LOGINShare
ตอนที่ 30 แต่งงานกันไหม
Last Updated:
2025-02-22 01:15:57คนเราเมื่อแผนหนึ่งไม่สำเร็จแผนสองก็ตามมาแต่งานนี้ตัวช่วยจะใครได้หล่ะไอ้เพื่อนเกลอแต่คนที่จัดเตรียมจริงๆคือสามแม่ ม้าผม ม้าของบี๋และแม่ของข้าวก็จัดที่บ้านข้างข้าวนั้นแระ..
ผมแค่ให้ไอ้ลมพาข้าวไปช๊อปไม่ใช้กลัวข้าวจะรู้ความลับหลอกแค่รู้กันหกคนพอมั้งเดียวจะไม่ตื่นเต้น.."ไปเถอะไปห้างครับ""พอดีม้าสั่งของไว้นั้นนะแล้วม้าไม่ว่างก็เลยวานให้ดินไปรับครับ""อ่อไปกันเถอะ กว่าจะกลับเจอรถติดอีก" เราทั้งคู่พากันออกจากมหาวิทยาลัยไปยังห้างดังย่านเลียบด่วนทันที..."บี๋ลงไปรอในห้างก่อนเดี่ยวดินวนจอดรถเอา""ไม่อะไปกับดินแระจะได้ไม่พัดหลงกัน""ก็ตามใจนึกว่าอยากเดินช็อปดูอะไรก่อน""ยังคิดไม่ออกเลยคิดได้ค่อยช็อปแล้วกัน...ผมใช้เวลาวนหาที่รถจอดไม่นานเพราะวันนี้เป็นวันธรรมดาคนไม่ค่อยมาห้างเท่าไหร่ในช่วงเวลานี้... "รอแป๊ปถามม้าก่อนอยู่ชั้นไหน.."ร้านอะไรอ่ะ""ร้านเพชรครับม้าเอาสร้อยคอมาซ่อม""แบบบูธหรือช๊อบหล่ะ" เธอเคยมาครั้งหนึ่งตอนเฮียคิวขอให้เลือกแหวนให้ไอด้า.."หือ.บี๋เคยเข้าร้านเพชรหรือ..""เอ้า ผู้หญิงก็ชอบของสวยไปงามแระเนอะถามแปลก..""ห
Related chapters
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ บทนำ...
@มหาวิทยาลัยJKณ..ม้าหินอ่อนด้านหน้าตึกวิศวะเอกวิทย์คอมกับสองเพือนซี้ที่ไม่รู้ว่าไปผูกรักผูกชะตากันมาแค่ชาติปางไหน."งานเยอะมากอะ เป็นท้ออะ" "..." ข้าวปุ้นสาวร่างท้วมแค่ท้วมแระไม่อ้วนเลยซักนิด.. ^__^ บ่นขึ้นมาแบบว่าก็เธอเรียนไม่เก่งเลยถ้าเทียบกับเพื่อนรักของเธอจริงๆอยากจะซิ่วทุกปีแต่อีนางเพื่อนคนดีย์ของเธอนี้ก็เข็นเธอกลับมาได้ทุกครั้งไป.."ข้าวจะบ่นทุกรอบที่งานเยอะเลยหรือไงนี้ " น้ำมนต์สาวสวยหุ่นดีมากเกือบได้เป็นดาวคณะแต่เธอปฎิเสธเพราอะไรนั้นเธอไม่บอกไว้ถึงสาเหตุใดๆเลย...ได้แต่ส่ายหน้าระอาให้เพื่อนตัวดีย์ของเธอเช่นกัน "หึก็มนต์เรียนเก่งอ่า" ( >ตัดมาที่เราดิถ้ามนต์ไม่เข็นเราไม่มาถึงปีสามหรอกนะนี้""ยัยบ๊อง..!! มันเป็นความฝันของข้าวไม่ใช่เหรอ" ก็ตอนมัธยมแม่นางนี่แหละที่อยากจะเรียนวิศวะคอม พูดกรอกหูทุกวันตอนเรียนมอปลายจนเอาไปฝันเลย..."ก็ช่ายแระ อย่าดุจิ..! เสียใจแล้วนะนี้" ตอบเสียงยานมากและเงยหน้ามองเพื่อนสาวคนสวยที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามเหมือนจะตัดพ้อ แต่ทว่าสังเกตเห็นอะไรที่รู้สึกแปลกตา..."เอ๊ะ..น้ำมนต์แกเอาเกียร์ใครมาแขวนอะ" 0_0"หึจะบ้าหรือไงกันมันก็เกียร์ของเราดิเราจะ
Last Updated : 2025-01-07หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 1 ว้าวุ่นสุดๆ...
