Home / รักโบราณ / หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน / ตอนที่ 16 เริ่มขยับขยาย

Share

ตอนที่ 16 เริ่มขยับขยาย

last update Last Updated: 2025-02-24 16:30:09

"โหววว หมิงอี้ลูก 80 อิแปะ จากถั่วเขียวที่เขาให้แม่มา ไม่เลวเลยทีเดียว" อี้เฟินกล่าวอย่างไม่เหลือเชื่อ

"ใช่มั๊ยล่ะ ไม่คิดว่าจะได้เยอะขนาดนี้ เดี๋ยวเราแบ่งเงินนี้ไปซื้อถั่วเขียว แล้วก็เศษผ้าถูกๆ เราจะไปขยายพื้นที่เพาะปลูกกัน"

ทั้งสามเมื่อจัดการซื้อของจากตลาดเสร็จสรรพ ก็เข็นรถล้อเดินข้ามฝั่งมายังหมู่บ้านตน เมื่อมาถึงก็บ่ายคล้อยแล้ว อี้เฟินจึงจัดการลงมือทำข้าวต้ม และผัดถั่วงอกที่แบ่งไว้ก่อนจะนำออกไปขายให้สองสาวได้ทาน หลังจากเหนื่อยจากการขายถั่วงอกมาทั้งวัน

"อ่ะ เฟิน เฟิน ข้าให้เจ้าไว้ถ้าได้เยอะกว่านี้จะแบ่งให้เจ้าเพิ่มขึ้นไปอีกนะ"

"แค่ก ๆ โหว พี่ให้ข้า 10 อินแปะเลยรึนี่ เพี๊ยะ!" เฟิน เฟิน สำลักข้าว แล้วตบหน้าตัวเอง นางไม่ได้ฝันไปใช่มั๊ย เงิน 10 อิแปะสำหรับนางนี่ถือว่ามากโขเชียว สาวน้อยยิ้มแก้มปริเตรียมนำไปอวดบิดา มารดาที่บ้าน

"แต่ข้ามีเรื่องให้เจ้าช่วยแหละ" อี้หมิงพูดยิ้ม ๆ แล้วขยิบตาให้เฟิน เฟิน

"ว่ามาเลย ข้าพร้อมแล้ว เดี๋ยว เฟิน เฟิน จัดให้" สาวน้อยรวบแขนเสื้อขึ้นทำท่าทางขึงขัง รอฟังอี้หมิง

"ฮ่า ฮ่า เจ้านี้แอคทีฟได้ตลอดเวลาจริง ๆ เลยเชียว"

"ว่าไงนะ ข้าฟังไม่เข้าใจ" เฟิน เฟินทำท่าฉงน คิ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 17 เตรียมอุปกรณ์และทดสอบการงอก

    “พี่หมิงอี้ ป้าอี้เฟิน โอ่งมาแล้วจ้า กระบุงก็มาแล้ว” เฟิน เฟิน วิ่งนำขบวนชาวบ้านมาอี้หมิงและอี้เฟินลุกเดินออกมาตามเสียงตะโกนของสาวน้อย พอพ้นประตูบ้านก็อ้าปากค้างกับสิ่งที่ตามมากับนางชาวบ้านทั้งชายทั้งหญิง เดินตรงมาที่เรือนเล็กของนางเป็นโขยง ผู้ชายเข็ญโอ่งกลิ้งตามกันมานับคร่าวๆ น่าจะ 10 ใบได้ ส่วนผู้หญิงก็ถือกระบุง บางคนก็หอบเสื้อผ้าเก่าๆ โอ๊ะ!แถมนั่น กระสอบป่านก็มี“โหว นี่เฟิน ๆ ทำเกินคำสั่งนะเนี่ย ได้มาเยอะเชียว นี่ 30 อิแปะได้ขนาดนี้เชียวรึ”“แฮ่ก ๆ ก็ข้าบอกแล้วไง 30 อิแปะเนี่ย แทบซื้อได้ครึ่งหมู่บ้านเลยแหละ” สาวน้อยเหนื่อยหอบ“อ่ะ นั่ง ๆ น้ำ ๆ ” อี้เฟินเมื่อเห็นเฟิน เฟิน หอบเหนื่อยก็รีบไปตักน้ำมาให้ดื่ม“นี่ๆ ให้วางไหนจ๊ะ”“อ่อ ตั้งวางเรียงตรงนี้เลยจ๊ะ กระบุงวางตรงนั้นได้เลยนะ ผ้าเอามานี่เดี๋ยวข้าเก็บเอง ข้าขอเช่าซัก 3 วันนะเดี๋ยวเอาไปคืนจ๊ะ”“โอ้วว ไม่ต้อง ๆ เนอะพวกเรา” ชายคนหนึ่งพูดขึ้น“ไม่ต้องคืน ๆ ” เสียงชาวบ้านทั้งชายและหญิงพูดออกมาพร้อมกัน“อ้าว ทำไมล่ะ” อี้เฟินขมวดคิ้วงวยงง“กะ ก็ เอาแบบนี้แล้วกันนะแม่นาง กะ ก็ ถ้าท่านขายผักได้เยอะๆ แล้วท่านรับพวกเราทำงานได้มั๊ยละ นะท่าน

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 18 ปลูกผัก ไฮโดรโปนิกส์ ในยุคโบราณ (ปลูกพืชไร้ดิน)

