ตอนที่ 10 First impression ฉบับคนจน (2)

"หมิงอี้ หมิงอี้ ลูก สายแล้ว ตื่นเถิด" อี้เฟินหลังจากที่ทำอาหาร เก็บกวาดบ้านเสร็จ ก็เดินไปเก็บกระด้งไม้ไผ่ที่ตากเม็ดพริก และมะเขือเทศเข้ามาด้านในบ้าน หลังจากตากผึ่งแดดไว้ข้ามวันก็แห้งได้ที่ทีเดียว  เมื่อเสร็จงานทุกอย่างแล้วยังไม่เห็นหมิงอี้ตื่น จึงได้เดินเข้ามาตาม 

"อื้อออ เมื่อยชะมัด" อี้หมิงบิดตัวไปมา แล้วพูดเสียงอู้อี้ ตั่งเตียงแข็ง ๆ นี้ทำปวดไปทั่วทั้งตัวเลยจริง ๆ 

"สายแล้วลูก ป่ะไปล้างหน้าล้างตา ประเดี๋ยวออกไปวัดกับข้า" 

หลังจากที่นอนครุ่นคิดทั้งคืน ในฐานะที่นางเป็นแม่ นางก็ควรที่จะช่วยลูกสาวอย่างสุดความสามารถ ตั้งแต่อพยพมาหมิงอี้ไม่ค่อยจะร้องขอสิ่งใดจากนางมากนัก ตั้งแต่นางเติบโตมาก็พบเจอฐานะที่ยากจนแล้ว ซ้ำร้ายมีเพียงนางที่เป็นแม่ดูแลมาเพียงคนเดียว พ่อของนางรึ พลันคิดแล้วน้ำตารื้นเอ่อออกมาจากนัยน์ตา ช่างเถอะ! เรื่องมันผ่านมาแล้ว จะกลับไปสู่สูงสุดเช่นเดิมกลับมองไม่เห็นทางเลยจริง ๆ

ครานี้เมื่อลูกสาวนางร้องขอเพียงเสื้อผ้าดี ๆ ซักชุด นางจึงต้องไปพบคนผู้หนึ่งที่คิดว่าพอจะช่วยนางได้ 

"วัดหรอ" 

"ใช่ๆ ลุกไปล้างหน้าล้างตาเจ้าให้สดชื่นก่อนนะ " ใช้มือลูบศีรษะทุยอย่างเอ็นดู ลูกสาวนางต่อให้จะมอมแมม แต่ก็ยังคงมีเค้าความงามอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

อี้หมิง ใช้มือบางยกปิดปากที่กำลังหาว..... ยุคนี้นางต้องตื่นแต่เช้ามาก ยังคงต้องปรับตัวอีกนิดหน่อย ที่ผ่านมาทุกวันนางไม่ได้ตื่นสายขนาดนี้ คงเพราะร่างกายที่เพลียจากการตะเวนดูทำเลที่จะขายผักในตลาดเมื่อวานด้วยกระมัง

เมื่อล้างหน้า ล้างเนื้อตัวเสร็จ มือเรียวคว้าเอาหมั่นโถขึ้นมาเคี้ยวตุ้ย ๆ ในปาก

"อื้มม! หมั่นโถวร้อน ๆหอม ๆ แม้มีแต่แป้งก็ก็นุ่มหอมอร่อย อี้หมิงไม่ลืมที่จะแวะมาไปเปิดดูผลงานที่ตัวเองเพาะไว้ 

"อื้อหึ! ไม่เลว ๆ ทีเดียว แจ่มเลย! พรุ่งนี้ก็วางขายได้แล้ว" ปากเล็กกัดก้อนแป้งหมั่นโถวไว้ในปาก สองมือรูดพันแขนเสื้อขึ้น ยกถังน้ำข้าง ๆ ขึ้นมาใช้มือเล็กช้อนเอาน้ำมาๆ โปรย ๆ รดจนทั่ว

"หมิงอี้ เสร็จรึยังลูก เร็วเข้าๆ"

"เสร็จแล้ว ๆ ท่านรอข้าด้วย"  อี้หมิงรีบปิดกระสอบกลับไว้ที่เดิม คว้าหมั่นโถวออกจากปากแล้ววิ่งตามมารดานางไป 

หญิงสาวสองนางเดินเคียงคู่กันขึ้นเขาไปยังวัด 'ฉงเซิ้งวัดเก่าแก่คู่ราชวงศ์ และเป็นที่เคารพนับถือของชาวเมือง ระหว่างทาง ผ่านทั้งทุ่งข้าว และป่า สายตาซนของอี้หมิงมองสอดส่องอย่างสำรวจไปรอบ ๆ  

'เอ๊ะ! นั่นถ้ำหนิมีค้างคาวด้วย' มองลอดป่านต้นไม้เข้าไปพอมองเห็นเป็นถ้ำ มีค้างคาวบินออกมาสองสามตัว เธอตื่นตาตื่นใจ ถ้าอยู่ในยุคปัจจุบันไม่มีทางได้พบเจออะไรเช่นนี้แน่ สองสาวเดินต่อไป 

"กุบ กับ กุบ กับ!!!" 

"หมิงอี้หลบลูก!" อี้เฟินใช้มือกันหมิงอี้ออกให้พ้นถนน นางบอกให้ลูกสาวก้มหน้าลง จนม้าสีดำสามตัววิ่งผ่านไป ถึงได้เงยหน้าขึ้นมองบุรุษชุดดำสามคนที่ควบอาชาสีดำตัวใหญ่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว คิ้วเรียวขมวดมุ่น

"ราชวงศ์หนะ น่าจะไปวัดเช่นเร็ว ป่ะ ไปกันเถอะ" ที่อี้เฟินรู้เพราะเหล็กปากม้าที่เป็นสีทอง แสดงตราราชวงศ์ต้าหลี่ ตรานี้นางจำได้ไม่ลืมเชียวล่ะ! 

สองสาวเดินต่ออีกครู่ใหญ่ก็ขึ้นมาถึงวัด เป็นวัดขนาดไม่ใหญ่มาก แต่สะอาดสะอ้านทีเดียว อี้เฟินพาลูกสาวตรงเข้าไปไหว้ขอพร แล้วบอกหมิงอี้ให้รอนางอยู่บริเวณนี้ประเดี๋ยว นางขอไปทักทายคนรู้จักสักครู่เดี๋ยวนางกลับมา 

🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