เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 5 จะ...จูบแรก..
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-09 13:35:16หลังจากปิดแชทที่คุยกับพวกกวนประสาทผมเลยเดินมาดูว่าน้ำมนต์หลับไปหรือยัง (ก็ต้องหลับดิให้ยาแก้แพ้ แก้อักเสบแก้ปวด สรรพคุณคือทำให้ง่วงทุกตัว)
ชายหนุ่มเดินเปิดประตูเข้ามาได้เสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของเพื่อนสาวเดินเข้าไปยืนมองอยู่นาน... "ขนาดหลับยังน่ารักเลยเมื่อไหร่จะคุยกับดินดีๆบางครับน้ำมนต์" ผมไม่รู้ว่านานหรือยังที่เราทั้งคู่ฟาดฟันกันด้วยวาจาผมพูดเพราะปิดบังความรู้สึกที่มีให้เพื่อนแต่กับน้ำมนต์พูดเพราะอะไรกันแน่.. ย่อตัวลงนั่งข้างเตียงมือหนาลูบใบหน้าหวานของคนที่เขารักสุดหัวใจ ก้มลงไปจูบปากเรียวบางเบาๆประทับตีตราจอง... ^_^ (ลักจุ๊บเขา) ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปทันทีดูเหมือนว่าเสียงรถของป๊าแล่นมาจอดหน้าบ้านพอดีเลย พาร์ท รตี ตั้งแต่วันที่สามีเสียไปเธอก็ไม่เคยเข้าบริษัทอีกเลยพอเข้ามารับรู้ปัญหามันเยอะมากแทบจะรุมเร้าพอสมควรแต่ยังดีมีแพรวพรรณ (แพรว เพื่อนสนิทของเธอนั่นแหละภรรยาพี่ธานินทร์) นั่งให้กำลังใจอยู่ข้างๆ "รตี อย่าเคลียดเรารู้ว่าตัวเองเป็นอะไรแต่วันนี้ที่ให้มาเพราะผู้ถือหุ้นอยากเห็นรตีแค่นั้นเอง" "แพรวเรา..." ."..."ตั้งแต่สามีเสียไปเธอแทบจะอยากสิ้นลมตามไปด้วยเลยแต่.. ตอนนั้นน้ำมนต์พึ่งอยู่ในวัยที่บอบบางเอามากถ้าเจอเรื่องแย่พร้อมกันเธอไม่รู้ว่าลูกสาวจะเป็นอะไรไปไหม จะมีคนรักลูกสาวเธอเหมือนเธอไหมกัดฟันให้รู้สึกตัวว่าลูกยังต้องมีแม่.. "เทอมหน้าพี่จะให้น้ำมนต์เข้ามาฝึกทุกส่วนในบริษัทนะรตีอย่างน้อยหลานจะได้เรียนรู้ทุกอย่าง" ธานินทร์เดินมาคุยกับหุ้นส่วนใหญ่.. "ค่ะพี่ธา แล้วแต่พี่เลยรตีฝากน้ำมนต์ด้วยนะคะ" "ไม่ต้องห่วงเทอมหน้าเจ้าคิวก็มาดูแทนพี่แล้วหลานคงไม่เกรงเท่าอยู่กับพี่หรอกครับ" ผมจะวางมือเลี้ยงหลานอยู่บ้านนั้นแระอีกสามเดือนหลานปู่ก็คลอดแล้ว "หนูด้าใกล้คลอดแล้วซิแพรว" หันมาคุยกับเพื่อนสนิท "อืม..เราจะเป็นย่าแล้ว รตีตืื่นเต้นอ่าตื่นเต้นกว่าการเป็นแม่คนอีก ไปช่วยเราเลี้ยงเจ้าแฝดนะ" ^__^ "เป็นแฝดด้วย ,,ว๊าว‼️" เธอไม่ออกไปสู่สังคมภายนอกนานแล้วแม่ว่าแม่บ้าน โน้น(พี่นี) จะมาทำอาหารให้ทานทุกเช้าสุดสัปดาห์ก็มาทำความสะอาดให้เธอก็แค่ถามสารทุกข์สุกดิบแค่ของแม่บ้านเท่านั้น บางอาทิตย์ก็มีส้มจิ๊ดมาวิ่งเล่นทำเธอเพลินไปเลย "ใช่แฝดชายหญิงด้วย" แพรวพรรณยิ้มหวานให้เพื่อนสาวในวัยสี่สิบอัพเธอกับรตีอยู่บ้านข้างกันมาแต่เกิดเรียนมหาลัยเดียวกัน รตีเป็นคนสวยมากๆมีแต่ชายหนุ่มาจีบแต่เธอไม่แลเลยไม่รู้พี่วัชทำยังไงถึงชนะใจเธอ พาร์ทดิน... ผมเห็นรถจอดหน้าบ้านนานพอสมควรชายหนุ่มเลยเดินออกไปดูแล้วเคาะกระจก ก๊อกๆ "อ้าวเจ้าดินมาทำไรบ้านน้าเขาอะลูก" เธอเห็นร่างสูงของลูกชายแล้วว่าจะลดกระจกถามพอดีแต่เจ้าลูกชายมาเคาะเสียก่อน "สวัสดีครับน้ารตี ป๊าม้าสวัสดีครับวันนี้ดินหยุดฮ่ะ อาจารย์ยกคลาสพอดีตอนเกือบเที่ยงป้านีทำอาหารให้น้ำมนต์ ดินเลยอาสาเอามาให้ครับ" ^_^ "หือ..ดินนี้นะ" เธอไม่อยากจะเชื่อว่าลูกชายจะอาสา "ป้านีเคี่ยวน้ำซุบให้ม้าอยู่ครับ" "อ๋อ..แบบนี้เอง" เธอลืมเอง..