Share

ตอนที่ 7 ขบวนเสด็จ

last update Last Updated: 2025-02-21 12:39:02

หลังตื่นนอน หญิงสาวได้ช่วยอี้เฟินเก็บกวาด ทำอาหารและทานข้าวมื้อเช้าเสร็จ ก็เดินออกมาส่งนางที่ปากทางหมู่บ้านคนอพยพ เพื่อไปทำงานในตลาดที่อยู่อีกฝากของหมู่บ้าน

ไม่ใช่ว่าอี้หมิงไม่อยากช่วยแบ่งเบาภาระของนาง แต่นางขอไว้ด้วยความกลัวว่าจะโดนเจ้าพวกอันธพาลรังแกเหมือนรอบที่แล้ว ที่ลูกนางโดนตีเกือบตาย โดยที่จริงแล้วลูกของนางได้ตายไปแล้ว และอี้หมิงที่ตายในวันเดียวกันในโลกอนาคตจึง ได้มาเกิดแทนในร่างของเธอ โดยที่อี้เฟินนางเองก็ยังไม่รู้ว่าลูกนางได้ตายไปเสียแล้ว

” พี่หมิงอี้”

” อ้าว เฟิน เฟิน ไปไหนมา”

ข้าไปในตลาดมา วันนี้ในตลาดเขาลือกันว่าฮ่องเต้จะเสด็จไปล่าสัตว์ในป่า ข้าเลยจะมาชวนพี่ไปดูขบวนเสด็จด้วยกัน

” ขบวนเสด็จหรอ”

” อื้อ หึ “เฟิน เฟิน พยักหน้างึก ๆ

” ไปสิ “

อี้หมิงรู้สึกตื่นเต้น ดีเหมือนกันอยากเห็นด้วยตัวเองซักครั้ง จะว่าไปการที่ได้มาอยู่ตรงนี้ก็ตื่นเต้นดีเหมือนกันแฮะ!! พบเจอผู้คนที่แปลกตา การแต่งตัวที่ผิดแผกไปจากที่เธอเคยเจอ คำพูด การใช้ชีวิต ตอนนี้ถือว่าเธออยู่อย่างธรรมชาติสุด ๆ ไม่มีทีวีให้ดู ไม่มีห้างให้เดินเที่ยว ไม่มีโทรศัพท์ให้ไถเล่นโซเชียล แต่ก็ลำบากชะมัด!! อี้หมิงบ่นในใจ แล้วมิวายก้มลงมองอาภรณ์ที่ตนสวมอยู่ตอนนี้ เหอะ!! ไม่น่าเชื่อเหมือนกันว่าเธอจะอยู่มาได้ แต่ก็คิดถึงบ้านชะมัดเลย

“ป่ะ งั้นเราไปกัน” เฟิน เฟิน เอื้อนเอ่ยแล้วตรงมาเกี่ยวเเขนนางแล้ว ควงเเขนเดินตรงมุ่งหน้าไปอีกฝั่งของหมู่บ้าน

ครั้นเมื่อทั้งคู่เดินมาถึงก็แทบจะไม่มีที่ให้ได้ยืนแล้ว ผู้คนยืนเต็มไปหมดทั้งสองฝั่งของถนนอย่างหนาคับคั่ง อี้หมิงมองไปรอบ ๆ ตัวอย่างตื่นเต้น

“เอ๊ะ เฟิน เฟิน ดูสิ! ทำไมสาว ๆ พวกนั่นแย่งกันออกมายืนด้านหน้ากันใหญ่เลย ดูสิ นู่นยาวถึงนู่นเลย ดูสิ ๆ แย่งกันใหญ่เลย”

อี้หมิงชี้ให้เฟิน เฟิน มองดูกลุ่มสาวงามที่แต่งตัวด้วยอาภรณ์สวยงาม สีฉูดฉาด สวยงาม อย่างนึกฉงน

เฟิน เฟิน เหลียวมองตามที่อี้หมิงชี้ชวนให้ดู เห็นกลุ่มสาวๆ บางคนก็เบียดกันออกมาอยู่ด้านหน้าแถว ผลักแย่งไปมา

~นี่ ๆ ออกไปสิ ข้ามาก่อนนะ! นี่! จะมาบังข้าทำไมกัน~

“โอ๊ะ!” เสียงอุทานตกใจของอี้หมิง

“นี่หลีกไปนะ!! เจ้าพวกขอทานสกปรก ชิ้ว ๆ ไป อย่ามายืนเกะกะคุณหนูข้า”

” พวกคนรวยนิสัยไม่ดี พี่หมิงอี้เป็นอย่างไรบ้าง”

” ข้าไม่เป็นไรๆ “อี้หมิงเอ่ยตอบ สองสาวถูกดันให้ออกมาอยู่ด้านหลังโดยปริยาย

~กุบกับ กุบกับ กุบกับ ย่ะ! ย่ะ! กุบกับ กุบบับ “เสียงวิ่งของม้าจำนวนมาก ที่มีชายแต่งกายด้วยชุดดำ พันใบหน้ามิดชิด ควบวิ่งเป็นขบวนออกมาจากพระราชวัง

เสียงวิ่งของม้าที่กระทบพื้นถนน เรียกเสียงฮือฮาจากผู้คนมากมาย สองสาวหันไปมองตามเสียงอย่างสนใจใคร่รู้

“นั่น องครักษ์พยัคฆ์เงาออกมาแล้ว”

เสียง เฟิน เฟิน กระโดด ชี้นิ้วบอกอี้หมิงให้มองตาม ไม่นานก็ปรากฎ บุรุษร่างกำยำสวมใส่อาภรณ์สีเลือดนกปักลวดลายด้วยด้ายสีทองอย่างประณีต ควบม้าเดินตามมาอย่างสง่างาม

อี้หมิงมองตามด้วยความตื่นเต้นแล้วอุทานในใจ ‘สมัยก่อนมีคนหล่อขนาดนี้ด้วยหรือนี่ นี่หล่อกว่าโอปปาที่เธอติ่งอีกนะเนี่ย’

