Share

ตอนที่ 21 โรคระบาด

last update Last Updated: 2025-02-24 16:33:24

เดินมาไม่นาน ทั้งสามก็มาหยุดตรงแปลงนาข้าวขนาดใหญ่

“นี่ไงหมิงอี้ เจ้าดู ๆ เห็นๆ ไหมล่ะ ข้าเห็นละขนลุกเชียวล่ะ ดูสิเกาะเต็มต้นข้าวไปหมดเลย ฮึ่ย!”

“ข้าเห็นด้วยกับอู๋ไป๋ ฮึ่ย! ขนลุก ๆ” เฟิน เฟิน ลูบแขนตัวเองไปมา

อี้หมิง ค่อย ๆ ย่อตัวนั่งลงแล้วมองไปยังต้นข้าวที่บัดนี้โดนแมลงตัวสีออกน้ำตาลบ้าง ขาวบ้าง เกาะอยู่เต็มไปหมด เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ ด้วย เพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลจริง ๆ ด้วย แบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้ต้องรีบกำจัด ไม่งั้นต้นข้าวเหี่ยวตายก่อนจะออกรวงแน่ๆ ’

“เฮ้อ! ทีกง เฉียนหนง ท่านพิโรธหรือไรกันปีนี้ถึงได้มีแมลงระบาดแบบนี้ เฮ้อ! แล้วข้าจะทำยังไงล่ะเนี่ย ตาย ๆ เสียดาย ๆ ต้นข้าวเหล่านี้เสียจริง”

ชายวัยกลางคนที่เดินบ่นไป พลางส่ายหน้าไป ขณะเดินดูนาข้าวของตน

เมื่อมองเห็นทั้งสามก็เดินเข้ามาหาอย่างสงสัยใคร่จะรู้ว่ามาทำอะไรกัน

“อ้าวพวกเจ้า! มาทำอะไรลับๆ ล่อ ๆ ที่แปลงนาข้ากัน” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่เป็นมิตรนัก

“อ่อ พวกข้าแวะมาดูนะจ๊ะ พอดีได้ยินมาว่ามีโรคระบาดจากแมลงเลยมาดูให้เห็นกับตานะจ๊ะ ไม่มีอะไร ๆ พวกข้าจะไปแล้วจ๊ะ แฮ่ะๆ ” เป็นอู๋ไป๋ที่ตอบออกไปแล้วรีบลากแขนเฟิน เฟิน และอี้หมิงออกมา

“ดะ เดี๋ยว อู๋
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
วิภาลักษณ์ ทองชมภูนุช
เขียนได้ดีชอบๆๆ
VIEW ALL COMMENTS

Related chapters

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 22 หาเงินทุน

    “ฮ่องเต้เสร็จ”สิ้นเสียง กงกง ก็พลันปรากฏร่างชายค่อนข้างมีอายุ แต่ยังแข็งแรง องอาจ และสง่าผ่าเผยเปี่ยมไปด้วยอำนาจ สวมชุดสีแดงปักลวดลายมังกรสีทองอย่างประนีต ตามด้วยสตรีที่แม้ดูมีอายุ แต่ยังมีเค้าของความงามปรากฏให้เห็นอยู่ และท้ายสุดคือ รัชทายาทรูปงามที่กำยำ องอาจ เดินเข้ามายังท้องพระโรง ที่มีขุนนางยืนเรียงราย แบ่งแยกกันออกเป็นสองฝั่งเพื่อเตรียมถวายฎีกาอย่างเป็นระเบียบ“คารวะฝ่าบาท” สิ้นเสียงกงกง ขุนนางทั้งหลายต่างก้มหัวลงถวายความเคารพอย่างนอบน้อม“คารวะฝ่าบาท ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นๆ ปี “ขุนนางทั่วทั้งท้องพระโรงเปล่งเสียง โค้งคำนับลงพร้อมกันอย่างพร้อมเพียงเมื่อเห็นมาครบ ฮ่องเต้ก็ส่งสัญญาณมือให้ขุนนางเริ่มรายงานความเป็นไปของบ้านเมือง“ตอนนี้ศึกตามแนวชายแดนสงบเรียบร้อยดีพะยะค่ะ กองโจรตามแนวชายแดนก็สามารถปราบได้จนหมดสิ้นแล้ว”“ดี!”เป็นขุนนางฝ่ายบู๊ที่นำรายงานก่อนฝ่าบาทก่อน และตามด้วยฝ่ายบุ๋น“ทูลฝ่าบาทปีนี้มีโรคระบาดหนัก ตอนนี้ตามไร่นา เต็มไปด้วยแมลง เกรงว่าถ้ายังควบคุมไม่ได้ปีนี้เสบียงในคลังเราคงจะเติมเข้าไปได้น้อยกว่าทุกปีพะยะค่ะ”“เป็นไปได้ยังไง เข้าสืบต้นตอที่มารึยัง”“พะย

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 23 ผูกขาดวัตถุดิบกับหอคณิกา

