LOGINShare
บทนำ...
Last Updated:
2025-01-07 21:10:06@มหาวิทยาลัยJK
ณ..ม้าหินอ่อนด้านหน้าตึกวิศวะเอกวิทย์คอมกับสองเพือนซี้ที่ไม่รู้ว่าไปผูกรักผูกชะตากันมาแค่ชาติปางไหน.
"งานเยอะมากอะ เป็นท้ออะ"
"..." ข้าวปุ้นสาวร่างท้วมแค่ท้วมแระไม่อ้วนเลยซักนิด.. ^__^
บ่นขึ้นมาแบบว่าก็เธอเรียนไม่เก่งเลยถ้าเทียบกับเพื่อนรักของเธอจริงๆอยากจะซิ่วทุกปีแต่อีนางเพื่อนคนดีย์ของเธอนี้ก็เข็นเธอกลับมาได้ทุกครั้งไป..
"ข้าวจะบ่นทุกรอบที่งานเยอะเลยหรือไงนี้ " น้ำมนต์สาวสวยหุ่นดีมากเกือบได้เป็นดาวคณะแต่เธอปฎิเสธเพราอะไรนั้นเธอไม่บอกไว้ถึงสาเหตุใดๆเลย...
ได้แต่ส่ายหน้าระอาให้เพื่อนตัวดีย์ของเธอเช่นกัน
"หึก็มนต์เรียนเก่งอ่า" ( >< __ >< ) " ตัดมาที่เราดิถ้ามนต์ไม่เข็นเราไม่มาถึงปีสามหรอกนะนี้"
"ยัยบ๊อง..!! มันเป็นความฝันของข้าวไม่ใช่เหรอ" ก็ตอนมัธยมแม่นางนี่แหละที่อยากจะเรียนวิศวะคอม พูดกรอกหูทุกวันตอนเรียนมอปลายจนเอาไปฝันเลย...
"ก็ช่ายแระ อย่าดุจิ..! เสียใจแล้วนะนี้" ตอบเสียงยานมากและเงยหน้ามองเพื่อนสาวคนสวยที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามเหมือนจะตัดพ้อ แต่ทว่าสังเกตเห็นอะไรที่รู้สึกแปลกตา...
"เอ๊ะ..น้ำมนต์แกเอาเกียร์ใครมาแขวนอะ" 0_0
"หึจะบ้าหรือไงกันมันก็เกียร์ของเราดิเราจะเอาของใครแขวนล่ะ ข้าว" เธอเถียงสุดใจเธอไม่ได้เอาของใครมาตั้งได้มาก็เอาสร้อยที่ซื้อคู่กับเพื่อนสาวนั้นมาแขวนใส่ไว้ตลอดแค่ถอดตอนอาบน้ำ...
"แต่มันไม่เหมือนของเราเลยดูดิ" ข้าวปุ้นโชว์เกียร์ของคณะวิทย์คอมให้เพื่ิอนดู
"แล้วมันต่างกันตรงไหน " เธอไม่เคยสนใจเลยว่าเกียร์แต่ละคณะมันต่างกันไหมพอได้มาเธอก็ใส่แขวนคอมากจนถึงทุกวันนี้
"ต่างดี้ เกียร์ทุกอันจะมีรหัสของเจ้าตัวและคณะที่เรียนแต่นี่ของมนต์ไม่ใช่ของคณะด้วยสารภาพมานะเอาของใครมาแขวน"
"จะบ้าหรือยัยบ้อง เรียนหนังสือมาด้วยกันจะยี่สิบเอ็ดปี (รู้จักกันมาแตั้งแต่เกิด) เคยเห็นฉันมีแฟนตอนไหนก่อนคะๆๆ" แต่ตอนมัธยมปลายเธอแอบชอบพี่ชายของเพื่อนสนิทชื่อพี่ครามแต่ทำได้แค่มอง...
"แกก็หลงแต่เบ้าหน้าพี่หมอครามอยู่นั้นหล่ะนะ" เธอรู้เธอเห็นทุกอย่างเพราะว่าช่วงหนึ่งแม่นางคลั่งรักถึงขั้นหั่นผมสั้นเพียงเพราะได้ยินว่า ( พี่ชอบผู้หญิงผมสั้นมันน่ารักดี )....
"จุ้น..!!" โดนเพื่อนพูดแทงใจไปไม่เป็นเลย..
"ไม่พูดก็ได้ แทงจายก็งี้หล่ะ"
"พูดอีกจะเลิกคบทันที" แอบมองค้อนให้หนึ่งกรุป
"แต่เรายืนยันนะว่าที่เกียร์ที่แกสวมอะไม่ใช่ของคณะเราเอาไปเทียบเพื่อนในคณะได้เลยมนต์" ยืนยันนอนยันแบบมุ่งมั่นมาก..
ตัวเธอเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อเริ่มประมวลผลว่าเกียร์ของเธออยู่ที่ไหนเพราะตอนนี้คือสวมของใครอยู่..
พาร์ทดิน
กำลังจบคลาสนักศึกษาวิศวะยานยนต์ทุกคนทยอยกันออกจากห้องรามทั้งเขากลับเพื่อนเช่นกันแต่ทว่า....
"นายพสุธาอาจารย์วานทีเอาเอกสารไปตึกอธิการให้หน่อยนะ " อาจารย์หนุ่มรุ่นพี่...( พี่ชายเขานี้แระไอ้พี่คิว )
"ได้ขอรับอาจารย์..." ถ้ามันไม่กุมความลับบอกเลยอย่างได้ใช้เขา
"เจอกันที่บ้านนะไอ้น้องชาย"
"กลับหล่ะ"
"อืม..ลูกเมียรออยู่ แต่ติดสอนอีกคลาส วานทีนะ"
"ขิงตลอด เห็นเป็นพี่หรอกนะถึงช่วย" ผมเดินออกจากห้องเรียนคณะตรงไปที่ตึกอธิการทันที...
"ผมชื่อดิน นายพสุธา รุ่งเรีองไพรกิจศาลอายุ 21 ปี นศคณะวิศวะฯสาขาเทคนิคยานยนต์ ปี3 หล่อพ่อรวยมากและ...เป็นลูกชายคนที่3 ของเจ้าสัวธานินท์ รุ่งเรีองไพรกิจศาลกับคุณนายแพรวพรรณ รุ่งเรีองไพรกิจศาล"
@หน้าตึกอธิการ
"เราแค่อยากรู้ มึงทำแบบนี้ทำได้ไงว่ะไอ้ชิน"
"ทำไร. ! " ชายหนุ่มที่กำลังเดินลงมาจากตึกอธิการพอดีดันเจอน้ำมนต์ (ยัยน้ำเน่า) เดินเข้ามาหาแถมพ่นวาจาไม่น่ารักให้ฟัง..