    เมื่อคัดเมล็ดพันธุ์เสร็จเฟิน เฟิน ก็ขอตัวกลับบ้านก่อน อี้เฟินและอี้หมิงจึงช่วยกันใช้มือเร่งกอบเมล็ดพันธุ์ที่คัดเสร็จแล้ว ลงแช่น้ำไว้เพื่อเตรียมลงปลูกในพรุ่งนี้เช้า เมื่อเตรียมเมล็ดพันธุ์เสร็จเรียบร้อย สองแม่ลูกก็ต่างแยกย้ายกันเข้าพักเนื่องจากวันนี้เมื่อยขบมาทั้งวันอี้เฟินเมื่อเห็นลูกสาวได้เติบโตไปอีกขั้นก็อดยิ้มออกมาในความมืดไม่ได้ ‘ท่านพี่! มาปีนี้ลูกเราโตขึ้นมากเลย และดูเหมือนนางจะเลี้ยงดูข้าได้ด้วยแหละ ดูวันนี้สินางขายผัก ได้โดยไม่ได้ลงทุนเลยสักแดงเดียว ท่านพี่ถ้าท่านอยู่ท่านต้องภูมิใจเช่นข้าเป็นแน่’ แม่จะมีเรื่องให้แปลกใจอยู่ไม่น้อย แต่ช่างเถอะ อี้เฟินปัดความคิดนั่นทิ้ง พลันน้ำตาแห่งความตื้นตันก็รื้นขึ้นที่ตา มืออวบยกมือปัดออกน้อย ๆ ค่อย ๆ จมดิ่งเข้าสู่นิทราในที่สุดด้านอี้หมิงเมื่อล้มตัวลงนอน ศีรษะถึงหมอนก็หลับเข้าสู่นิทราไปอย่างรวดเร็วด้วยความอ่อนเพลีย………….“ฮ่าววว~~ อื้อออ เมื่อยชะมัด อื้ออ เบื่อเตียงนี้จะแย่แล้ว เมื่อยไปหมด ฮื่อ” อี้หมิงบ่นอุบอย่างนึกเซ็ง ชูแขนขึ้นเหนือศีรษะแล้วบิดการๆ ปมาอย่างเมื่อยขบ คอยดูเถอะ!เธอจะหาเงินให้ได้มาก ๆ แล้วจะซื้อเตียงใหม่ ใหญ่ ๆ นุ่น ๆ มานอนใ

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 19 เที่ยวชมเมือง

    “เฟิน เฟิน” อี้หมิงตะโกนเรียกสาวน้อย“มาแล้วๆ ๆ” เฟิน เฟิน เมื่อได้ยินเสียงอี้หมิงก็รีบวิ่งออกมา“ค่อยๆ เดี๋ยวได้หกล้มพอดี” อี้หมิงเตือนสาวน้อยที่วิ่งถลาตรงมาหาเธออย่างรวดเร็ว“พี่หมิงอี้ มาหาข้ามีธุระอันใดรึ”“จะมาชวนเจ้าไปเที่ยวรอบเมืองหนะเฟิน เฟิน”“อ้าว! พี่อู๋ไป๋ทำไมวันนี้ได้มากับพี่หมิงอี้ล่ะ”“พอดีข้าแวะเอาหัวปลามาให้ป้าอี้เฟินหนะ เลยอยู่ปลูกปักช่วยหมิงอี้ไปด้วยเลย”“ฮึ! พี่หมิงอี้ จะปลูกไม่บอกกันเลย รอบบนี้เฟิน เฟิน เลยไม่มีส่วนร่วมปลูกด้วยเลย!” สาวน้อยกอดอกสะบัดหน้าอย่างงอน ๆ“โถ่วๆ ไม่เป็นไร ๆ เอาเป็นว่ารอบหน้าข้าจะไม่พลาดเรียกเจ้าแน่นอน เดี๋ยวเจ้ารอเก็บไปขายช่วยข้าก็ได้เนอะ ป่ะ ๆ เจ้าจะไปกับข้ารึไม่ นี่เริ่มจะสายแล้ว”“ไป ๆ เฟิน เฟิน ไป”“งั้นไปกันเลย let’ s go!”“หึ หมิงอี้ว่าอะไรนะ เลด สะ โก ไปที่ไหน เมืองไหนรึ” ทั้งอู๋ไป๋และเฟิน เฟิน ทำหน้าสงสัย” ช่างเถอะๆ ป่ะ ๆ ไปกัน” อี้หมิงบอกปัดแล้วกางแขนโอบทั้งสองคนดันให้ก้าวเดินไปด้านหน้าพร้อมกัน“เฮ้ยย! เจ้าอย่ามาแตะต้องตัวข้าแบบนี้นะ ข้ายิ่งหวั่นไหวง่ายอยู่ ฮ่า ฮ่า ๆ ” อู๋ไป๋หัวเราะชอบใจ“นี่แนะ! อย่ามาบ้ากามใส่พี่หมิงอี้ของข้าน

