ตอนที่ 5 จะ...จูบแรก..

หลังจากปิดแชทที่คุยกับพวกกวนประสาทผมเลยเดินมาดูว่าน้ำมนต์หลับไปหรือยัง (ก็ต้องหลับดิให้ยาแก้แพ้ แก้อักเสบแก้ปวด สรรพคุณคือทำให้ง่วงทุกตัว)

ชายหนุ่มเดินเปิดประตูเข้ามาได้เสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของเพื่อนสาวเดินเข้าไปยืนมองอยู่นาน...

"ขนาดหลับยังน่ารักเลยเมื่อไหร่จะคุยกับดินดีๆบางครับน้ำมนต์"

ผมไม่รู้ว่านานหรือยังที่เราทั้งคู่ฟาดฟันกันด้วยวาจาผมพูดเพราะปิดบังความรู้สึกที่มีให้เพื่อนแต่กับน้ำมนต์พูดเพราะอะไรกันแน่..

ย่อตัวลงนั่งข้างเตียงมือหนาลูบใบหน้าหวานของคนที่เขารักสุดหัวใจ ก้มลงไปจูบปากเรียวบางเบาๆประทับตีตราจอง... ^_^ (ลักจุ๊บเขา)

ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปทันทีดูเหมือนว่าเสียงรถของป๊าแล่นมาจอดหน้าบ้านพอดีเลย

พาร์ท รตี

ตั้งแต่วันที่สามีเสียไปเธอก็ไม่เคยเข้าบริษัทอีกเลยพอเข้ามารับรู้ปัญหามันเยอะมากแทบจะรุมเร้าพอสมควรแต่ยังดีมีแพรวพรรณ (แพรว เพื่อนสนิทของเธอนั่นแหละภรรยาพี่ธานินทร์) นั่งให้กำลังใจอยู่ข้างๆ

"รตี อย่าเคลียดเรารู้ว่าตัวเองเป็นอะไรแต่วันนี้ที่ให้มาเพราะผู้ถือหุ้นอยากเห็นรตีแค่นั้นเอง"

"แพรวเรา..."

."..."ตั้งแต่สามีเสียไปเธอแทบจะอยากสิ้นลมตามไปด้วยเลยแต่..

ตอนนั้นน้ำมนต์พึ่งอยู่ในวัยที่บอบบางเอามากถ้าเจอเรื่องแย่พร้อมกันเธอไม่รู้ว่าลูกสาวจะเป็นอะไรไปไหม จะมีคนรักลูกสาวเธอเหมือนเธอไหมกัดฟันให้รู้สึกตัวว่าลูกยังต้องมีแม่..

"เทอมหน้าพี่จะให้น้ำมนต์เข้ามาฝึกทุกส่วนในบริษัทนะรตีอย่างน้อยหลานจะได้เรียนรู้ทุกอย่าง" ธานินทร์เดินมาคุยกับหุ้นส่วนใหญ่..

"ค่ะพี่ธา แล้วแต่พี่เลยรตีฝากน้ำมนต์ด้วยนะคะ"

"ไม่ต้องห่วงเทอมหน้าเจ้าคิวก็มาดูแทนพี่แล้วหลานคงไม่เกรงเท่าอยู่กับพี่หรอกครับ" ผมจะวางมือเลี้ยงหลานอยู่บ้านนั้นแระอีกสามเดือนหลานปู่ก็คลอดแล้ว

"หนูด้าใกล้คลอดแล้วซิแพรว" หันมาคุยกับเพื่อนสนิท

"อืม..เราจะเป็นย่าแล้ว รตีตืื่นเต้นอ่าตื่นเต้นกว่าการเป็นแม่คนอีก ไปช่วยเราเลี้ยงเจ้าแฝดนะ" ^__^

"เป็นแฝดด้วย ,,ว๊าว‼️"

เธอไม่ออกไปสู่สังคมภายนอกนานแล้วแม่ว่าแม่บ้าน โน้น(พี่นี) จะมาทำอาหารให้ทานทุกเช้าสุดสัปดาห์ก็มาทำความสะอาดให้เธอก็แค่ถามสารทุกข์สุกดิบแค่ของแม่บ้านเท่านั้น บางอาทิตย์ก็มีส้มจิ๊ดมาวิ่งเล่นทำเธอเพลินไปเลย

"ใช่แฝดชายหญิงด้วย" แพรวพรรณยิ้มหวานให้เพื่อนสาวในวัยสี่สิบอัพเธอกับรตีอยู่บ้านข้างกันมาแต่เกิดเรียนมหาลัยเดียวกัน รตีเป็นคนสวยมากๆมีแต่ชายหนุ่มาจีบแต่เธอไม่แลเลยไม่รู้พี่วัชทำยังไงถึงชนะใจเธอ

พาร์ทดิน...