พาร์ทดินผมกำลังเดินลงจากตึกอธิการยังไม่ทันจะพ้นชายคาตึกเลยอยู่ๆต้องมาตกใจตอนที่ยัยน้ำมนต์ เดินเข้ามาดักทางและยืนขว้างหน้าผมพอดีเลย แต่ดีนะที่ผมหยุดเดินทันไม่งั้นมีชนและล้มกันอีกและมันมาช๊อตฟิลก็ตรงประโยคนั้นหละแต่...@บทสนทนาก่อนหน้า"ดิน..! แกเอาเกียร์ใครมาให้เรา 👈"รู้แล้วเหรอ .." ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูงตามสไตล์เขาก่อนจะเป็นหน้านิ่งๆ"อร๊ายอะไรยังไงรู้แล้ว ..." เธอไม่เข้าใจโว๊ย..!"โตแล้วกลับไปคิดเอง " แล้วก็เดินจากไปให้คนอีกยิ่งงงอยู่ตึกนั้นแระ__________________หึ เรื่องอะไรจะตอบอยากรู้ก็ไปสืบไปคิดเอาเองแต่อย่าหวังที่ได้รู้ความจริงถ้าผมไม่ยอมรับ..."พู่" ชายหนุ่มถอนหายใจแรงหนึ่งหลังจากเดินออกมาห่างมากแล้ว"เกือบไปแล้วปะหล่ะ ผ่านมาตั้งสามปีใครวะปากมอม" "ใครปากมอมอะ พี่ดิน" วายุที่นั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล้พี่ชายคนที่สามของเขาเลย"เห้ย เชี้ยยุ"เขาไม่รู้จะตกใจอะไรก่อนกันได้น้องชายจอมแสบโผล่หน้าได้ไงนั้นพาร์ทวายุผมนั่งอยู่ดีที่โต๊ะหน้าคณะอยู่ๆก็ได้ยินเสียงบ่นพึมพำของพี่ชายก็เลยถามไถ่.."เรียกน้องดีๆบ้างเฮียนี่น้องเฮียนะคร๊าบ""น้องแล้วไงไม่ใช่ป๊าสักหน่อย..""อ้าว...""แล้วมานั่งหน้าเส
Last Updated : 2025-01-07หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 2 ว้าวุ่นสุดๆ...1.1
พาร์ทอาจาร์ยนฤมล...ตอนนี้เธออายุย่างห้าสิบห้าปีหน้ากะว่าจะ Erie ตัวเองออกไปอยู่บ้านอยากพักผ่อนแล้วอายุราชการของเธอจะสามสิบปีได้แล้วมั้งเธออยู่กับขนาดนี้มาตั้งแต่เป็นคุณครูที่พึ่งบรรจุใหม่ไม่ว่ารุ่นไหนก็ผ่านการสอนจากเธอมาหมดแล้ว เหนือเมฆเป็นลูกศิษย์ทีี่เธอภูมิมากเป็นเก่งคนเรียนดี ตอนเรียนเป็นถึงเดือนคณะและเดินมหาลัยแถมยังเป็นประธานรุ่นที่น้องๆต่างเกรงขามพอสมควร... วิศวะขึ้นชื่อ โหด เลว ดี แต่สำหรับศิษย์รักของเธอได้ฉายา หล่อ ดี และดีมาก...(แต่หน้าไม่ได้บ่งบอกว่าสุภาพชนหน้าตาออกไปทางผู้ชายสายแพรวพราวซะมากกว่า)"ว่าไงมารับเด็กแสบเหรอคิว""เง้อ..จารย์ว่ามนต์แสบได้ไง มนต์ออกจะเรียบร้อยจะตายไปคะ" "...""เรียบร้อยมากครับวิ่งบนอาคารเรียนครับอาจารย์ผมต้องทำยังไงดี " พร้อมอมยิ้ม..."หือ...พี่คิวอ่า" "....""คุณต้องมนตราคะ ใครสั่งใครสอนให้วิ่งบนอาคารเรียน รู้ไหมว่าอาคารเรียนไม่ใช่สนามเด็กเล่นแล้วหนูตอนนี้อายุยี่สิบเอ็ดปีแล้วนะคะ" เธอขอดุลูกศิษย์ที่ยังทำตัวเป็นเด็กนิดหนึ่ง.."เง้อ..หนูขอโทษค่ะพอดีหนูติดธุระนิดนึงแล้วเวลามันจวนเจียนก็เลยต้องสปีดนิดนึงค่ะ" ^_^ จ๋อยเลยครัชงานนี้ "นิดนึงแล้วน
Last Updated : 2025-01-07หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่.. 4 ป่วย.1.1
พาร์ทต่อผมก็ไม่เข้าใจผู้ถือหุ้นรายใหญ่แล้วไงถามป๊าก็ไม่ได้คำตอบอะไรแน่ชัดแต่คิดว่าผู้ใหญ่คงมีเหตุและผลหล่ะหนอ ผมผลักประตูเข้าไปเจอแต่ความว่างเปล่า... "ไปไหนของของมันนี้ " วางอาหารแล้วเดินขึ้นไปตามหาแต่ประตูห้องมันแง้มอยู่แล้วไหม กวาดสายตามองหาร่างบาง "เอ้าในห้องก็ไม่อยู่" ผมหันตัวกลับกำลังจะออกไป แก๊ก..เสียงเปิดประตูในห้องน้ำผมหันกลับมาเจอยัยนั้นเดินออกมาด้วยผ้าเช็ดตัวที่สั้นมากแทบจะเห็นด้านร่างล่างเลยข้างบนก็ล้นออกมา เลือดกำเดาผมจะพุ่ง"กรี๊ดไอ้บ้าดินเข้ามาได้ไง ปิดตาเดี๋ยวนี้นะ" น้ำมนต์ทานยาหลังทานข้าวเสร็จก็หลับไปตื่นขึ้นมามันรู้สึกร้อนตัวเลยอาบน้ำก่อนที่ป้านีจะเอาอาหารกลางวันมาให้แต่ทว่าเปิดประตูห้องน้ำออกมาเจอเพื่อนชายยืนมองเธออยู่และพึ่งนึกได้ว่าตัวเองพันแค่ผ้าเช็ดตัว.."หึ..ปิดทำไมไม่มีอะไรให้ดู""ม่ะ ไม่มีแล้วมายืนจ้องทำห่าไร""ก็ดูผีดาดา (โครงกระดูก)ผอมก็ผอมนมก็ไม่มีจะกรี๊ดทำไม (ตรงกันข้ามหมด)ถ้าไม่ติดว่าปวดก้นกบนะจะกระโดดถืบเลยกล้ามากมาว่าเธอเป็นผีดาดาหุ่นเธอใครเห็นยังทึ่้งแต่ไอ้บ้าดินตาต่ำมาก.. "ออกไป๋" "คนเขาอุตส่าห์เอาข้าวมาส่งแต่งตัวซะเดียวพาไปกิน""ไม่ต้องยุ่ง " เ
Last Updated : 2025-01-09หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 5 จะ...จูบแรก..