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 20 พ่อค้าหน้าเลือด

    อี้หมิงเดินเที่ยวไปตามตลาดอย่างตื่นตาตื่นใจ ไม่น่าเชื่อว่าในยุคโบราจะคึกคักเหมือนกันนะเนี่ย ร้านรวงต่าง ๆ ก็เยอะแยะไปหมด ของกินก็น่าอร่อย คิดถึงตรงนี้ร่างบางก็อดกลืนน้ำลายอึกใหญ่ไม่ได้ ‘คอยดูนะ แม่ขายผักได้เยอะ ๆ แล้วจะเหมาให้หมดเลย หึ’“เฮ้ย ไม่มีปัญญาจ่ายก็ไม่ต้องซื้อ แพงตรงไหนกัน 50 อิแปะเนี่ย!”“แพงจังเลยเถ้าแก่ วันก่อนยังแค่ 35 อิแปะเอง”“ข้าวหายากหน่า แถมปี้นี้ได้ข่าวมาว่าข้าวที่กำลังปลูกก็โดนแมลงบุกกิน เหี่ยวตายไปหมด ปีนี้น่าจะเก็บเกี่ยวข้าวออกมาได้น้อย ถ้าเจ้าไม่พอใจก็ไปซื้อร้านอื่น เชิญ”“โถ่!! เถ้าแก่ ช่วยข้าหน่อยนะ ๆ ซัก ครึ่งจินก็ได้ แบ่งขายให้ข้าเถอะ”“ไม่ขาย ไม่มีปัญญาซื้อก็ไม่ต้องกิน ไป ไป เกะกะร้านข้าจิงเชียว!”เสียงโวยวายของชายคนหนึ่ง ทำให้ผู้คนในตลาดเริ่มสนใจ~ฮ่ะ! แพงจัง ข้าวปีนี้แพงกว่าทุกปีเสียอีกเนี่ย โห~~ข้าว่าข้าต้องรีบซื้อไว้แล้วล่ะ ไม่งั้นวันพรุ่งอาจจะแพงขึ้นกว่านี้แน่ๆ ~เมื่อเกิดเสียงพูดคุยออกความคิดเห็นกันขึ้น ไม่นานผู้คนในตลาดต่างกรูกันมารุมซื้อข้าวร้านดังกล่าว และไม่นานร้านข้าวทุกร้านในตลาดก็ห้อมล้อมไปด้วยชาวบ้านที่รุมยื้อแย่งซื้อข้าวกันจนวุ่นวาย“โหว!

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 21 โรคระบาด

    เดินมาไม่นาน ทั้งสามก็มาหยุดตรงแปลงนาข้าวขนาดใหญ่“นี่ไงหมิงอี้ เจ้าดู ๆ เห็นๆ ไหมล่ะ ข้าเห็นละขนลุกเชียวล่ะ ดูสิเกาะเต็มต้นข้าวไปหมดเลย ฮึ่ย!”“ข้าเห็นด้วยกับอู๋ไป๋ ฮึ่ย! ขนลุก ๆ” เฟิน เฟิน ลูบแขนตัวเองไปมาอี้หมิง ค่อย ๆ ย่อตัวนั่งลงแล้วมองไปยังต้นข้าวที่บัดนี้โดนแมลงตัวสีออกน้ำตาลบ้าง ขาวบ้าง เกาะอยู่เต็มไปหมด เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ ด้วย เพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลจริง ๆ ด้วย แบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้ต้องรีบกำจัด ไม่งั้นต้นข้าวเหี่ยวตายก่อนจะออกรวงแน่ๆ ’“เฮ้อ! ทีกง เฉียนหนง ท่านพิโรธหรือไรกันปีนี้ถึงได้มีแมลงระบาดแบบนี้ เฮ้อ! แล้วข้าจะทำยังไงล่ะเนี่ย ตาย ๆ เสียดาย ๆ ต้นข้าวเหล่านี้เสียจริง”ชายวัยกลางคนที่เดินบ่นไป พลางส่ายหน้าไป ขณะเดินดูนาข้าวของตนเมื่อมองเห็นทั้งสามก็เดินเข้ามาหาอย่างสงสัยใคร่จะรู้ว่ามาทำอะไรกัน“อ้าวพวกเจ้า! มาทำอะไรลับๆ ล่อ ๆ ที่แปลงนาข้ากัน” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่เป็นมิตรนัก“อ่อ พวกข้าแวะมาดูนะจ๊ะ พอดีได้ยินมาว่ามีโรคระบาดจากแมลงเลยมาดูให้เห็นกับตานะจ๊ะ ไม่มีอะไร ๆ พวกข้าจะไปแล้วจ๊ะ แฮ่ะๆ ” เป็นอู๋ไป๋ที่ตอบออกไปแล้วรีบลากแขนเฟิน เฟิน และอี้หมิงออกมา“ดะ เดี๋ยว อู๋