"สัสชิน ให้พูดจบก่อนเด้..!"
"จะพูดอะไรก็พูดมายัยน้ำเน่า"
"กูชื่อน้ำมนต์"
"กูก็ชื่อดิน .."
ต่างคนต่างมองหน้าสายตาประสานกันจ้องแบบว่า... น้ำมนต์เธอแค่ต้องการรู้ความจริงแต่อีกคนก็กวนบาทาชิบ... 😮💨
"ดิน..! แกเอาเกียร์ใครมาให้เรา 👈
"รู้แล้วเหรอ .." ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูงตามสไตล์เขาก่อนจะเป็นหน้านิ่งๆ
"อร๊ายอะไรยังไงรู้แล้ว ..." เธอไม่เข้าใจโว๊ย..!
"โตแล้วกลับไปคิดเอง " แล้วก็เดินจากไปให้คนอีกคนยืนงงและไม่ได้คำตอบอะไรเลย...
พาร์ทน้ำมนต์
ไม่ได้คำตอบแถมยังโดนกวนโอ๊ยตามประสานิสัยของมันคือรู้สึกหงุดหงิดเอามากๆไม่รู้จะงัดปากคนอย่างมันได้ไงแต่...
"ชื่อน้ำมนต์ค่ะ นางสาวต้องมนตรา มหาวานิชกุล.. อายุ21 ปี นศคณะวิศวะฯ สาขาวิศวะคอม ปี3 ลูกสาวคนสวยของคุณเนตรรตี มหาวานิชกุลเศรษฐีนีคนดัง..."
ตอนนี้มันใกล้เข้าเรียนวิชาของพี่คิวแล้วเธอต้องรีบเลยถึงจะเป็นพี่ชายคนสนิทแถมยังเป็นสามีไอด้าเพื่อนรักของเธอ เธอจะทำให้ดูแย่ไม่ได้...
"ไว้ค่อยมาซักมันใหม่หล่ะกันไอ้บ้าดิน..." ( ตะโกนตามหลังแต่มันเดินไปไกลแล้วนั้น )
เธอหันหลังและก้าวเท้ายาวราวกับวิ่งไปยังตึกเรียนเพื่อให้ทันวิ่งไม่สนใจใครในระหว่างทางก่อนจะถึงประตูห้องเรียนชนคนเข้าอย่างจังจะชนใครหล่ะ...
ก็พี่คิวนั้นแระ.. ( อาจารย์เหนือเมฆ รับสอนพิเศษแทนเพื่อนสนิทที่อุบัติเหตุกะทันหัน )
ถึงตัวเธอจะออกทรงเหมือนสาวห้าวก็ตามผู้หญิงก็ต้องบอบบางกว่าเพศผู้เสมอน้ำมนต์ถึงกับหงายหลังทันทีและดูเหมือนว่ามือหนาของคนต้องข้ามกำลังจะคว้าแต่คว้าไม่ทันเลย.. "โอ๊ย...เจ็บอะขอโทษนะคะหนูไม่ได้มองทางเลย" ยกมือขอไหว้ขอโทษพร้อม..
"...."
"แล้วเราจะรีบอะไรนักหนาครับน้ำมนต์" ไม่รู้จะตกใจอะไรก่อนคนที่วิ่งชนดันเป็นอาจารย์พี่คิว 0__0
"อ่า...อาจารย์พี่คิว " ปวดก้นกบจังเพราะกระแทกพื้นซีเมนต์นี้..
"...."
"ลุกเดินได้ไหมนั้น มาครับพี่ช่วย" ชายหนุ่มรุ่นพี่ ( อาจารย์ )หันรีหันขว้างเพื่อจะเอาเอกสารวาง ( ใช่เขาหอบเอกสารอยู่เลยช่วยเหลือน้องที่เป็นเพื่อนกับสนิทภรรยาเขาไม่ทัน )
"หึย..มนต์ เป็นไรอ่ะ" ข้าวปุ้นเดินออกมาตามเพื่อนเพราะดูนาฬิกาแล้วมันใกล้เวลาอาจารย์เข้าสอนแต่เพื่อนสาวไม่รู้ว่าหายไปไหนอยู่ๆก็ลุกพรวดออกไปไม่พูดไม่จาอะไรเลยเดินออกมาเห็นเพื่อนนั่งตีกบอยู่ตรงหน้าอาจารย์พอดี..
"รีบมาเข้าคลาสดิ ไม่ดูทางชนพี่คิวจังๆเลยอะ"
"มาเราช่วย" ข้าวปุ้นเดินผ่านอาจารย์หนุ่มมาพยุงเพื่อน
"วนิศรา อาจารย์ว่าพาเพื่อนไปห้องพยาบาลดีกว่า"
"มะ..ไม่เป็นไรค่ะ"
"ล้มลงแรงซะขนาดนั้นไปให้อาจารย์นฤมลเขาตรวจหน่อยก็ดี"
"เง้อ..พี่คิวอ่า"
"เชื่อพี่ครับเป็นเยอะเดี่ยวหนูด้าบ่นพี่อีก"
" ชอบเอาด้าขู่หนูอ่ะ" "..." ( ไอด้าเป็นเพื่อนสนิทของเธอกับข้าวปุ้นจริงๆคุยกันว่าจะเรียนต่อที่นี้แต่เผอิญว่ามีเหตุการณ์หนึ่งที่ ไอด้าต้องตัดสินใจบินไปเรียนต่อที่ต่างประเทศฉับพลัน..
"เราว่าชื่ออาจารย์พี่คิวเถอะ" ข้าวปุ้นบอกเพื่อนสนิทของเธอ
"แต่..."
"ไม่มีแต่" เหมือนว่าเพื่อนและอาจารย์หนุ่มพร้อมเพียงประสานเสียงกัน
"ก็ได้.." ทำหน้าจ๋อยก่อนเลย
"รอพี่ที่ห้องพยาบาลนะเดี๋ยวพี่เลิกคลาสนี้แล้วกลับพร้อมพี่เลยละกัน
"ค่ะ..."
