เพราะไม่อาจปล่อยวางจากอันอันผู้เป็นลูกสาวที่ต้องอยู่บนโลกอย่างโดดเดี่ยวได้ หลังจากฉันตายจึงไม่เคยอยู่ห่างข้างกายเธอเลยเมื่อลูกสาวอายุได้หนึ่งขวบ ผู้เป็นพ่อก็ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์จนจากโลกนี้ไปหลังจากนั้นสามเดือน ฉันก็พาสุนัขเจ้าไป๋ฉิวไปรักษา ทว่าห้องบำบัดด้วยออกซิเจนความดันสูงของโรงพยาบาลสัตว์เกิดระเบิดขึ้น ฉันจึงตายเพราะแรงระเบิดหลังจากฉันตาย หยางรุ่ยเฉินซึ่งเป็นเพื่อนสมัยเด็กของฉันก็รับเลี้ยงอันอันไว้ในปีที่อันอันอายุห้าขวบ ระหว่างทางที่หยางรุ่ยเฉินไปรับอันอันหลังเลิกเรียนดันประสบอุบัติเหตุโดนชนท้ายเข้าอันอันตามหยางรุ่ยเฉินลงจากรถมา เมื่อเห็นใบหน้าของเจ้าของรถที่ชนท้ายรถเธอก็ตกตะลึงในของดูต่างหน้าของฉัน อันอันเคยเห็นภาพของคนตรงหน้ามานับครั้งไม่ถ้วนกู้ซีเหนียนอดีตสามีของฉันหัวใจของฉันบีบรัดแน่นขึ้นมาทันที และไม่อยากให้พวกเขาจำกันได้กู้ซีเหนียนเข้ามาใกล้ ทันทีที่เห็นหยางรุ่ยเฉินก็ยกมุมปากขึ้นฉันคุ้นเคยกับรอยยิ้มแบบนี้ของเขาเป็นอย่างดี มันคือการยั่วยุที่แฝงด้วยความโกรธหลังจากนั้นเขาก็เบนสายตาเคลื่อนไปด้านล่างตรงข้างหยางรุ่ยเฉิน เมื่อเห็นหยางรุ่ยเฉินจูงมืออันอัน
ฉันรู้ว่าที่ผ่านมากู้ซีเหนียนไม่เคยสนใจความรู้สึกของฉันมาก่อนถึงแม้จะอยู่ในความสัมพันธ์กับแฟนสาวที่ดูเหมือนจะอิรุงตุงนัง เขาก็ยังปล่อยให้ภรรยาเก่าไปหาเขาเพื่อเรียกค่าชดเชยได้ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้เจอเขามาตั้งหลายปี เขาก็ยังคงหัวแข็งและหยิ่งทะนงหยางรุ่ยเฉินไม่อยากอยู่นานกว่านี้แม้เพียงชั่วครู่ จึงพาอันอันขึ้นรถและจากไปแน่นอนว่าฉันก็ตามมาอยู่ข้างกายพวกเขาด้วยหลังจากอันอันเห็นหน้าของกู้ซีเหนียนก็เหม่อลอยมาตลอดสุดท้ายเธอก็รวบรวมความกล้ามองไปทางหยางรุ่ยเฉินบนที่นั่งคนขับ “คุณลุงคะ คุณลุงคนหล่อเมื่อกี้เป็นพ่อของหนูใช่ไหมคะ?”“หนูเคยเห็นรูปของเขาหลายใบอยู่ในโถคุกกี้กับใบหย่า แม่เก็บรูปของเขาไว้เยอะมาก มีรูปเกือบสิบรูปเป็นตอนที่ขึ้นรับรางวัลบนเวที แล้วก็มีรูปแต่งงาน รูปที่เขานั่งยอง ๆ อยู่กับแม่ รูปที่เขาหอมแก้มแม่...”ฉันนึกเสียใจภายหลังขึ้นมา หลังจากหย่าฉันน่าจะโยนมันทิ้งไปทันทีแต่ตอนนั้นฉันยังตัดใจทำไม่ลงอันอันมองหยางรุ่ยเฉินอย่างเต็มไปด้วยความคาดหวัง “เขาเป็นพ่อหนูเหรอคะ?”หยางรุ่ยเฉินเหมือนจะทนหลอกเธอไม่ไหวเช่นกัน จึงตอบความจริงไปว่า “ใช่”อันอันยิ้มอย่างมีความส