    “เดี๋ยวก่อนท่าน ข้ามีข้อตกลงจะเสนอท่าน”“ข้อตกลงอะไรของเจ้า”“ตอนนี้ข้าปลูกถั่วงอกและผักบุ้งขาย ปลูกแบบไร้ดิน รับรองถั่วงอกของข้า ขาวอวบ ทานง่าย กรอบอร่อยแน่นอน และไม่เหมือนของผู้ใดในต้าหลี่ ข้าขอรับประกัน”เจ้าของร้านสาวฟังเงียบ ๆ พลางสะบัดพัดโบกเข้าออกหาตัวไปมา เมื่อเห็นนางนิ่งฟังอี้หมิงจึงพูดต่อ” ข้าต้องการให้ท่านรับถั่วงอกและผักจากร้านค้ามาใช้ทำอาหารในร้านของเจ้า และข้าจะมาเต้นให้ท่านอาทิตย์ละ 2 ครั้ง โดยคิดค่าแรงแค่ครึ่งเดียว “” 4 ครั้ง “” ไม่ได้ ข้ามีงานอย่างอื่นต้องทำ “อี้หมิงปฏิเสธ” แล้ว ถ้าข้าไม่ตกลงล่ะ! “ฟางหลิวอวี๋หรี่ตามอง” ข้าก็จะไปเต้นระบำให้ร้านอื่นหนะสิ หึ” อี้หมิงแสร้งตอบอย่างไม่ง้อร้านนางฟางหลิวอวีี้ เมื่อได้ฟังอี้หมิงก็คิดตามทันที ถ้าปล่อยนางไปเต้นระบำแปลกใหม่นี้ให้ร้านอื่น ผู้คนต้องกรูกันไปร้านอื่นเป็นแน่ ไม่ได้ ๆ” อ่ะ ๆ ก็ได้ “” อ๋อ ข้าขอค่าแรงวันละ 50 อิแปะ ซึ่งวันนี้ข้าขอเบิกก่อน 200 อิแปะ (100 อิแปะ=1 ตำลึงเงิน) ถั่วงอกข้าขาย 1 จิน 5 อิแปะ ผักบุ้งก็เช่นกัน” อี้หมิงยื่นข้อเสนอ“โอ้วโห! แพงขนาดนั้นเชียว นี่มันแพงเกินไปวันนึงข้าใช้ของตั้งเท่าไหร่ ข้าจะได้ก

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 24 โชว์ระบำยุคใหม่ในหอคณิกา

    "แปะ แปะ ๆ นายท่ายทุกท่าน รบกวนเวลาสนุกของท่านสักครู่เจ้าค่ะ" ฟางหนิงอวี๋ยกมือเรียวขึ้นปรบเรียกความสนใจด้วยท่าทางที่งดงามและยั่วยวนอยู่ในทีเสียงปรบมือ และเสียงพูดเป็นเอกลักษณ์ที่ดังขึ้นที่ลานกลมกว้างกลางร้าน ทำให้ชายหนุ่มทั้งร้าน ทั้งหนุ่มน้อยใหญ่และคุณชายตะกูลดัง รวมไปถึงชายรูปงาม ชั้นบนของร้านให้หันมาสนใจนาง"วันนี้ข้ามีโชว์พิเศษจากสาวงามมาให้ทุกท่านได้ชมเจ้าค่ะ เชิญนายท่านสนุกสนานกับระบำจากสาวงาม และดื่มด่ำกับสุราชั้นเริศ และอาหารเริสรส ที่ท่านหาจากที่ใดไม่ได้แล้วในแคว้นต้าหลี่แห่งนี้ มีแค่..." นางซึ่งเป็นเจ้าของร้านกล่าว แล้วใช้พัดที่อยู่ในมือชี้ไปที่ป้ายร้านตัวใหญ่ "'สุขสมอารมณ์หมาย หอคณิกา' หอคณิกาของข้าเท่านั้น!""เพื่อไม่เป็นการรบกวนอารมณ์สุนทรีของนายท่านทั้งหลาย บัดนี้เชิญท่านทั้งหลายพบกับระบำโชว์จากสาวงามของเราได้เลยเจ้าค่ะ"พูดจบฟางหนิงอวี๋ ก็เดินนวยนาดขึ้นบันไดไปชั้นสองของหอคณิกาพร้อมกับนางคณิกาขึ้นชื่ออันดับหนึ่งของร้านนาง เพื่อกล่าวต้อนรับคุณชายที่เหมาชั้นบนทั้งชั้นของร้านนางด้วยตัวเองไม่นานเสียงบรรเลงดนตรีจากเครื่องสายอู่เจิง 21 สายก็บรรเลงขึ้นอย่างอ่อนหวาน ทำนองรัญ