“เฟิน เฟิน คนนั้นใครกัน” อี้หมิงถามร่างบางที่ยืนเขย่งมองอย่างใคร่รู้

“อ่อ ที่พี่หมิงอี้เห็น บุรุษรูปงามที่ควบม้าตามหลัง องครักษ์พยัคฆ์เงา คือ เฉินอ๋อง น้องชายของฮ่องเต้องค์ปัจจุบันไง คนที่เจ้าคลั่งใคร่ไง พี่หมิงอี้ลืมไปแล้วรึ นี่!อย่าบอกนะว่าพี่จำไม่ได้อีกแล้ว สลบไปไม่กี่วันก็เลอะเลือนแล้วจริง ๆ ด้วย"

"ขะข้าเนี่ยนะ ชอบเขา "อี้หมิงใช้นิ้วชี้เข้าหาตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อ นี่เจ้าหมิงอี้ช่างหวังสูงเหมือนกันนะเนี่ย อี้หมิงคิดในใจ

“นั่น ๆ ชินอ๋อง กรี๊ดด พี่หมิงอี้ ท่านอ๋องรูปงามยิ่งนัก “

เฟิน เฟิน มีอาการดี๊ด๊าเมื่อบุรุษที่สวมชุดอาภรณ์สีอ่อนควบม้าสีขาวผ่านไป

~ไท่จื่อ เสด็จ~ ทุกคนต่างนั่งหมอบลงไปกันอย่างพร้อมเพรียง เสียงชุบซิบเซ็งแซ่เมื่อครู่เงียบหายราวเป่าสาก

“พี่หมิงอี้ พี่ นั่งลง ๆ เร็ว!” เฟิน เฟิน เงยหน้า ดึงกระตุกแขนเสื้อหมิงอี้ให้รีบนั่งลงก่อนที่ขบวนขององค์รัชทายาทจะเสด็จผ่านมา

“อ่ะ โอเคร โอเค นั่งแล้วๆ” อี้หมิงค่อย ๆ นั่งลง ไม่นานก็มีขบวนทหารบ้างถือดาบใหญ่ บ้างก็ถือธง สวมใส่ชุดเกราะสีดำแดง เดินพร้อมเพรียงกันเป็นแถวยาว

ในขณะที่อี้หมิงกำลังเงยมองขบวนเสด็จอย่างตื่นตาตื่นใจ

~พลิ้วว พลิ้วว~

พลันเกิดสายลมพัดผ่านมา ทำให้ผ้าแพรปักลายงดงามที่ปิดคลุมหน้าต่างรถม้าอยู่ เลิกขึ้นเล็กน้อยอย่างบังเอิญ ทำให้ร่างบางสามารถมองทะลุเข้าไปภายในรถม้าได้

ทันใดนั้นพลันสายตาก็ได้สบเข้ากับแววตาดุคมดั่งพญาเหยี่ยวของบุรุษที่นั่งด้านในรถม้าเข้าอย่างบังเอิญ

แอ๊ะ!สายตาคมดุจเหยี่ยวนั่น!!

~ตึก ตึก ตึก~

” หล่อมาก “เธออุทานออกมา

” พี่ว่ากะไรนะ “

” ข้าเปล่าๆ “

เมื่อขบวนทหารกล้าผ่านไป ก็ตามมาด้วยขบวนบ่าวรับใช้ที่เดินขนาบข้างทั้งสองของรถม้าคันใหญ่ที่ประดับงดงามพิเศษ

เมื่อสิ้นสุดขบวน ท้องถนนก็กลับมาคึกคักเช่นดังเดิม

” อยากมีกล้องจริง ๆ จะได้เก็บไว้ไปอวดเพื่อน ๆ ซักหน่อย “

อี้หมิงบ่นในใจ

…………..

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Related chapters

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 8 ทำเลที่ตั้ง

    หลังขบวนเสด็จผ่านไปแล้ว อี้หมิงก็ชวนเฟิน ๆ กลับไปยังเรือนพักหลังเล็กของต้น ภารกิจแรกของสองสาวกำลังจะเริ่มต้นขึ้นในไม่ช้า“เฟิน เฟิน พร้อมมั๊ย!”“ข้าพร้อมแล้วพี่”“สาธุ เทียนตี้ เทียนกง ขอให้ถั่วงอกของลูกออกมาอวบขาว ๆ นะเจ้าคะสาธุ” อี้หมิงยกชามถั่วเขียวที่แช่น้ำข้ามคืนไว้ ยกไหว้วานสิ่งศักสิทธิ์เพื่อเอาฤกษ์เอาชัย“นั่นพี่ทำอะไรรึ” เฟิน เฟิน ที่เห็นอี้หมิงยกชามที่แช่ถั่วงอกขึ้นเหนือผัวแล้วทำปากขมุกขมิบบ่นพึมพำไปมาจึงอยากใครรู้“อ่อ! ขอพรเอาฤกษ์เอาชัยนะ ช่างเถอะๆ มาๆ เฟิน เฟิน มาลงมือปลูกถั่วงอกของเรากัน”เมื่อวัตถุดิบพร้อม อี้หมิงก็ลงมือปลูกถั่วงอก โดยนางเริ่มโดยการนำกระบุงไม้สานที่ขอยืมเฟิน เฟิน ไว้ และเสื้อเก่า ๆ ที่มีเนื้อผ้าค่อนข้างโปร่งนิ่ม 1 ผืน ไปแช่น้ำให้ชุ่มจนน้ำไหลหยดออกจากผ้าเป็นทาง มือบางบิดผ้าให้มาดเล็กน้อย จากนั้นปูใส่ลงไปในกระบุง หย่อนมือกอบเอาเมล็ดถั่วเขียวที่แช่น้ำทิ้งไว้ข้ามคืนขึ้นมาจากถังไม้ แล้วย้ายมาวางใส่ในกระบุงแทน ค่อยๆ โรยเมล็ดถั่วเขียวให้กระจายกันไม่ซ้อนทับกันหรือกองกันอยู่มุมใดมุมหนึ่งของกระบุง นิ้วเรียวยื่นตามไปค่อย ๆ แผ่ส่วนที่กองกันมากเกินไปให้แผ่กระจายออก พ

    Last Updated : 2025-02-22
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 9 First impression ฉบับคนจน (1)