วันต่อมา ช่วงพักกลางวันที่โรงเรียนอนุบาล อันอันไปหาครูและขอยืมโทรศัพท์หล่อนมาหลังจากมาหลบอยู่ในห้องน้ำ ก็กดหมายเลขโทรศัพท์บนนามบัตรที่กู้ซีเหนียนมอบให้เมื่อวาน“ฮัล——”“หนูคือเด็กผู้หญิงที่คุณให้นามบัตรมาเมื่อวานค่ะ หนูขอถามอะไรคุณหน่อยได้ไหมคะ?”โชคดีที่อันอันไม่ได้เรียกว่าพ่อแต่ในใจของฉันก็ยังรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก จึงก้าวมาข้างหน้าอย่างร้อนรนและคิดจะแย่งโทรศัพท์ของอันอันมาเป็นอีกครั้งหนึ่ง ที่ร่างกายของฉันทะลุผ่านร่างของอันอันหลังจากได้รับการอนุญาตจากกู้ซีเหนียนแล้ว อันอันก็ลองถามเขา “คุณชอบแม่ของหนูไหมคะ?”ฉันรู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่าลงกลางศีรษะเมื่อคืนอันอันกลับไปตรวจสอบของดูต่างหน้าของฉันอีกครั้ง และดูจนถึงไดอารี่หน้าสุดท้ายของฉัน ซึ่งหลังจากเห็นประโยคสุดท้ายที่เขียนว่า ‘กู้ซีเหนียน คุณชอบฉันไหม?’ ก็หยุดชะงักไปนานอันอันไม่ได้อยากได้การยอมรับจากพ่อ เพียงอยากมาหาคำตอบแทนฉันเท่านั้นแต่ไม่ต้องถามหรอกหย่ากันมาห้าปี และตายมาสี่ปีแล้วคำตอบนี้สำหรับฉัน มันไม่สำคัญอะไรอีกแล้วทว่าปลายสายกลับพูดเหน็บแนม “แม่เธอสั่งให้ทำแบบนี้เหรอ? แม้แต่ลูกสาวก็ยังเอามาใช้เป็นเครื่อ
ในที่สุดละครตลกร้ายฉากนี้ก็จบลง ด้วยการที่ครูเปิดประตูห้องน้ำเข้ามาเก็บโทรศัพท์คืนไปและวางสายจนกระทั่งตอนที่เลิกเรียน อันอันก็สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ทั้งยังดูไม่มีความสุขฉันก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกันตอนเย็นหยางรุ่ยเฉินมารับอันอัน ขณะที่เดินออกมาจากประตู ก็ถูกกู้ซีเหนียนขวางไว้อันอันที่ก้มศีรษะลงเล็กน้อย เงยหน้าจ้องเขม็งไปยังชายตรงหน้ากู้ซีเหนียนมองหยางรุ่ยเฉินอย่างเย็นชา “ชิวเยียนตายแล้วเหรอ?”หยางรุ่ยเฉินก็ไม่ได้แสดงสีหน้าที่ดีต่อเขานัก “นายหย่ากับเธอไปนานแล้ว และนายก็กำลังจะหมั้นแล้วด้วย นายยังจะมาสนใจอีกทำไม?”เมื่อได้ยินคำว่า ‘หมั้น’ ร่างของอันอันก็ขดลงอย่างชัดเจน และยิ่งจ้องชายในชุดสูทตรงหน้าเขม็งด้วยความโกรธยิ่งขึ้นไม่ต้องโกรธ ๆ อันอัน ไม่เป็นอะไร แม่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขาแล้วทันใดนั้นเอง เด็กหลายคนซึ่งยังอยู่ในห้องดูแลหลังเลิกเรียนของโรงเรียนอนุบาลก็เดินออกมาเมื่อเห็นอันอันก็เริ่มชี้นิ้ว“นี่ ยัยหมาหัวเน่านั่นไม่ใช่ว่าไม่มีพ่อแม่หรอกเหรอ? ทำไมวันนี้ถึงมีลุงสองคนมารับเธอล่ะ?”“ลุงสองคนนั้นมาต่อแถวเป็นพ่อใหม่ของเธอเหรอ?”“เธอจะร้องไห้ทำไม ปกติไม่ใช่ว่าชอบเ