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 25 เตรียมวัตถุดิบทำน้ำหมัก

    สองสาวเกี่ยวแขนจับจูงกันเดินออกจากหอคณิกา มุ่งหน้าเข้าไปยังตลาดด้วยความร่าเริง "นี่เจ้าเฟิน เฟิน ห้ามเล่าให้ท่านแม่ข้าฟังเด็ดขาดนะ อู๋ไป๋ด้วย""ได้เลย เรื่องนี้รับรองข้าปิดปากเงียบ" เฟิน เฟิน รับปากอย่างหนักแน่นแล้วทำท่าปิดปาก"ดีมาก งั้นอ่ะ ข้าแบ่งให้ 10 อิแปะ เดี๋ยวที่เหลือข้าขอเอาไปซื้อของทำน้ำหมักก่อนนะ ถ้าขายได้เยอะเดี๋ยวข้าให้อีกเยอะๆ เลย" อี้หมิงล้วงเอาพวงเงินออกมาแกะแล้วเอาใส่มือสาวน้อยเฟิน เฟิน "พี่หมิงอี้ ข้าไม่เอา เงินนี้หนะพี่กว่าจะได้มา ไว้พี่รวยแล้วค่อยมาแบ่งให้ข้าก็ได้ เอาเงินนี่ไปซื้อของเถอะนะ"อี้หมิงมองสาวน้อยอย่างเอ็นดู แล้วคว้าเอานางเข้ามากอด"อื้อ รักตายเลย" อี้หมิงเอ็นดูในความน่ารักของนางเช่นน้องสาวคนนึง"พี่หมิงอี้ ปะปล่อยก่อน คนมองกันใหญ่แล้ว ฮ่า ฮ่า" เฟิน เฟิน ดันอี้หมิงออกห่างจากตัวอย่างชอบใจ"ป่ะ งั้นเราไปหาวัตถุดิบกัน ข้าต้องการ น้ำตาลทรายแดง พริงไทย เหล้า น้ำส้มสายชู และอืม น้ำมะพร้าว""งั้นตามข้ามานี่" เฟิน เฟิน ดึงอี้หมิงให้เดินตามนางเข้าตรอกแคบ ๆ มาหยุดลงยังร้านเก่าๆ ร้านหนึ่งที่สภาพแทบจะพังแหล่ไม่พังแหล่ ประตูร้านปิดสนิทเหมือนไม่มีคนอยู่ แทบมองไม่ออก

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 26 ผักบุ้งอ่อน

    "แล้วนี่ กระสอบอะไรกันเล่า" อี้เฟินลงย่อลงแล้วเปิดปากกระสอบออก "เฮ้ย! พวกเจ้าไปเอาของพวกนี้มาจากที่ไหนกัน ของแพง ๆ ทั้งนั้น อย่าบอกนะว่าไปลักขโมยชาวบ้านเขามา โถ่ว! ข้าไม่เคยสอนเจ้าให้เป็นคนเช่นนี้เลย ต้องโทษข้า ข้ามันไม่ดี เจ้าไปขโมยของเขามาเจ้าของเขาก็เดือดร้อนนะหมิงอี้ เอาไปคืนเขาซะนะ เดี๋ยวข้าจะไปสำนึกผิดกับพวกเขาเอง โถ่ว!"อี้เฟิน ตีโพยตีพายไปใหญ่ จากของที่อยู่ในถุงกระสอบใหญ่ ราคาน่าจะหลายบาทอยู่ ซึ่งลูกสาวของนางคงมิมีปัญญาที่หาซื้อได้แน่ๆ นางจึงคิดว่าเป็นลูกสาวของนางไปขโมยมา"พอ พอ ท่านแม่ เจ้าหยุดแล้วฟังข้านะ" อี้หมิงที่เห็นผู้เป็นมารดาในยุคนี้พูดตีโพยตีพายไปก่อนก็ลุกขึ้นจับไหล่ของนางแล้วอธิบายช้า ๆ"ข้าไปขอของพวกนี้จากเถ้าแก่เขามาก่อน ข้าขายของได้ข้าก็จะคืนเขา ไม่เยอะๆ ราคาไม่แพงเท่าไหร่ ท่านสบายใจได้ข้าอี้ เอ้ย หมิงอี้ไม่เคยต้องลักขโมยของใครแน่นอน""จริงรึ" อี้เฟินถามย้ำอีกคราอย่างไม่นึกเชื่อ ใครกันให้ที่ให้วัตถุดิบเหล่านี้แก่ลูกสาวนางมาก่อน "อื้อ จริง ๆ ท่านเชื่อข้านะ ข้าไม่มีทางทำให้ท่านเสียใจแน่นอน" แต่ถ้าข้าบอกว่าไปเต้นที่หอคณิกามาเจ้าต้องตีข้าแน่ ๆ งั้นข้าขอไม่บอกแล้วกั

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 27 อันธพาลเจ้าถิ่น [1]

    ยามหยิน (04.00น.)"ท่านแม่ ข้ากะจะเก็บไปสองโอ่งพอนะ แล้วก็ผักบุ้งอีกโอ่ง เดี๋ยวที่เหลือถ้าขายไม่พอข้าค่อยกลับมาเอาแล้วกัน"อี้หมิงกลัวว่าถ้าขายไม่หมดจะเสียของเปล่าๆ อีกอย่างเผื่อฟางว่าฟางหนิงอวี๋สั่งจะได้มีวัตถุดิบเตรียมให้นาง "ได้ ๆ" อี้เฟินที่เตรียมหม้อ กะทะ ถ้วยชามขึ้นรถลากสองล้อไว้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็เดินมาช่วยอี้หมิงที่กำลังก้มๆ เงยๆ เก็บถั่วงอกในโอ่งอยู่มือเรียวของอี้หมิงค่อย ๆ ดึงยกเอาผ้าที่รองถั่วงอกไว้ขึ้นมาใส่ในกระบุงไม้ไผ่เพื่อเตรียมนำไปขายที่ตลาด ถั่วงอกขาวอวบที่อยู่ในกระบุงบัดนี้ถูกลำเลียงขึ้นรถลากสองล้อไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว อี้หมิงและอี้เฟินจึงเข้าไปผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดสวยที่ท่านน้าให้มาแต่คราก่อน ไม่นานก็ได้ยินเสียงเรียกของเฟิน เฟิน ดังมาจากด้านหน้าของเรือนเล็ก"ป้าอี้เฟิน พี่หมิงอี้ ข้าพร้อมแล้วล่ะ" สาวน้อยเฟิน เฟิน หมุนตัวไปมาอยู่ด้านนอกเรือน นางชอบใส่ชุดเช่นนี้มาก ผ้านุ่มใส่สบาย ชุดสวยที่ทอและปักลายอย่างประณีตใส่แล้วบิดากับมารดานางถึงกับกล่าวว่านางใส่แล้วราวกับคุณหนูตะกูลผู้ดีเชียวล่ะ"อ้าว มาแล้วเรอะ""เสร็จพอดีเลย งั้นเราไปกันเถอะ" ทั้งสามช่วยกันเข็ญรถไม