^_^ "ขอบใจดินนะลูกที่อยู่เป็นเพื่อนมนต์นะคะ แล้วลูกสาวน้าหล่ะคะ" "น่าจะยังไม่ตื่นครับดินให้ทานยาทันทีหลังทานข้าว" ก็ใช่ไงเดินไปส่องมาแล้วแถมแอบจุ๊บไปหนึ่งที่อยู่ๆหน้าก็แดงเห่อขึ้นมาเฉยเลย.. "ดินเป็นอะไรครับหน้าแดงเลย" น้าสาวยืนคุยอยู่กับหลานอยู่ดีๆหลานชายหน้าแดงเฉยเลย "คงร้อนอะครับ น้ารตีพึ่งมาถึงเข้าไปพักเถอะครับเดียวดินกลับแล้ว" พูดอะไรก็ได้นาทีนี้กลบเกลื่อนพิรุจ "งั้นอยู่ทานข้าวกับน้าก่อนก็ได้นะลูก" ผมจะปฎิเสธกลัวมีพิรุจ "ได้ครับน้า" หันไปทางแม่ของตัวเองที่นั่งยิ้มอยู่ในรถ "อยู่ทานข้าวคู่น้ารตีเถอะครับพี่ดิน แต่ว่าอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมม้าจะให้ป้านีทำเพิ่มให้คะ" เธอรู้เธอเข้าใจลูกชายมากรู้ด้วยว่าดินชอบน้ำมนต์ แต่เธอไม่ติดนะหลานสาวเธอน่ารักจะตาย "แค่ที่พี่นีทำพอเลยพราว เราเกรงใจอ่ะ" "เกรงใจอะไรกัน รตีเลิกพูดคำนี้เลยเราโตมาด้วยกันเรารู้เราเข้าใจรตีที่สุดต่อไปห้ามปฏิเสธน้ำใจเรานะเราจะเคือง " พูดไปยิ้มไปไม่ได้ขู่เพื่อนแต่เธอรักเพื่อนมากด้วยรู้เห็นทุกอย่างในวันที่เพื่อนจมอยู่กับน้ำตาเธอต้องรวบรวมสี่หนุ่มมาปลอบเพื่อน แม้ว่าตอนนั้นยังเด็กอยู่พามาปลอบน้าอยู่เป็นเพื่อนเล่นกับน้ำมนต์กว่าเพื่อนเธอจะหายเศร้าก็เกือบปีดีที่น้ำมนต์ไม่งอแงหาป๊าของเธอเลย.. " ไปกันครับน้ารตีเข้าบ้านเถอะครับ" ผมยกมือลาป๊าม้าแล้วหันไปพาน้าสาวเข้าบ้านของเธอ พาร์ทน้ำมนต์ ถึงเธอจะง่วงแค่ไหนแต่สิ่งหนึ่งที่เธอเป็นคือเธอมีประสาทสัมผัสที่เร็วมากรู้และได้ยินการเดินเข้ามาของเพื่อนแต่เธอไม่คิดว่า... "ไอ้บ้าดิน..จูบแรกของฉาน" ( >< _ >< ) ลืมตาขึ้นทันทีหลังประตูปิดลงเธอรับรู้ถึงสัมผัสที่ดินลูบแก้มเบาๆและคำพูดประโยคนั้นแต่จูบดิ จูบมาได้ไงตอนนอนไม่ฟินเลย >\\< (ยัยบ้าน้ำมนต์หยุดคิดนะ) เธอนอนไม่หลับรวบรวมสมาธิเดินเข้าห้องน้ำเพื่อแปรงฟันแต่เผลอไปลูบริมฝีบางเบาๆขบเม้มลงมา "เห้อออกจากหัวไปที่เถอะ" ลมหายใจอุ่นรดใบหน้าเธอแล้วคิดว่าไงเธอจะไม่รู้สึกเลยหรือไม่กล้าที่จะลืมตามองพอเจอสัมผัสแค่ทาบเองเธอถึงกับขนลุกซู่เลย "บ้าๆๆ" หลับตาถอนลมหายใจลืมตาอีกครั้ง "ม้ากลับมาแล้วหรือค่ะ" หลังจากล้างหน้าแปรงฟันเธอก็เดินออกจากห้องเห็นร่างสูงของเพื่อนชายพยุงแม่เข้าบ้าน "หยุดตรงนั้นเลยยัยน้ำเน่า เราจะไปรับเธอเอง" "ไม่ต้องเราลงไปได้" "อย่าดื้อดิ โตแล้วนะนั้น" ดินไม่ได้พูดปล่าวเขาพาน้านั่งเสร็จก้าวเท้ายาวๆไปบนบรรไดบ้านชั้นบนแล้วประคองเพื่อน "ข่ะ ขอบใจ" จริงกลัวดินเดินมาอุ้มแต่พอดินมาแค่ประคองตัวให้เดินลงมาก็เบาใจ "ทำไมหน้าแดงน้ำมนตฺฺ์ เป็นไข้หรือ" ตอนที่รวบตัวได้ผมก็จบประคองตอนแรกก็อยากอุ้มแระแต่น้าอยู่ ก้มมองดพื่อนที่หน้าเริ่มแดงนะเรื่อเลยถาม "พูดมาก พาลงไปเร็วๆเลย" "อยากให้เร็วก็ต้องอุ้มลง " เขาพูดแค่ได้ยินสองคน "โอ๊ย...!!" (ในใจเจ็บนะยัยน้ำเน่า) "ดินเป็นอะไรลูก" เธอนั่งมองหนุ่มสาวก่อล้อก่อติกกันทำเธอยิ้มจับคู่เป็นแฟนกันก็ดีนะ น่ารักดี "มดกัดครับ"..จะบอกโดนยัยบ้านี้หยิกก็ไม่ได้แต่หยิกมาได้ตรงหัวนมผม... "แสบมากน้ำมนต์ รอโดนเอาคืนจะหนาว" พูดได้ยินแค่สองคนจริงๆ "เรายังไม่ได้ยังไม่ได้ทำนายเลยนะดิน" มองหน้าตาใสมาก "หยิกนมเราระวังเราดูดนมคืนนะต้องมนต์ตรา" พูดผ่านไรฟัน "ไอ้บ้า" ไม่รู้จะสรรหาอะไรมาด่ากำลังง้างมือทุบหลังมัน "อ้าวจะยืนคุยกันที่ราวบรรไดอีกนานไหมค่ะเด็กๆ" เธอนั่งมองอยู่นานแต่กลัวว่าแกล้งกันไปมาจะตกบรรไดเอาเสียมากกว่า ผมหันไปยิ้มให้น้าสาวแล้วจับแขนน้ำมนต์พาดคอมือข้างนั่งล็อคเอาบางแล้วพาเดินลงเนื้อตัวเพื่อนสาวแมร่งนุ่มนิ่มดีแท้กลิ่นกายของน้ำมนต์แตะจมูกผมอีกแล้ว.. พาร์ทคิว ที่จริงไอ้ดินยังมีคาบเรียนอยู่แต่ผมเป็นห่วงน้องสาวผมเลยให้เพื่อนสนิทที่เป็นอาจารย์สอนวิชาตอนบ่ายของมันยกคลาสเผื่อมันจะมีน้ำใจไปดูแลสาวในใจของมันและมันก็เป็นไปตามแผนของผมเช่นกัน "ไอด้าครับเฮียกลับมาแล้ว" ผมเดินเข้าบ้านมาเจอป๊าม้าแล้วของตัวขึ้นไปพาภรรยาลงมาก่อน "พี่คิวกลับมาแล้วหรือค่ะ" ว่าที่คุณแม่ตอนนี้เข้าสู่เดือนที่เจ็ดแล้วเลยอุ้ยอ้ายพอสมควรนั่งอยู่โซฟากำลังสนใจงานถักอยู่ได้ยินเสียงสามีเลยเงยหน้าขึ้นมา "ทำอะไรอยู่ครับคนดี" "หัดถักเปียให้ ต้าวแฝดค่ะ" ^___^บทที่เกี่ยวข้อง