หลังจากปิดแชทที่คุยกับพวกกวนประสาทผมเลยเดินมาดูว่าน้ำมนต์หลับไปหรือยัง (ก็ต้องหลับดิให้ยาแก้แพ้ แก้อักเสบแก้ปวด สรรพคุณคือทำให้ง่วงทุกตัว)ชายหนุ่มเดินเปิดประตูเข้ามาได้เสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของเพื่อนสาวเดินเข้าไปยืนมองอยู่นาน..."ขนาดหลับยังน่ารักเลยเมื่อไหร่จะคุยกับดินดีๆบางครับน้ำมนต์" ผมไม่รู้ว่านานหรือยังที่เราทั้งคู่ฟาดฟันกันด้วยวาจาผมพูดเพราะปิดบังความรู้สึกที่มีให้เพื่อนแต่กับน้ำมนต์พูดเพราะอะไรกันแน่.. ย่อตัวลงนั่งข้างเตียงมือหนาลูบใบหน้าหวานของคนที่เขารักสุดหัวใจ ก้มลงไปจูบปากเรียวบางเบาๆประทับตีตราจอง... ^_^ (ลักจุ๊บเขา)ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปทันทีดูเหมือนว่าเสียงรถของป๊าแล่นมาจอดหน้าบ้านพอดีเลยพาร์ท รตีตั้งแต่วันที่สามีเสียไปเธอก็ไม่เคยเข้าบริษัทอีกเลยพอเข้ามารับรู้ปัญหามันเยอะมากแทบจะรุมเร้าพอสมควรแต่ยังดีมีแพรวพรรณ (แพรว เพื่อนสนิทของเธอนั่นแหละภรรยาพี่ธานินทร์) นั่งให้กำลังใจอยู่ข้างๆ"รตี อย่าเคลียดเรารู้ว่าตัวเองเป็นอะไรแต่วันนี้ที่ให้มาเพราะผู้ถือหุ้นอยากเห็นรตีแค่นั้นเอง""แพรวเรา..." ."..."ตั้งแต่สามีเสียไปเธอแทบจะอยากสิ้นลมตามไปด้วยเลยแต่..ตอนนั้นน้ำมนต์
Last Updated : 2025-01-09หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 6 แค่เริ่ม
@บ้านมหาวานิชกุลเช้ารุ่งขึ้นกว่าจะผ่านคืนที่ว้าวุ่นไปทำเธอนอนไม่หลับเลยตื่นขึ้นมามีอาการแบบมึนๆอึ้นๆหนักมากแต่อาการเจ็บ (กล้ามเนื้ออักเสบทุเลาขึ้นเธอเลยต้องไปมหาลัย)" "ม้าขาวันนี้มนต์ไปเรียนแล้วนะคะ" ^_^"ดีขึ้นแล้วหรือคะลูก" เธอจำต้องเงยหน้าขึ้นจากช่องแชทที่คุยอยู่กับแพรว..น้ำมนต์เลยหมุนตัวและเดินให้มารดาดู "คล่องแล้วงับไปนะคะตอนเย็นเจอกัน" ^__^"ไม่ทานข้าวเช้าหรือลูก""ยางม่ายหิวอ่า" "..." "คุณต้องมนต์ตราค่ะรู้ไม่ใช่หรอว่ามื้อเช้าเป็นมื้อที่สำคัญที่สุด" เธอไม่โกรธลูกเลยแต่เป็นห่วงซะมากกว่า.."คุณน้ำมนต์ขารับแซนวิทกับนมไปทานดีไหมค่ะ ป้าเตรียมมาให้" "แซนวิชเหรอค่ะป้านี เอาก็ได้งับ" ^_^ รับก่อนก็ยังดีกว่าโดนดุอีก"งั้นรอแป๊บค่ะ " ร่างท้วมของหญิงสาววัยจะหกสิบแล้วเกินไปหยิบกล่องสีสวยส่งให้ลูกสาวเพื่อนเจ้านาย "ทานให้อร่อยนะคะ ถ้าชอบต่อไปจะทำไว้ให้คะ""หือ..มนต์เกรงใจค่ะ""แต่ป้ายินดีรับใช้ค่ะ" ^_^"งั้นมนต์ไปก่อนนะคะป้านี " ก้มตัวลงไปหอมแก้มแม่เบาๆ "ไปก่อนนะคะคนสวยขาของมนต์" ^__^"ค่ะเด็กดื้อของม้า" ยกมือลูบผมเบาๆ"ว่าหนูอีกแล้ว " ยู่ปากให้กับแม่..ในขณะที่สนทนาอยู่ในบ้านเสีย
Last Updated : 2025-01-10หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 7 รู้สึกดี