@ในระหว่างเดินทางไปห้องพยาบาล
ข้าวปุ้นที่มีความสูงเพียงแค่ร้อยห้าสิบนิดๆ แต่เพื่อนสาวเธอสูงตั้งร้อยเจ็ดสิบอัพทำเอาเธอพยุงแสนลำบาญ
"ไหวไหมนั่นน่ะ"
"ไหวดิตัวเองแค่สูงไม่หนักเลย" ^_^
"เอาที่สบายใจเลยส่งเราแล้วก็ไปเรียนเถอะ"
"แล้วมนต์ไปไหนมา"
"ไปตามหาสาเหตุดิแต่ไม่เจอว่ะเดี๋ยวขอไปคิดก่อน
"เรื่องเกียร์น่ะเหรอ "
"อืม..."
มาดูกันว่าน้ำมนต์จะง้างปากไอ้เพื่อนดินได้ยังไง....
Related chapters
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 1 ว้าวุ่นสุดๆ...
พาร์ทดินผมกำลังเดินลงจากตึกอธิการยังไม่ทันจะพ้นชายคาตึกเลยอยู่ๆต้องมาตกใจตอนที่ยัยน้ำมนต์ เดินเข้ามาดักทางและยืนขว้างหน้าผมพอดีเลย แต่ดีนะที่ผมหยุดเดินทันไม่งั้นมีชนและล้มกันอีกและมันมาช๊อตฟิลก็ตรงประโยคนั้นหละแต่...@บทสนทนาก่อนหน้า"ดิน..! แกเอาเกียร์ใครมาให้เรา 👈"รู้แล้วเหรอ .." ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูงตามสไตล์เขาก่อนจะเป็นหน้านิ่งๆ"อร๊ายอะไรยังไงรู้แล้ว ..." เธอไม่เข้าใจโว๊ย..!"โตแล้วกลับไปคิดเอง " แล้วก็เดินจากไปให้คนอีกยิ่งงงอยู่ตึกนั้นแระ__________________หึ เรื่องอะไรจะตอบอยากรู้ก็ไปสืบไปคิดเอาเองแต่อย่าหวังที่ได้รู้ความจริงถ้าผมไม่ยอมรับ..."พู่" ชายหนุ่มถอนหายใจแรงหนึ่งหลังจากเดินออกมาห่างมากแล้ว"เกือบไปแล้วปะหล่ะ ผ่านมาตั้งสามปีใครวะปากมอม" "ใครปากมอมอะ พี่ดิน" วายุที่นั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล้พี่ชายคนที่สามของเขาเลย"เห้ย เชี้ยยุ"เขาไม่รู้จะตกใจอะไรก่อนกันได้น้องชายจอมแสบโผล่หน้าได้ไงนั้นพาร์ทวายุผมนั่งอยู่ดีที่โต๊ะหน้าคณะอยู่ๆก็ได้ยินเสียงบ่นพึมพำของพี่ชายก็เลยถามไถ่.."เรียกน้องดีๆบ้างเฮียนี่น้องเฮียนะคร๊าบ""น้องแล้วไงไม่ใช่ป๊าสักหน่อย..""อ้าว...""แล้วมานั่งหน้าเส
Last Updated : 2025-01-07หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 2 ว้าวุ่นสุดๆ...1.1
พาร์ทอาจาร์ยนฤมล...ตอนนี้เธออายุย่างห้าสิบห้าปีหน้ากะว่าจะ Erie ตัวเองออกไปอยู่บ้านอยากพักผ่อนแล้วอายุราชการของเธอจะสามสิบปีได้แล้วมั้งเธออยู่กับขนาดนี้มาตั้งแต่เป็นคุณครูที่พึ่งบรรจุใหม่ไม่ว่ารุ่นไหนก็ผ่านการสอนจากเธอมาหมดแล้ว เหนือเมฆเป็นลูกศิษย์ทีี่เธอภูมิมากเป็นเก่งคนเรียนดี ตอนเรียนเป็นถึงเดือนคณะและเดินมหาลัยแถมยังเป็นประธานรุ่นที่น้องๆต่างเกรงขามพอสมควร... วิศวะขึ้นชื่อ โหด เลว ดี แต่สำหรับศิษย์รักของเธอได้ฉายา หล่อ ดี และดีมาก...(แต่หน้าไม่ได้บ่งบอกว่าสุภาพชนหน้าตาออกไปทางผู้ชายสายแพรวพราวซะมากกว่า)"ว่าไงมารับเด็กแสบเหรอคิว""เง้อ..จารย์ว่ามนต์แสบได้ไง มนต์ออกจะเรียบร้อยจะตายไปคะ" "...""เรียบร้อยมากครับวิ่งบนอาคารเรียนครับอาจารย์ผมต้องทำยังไงดี " พร้อมอมยิ้ม..."หือ...พี่คิวอ่า" "....""คุณต้องมนตราคะ ใครสั่งใครสอนให้วิ่งบนอาคารเรียน รู้ไหมว่าอาคารเรียนไม่ใช่สนามเด็กเล่นแล้วหนูตอนนี้อายุยี่สิบเอ็ดปีแล้วนะคะ" เธอขอดุลูกศิษย์ที่ยังทำตัวเป็นเด็กนิดหนึ่ง.."เง้อ..หนูขอโทษค่ะพอดีหนูติดธุระนิดนึงแล้วเวลามันจวนเจียนก็เลยต้องสปีดนิดนึงค่ะ" ^_^ จ๋อยเลยครัชงานนี้ "นิดนึงแล้วน
Last Updated : 2025-01-07หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่.. 4 ป่วย.1.1
พาร์ทต่อผมก็ไม่เข้าใจผู้ถือหุ้นรายใหญ่แล้วไงถามป๊าก็ไม่ได้คำตอบอะไรแน่ชัดแต่คิดว่าผู้ใหญ่คงมีเหตุและผลหล่ะหนอ ผมผลักประตูเข้าไปเจอแต่ความว่างเปล่า... "ไปไหนของของมันนี้ " วางอาหารแล้วเดินขึ้นไปตามหาแต่ประตูห้องมันแง้มอยู่แล้วไหม กวาดสายตามองหาร่างบาง "เอ้าในห้องก็ไม่อยู่" ผมหันตัวกลับกำลังจะออกไป แก๊ก..เสียงเปิดประตูในห้องน้ำผมหันกลับมาเจอยัยนั้นเดินออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวที่สั้นมากแทบจะเห็นด้านร่างล่างเลยข้างบนก็ล้นออกมา เลือดกำเดาผมจะพุ่ง"กรี๊ดไอ้บ้าดินเข้ามาได้ไง ปิดตาเดี๋ยวนี้นะ" น้ำมนต์ทานยาหลังทานข้าวเสร็จก็หลับไปตื่นขึ้นมามันรู้สึกร้อนตัวเลยอาบน้ำก่อนที่ป้านีจะเอาอาหารกลางวันมาให้แต่ทว่าเปิดประตูห้องน้ำออกมาเจอเพื่อนชายยืนมองเธออยู่และพึ่งนึกได้ว่าตัวเองพันแค่ผ้าเช็ดตัว.."หึ..ปิดทำไมไม่มีอะไรให้ดู""ม่ะ ไม่มีแล้วมายืนจ้องทำห่าไร""ก็ดูผีดาดา (โครงกระดูก)ผอมก็ผอมนมก็ไม่มีจะกรี๊ดทำไม (ตรงกันข้ามหมด)ถ้าไม่ติดว่าปวดก้นกบนะจะกระโดดถืบเลยกล้ามากมาว่าเธอเป็นผีดาดาหุ่นเธอใครเห็นยังทึ่้งแต่ไอ้บ้าดินตาต่ำมาก.. "ออกไป๋" "คนเขาอุตส่าห์เอาข้าวมาส่งแต่งตัวซะเดียวพาไปกิน""ไม่ต้องยุ่ง " เ
Last Updated : 2025-01-09หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 5 จะ...จูบแรก..