ผมเห็นรถจอดหน้าบ้านนานพอสมควรชายหนุ่มเลยเดินออกไปดูแล้วเคาะกระจก ก๊อกๆ

"อ้าวเจ้าดินมาทำไรบ้านน้าเขาอะลูก"

เธอเห็นร่างสูงของลูกชายแล้วว่าจะลดกระจกถามพอดีแต่เจ้าลูกชายมาเคาะเสียก่อน

"สวัสดีครับน้ารตี ป๊าม้าสวัสดีครับวันนี้ดินหยุดฮ่ะ อาจารย์ยกคลาสพอดีตอนเกือบเที่ยงป้านีทำอาหารให้น้ำมนต์ ดินเลยอาสาเอามาให้ครับ" ^_^

"หือ..ดินนี้นะ" เธอไม่อยากจะเชื่อว่าลูกชายจะอาสา

"ป้านีเคี่ยวน้ำซุบให้ม้าอยู่ครับ"

"อ๋อ..แบบนี้เอง" เธอลืมเอง..^_^

"ขอบใจดินนะลูกที่อยู่เป็นเพื่อนมนต์นะคะ แล้วลูกสาวน้าหล่ะคะ"

"น่าจะยังไม่ตื่นครับดินให้ทานยาทันทีหลังทานข้าว" ก็ใช่ไงเดินไปส่องมาแล้วแถมแอบจุ๊บไปหนึ่งที่อยู่ๆหน้าก็แดงเห่อขึ้นมาเฉยเลย..

"ดินเป็นอะไรครับหน้าแดงเลย" น้าสาวยืนคุยอยู่กับหลานอยู่ดีๆหลานชายหน้าแดงเฉยเลย

"คงร้อนอะครับ น้ารตีพึ่งมาถึงเข้าไปพักเถอะครับเดียวดินกลับแล้ว" พูดอะไรก็ได้นาทีนี้กลบเกลื่อนพิรุจ

"งั้นอยู่ทานข้าวกับน้าก่อนก็ได้นะลูก"

ผมจะปฎิเสธกลัวมีพิรุจ "ได้ครับน้า" หันไปทางแม่ของตัวเองที่นั่งยิ้มอยู่ในรถ

"อยู่ทานข้าวคู่น้ารตีเถอะครับพี่ดิน แต่ว่าอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมม้าจะให้ป้านีทำเพิ่มให้คะ" เธอรู้เธอเข้าใจลูกชายมากรู้ด้วยว่าดินชอบน้ำมนต์ แต่เธอไม่ติดนะหลานสาวเธอน่ารักจะตาย

"แค่ที่พี่นีทำพอเลยพราว เราเกรงใจอ่ะ"

"เกรงใจอะไรกัน รตีเลิกพูดคำนี้เลยเราโตมาด้วยกันเรารู้เราเข้าใจรตีที่สุดต่อไปห้ามปฏิเสธน้ำใจเรานะเราจะเคือง "

พูดไปยิ้มไปไม่ได้ขู่เพื่อนแต่เธอรักเพื่อนมากด้วยรู้เห็นทุกอย่างในวันที่เพื่อนจมอยู่กับน้ำตาเธอต้องรวบรวมสี่หนุ่มมาปลอบเพื่อน

แม้ว่าตอนนั้นยังเด็กอยู่พามาปลอบน้าอยู่เป็นเพื่อนเล่นกับน้ำมนต์กว่าเพื่อนเธอจะหายเศร้าก็เกือบปีดีที่น้ำมนต์ไม่งอแงหาป๊าของเธอเลย..

" ไปกันครับน้ารตีเข้าบ้านเถอะครับ" ผมยกมือลาป๊าม้าแล้วหันไปพาน้าสาวเข้าบ้านของเธอ

พาร์ทน้ำมนต์

ถึงเธอจะง่วงแค่ไหนแต่สิ่งหนึ่งที่เธอเป็นคือเธอมีประสาทสัมผัสที่เร็วมากรู้และได้ยินการเดินเข้ามาของเพื่อนแต่เธอไม่คิดว่า...