พาร์ทน้ำมนต์เธอคบกับดินไม่ใช่ซิรู้จักกันมาตั้งแต่เกิดตอนอนุบาลกับประถมก็เรียนด้วยกันแต่ม.ต้นเธอเรียนโรงเรียนหญิงล้วน เลยเจอกับไอด้าและข้าวปุ้นซี้แค่ไหนพากันมาต่อมัธยมที่เดียวจนเข้าม.ปลายก็ย้ายมาเรียนที่สหแถมได้เพื่อนใหม่ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับไอด้าคือจันทร์เจ้า ความชอบอะไรคล้ายๆเลยกลายเป็นเพื่อนรักกันเลย สัญญาว่าจะต่อมหาลัยก็เดียวแต่ทว่า... "งั้นเราไปก่อนนะ" ตกผลึกหลายรอบพอรู้สึกตัวชิ่งก่อนเลย.."เลิกแล้วรอด้วยหล่ะวันนี้เฮียไม่มาสอน พาด้าไปตรวจครรภ์นะ" "อืม..เราจบคลาสจะมารอที่ตึกนะ""เดินดีๆหล่ะเดี๋ยวจะสะดุดรักเรา" เขายิ้มให้กับความแพรวพราวเหมือนทีให้เฮียครามสอนมา"ไอ้บ้าดินหยุดพูดเลี่ยนเถอะ หยองวะ" จริงอะเขินแต่ด่ากลบเกลื่อนเดินลงจากรถแบบขนแขนลุกซู่เลย ส่ายหน้าให้กับความมึนของมัน "น้ำมนต์ทางนี้" เธอลงจากรถเพื่อนจะเดินไปตึกของตัวเองแต่เพื่อนสาวเรียกซะก่อนหันไปมองนางนั่งอยู่กับเพทายและปราณนต์" มาแรดไกลสาขานะเรานี้" เดินมาถึงก็แซวเพื่อนปกตไม่เคยเจอที่นี้"โห้ หยุดวันเดียวแรงอ่ะ ดีขึ้นยัง""อืม เดินได้คล่องแล้ว ไปเหอะใกล้เข้าเรียนแล้ว""เอ่อลืมเข้าวิชาจารย์แม่ด้วย" แล้วหันไปทา
Last Updated : 2025-01-11หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 8 แค่ช่วย
ผมและเพื่อนเดินจ้ำเอาๆเพื่อมาดูว่าใช่ร้านเพื่อนไหมจากที่ได้คือร้านแม่เพื่อนแต่อยากดูให้แน่ใจพอมาก็เห็นตอนที่ผู้ชายง้างมือขึ้นพอดีเลย"หยุดเลยครับ มาทำอะไรในสถานศึกษาแบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่ดีนะครับ" กล้าก่อนพ่อสอนไว้ไอ้ดิน.."เรื่องของผู้ใหญ่เด็กไม่ต้องเสือก" ชายวัยสามสิบอัพลูกสมุนหันมาตะโกนบอก.."ผมว่าผู้ใหญ่นั้นแระที่ไม่มีความคิดคือสถานศึกษาแถมคนที่ลุงจะรังแกคือแม่ของเพื่อนผม""ใครเป็นลุงมึงไอ้หนุ่ม" หัวร้อนเลยโดนเรียกลุง"ไม่ให้เรียกลุงจะให้ ปู่กับตาหรือไง""ไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ตบสั่งสอนดีปะวะ" ร่างใหญ่ทะมึนชายสองของสองคนที่มากับคนป้าของข้าวหันมาทางดินกบุ่มของดิน..."ก็ลองแตะลูกชายฮั้วดูซิพื้นที่ๆเจ้านายลื้อดูแลจะหายสาปสูญไปเลยทันที" (เจ้าสัวธานินทร์มาทำธุระที่สน.พอดีเลย)"ใครว่ะ " ชายคนหนึ่งหันไปมองเจอผู้ชายสูงวัยที่หน้าเกรงขามมากคนนั้น.."พวกลื้อไม่รู้จักฮั้วเหรอให้ถามเจ้านายพวกลื้อดูว่ารู้จักนาย ธานินทร์ รุ่งเรืองไพรกิจศาลไหม ..! ""ไอัๆแสง..เจ้าสัวธานินทร์ตัวจริงว่ะ" คนชื่อสอนเคยเห็นและเคยเจอมาก่อนแอบมองและเพ่งมองอยู่นานโพกัสจนรู้.."ใครคือเจ้าสัว..?""ลื้อช่วยบอกเพื่อน
Last Updated : 2025-01-14
Latest chapter
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 30 แต่งงานกันไหม