หลังจากปิดแชทที่คุยกับพวกกวนประสาทผมเลยเดินมาดูว่าน้ำมนต์หลับไปหรือยัง (ก็ต้องหลับดิให้ยาแก้แพ้ แก้อักเสบแก้ปวด สรรพคุณคือทำให้ง่วงทุกตัว)ชายหนุ่มเดินเปิดประตูเข้ามาได้เสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของเพื่อนสาวเดินเข้าไปยืนมองอยู่นาน..."ขนาดหลับยังน่ารักเลยเมื่อไหร่จะคุยกับดินดีๆบางครับน้ำมนต์" ผมไม่รู้ว่านานหรือยังที่เราทั้งคู่ฟาดฟันกันด้วยวาจาผมพูดเพราะปิดบังความรู้สึกที่มีให้เพื่อนแต่กับน้ำมนต์พูดเพราะอะไรกันแน่.. ย่อตัวลงนั่งข้างเตียงมือหนาลูบใบหน้าหวานของคนที่เขารักสุดหัวใจ ก้มลงไปจูบปากเรียวบางเบาๆประทับตีตราจอง... ^_^ (ลักจุ๊บเขา)ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปทันทีดูเหมือนว่าเสียงรถของป๊าแล่นมาจอดหน้าบ้านพอดีเลยพาร์ท รตีตั้งแต่วันที่สามีเสียไปเธอก็ไม่เคยเข้าบริษัทอีกเลยพอเข้ามารับรู้ปัญหามันเยอะมากแทบจะรุมเร้าพอสมควรแต่ยังดีมีแพรวพรรณ (แพรว เพื่อนสนิทของเธอนั่นแหละภรรยาพี่ธานินทร์) นั่งให้กำลังใจอยู่ข้างๆ"รตี อย่าเคลียดเรารู้ว่าตัวเองเป็นอะไรแต่วันนี้ที่ให้มาเพราะผู้ถือหุ้นอยากเห็นรตีแค่นั้นเอง""แพรวเรา..." ."..."ตั้งแต่สามีเสียไปเธอแทบจะอยากสิ้นลมตามไปด้วยเลยแต่..ตอนนั้นน้ำมนต์
Last Updated : 2025-01-09หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 6 แค่เริ่ม
@บ้านมหาวานิชกุลเช้ารุ่งขึ้นกว่าจะผ่านคืนที่ว้าวุ่นไปทำเธอนอนไม่หลับเลยตื่นขึ้นมามีอาการแบบมึนๆอึ้นๆหนักมากแต่อาการเจ็บ (กล้ามเนื้ออักเสบทุเลาขึ้นเธอเลยต้องไปมหาลัย)" "ม้าขาวันนี้มนต์ไปเรียนแล้วนะคะ" ^_^"ดีขึ้นแล้วหรือคะลูก" เธอจำต้องเงยหน้าขึ้นจากช่องแชทที่คุยอยู่กับแพรว..น้ำมนต์เลยหมุนตัวและเดินให้มารดาดู "คล่องแล้วงับไปนะคะตอนเย็นเจอกัน" ^__^"ไม่ทานข้าวเช้าหรือลูก""ยางม่ายหิวอ่า" "..." "คุณต้องมนต์ตราค่ะรู้ไม่ใช่หรอว่ามื้อเช้าเป็นมื้อที่สำคัญที่สุด" เธอไม่โกรธลูกเลยแต่เป็นห่วงซะมากกว่า.."คุณน้ำมนต์ขารับแซนวิทกับนมไปทานดีไหมค่ะ ป้าเตรียมมาให้" "แซนวิชเหรอค่ะป้านี เอาก็ได้งับ" ^_^ รับก่อนก็ยังดีกว่าโดนดุอีก"งั้นรอแป๊บค่ะ " ร่างท้วมของหญิงสาววัยจะหกสิบแล้วเกินไปหยิบกล่องสีสวยส่งให้ลูกสาวเพื่อนเจ้านาย "ทานให้อร่อยนะคะ ถ้าชอบต่อไปจะทำไว้ให้คะ""หือ..มนต์เกรงใจค่ะ""แต่ป้ายินดีรับใช้ค่ะ" ^_^"งั้นมนต์ไปก่อนนะคะป้านี " ก้มตัวลงไปหอมแก้มแม่เบาๆ "ไปก่อนนะคะคนสวยขาของมนต์" ^__^"ค่ะเด็กดื้อของม้า" ยกมือลูบผมเบาๆ"ว่าหนูอีกแล้ว " ยู่ปากให้กับแม่..ในขณะที่สนทนาอยู่ในบ้านเสีย
Last Updated : 2025-01-10หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 7 รู้สึกดี
พาร์ทน้ำมนต์เธอคบกับดินไม่ใช่ซิรู้จักกันมาตั้งแต่เกิดตอนอนุบาลกับประถมก็เรียนด้วยกันแต่ม.ต้นเธอเรียนโรงเรียนหญิงล้วน เลยเจอกับไอด้าและข้าวปุ้นซี้แค่ไหนพากันมาต่อมัธยมที่เดียวจนเข้าม.ปลายก็ย้ายมาเรียนที่สหแถมได้เพื่อนใหม่ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับไอด้าคือจันทร์เจ้า ความชอบอะไรคล้ายๆเลยกลายเป็นเพื่อนรักกันเลย สัญญาว่าจะต่อมหาลัยก็เดียวแต่ทว่า... "งั้นเราไปก่อนนะ" ตกผลึกหลายรอบพอรู้สึกตัวชิ่งก่อนเลย.."เลิกแล้วรอด้วยหล่ะวันนี้เฮียไม่มาสอน พาด้าไปตรวจครรภ์นะ" "อืม..เราจบคลาสจะมารอที่ตึกนะ""เดินดีๆหล่ะเดี๋ยวจะสะดุดรักเรา" เขายิ้มให้กับความแพรวพราวเหมือนทีให้เฮียครามสอนมา"ไอ้บ้าดินหยุดพูดเลี่ยนเถอะ หยองวะ" จริงอะเขินแต่ด่ากลบเกลื่อนเดินลงจากรถแบบขนแขนลุกซู่เลย ส่ายหน้าให้กับความมึนของมัน "น้ำมนต์ทางนี้" เธอลงจากรถเพื่อนจะเดินไปตึกของตัวเองแต่เพื่อนสาวเรียกซะก่อนหันไปมองนางนั่งอยู่กับเพทายและปราณนต์" มาแรดไกลสาขานะเรานี้" เดินมาถึงก็แซวเพื่อนปกตไม่เคยเจอที่นี้"โห้ หยุดวันเดียวแรงอ่ะ ดีขึ้นยัง""อืม เดินได้คล่องแล้ว ไปเหอะใกล้เข้าเรียนแล้ว""เอ่อลืมเข้าวิชาจารย์แม่ด้วย" แล้วหันไปทา
Last Updated : 2025-01-11หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 8 แค่ช่วย