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 22 หาเงินทุน

    “ฮ่องเต้เสร็จ”สิ้นเสียง กงกง ก็พลันปรากฏร่างชายค่อนข้างมีอายุ แต่ยังแข็งแรง องอาจ และสง่าผ่าเผยเปี่ยมไปด้วยอำนาจ สวมชุดสีแดงปักลวดลายมังกรสีทองอย่างประนีต ตามด้วยสตรีที่แม้ดูมีอายุ แต่ยังมีเค้าของความงามปรากฏให้เห็นอยู่ และท้ายสุดคือ รัชทายาทรูปงามที่กำยำ องอาจ เดินเข้ามายังท้องพระโรง ที่มีขุนนางยืนเรียงราย แบ่งแยกกันออกเป็นสองฝั่งเพื่อเตรียมถวายฎีกาอย่างเป็นระเบียบ“คารวะฝ่าบาท” สิ้นเสียงกงกง ขุนนางทั้งหลายต่างก้มหัวลงถวายความเคารพอย่างนอบน้อม“คารวะฝ่าบาท ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นๆ ปี “ขุนนางทั่วทั้งท้องพระโรงเปล่งเสียง โค้งคำนับลงพร้อมกันอย่างพร้อมเพียงเมื่อเห็นมาครบ ฮ่องเต้ก็ส่งสัญญาณมือให้ขุนนางเริ่มรายงานความเป็นไปของบ้านเมือง“ตอนนี้ศึกตามแนวชายแดนสงบเรียบร้อยดีพะยะค่ะ กองโจรตามแนวชายแดนก็สามารถปราบได้จนหมดสิ้นแล้ว”“ดี!”เป็นขุนนางฝ่ายบู๊ที่นำรายงานก่อนฝ่าบาทก่อน และตามด้วยฝ่ายบุ๋น“ทูลฝ่าบาทปีนี้มีโรคระบาดหนัก ตอนนี้ตามไร่นา เต็มไปด้วยแมลง เกรงว่าถ้ายังควบคุมไม่ได้ปีนี้เสบียงในคลังเราคงจะเติมเข้าไปได้น้อยกว่าทุกปีพะยะค่ะ”“เป็นไปได้ยังไง เข้าสืบต้นตอที่มารึยัง”“พะย

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 23 ผูกขาดวัตถุดิบกับหอคณิกา

    “เดี๋ยวก่อนท่าน ข้ามีข้อตกลงจะเสนอท่าน”“ข้อตกลงอะไรของเจ้า”“ตอนนี้ข้าปลูกถั่วงอกและผักบุ้งขาย ปลูกแบบไร้ดิน รับรองถั่วงอกของข้า ขาวอวบ ทานง่าย กรอบอร่อยแน่นอน และไม่เหมือนของผู้ใดในต้าหลี่ ข้าขอรับประกัน”เจ้าของร้านสาวฟังเงียบ ๆ พลางสะบัดพัดโบกเข้าออกหาตัวไปมา เมื่อเห็นนางนิ่งฟังอี้หมิงจึงพูดต่อ” ข้าต้องการให้ท่านรับถั่วงอกและผักจากร้านค้ามาใช้ทำอาหารในร้านของเจ้า และข้าจะมาเต้นให้ท่านอาทิตย์ละ 2 ครั้ง โดยคิดค่าแรงแค่ครึ่งเดียว “” 4 ครั้ง “” ไม่ได้ ข้ามีงานอย่างอื่นต้องทำ “อี้หมิงปฏิเสธ” แล้ว ถ้าข้าไม่ตกลงล่ะ! “ฟางหลิวอวี๋หรี่ตามอง” ข้าก็จะไปเต้นระบำให้ร้านอื่นหนะสิ หึ” อี้หมิงแสร้งตอบอย่างไม่ง้อร้านนางฟางหลิวอวีี้ เมื่อได้ฟังอี้หมิงก็คิดตามทันที ถ้าปล่อยนางไปเต้นระบำแปลกใหม่นี้ให้ร้านอื่น ผู้คนต้องกรูกันไปร้านอื่นเป็นแน่ ไม่ได้ ๆ” อ่ะ ๆ ก็ได้ “” อ๋อ ข้าขอค่าแรงวันละ 50 อิแปะ ซึ่งวันนี้ข้าขอเบิกก่อน 200 อิแปะ (100 อิแปะ=1 ตำลึงเงิน) ถั่วงอกข้าขาย 1 จิน 5 อิแปะ ผักบุ้งก็เช่นกัน” อี้หมิงยื่นข้อเสนอ“โอ้วโห! แพงขนาดนั้นเชียว นี่มันแพงเกินไปวันนึงข้าใช้ของตั้งเท่าไหร่ ข้าจะได้ก

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 24 โชว์ระบำยุคใหม่ในหอคณิกา

    "แปะ แปะ ๆ นายท่ายทุกท่าน รบกวนเวลาสนุกของท่านสักครู่เจ้าค่ะ" ฟางหนิงอวี๋ยกมือเรียวขึ้นปรบเรียกความสนใจด้วยท่าทางที่งดงามและยั่วยวนอยู่ในทีเสียงปรบมือ และเสียงพูดเป็นเอกลักษณ์ที่ดังขึ้นที่ลานกลมกว้างกลางร้าน ทำให้ชายหนุ่มทั้งร้าน ทั้งหนุ่มน้อยใหญ่และคุณชายตะกูลดัง รวมไปถึงชายรูปงาม ชั้นบนของร้านให้หันมาสนใจนาง"วันนี้ข้ามีโชว์พิเศษจากสาวงามมาให้ทุกท่านได้ชมเจ้าค่ะ เชิญนายท่านสนุกสนานกับระบำจากสาวงาม และดื่มด่ำกับสุราชั้นเริศ และอาหารเริสรส ที่ท่านหาจากที่ใดไม่ได้แล้วในแคว้นต้าหลี่แห่งนี้ มีแค่..." นางซึ่งเป็นเจ้าของร้านกล่าว แล้วใช้พัดที่อยู่ในมือชี้ไปที่ป้ายร้านตัวใหญ่ "'สุขสมอารมณ์หมาย หอคณิกา' หอคณิกาของข้าเท่านั้น!""เพื่อไม่เป็นการรบกวนอารมณ์สุนทรีของนายท่านทั้งหลาย บัดนี้เชิญท่านทั้งหลายพบกับระบำโชว์จากสาวงามของเราได้เลยเจ้าค่ะ"พูดจบฟางหนิงอวี๋ ก็เดินนวยนาดขึ้นบันไดไปชั้นสองของหอคณิกาพร้อมกับนางคณิกาขึ้นชื่ออันดับหนึ่งของร้านนาง เพื่อกล่าวต้อนรับคุณชายที่เหมาชั้นบนทั้งชั้นของร้านนางด้วยตัวเองไม่นานเสียงบรรเลงดนตรีจากเครื่องสายอู่เจิง 21 สายก็บรรเลงขึ้นอย่างอ่อนหวาน ทำนองรัญ