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 28 อันธพาลเจ้าถิ่น [2]

    "ท่านแม่ เฟิน เฟิน ของเหลืออยู่เท่าไหร่แล้ว""ถั่วงอกเหลือแค่ 3 จินก็หมดแล้ว ผักบุ้งไม่มีแล้วหมิงอี้" อี้เฟินตอบบุตรสาว พลางยกแขนเสื้ออาภรณ์สวยขึ้นซับเหงื่อ"เยี่ยมเลย" อี้หมิงยิ้มเต็มดวงหน้านวล ตอนนี้ในถุงที่นางถือหนักมาก ท่าจะได้เงินมากโขเลยล่ะวันนี้ คิดแล้วใช้มือตบเบา ๆ ที่ถุงผ้า รวย รวย รวย!เมื่อลูกค้าได้ผักแล้วก็เริ่มทยอยสลายตัวออกจากหน้าร้าน อี้หมิงจึงหันมาจัดแจงกระบุงผักให้เข้าที่เป็นระเบียบช่วยอี้เฟิน และเฟิน เฟินกลุ่มชายฉกรรจ์ที่นั่งมองหญิงสามคนขายของอย่างเงียบ ๆ ก็เริ่มเดินมายังร้านของพวกนาง ชายที่เป็นหัวหน้ากลุ่มถุยถั่วลิสงที่เคี้ยวอยู่ลงที่พื้น แล้วเดินหักมือเสียงดัง กร่อด! ตรงเข้าไปอย่างหาสามสาวทันที'เพล้ง เฮ้ย!สิ้นเสียงก็ปรากฏชายฉกรรจ์สี่ห้าคนกระจายกันยืมล้อมร้านพวกนางไว้ ยกกระบุง ยกหม้อทุบลงที่พื้นโดยที่ทั้งสามไม่ทันตั้งตัว"อะไรกัน" อี้หมิงถามออกไปอยากนึกกลัว พวกที่ล้อมร้านเธอไว้เป็นผู้ชายตัวใหญ่ ๆ ทั้งนั้น"อะไรหรอ นี่แนะ นี่! เป็นไงล่ะ เฮอะ""ว๊าย หยุดนะ หยุด" อี้เฟินร้องเสียงหลงตกใจ ถลาไปยื้อกระบุงกับชายดังกล่าว"ปล่อย ปล่อย ข้าบอกให้ปล่อย!""โอ๊ย!""ท่านแม่!" อ

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 29 ออเดอร์ลอตใหญ่จากหอคณิกา

    ~นั่นผู้ใดกัน~~นั่นคนเมืองหลี่หนิ มาทำอะไรกัน~~อี้เฟินหนิ นางทำไมแต่งตัวดูดีเช่นนั้นเล่า~~สมบัติเก่านางล่ะมั้ง ข้าได้ยินมาว่าแต่ก่อนตะกูลนางยิ่งใหญ่เชียวล่ะ~~ยิ่งใหญ่แล้วยังไงกัน สุดท้ายก็มาอยู่หมู่บ้านจนๆ นี่เช่นเรา~ทั้งห้าคนเดินมาหยุดอยู่ที่เรือนหลังเล็กเก่าๆ อาภรณ์และรูปร่างหน้าตาที่ดีดีต่างจากชาวบ้านทั่วไปเรียกความสนใจจากคนในหมู่บ้านคนอพยพได้ไม่ยากนัก"ถึงแล้วล่ะ" อี้เฟินเปิดประตูแล้วเชื้อเชิญแขกเข้ามานั่งพักที่เตียงไม้ด้านหน้าเรือน ฟางหนิงอวี๋และเฉินอ๋องที่นั่งอยู่บนแคร่ไม้ก็มองดูบ้านหลังเล็กอย่างสำรวจ ที่ลานเรือนหลังเล็กนี่มีโอ่งหลายใบวางเรียงกันอยู่ แต่ละโอ่งมีกระสอบป่านปิดทับที่ปากโอ่งไว้ เอาไว้ทำไรกันเยอะแยะผิดวิสัยบ้านทั่วไปจริงเชียวส่วนหลางเย่เดินกอดกระบี่เดินไปรอบ ๆ บ้านอย่าสำรวจเช่นกัน พร้อมระวังภัยให้เฉินอ๋องไปด้วย"นี่จ๊ะ น้ำ" อี้หมิงยื่นน้ำให้แขกทั้งสาม"ขอบคุณ" เฉินอ๋องรับน้ำจากอี้หมิง ตั้งใจมองสาวน้อยชัด ๆ หน้าตางดงามราวดอกไม้ ผิวพรรณที่ผุดผาดต่างจากชาวบ้านทั่วไป ชุดสีขาวที่นางสวมนั่นอีกเล่า มีลายปักละเอียดและเนื้อผ้าที่เบาละเอียดพริ้วไปตามลมนั่นอีกเล่า ไม่ใช่