    “อ้าว มากันแล้วรึ วันนี้ไปตะเวนเที่ยวไหนกันมาล่ะ!” อี้เฟินที่กำลังทำอาหารเอี้ยวหน้ามามองสองสาว“ไม่ไปโดนต่อยตีที่ไหนมาใช่หรือไม่!”“ไม่จ๊ะ ปลอดภัยไร้รอยข่วน! ป้าอี้เฟิน วันนี้ข้ากับพี่อี้หมิงไปหาทำเลขายของในตลาดมา ได้มาแล้วด้วยนะ”“จริงรึ แล้วหมิงอี้จะขายอะไรล่ะลูก” อี้เฟินที่กำลังลงมือต้มน้ำซุปอยู่หันมาถามลูกสาว“ถั่วงอก นี่ไง ๆ ท่านดูสิ อีก 3 วันก็ขายได้แล้ว”“ฮือ! นั่นเจ้าทำอันใด พิลึกคนจริง นั่นอะไรรึ”อี้เฟินเมื่อเห็นสิ่งที่ลูกสาวชี้เชิญให้ดูก็ขมวดคิ้วแปลกใจ อะไรกันละนั่น“เอาหน่าท่าน เดี๋ยวก็รู้ระหว่างนี้ ทุก 2 ชั่วยาม ต้องคอยรดน้ำบ่อย ๆ อีก 3 วันก็ขายได้แล้วละ แล้วเดี๋ยวข้าก็จะมีเงินมาซื้อของอร่อย ๆ ให้ท่านยังไงล่ะ” อี้หมิงยิ้มอวดซี่ฟันสวยเต็มวงหน้าให้กับอี้เฟิน“อ่ะ ๆ แล้วแต่เจ้าแล้วกัน เฟิน เฟิน วันนี้กินข้าวกับข้าสิ ได้ผักกับเนื้อมาอีกแล้วล่ะ”“พี่ไป๋อู๋ละสิให้ท่านมา”เฟิน เฟินถามยิ้ม ๆ“นี่พี่หมิงอี้ เฟิน เฟิน ว่าถ้าพี่ไม่มีใคร พี่ไป๋อู๋ก็ไม่เลวนะ ขยันทำมาหากิน แต่อ้วนน่าเกียจไปหน่อยแค่นั้นเอง”อ้าว! เจ้าเด็กนี่ บูลลี่แล้ว นึกขำในใจ“ไม่ล่ะ ข้ายังไม่สนใจเรื่องนี้ ขอข้ารวยก่

    Last Updated : 2025-02-22
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 10 First impression ฉบับคนจน (2)

    "หมิงอี้ หมิงอี้ ลูก สายแล้ว ตื่นเถิด" อี้เฟินหลังจากที่ทำอาหาร เก็บกวาดบ้านเสร็จ ก็เดินไปเก็บกระด้งไม้ไผ่ที่ตากเม็ดพริก และมะเขือเทศเข้ามาด้านในบ้าน หลังจากตากผึ่งแดดไว้ข้ามวันก็แห้งได้ที่ทีเดียว เมื่อเสร็จงานทุกอย่างแล้วยังไม่เห็นหมิงอี้ตื่น จึงได้เดินเข้ามาตาม "อื้อออ เมื่อยชะมัด" อี้หมิงบิดตัวไปมา แล้วพูดเสียงอู้อี้ ตั่งเตียงแข็ง ๆ นี้ทำปวดไปทั่วทั้งตัวเลยจริง ๆ "สายแล้วลูก ป่ะไปล้างหน้าล้างตา ประเดี๋ยวออกไปวัดกับข้า" หลังจากที่นอนครุ่นคิดทั้งคืน ในฐานะที่นางเป็นแม่ นางก็ควรที่จะช่วยลูกสาวอย่างสุดความสามารถ ตั้งแต่อพยพมาหมิงอี้ไม่ค่อยจะร้องขอสิ่งใดจากนางมากนัก ตั้งแต่นางเติบโตมาก็พบเจอฐานะที่ยากจนแล้ว ซ้ำร้ายมีเพียงนางที่เป็นแม่ดูแลมาเพียงคนเดียว พ่อของนางรึ พลันคิดแล้วน้ำตารื้นเอ่อออกมาจากนัยน์ตา ช่างเถอะ! เรื่องมันผ่านมาแล้ว จะกลับไปสู่สูงสุดเช่นเดิมกลับมองไม่เห็นทางเลยจริง ๆครานี้เมื่อลูกสาวนางร้องขอเพียงเสื้อผ้าดี ๆ ซักชุด นางจึงต้องไปพบคนผู้หนึ่งที่คิดว่าพอจะช่วยนางได้ "วัดหรอ" "ใช่ๆ ลุกไปล้างหน้าล้างตาเจ้าให้สดชื่นก่อนนะ " ใช้มือลูบศีรษะทุยอย่างเอ็นดู ลูกสาวนางต่อให้จ

    Last Updated : 2025-02-22
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 11 First impression ฉบับคนจน (3)

    ด้านอี้หมิง เมื่อไม่รู้จะทำอะไร ก็เดินสำรวจไปรอบ รอบ ๆ จนมาได้ยินเสียงคุยกัน น้ำเสียงเคร่งเครียด พลันเท้าหยุดชะงัก! ค่อย ๆ ย่องไปฟังอย่างอัตโนมัติ"ท่านอาสาม ท่านคิดเช่นนั้นรึ"'เอ๊ะ!! ทำไมคุ้น ๆ ชายชุดดำคนนั่นจัง อี้หมิงคิดในใจ มือเรียวยังเกาะที่แผ่นหิน เงี่ยหูฟังแต่ก็ได้ยินไม่ค่อยถนัดนัก อี้หมิงกำลังมองชายชุดดำสามคนที่ควบม้าผ่านเธอมาระหว่างทาง และชายอีกคนที่สวมใส่ชุดสีขาว ท่าทางดูสงบ แต่สง่า ผ่าเผยกำยำ กำลังพูดคุยกันน่าเคร่งเครียด"อะไรทำให้ท่านคิดเช่นนั้นกัน""ถึงแม้น้องรองจะเป็นเงียบๆ ดูไม่มีพิษไม่มีภัย แต่เจ้าก็อย่าชะล่าใจไปล่ะ ข้าขอเตือนเจ้าไว้ก่อน อย่าหาว่าข้าไม่เตือนแล้วกัน""หลายวันมานี้มีคนกลุ่มหนึ่งสวมรอยเป็นกองกำลังของข้า ออกปล้นตามเขตชายแดนที่ปล้นไปส่วนใหญ่ล้วนเป็นเสบียงข้าว และอาหาร" ชายที่ดูจะอายุน้อยสุดแต่ท่าทางมีอำนาจเอ่ยขึ้น"แถมแต่งตัวคล้ายทหารของหวางจื่อไม่ผิดเพี้ยน ข้าตามมาหลายคราแล้ว แต่พวกมันปลิดชีพฆ่าตัวเองหมด ตามสืบไม่ได้เลย" ชายร่างสูงใหญ่กำยำอีกคนเอ่ยด้วยน้ำเสียงกังวล"ฮือ หวางจื่อๆ ๆ ชื่อคุ้น ๆ คืออะไรน๊า จิ๊!" อี้หมิงคุ้น ๆ กับคำว่า หว่างจื่อ แต่นางนึกจำคว