ฉันกุมศีรษะด้วยความปวดหัว ขณะที่น้ำตาไหลหยุดพูดนะ หยุดพูดได้แล้วทันทีที่พูดในหัวของฉัน ก็พลันหวนนึกถึงความทรงจำระหว่างพวกเราขึ้นมาทีละนิดโดยอัตโนมัติหัวใจของฉันเจ็บปวดซ้ำ ๆหยางรุ่ยเฉินพูดถูก คนอย่างกู้ซีเหนียนไร้ความรู้สึกผิดจริง ๆในตอนนั้นกู้ซีเหนียนเป็นนักสนุกเกอร์มืออาชีพ และถูกขนานนามว่า ‘นักสนุกเกอร์อัจฉริยะ’ ซึ่งโดดเด่นไม่มีใครเทียบฉันเป็นผู้ตัดสินสนุกเกอร์ ถ้าอธิบายแบบง่าย ๆ ก็คือผู้ตัดสินมีหน้าที่ส่งลูกคืนหลังจากผู้เล่นแทงลูกแล้วในการแข่งขันนั้นเมื่อเจ็ดปีก่อน ฉันโน้มตัวลงไปจัดลูก แต่ผู้เล่นชาวต่างชาติคนหนึ่งเข้ามาจับก้นฉันจากด้านหลังซึ่งเป็นการล่วงละเมิดทางเพศระหว่างทำงานในที่สาธารณะทั่วบริเวณเกิดเสียงอื้ออึงทันทีตอนนั้นฉันทั้งอับอายทั้งโกรธเคือง แต่เพราะนิสัยโอนอ่อน อีกทั้งยังเป็นเพียงผู้ตัดสินตัวเล็ก ๆ จึงไม่กล้าพูดอะไรคาดไม่ถึงว่าในตอนนั้นกู้ซีเหนียนกลับต่อยผู้เล่นชาวต่างชาติคนนั้น ทั้งยังด่าเขาที่มารังแกเพื่อนร่วมชาติหญิงชาวจีนด้วยกันราวกับเทวดามาจุติหัวใจของฉันเริ่มเต้นรัวอย่างบ้าคลั่งไม่สิ ความจริงแล้วหัวใจของฉันเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งเพราะกู้ซีเ
อะไรนะ?แต่ไม่ใช่ว่าสื่อรายงานข่าวเรื่องความรักระหว่างเขากับเพื่อนสมัยเด็กอยู่ตลอดเหรอ?ตัวอย่างเช่น ‘นักสนุกเกอร์อัจฉริยะกู้ซีเหนียนกับดาราสาวเฉินเจี๋ยเซิงเป็นคู่รักที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ดูเหมือนว่าทั้งสองตระกูลมีความตั้งใจที่จะเชื่อมสัมพันธ์กัน’ถึงอย่างไรฉันก็รู้ว่าในใจเขายังมีคนรักอยู่ฉันมองคนตรงหน้าด้วยความสงสัยและกังวลริมฝีปากเป็นประกายของเขาขยับขึ้น ๆ ลง ๆ ก่อนจะพูดว่า “เรื่องของฉันกับหล่อนเป็นแค่ข่าวลือ” หลังจากนั้นฉันก็จับพลัดจับผลูพยักหน้าตกลงเป็นแฟนของเขาตอนแรกฉันโอบกอดความหวังโดยการโน้มน้าวให้ตัวเองเชื่อเขาเขาบอกว่าเรื่องระหว่างเฉินเจี๋ยเซิงเป็นเพียงข่าวลือ ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะเชื่อว่ามันเป็นเพียงข่าวลือหลังจากอยู่ด้วยกันมานาน ฉันก็อาจจะยิ่งโลภมากขึ้นเรื่อย ๆถ้าเป็นแค่ข่าวลือ ทำไมถึงไม่ชี้แจงให้ชัดเจนล่ะ?หรือต้องการกระแส? แต่กระแสไม่ได้ช่วยให้กู้ซีเหนียนแทงลูกสนุกเกอร์ในการแข่งได้แม่นขึ้นเสียหน่อยถ้าอย่างนั้นฉันที่เป็นแฟนลับ ๆ จะนับว่าเป็นอะไรกันล่ะ?กู้ซีเหนียนสามารถไปเที่ยวเล่นระหว่างกับฉันและผู้หญิงคนนั้นได้โดยที่ไม่รู้สึกผิด แต่ฉันไม่กล้าโมโหเขาต่