    Last Updated : 2025-02-24

Latest chapter

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 71 กิจการรุงเรือง [2]

    "สมุนไพรที่เจ้าต้องการ เจ้าต้องการมากเพียงใด เรือนข้าเป็นตระกูลพ่อค้าเก่าแก่มีสมุนไพรเก็บอยู่มากมาย ไม่ค่อยได้ใช้เท่าไหร่นัก หากมิรังเกียจข้าอยากบริจาคให้ ถือว่าช่วยชาวเมืองหลี่แล้วกัน"อี้หมิงเผยรอยกว้างสวยเต็มวงหน้าทันที เดินอ้อมโต๊ะออกมา มือคว้าจับที่แขนแกร่ง แหงนเงยใบหน้าพูดกับบุรุษรูปงามหากแต่ใบหน้าช่างไร้อารมณ์และเย็นชายิ่งนักในสายตาของเธออย่างดีใจ ผู้ใดกันจะปล่อยให้โอกาสเช่นนี้หลุดลอยไป มีผู้เสนอวัตถุดิบให้แถมไม่คิดเงิน เธอคงมิใช่คนสมองหมูถึงเพียงนั้นที่จะปล่อยให้โอกาสทองนี้หลุดไปโดยง่ายเป็นแน่"ขอบคุณท่านมาก ข้ายินดีรับโอกาสอันสุดแสนพิเศษนี้ไว้ แต่ร้านเราไม่เอาเปรียบท่านแน่นอนในเมื่อท่านยินดีบริจาคสมุนไพรให้กับเรา ไว้ข้าขอเลี้ยงอาหารซักมื้อตอบแทนท่านและสหายแล้วกัน""เช่นนั้นเจ้าเขียนเทียบสมุนไพรที่จะใช้มาเถิด เดี๋ยวให้จางหยางจัดการมาส่งที่เรือนให้ในวันพรุ่ง""อี้หมิง เจ้าเขียนเทียบมาเลยข้าจะคัดของดี ๆ มาให้นะ"จางหยางที่เพลิดเพลินกับการมองร่างอ้อนแอ่นตรงหน้าพูดเจื้อยแจ้วจัดการงานต่าง ๆ ก็ถึงคราวได้เอ่ยออกมาอย่างกระตือรือร้น"ขอบคุณท่านมากจางหยาง มู่เฉินด้วย ข้าฝากด้วยนะ"รอยย

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 70 กิจการรุ่งเรือง [1]

    ผ่านไปเพียงชั่วยามเหล่าบรรดาลูกค้าที่มาให้ร้านเทียนฝูได้รับใช้ก็ทยอยเดินกลับ จนลูกค้าคนสุดท้ายก้าวย่างออกไป"เฮ้อ ปิดจ๊อบสักที อื้อ"ร่างบางชูแขนขึ้นเหนือศีรษะ ยืดตัวบิดขี้เกียจไปมา ก่อนจะเอนศีรษะซบลงที่บ่าเฉิงอี้อย่างลืมตัว'ฟู่'ลมหายใจหนัก ๆ ถูกผ่อนออกมา ก่อนจะปิดเปลือกตาลงนิ่ง ๆ หลังจากเหน็ดเหนื่อยกับการจับพู่กันไปมาทั้งวัน แม้ชายที่นั่งข้างเคียง จะอาสาช่วยเขียนอยู่บ้างแต่ก็ยังคงเมื่อยอยู่ไม่น้อย'อึก'เฉิงอี้กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ รู้สึกราวเวลารอบข้างหยุดหมุน คิ้วคมขมวดเล็กน้อย เกร็งตัวขึ้นทันทียามที่ศีรษะทุยเอนซบลงมา สตรีนางนี้หาได้รู้ที่ต่ำที่สูงไม่ นางช่างไม่รู้รึไรการกระทำตอนนี้ของนางต้องโทษถึงประหารเชียว ตาคมเหลือบมองใบหน้าขาวผ่อง ไล้ลงมาที่จมูกเล็กโด่งเป็นสัน ปากบางชมพูจิ้มลิ้มราวดอกเหมยบาน เฉิงอี้เจ้าคงสติฟั่นเฟืองเสียแล้วกระมังถึงได้เผลอมองว่านางช่างน่ารักยิ่งนักยามเมื่อหลับตาพริ้ม พอได้สติจากภวังค์จึงค่อย ๆ ยื่นนิ้วออกไปค่อย ๆ จิ้มออกแรงเขี่ยศีรษะเล็ก ๆ ให้พ้นจากบ่าแกร่งของตน ก่อนจะขยับตัวเล็กน้อยลุกขึ้นเดินตรงไปหาจางหยาง และมู่เฉินด้วยสีหน้าเย็นชาดังเดิม หากแต่เพียงผู้ใด

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 69 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [3]