    Last Updated : 2025-02-24

Latest chapter

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 71 กิจการรุงเรือง [2]

    "สมุนไพรที่เจ้าต้องการ เจ้าต้องการมากเพียงใด เรือนข้าเป็นตระกูลพ่อค้าเก่าแก่มีสมุนไพรเก็บอยู่มากมาย ไม่ค่อยได้ใช้เท่าไหร่นัก หากมิรังเกียจข้าอยากบริจาคให้ ถือว่าช่วยชาวเมืองหลี่แล้วกัน"อี้หมิงเผยรอยกว้างสวยเต็มวงหน้าทันที เดินอ้อมโต๊ะออกมา มือคว้าจับที่แขนแกร่ง แหงนเงยใบหน้าพูดกับบุรุษรูปงามหากแต่ใบหน้าช่างไร้อารมณ์และเย็นชายิ่งนักในสายตาของเธออย่างดีใจ ผู้ใดกันจะปล่อยให้โอกาสเช่นนี้หลุดลอยไป มีผู้เสนอวัตถุดิบให้แถมไม่คิดเงิน เธอคงมิใช่คนสมองหมูถึงเพียงนั้นที่จะปล่อยให้โอกาสทองนี้หลุดไปโดยง่ายเป็นแน่"ขอบคุณท่านมาก ข้ายินดีรับโอกาสอันสุดแสนพิเศษนี้ไว้ แต่ร้านเราไม่เอาเปรียบท่านแน่นอนในเมื่อท่านยินดีบริจาคสมุนไพรให้กับเรา ไว้ข้าขอเลี้ยงอาหารซักมื้อตอบแทนท่านและสหายแล้วกัน""เช่นนั้นเจ้าเขียนเทียบสมุนไพรที่จะใช้มาเถิด เดี๋ยวให้จางหยางจัดการมาส่งที่เรือนให้ในวันพรุ่ง""อี้หมิง เจ้าเขียนเทียบมาเลยข้าจะคัดของดี ๆ มาให้นะ"จางหยางที่เพลิดเพลินกับการมองร่างอ้อนแอ่นตรงหน้าพูดเจื้อยแจ้วจัดการงานต่าง ๆ ก็ถึงคราวได้เอ่ยออกมาอย่างกระตือรือร้น"ขอบคุณท่านมากจางหยาง มู่เฉินด้วย ข้าฝากด้วยนะ"รอยย

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 70 กิจการรุ่งเรือง [1]

    ผ่านไปเพียงชั่วยามเหล่าบรรดาลูกค้าที่มาให้ร้านเทียนฝูได้รับใช้ก็ทยอยเดินกลับ จนลูกค้าคนสุดท้ายก้าวย่างออกไป"เฮ้อ ปิดจ๊อบสักที อื้อ"ร่างบางชูแขนขึ้นเหนือศีรษะ ยืดตัวบิดขี้เกียจไปมา ก่อนจะเอนศีรษะซบลงที่บ่าเฉิงอี้อย่างลืมตัว'ฟู่'ลมหายใจหนัก ๆ ถูกผ่อนออกมา ก่อนจะปิดเปลือกตาลงนิ่ง ๆ หลังจากเหน็ดเหนื่อยกับการจับพู่กันไปมาทั้งวัน แม้ชายที่นั่งข้างเคียง จะอาสาช่วยเขียนอยู่บ้างแต่ก็ยังคงเมื่อยอยู่ไม่น้อย'อึก'เฉิงอี้กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ รู้สึกราวเวลารอบข้างหยุดหมุน คิ้วคมขมวดเล็กน้อย เกร็งตัวขึ้นทันทียามที่ศีรษะทุยเอนซบลงมา สตรีนางนี้หาได้รู้ที่ต่ำที่สูงไม่ นางช่างไม่รู้รึไรการกระทำตอนนี้ของนางต้องโทษถึงประหารเชียว ตาคมเหลือบมองใบหน้าขาวผ่อง ไล้ลงมาที่จมูกเล็กโด่งเป็นสัน ปากบางชมพูจิ้มลิ้มราวดอกเหมยบาน เฉิงอี้เจ้าคงสติฟั่นเฟืองเสียแล้วกระมังถึงได้เผลอมองว่านางช่างน่ารักยิ่งนักยามเมื่อหลับตาพริ้ม พอได้สติจากภวังค์จึงค่อย ๆ ยื่นนิ้วออกไปค่อย ๆ จิ้มออกแรงเขี่ยศีรษะเล็ก ๆ ให้พ้นจากบ่าแกร่งของตน ก่อนจะขยับตัวเล็กน้อยลุกขึ้นเดินตรงไปหาจางหยาง และมู่เฉินด้วยสีหน้าเย็นชาดังเดิม หากแต่เพียงผู้ใด

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 69 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [3]

