เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 6 แค่เริ่ม
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-10 19:01:21@บ้านมหาวานิชกุล
เช้ารุ่งขึ้นกว่าจะผ่านคืนที่ว้าวุ่นไปทำเธอนอนไม่หลับเลยตื่นขึ้นมามีอาการแบบมึนๆอึ้นๆหนักมากแต่อาการเจ็บ (กล้ามเนื้ออักเสบทุเลาขึ้นเธอเลยต้องไปมหาลัย)" "ม้าขาวันนี้มนต์ไปเรียนแล้วนะคะ" ^_^ "ดีขึ้นแล้วหรือคะลูก" เธอจำต้องเงยหน้าขึ้นจากช่องแชทที่คุยอยู่กับแพรว.. น้ำมนต์เลยหมุนตัวและเดินให้มารดาดู "คล่องแล้วงับไปนะคะตอนเย็นเจอกัน" ^__^ "ไม่ทานข้าวเช้าหรือลูก" "ยางม่ายหิวอ่า" "..." "คุณต้องมนต์ตราค่ะรู้ไม่ใช่หรอว่ามื้อเช้าเป็นมื้อที่สำคัญที่สุด" เธอไม่โกรธลูกเลยแต่เป็นห่วงซะมากกว่า.. "คุณน้ำมนต์ขารับแซนวิทกับนมไปทานดีไหมค่ะ ป้าเตรียมมาให้" "แซนวิชเหรอค่ะป้านี เอาก็ได้งับ" ^_^ รับก่อนก็ยังดีกว่าโดนดุอีก "งั้นรอแป๊บค่ะ " ร่างท้วมของหญิงสาววัยจะหกสิบแล้วเกินไปหยิบกล่องสีสวยส่งให้ลูกสาวเพื่อนเจ้านาย "ทานให้อร่อยนะคะ ถ้าชอบต่อไปจะทำไว้ให้คะ" "หือ..มนต์เกรงใจค่ะ" "แต่ป้ายินดีรับใช้ค่ะ" ^_^ "งั้นมนต์ไปก่อนนะคะป้านี " ก้มตัวลงไปหอมแก้มแม่เบาๆ "ไปก่อนนะคะคนสวยขาของมนต์" ^__^ "ค่ะเด็กดื้อของม้า" ยกมือลูบผมเบาๆ "ว่าหนูอีกแล้ว " ยู่ปากให้กับแม่.. ในขณะที่สนทนาอยู่ในบ้านเสียงแตรรถก็ดังขึ้น ปิ๊นๆ "เอ้าใครมาบีบแตรหน้าบ้านนี้" เธอเลยชโงกออกไปดูเจอรถ PORSCHE สีน้ำเงินดำของดิน "เป็นบ้าอะไรมาบีบแตรหน้าบ้านคนอื่นนี้ไอ้บ้าดิน" เธอยืนตะโกนด่าเพื่อนชายที่ประตูบ้าน... "น้ำมนต์ลูกไปด่าเพื่อนทำไม ม้าลืมไปค่ะดินบอกจะมารับหนู" "ห๊ะ หนูไปเองได้นะคะ" หันมาคุยกับแม่ทันทีหลังจากแม่บอกกล่าว "ก็ไปทางเดียวกันก็ไปคันเดียวก็ดีนะลูก " เธอคิดว่าดีนะไปทางเดียวกันประหยัดด้วย "สวัสดีดีครับน้ารตี " ก่อนจะหันมาทางเพื่อน "ไปเถอะเดี๋ยวเดี๋ยวรถติด" เธอจะปฎิเสธก็กระไรอยู่มาถึงหน้าบ้านแล้วก็ตามเลยหล่ะกันวันนี้ "อืม..รอแป๊ป" หันไปไหว้ลาป้านีกับแม่ของเธออีกครั้ง "หนูไปเรียนนะคะม้า นะคะป้านี" "มาเราช่วยถือ"ผมเห็นกล่องสีคุ้นตามากมันของบ้านผมนี้ ยิ้มให้ป้านีทันทีเพราะรู้ใจแท้ "ถือกล่องแซนวิชนี้ก็ได้จะทานด้วยก็ได้เราทานไม่หมดหรอก" "มีน้ำใจจริงแม่หญิง เชิญเพคะ" เธอรู้ว่าเพื่อนพูดเล่นแต่ก็แลหางตามอง..แล้วเดินขึ้นรถไปแต่ในขณะเดินทาง เธอพึ่งสังเกตเห็นนิ้วเรียวยาวของเพื่อนมีแต่พลาสเตอร์แปะแผล.. "มือไปโดนอะไรมานั้น" "เป็นห่วงหรือ" ไม่ตอบคำถามแต่ถามต่อเอาเธออึ้งไปไม่ถูกเลย "ปล่าวเห็นติดพลาสเตอร์ ก็เลยถามเฉยๆ" แล้วเธอก็เปิดกล่องแซนวิชหยิบขึ้นมาชิม " หืออร่อยอ่ะ" เธอมัวแต่สนใจของในกล่องแต่คนข้างๆยิ้มหน้าบาน " ทานไหมดินอร่อยนะ" ยกกล่องมาให้เพื่อนดู "ยัยบ๊องเราขับรถอยู่จะให้เอามือที่สกปรกหยิบอาหารหรือไง" เขาไม่ได้คาดหวังว่าน้ำมนต์จะป้อนเขา "มาเราป้อนแสดงน้ำใจที่เมื่อวานมาดูแลเราแม้ว่าจะไม่เต็มใจก็ตาม" พร้อมหยิบตัวที่เป็นทูน่าให้เพราะเพื่อนเธอไม่ทานแฮมชีส " อ้าปากค่ะคุณพสุธา" ผมก็บ้าจี้อ้าปากรับแซนวิชที่ทำเองกะมือก็ชิมจนเอียนเลยหล่ะกว่าจะได้ ไล่ให้เฮียๆป๊าม้าทานหมดแถมโดนสาปอีก "อืมอร่อยดี ชอบไหม" ^_^ "เราเกรงใจป้านีอะ " เธอรู้ป้ามีหน้าที่เยอะมากแต่ป้าก็เจียดเวลามาทำอาหารให้แม่มื้อเช้า+กลางวันเพราะบ้านเขาไม่มีใครทานข้าวเช้าส่วนมากจะทาน breakfast ซะมากกว่า.. " ป้าเขาเต็มใจก็ก็รับน้ำใจเถอะ" " อืม...