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 6 แค่เริ่ม
@บ้านมหาวานิชกุลเช้ารุ่งขึ้นกว่าจะผ่านคืนที่ว้าวุ่นไปทำเธอนอนไม่หลับเลยตื่นขึ้นมามีอาการแบบมึนๆอึ้นๆหนักมากแต่อาการเจ็บ (กล้ามเนื้ออักเสบทุเลาขึ้นเธอเลยต้องไปมหาลัย)" "ม้าขาวันนี้มนต์ไปเรียนแล้วนะคะ" ^_^"ดีขึ้นแล้วหรือคะลูก" เธอจำต้องเงยหน้าขึ้นจากช่องแชทที่คุยอยู่กับแพรว..น้ำมนต์เลยหมุนตัวและเดินให้มารดาดู "คล่องแล้วงับไปนะคะตอนเย็นเจอกัน" ^__^"ไม่ทานข้าวเช้าหรือลูก""ยางม่ายหิวอ่า" "..." "คุณต้องมนต์ตราค่ะรู้ไม่ใช่หรอว่ามื้อเช้าเป็นมื้อที่สำคัญที่สุด" เธอไม่โกรธลูกเลยแต่เป็นห่วงซะมากกว่า.."คุณน้ำมนต์ขารับแซนวิทกับนมไปทานดีไหมค่ะ ป้าเตรียมมาให้" "แซนวิชเหรอค่ะป้านี เอาก็ได้งับ" ^_^ รับก่อนก็ยังดีกว่าโดนดุอีก"งั้นรอแป๊บค่ะ " ร่างท้วมของหญิงสาววัยจะหกสิบแล้วเกินไปหยิบกล่องสีสวยส่งให้ลูกสาวเพื่อนเจ้านาย "ทานให้อร่อยนะคะ ถ้าชอบต่อไปจะทำไว้ให้คะ""หือ..มนต์เกรงใจค่ะ""แต่ป้ายินดีรับใช้ค่ะ" ^_^"งั้นมนต์ไปก่อนนะคะป้านี " ก้มตัวลงไปหอมแก้มแม่เบาๆ "ไปก่อนนะคะคนสวยขาของมนต์" ^__^"ค่ะเด็กดื้อของม้า" ยกมือลูบผมเบาๆ"ว่าหนูอีกแล้ว " ยู่ปากให้กับแม่..ในขณะที่สนทนาอยู่ในบ้านเสีย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-10หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 7 รู้สึกดี
พาร์ทน้ำมนต์เธอคบกับดินไม่ใช่ซิรู้จักกันมาตั้งแต่เกิดตอนอนุบาลกับประถมก็เรียนด้วยกันแต่ม.ต้นเธอเรียนโรงเรียนหญิงล้วน เลยเจอกับไอด้าและข้าวปุ้นซี้แค่ไหนพากันมาต่อมัธยมที่เดียวจนเข้าม.ปลายก็ย้ายมาเรียนที่สหแถมได้เพื่อนใหม่ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับไอด้าคือจันทร์เจ้า ความชอบอะไรคล้ายๆเลยกลายเป็นเพื่อนรักกันเลย สัญญาว่าจะต่อมหาลัยก็เดียวแต่ทว่า... "งั้นเราไปก่อนนะ" ตกผลึกหลายรอบพอรู้สึกตัวชิ่งก่อนเลย.."เลิกแล้วรอด้วยหล่ะวันนี้เฮียไม่มาสอน พาด้าไปตรวจครรภ์นะ" "อืม..เราจบคลาสจะมารอที่ตึกนะ""เดินดีๆหล่ะเดี๋ยวจะสะดุดรักเรา" เขายิ้มให้กับความแพรวพราวเหมือนทีให้เฮียครามสอนมา"ไอ้บ้าดินหยุดพูดเลี่ยนเถอะ หยองวะ" จริงอะเขินแต่ด่ากลบเกลื่อนเดินลงจากรถแบบขนแขนลุกซู่เลย ส่ายหน้าให้กับความมึนของมัน "น้ำมนต์ทางนี้" เธอลงจากรถเพื่อนจะเดินไปตึกของตัวเองแต่เพื่อนสาวเรียกซะก่อนหันไปมองนางนั่งอยู่กับเพทายและปราณนต์" มาแรดไกลสาขานะเรานี้" เดินมาถึงก็แซวเพื่อนปกตไม่เคยเจอที่นี้"โห้ หยุดวันเดียวแรงอ่ะ ดีขึ้นยัง""อืม เดินได้คล่องแล้ว ไปเหอะใกล้เข้าเรียนแล้ว""เอ่อลืมเข้าวิชาจารย์แม่ด้วย" แล้วหันไปทา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-11หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 8 แค่ช่วย
ผมและเพื่อนเดินจ้ำเอาๆเพื่อมาดูว่าใช่ร้านเพื่อนไหมจากที่ได้คือร้านแม่เพื่อนแต่อยากดูให้แน่ใจพอมาก็เห็นตอนที่ผู้ชายง้างมือขึ้นพอดีเลย"หยุดเลยครับ มาทำอะไรในสถานศึกษาแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่ดีนะครับ" กล้าก่อนพ่อสอนไว้ไอ้ดิน.."เรื่องของผู้ใหญ่เด็กไม่ต้องเสือก" ชายวัยสามสิบอัพลูกสมุนหันมาตะโกนบอก.."ผมว่าผู้ใหญ่นั้นแระที่ไม่มีความคิดคือสถานศึกษาแถมคนที่ลุงจะรังแกคือแม่ของเพื่อนผม""ใครเป็นลุงมึงไอ้หนุ่ม" หัวร้อนเลยโดนเรียกลุง"ไม่ให้เรียกลุงจะให้ ปู่กับตาหรือไง""ไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ตบสั่งสอนดีปะวะ" ร่างใหญ่ทะมึนชายสองของสองคนที่มากับคนป้าของข้าวหันมาทางดินกบุ่มของดิน..."ก็ลองแตะลูกชายฮั้วดูซิพื้นที่ๆเจ้านายลื้อดูแลจะหายสาปสูญไปเลยทันที" (เจ้าสัวธานินทร์มาทำธุระที่สน.พอดีเลย)"ใครว่ะ " ชายคนหนึ่งหันไปมองเจอผู้ชายสูงวัยที่หน้าเกรงขามมากคนนั้น.."พวกลื้อไม่รู้จักฮั้วเหรอให้ถามเจ้านายพวกลื้อดูว่ารู้จักนาย ธานินทร์ รุ่งเรืองไพรกิจศาลไหม ..! ""ไอัๆแสง..เจ้าสัวธานินทร์ตัวจริงว่ะ" คนชื่อสอนเคยเห็นและเคยเจอมาก่อนแอบมองและเพ่งมองอยู่นานโพกัสจนรู้.."ใครคือเจ้าสัว..?""ลื้อช่วยบอกเพื่อน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-14หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 9 เผยไต๋