ผมและเพื่อนเดินจ้ำเอาๆเพื่อมาดูว่าใช่ร้านเพื่อนไหมจากที่ได้คือร้านแม่เพื่อนแต่อยากดูให้แน่ใจพอมาก็เห็นตอนที่ผู้ชายง้างมือขึ้นพอดีเลย"หยุดเลยครับ มาทำอะไรในสถานศึกษาแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่ดีนะครับ" กล้าก่อนพ่อสอนไว้ไอ้ดิน.."เรื่องของผู้ใหญ่เด็กไม่ต้องเสือก" ชายวัยสามสิบอัพลูกสมุนหันมาตะโกนบอก.."ผมว่าผู้ใหญ่นั้นแระที่ไม่มีความคิดคือสถานศึกษาแถมคนที่ลุงจะรังแกคือแม่ของเพื่อนผม""ใครเป็นลุงมึงไอ้หนุ่ม" หัวร้อนเลยโดนเรียกลุง"ไม่ให้เรียกลุงจะให้ ปู่กับตาหรือไง""ไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ตบสั่งสอนดีปะวะ" ร่างใหญ่ทะมึนชายสองของสองคนที่มากับคนป้าของข้าวหันมาทางดินกบุ่มของดิน..."ก็ลองแตะลูกชายฮั้วดูซิพื้นที่ๆเจ้านายลื้อดูแลจะหายสาปสูญไปเลยทันที" (เจ้าสัวธานินทร์มาทำธุระที่สน.พอดีเลย)"ใครว่ะ " ชายคนหนึ่งหันไปมองเจอผู้ชายสูงวัยที่หน้าเกรงขามมากคนนั้น.."พวกลื้อไม่รู้จักฮั้วเหรอให้ถามเจ้านายพวกลื้อดูว่ารู้จักนาย ธานินทร์ รุ่งเรืองไพรกิจศาลไหม ..! ""ไอัๆแสง..เจ้าสัวธานินทร์ตัวจริงว่ะ" คนชื่อสอนเคยเห็นและเคยเจอมาก่อนแอบมองและเพ่งมองอยู่นานโพกัสจนรู้.."ใครคือเจ้าสัว..?""ลื้อช่วยบอกเพื่อน
Last Updated : 2025-01-14หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 9 เผยไต๋
@บ้านมหาวานิชกุลรถหรูของเพื่อนชายแล่นมาจอดเทียบหน้าบ้านเธอ "ขอบพระทัยเพคะท่านชาย" อย่างที่พูดหล่ะทุกครั้งที่ลงจากรถเธอก็จะพูดแบบนี้.. "เข้าบ้านเถอะ" เขาชอบนะที่เพื่อนสาวพูดแบบนี้แต่ทำเสียงแข็งไปงั้นไหมล่ะ "อืม..บายนะ" ยกมือขึ้นโบกสอง-สามทีน้ำมนต์หันหน้าเข้าบ้านทันที..เสียงรถหรูของเพื่อนชายแล่นออกไปฝั่งตรงกันข้ามและไกลพอสมควรเธอหันกลับมามองท้ายรถแล้วถอนหายใจ "เห้ย" (มีในใจเป็นหมื่นแสนล้านคำ) เธอได้ยินประโยชน์นั้นแต่เธอจะพูดได้ไงหล่ะ 👉 #สเป็คเราก็นายไงไรงี้หรือ#👈แต่เมื่อก่อนตัวเธอแอบปลื้มพี่ครามมากปลื้มเพราะพี่เขาเรียนหมอเถอะเธอชอบมองคนหล่อในชุดเสื้อกราวแต่ก็แค่ปลื้มอะนะ..แต่ว่าตอนที่เห็นพี่เขาควงใครหลายๆคนเธอไม่ได้รู้เฟลเลยจริงๆ.."น้ำมนต์หนูลูกยืนเป็นนางแบบอะไรตรงนั้นคะลูก"รตีเดินออกมาเห็นลูกสาวทียืนนิ่งและมองไปทางบ้านโน้น.."ม้าสวัสดีค่ะ หนูคิดว่าจะซื้ออะไรรับขวัญหลานดีค่ะ" ^__^ ถ้าบอกว่ากำลังคิดถึงคำพูดของดินม้าจะถามอีกยิ่งชงให้ชอบดินอยู่ (จะบอกหนูลูกม้านะคะ ^_^)"ใช่ๆม้าลืมเลยค่ะ" แอบถอนหายใจเบาๆพาร์ทข้าวปุ้นหลังจากเหตุการณ์วันนั้นเธอเริ่มสนิทกับลม ปราณนต์ขึ้นมาอีกระด
Last Updated : 2025-01-16
Latest chapter
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนพิเศษ 4... Love you every day..End
พาร์ทจันทร์เจ้า..บางครั้งการหนีก็ไม่ช่วยอะไรเธอไปจากตรงนี้นานพอควรเธอควรกลับในรูปแบบใหม่ได้แล้ว.. ยังไม่หายคิดถึงเธอก็ต้องลาคนที่รักอีกครั้งเพราะที่เธออยู่มีคนรออยู่เช่นกันเธอร่ำลาทุกคนแต่ก่อนที่จะออกไปพี่คิวได้พูดขึ้น.."ไม่รอทักทายเฮียครามหรือจันทร์พี่เขาเป็นหมออยู่นี้นะ.."เป็นหมอหรือค่ะ หมอรักษาสัตว์ไหมปากดีมากซะขนาดนั้น..""หมอรักษาคนนี้แระ ว่าซะเสียเลย"จันทร์ไม่มีเวลาแล้วลาค่ะ..______________หมอคราม วันนี้ผมอยู่เวรดึกลงเวรจบว่าจะเดินไปทักทายน้องสะใภ้ที่ห้องเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้าห้องผมเดินตามเพื่อจะดูว่าใครกัน แต่สิ่งที่ผมได้ยินชัดๆคือ"กรี๊ด จันทร์เจ้าใช่ไหม""ถั่วต้มนะคร๊าบ" ผมแทบจะจับลูกบิดหมุนเข้าไปทันทีแต่พยาบาลทักให้ไปเขียนใบงานก็เลยตามไปดูและเคลียร์กว่าจะเคลียร์จบเห็นหลังเฮียและพี่เลี้ยงไวๆ จากที่ตั้งใจจะเข้าไปก็ทำแค่ยืนฟังอยู่ตรงนั้น..จนได้เธอพูดถึงผม.."ไม่เจอตั้งนานปากดีขึ้นนะ"______________@ในลิฟท์ใช้เวลาจวนเจียนอยากที่พูดแต่เธอไม่อยากเจอเขาคนนั้นชิ่งได้ชิ่งก่อน บอกลาเพื่อนๆใส่แมสสวมแว่นตาดำเดิน
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนพิเศษที่ 3 ต้าวก้อน...น้ำฟ้า .