เอาอีกไหม" หยิบขึ้นมาเหมือนเตรียมยื่นให้ "จะป้อนอีกหรือ" เลิกคิ้วสูง "ก็นายขับรถนี้เราป้อนให้ก็ได้ " "ขออีกคำก็ได้ครับ วานเปิดน้ำให้หน่อย" "พอใช้เราได้ก็ใช้จังเลยนะเรานี้ " "ขอบคุณล่วงหน้าครับคุณต้องมนต์ตรา" ยิ้มพร้อมลิ่วตา ^ __ ^ แต่ในจังหวะที่ยื่นมือป้อนแซนวิชเป็นช่วงรถติดไฟแดง เพื่อนชายของเธอหันหน้ามาเพื่อจะกัดแซนวิชแต่มันดันดูดนิ้วเธอไปด้วย (ช๊อตเลยงานนี้) สายตาคมสบสายตาของฝ่ายตรงข้ามแล้ว ยกยิ้มเบาก่อนหันไปมองด้านหน้าต่อ "นี้น้ำเราเปิดแล้ว" พร้อมยื่นขวดน้ำให้ ทั้งที่มือยังสั่น "ขอบคุณครับ แต่ตะกี้เราขอโทษนะไม่ตั้งใจดูดนิ้วของมนต์อ่ะ" ^_^ "อ่อไม่เป็นไรเราคิดเสียว่าเป็น แมลงสาปเลม" ผมอุตส่าห์สำนึกผิดโดนยอกย้อนว่าเป็น ปีเตอร์หรือ (แมงสาป)ผมจะทำไงดีกับเพื่อนคนนี้นะ พาร์ทรตี เธอรู้สึกเอ๊ะ ตรงที่พี่นีบอกมีแซนวิชคืองานยุ่งขนาดนั้นยังมีเวลาทำอีกหรือแค่เช้ามาก็วุ่นวายกับส้มจี๊ดแล้วกว่าจะมาทางนี้ก็เจ็ดโมงเช้าแล้วมั้ง "พี่นีทำแซนวิชเองหรือค่ะ" "ค่ะ..คุณรตีว่าอะไรนะคะ " ตอนที่เพื่อนเจ้านายถามเธอใจอยู่ในหม้อแกงเลยไม่ได้ยิน "รตีถามว่า พี่นีมีเวลาทำแซนวิชด้วยหรือค่ะแค่มาบ้านรตีก็สอง-สามชัวโมงแล้วกลับไปก็ต้องไปคุมแตงกวาทำความสะอาดห้องอีก ตอนเย็นก็ทำอาหารให้ที่บ้านโน้นแถมเผื่อมาที่นี้อีกแถมส้มจิ๊ดเลิกเรียนก็วุ่นวายอยู่กับหลานทำไมถึงมีเวลาค่ะไม่เหนื่อยหรือไง" เธอร่ายซะยาวเลย "ตอบไม่ถูกเลยค่ะ แต่แซนวิชพี่ไม่ได้ทำค่ะ คุณดินหัดทำค่ะ" "ห๊ะ แซนวิชที่เอามานี้ตาดินทำหรือค่ะ" "ใช่ค่ะ เมื่อวานขอให้พี่สอนค่ะไอ้เราก็นึกว่าอยากทานพอเตรียมของเสร็จก็ทำเองทุกขั้นตอน แต่คนที่เดือดร้อนก็พวกคุณๆค่ะโดนให้ชิมจนเมื่อวานกับข้าวต้องเก็บมาอุ่นใหม่หมดเลย" "แล้วทำไมไม่เอาของเมื่อวานมาให้รตีค่ะจะได้ไม่ทำ" "อ่อคุณคิว คุณครามห่อไปที่ทำงานค่ะ "หา.." "สองคุณกินยากค่ะคือแบบว่าอาหารมีผงชูรสไม่ได้เลยแพ้กันค่ะ" "อ๋อ...แล้วแบบนี้หลานรตีไม่เชื้อแพ้หรือค่ะ" "อันนี้ไม่รู้ค่ะ แต่พี่ของปรุงแกงเขียวหวานอีกนิดนะคะ" พาร์ทดิน พอจบประโยคนั้นผมก็ไม่ได้พูดอะไรต่อจนถึงมหาลัยจอดเทียบหน้าคณะเลย "ทำไมจอดหน้าคณะอ่ะเราบอกจอดตรงโน้นไง" "จอดตรงไหนก็ได้ไหม เป็นอะไร" "เรากลัวกิ๊กดินจะมาเล่นเราดิ" "เราไม่เคยมีกิ๊กและแฟนเราก็ไม่มีและเชื่อว่าถ้าใครมายุ่งกับมนต์ เรารู้ว่ามนต์ไม่ได้อ่อนแอแต่ถ้ามีใครทำบอกเรานะเดียวเราจัดการให้" "หึ..เราไม่อยากเชื่อเดือนคณะวิศวะปีสามไร้แฟน" "ไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อครับคุณต้องมนต์ตรา" "ถามจริงเป็นเกย์ป่ะนี้" "อยากโดนเกย์เยไหมครับเพื่อน" "ไอ้บ้า แค่ถามเฉยๆมายงมาเยอะไรแค่คิดก็หยองวะ" "ลองแล้วจะติดใจนะใหญ่ด้วย" พูดไปยิ้มไปอวยตัวเอง. "อะ..ไอ้บ้าดิน..!! " >\\\< เธออายนะที่มาพูดกึ่งลามกจกเปรตตรงนี้ "ไม่คุยแล้ว " ก้มหน้าปลดล็อคเบลส์เงยหน้าขึ้นเจอจุมพิตกลางหน้าผากมนเบา "ทะ ทำบ้าอะไรของนาย" 0_0 "เป่ากระหม่อมให้แรงกล้าไง " ตอบแบบหน้าตาเฉยๆ พาร์ทข้าวปุ้น เรื่องที่เธอคาใจเธอเลยเดินมาคณะของดินเจอสองเพื่อนซี้ ของดินเลยลองตัดสินใจถาม "ทาย ลมหวัดดี " "อ้าวข้าว หวัดดีลมอะไรหอบสาวคณะคอมมาที่เทคนิคนี้" "เราแค่สงสัยอ่ะ " "สงสัยอะไรครับคุณข้าวปุ้น" "เราขอดูเกียร์เอกเทคนิคหน่อยดิ" "ได้ดิ,"..."แต่เป็นลมนะที่ถอดให้ดู "หึ แบบเดียวที่น้ำมนต์แขวนเลยอ่า" เพราะเธอก็ถอดของตัวเองเทียบไม่ความคล้ายเลย เลขรหัสประจำอาจเรียงกันแต่รหัสคณะไม่มีทางคล้ายกันได้ "สงสัยหล่ะซิ " "อืมดิ วันนั้นมนต์ลุกขึ้นแล้วหายไปเลยไม่รู้ตามหาคนที่เอาเกียร์ไปให้ได้ไหม รุ่นเราเอกตัวมีซิ่วบ้างไหม" "ไม่มีนะ" สองคนนั่งมองหน้าประมวลผลเพราะมีวันหนึ่งน้ำมนต์เดินมาถามหาดินกับพวกเขา "ข้าวเคยได้คำที่ว่า #เกียร์อยู่ใครใจอยู่คนนั้นไหม" ลมถามเพื่อนสาว... "สโลแกนของวิศวะอะนะ" เธอก็เคยได้ยินแถมเห็นสาวคณะอื่นหมายตาใครถ้าคู่กันแล้วหนุ่มวิศวะก็สวมสร้อยให้แปลว่าถูกใจ 👉ในขณะที่ตั้งกลุ่มเมาท์มอยคู่เพื่อนในรถก็ต่างคนต่างกวน👈บทที่เกี่ยวข้อง
