Novels by Luksanawadee Kaewk

พาร์ทดินในขณะที่กำลังรบเร้าให้เฮียเปลี่ยนแต่เฮียก็ไม่เปลี่ยนกำลังคิดและหาวิธีต่างๆนานามีสายเรียกเข้าจากคุณแฟน"ครับบี๋ คิดถึงเหรอถึงโทรมา""ตลกแระ ที่โทรมาเนี่ยจะถามว่าเอาบัตรพนักงานของมนต์ไปทำไม..""ก็ถ้าเวลาคิดถึงที่รักไงจะได้หยิบรูปมาดูครับ""แว๊ะ " มันเลี่ยนมากเลยไม่ไหวไม่เคยเห็นไอ้ดินในเวอร์ชั่นนี้รับไม่ทันรับไม่ได้บอกเลย.."เฮียแพ้ท้องหรือไงไอด้าเพิ่งคลอดลูกเองอีกแล้วหรอ" รู้ทันแหละจะแกล้งเฉยๆ"มีก็ดีสิจะได้ปิดอู่ไปเลย""อ่าดินอยู่กับท่านรองเหรองั้นก็ตามสบายเลยแต่ถ้าลงมาแล้วเอาบัตรมาคืนด้วย" เธอหยุดฟังการสนทนาของสองพี่น้องสักครู่ถึงบอกในสิ่งที่ต้องการไป"เดี๋ยวทำให้ใหม่" พูดขึ้นมาเพราะบัตรพนักงานแผนกกราฟฟิกดีไซน์เป็นคนออกแบบ.."ไม่เอาจะอันเดิม" ไม่มีอะไรหรอกที่บัตรพนักงานมันจะเป็นป้ายแขวนคอน้ำมนต์คือซ่อนอะไรบางอย่างไว้ในซองนั้น"งั้นรอแป๊บเดี๋ยวลงไปให้ไม่ต้องคิดถึงนะ""หยุดมันเลี่ยนมาก" เธอก็วางสายทันทีไม่ไหวจะเคลียร์กับคำพูดตรงนี้"สรุปเฮียไม่ให้ผมย้ายจริงๆหรอ""มันเต็มเข้าใจไหมถ้าดินไปอยู่จะไปอยู่ตรงไหนคิดดู" ชายหนุ่มเลยนั่งนึกถึงบรรยากาศในห้องนั้น "เออว่ะมันมีแค่ ห้าโต๊ะของ

พาร์ทบัญชาเขาเหมือนเสือติดจั่นจะทำไงได้ล่ะในเมื่อทำตัวเองก็ต้องรับกรรมในสิ่งที่ทำนั่งทานข้าวด้วยความรู้สึกที่ค่อนข้างแย่พอสมควรหลังจากที่ท่านรองเดินมาเจออีพวกลูกหาบก็ตัวรีบแบนตัวเองออกไปทันที...ผมให้จังหวะสองคนนั้นเดินออกไปก่อนแล้วถึงจะเดินตามมาแต่สุดท้ายแล้วก็มาเจอตรงหน้าห้องท่านรองอยู่ดี.. "กำลังจะโทรตามอยู่พอดี" ดิเรกหันไปมองหาคนที่มาทีหลัง.."ครับโทษทีให้รอ" ก้มคำนับคนที่อยู่ตำแหน่งสูงกว่าผมได้แต่มองไม่ตอบอะไรแต่ต้องยกหูเพื่อแจ้งเรื่องพอได้รับอนุญาตก็จัดการบอกกล่าว ..."เข้าไปเลยท่านรองรออยู่""ครับ ครับ ครับ" เป็นคำกล่าวที่พูดขึ้นมาพร้อมกันณ เวลานี้ผมกับลมเดินเข้าไปก่อนรุ่นพี่เพราะอยู่ใกล้ประตู ก่อนเข้าก็ตามมารยาทในสังคมทั่วๆไปก็คือการเคาะประตู..ก๊อกๆขออนุญาตครับ" แล้วทำการเปิดประตูเข้าไปทันที"ยืนทำอะไรอยู่หล่ะตามเข้าไปดิ" ผมเงยหน้าขึ้นหลังจากได้ยินเสียงประตูปิดลงแต่คนที่ก่อเรื่องยังยืนอยู่ตรงหน้าผม"ครับ" ผมเดินจำต้องเข้าไปและเคาะประตูเหมือนสองคนที่ผ่านมา แล้วก็เปิดเข้าไปเช่นกัน@ในห้องพาร์ทเหนือเมฆหลังจากที่คุณดิเรกโทรเข้ามาผมอนุญาตให้คนที่ผมสั่งให้พบเข้าพบเลยเสียงประต