    ร่างของชายอวบอ้วนพุงย้วย ที่กำลังพยายามก้มลงไปในโอ่งดิน ช่างดูทุละทุเลยิ่งนักในสายตาทุกคน มือด้านซ้ายใช้ค้ำดันโอ่ง ส่วนด้านขวาล้วงเข้าลงไปด้านในโอ่ง และด้วยส่วนสูงที่ต่างจากโอ่งไม่มากนัก ทำให้ใบหน้าของเขาแนบลงไปกับปากโอ่ง มือคว้ากำเข้าที่ลำต้นของผักบุ้งอวบคราแรกออกแรงดึงเบา ๆ ตามความคิดที่ว่ามันถูกปักไว้เพื่อพรางตาผู้คน 'เอ๋ หึ ปักมาแน่นกันเชียวนะ คิดว่าเท่านี้ข้าจะเชื่อรึ'ครานี้ก้มลงและกำลำต้นผักบุ้งแน่นกว่าเดิม ก่อนจะออกแรงดึงอย่างแรง ~ฮ่า ๆ มาดูกันคนเจ้าเล่ห์อย่างพวกเจ้าคิดจะมาหลอกลวงข้ารึ~"ฮึบ! ฮึบ"ออกแรงดึงสองครั้งต้นผักบุ้งก็ยังไม่ติดมือขึ้นมา ครานี้กำแน่นกว่าเดิม ใบหน้าเกร็งยู่ เม้มปากแน่น ย่อตัวออกแรงแล้วดึงขึ้นเต็มแรง"เฮ้ยย!"ต้นผักบุ้งขาดออกตามแรงดึง ร่างอวบอ้วนเซหงายหลัง ดวงตาเบิกโพล่งมู่เฉินที่เห็นร่างอ้วนท่วมเซหงายหลังมาทางตนจึงใจดี ยกเท้าขึ้นค้ำยันหลังไว้ ก่อนจะออกแรงถีบออกไป ร่างชายอ้วนจากตกใจคราแรกที่จะหงายหลังยังไม่ทันหาย กลับต้องตกใจอีกรอบเมื่อครานี้เซถลากลับมาด้านหน้า"เฮ้ยๆ"มือปล่อยผักบุ้งทิ้ง มือสองข้างรีบคว้าจับปากโอ่งเพื่อยั้งตัวไว้ "แฮ่ก ๆ เกือบไปแล้ว

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 68 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [2]

    "เชิญนั่งเจ้าค่ะ ท่านป้า" อี้หมิงเผยมือเชื้อเชิญลูกค้าให้นั่งลงเพื่อที่จะได้สอบถาม ถึงผืนนา และเมื่อสนใจ ก็จะได้ทำสัญญาให้แล้วเสร็จ"ท่านป้า ท่านป้าเพียงแค่สนใจน้ำหมักของข้า รึวันนี้จะให้ร้านเทียนฝูของเรารับใช้เจ้าคะ""ช่วยด้วยเถิดนังหนู นาข้าวข้าใกล้ตายเต็มทีแล้ว เท่าไหร่ก็เต็มใจจ่าย ใบข้าวล้วนเหลือง แห้งเหี่ยวลงทุกวันจริงเชียว"หญิงตรงหน้าเอื้อมมือมาจับมือของนางอย่างขอร้อง ก่อนเอ่ยด้วยสีหน้าอมทุกข์ ดวงตามีกระแสความท้อแท้พาดผ่าน น้ำเสียงเจือสะท้อนความหนักใจออกมาเฉิงอี้เห็น และได้รับฟังความทุกข์ของชาวบ้านก็เกิดสะท้อนในอก ด้วยหลากหลายอารมณ์รู้สึก ถึงแม้นว่าจะสามารถคลี่คลายสถาการณ์ราคาข้าวได้แล้ว แต่ยังมีโรคระบาดที่ยังไม่มีทีท่าจะทุเลาลงเลยสักนิด หวังก็แต่หญิงประหลาดที่เคียงข้างตนยามนี้จะสามารถแก้ปัญหาได้ดังเช่นนางเอ่ย ก่อนจะถอนสายตากลับมามองหญิงชาวบ้านตรงหน้าอย่างสนใจ"ช่วยได้แน่นอนท่านป้า ว่าแต่ท่านป้าจะให้ข้าช่วย ขอถามผืนนาท่านที่ต้องการให้ช่วย มีอยู่เท่าใดกัน""เอ่อ ไม่เยอะหรอก"ลูกค้านางทำสีหน้ากระอักกระอ่วนใจ"เท่าไหร่เจ้าคะ""เอ่อ 10 หมู่ถ้วน เจ้าพอจะช่วยข้าได้รึไม่"10 หมู่ โฮ

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 67 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [2]