    Last Updated : 2025-02-22
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 12 First impression ฉบับคนจน (จบ)

    "ฮึ กวางน้อยที่ไหน""หึ! ช่างเถอะ แค่เด็กเร่ร่อนหนะ!" หวางจื่อชินเอ่ย เขามองเห็นนางตั้งแต่แรกแล้วหล่ะ"ฟรู่~~" อี้หมิงเป่าปากออกมา ใจเต้นตึกๆ"เจ้าแอบดูผู้ใดกัน ฮึ"เปล่า ๆ ท่านเสร็จแล้วรึ เป็นอี้หมิงเอ่ยเบี่ยงเบนความสนใจของมารดา"เสร็จแล้วล่ะ เหลือแต่พาเจ้าไปพบนางนั่นแหละ ป่ะ" สองแม่ลูกเดินจับจูงกันเข้าไปในห้อง ๆ ที่มีหญิงนางหนึ่งนั่งรออยู่หนิงเยว่เมื่อมองเห็นสองแม่ลูกจับจูงกันมา ก็นึกเวทนาในใจ"มา ๆ หลานข้า โตเป็นสาวแล้วสิ" ลุกเดินไปหาสาวน้อย ที่ถึงแม้อยู่ในชุดมอมแมมแต่ความงามของใบหน้ายังปรากฎให้เห็นอยู่ ถ้าแต่งตัวดีขึ้นมาหน่อยคงจะงามมิน้อยอี้หมิง มองมารดาเป็นการถามกลาย ๆ ว่าหญิงตรงหน้าคือใคร"อ่อ นางคือน้าเจ้าหนะ" อี้เฟินไม่ได้บอกลงรายละเอียดให้หญิงสาวรู้ที่มาที่ไป"สวัสดีค่ะ" อี้หมิงยกมือไหว้อัตโนมัติ"ฮื้อ" หนิงเยว่เห็นท่าทางหลานสาวก็ฉงน มองอี้เฟินด้วยสีหน้างง งวย"อะอ่อ! นางพึ่งโดนอันธพาลในเมืองทำร้ายมาหนะ พึ่งฟื้นขึ้นมาเลยเลอะเลือนไปบ้าง" อี้เฟินรีบคว้ามือของหมิงอี้ลง"โถ่วเอ๊ยเด็กน้อย ชะตาเจ้าช่างอาภัพจริงๆ คนพวกนั้นก็กะไรต้องตีกันถึงขนาดนี้เลยหรอ" หนิงเยว่ลูบตัวอี้หมิงไปมาอ

    Last Updated : 2025-02-22
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 13 ให้อาหารโฆษณาวัตถุดิบ

    “เฮ้อ! คิดไม่ออก ถ้าขายแค่ถั่วงอกเราอาจจะขายได้นะ เฟิน เฟิน แต่มันจะไม่ยั่งยืนหนะสิ เราต้องสร้างจุดสนใจผู้คนจะได้ขายได้เยอะ ๆ แบบให้ปังๆ”“ห๊ะ แล้วจะทำยังไงดีละพี่หมิงอี้”หมิงอี้เมื่อคิดไม่ออก ก็ได้แต่ถอนหายใจ ช่างเถอะต้องลองดูก่อนแล้วกัน ไม่ลองก็ไม่รู้“ป่ะ ข้าจะไปปลูกผักบุ้ง แล้วก็กล้าพริก กะมะเขือเทศจะไปกับข้ามั๊ย”“เฟิน เฟิน อย่าพึ่งกลับนะรอบกินข้าวกับข้าก่อน”อี้เฟินตะโกนบอกสาวน้อย“ได้จ๊ะ”สองสาวช่วยกันขนผักบุ้งแล้วก็กระด้งที่ตากเมล็ดพริก กับมะเขือเทศออกมานั่งที่ตั่งด้านนอก อี้หมิงใช้มือค่อย ๆ กอบเอาเมล็ดพริกแยกใส่ถุงไว้ อีกถุงก็ใส่เมล็ดมะเขือเทศไว้ แล้วเดินถือผักบุ้งที่ชำไว้เดินตรงไปยังแปลงผักขนาดเล็กที่พรวนตากดินไว้กับเฟิน เฟินสองสาวลงมือช่วยกันตักน้ำจากลำธารมารดแปลงดินจนเปียกชุ่ม แล้วปักชำผักบุ้งที่ตอนนี้แตกรากสีขาวออกมาบ้างแล้วลงในดิน ส่วนที่เหลือก็หว่านเมล็ดพริกและมะเขือเทศไปบนดิน โดยหว่านแยกฝั่งกันแล้วใช้ฟางข้าวปิดทับตักน้ำราดรดลงไปบนฟางข้าวอีกทีจนเปียกชุ่มสองมือยกขึ้นปัดกันไปมา แล้วเท้าสะเอวมองดูผลงานของตัวเอง วันนี้ปลูกแปลงแค่นี้ไปก่อน วันหน้าค่อยขยายแล้วกันนะ ตอนนี้ข

    Last Updated : 2025-02-22
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 14 เปิดร้านวันแรก [1]