"ไอ้บ้าดิน..จูบแรกของฉาน" ( >< _ >< ) ลืมตาขึ้นทันทีหลังประตูปิดลงเธอรับรู้ถึงสัมผัสที่ดินลูบแก้มเบาๆและคำพูดประโยคนั้นแต่จูบดิ จูบมาได้ไงตอนนอนไม่ฟินเลย >\\< (ยัยบ้าน้ำมนต์หยุดคิดนะ)

เธอนอนไม่หลับรวบรวมสมาธิเดินเข้าห้องน้ำเพื่อแปรงฟันแต่เผลอไปลูบริมฝีบางเบาๆขบเม้มลงมา

"เห้อออกจากหัวไปที่เถอะ" ลมหายใจอุ่นรดใบหน้าเธอแล้วคิดว่าไงเธอจะไม่รู้สึกเลยหรือไม่กล้าที่จะลืมตามองพอเจอสัมผัสแค่ทาบเองเธอถึงกับขนลุกซู่เลย "บ้าๆๆ" หลับตาถอนลมหายใจลืมตาอีกครั้ง

"ม้ากลับมาแล้วหรือค่ะ" หลังจากล้างหน้าแปรงฟันเธอก็เดินออกจากห้องเห็นร่างสูงของเพื่อนชายพยุงแม่เข้าบ้าน

"หยุดตรงนั้นเลยยัยน้ำเน่า เราจะไปรับเธอเอง"

"ไม่ต้องเราลงไปได้"

"อย่าดื้อดิ โตแล้วนะนั้น" ดินไม่ได้พูดปล่าวเขาพาน้านั่งเสร็จก้าวเท้ายาวๆไปบนบรรไดบ้านชั้นบนแล้วประคองเพื่อน

"ข่ะ ขอบใจ" จริงกลัวดินเดินมาอุ้มแต่พอดินมาแค่ประคองตัวให้เดินลงมาก็เบาใจ

"ทำไมหน้าแดงน้ำมนตฺฺ์ เป็นไข้หรือ" ตอนที่รวบตัวได้ผมก็จบประคองตอนแรกก็อยากอุ้มแระแต่น้าอยู่ ก้มมองดพื่อนที่หน้าเริ่มแดงนะเรื่อเลยถาม

"พูดมาก พาลงไปเร็วๆเลย"

"อยากให้เร็วก็ต้องอุ้มลง " เขาพูดแค่ได้ยินสองคน "โอ๊ย...!!" (ในใจเจ็บนะยัยน้ำเน่า)

"ดินเป็นอะไรลูก" เธอนั่งมองหนุ่มสาวก่อล้อก่อติกกันทำเธอยิ้มจับคู่เป็นแฟนกันก็ดีนะ น่ารักดี

"มดกัดครับ"..จะบอกโดนยัยบ้านี้หยิกก็ไม่ได้แต่หยิกมาได้ตรงหัวนมผม...

"แสบมากน้ำมนต์ รอโดนเอาคืนจะหนาว" พูดได้ยินแค่สองคนจริงๆ

"เรายังไม่ได้ยังไม่ได้ทำนายเลยนะดิน" มองหน้าตาใสมาก

"หยิกนมเราระวังเราดูดนมคืนนะต้องมนต์ตรา" พูดผ่านไรฟัน

"ไอ้บ้า" ไม่รู้จะสรรหาอะไรมาด่ากำลังง้างมือทุบหลังมัน

"อ้าวจะยืนคุยกันที่ราวบรรไดอีกนานไหมค่ะเด็กๆ" เธอนั่งมองอยู่นานแต่กลัวว่าแกล้งกันไปมาจะตกบรรไดเอาเสียมากกว่า

ผมหันไปยิ้มให้น้าสาวแล้วจับแขนน้ำมนต์พาดคอมือข้างนั่งล็อคเอาบางแล้วพาเดินลงเนื้อตัวเพื่อนสาวแมร่งนุ่มนิ่มดีแท้กลิ่นกายของน้ำมนต์แตะจมูกผมอีกแล้ว..

พาร์ทคิว

ที่จริงไอ้ดินยังมีคาบเรียนอยู่แต่ผมเป็นห่วงน้องสาวผมเลยให้เพื่อนสนิทที่เป็นอาจารย์สอนวิชาตอนบ่ายของมันยกคลาสเผื่อมันจะมีน้ำใจไปดูแลสาวในใจของมันและมันก็เป็นไปตามแผนของผมเช่นกัน

"ไอด้าครับเฮียกลับมาแล้ว" ผมเดินเข้าบ้านมาเจอป๊าม้าแล้วของตัวขึ้นไปพาภรรยาลงมาก่อน

"พี่คิวกลับมาแล้วหรือค่ะ" ว่าที่คุณแม่ตอนนี้เข้าสู่เดือนที่เจ็ดแล้วเลยอุ้ยอ้ายพอสมควรนั่งอยู่โซฟากำลังสนใจงานถักอยู่ได้ยินเสียงสามีเลยเงยหน้าขึ้นมา

"ทำอะไรอยู่ครับคนดี"

"หัดถักเปียให้ ต้าวแฝดค่ะ" ^___^