@บ้านมหาวานิชกุลรถหรูของเพื่อนชายแล่นมาจอดเทียบหน้าบ้านเธอ "ขอบพระทัยเพคะท่านชาย" อย่างที่พูดหล่ะทุกครั้งที่ลงจากรถเธอก็จะพูดแบบนี้.. "เข้าบ้านเถอะ" เขาชอบนะที่เพื่อนสาวพูดแบบนี้แต่ทำเสียงแข็งไปงั้นไหมล่ะ "อืม..บายนะ" ยกมือขึ้นโบกสอง-สามทีน้ำมนต์หันหน้าเข้าบ้านทันที..เสียงรถหรูของเพื่อนชายแล่นออกไปฝั่งตรงกันข้ามและไกลพอสมควรเธอหันกลับมามองท้ายรถแล้วถอนหายใจ "เห้ย" (มีในใจเป็นหมื่นแสนล้านคำ) เธอได้ยินประโยชน์นั้นแต่เธอจะพูดได้ไงหล่ะ 👉 #สเป็คเราก็นายไงไรงี้หรือ#👈แต่เมื่อก่อนตัวเธอแอบปลื้มพี่ครามมากปลื้มเพราะพี่เขาเรียนหมอเถอะเธอชอบมองคนหล่อในชุดเสื้อกราวแต่ก็แค่ปลื้มอะนะ..แต่ว่าตอนที่เห็นพี่เขาควงใครหลายๆคนเธอไม่ได้รู้เฟลเลยจริงๆ.."น้ำมนต์หนูลูกยืนเป็นนางแบบอะไรตรงนั้นคะลูก"รตีเดินออกมาเห็นลูกสาวทียืนนิ่งและมองไปทางบ้านโน้น.."ม้าสวัสดีค่ะ หนูคิดว่าจะซื้ออะไรรับขวัญหลานดีค่ะ" ^__^ ถ้าบอกว่ากำลังคิดถึงคำพูดของดินม้าจะถามอีกยิ่งชงให้ชอบดินอยู่ (จะบอกหนูลูกม้านะคะ ^_^)"ใช่ๆม้าลืมเลยค่ะ" แอบถอนหายใจเบาๆพาร์ทข้าวปุ้นหลังจากเหตุการณ์วันนั้นเธอเริ่มสนิทกับลม ปราณนต์ขึ้นมาอีกระด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-16หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 10 ตรงกันใช่ไหม
พาร์ทน้ำมนต์ที่ชิ่งออกมาคือเขินเพื่อนนั้นแระไม่รู้ชงเก่งเกินไปไหม ยิ่งยัยข้าวปุ้นโดนไอ้ชินจังซื้อตัวไปแล้วทั้งนั้นอายเพื่อนไม่เท่าไหร่หรอตอนนั้นน้าวิเดินออกมาพอดีด้วยอยากจะเอาตัวแทรกแผ่นดินหนีเลย แถมโมโหมันมากขนาดผลักยังยิ้ม."อะ ไอ้บ้าดิน..!" "...""คิดถึงหรือเรียกหานี้" เดินตามมาเกือบจะชิดตัวแล้วเลยเอียงหน้าถาม"หึ..เรียกมาด่าง่ายกว่า" ยกมือกอดอกขยับตัวออกห่างแล้วเมินหน้าหนี"อ้าว มนต์เรียกชื่อดินเองนะ" ผมยกยิ้มให้กับความน่ารักตรงหน้า"กลับเหอะ" เธอไม่อยากต่อความเหนื่อยจะต่อกรแล้ว... ผมมองหน้าคนสวยที่อยู่ตรงกันข้ามคือรู้เลยว่าอายเพราะหน้าแดงไปทั่วใบหน้าแล้ว ก็เลยกดรีโมตพร้อมเปิดประตูให้.."เชิญครับคุณน้ำมนต์"ขอบใจย่ะ" เธอรีบเอาตัวเองไปนั่งก่อนเลย.. ปังพาร์ทเพทายพอเพื่อนเดินไปมันก็เดินออกมาพร้อมส่ายหัว.... "ช็อตเด็ดเลยเดือนคณะหอมแก้มสาว""เราว่าต่างคนต่างอ่อนเข้าหากันแล้วหล่ะ" ข้าวปุ้น พูดขึ้นมาจากที่เธอรู้จักเพื่อนมานานแถมเรียนด้วยตั้งแต่อนุบาลอะไม่รู้ซิแปลก.."ข้าวคิดว่างั้นหรือ" ลมกับทายหันมาคุยด้วย"อืม ถ้ามนต์ไม่อะไรกับดิน ป่านนี้ดินโดนถืบแล้วหล่ะ" ข้าวปุ้นยกตัวอย่าง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-18หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 11 คนของใจ
พาร์ทช๊อตฟิลอึ้ง..!! เธอสะตั้นไปเลยกับคำถามนี้จ้องหน้ากับคนตรงกันข้ามทุกทีจะแค่ตีเนียนพอรุกคือ..รุกฆาทของจริง..!"เราขอใช้ความคิดแป๊ป" ก้มหน้าเพราะเขินหรอกเกิดอาการตกผลึกก็ว่าได้"ความรู้สึกนะมนต์ต้องใช้ความคิดหรือ" น้ำมนต์เงยหน้ามองค้อนเพราะเหมือนโดนย้อนศร "มันก็ต้องคิดป่ะอยู่มาขอจีบ ทั้งๆทีไม่มีวี่แววอะไรมาก่อนเลย""ไม่มีวี่แววตรงไหนกัน" เขาว่าเขาชัดเจนนะอยู่นะ"นายบอกชอบเรามานาน กี่วันกี่เดือนกี่ปี" กอดอกแล้วมองหน้าคนตรงหน้า"เราชอบมนต์ มาห้าปี สิบเอ็ดเดือน สิบสี่วันแล้วนะ" "ห๊ะ..!!" อันนั้นมันแต่ตอนกลับเรียม.