@หนึ่งสัปดาห์ก่อนคลอดทุกอย่างอยู่ในใจสมบูรณ์พวกผมตั้งหน้าตั้้งตารอ ก่อนหน้าผมลางานจากเฮียคิว ไม่ให้ลาผมก็จะหยุดอยากอยู่กับเมีย...📌"ลุกขึ้นดีๆครับบี๋" น้ำมนต์เข้าสู่วิคสุดท้ายการตั้งครรภ์ลุกขึ้นลำบาญผมเลยค่อยดูแลอยู่ห่างๆ"ขอบคุณค่ะ" ^__^"ไม่เป็นไรครับดินยินดีที่เทคแคร์เสมอรักมนต์นะครับ" ยิ้มให้กับสุดที่รักของเขา"อุ้ยลูกแตะค่ะคงชอบใจแระ""เป็นไงช่วงนี้" นั่งลงข้างๆพร้อมลูบท้องเมียเบาๆ"ยังไงค่ะ" "ช่วงนี้น้ำฟ้าเป็นไงบ้างครับ""คงอยากออกมาวาดลวดลายแล้วค่ะถืบเก่งขึ้น""ทนหน่อยนะ คนดี" แค่อยากซัพพอร์ตใจแค่เธออุ้มท้องก็เหนื่อยแล้ว"ดินปากหวานจังค่ะ""ตรงอื่นก็หวานนะ""พูดบ้าอะไรนี้ออกไปห่างๆเลย" ไอ้คนหื่นไม่เป็นเวล่ำเวลาหันไปสนใจแคทตาล๊อตอุปกรณ์ของลูกน้อยแทน.. (แต่หน้าคุณแม่เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ)______________พาร์ทไอด้าบ่ายโมงชองทุกวันเป็นช่วงเข้านอนของคู่แสบของเธอหลังจากนำเด็กน้อยเข้าที่นอนเธอหยิบแท๊บเล็ตมาเปิดดูของเพื่อจะช๊อปให้หลานสาวคนสวยของเธอ ตึ้ง..Praewfaa : incontrarci più tardi (แล้วเจอกัน (ภาษาอิ
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนพิเศษที่ 2 ..ต้าวก้อน
ในห้องหอ (บ้านหลังเก่าที่ รีโนเวทใหม่หมดเลยทั้งหลัง ).."ขอกอดหน่อยครับ"..หลังจากผู้ใหญ่ให้ศีลให้พรชายหนุ่มเดินมากอดเจ้าสาวของเขาด้วยความคิดถึง... " คิดถึงมนต์กับเจ้าก้อนมากเลยครับ""ดินก็เจอหน้ากันอยู่นี้" ใช่เลยในทุกคืนที่ห่างกันต่าง video call หากันทุกคืน.."แต่มันไม่ได้กอดมนต์ไงครับ" "มนต์ก็คิดถึงดินค่ะ" สาวเจ้าเอาหน้าซบไหล่กว้างทันทีไม่เคยคิดว่าสิ่งที่เธอชอบเธอฝันผู้ชายคนนี้จะเนรมิตให้ได้อย่างที่เธอชอบ .. "ขอบคุณนะที่ทำฝันของมนต์ให้เป็นจริง" ^ __^"ขอบคุณอะไรครับกันหือ" ผมไม่รู้ตัวเลยว่าตอนแอบหลงรักเพื่อนสนิทแบบต้องมนต์ตรา นาทีแรกๆเป็นแบบไหนแต่ ในทุกๆวันต้องหาทางเข้าไปมีส่วนร่วมกับเธอเสมอแม้ว่าจะปากดีย์ไปนิดหนึ่ง เพื่อให้เธอตอบสนองนี๊ดในตัวผม (ผู้หญิงด่าแปลว่ารัก) ป๊าธาสอนมาแบบนี้ ความฝันที่ตัวของภรรยาของวาดฝันผมก็บังเอิญได้ยินเช่นกันแถมกดอัดเสียงไว้ด้วย.."แต่เอ๊ะ..ทำไมรู้ใจจังคะว่ามนต์ชอบแบบนี้" พร้อมกับเงยหน้าขึ้นถาม..ชายหนุ่มได้แค่ยิ้มที่มุมปากยกมือลูบผมเบาๆก้มจูบหน้าผากมนหนึ่งที.. "ความลับครับ".."แต่เอ๊ะเรื่องนี้มีแค่ข้าวกับด้าที่รู้นี้..บอกมาซะดีๆใครบอก"..แต่ว่าเธอ
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนพิเศษ 1... งานแต่ง...ที่ใคร..
