ตอนที่ 26 ผักบุ้งอ่อน

"แล้วนี่ กระสอบอะไรกันเล่า" อี้เฟินลงย่อลงแล้วเปิดปากกระสอบออก

"เฮ้ย! พวกเจ้าไปเอาของพวกนี้มาจากที่ไหนกัน ของแพง ๆ ทั้งนั้น อย่าบอกนะว่าไปลักขโมยชาวบ้านเขามา โถ่ว! ข้าไม่เคยสอนเจ้าให้เป็นคนเช่นนี้เลย ต้องโทษข้า ข้ามันไม่ดี เจ้าไปขโมยของเขามาเจ้าของเขาก็เดือดร้อนนะหมิงอี้ เอาไปคืนเขาซะนะ เดี๋ยวข้าจะไปสำนึกผิดกับพวกเขาเอง โถ่ว!"

อี้เฟิน ตีโพยตีพายไปใหญ่ จากของที่อยู่ในถุงกระสอบใหญ่ ราคาน่าจะหลายบาทอยู่ ซึ่งลูกสาวของนางคงมิมีปัญญาที่หาซื้อได้แน่ๆ นางจึงคิดว่าเป็นลูกสาวของนางไปขโมยมา

"พอ พอ ท่านแม่ เจ้าหยุดแล้วฟังข้านะ" อี้หมิงที่เห็นผู้เป็นมารดาในยุคนี้พูดตีโพยตีพายไปก่อนก็ลุกขึ้นจับไหล่ของนางแล้วอธิบายช้า ๆ

"ข้าไปขอของพวกนี้จากเถ้าแก่เขามาก่อน ข้าขายของได้ข้าก็จะคืนเขา ไม่เยอะๆ ราคาไม่แพงเท่าไหร่ ท่านสบายใจได้ข้าอี้ เอ้ย หมิงอี้ไม่เคยต้องลักขโมยของใครแน่นอน"

"จริงรึ" อี้เฟินถามย้ำอีกคราอย่างไม่นึกเชื่อ ใครกันให้ที่ให้วัตถุดิบเหล่านี้แก่ลูกสาวนางมาก่อน

"อื้อ จริง ๆ ท่านเชื่อข้านะ ข้าไม่มีทางทำให้ท่านเสียใจแน่นอน" แต่ถ้าข้าบอกว่าไปเต้นที่หอคณิกามาเจ้าต้องตีข้าแน่ ๆ งั้นข้าขอไม่บอกแล้วกั