ปลายแล้วนะนั้นแต่ชอบบ้าบอหรือว่าเธายัยน้ำเน่าตลอด "หึ ไม่ใช่แระ""ความรู้สึกอะมนต์โกหกไม่ได้หรอก""แต่นาย..!" หยุดพูดเมื่อมีสายเรียกเข้ามาพอดีเลยเป็นสายคุณแม่ของเธอ #ม้าขา#" สวัสดีค่ะม้า ""น้ำมนต์ลูกอยู่ไหนค่ะ ""อยู่ก่อนถึงบ้านราวสองกม.ค่ะม้าพอดีมนต์ลืมส่งงานให้ข้าวเลยวานให้ดินจอดรถแล้วถ่ายรูปส่งพร้อมพิมพ์รายละเอียดค่ะ" เธอขออ้างทำงานก่อน.."อ่อค่ะ แม่แค่จะบอกว่า หนูด้าคลอดแล้วค่ะลูก" "ห๊ะ ด้าคลอคแล้วหรือค่ะ""จร้าพึ่งคลอดตอนบ่ายสามนี้เองถ้าจะมาหาหลานอาบน้ำอาบท่ามาก่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-18หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 12 เปิดใจ ...สกินชิบ❤️🔥
พาร์ทน้ำมนต์นาทีนี้บอกไม่ถูกแต่บอกเลยใจเต้นแรงมาก ดินกลับไปเป็นดินตอนประถมเพื่อนที่ค่อยช่วยเธอทุกอย่าง ที่คุยกันไปช่วงเย็นทำเธอรู้สึกผิดเอามาก"เราขอโทษนะที่ตามใจข้าวอะ""หือ ..เรื่องอะไรครับบี๋"เธอเกือบจะลุกพรวดออกจากตักของไอ้คุณแฟนบ้าณ ตอนเวลานี้เลยเปลี่ยนสรรพนามพร้อม.."ดินเรียกมนต์ว่าอะไรนะคะ...!" บี๋ครับ...." "หือ...มนต์ไม่ชินเลยคายชินจังของเรามานะ" ^__^ผมละเกลียดสุดชื่อนี้เฮียนั้นแระเรียกกันจนติดปากเลยจน มือใหญ่จับที่ข้อมือของคนบนตัก "ลองเรียกชินจังอีกทีครับ" ยิ้มก่อนเฉือดนิ่มๆ"ชินจัง.!." เธอโดนรวบมือทั้งสองแล้วดึงเข้ามาเขาก้มจูบทันทีไม่ใช่เหมือนเคยที่แตะแล้วผละออกแต่เธอโดนล็อคท้ายทอยพร้อม กลีบปากหยักบดทาบพร้อมสอดลิ้นเข้าไปคว้านหาความหวานในปากคว้านหาลิ้นบางเกี่ยวก้อยจูบที่เบาบางแต่ละมุนถ่ายทอดเข้าหากัน..ผมใช้ลิ้นไล่ต้อนนานพอสมควรถึงจะละลิ้นร้อนออกจากปากคนสวย "ต่อไปเรียกชินจังอีกดินจะลงโทษด้วยการจูบนะครับบี๋" ^__^"จะจูบเราทำไม่นี้" จะเอามือปิดปากก็ไม่ได้โดนรวบอยู่.. 😱"ก็ทำโทษแฟนครับ แฟนดื้อ" 😤"เอ้า ก็ดินบอกให้เรียกไง. !" เถียงสุดใจเลยตอนนี้"ดินเคยบอกบี๋แล้วว่าดินไม่ช
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 13 เปิดตัว สกินชิบ❤️🔥
พาร์ทน้ำมนต์ในจังหวะที่จัดอาหารรอ ก็แค่อุ่นไมโครเวฟง่ายสุดสำหรับเธอเสียงแจ้งเตือนข้อเข้ามาแบบว่า..จนเธอต้องเดินไปหยิบมาดู "ดินแท๊กไรอ่ะ.." งงอยู่แป๊บหนึ่งกดเข้ามาดู.. 0_0 ไล่อ่านจนครบ โพสต์ig.. ใส่แคปชั่น #ในที่สุดก็เปิดใจ# ไม่พอแท๊กต้องมนตราอีก👈 123k❤️เฮียคิว: นายมันร้ายเฮียคราม: ตกข่าา..📌วายุ: ทิ้งน้อง โป้งเพทาย: พ่อเงาะป่าถอดรูปปราณนต์: Wow ข้าวปุ้น: เพื่อนเราอะไรกันนี้‼️Din👈: @All อาราย..ตาลุกวาวแบบว่าไม่รู้จะโกรธหีือจะอายดี "..." ตั้งสติการสตาร์ทแป๊บ สูดลมหายใจเข้าปอดแล้วเดินไปเคาะประตูน้ำในห้องรับแขก พาร์ทดินมีความสุขอ่ะครับ ฮัมเพลงเบาๆแต่เพืยงไม่นานเสียงใสของแฟนผมก็มาเคาะประตูดังลั่นเลย."ดินออกมาเลย ออกมาเดี่ยวนี้เลย" ผมรอยู่แล้วต้องมีโมเม้นนี้ จริงๆผมใส่กางเกงไปแล้ว หยิบผ้าขนหนูมาพันใหม่แล้วเปิดออกมา "คิดถึงหรือมาเคาะเรียกครับบี๋" เปิดประตูออกมาคนสวยยืนหน้างอรออยู่แต่ก็ตกใจที่ผมยังไม่ได้เปลี่ยนชุด"ออกมาทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าให้ครบหล่ะ""ก็บี๋เรียกให้ดินให้ออกมาเดี๋ยวนี้นะ"พาร์ทน้ำมนต์แทบช๊อค ช๊อคแรกคือโมโหตรงที่ว่าขอไว้ก่อนแต่นี่อะไรโพสต์เลยไม่ปรึกษาเธ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20
บทล่าสุด
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 20 ความจริง