    ร่างของชายอวบอ้วนพุงย้วย ที่กำลังพยายามก้มลงไปในโอ่งดิน ช่างดูทุละทุเลยิ่งนักในสายตาทุกคน มือด้านซ้ายใช้ค้ำดันโอ่ง ส่วนด้านขวาล้วงเข้าลงไปด้านในโอ่ง และด้วยส่วนสูงที่ต่างจากโอ่งไม่มากนัก ทำให้ใบหน้าของเขาแนบลงไปกับปากโอ่ง มือคว้ากำเข้าที่ลำต้นของผักบุ้งอวบคราแรกออกแรงดึงเบา ๆ ตามความคิดที่ว่ามันถูกปักไว้เพื่อพรางตาผู้คน 'เอ๋ หึ ปักมาแน่นกันเชียวนะ คิดว่าเท่านี้ข้าจะเชื่อรึ'ครานี้ก้มลงและกำลำต้นผักบุ้งแน่นกว่าเดิม ก่อนจะออกแรงดึงอย่างแรง ~ฮ่า ๆ มาดูกันคนเจ้าเล่ห์อย่างพวกเจ้าคิดจะมาหลอกลวงข้ารึ~"ฮึบ! ฮึบ"ออกแรงดึงสองครั้งต้นผักบุ้งก็ยังไม่ติดมือขึ้นมา ครานี้กำแน่นกว่าเดิม ใบหน้าเกร็งยู่ เม้มปากแน่น ย่อตัวออกแรงแล้วดึงขึ้นเต็มแรง"เฮ้ยย!"ต้นผักบุ้งขาดออกตามแรงดึง ร่างอวบอ้วนเซหงายหลัง ดวงตาเบิกโพล่งมู่เฉินที่เห็นร่างอ้วนท่วมเซหงายหลังมาทางตนจึงใจดี ยกเท้าขึ้นค้ำยันหลังไว้ ก่อนจะออกแรงถีบออกไป ร่างชายอ้วนจากตกใจคราแรกที่จะหงายหลังยังไม่ทันหาย กลับต้องตกใจอีกรอบเมื่อครานี้เซถลากลับมาด้านหน้า"เฮ้ยๆ"มือปล่อยผักบุ้งทิ้ง มือสองข้างรีบคว้าจับปากโอ่งเพื่อยั้งตัวไว้ "แฮ่ก ๆ เกือบไปแล้ว

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 68 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [2]

    "เชิญนั่งเจ้าค่ะ ท่านป้า" อี้หมิงเผยมือเชื้อเชิญลูกค้าให้นั่งลงเพื่อที่จะได้สอบถาม ถึงผืนนา และเมื่อสนใจ ก็จะได้ทำสัญญาให้แล้วเสร็จ"ท่านป้า ท่านป้าเพียงแค่สนใจน้ำหมักของข้า รึวันนี้จะให้ร้านเทียนฝูของเรารับใช้เจ้าคะ""ช่วยด้วยเถิดนังหนู นาข้าวข้าใกล้ตายเต็มทีแล้ว เท่าไหร่ก็เต็มใจจ่าย ใบข้าวล้วนเหลือง แห้งเหี่ยวลงทุกวันจริงเชียว"หญิงตรงหน้าเอื้อมมือมาจับมือของนางอย่างขอร้อง ก่อนเอ่ยด้วยสีหน้าอมทุกข์ ดวงตามีกระแสความท้อแท้พาดผ่าน น้ำเสียงเจือสะท้อนความหนักใจออกมาเฉิงอี้เห็น และได้รับฟังความทุกข์ของชาวบ้านก็เกิดสะท้อนในอก ด้วยหลากหลายอารมณ์รู้สึก ถึงแม้นว่าจะสามารถคลี่คลายสถาการณ์ราคาข้าวได้แล้ว แต่ยังมีโรคระบาดที่ยังไม่มีทีท่าจะทุเลาลงเลยสักนิด หวังก็แต่หญิงประหลาดที่เคียงข้างตนยามนี้จะสามารถแก้ปัญหาได้ดังเช่นนางเอ่ย ก่อนจะถอนสายตากลับมามองหญิงชาวบ้านตรงหน้าอย่างสนใจ"ช่วยได้แน่นอนท่านป้า ว่าแต่ท่านป้าจะให้ข้าช่วย ขอถามผืนนาท่านที่ต้องการให้ช่วย มีอยู่เท่าใดกัน""เอ่อ ไม่เยอะหรอก"ลูกค้านางทำสีหน้ากระอักกระอ่วนใจ"เท่าไหร่เจ้าคะ""เอ่อ 10 หมู่ถ้วน เจ้าพอจะช่วยข้าได้รึไม่"10 หมู่ โฮ

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 67 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [2]