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 7 รู้สึกดี
พาร์ทน้ำมนต์เธอคบกับดินไม่ใช่ซิรู้จักกันมาตั้งแต่เกิดตอนอนุบาลกับประถมก็เรียนด้วยกันแต่ม.ต้นเธอเรียนโรงเรียนหญิงล้วน เลยเจอกับไอด้าและข้าวปุ้นซี้แค่ไหนพากันมาต่อมัธยมที่เดียวจนเข้าม.ปลายก็ย้ายมาเรียนที่สหแถมได้เพื่อนใหม่ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับไอด้าคือจันทร์เจ้า ความชอบอะไรคล้ายๆเลยกลายเป็นเพื่อนรักกันเลย สัญญาว่าจะต่อมหาลัยก็เดียวแต่ทว่า... "งั้นเราไปก่อนนะ" ตกผลึกหลายรอบพอรู้สึกตัวชิ่งก่อนเลย.."เลิกแล้วรอด้วยหล่ะวันนี้เฮียไม่มาสอน พาด้าไปตรวจครรภ์นะ" "อืม..เราจบคลาสจะมารอที่ตึกนะ""เดินดีๆหล่ะเดี๋ยวจะสะดุดรักเรา" เขายิ้มให้กับความแพรวพราวเหมือนทีให้เฮียครามสอนมา"ไอ้บ้าดินหยุดพูดเลี่ยนเถอะ หยองวะ" จริงอะเขินแต่ด่ากลบเกลื่อนเดินลงจากรถแบบขนแขนลุกซู่เลย ส่ายหน้าให้กับความมึนของมัน "น้ำมนต์ทางนี้" เธอลงจากรถเพื่อนจะเดินไปตึกของตัวเองแต่เพื่อนสาวเรียกซะก่อนหันไปมองนางนั่งอยู่กับเพทายและปราณนต์" มาแรดไกลสาขานะเรานี้" เดินมาถึงก็แซวเพื่อนปกตไม่เคยเจอที่นี้"โห้ หยุดวันเดียวแรงอ่ะ ดีขึ้นยัง""อืม เดินได้คล่องแล้ว ไปเหอะใกล้เข้าเรียนแล้ว""เอ่อลืมเข้าวิชาจารย์แม่ด้วย" แล้วหันไปทา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-11หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 8 แค่ช่วย
ผมและเพื่อนเดินจ้ำเอาๆเพื่อมาดูว่าใช่ร้านเพื่อนไหมจากที่ได้คือร้านแม่เพื่อนแต่อยากดูให้แน่ใจพอมาก็เห็นตอนที่ผู้ชายง้างมือขึ้นพอดีเลย"หยุดเลยครับ มาทำอะไรในสถานศึกษาแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่ดีนะครับ" กล้าก่อนพ่อสอนไว้ไอ้ดิน.."เรื่องของผู้ใหญ่เด็กไม่ต้องเสือก" ชายวัยสามสิบอัพลูกสมุนหันมาตะโกนบอก.."ผมว่าผู้ใหญ่นั้นแระที่ไม่มีความคิดคือสถานศึกษาแถมคนที่ลุงจะรังแกคือแม่ของเพื่อนผม""ใครเป็นลุงมึงไอ้หนุ่ม" หัวร้อนเลยโดนเรียกลุง"ไม่ให้เรียกลุงจะให้ ปู่กับตาหรือไง""ไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ตบสั่งสอนดีปะวะ" ร่างใหญ่ทะมึนชายสองของสองคนที่มากับคนป้าของข้าวหันมาทางดินกบุ่มของดิน..."ก็ลองแตะลูกชายฮั้วดูซิพื้นที่ๆเจ้านายลื้อดูแลจะหายสาปสูญไปเลยทันที" (เจ้าสัวธานินทร์มาทำธุระที่สน.พอดีเลย)"ใครว่ะ " ชายคนหนึ่งหันไปมองเจอผู้ชายสูงวัยที่หน้าเกรงขามมากคนนั้น.."พวกลื้อไม่รู้จักฮั้วเหรอให้ถามเจ้านายพวกลื้อดูว่ารู้จักนาย ธานินทร์ รุ่งเรืองไพรกิจศาลไหม ..! ""ไอัๆแสง..เจ้าสัวธานินทร์ตัวจริงว่ะ" คนชื่อสอนเคยเห็นและเคยเจอมาก่อนแอบมองและเพ่งมองอยู่นานโพกัสจนรู้.."ใครคือเจ้าสัว..?""ลื้อช่วยบอกเพื่อน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-14หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 9 เผยไต๋
@บ้านมหาวานิชกุลรถหรูของเพื่อนชายแล่นมาจอดเทียบหน้าบ้านเธอ "ขอบพระทัยเพคะท่านชาย" อย่างที่พูดหล่ะทุกครั้งที่ลงจากรถเธอก็จะพูดแบบนี้.. "เข้าบ้านเถอะ" เขาชอบนะที่เพื่อนสาวพูดแบบนี้แต่ทำเสียงแข็งไปงั้นไหมล่ะ "อืม..บายนะ" ยกมือขึ้นโบกสอง-สามทีน้ำมนต์หันหน้าเข้าบ้านทันที..เสียงรถหรูของเพื่อนชายแล่นออกไปฝั่งตรงกันข้ามและไกลพอสมควรเธอหันกลับมามองท้ายรถแล้วถอนหายใจ "เห้ย" (มีในใจเป็นหมื่นแสนล้านคำ) เธอได้ยินประโยชน์นั้นแต่เธอจะพูดได้ไงหล่ะ 👉 #สเป็คเราก็นายไงไรงี้หรือ#👈แต่เมื่อก่อนตัวเธอแอบปลื้มพี่ครามมากปลื้มเพราะพี่เขาเรียนหมอเถอะเธอชอบมองคนหล่อในชุดเสื้อกราวแต่ก็แค่ปลื้มอะนะ..แต่ว่าตอนที่เห็นพี่เขาควงใครหลายๆคนเธอไม่ได้รู้เฟลเลยจริงๆ.."น้ำมนต์หนูลูกยืนเป็นนางแบบอะไรตรงนั้นคะลูก"รตีเดินออกมาเห็นลูกสาวทียืนนิ่งและมองไปทางบ้านโน้น.."ม้าสวัสดีค่ะ หนูคิดว่าจะซื้ออะไรรับขวัญหลานดีค่ะ" ^__^ ถ้าบอกว่ากำลังคิดถึงคำพูดของดินม้าจะถามอีกยิ่งชงให้ชอบดินอยู่ (จะบอกหนูลูกม้านะคะ ^_^)"ใช่ๆม้าลืมเลยค่ะ" แอบถอนหายใจเบาๆพาร์ทข้าวปุ้นหลังจากเหตุการณ์วันนั้นเธอเริ่มสนิทกับลม ปราณนต์ขึ้นมาอีกระด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-16หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 10 ตรงกันใช่ไหม