พาร์ทดินในขณะที่กำลังรบเร้าให้เฮียเปลี่ยนแต่เฮียก็ไม่เปลี่ยนกำลังคิดและหาวิธีต่างๆนานามีสายเรียกเข้าจากคุณแฟน"ครับบี๋ คิดถึงเหรอถึงโทรมา""ตลกแระ ที่โทรมาเนี่ยจะถามว่าเอาบัตรพนักงานของมนต์ไปทำไม..""ก็ถ้าเวลาคิดถึงที่รักไงจะได้หยิบรูปมาดูครับ""แว๊ะ " มันเลี่ยนมากเลยไม่ไหวไม่เคยเห็นไอ้ดินในเวอร์ชั่นนี้รับไม่ทันรับไม่ได้บอกเลย.."เฮียแพ้ท้องหรือไงไอด้าเพิ่งคลอดลูกเองอีกแล้วหรอ" รู้ทันแหละจะแกล้งเฉยๆ"มีก็ดีสิจะได้ปิดอู่ไปเลย""อ่าดินอยู่กับท่านรองเหรองั้นก็ตามสบายเลยแต่ถ้าลงมาแล้วเอาบัตรมาคืนด้วย" เธอหยุดฟังการสนทนาของสองพี่น้องสักครู่ถึงบอกในสิ่งที่ต้องการไป"เดี๋ยวทำให้ใหม่" พูดขึ้นมาเพราะบัตรพนักงานแผนกกราฟฟิกดีไซน์เป็นคนออกแบบ.."ไม่เอาจะอันเดิม" ไม่มีอะไรหรอกที่บัตรพนักงานมันจะเป็นป้ายแขวนคอน้ำมนต์คือซ่อนอะไรบางอย่างไว้ในซองนั้น"งั้นรอแป๊บเดี๋ยวลงไปให้ไม่ต้องคิดถึงนะ""หยุดมันเลี่ยนมาก" เธอก็วางสายทันทีไม่ไหวจะเคลียร์กับคำพูดตรงนี้"สรุปเฮียไม่ให้ผมย้ายจริงๆหรอ""มันเต็มเข้าใจไหมถ้าดินไปอยู่จะไปอยู่ตรงไหนคิดดู" ชายหนุ่มเลยนั่งนึกถึงบรรยากาศในห้องนั้น "เออว่ะมันมีแค่ ห้าโต๊ะของ
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 19 แก้ข่าว
พาร์ทบัญชาเขาเหมือนเสือติดจั่นจะทำไงได้ล่ะในเมื่อทำตัวเองก็ต้องรับกรรมในสิ่งที่ทำนั่งทานข้าวด้วยความรู้สึกที่ค่อนข้างแย่พอสมควรหลังจากที่ท่านรองเดินมาเจออีพวกลูกหาบก็ตัวรีบแบนตัวเองออกไปทันที...ผมให้จังหวะสองคนนั้นเดินออกไปก่อนแล้วถึงจะเดินตามมาแต่สุดท้ายแล้วก็มาเจอตรงหน้าห้องท่านรองอยู่ดี.. "กำลังจะโทรตามอยู่พอดี" ดิเรกหันไปมองหาคนที่มาทีหลัง.."ครับโทษทีให้รอ" ก้มคำนับคนที่อยู่ตำแหน่งสูงกว่าผมได้แต่มองไม่ตอบอะไรแต่ต้องยกหูเพื่อแจ้งเรื่องพอได้รับอนุญาตก็จัดการบอกกล่าว ..."เข้าไปเลยท่านรองรออยู่""ครับ ครับ ครับ" เป็นคำกล่าวที่พูดขึ้นมาพร้อมกันณ เวลานี้ผมกับลมเดินเข้าไปก่อนรุ่นพี่เพราะอยู่ใกล้ประตู ก่อนเข้าก็ตามมารยาทในสังคมทั่วๆไปก็คือการเคาะประตู..ก๊อกๆขออนุญาตครับ" แล้วทำการเปิดประตูเข้าไปทันที"ยืนทำอะไรอยู่หล่ะตามเข้าไปดิ" ผมเงยหน้าขึ้นหลังจากได้ยินเสียงประตูปิดลงแต่คนที่ก่อเรื่องยังยืนอยู่ตรงหน้าผม"ครับ" ผมเดินจำต้องเข้าไปและเคาะประตูเหมือนสองคนที่ผ่านมา แล้วก็เปิดเข้าไปเช่นกัน@ในห้องพาร์ทเหนือเมฆหลังจากที่คุณดิเรกโทรเข้ามาผมอนุญาตให้คนที่ผมสั่งให้พบเข้าพบเลยเสียงประต
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 18 ข่าวลือ 1.1
@แผนกไอที ก่อนหน้า10นาทีผมก้มดูนาฬิกาข้อมือดูเวลามันใกล้จะเที่ยงแล้วก็เลยชวนทุกคนไปทานข้าวในห้องอาหารของบริษัท"ตอนนี้ใกล้เที่ยงแล้วไปกันเถอะครับเดี๋ยวห้องอาหารเต็มเดี๋ยวจะนั่งกันไม่ครบ""ใช่เราก็ว่าทำไมถึงหิว" ข้าวปุ้นพูดขึ้น"เตงอะหิวบ่อยเผื่อลืม.."มนต์ค่ะนี้เพื่อนนะคะ""ก็เพื่อนไงคะถึงได้แซวหยุดกินบ้างก็ได้ไหนบอกว่าจะ if ไงเรายังไม่เห็นข้าวหยุดกินเลย""งอนวุ้ยว่าเราอ้วนเราไม่ทานข้าวก็ได้""อย่าเลยเดี๋ยวจะมาบ่นว่าหิวข้าว..!หิวข้าว..!หิวข้าว..! เราเหนื่อยกับประโยคนี้สุดๆ"" สองคนนี้สนิทกันชนิดที่ว่าเวลาทะเลาะกันเหมือนคุยกันเล่นยังไงยังงั้นเลย""มนต์ชอบแกล้งข้าวค่ะพี่นัทเห็นข้าวสวยน้อยกว่าแกล้งตลอดเลย""ที่จริงข้าวเป็นคนสวยนะถ้าลดความอ้วนสะนิดกรอบหน้าจะสวยขึ้น""...."" มันยากมากเลย" 👉👈"ตัวเองไม่พยายามมากกว่าเรารู้""มนต์อ่า "...." " โดนจี้จุดเข้าจังๆ"ไปกันเถอะจะได้มีเวลาได้นั่งคุยกันถ้าขืนยังคุยกันอยู่ตรงนี้ก็ได้นั่งทานข้าวแบบรีบแน่ๆเดี๋ยวจุกกันอีก" นัทหัวหน้าแผนกเห็นมายังไม่ขยับกันเลยเวลาก็เคลื่อนไปเรื่อยๆ"คร้า..คร้า.ครับ"@ แคนทีน (พาร์ทปัจจุบัน)พวกผมแผนกไอทีเดินเข้ามาหลัง
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 17 ข่าวลือ