หลังจากที่พูดคุยกันทางผู้ใหญ่ก็ได้ฤกษ์ที่แบบว่าไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนั้น แต่ไม่เป็นไรเพื่อลูกสะใภ้คนที่เธอหมายปองเธอจะเนรมิตงานแต่งให้ทันเวลา.."จริงหรือฮ่ะม้า" "ดูเหมือนแม่ชอบพูดโกหกหรือไงหล่ะพี่ดิน""หือ ดินรักม้านะครับ" ร่างสูงของนายพสุธาเดินเข้ากอดมารดาที่บังเกิดเกล้าทันที.."แนะโตแล้วกอดเมียพ่อได้ไง" นายธานินทร์พ่อผู้ที่ปลดระวางทุกอย่างหันมาอยู่หลานตัวแสบของเขานับวันยิ่งหลงเจ้าแฝดหัวปักหัวปรำ"ม้าของดินครับกอดได้เสมอเนอะม้า""ยุด..." เสียงของแฝดน้อยที่เห็นอาหนุ่มกอดหอมคุณย่าของเขาอยู่ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ เขาเลยหอมแก้มแม่เขาสลับกันไปมา สองแสบพากันเดินเข้าหาทุบอาหนุ่มทันที "โอ๊ยๆ.." แกล้งเจ็บก่อนจะผละออกจากคุณแม่แล้วรวบตัวเจ้าแสบคนพี่ ",ทุบอาทำไมครับ""แจ่งจุนย่า" (แย่งคุณย่า) "อาหอมคุณแม่อาอาผิดหรือครับนี้""พิก " (ผิด)"แย่แล้วหอมแม่ของตัวเองผิด งั้นหอมพี่ธามดีกว่า" อาหนุ่มกำลังจะหอมหลานแต่เสียงของเจ้าแสบสวนทางมา"ยุดไย่จอบปู้จาย" กอดอกแล้วทำเชิดใส่คุณอาท่าทางของพี่ธามเรียกเสียงหัวเราะได้มากเลยจนคนอุ้มไปไม่ถูกเลย"ไม่หล่อก็งี้แระหลานเมิน" คุณพ่อสุดหล่อของสองแสบเดินลงมาเห็นล
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 32 เพราะเราคู่กัน 1.1..End
เธอถึงกับอึ้งในสิ่งที่ว่าที่สามีพูด.. "ทุกอย่างที่เธอพูดมันอยู่ในความรู้สึกของเขาที่เก็บไว้ในส่วนลึกของก้นบึ้งของหัวใจ""แฟนมนต์น่ารักที่สุด" ยิ้มตาหยี"ให้พูดใหม่.." ทำหน้าขรึม"พูดใหม่...! " หันหน้ามายิ้มแบบยิงฟันให้"รวนแบบนี้เจ็บตัวไม่น้อยนะครับคุณเมีย".. ผมรวบตัวแฟนสาว (ว่าที่ภรรยา) เพื่ออุ้มขึ้นไปยังห้องนอนของเราทันที..."ดิน..!!" ตกใจในสิ่งที่ได้ยิน.."ครับเมีย" เลิกคิ้วสูงแล้วเหล่ตามอง.."มนต์รักดินนะคะ" ยิ้มหวานแบบสุดใจให้"เก็บคำบอกรักตอนครางใต้ร่างดินเลยครับ" เปิดประตูโดยการใช้มือสัมผัสแล้วผลักเข้าไป.."คิดถึงดินจัง.." "ดินก็คิดถึงมนต์ครับ..ผมวางร่างคนสวยลงบนเตียงนุ่มแบบคิงไซค์เตียงนอนตัวโปรดของผมเอง.. แล้วหันไปกดรีโมทเพื่อปิดระบบประตูและหน้าต่างที่่เปิดทิ้งไว้ทั่วบ้านและไฟที่อยู่ด้านล่างทุกดวงยกเว้นสนามกับโรงจอดรถ ..เดินกลับมาเพื่อสืบสานจังหวะรักด้วยกัน จุดไฟด้วยจูบที่แสนร้อนแรงเพราะห่างเรื่องนี้เข้าสู้เดือนที่สองช่วงเร่งทำproject สองร่างที่พากันนัวเนียได้คูร่หนึ่งจากที่มีเสื้อผ้าเป็นตัวขัดขว้าง ณตอนนี้ไม่เหลือ
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 31 เพราะเราคู่กัน
เธอหันไปมองคนที่ยืนอยู่ด้านหลังเพราะเสียงมันอยู่หลังเธอพอหันมาดูเต็มตัว ดินถอยหลังไปก้าวหนึ่งแล้วย่อตัวลง.." แต่งงานกับดินนะครับบี๋""ลุกขึ้นก่อนดิ""ตอบก่อนครับ".."แค่ที่มนต์แสดงออกมันไม่ชัดเจนอีกหรือ""มันไม่ใช่คำตอบนะที่รัก..""เง้อ...แต่งค่ะ"..จบประโยคนี้ผ้าม่านที่ปิดอยู่กับเลือนออก เธอเห็นแม่ๆกับเพื่อนสนิทของเธอเดินออกมาพร้อมปรบมือแสดงความยินดี"เง้อ มนต์ยินดีด้วยนะ""เนียนนะไม่บอกเรา""เราพึ่งรู้ก่อนหน้ามนต์สองชั่วโมงเอง" ข้าวปุ้นบอกเพื่อนสาว"จริงอ่ะ" มองหน้าเพื่อนคนสนิทแบบไม่อยากเชื่อ"เชื่อข้าวเถอะเพราะดินไม่ได้บอกข้าวครับบี๋""น้ำมนต์มาหาแม่ค่ะ.." มาดามแพรวได้ที่จึงเรียกลูกสะใภ้เลยเธอเดินไปที่โซฟาก่อนถึงย่อตัวคุกเข่าคลานเข้าไปเพราะมีอยู่นั่งอยู่ก่อนถึงแม่ของดิน.. "แม่ดีใจที่สุดได้สิ่งที่หวังไว้ ขอตอนรับเข้าสู่ครอบครัว รุ่งเรืองไพรกิจศาลในสถานะลูกสะใภ้นะคะ""ม้าดินอยากแต่งแล้วมีฤกษ์สะดวกไหมฮ่ะ""ทำเป็นวัยรุ่นใจร้อนไปได้""ที่เฮียคิวยัง ด่วนเลยฮ่ะ""อันนั้นหนูด้าท้องไงลูก""ดีเลยบี๋เราไปปั๊มลูกกันเถอะ" พอเ