พาร์ทน้ำมนต์ที่ชิ่งออกมาคือเขินเพื่อนนั้นแระไม่รู้ชงเก่งเกินไปไหม ยิ่งยัยข้าวปุ้นโดนไอ้ชินจังซื้อตัวไปแล้วทั้งนั้นอายเพื่อนไม่เท่าไหร่หรอตอนนั้นน้าวิเดินออกมาพอดีด้วยอยากจะเอาตัวแทรกแผ่นดินหนีเลย แถมโมโหมันมากขนาดผลักยังยิ้ม."อะ ไอ้บ้าดิน..!" "...""คิดถึงหรือเรียกหานี้" เดินตามมาเกือบจะชิดตัวแล้วเลยเอียงหน้าถาม"หึ..เรียกมาด่าง่ายกว่า" ยกมือกอดอกขยับตัวออกห่างแล้วเมินหน้าหนี"อ้าว มนต์เรียกชื่อดินเองนะ" ผมยกยิ้มให้กับความน่ารักตรงหน้า"กลับเหอะ" เธอไม่อยากต่อความเหนื่อยจะต่อกรแล้ว... ผมมองหน้าคนสวยที่อยู่ตรงกันข้ามคือรู้เลยว่าอายเพราะหน้าแดงไปทั่วใบหน้าแล้ว ก็เลยกดรีโมตพร้อมเปิดประตูให้.."เชิญครับคุณน้ำมนต์"ขอบใจย่ะ" เธอรีบเอาตัวเองไปนั่งก่อนเลย.. ปังพาร์ทเพทายพอเพื่อนเดินไปมันก็เดินออกมาพร้อมส่ายหัว.... "ช็อตเด็ดเลยเดือนคณะหอมแก้มสาว""เราว่าต่างคนต่างอ่อนเข้าหากันแล้วหล่ะ" ข้าวปุ้น พูดขึ้นมาจากที่เธอรู้จักเพื่อนมานานแถมเรียนด้วยตั้งแต่อนุบาลอะไม่รู้ซิแปลก.."ข้าวคิดว่างั้นหรือ" ลมกับทายหันมาคุยด้วย"อืม ถ้ามนต์ไม่อะไรกับดิน ป่านนี้ดินโดนถืบแล้วหล่ะ" ข้าวปุ้นยกตัวอย่าง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-18หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 11 คนของใจ
พาร์ทช๊อตฟิลอึ้ง..!! เธอสะตั้นไปเลยกับคำถามนี้จ้องหน้ากับคนตรงกันข้ามทุกทีจะแค่ตีเนียนพอรุกคือ..รุกฆาทของจริง..!"เราขอใช้ความคิดแป๊ป" ก้มหน้าเพราะเขินหรอกเกิดอาการตกผลึกก็ว่าได้"ความรู้สึกนะมนต์ต้องใช้ความคิดหรือ" น้ำมนต์เงยหน้ามองค้อนเพราะเหมือนโดนย้อนศร "มันก็ต้องคิดป่ะอยู่มาขอจีบ ทั้งๆทีไม่มีวี่แววอะไรมาก่อนเลย""ไม่มีวี่แววตรงไหนกัน" เขาว่าเขาชัดเจนนะอยู่นะ"นายบอกชอบเรามานาน กี่วันกี่เดือนกี่ปี" กอดอกแล้วมองหน้าคนตรงหน้า"เราชอบมนต์ มาห้าปี สิบเอ็ดเดือน สิบสี่วันแล้วนะ" "ห๊ะ..!!" อันนั้นมันแต่ตอนกลับเรียม.ปลายแล้วนะนั้นแต่ชอบบ้าบอหรือว่าเธายัยน้ำเน่าตลอด "หึ ไม่ใช่แระ""ความรู้สึกอะมนต์โกหกไม่ได้หรอก""แต่นาย..!" หยุดพูดเมื่อมีสายเรียกเข้ามาพอดีเลยเป็นสายคุณแม่ของเธอ #ม้าขา#" สวัสดีค่ะม้า ""น้ำมนต์ลูกอยู่ไหนค่ะ ""อยู่ก่อนถึงบ้านราวสองกม.ค่ะม้าพอดีมนต์ลืมส่งงานให้ข้าวเลยวานให้ดินจอดรถแล้วถ่ายรูปส่งพร้อมพิมพ์รายละเอียดค่ะ" เธอขออ้างทำงานก่อน.."อ่อค่ะ แม่แค่จะบอกว่า หนูด้าคลอดแล้วค่ะลูก" "ห๊ะ ด้าคลอคแล้วหรือค่ะ""จร้าพึ่งคลอดตอนบ่ายสามนี้เองถ้าจะมาหาหลานอาบน้ำอาบท่ามาก่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-18หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 12 เปิดใจ ...สกินชิบ❤️🔥
พาร์ทน้ำมนต์นาทีนี้บอกไม่ถูกแต่บอกเลยใจเต้นแรงมาก ดินกลับไปเป็นดินตอนประถมเพื่อนที่ค่อยช่วยเธอทุกอย่าง ที่คุยกันไปช่วงเย็นทำเธอรู้สึกผิดเอามาก"เราขอโทษนะที่ตามใจข้าวอะ""หือ ..เรื่องอะไรครับบี๋"เธอเกือบจะลุกพรวดออกจากตักของไอ้คุณแฟนบ้าณ ตอนเวลานี้เลยเปลี่ยนสรรพนามพร้อม.."ดินเรียกมนต์ว่าอะไรนะคะ...!" บี๋ครับ...." "หือ...