สิ่งแรกที่ทุกคนอยากให้คนอื่นปฏิบัติเหมือนคนทั่วๆไปก็คือไม่บอกว่าเป็นใครมาจากไหนเป็นเพียงนักศึกษาฝึกงานที่ยื่นเอกสารมาจากมหาวิทยาลัยโดยตรง... ในวันแรกของการฝึกงานน้ำมนต์และข้าวปุ้นถูกกส่งมีแผนกไอทีเหมือนโชคจะเข้าข้างเธอเสมอเมื่อหันหน้าไอทีคือพี่รหัสของเธอเอง"พี่นัท (ณิชารีย์) สวัสดีค่ะ"เอ้า น้ำมนต์ นึกว่าใครมาฝึกที่นี้ที่แท้ก็น้องรหัสคนสวยของเจ้เอง" "พี่มาอยู่ CADYนานยังนี้" "ก็มาฝึกงานที่นี่แหละพอดีท่านประธานเขาจะเปิดแผนกนี้พอดีก็เลยอาสาที่จะลงที่นี่เลย""ท่านประธานเจ้าสัวธานินทร์หรือค่ะ""ใช่จ้ะพวกน้ำมนต์กับข้าวปุ้นโชคดีมากเลยนะที่มาเจอท่านรองๆยังถือว่าเป็นคนใจเย็นและใจดีมาก""แปลว่าท่านประธานต้องเนียบมากใช่ไหมพี่นัท""ท่านจะสนับสนุนแค่คนทำงานที่ตั้งใจทำงานแต่คนที่ทำงานเช้าชามเย็นชามท่านให้โอกาสหน่อยนะแต่ถ้าไม่ปรับตัวก็สามเดือนเช็คบิล." สองสาวเจอคนที่รู้จักทำให้ไม่มีปัญหาในเนื้องานเลยแต่กลับสองหนุ่มดันไปเจอคู่อริเก่าซะงั้น@แผนกประกอบรถทายกับลมเดินตามคุณดิเรกมาที่แผนกประกอบรถเพื่อจะมาแนะนำตัวให้กับหัวหน้างานแต่หัวหน้างานกันเป็นคู่อริซะงั้น"คุณบัญชา""ครับคุณเลขา มีอะไรให้รับ
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 16 นักศึกษาฝึกงาน 1.1
ที่บริษัท CADY ทุกคนถูกเรียกตัวเข้าพบท่านประธานคนใหม่ทันทีที่มาถึง...@ฝ่ายบุคคล"สวัสดีค่ะน้องๆนักศึกษาที่น่ารักทุกท่าน วันนี้แค่มารายงานตัวใช่ไหมคะ" หัวหน้าฝ่ายบุคคลอายุสี่สิบอัพเดินออกมารับเด็กๆที่จุดประชาสัมพันธ์"ค่ะ,ครับ" ตอบรับแบบพร้อมเพียง.."พี่ชื่อพี่รดานะคะเป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคลที่นี้้และรับผิดชอบดูแลพวกหนูในช่วงฝึกงาน" ส่งยิ้มให้เด็กรุ่นนี้คืออะไรกันครบกันที่หน้าตาไหมนั้น.."ยินดีที่รู้จักค่ะพี่รดา หนูชื่อน้ำมนต์นะคะ หนูชื่อข้าวปุ้นค่ะ ผมชื่อทายครับ ผมชื่อลม " ผู้ใหญ่ทักเราก็ต้องตอบรับ"ส่วนอีกคนไม่ต้องแนะนำนะคะพี่รู้จักดี" ยิ้มให้ลูกชายคนที่สามของเจ้านาย"พี่รดาก็ให้ผมแนะนำเหมือนเพื่อนๆหน่อยก็ดีนะครับ" กำลังจะพูดโดยคุมกำเนิดเฉยเลย"คุณดินพี่รู้จักคุณดินมาตั้งแต่สมัยยังเป็นละอ่อนแล้วอ่ะค่ะจะแนะนำอีกหรอคะ" มันเป็นความจริงมาก"พี่รดาอยู่ที่นี่นานพอสมควรเลยนะคะ" ข้าวปั้นหันมาสอบถาม"เจ้าสัวถึงจะดุแต่สวัสดิการของที่นี่ทำให้พี่มีบ้านมีรถมีครอบครัวที่อบอุ่นค่ะน้องๆ" ยิ้มให้แบบมิตร"คุณลุงใจดีเสมอค่ะ" น้ำมนต์เอ่ยถึงลุงของเธอ."ในพาร์ทข้างนอกพี่ไม่รู้หรอกว่าท่านเจ้าสัวเป็นยัง
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 15 นักศึกษาฝึกงาน
ผมกลับน้ำมนต์ออกจากบ้านราวเก้าโมงเช้า วันนี้วันหยุดช่วงปิดเทอมวันแรกเลยบางมหาลัยก็ยังไม่ปิดเลยเลือกเดินทางหลังช่วงเวลาเร่งด่วน..@โรงพยาบาลชื่อดังก๊อกๆ"มีใครอยู่ไหมครับ " จริงแล้วก็คนมีมารยาทแระเนอะผมรู้อยู่แล้วว่าเฮียกับซ้อพักห้องไหน.. "เข้าไปอย่าลีลาชินจัง" เป็นเสียงเฮียครามที่ออกเวรแล้วแต่แวะมาลาม้าก่อนกลับบ้าน"อ้าวเฮียไม่หล่อแล้วปากดีแท้""ขี้เหร่ได้แกมาไงไอ้ชินจังคิ้วปลิง" สองพี่น้องคือจะยืนคุยกันอีกนานไหมนั้น "ดินกับพี่ครามทำไรอะหลีกเลยมนต์จะไปหาหลาน" เจอแม่ฟาดเข้าหนึ่งกรุป น้ำมนต์ผลักประตูเข้าไปเห็นสองม้ากำลังเล่นกับสองต้าวแฝดเลยเดินเข้าหา "หูยน่ารักน่าชังหลานน้ามนต์" ก้มมองสองเด็กน้อยก่อนเงยหน้าสวัสดีผู้ใหญ่ "ม้าสวัสดีค่ะน้าแพรวสวัสดีค่ะ เดี๋ยวมนต์มานะคะไปหาไอด้าแป๊บนึง" ^__^"ไอด้าอยู่ด้านในเลยค่ะพึ่งให้นมสองแฝดตะกี้นี้เลย" แม่สามีของด้าเอ่ย"ค่ะเดี่ยวมานะม้า" "ม้าหวัดครับ น้ารตีหวัดดีครับ" ชายหนุ่มเดินตามแฟนเข้ามาเห็นหลังแฟนไวๆ แต่ก็สวัสดีผู้ใหญ่ก่อน "มาได้ซักที่นะเรานี้" แพรวพรรณหันไปมองลูกชายที่กำลังอินเลิฟ"ม้าอ่าก็เมื่อวานน้ารตีบอกบี๋ให้มาวันนี้ไงครับ""แว๊ะ
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 14 ติดสกินชิบ...📌