คนเราเมื่อแผนหนึ่งไม่สำเร็จแผนสองก็ตามมาแต่งานนี้ตัวช่วยจะใครได้หล่ะไอ้เพื่อนเกลอแต่คนที่จัดเตรียมจริงๆคือสามแม่ ม้าผม ม้าของบี๋และแม่ของข้าวก็จัดที่บ้านข้างข้าวนั้นแระ..ผมแค่ให้ไอ้ลมพาข้าวไปช๊อปไม่ใช้กลัวข้าวจะรู้ความลับหลอกแค่รู้กันหกคนพอมั้งเดียวจะไม่ตื่นเต้น.."ไปเถอะไปห้างครับ""พอดีม้าสั่งของไว้นั้นนะแล้วม้าไม่ว่างก็เลยวานให้ดินไปรับครับ""อ่อไปกันเถอะ กว่าจะกลับเจอรถติดอีก" เราทั้งคู่พากันออกจากมหาวิทยาลัยไปยังห้างดังย่านเลียบด่วนทันที..."บี๋ลงไปรอในห้างก่อนเดี่ยวดินวนจอดรถเอา""ไม่อะไปกับดินแระจะได้ไม่พัดหลงกัน""ก็ตามใจนึกว่าอยากเดินช็อปดูอะไรก่อน""ยังคิดไม่ออกเลยคิดได้ค่อยช็อปแล้วกัน...ผมใช้เวลาวนหาที่รถจอดไม่นานเพราะวันนี้เป็นวันธรรมดาคนไม่ค่อยมาห้างเท่าไหร่ในช่วงเวลานี้... "รอแป๊ปถามม้าก่อนอยู่ชั้นไหน.."ร้านอะไรอ่ะ""ร้านเพชรครับม้าเอาสร้อยคอมาซ่อม" "แบบบูธหรือช๊อบหล่ะ" เธอเคยมาครั้งหนึ่งตอนเฮียคิวขอให้เลือกแหวนให้ไอด้า.."หือ.บี๋เคยเข้าร้านเพชรหรือ..""เอ้า ผู้หญิงก็ชอบของสวยไปงามแระเนอะถามแปลก..""ห
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 29 รักนะครับ
@ตึกเทคนิคยานยนต์เรื่องโปรเจคผมไม่จำเป็นต้องรอฟังว่าจะผ่านไม่ผ่านเพราะผมมั่นใจว่าต้องผ่านในขณะที่เดินลงมานั้นเหลืออาจารย์ก็ดังตามมา อาจารย์ไตรเทพ (เพื่อนเฮียคิว เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของห้องผม) "นายพสุธาไม่อยู่รอฟังเหรอ""อยู่ไหมอ่ะ ที่ทำมาเฮียช่วยดูให้หมด ไม่ผ่านก็แปลว่าเฮียซื้อเกรดมา""ไอ้นี้..วอนกูตกงานซะงั้น" ผมเป็นถึงเพื่อนประธานรุ่นนายเหนือเมฆเกรดการเรียนก็ต้องเทียบเท่าไอ้นั่นแหละเพราะมันไม่ครบคนที่เกรดต่ำกว่าหรอก.."ไปก่อนนะคร๊าบลวกเพ่"ผมได้แต่ถอนหายใจเพราะว่าหมดไอ้ตัวนี้ไปก็ยังมีไอ้วายุน้องชายคนเล็กของพวกมันอีกคนนึงไอ้ตัวนั้นก็กวนตีนไม่เบาเช่นกัน "หมดไอ้ดินยังมีไอ้ยุต่ออีกเมื่อไหร่จะหมดกรรมกับแก๊งค์นี้สักทีวะ""หมดกรรมไรพี่เทพ" ผมไม่รู้จะตกใจอะไรดีอยู่ๆเสียงไอ้ยุก็ดังขึ้น" เห้ยเป็นสัมภเวสียังไงเนี่ยโผล่มาไม่ให้สุ้มด้วยเสียง""โด่..คนออกจะหล่ออย่างเทพบุตรเรียกสัมภเวสี" ยืนเกาหัวให้สรรพนามของตัวเองที่โดนรุ่นพี่และอาจารย์ว่าให้.."มาทำอะไรตรงนี้เนี่ย""มาหาเฮียดินครับ""ไม่เดินสวนกันเหรอมันที่ออกไปเมื่อตะกี้นี้เอง""เ
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 28 จบแล้วนะเอ่อ
ความตั้งใจของเขาก็นะในเมื่อนายแม่ของรุ่งเรืองไพรกิจศาลเปิดไฟเขียวซะขนาดนี้แล้วเขาคิดว่าระดับมาดามแพรวพรรณคงคุยกับแม่ของสาวเจ้าไปเรียบร้อยแล้วมั้งรีบเก็บโทรศัพท์เครื่องหรู.. พาร์ทน้ำมนต์รู้สึกเหนียวตัวเพราะไอทะเลมันทำให้เธอไม่สบายตัวเอาซะเลยหลังจากลงจากรถมาเธอก็เดินเข้าห้องน้ำหรือทันทีแต่ลืมไปเลยว่ามันเป็นห้องส่วนตัวของแฟนหนุ่มของเธอ"บี๋..ครับ " ผมเดินเข้าห้องมาไม่เห็นร่างบางที่คุ้นตาเอาจริงๆตอนนี้ก็รู้สึกเหนียวตัวไม่น้อยเลยอาบน้ำดีกว่าและคิดว่าด้านในห้องน้ำคนสวยของเขาก็คงอยู่ในนั้นเช่นกัน.."อร๊าย..