    เมื่อล้างถ้วยชาม เก็บกวาดเรือนหลังเล็ก ไปจนถึงอาบน้ำเสร็จ ภายนอกเรือนก็ถูกโรยปกคลุมไปด้วยความมืดเสียแล้ว บ้านเรือนหลายหลังทยอยดับตะเกียงเตรียมเข้าสู่นิทรา แต่สองแม่ลูกที่อยู่ในเรือนหลังเล็กแห่งนี้ยังไม่มีทีท่าจะง่วงนอนเลยสักนิด ด้วยตื่นเต้นกับกิจการที่จะเริ่มต้นในวันพรุ่งนี้ หญิงทั้งสองคนนั่งเปิดกระสอบที่ใช้เพาะถั่วงอกให้อ้าออกไว้ ตั้งใจว่าพรุ่งนี้เช้าตรู่ ค่อยเก็บถั่วออกออกมาแล้วล้างทำความสะอาดเพื่อเตรียมไปขายที่ตลาด เสร็จแล้วก็ช่วยมารดายกหม้อ ตะหลิวและถ้วยชามเตรียมออกมาวางไว้กลางบ้าน พร้อมสำหรับการเปิดร้านในวันพรุ่งนี้~เอ้กอี้เอ้กเอ้กก~"ฮื้อ เช้าแล้ว ฮื้ออออ อืออ ฮ่าวว"ร่างบางลุกบิดขี้เกียจทั้งที่ตาทั้งสองข้างยังปิดอยู่ เตียงนี้นอนทีไรก็ยังปวดเมื่อยเหมือนเดิมทุกทีเลย บ่นอุบ! ในใจกับตัวเอง"ปึ๊ก ปึ๊ก พี่หมิงอี้ พี่หมิงอี้ ป้าอี้เฟิน ปึ๊ก ปึ๊ก""หือ!" อี้หมิงที่กำลังหาวก็ตาโต นี่เธอว่าเธอตื่นเช้าแล้วนะ นี่เจ้าเด็กเฟิน เฟิน ตื่นเช้ากว่าอีกหรือนี่ แล้วลุกไปจุดตะเกียงเดินไปเปิดประตูบ้านให้สาวน้อย“แฮะๆ! เฟิน เฟิน ตื่นเต้นนอนไม่หลับ ดูนี่สิ เฟิน เฟิน สวยมั๊ย” สาวน้อยหมุนซ้าย หมุนขวาไปม

    Last Updated : 2025-02-23
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 15 เปิดร้านวันแรก [2]

    “อ้าว พวกเจ้าเป็นใคร ตรงนี้มีคนจองแล้ว พวกนางมาดูที่เมื่อวานนี้เอง ไป ไป ย้ายไปที่อื่นเลย”เถ้าแก่่ขายซาลาเปาตะโกนไล่“เถ้าแก่ พวกข้านี่แหละ ที่มาดูเมื่อวานหนะ”“หึ! เคร้ง” ชายอ้วนท่วมถึงกับวางตะหลิวลงแล้ววิ่งออกมาดู“ใช่แน่นา ทำไมมันต่างกับเมื่อวานขนาดนี้เล่าแม่นาง แฮะ ๆ ผ่านไปวันเดียว สวยเช้งมาเชียวนะจ๊ะ มา ๆ ข้าช่วยขน” ชายอ้วนยกหม้อ ยกโต๊ะไม้ไผ่ลงตั้งให้ อย่างกระฉับกระเฉง“อ่ะจ๊ะเรียบร้อย มีอะไรอีกมั๊ย ข้าขนช่วยได้นะ”“ไม่มีแล้ว ขอบใจเจ้ามากนะ” อี้หมิงมองดูด้วยความงง งวย นี่คือผลของ First impression สินะ ฮึ ฮึ!“~ตาแก่~~~~~ มานี่เลยๆๆ” เสียงแหลมตะโกนออกมา พลันปรากฎร่างหญิงวัยกลางคนตรงปรี่มาคว้าเอาหูของเถ้าแก่ขายซาลาเปาแล้วบิดเต็มแรง“โอ๊ยๆๆ เบา ๆ สิ โอ๊ย หูจะหลุดแล้ว ปล่อย ๆ ” เสียงโอดโอยดังขึ้น“แกนะ!!! เห็นผู้หญิงไม่ได้เลยนะ แก่แล้วยังเจ้าชู้ไม่เลิก ไปเลย ไปเตรียมของขาย หึ” นางบ่นสามีนาง แล้วหันมาถอนหายใจทำตาโตใส่พวกนางสามสาวมองหน้ากันแล้วส่ายหน้า ช่วยกันจัดโต๊ะ นำผ้ามาปูรองแล้วนำกระบุงถั่วงอกออกมาวางด้านอี้เฟินก็ลงมือจุดเตา เตรียมปรุงน้ำซุปทันที เมื่อตลาดเริ่มเปิดผู้คนต่างทยอย

    Last Updated : 2025-02-24

Latest chapter

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 71 กิจการรุงเรือง [2]

    "สมุนไพรที่เจ้าต้องการ เจ้าต้องการมากเพียงใด เรือนข้าเป็นตระกูลพ่อค้าเก่าแก่มีสมุนไพรเก็บอยู่มากมาย ไม่ค่อยได้ใช้เท่าไหร่นัก หากมิรังเกียจข้าอยากบริจาคให้ ถือว่าช่วยชาวเมืองหลี่แล้วกัน"อี้หมิงเผยรอยกว้างสวยเต็มวงหน้าทันที เดินอ้อมโต๊ะออกมา มือคว้าจับที่แขนแกร่ง แหงนเงยใบหน้าพูดกับบุรุษรูปงามหากแต่ใบหน้าช่างไร้อารมณ์และเย็นชายิ่งนักในสายตาของเธออย่างดีใจ ผู้ใดกันจะปล่อยให้โอกาสเช่นนี้หลุดลอยไป มีผู้เสนอวัตถุดิบให้แถมไม่คิดเงิน เธอคงมิใช่คนสมองหมูถึงเพียงนั้นที่จะปล่อยให้โอกาสทองนี้หลุดไปโดยง่ายเป็นแน่"ขอบคุณท่านมาก ข้ายินดีรับโอกาสอันสุดแสนพิเศษนี้ไว้ แต่ร้านเราไม่เอาเปรียบท่านแน่นอนในเมื่อท่านยินดีบริจาคสมุนไพรให้กับเรา ไว้ข้าขอเลี้ยงอาหารซักมื้อตอบแทนท่านและสหายแล้วกัน""เช่นนั้นเจ้าเขียนเทียบสมุนไพรที่จะใช้มาเถิด เดี๋ยวให้จางหยางจัดการมาส่งที่เรือนให้ในวันพรุ่ง""อี้หมิง เจ้าเขียนเทียบมาเลยข้าจะคัดของดี ๆ มาให้นะ"จางหยางที่เพลิดเพลินกับการมองร่างอ้อนแอ่นตรงหน้าพูดเจื้อยแจ้วจัดการงานต่าง ๆ ก็ถึงคราวได้เอ่ยออกมาอย่างกระตือรือร้น"ขอบคุณท่านมากจางหยาง มู่เฉินด้วย ข้าฝากด้วยนะ"รอยย