@แผนกไอที ก่อนหน้า10นาทีผมก้มดูนาฬิกาข้อมือดูเวลามันใกล้จะเที่ยงแล้วก็เลยชวนทุกคนไปทานข้าวในห้องอาหารของบริษัท"ตอนนี้ใกล้เที่ยงแล้วไปกันเถอะครับเดี๋ยวห้องอาหารเต็มเดี๋ยวจะนั่งกันไม่ครบ""ใช่เราก็ว่าทำไมถึงหิว" ข้าวปุ้นพูดขึ้น"เตงอะหิวบ่อยเผื่อลืม.."มนต์ค่ะนี้เพื่อนนะคะ""ก็เพื่อนไงคะถึงได้แซวหยุดกินบ้างก็ได้ไหนบอกว่าจะ if ไงเรายังไม่เห็นข้าวหยุดกินเลย""งอนวุ้ยว่าเราอ้วนเราไม่ทานข้าวก็ได้""อย่าเลยเดี๋ยวจะมาบ่นว่าหิวข้าว..!หิวข้าว..!หิวข้าว..! เราเหนื่อยกับประโยคนี้สุดๆ"" สองคนนี้สนิทกันชนิดที่ว่าเวลาทะเลาะกันเหมือนคุยกันเล่นยังไงยังงั้นเลย""มนต์ชอบแกล้งข้าวค่ะพี่นัทเห็นข้าวสวยน้อยกว่าแกล้งตลอดเลย""ที่จริงข้าวเป็นคนสวยนะถ้าลดความอ้วนสะนิดกรอบหน้าจะสวยขึ้น""...."" มันยากมากเลย" 👉👈"ตัวเองไม่พยายามมากกว่าเรารู้""มนต์อ่า "...." " โดนจี้จุดเข้าจังๆ"ไปกันเถอะจะได้มีเวลาได้นั่งคุยกันถ้าขืนยังคุยกันอยู่ตรงนี้ก็ได้นั่งทานข้าวแบบรีบแน่ๆเดี๋ยวจุกกันอีก" นัทหัวหน้าแผนกเห็นมายังไม่ขยับกันเลยเวลาก็เคลื่อนไปเรื่อยๆ"คร้า..คร้า.ครับ"@ แคนทีน (พาร์ทปัจจุบัน)พวกผมแผนกไอทีเดินเข้ามาหลัง

สิ่งแรกที่ทุกคนอยากให้คนอื่นปฏิบัติเหมือนคนทั่วๆไปก็คือไม่บอกว่าเป็นใครมาจากไหนเป็นเพียงนักศึกษาฝึกงานที่ยื่นเอกสารมาจากมหาวิทยาลัยโดยตรง... ในวันแรกของการฝึกงานน้ำมนต์และข้าวปุ้นถูกกส่งมีแผนกไอทีเหมือนโชคจะเข้าข้างเธอเสมอเมื่อหันหน้าไอทีคือพี่รหัสของเธอเอง"พี่นัท (ณิชารีย์) สวัสดีค่ะ"เอ้า น้ำมนต์ นึกว่าใครมาฝึกที่นี้ที่แท้ก็น้องรหัสคนสวยของเจ้เอง" "พี่มาอยู่ CADYนานยังนี้" "ก็มาฝึกงานที่นี่แหละพอดีท่านประธานเขาจะเปิดแผนกนี้พอดีก็เลยอาสาที่จะลงที่นี่เลย""ท่านประธานเจ้าสัวธานินทร์หรือค่ะ""ใช่จ้ะพวกน้ำมนต์กับข้าวปุ้นโชคดีมากเลยนะที่มาเจอท่านรองๆยังถือว่าเป็นคนใจเย็นและใจดีมาก""แปลว่าท่านประธานต้องเนียบมากใช่ไหมพี่นัท""ท่านจะสนับสนุนแค่คนทำงานที่ตั้งใจทำงานแต่คนที่ทำงานเช้าชามเย็นชามท่านให้โอกาสหน่อยนะแต่ถ้าไม่ปรับตัวก็สามเดือนเช็คบิล." สองสาวเจอคนที่รู้จักทำให้ไม่มีปัญหาในเนื้องานเลยแต่กลับสองหนุ่มดันไปเจอคู่อริเก่าซะงั้น@แผนกประกอบรถทายกับลมเดินตามคุณดิเรกมาที่แผนกประกอบรถเพื่อจะมาแนะนำตัวให้กับหัวหน้างานแต่หัวหน้างานกันเป็นคู่อริซะงั้น"คุณบัญชา""ครับคุณเลขา มีอะไรให้รับ