ดินเปิดเข้ามาทำไมนี้.." เธอกำลังอยู่ในช่วงฮัมเพลงเสียงประตูเปิดเลยหันไปเจอแฟนหนุ่มที่ไม่มีอะไรปิดกั้นเลยถึงขั้นตกใจหนักกว่าเดิม.."จะอาบน้ำครับ" ตอบตามความจริงก็เหนียวตัวไงก็อยากอาบน้ำแหละอยากอาบน้ำกับเมีย.."รอเราอาบเสร็จก่อนดิ" "เข้ามาแล้วก็อาบพร้อมกันเลยจะอายทำไมดินเห็นของมนต์หมดแล้ว" พูดได้หน้าตาเฉยมาก.."ไอ้ดินบ้า.." ไม่รู้ว่าจะอายหรือโมโหก่อนดีนาทีนี้"เรียกไอ้อีกที่จะจับเย คาห้องน้ำครับ" ขู่ก่อนแต่ทำจริงแระจุดประสงค์ที่เข้ามาคือสิ่งนี้
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 27 ตามบัญชา...
"เธอใช้เวลาในการเปลี่ยนเสื้อผ้าเพียงไม่นานก็เดินลงไปข้างล่างเพราะเหมือนว่าเริ่มหิวแล้วสิ พยาธิในท้องเริ่มประท้วงพอเดินลงไปถึงด้านล่างกลิ่นของข้าวต้มทรงเครื่องเตะจมูกเธอยังจัง..."หือหอมจังเลย" ^__^"หอมอะไรครับ""หอมข้าวต้มค่ะ" "ว้า..นึกว่าอยากหอมแก้มดินซะอีก" ชายหนุ่มยกชามข้าวต้มมาเสิร์ฟที่โต๊ะวางขาตรงแล้วยกชามของคนสวยวางตรงหน้า "ขอบคุณค่ะ"พร้อมกับหอมแก้มเขาเบาๆ"หือ.." เขาไม่คิดว่าการที่เขายกข้าวต้มไปวางเฉยๆกับโดนคนสวยขาหอมแก้มสากเบาๆทำเขาเขินไปไม่เป็นเลย" หืออะไรคะ" เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองทำไมทำบ้าบิ่นขนาดนั้นแค่ขอบคุณธรรมดาก็พอแล้วแต่กับยืดตัวเข้าไปหอมแก้มคนตัวโตเบาๆหนึ่งที่"แค่รู้สึกแปลกๆมีคนขโมยหอมแก้มมันเขินครับ""ไม่ดีเหรอต่อไปก็จะไม่หอมแล้วนะ""ดีดิชอบด้วย" พูดขึ้นมาทันทีก่อนที่จะย้ายตัวเองไปนั่งตรงเก้าอี้ข้างๆ"ข้าวต้มหอมจังเลยแถมหน้าตาก็น่ากินค่ะ" ^__^"ทานเยอะๆครับจะได้มีแรง""มีแรงอะไรเหรอ" "คิดอะไรลามกหรือเปล่าเราเนี่ยจะพานั่งเรือข้ามไปเกาะสีชังแล้วก็แวะซื้ออาหารทะเลกับไปฝากคุณน้ารตีครับ""มองยังไงว่ามนต์คิดล
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่26 เป็นทุกอย่าง....❤️..nc
เมื่อพร้อมรบทุกอย่างก็ดำเนินทันทีผมเริ่มขยับเอวสวบเข้าออกโพรงนุ่มแบบช้าๆเพื่อให้ร่างกายของเราทั้งคู่คุ้นชินกันขยับเข้าออกช้าๆเนิบๆหนาบๆเอาว่าอ่อนโยนเท่าที่จะทำได้เพราะก่อนหน้านั้นทำคนสวยเจ็บไปแล้วหนึ่งสองร่างที่เริ่มคุ้นชินกับสัมผัสของกันและกันเริ่มที่จะสอดคล้องและคล้อยตามกันรับจังหวะที่แทรกผ่านเนื่องจากเป็นสถานที่คับแคบทำให้การสาดส่ายจำกัดแต่ความเสียวซ่านมันไม่ได้ไม่มีขีดจำกัดด้วยซ้ำ "อืมดินมนต์เสียว""ดินก็เสียวครับบี๋" ความเงียบของบริเวณรอบๆและเสียงลมหายใจของคนสองคนที่สาดรดกันไปมาพร้อมการขับเคลื่อนจังหวะรักที่ตอกตอัดเข้าสู่โพรงนุ่มทุกเม็ด ต่อให้ช่วงเวลานั้นจะดึกดื่นแค่ไหนแต่การบรรเลงเพลงรักมันสร้างและกระตุ้นเหงื่อไครไปไม่น้อยสองร่างเคลือบไปด้วยเหงื่อเริ่มจะถึงขีดสุดของความหฤหรรษ์ในครั้งนี้."อืม .บี๋ครับอย่าตอดแรง""หือ..มนต์เปล่านะ" ถ้าเธอไม่ได้ทำเดี๋ยวมายัดเยียดแบบนี้สิผมยังคงตอกอัดเข้าเรื่อยๆความสุขสมครั้งนี้เกินบรรยายเหมือนกำลังจะพาแตะขอบสวรรค์ร่างบางที่อยู่ใต้ร่อวของเขาใช้สองมือเกาะไหล่หนาๆและจิกลงแบบที่ว่าเหมือนเกลียดเขาเข้ากระดูกดำเลยก็ว่าพร