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 70 กิจการรุ่งเรือง [1]

    ผ่านไปเพียงชั่วยามเหล่าบรรดาลูกค้าที่มาให้ร้านเทียนฝูได้รับใช้ก็ทยอยเดินกลับ จนลูกค้าคนสุดท้ายก้าวย่างออกไป"เฮ้อ ปิดจ๊อบสักที อื้อ"ร่างบางชูแขนขึ้นเหนือศีรษะ ยืดตัวบิดขี้เกียจไปมา ก่อนจะเอนศีรษะซบลงที่บ่าเฉิงอี้อย่างลืมตัว'ฟู่'ลมหายใจหนัก ๆ ถูกผ่อนออกมา ก่อนจะปิดเปลือกตาลงนิ่ง ๆ หลังจากเหน็ดเหนื่อยกับการจับพู่กันไปมาทั้งวัน แม้ชายที่นั่งข้างเคียง จะอาสาช่วยเขียนอยู่บ้างแต่ก็ยังคงเมื่อยอยู่ไม่น้อย'อึก'เฉิงอี้กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ รู้สึกราวเวลารอบข้างหยุดหมุน คิ้วคมขมวดเล็กน้อย เกร็งตัวขึ้นทันทียามที่ศีรษะทุยเอนซบลงมา สตรีนางนี้หาได้รู้ที่ต่ำที่สูงไม่ นางช่างไม่รู้รึไรการกระทำตอนนี้ของนางต้องโทษถึงประหารเชียว ตาคมเหลือบมองใบหน้าขาวผ่อง ไล้ลงมาที่จมูกเล็กโด่งเป็นสัน ปากบางชมพูจิ้มลิ้มราวดอกเหมยบาน เฉิงอี้เจ้าคงสติฟั่นเฟืองเสียแล้วกระมังถึงได้เผลอมองว่านางช่างน่ารักยิ่งนักยามเมื่อหลับตาพริ้ม พอได้สติจากภวังค์จึงค่อย ๆ ยื่นนิ้วออกไปค่อย ๆ จิ้มออกแรงเขี่ยศีรษะเล็ก ๆ ให้พ้นจากบ่าแกร่งของตน ก่อนจะขยับตัวเล็กน้อยลุกขึ้นเดินตรงไปหาจางหยาง และมู่เฉินด้วยสีหน้าเย็นชาดังเดิม หากแต่เพียงผู้ใด

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 69 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [3]

    ร่างของชายอวบอ้วนพุงย้วย ที่กำลังพยายามก้มลงไปในโอ่งดิน ช่างดูทุละทุเลยิ่งนักในสายตาทุกคน มือด้านซ้ายใช้ค้ำดันโอ่ง ส่วนด้านขวาล้วงเข้าลงไปด้านในโอ่ง และด้วยส่วนสูงที่ต่างจากโอ่งไม่มากนัก ทำให้ใบหน้าของเขาแนบลงไปกับปากโอ่ง มือคว้ากำเข้าที่ลำต้นของผักบุ้งอวบคราแรกออกแรงดึงเบา ๆ ตามความคิดที่ว่ามันถูกปักไว้เพื่อพรางตาผู้คน 'เอ๋ หึ ปักมาแน่นกันเชียวนะ คิดว่าเท่านี้ข้าจะเชื่อรึ'ครานี้ก้มลงและกำลำต้นผักบุ้งแน่นกว่าเดิม ก่อนจะออกแรงดึงอย่างแรง ~ฮ่า ๆ มาดูกันคนเจ้าเล่ห์อย่างพวกเจ้าคิดจะมาหลอกลวงข้ารึ~"ฮึบ! ฮึบ"ออกแรงดึงสองครั้งต้นผักบุ้งก็ยังไม่ติดมือขึ้นมา ครานี้กำแน่นกว่าเดิม ใบหน้าเกร็งยู่ เม้มปากแน่น ย่อตัวออกแรงแล้วดึงขึ้นเต็มแรง"เฮ้ยย!"ต้นผักบุ้งขาดออกตามแรงดึง ร่างอวบอ้วนเซหงายหลัง ดวงตาเบิกโพล่งมู่เฉินที่เห็นร่างอ้วนท่วมเซหงายหลังมาทางตนจึงใจดี ยกเท้าขึ้นค้ำยันหลังไว้ ก่อนจะออกแรงถีบออกไป ร่างชายอ้วนจากตกใจคราแรกที่จะหงายหลังยังไม่ทันหาย กลับต้องตกใจอีกรอบเมื่อครานี้เซถลากลับมาด้านหน้า"เฮ้ยๆ"มือปล่อยผักบุ้งทิ้ง มือสองข้างรีบคว้าจับปากโอ่งเพื่อยั้งตัวไว้ "แฮ่ก ๆ เกือบไปแล้ว

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 68 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [2]

    "เชิญนั่งเจ้าค่ะ ท่านป้า" อี้หมิงเผยมือเชื้อเชิญลูกค้าให้นั่งลงเพื่อที่จะได้สอบถาม ถึงผืนนา และเมื่อสนใจ ก็จะได้ทำสัญญาให้แล้วเสร็จ"ท่านป้า ท่านป้าเพียงแค่สนใจน้ำหมักของข้า รึวันนี้จะให้ร้านเทียนฝูของเรารับใช้เจ้าคะ""ช่วยด้วยเถิดนังหนู นาข้าวข้าใกล้ตายเต็มทีแล้ว เท่าไหร่ก็เต็มใจจ่าย ใบข้าวล้วนเหลือง แห้งเหี่ยวลงทุกวันจริงเชียว"หญิงตรงหน้าเอื้อมมือมาจับมือของนางอย่างขอร้อง ก่อนเอ่ยด้วยสีหน้าอมทุกข์ ดวงตามีกระแสความท้อแท้พาดผ่าน น้ำเสียงเจือสะท้อนความหนักใจออกมาเฉิงอี้เห็น และได้รับฟังความทุกข์ของชาวบ้านก็เกิดสะท้อนในอก ด้วยหลากหลายอารมณ์รู้สึก ถึงแม้นว่าจะสามารถคลี่คลายสถาการณ์ราคาข้าวได้แล้ว แต่ยังมีโรคระบาดที่ยังไม่มีทีท่าจะทุเลาลงเลยสักนิด หวังก็แต่หญิงประหลาดที่เคียงข้างตนยามนี้จะสามารถแก้ปัญหาได้ดังเช่นนางเอ่ย ก่อนจะถอนสายตากลับมามองหญิงชาวบ้านตรงหน้าอย่างสนใจ"ช่วยได้แน่นอนท่านป้า ว่าแต่ท่านป้าจะให้ข้าช่วย ขอถามผืนนาท่านที่ต้องการให้ช่วย มีอยู่เท่าใดกัน""เอ่อ ไม่เยอะหรอก"ลูกค้านางทำสีหน้ากระอักกระอ่วนใจ"เท่าไหร่เจ้าคะ""เอ่อ 10 หมู่ถ้วน เจ้าพอจะช่วยข้าได้รึไม่"10 หมู่ โฮ