พาร์ทสองคุณย่าคนสวยเดินเข้ามาเห็นคุณพ่อคุณแม่มือใหม่คุยกันมันน่ารักดีแท้ "เอาพี่ธามมาให้แม่ค่ะพี่คิว" เธอหันไปมองไอวาที่คิดว่าอิ่มแล้วเลยสะกิดเพื่อนสาว "รตีไปเอาไอวาเถอะแล้วเราพาไปหลานคุยข้างนอกกันคะให้ สามีภรรยาเขาคุยกันดีกว่า""ม้าอย่าแซวดิ""พี่คิวเขินม้าหรือลูก" ลูกชายคนโตวัยยี่สิบหกอีกสามเดือนจะขึ้นตำแหน่งรองประธานของ CADY กรุ๊ปแล้ว เพราะสามีของเธอคุณธานินทร์จะปลดระวางตัวเองมาดูหลานแทนจะดันทายาทรุ่นสองดูแลกิจการ แถมเทอมหน้าเจ้าดินลูกชายคนที่สามกับ (ว่าที่ลูกสะใภ้ มัดมือชกแล้ว) น้ำมนต์ ข้าวปุ้น เพทาย และปราณนต์ก็จะฝึกงานที่บริษัทของสามีเธอเช่นกัน เฮียคิวเตรียมปวดเศียรได้เลย..."ม้าอ่า..." เขาเขินจริงไม่เคยรู้สึกเขินอะไรแบบนี้มาก่อนจีบเมียยังไม่รู้สึกเขินเหมือนเขินบุพการีตอนนี้เลย"พี่คิวหน้าแดง" ไอด้ายกมือปิดปากหัวเราะสามีเบาๆ"หนูด้าครับหยุดหัวเราะเลย" "ม้าไม่อยู่ให้ลูกชายเขินไปกันเถอะรตี วัยรุ่นเขาเขินคนแก่ค่ะ""แต่ว่าชื่อจริงตั้งยังค่ะหรือรอพี่ธา กับท่านทูตมาตั้งหล่ะลูก" รตีเอ่ยถามหลานทั้งสองคน"คุณป๋าบอกให้ป๊าหรือม้าตั้งเลยค่ะ" ไอ้ด้าเคยทักถามพ่อกับแม่แล้วท่านแจ้งมาแบบนี้
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 13 เปิดตัว สกินชิบ❤️🔥
พาร์ทน้ำมนต์ในจังหวะที่จัดอาหารรอ ก็แค่อุ่นไมโครเวฟง่ายสุดสำหรับเธอเสียงแจ้งเตือนข้อเข้ามาแบบว่า..จนเธอต้องเดินไปหยิบมาดู "ดินแท๊กไรอ่ะ.." งงอยู่แป๊บหนึ่งกดเข้ามาดู.. 0_0 ไล่อ่านจนครบ โพสต์ig.. ใส่แคปชั่น #ในที่สุดก็เปิดใจ# ไม่พอแท๊กต้องมนตราอีก👈 123k❤️เฮียคิว: นายมันร้ายเฮียคราม: ตกข่าา..📌วายุ: ทิ้งน้อง โป้งเพทาย: พ่อเงาะป่าถอดรูปปราณนต์: Wow ข้าวปุ้น: เพื่อนเราอะไรกันนี้‼️Din👈: @All อาราย..ตาลุกวาวแบบว่าไม่รู้จะโกรธหีือจะอายดี "..." ตั้งสติการสตาร์ทแป๊บ สูดลมหายใจเข้าปอดแล้วเดินไปเคาะประตูน้ำในห้องรับแขก พาร์ทดินมีความสุขอ่ะครับ ฮัมเพลงเบาๆแต่เพืยงไม่นานเสียงใสของแฟนผมก็มาเคาะประตูดังลั่นเลย."ดินออกมาเลย ออกมาเดี่ยวนี้เลย" ผมรอยู่แล้วต้องมีโมเม้นนี้ จริงๆผมใส่กางเกงไปแล้ว หยิบผ้าขนหนูมาพันใหม่แล้วเปิดออกมา "คิดถึงหรือมาเคาะเรียกครับบี๋" เปิดประตูออกมาคนสวยยืนหน้างอรออยู่แต่ก็ตกใจที่ผมยังไม่ได้เปลี่ยนชุด"ออกมาทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าให้ครบหล่ะ""ก็บี๋เรียกให้ดินให้ออกมาเดี๋ยวนี้นะ"พาร์ทน้ำมนต์แทบช๊อค ช๊อคแรกคือโมโหตรงที่ว่าขอไว้ก่อนแต่นี่อะไรโพสต์เลยไม่ปรึกษาเธ
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 12 เปิดใจ ...สกินชิบ❤️🔥
พาร์ทน้ำมนต์นาทีนี้บอกไม่ถูกแต่บอกเลยใจเต้นแรงมาก ดินกลับไปเป็นดินตอนประถมเพื่อนที่ค่อยช่วยเธอทุกอย่าง ที่คุยกันไปช่วงเย็นทำเธอรู้สึกผิดเอามาก"เราขอโทษนะที่ตามใจข้าวอะ""หือ ..เรื่องอะไรครับบี๋"เธอเกือบจะลุกพรวดออกจากตักของไอ้คุณแฟนบ้าณ ตอนเวลานี้เลยเปลี่ยนสรรพนามพร้อม.."ดินเรียกมนต์ว่าอะไรนะคะ...!" บี๋ครับ...." "หือ...มนต์ไม่ชินเลยคายชินจังของเรามานะ" ^__^ผมละเกลียดสุดชื่อนี้เฮียนั้นแระเรียกกันจนติดปากเลยจน มือใหญ่จับที่ข้อมือของคนบนตัก "ลองเรียกชินจังอีกทีครับ" ยิ้มก่อนเฉือดนิ่มๆ"ชินจัง.!." เธอโดนรวบมือทั้งสองแล้วดึงเข้ามาเขาก้มจูบทันทีไม่ใช่เหมือนเคยที่แตะแล้วผละออกแต่เธอโดนล็อคท้ายทอยพร้อม กลีบปากหยักบดทาบพร้อมสอดลิ้นเข้าไปคว้านหาความหวานในปากคว้านหาลิ้นบางเกี่ยวก้อยจูบที่เบาบางแต่ละมุนถ่ายทอดเข้าหากัน..ผมใช้ลิ้นไล่ต้อนนานพอสมควรถึงจะละลิ้นร้อนออกจากปากคนสวย "ต่อไปเรียกชินจังอีกดินจะลงโทษด้วยการจูบนะครับบี๋" ^__^"จะจูบเราทำไม่นี้" จะเอามือปิดปากก็ไม่ได้โดนรวบอยู่.. 😱"ก็ทำโทษแฟนครับ แฟนดื้อ" 😤"เอ้า ก็ดินบอกให้เรียกไง. !" เถียงสุดใจเลยตอนนี้"ดินเคยบอกบี๋แล้วว่าดินไม่ช