    อี้หมิง ใช้สองมือน้อย ๆ ออกแรงผลัก แต่ต่อให้ดันอย่างไรชายหน้านิ่งก็หาได้ขยับเขยื้อนไม่ นี่มันคนรึหินผากันนะ "นี่ เจ้า!""เงียบ จะขายรึไม่ ข้ากำลังช่วยเจ้าอยู่"เฉิงอี้ที่เริ่มหงุดหงิดหันไปใช้สายตาคมดุจพญาเหยี่ยวที่และใบหน้างดงามหล่อเหล่าที่เรียบนิ่งขู่ร่างบางที่ขยับขยุกขยิกไปมาทำให้แขนนางถูไถไปมากับแขนแกร่งของตนอย่างไม่ตั้งใจ อี้หมิงชะงักเล็กน้อย ฮึ! ดีเช่นกันให้เจ้าคนหล่อหน้านิ่งนี่ช่วยขายก็ดี ข้าจะได้ไม่เปลืองแรง ลองดูสักตั้งก็ได้ "นี่ ๆ เจ้า ไปนั่งข้างนางได้เยี่ยงไร ออกมาเลย ๆ"อู๋ไป๋เอ่ยรัวออกมาอย่างร้อนรน เมื่อเห็นชายหนุ่มที่ดูจากอาภรณ์ที่สวมใส่ก็รู้ว่ามาจากตระกูลที่ร่ำรวย เข้าใกล้หญิงที่ตนหมายปอง"อู๋ไป๋ ๆ ไม่เป็นไร ๆ คุณชายท่านนี้มาช่วยข้าขายก็ดี เราจะได้ขายหมดเร็ว ๆ ไง นะ ไม่มีสิ่งใดต้องกังวลไปหรอก แค่ขายของเท่านั่น "อี้หมิงพูดกับอู๋ไป๋ก่อนหันมามองเจ้าคนหน้านิ่งที่บัดนี้หันมามองที่เธอเช่นกัน จะว่าไปหนุ่มยุคนี้นี่ช่างหน้าตาดีเสียจริง ใบหน้าเช่นนี้นี่ยุคปัจจุบันน่าจะเป็นดาราดังได้สบายเลยหล่ะ รึไอดอลก็ได้เลยนะเนี่ย"ฮ่า ฮ่า ฮึบ ฮ่า"หมิงอี้หลุดขำออกมาเสียมิได้ เจ้าตัวพยายามกล

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 66 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [1]

    บัดนี้เข้ายามเฉินแล้ว (07.30 น.) แต่กลับยังไร้เงาผู้คน อี้หมิงแอบใจเสียมิน้อย ไม่ต่างจากเฟิน เฟิน และอู๋ไป๋ ที่บัดนี้ต่างกระวนกระวายไม่แพ้กันแต่ก็ยังมิได้มีผู้ใดเอื้อนเอ่ยประโยคใด ๆ ออกมา ของที่อยู่บนรถเข็นในที่สุดก็ทยอยถูกยกลงจนหมด ป้ายชื่อร้านที่หยิบติดมือมาด้วยถูกอู๋ไป๋นำไปปักไว้ด้านหน้า ส่วนโอ่งทั้ง 4 ใบ เหล่าคนงานและบุรุษทั้งสามที่ขอมาด้วยต่างช่วยกันเข็นย้ายวางเรียงอย่างเป็นระเบียน โต๊ะไม้ถูกยกออกมาเพื่อวางแท่นหมึกและกระดาษ ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแต่ก็ยังไร้เงาผู้คนจนทำให้เจ้าของร้านสาวอดใจเสียมิได้ส่วนอี้เฟิน กับเฟิน เฟิน ทั้งสองกำลังช่วยกันติดเตาเพื่อทำซุปถั่วงอก และผัดยอดอ่อนผักบุ้ง เพื่อแจกให้ผู้คนที่มาซื้อน้ำหมักได้ลิ้มลองรสชาติของผักร้านเทียนฝู นับว่าเป็นกลยุทธ์การขายที่แปลกอีกอย่างหนึ่งของร้านลูกสาวนาง ที่ใช้ได้ผลมาแล้ว"อ้าวเฮ้ย! นั่นผู้ใดกันมาทำสิ่งใดที่แปลงนาของข้า"เสียงชายเจ้าของแปลงนาตะโกนถามไถ่ใคร่สงสัยมาแต่ไกล ก่อนที่เจ้าตัวจะแบกจอบเดินมาถึง"อ้าว ท่านลุง ข้าเอง! วันนี้พวกข้ามาตั้งร้านขายน้ำหมักหนะ""อ้าวเรอะ!"ชายเจ้าของแปลงนาไล่สายตามองดูข้าวของที่ตั้งเรียงรายใต

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 65 จัดเตรียมของออกบูธขายสินค้า [2]

    "หมิงอี้ พวกข้ามาแล้วล่ะ"อี้หมิงเงยหน้ามองเสียงทุ่มห้าว อ่า! เป็นมู่เฉินกับสหายของเขานั่นเอง มองเลยไหล่หนาบึกบึนของมู่เฉินและจางหยางไปก็พบเข้ากับใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นักของชายอีกคน"อ้าว มาพอดีเลย ท่านแม่ เฟิน เฟิน อู๋ไป๋ นี่สหายข้า มู่เฉิน นี่จางหยาง แล้วนี่.."อี้หมิงเว้นจังหวะพูด ด้วยไม่แน่ใจว่าหากเอ่ยออกไปชายหนุ่มจะแย้งกลับมารึไม่ จากหลายคราที่เจอกันนับว่าห่างไกลคำว่าสหายอยู่มากโข"อ๋อ นี่เฉิงอี้"เป็นมู่เฉินที่เอ่ยความกระจ่าง"อ๋อ แล้วกินข้าวกินปลากันมารึยังล่ะ ถ้ายังพอดีเลย มากินด้วยกันสิ หากไม่รังเกียจ ข้าเตรียมอาหารเสร็จพอดี ร้อน ๆ เลยนะ"อี้เฟิน กล่าวต้อนรับสหายของบุตรสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แม้นในใจจะคุ้น ๆ กับใบหน้าของชายหนุ่มนามเฉิงอี้อยู่มิน้อย ใบหน้าเช่นนี้คับคล้ายคับคราว่าเคยพบเจอที่ใดมาก่อน ก่อนจะปัดความคิดทิ้งไปหันมาสนใจบุตรสาวและสหายของนางแทน ที่บัดนี้กำลังช่วยกันยกโอ่งผักขึ้นใส่รถที่เตรียมไว้ "ฮ่า เสร็จเสียที เล่นเอาเหงื่อตกเช่นกันนะเนี่ย!"อู๋ไป๋ยกมือขึ้นซับเหงื่อที่ผุดออกมาที่หน้าผากกว้าง ในขณะที่ทุกคนสภาพเช่นเดิม ไม่มีแม้แต่เหงื่อเลยซักนิด คนพวกนี้ไร้เหงื่