มนต์ไม่ชินเลยคายชินจังของเรามานะ" ^__^ผมละเกลียดสุดชื่อนี้เฮียนั้นแระเรียกกันจนติดปากเลยจน มือใหญ่จับที่ข้อมือของคนบนตัก "ลองเรียกชินจังอีกทีครับ" ยิ้มก่อนเฉือดนิ่มๆ"ชินจัง.!." เธอโดนรวบมือทั้งสองแล้วดึงเข้ามาเขาก้มจูบทันทีไม่ใช่เหมือนเคยที่แตะแล้วผละออกแต่เธอโดนล็อคท้ายทอยพร้อม กลีบปากหยักบดทาบพร้อมสอดลิ้นเข้าไปคว้านหาความหวานในปากคว้านหาลิ้นบางเกี่ยวก้อยจูบที่เบาบางแต่ละมุนถ่ายทอดเข้าหากัน..ผมใช้ลิ้นไล่ต้อนนานพอสมควรถึงจะละลิ้นร้อนออกจากปากคนสวย "ต่อไปเรียกชินจังอีกดินจะลงโทษด้วยการจูบนะครับบี๋" ^__^"จะจูบเราทำไม่นี้" จะเอามือปิดปากก็ไม่ได้โดนรวบอยู่.. 😱"ก็ทำโทษแฟนครับ แฟนดื้อ" 😤"เอ้า ก็ดินบอกให้เรียกไง. !" เถียงสุดใจเลยตอนนี้"ดินเคยบอกบี๋แล้วว่าดินไม่ช
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 13 เปิดตัว สกินชิบ❤️🔥
พาร์ทน้ำมนต์ในจังหวะที่จัดอาหารรอ ก็แค่อุ่นไมโครเวฟง่ายสุดสำหรับเธอเสียงแจ้งเตือนข้อเข้ามาแบบว่า..จนเธอต้องเดินไปหยิบมาดู "ดินแท๊กไรอ่ะ.." งงอยู่แป๊บหนึ่งกดเข้ามาดู.. 0_0 ไล่อ่านจนครบ โพสต์ig.. ใส่แคปชั่น #ในที่สุดก็เปิดใจ# ไม่พอแท๊กต้องมนตราอีก👈 123k❤️เฮียคิว: นายมันร้ายเฮียคราม: ตกข่าา..📌วายุ: ทิ้งน้อง โป้งเพทาย: พ่อเงาะป่าถอดรูปปราณนต์: Wow ข้าวปุ้น: เพื่อนเราอะไรกันนี้‼️Din👈: @All อาราย..ตาลุกวาวแบบว่าไม่รู้จะโกรธหีือจะอายดี "..." ตั้งสติการสตาร์ทแป๊บ สูดลมหายใจเข้าปอดแล้วเดินไปเคาะประตูน้ำในห้องรับแขก พาร์ทดินมีความสุขอ่ะครับ ฮัมเพลงเบาๆแต่เพืยงไม่นานเสียงใสของแฟนผมก็มาเคาะประตูดังลั่นเลย."ดินออกมาเลย ออกมาเดี่ยวนี้เลย" ผมรอยู่แล้วต้องมีโมเม้นนี้ จริงๆผมใส่กางเกงไปแล้ว หยิบผ้าขนหนูมาพันใหม่แล้วเปิดออกมา "คิดถึงหรือมาเคาะเรียกครับบี๋" เปิดประตูออกมาคนสวยยืนหน้างอรออยู่แต่ก็ตกใจที่ผมยังไม่ได้เปลี่ยนชุด"ออกมาทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าให้ครบหล่ะ""ก็บี๋เรียกให้ดินให้ออกมาเดี๋ยวนี้นะ"พาร์ทน้ำมนต์แทบช๊อค ช๊อคแรกคือโมโหตรงที่ว่าขอไว้ก่อนแต่นี่อะไรโพสต์เลยไม่ปรึกษาเธ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 14 ติดสกินชิบ...📌
พาร์ทสองคุณย่าคนสวยเดินเข้ามาเห็นคุณพ่อคุณแม่มือใหม่คุยกันมันน่ารักดีแท้ "เอาพี่ธามมาให้แม่ค่ะพี่คิว" เธอหันไปมองไอวาที่คิดว่าอิ่มแล้วเลยสะกิดเพื่อนสาว "รตีไปเอาไอวาเถอะแล้วเราพาไปหลานคุยข้างนอกกันคะให้ สามีภรรยาเขาคุยกันดีกว่า""ม้าอย่าแซวดิ""พี่คิวเขินม้าหรือลูก" ลูกชายคนโตวัยยี่สิบหกอีกสามเดือนจะขึ้นตำแหน่งรองประธานของ CADY กรุ๊ปแล้ว เพราะสามีของเธอคุณธานินทร์จะปลดระวางตัวเองมาดูหลานแทนจะดันทายาทรุ่นสองดูแลกิจการ แถมเทอมหน้าเจ้าดินลูกชายคนที่สามกับ (ว่าที่ลูกสะใภ้ มัดมือชกแล้ว) น้ำมนต์ ข้าวปุ้น เพทาย และปราณนต์ก็จะฝึกงานที่บริษัทของสามีเธอเช่นกัน เฮียคิวเตรียมปวดเศียรได้เลย..."ม้าอ่า..." เขาเขินจริงไม่เคยรู้สึกเขินอะไรแบบนี้มาก่อนจีบเมียยังไม่รู้สึกเขินเหมือนเขินบุพการีตอนนี้เลย"พี่คิวหน้าแดง" ไอด้ายกมือปิดปากหัวเราะสามีเบาๆ"หนูด้าครับหยุดหัวเราะเลย" "ม้าไม่อยู่ให้ลูกชายเขินไปกันเถอะรตี วัยรุ่นเขาเขินคนแก่ค่ะ""แต่ว่าชื่อจริงตั้งยังค่ะหรือรอพี่ธา กับท่านทูตมาตั้งหล่ะลูก" รตีเอ่ยถามหลานทั้งสองคน"คุณป๋าบอกให้ป๊าหรือม้าตั้งเลยค่ะ" ไอ้ด้าเคยทักถามพ่อกับแม่แล้วท่านแจ้งมาแบบนี้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20
บทล่าสุด
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 20 ความจริง