ที่บริษัท CADY ทุกคนถูกเรียกตัวเข้าพบท่านประธานคนใหม่ทันทีที่มาถึง...@ฝ่ายบุคคล"สวัสดีค่ะน้องๆนักศึกษาที่น่ารักทุกท่าน วันนี้แค่มารายงานตัวใช่ไหมคะ" หัวหน้าฝ่ายบุคคลอายุสี่สิบอัพเดินออกมารับเด็กๆที่จุดประชาสัมพันธ์"ค่ะ,ครับ" ตอบรับแบบพร้อมเพียง.."พี่ชื่อพี่รดานะคะเป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคลที่นี้้และรับผิดชอบดูแลพวกหนูในช่วงฝึกงาน" ส่งยิ้มให้เด็กรุ่นนี้คืออะไรกันครบกันที่หน้าตาไหมนั้น.."ยินดีที่รู้จักค่ะพี่รดา หนูชื่อน้ำมนต์นะคะ หนูชื่อข้าวปุ้นค่ะ ผมชื่อทายครับ ผมชื่อลม " ผู้ใหญ่ทักเราก็ต้องตอบรับ"ส่วนอีกคนไม่ต้องแนะนำนะคะพี่รู้จักดี" ยิ้มให้ลูกชายคนที่สามของเจ้านาย"พี่รดาก็ให้ผมแนะนำเหมือนเพื่อนๆหน่อยก็ดีนะครับ" กำลังจะพูดโดยคุมกำเนิดเฉยเลย"คุณดินพี่รู้จักคุณดินมาตั้งแต่สมัยยังเป็นละอ่อนแล้วอ่ะค่ะจะแนะนำอีกหรอคะ" มันเป็นความจริงมาก"พี่รดาอยู่ที่นี่นานพอสมควรเลยนะคะ" ข้าวปั้นหันมาสอบถาม"เจ้าสัวถึงจะดุแต่สวัสดิการของที่นี่ทำให้พี่มีบ้านมีรถมีครอบครัวที่อบอุ่นค่ะน้องๆ" ยิ้มให้แบบมิตร"คุณลุงใจดีเสมอค่ะ" น้ำมนต์เอ่ยถึงลุงของเธอ."ในพาร์ทข้างนอกพี่ไม่รู้หรอกว่าท่านเจ้าสัวเป็นยัง

ผมกลับน้ำมนต์ออกจากบ้านราวเก้าโมงเช้า วันนี้วันหยุดช่วงปิดเทอมวันแรกเลยบางมหาลัยก็ยังไม่ปิดเลยเลือกเดินทางหลังช่วงเวลาเร่งด่วน..@โรงพยาบาลชื่อดังก๊อกๆ"มีใครอยู่ไหมครับ " จริงแล้วก็คนมีมารยาทแระเนอะผมรู้อยู่แล้วว่าเฮียกับซ้อพักห้องไหน.. "เข้าไปอย่าลีลาชินจัง" เป็นเสียงเฮียครามที่ออกเวรแล้วแต่แวะมาลาม้าก่อนกลับบ้าน"อ้าวเฮียไม่หล่อแล้วปากดีแท้""ขี้เหร่ได้แกมาไงไอ้ชินจังคิ้วปลิง" สองพี่น้องคือจะยืนคุยกันอีกนานไหมนั้น "ดินกับพี่ครามทำไรอะหลีกเลยมนต์จะไปหาหลาน" เจอแม่ฟาดเข้าหนึ่งกรุป น้ำมนต์ผลักประตูเข้าไปเห็นสองม้ากำลังเล่นกับสองต้าวแฝดเลยเดินเข้าหา "หูยน่ารักน่าชังหลานน้ามนต์" ก้มมองสองเด็กน้อยก่อนเงยหน้าสวัสดีผู้ใหญ่ "ม้าสวัสดีค่ะน้าแพรวสวัสดีค่ะ เดี๋ยวมนต์มานะคะไปหาไอด้าแป๊บนึง" ^__^"ไอด้าอยู่ด้านในเลยค่ะพึ่งให้นมสองแฝดตะกี้นี้เลย" แม่สามีของด้าเอ่ย"ค่ะเดี่ยวมานะม้า" "ม้าหวัดครับ น้ารตีหวัดดีครับ" ชายหนุ่มเดินตามแฟนเข้ามาเห็นหลังแฟนไวๆ แต่ก็สวัสดีผู้ใหญ่ก่อน "มาได้ซักที่นะเรานี้" แพรวพรรณหันไปมองลูกชายที่กำลังอินเลิฟ"ม้าอ่าก็เมื่อวานน้ารตีบอกบี๋ให้มาวันนี้ไงครับ""แว๊ะ