช่วงพักกลางวันที่โรงเรียนอนุบาล อันอันไปหาครูและขอยืมโทรศัพท์หล่อนมา

หลังจากมาหลบอยู่ในห้องน้ำ ก็กดหมายเลขโทรศัพท์บนนามบัตรที่กู้ซีเหนียนมอบให้เมื่อวาน

“ฮัล——”

“หนูคือเด็กผู้หญิงที่คุณให้นามบัตรมาเมื่อวานค่ะ หนูขอถามอะไรคุณหน่อยได้ไหมคะ?”

โชคดีที่อันอันไม่ได้เรียกว่าพ่อ

แต่ในใจของฉันก็ยังรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก จึงก้าวมาข้างหน้าอย่างร้อนรนและคิดจะแย่งโทรศัพท์ของอันอันมา

เป็นอีกครั้งหนึ่ง ที่ร่างกายของฉันทะลุผ่านร่างของอันอัน

หลังจากได้รับการอนุญาตจากกู้ซีเหนียนแล้ว อันอันก็ลองถามเขา “คุณชอบแม่ของหนูไหมคะ?”

ฉันรู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่าลงกลางศีรษะ

เมื่อคืนอันอันกลับไปตรวจสอบของดูต่างหน้าของฉันอีกครั้ง และดูจนถึงไดอารี่หน้าสุดท้ายของฉัน ซึ่งหลังจากเห็นประโยคสุดท้ายที่เขียนว่า ‘กู้ซีเหนียน คุณชอบฉันไหม?’ ก็หยุดชะงักไปนาน

อันอันไม่ได้อยากได้การยอมรับจากพ่อ เพียงอยากมาหาคำตอบแทนฉันเท่านั้น

แต่ไม่ต้องถามหรอก

หย่ากันมาห้าปี และตายมาสี่ปีแล้ว

คำตอบนี้สำหรับฉัน มันไม่สำคัญอะไรอีกแล้ว

ทว่าปลายสายกลับพูดเหน็บแนม “แม่เธอสั่งให้ทำแบบนี้เหรอ? แม้แต่ลูกสาวก็ยังเอามาใช้เป็นเครื่องมือได้สินะ? เป็นผู้หญิงที่มักมากจริง ๆ อยู่กับพ่อเธอแล้ว ยังคิดจะมารื้อฟื้นความสัมพันธ์เก่า ๆ กับฉันอีกเหรอ?”

สำนวนคำพูดมากมายถูกเค้นออกมาจากปากของกู้ซีเหนียนราวกับบีบยาสีฟัน แต่อันอันคงฟังไม่เข้าใจมากนัก

ในใจฉันรู้สึกขมขื่นมาก ทั้งยังรู้สึกว่าโชคดีที่เธอยังไม่ได้เรียนรู้คำศัพท์สมบูรณ์ดีนัก

อันอันเสียงดังขึ้นเล็กน้อย ขณะที่ถามอีกฝ่าย “คุณว่าแม่หนูเหรอคะ?”

“เหอะ...ผู้หญิงที่ไม่ยึดมั่นในคุณธรรมกุลสตรีแบบนั้นจะต่อว่าไม่ได้เชียวเหรอ?”

ไม่ยึดมั่นในคุณธรรมกุลสตรี?

ฉันบริสุทธิ์ใจ แต่คุณกับแฟนสาวของคุณต่างหากที่ไม่เคยชัดเจนเลย!

น้ำตาของอันอันไหลลงมา ฉันเข้าไปเช็ดน้ำตาให้เธออย่างลนลาน

แต่ก็ล้มเหลวอีกครั้ง

“แม่หนูตายไปสี่ปีแล้ว คุณก็ยังต่อว่าแม่ คุณมันคนเลว ฮือฮือฮือ...”

ใช่ ฉันตายมาสี่ปีแล้ว ตายหลังจากหย่ากับคุณหนึ่งปี

ปลายสายกลับไม่เชื่อ “ตายแล้ว? คนเลวมักอายุยืน ต่อให้ฉันตายเธอก็ยังไม่ตายหรอก”

อันอันทั้งเสียใจทั้งโกรธ “คุณมันคนเลว หลังจากนี้หนูจะไม่ตามหาคุณอีกแล้ว หนูจะไปบอกต่อหน้าดวงวิญญาณของแม่ด้วยว่าแม่ไม่ต้องชอบคุณอีกแล้ว หนูจะเอาของของคุณที่แม่เก็บไว้ไปเผาทิ้งให้หมดเลย ฮือฮือฮือ...”

อันอันร้องไห้อย่างหนักจนหายใจไม่ทัน

ฉันหันไปมาอย่างร้อนรน

เสียงไม่สบายใจดังมาจากปลายสาย

“แม่เธอตายแล้วจริง ๆ เหรอ?”

“แม่เธอคงสอนให้เธอพูดแบบนี้ใช่ไหม?”

“ผู้หญิงคนนั้นเก่งเรื่องการใช้เล่ห์เหลี่ยมกับฉันที่สุดอยู่แล้วนี่”

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status