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 64 จัดเตรียมของออกบูธขายสินค้า [1]

    "ฮ่า ฮ่า เฉิงอี้ ๆ ฮ่า ฮ่า ยอมแล้ว ๆ ข้า ฮ่า ๆ จะไม่ทำอีกแล้ว ฮ่า ฮ่า หยุด ที ฉะ ฮ่า ฮ่า"ร่างสูงใหญ่ขององครักษ์หนุ่มบัดนี้ ถูกมัดยืนติดเสาหลักไม้กลางตำหนักใหญ่ใบหน้าเบ้บิด ส่งเสียงหัวเราะห่าวอกมาไม่ขาด จนใบหน้าคมคายที่ยามปกติจะนึ่งขรึมแทบตลอดเวลาบัดนี้กลับแดงก่ำ น้ำหูน้ำตาไหลยามเมื่อเจ้าตัวส่งเสียงหัวเราะขำขันออกมาอย่างเสียมิได้ยามเมื่อขนนกยาวใหญ่ปัดป่ายไปมาตามจุดต่าง ๆ ของร่างกายแกร่ง ไม่ว่าจะเป็น รักแร้ ใบหู ใบหน้าบทลงโทษจากเฉิงอี้หาใช่การต่อยตี รึลงดาบ ใช้โซ่แส้ไม่ หากแต่เป็นการจับมัดแล้วใช้ขนนกปัดป่ายไปมาถึงจะสาสมกับองครักษ์หนุ่มของตน หากใช้วิธีทางทหารละก็จางหยางที่เปรียบดังเช่นก้อนหินผา เกรงว่าจะไม่สะทกสะเทือนซักเพียงใดนัก"อึก!"มู่เฉินที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น กลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ เมื่อเห็นการลงโทษจากองค์ชายของตน หากแม้นเป็นการลงโทษทางทหารพวกตนหาได้หวั่นใจไม่ แต่ใช้วิธีนี้บอกตรง ๆ ว่าตนขยาดยิ่งนัก"ต่อไปพวกเจ้าจะสนใจหญิงงามมากกว่าข้าอีกรึไม่"เฉิงอี้เอ่ยถามอย่างเอาแต่ใจ ทั้งสามเติบใหญ่มาด้วยกัน เขาล้วนได้รับความสนใจและปกป้องจากองครักษ์หนุ่มมาตลอด แม้นสถานะแตกต่างแต่เฉิงอี

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 63 กระดาษและแท่นหมึก [2]

    "เจ้าจะเอาหนังสือไปทำสิ่งใดกัน"อี้หมิงเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงห้าวที่ถามขึ้นอย่างมีความหวัง"ข้าจะเอาไปจดทำบัญชีวันพรุ่งนี้หนะ วันพรุ่งร้านของข้าจะไปเปิดรับกำจัดโรคระบาดในแปลงนา เลยจำเป็นต้องทำบัญชี""ข้าไม่เข้าใจ เหตุใดถึงต้องทำบัญชีเล่า จัดการการเงินของร้านรึ"เป็นจางหยางที่กอดอกฟังเงียบ ๆ เอ่ยถามขึ้นมาอย่างใคร่สงสัย"อ่อ นั่นส่วนนึง ข้าจะเปิดให้ลงบัญชีมัดจำไว้ได้ก่อนครึ่งนึงหนะสำหรับชาวบ้านคนไหนที่ยังไม่มั่นใจในร้านของข้า ""อ๋อ เป็นเช่นนี้ น่าสนใจจริงเชียว งั้นพวกข้าขอไปดูเจ้าขายได้รึไม่ การค้าขายเช่นนี้ข้ายังมิเคยเห็นผู้ใดทำมาก่อน ช่างน่าสนใจเสียจริง"มู่เฉินเอ่ยออกมาอย่างตื่นเต้น ก่อนจะหันไปหาเฉิงอี้ผู้เป็นนายด้วยสีหน้าอ้อนวอนไม่เว้นแม้แต่องครักษ์หนุ่มที่มองมาเช่นกัน"แล้วแต่พวกเจ้าสิ แต่ข้ามิไป"พูดจบก็หมุนตัวเดินออกไปจากที่อี้หมิงยืนอยู่ ท่าทางของชายหนุ่มสร้างความฉงนให้กับทั้งสามคนที่ยังยืนอยู่ไม่น้อย แต่เพียงชั่วครู่ ชายทั้งสองที่ยังยืนอยู่กับเธอก็เอ่ยเสนอความช่วยเหลือออกมา"หากเจ้ามิรังเกียจ ข้ายังพอมีแท่นหมึกและกระดาษเหลืออยู่บ้าง หวังว่าจะช่วยเจ้าได้อยู่มิน้อย""ดีเลย

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status