พาร์ทดินในขณะที่กำลังรบเร้าให้เฮียเปลี่ยนแต่เฮียก็ไม่เปลี่ยนกำลังคิดและหาวิธีต่างๆนานามีสายเรียกเข้าจากคุณแฟน"ครับบี๋ คิดถึงเหรอถึงโทรมา""ตลกแระ ที่โทรมาเนี่ยจะถามว่าเอาบัตรพนักงานของมนต์ไปทำไม..""ก็ถ้าเวลาคิดถึงที่รักไงจะได้หยิบรูปมาดูครับ""แว๊ะ " มันเลี่ยนมากเลยไม่ไหวไม่เคยเห็นไอ้ดินในเวอร์ชั่นนี้รับไม่ทันรับไม่ได้บอกเลย.."เฮียแพ้ท้องหรือไงไอด้าเพิ่งคลอดลูกเองอีกแล้วหรอ" รู้ทันแหละจะแกล้งเฉยๆ"มีก็ดีสิจะได้ปิดอู่ไปเลย""อ่าดินอยู่กับท่านรองเหรองั้นก็ตามสบายเลยแต่ถ้าลงมาแล้วเอาบัตรมาคืนด้วย" เธอหยุดฟังการสนทนาของสองพี่น้องสักครู่ถึงบอกในสิ่งที่ต้องการไป"เดี๋ยวทำให้ใหม่" พูดขึ้นมาเพราะบัตรพนักงานแผนกกราฟฟิกดีไซน์เป็นคนออกแบบ.."ไม่เอาจะอันเดิม" ไม่มีอะไรหรอกที่บัตรพนักงานมันจะเป็นป้ายแขวนคอน้ำมนต์คือซ่อนอะไรบางอย่างไว้ในซองนั้น"งั้นรอแป๊บเดี๋ยวลงไปให้ไม่ต้องคิดถึงนะ""หยุดมันเลี่ยนมาก" เธอก็วางสายทันทีไม่ไหวจะเคลียร์กับคำพูดตรงนี้"สรุปเฮียไม่ให้ผมย้ายจริงๆหรอ""มันเต็มเข้าใจไหมถ้าดินไปอยู่จะไปอยู่ตรงไหนคิดดู" ชายหนุ่มเลยนั่งนึกถึงบรรยากาศในห้องนั้น "เออว่ะมันมีแค่ ห้าโต๊ะของ
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 19 แก้ข่าว
พาร์ทบัญชาเขาเหมือนเสือติดจั่นจะทำไงได้ล่ะในเมื่อทำตัวเองก็ต้องรับกรรมในสิ่งที่ทำนั่งทานข้าวด้วยความรู้สึกที่ค่อนข้างแย่พอสมควรหลังจากที่ท่านรองเดินมาเจออีพวกลูกหาบก็ตัวรีบแบนตัวเองออกไปทันที...ผมให้จังหวะสองคนนั้นเดินออกไปก่อนแล้วถึงจะเดินตามมาแต่สุดท้ายแล้วก็มาเจอตรงหน้าห้องท่านรองอยู่ดี.. "กำลังจะโทรตามอยู่พอดี" ดิเรกหันไปมองหาคนที่มาทีหลัง.."ครับโทษทีให้รอ" ก้มคำนับคนที่อยู่ตำแหน่งสูงกว่าผมได้แต่มองไม่ตอบอะไรแต่ต้องยกหูเพื่อแจ้งเรื่องพอได้รับอนุญาตก็จัดการบอกกล่าว ..."เข้าไปเลยท่านรองรออยู่""ครับ ครับ ครับ" เป็นคำกล่าวที่พูดขึ้นมาพร้อมกันณ เวลานี้ผมกับลมเดินเข้าไปก่อนรุ่นพี่เพราะอยู่ใกล้ประตู ก่อนเข้าก็ตามมารยาทในสังคมทั่วๆไปก็คือการเคาะประตู..ก๊อกๆขออนุญาตครับ" แล้วทำการเปิดประตูเข้าไปทันที"ยืนทำอะไรอยู่หล่ะตามเข้าไปดิ" ผมเงยหน้าขึ้นหลังจากได้ยินเสียงประตูปิดลงแต่คนที่ก่อเรื่องยังยืนอยู่ตรงหน้าผม"ครับ" ผมเดินจำต้องเข้าไปและเคาะประตูเหมือนสองคนที่ผ่านมา แล้วก็เปิดเข้าไปเช่นกัน@ในห้องพาร์ทเหนือเมฆหลังจากที่คุณดิเรกโทรเข้ามาผมอนุญาตให้คนที่ผมสั่งให้พบเข้าพบเลยเสียงประต
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 18 ข่าวลือ 1.1
@แผนกไอที ก่อนหน้า10นาทีผมก้มดูนาฬิกาข้อมือดูเวลามันใกล้จะเที่ยงแล้วก็เลยชวนทุกคนไปทานข้าวในห้องอาหารของบริษัท"ตอนนี้ใกล้เที่ยงแล้วไปกันเถอะครับเดี๋ยวห้องอาหารเต็มเดี๋ยวจะนั่งกันไม่ครบ""ใช่เราก็ว่าทำไมถึงหิว" ข้าวปุ้นพูดขึ้น"เตงอะหิวบ่อยเผื่อลืม.."มนต์ค่ะนี้เพื่อนนะคะ""ก็เพื่อนไงคะถึงได้แซวหยุดกินบ้างก็ได้ไหนบอกว่าจะ if ไงเรายังไม่เห็นข้าวหยุดกินเลย""งอนวุ้ยว่าเราอ้วนเราไม่ทานข้าวก็ได้""อย่าเลยเดี๋ยวจะมาบ่นว่าหิวข้าว..!หิวข้าว..!หิวข้าว..! เราเหนื่อยกับประโยคนี้สุดๆ"" สองคนนี้สนิทกันชนิดที่ว่าเวลาทะเลาะกันเหมือนคุยกันเล่นยังไงยังงั้นเลย""มนต์ชอบแกล้งข้าวค่ะพี่นัทเห็นข้าวสวยน้อยกว่าแกล้งตลอดเลย""ที่จริงข้าวเป็นคนสวยนะถ้าลดความอ้วนสะนิดกรอบหน้าจะสวยขึ้น""...."" มันยากมากเลย" 👉👈"ตัวเองไม่พยายามมากกว่าเรารู้""มนต์อ่า "...." " โดนจี้จุดเข้าจังๆ"ไปกันเถอะจะได้มีเวลาได้นั่งคุยกันถ้าขืนยังคุยกันอยู่ตรงนี้ก็ได้นั่งทานข้าวแบบรีบแน่ๆเดี๋ยวจุกกันอีก" นัทหัวหน้าแผนกเห็นมายังไม่ขยับกันเลยเวลาก็เคลื่อนไปเรื่อยๆ"คร้า..คร้า.ครับ"@ แคนทีน (พาร์ทปัจจุบัน)พวกผมแผนกไอทีเดินเข้ามาหลัง
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 17 ข่าวลือ