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 67 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [2]

    อี้หมิง ใช้สองมือน้อย ๆ ออกแรงผลัก แต่ต่อให้ดันอย่างไรชายหน้านิ่งก็หาได้ขยับเขยื้อนไม่ นี่มันคนรึหินผากันนะ "นี่ เจ้า!""เงียบ จะขายรึไม่ ข้ากำลังช่วยเจ้าอยู่"เฉิงอี้ที่เริ่มหงุดหงิดหันไปใช้สายตาคมดุจพญาเหยี่ยวที่และใบหน้างดงามหล่อเหล่าที่เรียบนิ่งขู่ร่างบางที่ขยับขยุกขยิกไปมาทำให้แขนนางถูไถไปมากับแขนแกร่งของตนอย่างไม่ตั้งใจ อี้หมิงชะงักเล็กน้อย ฮึ! ดีเช่นกันให้เจ้าคนหล่อหน้านิ่งนี่ช่วยขายก็ดี ข้าจะได้ไม่เปลืองแรง ลองดูสักตั้งก็ได้ "นี่ ๆ เจ้า ไปนั่งข้างนางได้เยี่ยงไร ออกมาเลย ๆ"อู๋ไป๋เอ่ยรัวออกมาอย่างร้อนรน เมื่อเห็นชายหนุ่มที่ดูจากอาภรณ์ที่สวมใส่ก็รู้ว่ามาจากตระกูลที่ร่ำรวย เข้าใกล้หญิงที่ตนหมายปอง"อู๋ไป๋ ๆ ไม่เป็นไร ๆ คุณชายท่านนี้มาช่วยข้าขายก็ดี เราจะได้ขายหมดเร็ว ๆ ไง นะ ไม่มีสิ่งใดต้องกังวลไปหรอก แค่ขายของเท่านั่น "อี้หมิงพูดกับอู๋ไป๋ก่อนหันมามองเจ้าคนหน้านิ่งที่บัดนี้หันมามองที่เธอเช่นกัน จะว่าไปหนุ่มยุคนี้นี่ช่างหน้าตาดีเสียจริง ใบหน้าเช่นนี้นี่ยุคปัจจุบันน่าจะเป็นดาราดังได้สบายเลยหล่ะ รึไอดอลก็ได้เลยนะเนี่ย"ฮ่า ฮ่า ฮึบ ฮ่า"หมิงอี้หลุดขำออกมาเสียมิได้ เจ้าตัวพยายามกล

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 66 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [1]

    บัดนี้เข้ายามเฉินแล้ว (07.30 น.) แต่กลับยังไร้เงาผู้คน อี้หมิงแอบใจเสียมิน้อย ไม่ต่างจากเฟิน เฟิน และอู๋ไป๋ ที่บัดนี้ต่างกระวนกระวายไม่แพ้กันแต่ก็ยังมิได้มีผู้ใดเอื้อนเอ่ยประโยคใด ๆ ออกมา ของที่อยู่บนรถเข็นในที่สุดก็ทยอยถูกยกลงจนหมด ป้ายชื่อร้านที่หยิบติดมือมาด้วยถูกอู๋ไป๋นำไปปักไว้ด้านหน้า ส่วนโอ่งทั้ง 4 ใบ เหล่าคนงานและบุรุษทั้งสามที่ขอมาด้วยต่างช่วยกันเข็นย้ายวางเรียงอย่างเป็นระเบียน โต๊ะไม้ถูกยกออกมาเพื่อวางแท่นหมึกและกระดาษ ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแต่ก็ยังไร้เงาผู้คนจนทำให้เจ้าของร้านสาวอดใจเสียมิได้ส่วนอี้เฟิน กับเฟิน เฟิน ทั้งสองกำลังช่วยกันติดเตาเพื่อทำซุปถั่วงอก และผัดยอดอ่อนผักบุ้ง เพื่อแจกให้ผู้คนที่มาซื้อน้ำหมักได้ลิ้มลองรสชาติของผักร้านเทียนฝู นับว่าเป็นกลยุทธ์การขายที่แปลกอีกอย่างหนึ่งของร้านลูกสาวนาง ที่ใช้ได้ผลมาแล้ว"อ้าวเฮ้ย! นั่นผู้ใดกันมาทำสิ่งใดที่แปลงนาของข้า"เสียงชายเจ้าของแปลงนาตะโกนถามไถ่ใคร่สงสัยมาแต่ไกล ก่อนที่เจ้าตัวจะแบกจอบเดินมาถึง"อ้าว ท่านลุง ข้าเอง! วันนี้พวกข้ามาตั้งร้านขายน้ำหมักหนะ""อ้าวเรอะ!"ชายเจ้าของแปลงนาไล่สายตามองดูข้าวของที่ตั้งเรียงรายใต

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 65 จัดเตรียมของออกบูธขายสินค้า [2]