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่25 บรรยากาศพาไป....❤️ nc
หลังจากที่จอดรถเข้าที่เข้าทางเสร็จแล้วเหมือนกับว่าดินให้เธอนั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนและเขาก็เดินออกไหนซักทีหนึ่ง...ในขณะที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยคิดไปถึงจุดมุ่งหมายข้างหน้าเพราะว่าอีกสี่เดือนข้างหน้าเธอจะจบปริญญาตรีแล้วเข้าสู่วัยผู้ใหญ่อย่างถาวร "นี่ครับน้ำ" มันสติเรียกเธอกลับมาหลังจากคิดว่าตัวเองจะเข้าสู่โหมดผู้ใหญ่เข้าสู่โหมดวัยทำงานแล้วสิ.."ขอบคุณค่ะก็นึกว่าจะไปที่ไหนซะอีก" เงยหน้ายิ้มให้คนข้างๆชายหนุ่มยื่นน้ำเปล่าให้กับแฟนสาวแต่เขานั้นดื่มเครื่องดื่มที่มี l อยู่ 25% รูปแบบกระป๋องที่เป็นยี่ห้อของญี่ปุ่น..."อะไรอ่ะขอชิมหน่อยสิ" ยิ้มตาหยี"ไม่อ่ะเดี๋ยวก็เมาอีกหรอก""ก็ดินอยู่นี่ไงถ้ามนต์เมาก็มีคนดูแลเรานี่""มนต์อยากให้ดินดูแลหรือครับ" เขาเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ " ดินสามารถดูแลมนต์ได้ตลอดชีวิตเลยนะ" หันไปวางกระป๋องเครื่องดื่มแล้วยื่นมือหนาจับมือเรียวบางของคนข้างๆ "..แต่งงานกับดินไหมครับ"เธอเองแค่ขอชิมเครื่องดื่มแค่นี้เองแต่ดันมาขอเธอแต่งงานเลยเล่นเอาเธออึ้งไม่เป็นเลย "ด่ะเดี๋ยวนะเมาป่ะเนี่ย" หันมาสบตากับสายตาคม.."ดมปากไหมจะได้รู้ว่าเม
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่24 ความในใจ
เธอแค่แกล้งงอนไปงั้นๆแหละอยากได้ยินคนอื่นพูดถึงรสชาติอาหารต่อก็เลยเดินซอกแซกวนไปเรื่อยๆได้ฟังแล้วรู้สึกดีมากๆแอบปลื้มแทนแม่..."ยิ้มหน้าบานเลยนะข้าว" เหนือเมฆเดินมาทักรุ่นน้องและลูกน้องในตัวแต่พรุ่งนี้ก็จบกันฝึกงานไปแล้ว"มีความภูมิใจค่ะที่ได้ยินเสียงคนชมฝีมือแม่ของตัวเอง" ^__^ "ขอบคุณนะคะที่กรุณาแม่ของข้าว""อืม พี่จะว่าให้แม่ของข้าวขายที่มหาวิทยาลัยอีกเทอมหนึ่งเพื่อให้ว่าจะได้ไม่เสียค่าปรับเพราะเราสัมปทานไว้เราต้องมีรับผิดชอบปีต่อปีอยู่แล้ว""ห๊ะหมายความว่าบริษัทรับแม่ข้าวแล้วเหรอคะ""มีแต่คนบอกอร่อยแต่พี่ยังกินไม่ได้ครับ""ทำไมอ่ะ...?"อืม พี่แพ้ผงชูรสครับ""อ๋อ..!แบบนี้นี่เอง"การพูดคุยของคนทั้งคู่จบลงหลังจากพิธีกรประกาศคนที่ได้รางวัลพนักงานดีเด่นประจำปีไม่ใช่ใครที่ไหนคือพี่นัทหัวหน้าแผนกของเธอเองเหมือนจะได้สองปีซ้อน แล้วด้วย..ทุกงานเลี้ยงต้องมีการเลิกรางานเลี้ยงจบในเวลาสี่ทุ่มและทุกๆคนเริ่มทะยอยกันกลับ...พาร์ทดินแสดงว่าวันนี้ในงานจะเป็นเครื่องดื่มแบบ cocktail ก็ตามแต่ผมไม่แตะไม่ต้องเลยเพราะอะไรนะเหรอก็ต้องเป็นคนขับรถกลับบ้านอยู่ดีส่วนน้ำมนต์เหมือนจะปล่อยผีเอาจริงๆตอนแรกดูทรง
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 23 งานเลี้ยง..