สิ่งแรกที่ทุกคนอยากให้คนอื่นปฏิบัติเหมือนคนทั่วๆไปก็คือไม่บอกว่าเป็นใครมาจากไหนเป็นเพียงนักศึกษาฝึกงานที่ยื่นเอกสารมาจากมหาวิทยาลัยโดยตรง... ในวันแรกของการฝึกงานน้ำมนต์และข้าวปุ้นถูกกส่งมีแผนกไอทีเหมือนโชคจะเข้าข้างเธอเสมอเมื่อหันหน้าไอทีคือพี่รหัสของเธอเอง"พี่นัท (ณิชารีย์) สวัสดีค่ะ"เอ้า น้ำมนต์ นึกว่าใครมาฝึกที่นี้ที่แท้ก็น้องรหัสคนสวยของเจ้เอง" "พี่มาอยู่ CADYนานยังนี้" "ก็มาฝึกงานที่นี่แหละพอดีท่านประธานเขาจะเปิดแผนกนี้พอดีก็เลยอาสาที่จะลงที่นี่เลย""ท่านประธานเจ้าสัวธานินทร์หรือค่ะ""ใช่จ้ะพวกน้ำมนต์กับข้าวปุ้นโชคดีมากเลยนะที่มาเจอท่านรองๆยังถือว่าเป็นคนใจเย็นและใจดีมาก""แปลว่าท่านประธานต้องเนียบมากใช่ไหมพี่นัท""ท่านจะสนับสนุนแค่คนทำงานที่ตั้งใจทำงานแต่คนที่ทำงานเช้าชามเย็นชามท่านให้โอกาสหน่อยนะแต่ถ้าไม่ปรับตัวก็สามเดือนเช็คบิล." สองสาวเจอคนที่รู้จักทำให้ไม่มีปัญหาในเนื้องานเลยแต่กลับสองหนุ่มดันไปเจอคู่อริเก่าซะงั้น@แผนกประกอบรถทายกับลมเดินตามคุณดิเรกมาที่แผนกประกอบรถเพื่อจะมาแนะนำตัวให้กับหัวหน้างานแต่หัวหน้างานกันเป็นคู่อริซะงั้น"คุณบัญชา""ครับคุณเลขา มีอะไรให้รับ
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 16 นักศึกษาฝึกงาน 1.1
ที่บริษัท CADY ทุกคนถูกเรียกตัวเข้าพบท่านประธานคนใหม่ทันทีที่มาถึง...@ฝ่ายบุคคล"สวัสดีค่ะน้องๆนักศึกษาที่น่ารักทุกท่าน วันนี้แค่มารายงานตัวใช่ไหมคะ" หัวหน้าฝ่ายบุคคลอายุสี่สิบอัพเดินออกมารับเด็กๆที่จุดประชาสัมพันธ์"ค่ะ,ครับ" ตอบรับแบบพร้อมเพียง.."พี่ชื่อพี่รดานะคะเป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคลที่นี้้และรับผิดชอบดูแลพวกหนูในช่วงฝึกงาน" ส่งยิ้มให้เด็กรุ่นนี้คืออะไรกันครบกันที่หน้าตาไหมนั้น.."ยินดีที่รู้จักค่ะพี่รดา หนูชื่อน้ำมนต์นะคะ หนูชื่อข้าวปุ้นค่ะ ผมชื่อทายครับ ผมชื่อลม " ผู้ใหญ่ทักเราก็ต้องตอบรับ"ส่วนอีกคนไม่ต้องแนะนำนะคะพี่รู้จักดี" ยิ้มให้ลูกชายคนที่สามของเจ้านาย"พี่รดาก็ให้ผมแนะนำเหมือนเพื่อนๆหน่อยก็ดีนะครับ" กำลังจะพูดโดยคุมกำเนิดเฉยเลย"คุณดินพี่รู้จักคุณดินมาตั้งแต่สมัยยังเป็นละอ่อนแล้วอ่ะค่ะจะแนะนำอีกหรอคะ" มันเป็นความจริงมาก"พี่รดาอยู่ที่นี่นานพอสมควรเลยนะคะ" ข้าวปั้นหันมาสอบถาม"เจ้าสัวถึงจะดุแต่สวัสดิการของที่นี่ทำให้พี่มีบ้านมีรถมีครอบครัวที่อบอุ่นค่ะน้องๆ" ยิ้มให้แบบมิตร"คุณลุงใจดีเสมอค่ะ" น้ำมนต์เอ่ยถึงลุงของเธอ."ในพาร์ทข้างนอกพี่ไม่รู้หรอกว่าท่านเจ้าสัวเป็นยัง
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 15 นักศึกษาฝึกงาน
ผมกลับน้ำมนต์ออกจากบ้านราวเก้าโมงเช้า วันนี้วันหยุดช่วงปิดเทอมวันแรกเลยบางมหาลัยก็ยังไม่ปิดเลยเลือกเดินทางหลังช่วงเวลาเร่งด่วน..@โรงพยาบาลชื่อดังก๊อกๆ"มีใครอยู่ไหมครับ " จริงแล้วก็คนมีมารยาทแระเนอะผมรู้อยู่แล้วว่าเฮียกับซ้อพักห้องไหน.. "เข้าไปอย่าลีลาชินจัง" เป็นเสียงเฮียครามที่ออกเวรแล้วแต่แวะมาลาม้าก่อนกลับบ้าน"อ้าวเฮียไม่หล่อแล้วปากดีแท้""ขี้เหร่ได้แกมาไงไอ้ชินจังคิ้วปลิง" สองพี่น้องคือจะยืนคุยกันอีกนานไหมนั้น "ดินกับพี่ครามทำไรอะหลีกเลยมนต์จะไปหาหลาน" เจอแม่ฟาดเข้าหนึ่งกรุป น้ำมนต์ผลักประตูเข้าไปเห็นสองม้ากำลังเล่นกับสองต้าวแฝดเลยเดินเข้าหา "หูยน่ารักน่าชังหลานน้ามนต์" ก้มมองสองเด็กน้อยก่อนเงยหน้าสวัสดีผู้ใหญ่ "ม้าสวัสดีค่ะน้าแพรวสวัสดีค่ะ เดี๋ยวมนต์มานะคะไปหาไอด้าแป๊บนึง" ^__^"ไอด้าอยู่ด้านในเลยค่ะพึ่งให้นมสองแฝดตะกี้นี้เลย" แม่สามีของด้าเอ่ย"ค่ะเดี่ยวมานะม้า" "ม้าหวัดครับ น้ารตีหวัดดีครับ" ชายหนุ่มเดินตามแฟนเข้ามาเห็นหลังแฟนไวๆ แต่ก็สวัสดีผู้ใหญ่ก่อน "มาได้ซักที่นะเรานี้" แพรวพรรณหันไปมองลูกชายที่กำลังอินเลิฟ"ม้าอ่าก็เมื่อวานน้ารตีบอกบี๋ให้มาวันนี้ไงครับ""แว๊ะ
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 14 ติดสกินชิบ...📌