    อี้หมิง ใช้สองมือน้อย ๆ ออกแรงผลัก แต่ต่อให้ดันอย่างไรชายหน้านิ่งก็หาได้ขยับเขยื้อนไม่ นี่มันคนรึหินผากันนะ "นี่ เจ้า!""เงียบ จะขายรึไม่ ข้ากำลังช่วยเจ้าอยู่"เฉิงอี้ที่เริ่มหงุดหงิดหันไปใช้สายตาคมดุจพญาเหยี่ยวที่และใบหน้างดงามหล่อเหล่าที่เรียบนิ่งขู่ร่างบางที่ขยับขยุกขยิกไปมาทำให้แขนนางถูไถไปมากับแขนแกร่งของตนอย่างไม่ตั้งใจ อี้หมิงชะงักเล็กน้อย ฮึ! ดีเช่นกันให้เจ้าคนหล่อหน้านิ่งนี่ช่วยขายก็ดี ข้าจะได้ไม่เปลืองแรง ลองดูสักตั้งก็ได้ "นี่ ๆ เจ้า ไปนั่งข้างนางได้เยี่ยงไร ออกมาเลย ๆ"อู๋ไป๋เอ่ยรัวออกมาอย่างร้อนรน เมื่อเห็นชายหนุ่มที่ดูจากอาภรณ์ที่สวมใส่ก็รู้ว่ามาจากตระกูลที่ร่ำรวย เข้าใกล้หญิงที่ตนหมายปอง"อู๋ไป๋ ๆ ไม่เป็นไร ๆ คุณชายท่านนี้มาช่วยข้าขายก็ดี เราจะได้ขายหมดเร็ว ๆ ไง นะ ไม่มีสิ่งใดต้องกังวลไปหรอก แค่ขายของเท่านั่น "อี้หมิงพูดกับอู๋ไป๋ก่อนหันมามองเจ้าคนหน้านิ่งที่บัดนี้หันมามองที่เธอเช่นกัน จะว่าไปหนุ่มยุคนี้นี่ช่างหน้าตาดีเสียจริง ใบหน้าเช่นนี้นี่ยุคปัจจุบันน่าจะเป็นดาราดังได้สบายเลยหล่ะ รึไอดอลก็ได้เลยนะเนี่ย"ฮ่า ฮ่า ฮึบ ฮ่า"หมิงอี้หลุดขำออกมาเสียมิได้ เจ้าตัวพยายามกล

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 66 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [1]

    บัดนี้เข้ายามเฉินแล้ว (07.30 น.) แต่กลับยังไร้เงาผู้คน อี้หมิงแอบใจเสียมิน้อย ไม่ต่างจากเฟิน เฟิน และอู๋ไป๋ ที่บัดนี้ต่างกระวนกระวายไม่แพ้กันแต่ก็ยังมิได้มีผู้ใดเอื้อนเอ่ยประโยคใด ๆ ออกมา ของที่อยู่บนรถเข็นในที่สุดก็ทยอยถูกยกลงจนหมด ป้ายชื่อร้านที่หยิบติดมือมาด้วยถูกอู๋ไป๋นำไปปักไว้ด้านหน้า ส่วนโอ่งทั้ง 4 ใบ เหล่าคนงานและบุรุษทั้งสามที่ขอมาด้วยต่างช่วยกันเข็นย้ายวางเรียงอย่างเป็นระเบียน โต๊ะไม้ถูกยกออกมาเพื่อวางแท่นหมึกและกระดาษ ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแต่ก็ยังไร้เงาผู้คนจนทำให้เจ้าของร้านสาวอดใจเสียมิได้ส่วนอี้เฟิน กับเฟิน เฟิน ทั้งสองกำลังช่วยกันติดเตาเพื่อทำซุปถั่วงอก และผัดยอดอ่อนผักบุ้ง เพื่อแจกให้ผู้คนที่มาซื้อน้ำหมักได้ลิ้มลองรสชาติของผักร้านเทียนฝู นับว่าเป็นกลยุทธ์การขายที่แปลกอีกอย่างหนึ่งของร้านลูกสาวนาง ที่ใช้ได้ผลมาแล้ว"อ้าวเฮ้ย! นั่นผู้ใดกันมาทำสิ่งใดที่แปลงนาของข้า"เสียงชายเจ้าของแปลงนาตะโกนถามไถ่ใคร่สงสัยมาแต่ไกล ก่อนที่เจ้าตัวจะแบกจอบเดินมาถึง"อ้าว ท่านลุง ข้าเอง! วันนี้พวกข้ามาตั้งร้านขายน้ำหมักหนะ""อ้าวเรอะ!"ชายเจ้าของแปลงนาไล่สายตามองดูข้าวของที่ตั้งเรียงรายใต

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 65 จัดเตรียมของออกบูธขายสินค้า [2]

    "หมิงอี้ พวกข้ามาแล้วล่ะ"อี้หมิงเงยหน้ามองเสียงทุ่มห้าว อ่า! เป็นมู่เฉินกับสหายของเขานั่นเอง มองเลยไหล่หนาบึกบึนของมู่เฉินและจางหยางไปก็พบเข้ากับใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นักของชายอีกคน"อ้าว มาพอดีเลย ท่านแม่ เฟิน เฟิน อู๋ไป๋ นี่สหายข้า มู่เฉิน นี่จางหยาง แล้วนี่.."อี้หมิงเว้นจังหวะพูด ด้วยไม่แน่ใจว่าหากเอ่ยออกไปชายหนุ่มจะแย้งกลับมารึไม่ จากหลายคราที่เจอกันนับว่าห่างไกลคำว่าสหายอยู่มากโข"อ๋อ นี่เฉิงอี้"เป็นมู่เฉินที่เอ่ยความกระจ่าง"อ๋อ แล้วกินข้าวกินปลากันมารึยังล่ะ ถ้ายังพอดีเลย มากินด้วยกันสิ หากไม่รังเกียจ ข้าเตรียมอาหารเสร็จพอดี ร้อน ๆ เลยนะ"อี้เฟิน กล่าวต้อนรับสหายของบุตรสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แม้นในใจจะคุ้น ๆ กับใบหน้าของชายหนุ่มนามเฉิงอี้อยู่มิน้อย ใบหน้าเช่นนี้คับคล้ายคับคราว่าเคยพบเจอที่ใดมาก่อน ก่อนจะปัดความคิดทิ้งไปหันมาสนใจบุตรสาวและสหายของนางแทน ที่บัดนี้กำลังช่วยกันยกโอ่งผักขึ้นใส่รถที่เตรียมไว้ "ฮ่า เสร็จเสียที เล่นเอาเหงื่อตกเช่นกันนะเนี่ย!"อู๋ไป๋ยกมือขึ้นซับเหงื่อที่ผุดออกมาที่หน้าผากกว้าง ในขณะที่ทุกคนสภาพเช่นเดิม ไม่มีแม้แต่เหงื่อเลยซักนิด คนพวกนี้ไร้เหงื่