บทสรุปของแผนกก็คือ theme เจ้าหญิงข้าวปุ้นขอเป็นซินเดอเรลล่าพี่ผึ้งขอเป็นสโนไวท์ พี่เก๋ขอเป็นราฟาเอล ส่วนพี่นัทขอเป็นเอลซ่า ส่วนน้ำมนต์ขออุบไว้ก่อน...^__^"อะไรกันมนต์อ่าไม่ยอมบอกเลยอะ" "..." เธอน้อยใจเพื่อนที่มีความลับ.."ไม่ซ้ำใครหรอกเชื่อเราสิ " หันมายิ้มหวานให้เพื่อน"ชอบมีความลับกับเพื่อน..ชิ " แกล้งงอนไปงั้นๆความจริงเธอก็อยากจะบอกแหละแต่ถ้าบอกไปเรื่องนี้ก็ต้องถึงหูแฟนของเธออยู่ดี เพราะตั้งแต่ที่รู้ว่าบริษัทบอกthemeงานนางก็รบเร้าถามหาว่าใช้ theme อะไรกันก็แล้วแต่เธอแค่บอกว่าเป็น theme เจ้าหญิงยังจะถามต่ออยู่ว่าเป็นเจ้าหญิงอะไรประมาณนี้.."เปล่าหรอกเดี๋ยวดินรู้อีก""ไม่ดีเหรอจะได้มีเจ้าชายเป็นคู่ ""ห่างกันบ้างก็ได้บ้านก็อยู่ติดกันทำงานก็อยู่ติดแผนกกันตอนเย็นก็แทบจะ ถ้าย้ายได้ก็คงย้ายมาอยู่ด้วยแล้วแหละ" ตัวเธอเองกับม้าก็ไม่ใช่พวกหัวโบราณหรอกนะแต่ว่าชาวบ้านชาวช่องปากคอไม่ธรรมดาชอบนินทาเรื่องของคนอื่นเธอไม่ชอบเลย.."อันนี้เราเข้าใจ" ข้าวปุ้นเดินมากอดเพื่อนสาวให้กำลังใจเพราะว่าหมู่บ้านมันเป็นสังคมกว้างต่อให้ไม่รู้จักกันถ้าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นก็มักจะเกิดการนินทาปากต่อปากตามที่บางค
หลงเธอ ยัยวิศวะตัวแม่ ตอนที่ 22 รู้เรื่อง
พาร์ทต่อผมเห็นแฟนคนสวยอายในสิ่งที่แอบทำมันน่ารักดีอมยิ้มให้ปฏิกิริยาเช่นนี้.. " บี๋ครับรู้ตัวไหมว่าทำแบบนี้บี๋น่ารักมากๆเลยนะครับ""ดินอ่ะ...กลับบ้านเถอะมนต์อายแล้วนะ" คือตั้งแต่เป็นแฟนกันมาเธอไม่เป็นตัวเองเอาซะเลย...."...""อายทำไมครับ""ไม่รู้อะตอนนี้อายอยู่ รอโมเม้นนี้จางลงเดียวบอกนะ""มีแบบนี้ด้วยหรือ" แต่ผมก็ตามใจแฟนนะไม่อยากขัดใจคนที่ตัวเองรักหรอก "ป่ะขึ้นรถเถอะ" ผมเดินอ้อมไปเปิดประตูรถ.. พาร์ททายกับลมหลังจากที่ปรัปความเข้าใจกับรุ่นพี่การทำงานที่มาเพื่อฝึกงานก็ดูลื่นไหลบรรยากาศที่ดูตึงๆดีขึ้นกว่าเดิมมาก.. "กลับกันยังไงทั้งคู่" จะเป็นเสียงใครได้หล่ะก็หัวหน้าแผนกไง (เฮียชา)"นั่งรถเมล์ครับเฮีย""แล้วพักไหนกัน" "จากที่เดิม ห้าร้อยเมตรครับ" "หือ..ไกลจากที่เดิมห้าร้อยเมตรแล้วมันไม่ผ่านบ้านพี่เหรอ""จะผ่านได้ไงล่ะครับมันอยู่ก่อนบ้านพี่""ห๊ะ ตึกที่สร้างใหม่นั่นเหรอ" รุ่นพี่ยืนนึกถึงตึกที่เพิ่งสร้างเสร็จได้ไม่นานราวๆสอง-สาม ปี"ใช่ครับตึกของไอ้ดินมัน..""น้องชายท่านรองใช่ป่ะ""นั่นแหละไอ้ดินน้องชายท่านรองเหนือเมฆลูกชายของท่านประธานธานินทร์ ทายาคนที่สามของรุ่งเรืองไพรกิจศาล" "