พาร์ทสองคุณย่าคนสวยเดินเข้ามาเห็นคุณพ่อคุณแม่มือใหม่คุยกันมันน่ารักดีแท้ "เอาพี่ธามมาให้แม่ค่ะพี่คิว" เธอหันไปมองไอวาที่คิดว่าอิ่มแล้วเลยสะกิดเพื่อนสาว "รตีไปเอาไอวาเถอะแล้วเราพาไปหลานคุยข้างนอกกันคะให้ สามีภรรยาเขาคุยกันดีกว่า""ม้าอย่าแซวดิ""พี่คิวเขินม้าหรือลูก" ลูกชายคนโตวัยยี่สิบหกอีกสามเดือนจะขึ้นตำแหน่งรองประธานของ CADY กรุ๊ปแล้ว เพราะสามีของเธอคุณธานินทร์จะปลดระวางตัวเองมาดูหลานแทนจะดันทายาทรุ่นสองดูแลกิจการ แถมเทอมหน้าเจ้าดินลูกชายคนที่สามกับ (ว่าที่ลูกสะใภ้ มัดมือชกแล้ว) น้ำมนต์ ข้าวปุ้น เพทาย และปราณนต์ก็จะฝึกงานที่บริษัทของสามีเธอเช่นกัน เฮียคิวเตรียมปวดเศียรได้เลย..."ม้าอ่า..." เขาเขินจริงไม่เคยรู้สึกเขินอะไรแบบนี้มาก่อนจีบเมียยังไม่รู้สึกเขินเหมือนเขินบุพการีตอนนี้เลย"พี่คิวหน้าแดง" ไอด้ายกมือปิดปากหัวเราะสามีเบาๆ"หนูด้าครับหยุดหัวเราะเลย" "ม้าไม่อยู่ให้ลูกชายเขินไปกันเถอะรตี วัยรุ่นเขาเขินคนแก่ค่ะ""แต่ว่าชื่อจริงตั้งยังค่ะหรือรอพี่ธา กับท่านทูตมาตั้งหล่ะลูก" รตีเอ่ยถามหลานทั้งสองคน"คุณป๋าบอกให้ป๊าหรือม้าตั้งเลยค่ะ" ไอ้ด้าเคยทักถามพ่อกับแม่แล้วท่านแจ้งมาแบบนี้
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 13 เปิดตัว สกินชิบ❤️🔥
พาร์ทน้ำมนต์ในจังหวะที่จัดอาหารรอ ก็แค่อุ่นไมโครเวฟง่ายสุดสำหรับเธอเสียงแจ้งเตือนข้อเข้ามาแบบว่า..จนเธอต้องเดินไปหยิบมาดู "ดินแท๊กไรอ่ะ.." งงอยู่แป๊บหนึ่งกดเข้ามาดู.. 0_0 ไล่อ่านจนครบ โพสต์ig.. ใส่แคปชั่น #ในที่สุดก็เปิดใจ# ไม่พอแท๊กต้องมนตราอีก👈 123k❤️เฮียคิว: นายมันร้ายเฮียคราม: ตกข่าา..📌วายุ: ทิ้งน้อง โป้งเพทาย: พ่อเงาะป่าถอดรูปปราณนต์: Wow ข้าวปุ้น: เพื่อนเราอะไรกันนี้‼️Din👈: @All อาราย..ตาลุกวาวแบบว่าไม่รู้จะโกรธหีือจะอายดี "..." ตั้งสติการสตาร์ทแป๊บ สูดลมหายใจเข้าปอดแล้วเดินไปเคาะประตูน้ำในห้องรับแขก พาร์ทดินมีความสุขอ่ะครับ ฮัมเพลงเบาๆแต่เพืยงไม่นานเสียงใสของแฟนผมก็มาเคาะประตูดังลั่นเลย."ดินออกมาเลย ออกมาเดี่ยวนี้เลย" ผมรอยู่แล้วต้องมีโมเม้นนี้ จริงๆผมใส่กางเกงไปแล้ว หยิบผ้าขนหนูมาพันใหม่แล้วเปิดออกมา "คิดถึงหรือมาเคาะเรียกครับบี๋" เปิดประตูออกมาคนสวยยืนหน้างอรออยู่แต่ก็ตกใจที่ผมยังไม่ได้เปลี่ยนชุด"ออกมาทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าให้ครบหล่ะ""ก็บี๋เรียกให้ดินให้ออกมาเดี๋ยวนี้นะ"พาร์ทน้ำมนต์แทบช๊อค ช๊อคแรกคือโมโหตรงที่ว่าขอไว้ก่อนแต่นี่อะไรโพสต์เลยไม่ปรึกษาเธ
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 12 เปิดใจ ...สกินชิบ❤️🔥
พาร์ทน้ำมนต์นาทีนี้บอกไม่ถูกแต่บอกเลยใจเต้นแรงมาก ดินกลับไปเป็นดินตอนประถมเพื่อนที่ค่อยช่วยเธอทุกอย่าง ที่คุยกันไปช่วงเย็นทำเธอรู้สึกผิดเอามาก"เราขอโทษนะที่ตามใจข้าวอะ""หือ ..เรื่องอะไรครับบี๋"เธอเกือบจะลุกพรวดออกจากตักของไอ้คุณแฟนบ้าณ ตอนเวลานี้เลยเปลี่ยนสรรพนามพร้อม.."ดินเรียกมนต์ว่าอะไรนะคะ...!" บี๋ครับ...." "หือ...มนต์ไม่ชินเลยคายชินจังของเรามานะ" ^__^ผมละเกลียดสุดชื่อนี้เฮียนั้นแระเรียกกันจนติดปากเลยจน มือใหญ่จับที่ข้อมือของคนบนตัก "ลองเรียกชินจังอีกทีครับ" ยิ้มก่อนเฉือดนิ่มๆ"ชินจัง.!." เธอโดนรวบมือทั้งสองแล้วดึงเข้ามาเขาก้มจูบทันทีไม่ใช่เหมือนเคยที่แตะแล้วผละออกแต่เธอโดนล็อคท้ายทอยพร้อม กลีบปากหยักบดทาบพร้อมสอดลิ้นเข้าไปคว้านหาความหวานในปากคว้านหาลิ้นบางเกี่ยวก้อยจูบที่เบาบางแต่ละมุนถ่ายทอดเข้าหากัน..ผมใช้ลิ้นไล่ต้อนนานพอสมควรถึงจะละลิ้นร้อนออกจากปากคนสวย "ต่อไปเรียกชินจังอีกดินจะลงโทษด้วยการจูบนะครับบี๋" ^__^"จะจูบเราทำไม่นี้" จะเอามือปิดปากก็ไม่ได้โดนรวบอยู่.. 😱"ก็ทำโทษแฟนครับ แฟนดื้อ" 😤"เอ้า ก็ดินบอกให้เรียกไง. !" เถียงสุดใจเลยตอนนี้"ดินเคยบอกบี๋แล้วว่าดินไม่ช