วันรุ่งขึ้นหลังจากหยางรุ่ยเฉินไปส่งอันอันที่โรงเรียนอนุบาลก็กลับไปที่ร้านสนุกเกอร์ด้วยความจับพลัดจับผลู ฉันออกห่างจากอันอันเป็นครั้งแรก และตามหยางรุ่ยเฉินมาฉันแค่อยากเห็นว่าคนอย่างกู้ซีเหนียน หลังจากได้ยินคำพูดของหยางรุ่ยเฉินแล้วจะมีปฏิกิริยาอย่างไรร้านสนุกเกอร์แห่งนี้เกิดจากน้ำพักน้ำแรงของพ่อ หลังจากพ่อตายฉันก็สืบทอดร้านต่อ และหลังจากฉันตาย หยางรุ่ยเฉินก็เข้ามารับช่วงต่อเห็นแบบนี้ฉันคงติดหนี้หยางรุ่ยเฉินมากจนชาติหน้าก็ไม่อาจชดใช้ได้หมดแล้วกู้ซีเหนียนมาตามที่คาดไว้“ชิวเยียนตายตั้งแต่เมื่อไร? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”“สี่ปีก่อนตอนที่พาสุนัขไปรักษา ห้องบำบัดด้วยออกซิเจนความดันสูงของโรงพยาบาลสัตว์เกิดการระเบิดขึ้น เธอเลยตายเพราะแรงระเบิด”กู้ซีเหนียนเหมือนยังรับความจริงนี้ไม่ได้ปากพึมพำว่า “สี่ปีก่อน” กับ “ผู้หญิงคนนั้นทิ้งฉันไปแล้ว”หยางรุ่ยเฉินได้ยิน ก็หัวเราะออกมาด้วยความเดือดดาล “เธอทิ้งนายไปเหรอ? ห้าปีมานี้หลังจากหย่านายเคยมาหาเธอเหรอ? เป็นนายเองที่ไม่ไว้ใจจนหย่ากับเธอ เธอรักนายจนยอมเลี้ยงดูลูกตามลำพัง แล้วนายคู่ควรแล้วเหรอ?”เมื่อถูกหยางรุ่ยเฉินเปิดแผลเก่า ฉันก็รู้สึกไ
ฉันเองก็ไม่ได้เป็นผู้ตัดสินต่อเช่นกันหลังจากกลับมาที่จีน เขาก็มีงานมากมาย ตอนกลางคืนก็ไม่ค่อยกลับบ้านมานอนมีครั้งหนึ่งที่ถูกถ่ายรูปขณะที่ดื่มเหล้าอย่างสนุกสนานอยู่กับเจี๋ยเซิงกลางดึกด้วยอย่างน้อยสื่อก็รายงานแบบนั้นในใจฉันรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเรื่อย ๆยิ่งไม่สบายใจก็ยิ่งอยากคว้าบางอย่างไว้ ยิ่งอยากคว้าบางอย่างไว้ก็ยิ่งคว้าอะไรไว้ไม่ได้เลยเหลวไหลสิ้นดี เพื่อนสมัยเด็กที่ได้รับความไว้วางใจจากพ่อเอาอาหารเสริมมาให้ฉัน แต่หลังจากมาถึง พวกเราทั้งคู่กลับหมดสติไปในห้องของฉันเมื่อพวกเราทั้งสองคนตื่นขึ้นมาก็นอนอยู่บนเตียงในสภาพเปลือยเปล่า และนี่คือฉากที่กู้ซีเหนียนเห็นตอนนั้นดวงตาของเขาแดงก่ำ และหัวเราะเย้ยหยันฉัน “ทำไม? ตอนนี้สามีเธอก้าวลงจากบัลลังก์จนคว้าแชมป์สนุกเกอร์ไม่ได้แล้วเลยไม่ถูกใจเธอแล้วเหรอ? จนต้องรีบร้อนเอาตัวเองมาอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายคนอื่นเลยเหรอ?”ฉันพยายามอธิบายอย่างสุดความสามารถ “ไม่ใช่นะ ฉันไม่ได้...”ฉันกำลังตั้งท้องลูกของคุณเขาขัดจังหวะฉันอย่างหมดความอดทน “เธอหมายถึงอะไร? เธอพูดมาเถอะ หลังจากฉันถอนตัวจากการแข่ง และเลือกที่จะยอมแพ้เรื่องสนุกเกอร์ เธอก็พูดน้