    "หมิงอี้ พวกข้ามาแล้วล่ะ"อี้หมิงเงยหน้ามองเสียงทุ่มห้าว อ่า! เป็นมู่เฉินกับสหายของเขานั่นเอง มองเลยไหล่หนาบึกบึนของมู่เฉินและจางหยางไปก็พบเข้ากับใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นักของชายอีกคน"อ้าว มาพอดีเลย ท่านแม่ เฟิน เฟิน อู๋ไป๋ นี่สหายข้า มู่เฉิน นี่จางหยาง แล้วนี่.."อี้หมิงเว้นจังหวะพูด ด้วยไม่แน่ใจว่าหากเอ่ยออกไปชายหนุ่มจะแย้งกลับมารึไม่ จากหลายคราที่เจอกันนับว่าห่างไกลคำว่าสหายอยู่มากโข"อ๋อ นี่เฉิงอี้"เป็นมู่เฉินที่เอ่ยความกระจ่าง"อ๋อ แล้วกินข้าวกินปลากันมารึยังล่ะ ถ้ายังพอดีเลย มากินด้วยกันสิ หากไม่รังเกียจ ข้าเตรียมอาหารเสร็จพอดี ร้อน ๆ เลยนะ"อี้เฟิน กล่าวต้อนรับสหายของบุตรสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แม้นในใจจะคุ้น ๆ กับใบหน้าของชายหนุ่มนามเฉิงอี้อยู่มิน้อย ใบหน้าเช่นนี้คับคล้ายคับคราว่าเคยพบเจอที่ใดมาก่อน ก่อนจะปัดความคิดทิ้งไปหันมาสนใจบุตรสาวและสหายของนางแทน ที่บัดนี้กำลังช่วยกันยกโอ่งผักขึ้นใส่รถที่เตรียมไว้ "ฮ่า เสร็จเสียที เล่นเอาเหงื่อตกเช่นกันนะเนี่ย!"อู๋ไป๋ยกมือขึ้นซับเหงื่อที่ผุดออกมาที่หน้าผากกว้าง ในขณะที่ทุกคนสภาพเช่นเดิม ไม่มีแม้แต่เหงื่อเลยซักนิด คนพวกนี้ไร้เหงื่

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 64 จัดเตรียมของออกบูธขายสินค้า [1]

    "ฮ่า ฮ่า เฉิงอี้ ๆ ฮ่า ฮ่า ยอมแล้ว ๆ ข้า ฮ่า ๆ จะไม่ทำอีกแล้ว ฮ่า ฮ่า หยุด ที ฉะ ฮ่า ฮ่า"ร่างสูงใหญ่ขององครักษ์หนุ่มบัดนี้ ถูกมัดยืนติดเสาหลักไม้กลางตำหนักใหญ่ใบหน้าเบ้บิด ส่งเสียงหัวเราะห่าวอกมาไม่ขาด จนใบหน้าคมคายที่ยามปกติจะนึ่งขรึมแทบตลอดเวลาบัดนี้กลับแดงก่ำ น้ำหูน้ำตาไหลยามเมื่อเจ้าตัวส่งเสียงหัวเราะขำขันออกมาอย่างเสียมิได้ยามเมื่อขนนกยาวใหญ่ปัดป่ายไปมาตามจุดต่าง ๆ ของร่างกายแกร่ง ไม่ว่าจะเป็น รักแร้ ใบหู ใบหน้าบทลงโทษจากเฉิงอี้หาใช่การต่อยตี รึลงดาบ ใช้โซ่แส้ไม่ หากแต่เป็นการจับมัดแล้วใช้ขนนกปัดป่ายไปมาถึงจะสาสมกับองครักษ์หนุ่มของตน หากใช้วิธีทางทหารละก็จางหยางที่เปรียบดังเช่นก้อนหินผา เกรงว่าจะไม่สะทกสะเทือนซักเพียงใดนัก"อึก!"มู่เฉินที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น กลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ เมื่อเห็นการลงโทษจากองค์ชายของตน หากแม้นเป็นการลงโทษทางทหารพวกตนหาได้หวั่นใจไม่ แต่ใช้วิธีนี้บอกตรง ๆ ว่าตนขยาดยิ่งนัก"ต่อไปพวกเจ้าจะสนใจหญิงงามมากกว่าข้าอีกรึไม่"เฉิงอี้เอ่ยถามอย่างเอาแต่ใจ ทั้งสามเติบใหญ่มาด้วยกัน เขาล้วนได้รับความสนใจและปกป้องจากองครักษ์หนุ่มมาตลอด แม้นสถานะแตกต่างแต่เฉิงอี

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 63 กระดาษและแท่นหมึก [2]

    "เจ้าจะเอาหนังสือไปทำสิ่งใดกัน"อี้หมิงเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงห้าวที่ถามขึ้นอย่างมีความหวัง"ข้าจะเอาไปจดทำบัญชีวันพรุ่งนี้หนะ วันพรุ่งร้านของข้าจะไปเปิดรับกำจัดโรคระบาดในแปลงนา เลยจำเป็นต้องทำบัญชี""ข้าไม่เข้าใจ เหตุใดถึงต้องทำบัญชีเล่า จัดการการเงินของร้านรึ"เป็นจางหยางที่กอดอกฟังเงียบ ๆ เอ่ยถามขึ้นมาอย่างใคร่สงสัย"อ่อ นั่นส่วนนึง ข้าจะเปิดให้ลงบัญชีมัดจำไว้ได้ก่อนครึ่งนึงหนะสำหรับชาวบ้านคนไหนที่ยังไม่มั่นใจในร้านของข้า ""อ๋อ เป็นเช่นนี้ น่าสนใจจริงเชียว งั้นพวกข้าขอไปดูเจ้าขายได้รึไม่ การค้าขายเช่นนี้ข้ายังมิเคยเห็นผู้ใดทำมาก่อน ช่างน่าสนใจเสียจริง"มู่เฉินเอ่ยออกมาอย่างตื่นเต้น ก่อนจะหันไปหาเฉิงอี้ผู้เป็นนายด้วยสีหน้าอ้อนวอนไม่เว้นแม้แต่องครักษ์หนุ่มที่มองมาเช่นกัน"แล้วแต่พวกเจ้าสิ แต่ข้ามิไป"พูดจบก็หมุนตัวเดินออกไปจากที่อี้หมิงยืนอยู่ ท่าทางของชายหนุ่มสร้างความฉงนให้กับทั้งสามคนที่ยังยืนอยู่ไม่น้อย แต่เพียงชั่วครู่ ชายทั้งสองที่ยังยืนอยู่กับเธอก็เอ่ยเสนอความช่วยเหลือออกมา"หากเจ้ามิรังเกียจ ข้ายังพอมีแท่นหมึกและกระดาษเหลืออยู่บ้าง หวังว่าจะช่วยเจ้าได้อยู่มิน้อย""ดีเลย

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status