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 64 จัดเตรียมของออกบูธขายสินค้า [1]

    "ฮ่า ฮ่า เฉิงอี้ ๆ ฮ่า ฮ่า ยอมแล้ว ๆ ข้า ฮ่า ๆ จะไม่ทำอีกแล้ว ฮ่า ฮ่า หยุด ที ฉะ ฮ่า ฮ่า"ร่างสูงใหญ่ขององครักษ์หนุ่มบัดนี้ ถูกมัดยืนติดเสาหลักไม้กลางตำหนักใหญ่ใบหน้าเบ้บิด ส่งเสียงหัวเราะห่าวอกมาไม่ขาด จนใบหน้าคมคายที่ยามปกติจะนึ่งขรึมแทบตลอดเวลาบัดนี้กลับแดงก่ำ น้ำหูน้ำตาไหลยามเมื่อเจ้าตัวส่งเสียงหัวเราะขำขันออกมาอย่างเสียมิได้ยามเมื่อขนนกยาวใหญ่ปัดป่ายไปมาตามจุดต่าง ๆ ของร่างกายแกร่ง ไม่ว่าจะเป็น รักแร้ ใบหู ใบหน้าบทลงโทษจากเฉิงอี้หาใช่การต่อยตี รึลงดาบ ใช้โซ่แส้ไม่ หากแต่เป็นการจับมัดแล้วใช้ขนนกปัดป่ายไปมาถึงจะสาสมกับองครักษ์หนุ่มของตน หากใช้วิธีทางทหารละก็จางหยางที่เปรียบดังเช่นก้อนหินผา เกรงว่าจะไม่สะทกสะเทือนซักเพียงใดนัก"อึก!"มู่เฉินที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น กลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ เมื่อเห็นการลงโทษจากองค์ชายของตน หากแม้นเป็นการลงโทษทางทหารพวกตนหาได้หวั่นใจไม่ แต่ใช้วิธีนี้บอกตรง ๆ ว่าตนขยาดยิ่งนัก"ต่อไปพวกเจ้าจะสนใจหญิงงามมากกว่าข้าอีกรึไม่"เฉิงอี้เอ่ยถามอย่างเอาแต่ใจ ทั้งสามเติบใหญ่มาด้วยกัน เขาล้วนได้รับความสนใจและปกป้องจากองครักษ์หนุ่มมาตลอด แม้นสถานะแตกต่างแต่เฉิงอี

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 63 กระดาษและแท่นหมึก [2]

    "เจ้าจะเอาหนังสือไปทำสิ่งใดกัน"อี้หมิงเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงห้าวที่ถามขึ้นอย่างมีความหวัง"ข้าจะเอาไปจดทำบัญชีวันพรุ่งนี้หนะ วันพรุ่งร้านของข้าจะไปเปิดรับกำจัดโรคระบาดในแปลงนา เลยจำเป็นต้องทำบัญชี""ข้าไม่เข้าใจ เหตุใดถึงต้องทำบัญชีเล่า จัดการการเงินของร้านรึ"เป็นจางหยางที่กอดอกฟังเงียบ ๆ เอ่ยถามขึ้นมาอย่างใคร่สงสัย"อ่อ นั่นส่วนนึง ข้าจะเปิดให้ลงบัญชีมัดจำไว้ได้ก่อนครึ่งนึงหนะสำหรับชาวบ้านคนไหนที่ยังไม่มั่นใจในร้านของข้า ""อ๋อ เป็นเช่นนี้ น่าสนใจจริงเชียว งั้นพวกข้าขอไปดูเจ้าขายได้รึไม่ การค้าขายเช่นนี้ข้ายังมิเคยเห็นผู้ใดทำมาก่อน ช่างน่าสนใจเสียจริง"มู่เฉินเอ่ยออกมาอย่างตื่นเต้น ก่อนจะหันไปหาเฉิงอี้ผู้เป็นนายด้วยสีหน้าอ้อนวอนไม่เว้นแม้แต่องครักษ์หนุ่มที่มองมาเช่นกัน"แล้วแต่พวกเจ้าสิ แต่ข้ามิไป"พูดจบก็หมุนตัวเดินออกไปจากที่อี้หมิงยืนอยู่ ท่าทางของชายหนุ่มสร้างความฉงนให้กับทั้งสามคนที่ยังยืนอยู่ไม่น้อย แต่เพียงชั่วครู่ ชายทั้งสองที่ยังยืนอยู่กับเธอก็เอ่ยเสนอความช่วยเหลือออกมา"หากเจ้ามิรังเกียจ ข้ายังพอมีแท่นหมึกและกระดาษเหลืออยู่บ้าง หวังว่าจะช่วยเจ้าได้อยู่มิน้อย""ดีเลย

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status