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 30 แต่งงานกันไหม
คนเราเมื่อแผนหนึ่งไม่สำเร็จแผนสองก็ตามมาแต่งานนี้ตัวช่วยจะใครได้หล่ะไอ้เพื่อนเกลอแต่คนที่จัดเตรียมจริงๆคือสามแม่ ม้าผม ม้าของบี๋และแม่ของข้าวก็จัดที่บ้านข้างข้าวนั้นแระ..ผมแค่ให้ไอ้ลมพาข้าวไปช๊อปไม่ใช้กลัวข้าวจะรู้ความลับหลอกแค่รู้กันหกคนพอมั้งเดียวจะไม่ตื่นเต้น.."ไปเถอะไปห้างครับ""พอดีม้าสั่งของไว้นั้นนะแล้วม้าไม่ว่างก็เลยวานให้ดินไปรับครับ""อ่อไปกันเถอะ กว่าจะกลับเจอรถติดอีก" เราทั้งคู่พากันออกจากมหาวิทยาลัยไปยังห้างดังย่านเลียบด่วนทันที..."บี๋ลงไปรอในห้างก่อนเดี่ยวดินวนจอดรถเอา""ไม่อะไปกับดินแระจะได้ไม่พัดหลงกัน""ก็ตามใจนึกว่าอยากเดินช็อปดูอะไรก่อน""ยังคิดไม่ออกเลยคิดได้ค่อยช็อปแล้วกัน...ผมใช้เวลาวนหาที่รถจอดไม่นานเพราะวันนี้เป็นวันธรรมดาคนไม่ค่อยมาห้างเท่าไหร่ในช่วงเวลานี้... "รอแป๊ปถามม้าก่อนอยู่ชั้นไหน.."ร้านอะไรอ่ะ""ร้านเพชรครับม้าเอาสร้อยคอมาซ่อม" "แบบบูธหรือช๊อบหล่ะ" เธอเคยมาครั้งหนึ่งตอนเฮียคิวขอให้เลือกแหวนให้ไอด้า.."หือ.บี๋เคยเข้าร้านเพชรหรือ..""เอ้า ผู้หญิงก็ชอบของสวยไปงามแระเนอะถามแปลก..""ห
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 29 รักนะครับ
@ตึกเทคนิคยานยนต์เรื่องโปรเจคผมไม่จำเป็นต้องรอฟังว่าจะผ่านไม่ผ่านเพราะผมมั่นใจว่าต้องผ่านในขณะที่เดินลงมานั้นเหลืออาจารย์ก็ดังตามมา อาจารย์ไตรเทพ (เพื่อนเฮียคิว เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของห้องผม) "นายพสุธาไม่อยู่รอฟังเหรอ""อยู่ไหมอ่ะ ที่ทำมาเฮียช่วยดูให้หมด ไม่ผ่านก็แปลว่าเฮียซื้อเกรดมา""ไอ้นี้..วอนกูตกงานซะงั้น" ผมเป็นถึงเพื่อนประธานรุ่นนายเหนือเมฆเกรดการเรียนก็ต้องเทียบเท่าไอ้นั่นแหละเพราะมันไม่ครบคนที่เกรดต่ำกว่าหรอก.."ไปก่อนนะคร๊าบลวกเพ่"ผมได้แต่ถอนหายใจเพราะว่าหมดไอ้ตัวนี้ไปก็ยังมีไอ้วายุน้องชายคนเล็กของพวกมันอีกคนนึงไอ้ตัวนั้นก็กวนตีนไม่เบาเช่นกัน "หมดไอ้ดินยังมีไอ้ยุต่ออีกเมื่อไหร่จะหมดกรรมกับแก๊งค์นี้สักทีวะ""หมดกรรมไรพี่เทพ" ผมไม่รู้จะตกใจอะไรดีอยู่ๆเสียงไอ้ยุก็ดังขึ้น" เห้ยเป็นสัมภเวสียังไงเนี่ยโผล่มาไม่ให้สุ้มด้วยเสียง""โด่..คนออกจะหล่ออย่างเทพบุตรเรียกสัมภเวสี" ยืนเกาหัวให้สรรพนามของตัวเองที่โดนรุ่นพี่และอาจารย์ว่าให้.."มาทำอะไรตรงนี้เนี่ย""มาหาเฮียดินครับ""ไม่เดินสวนกันเหรอมันที่ออกไปเมื่อตะกี้นี้เอง""เ
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 28 จบแล้วนะเอ่อ
ความตั้งใจของเขาก็นะในเมื่อนายแม่ของรุ่งเรืองไพรกิจศาลเปิดไฟเขียวซะขนาดนี้แล้วเขาคิดว่าระดับมาดามแพรวพรรณคงคุยกับแม่ของสาวเจ้าไปเรียบร้อยแล้วมั้งรีบเก็บโทรศัพท์เครื่องหรู.. พาร์ทน้ำมนต์รู้สึกเหนียวตัวเพราะไอทะเลมันทำให้เธอไม่สบายตัวเอาซะเลยหลังจากลงจากรถมาเธอก็เดินเข้าห้องน้ำหรือทันทีแต่ลืมไปเลยว่ามันเป็นห้องส่วนตัวของแฟนหนุ่มของเธอ"บี๋..ครับ " ผมเดินเข้าห้องมาไม่เห็นร่างบางที่คุ้นตาเอาจริงๆตอนนี้ก็รู้สึกเหนียวตัวไม่น้อยเลยอาบน้ำดีกว่าและคิดว่าด้านในห้องน้ำคนสวยของเขาก็คงอยู่ในนั้นเช่นกัน.."อร๊าย..ดินเปิดเข้ามาทำไมนี้.." เธอกำลังอยู่ในช่วงฮัมเพลงเสียงประตูเปิดเลยหันไปเจอแฟนหนุ่มที่ไม่มีอะไรปิดกั้นเลยถึงขั้นตกใจหนักกว่าเดิม.."จะอาบน้ำครับ" ตอบตามความจริงก็เหนียวตัวไงก็อยากอาบน้ำแหละอยากอาบน้ำกับเมีย.."รอเราอาบเสร็จก่อนดิ" "เข้ามาแล้วก็อาบพร้อมกันเลยจะอายทำไมดินเห็นของมนต์หมดแล้ว" พูดได้หน้าตาเฉยมาก.."ไอ้ดินบ้า.." ไม่รู้ว่าจะอายหรือโมโหก่อนดีนาทีนี้"เรียกไอ้อีกที่จะจับเย คาห้องน้ำครับ" ขู่ก่อนแต่ทำจริงแระจุดประสงค์ที่เข้ามาคือสิ่งนี้
