Home / รักโบราณ / หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน / ตอนที่ 14 เปิดร้านวันแรก [1]

Share

ตอนที่ 14 เปิดร้านวันแรก [1]

last update Last Updated: 2025-02-23 01:30:15

เมื่อล้างถ้วยชาม เก็บกวาดเรือนหลังเล็ก ไปจนถึงอาบน้ำเสร็จ ภายนอกเรือนก็ถูกโรยปกคลุมไปด้วยความมืดเสียแล้ว บ้านเรือนหลายหลังทยอยดับตะเกียงเตรียมเข้าสู่นิทรา แต่สองแม่ลูกที่อยู่ในเรือนหลังเล็กแห่งนี้ยังไม่มีทีท่าจะง่วงนอนเลยสักนิด ด้วยตื่นเต้นกับกิจการที่จะเริ่มต้นในวันพรุ่งนี้ หญิงทั้งสองคนนั่งเปิดกระสอบที่ใช้เพาะถั่วงอกให้อ้าออกไว้ ตั้งใจว่าพรุ่งนี้เช้าตรู่ ค่อยเก็บถั่วออกออกมาแล้วล้างทำความสะอาดเพื่อเตรียมไปขายที่ตลาด เสร็จแล้วก็ช่วยมารดายกหม้อ ตะหลิวและถ้วยชามเตรียมออกมาวางไว้กลางบ้าน พร้อมสำหรับการเปิดร้านในวันพรุ่งนี้

~เอ้กอี้เอ้กเอ้กก~

"ฮื้อ เช้าแล้ว ฮื้ออออ อืออ ฮ่าวว"

ร่างบางลุกบิดขี้เกียจทั้งที่ตาทั้งสองข้างยังปิดอยู่ เตียงนี้นอนทีไรก็ยังปวดเมื่อยเหมือนเดิมทุกทีเลย บ่นอุบ! ในใจกับตัวเอง

"ปึ๊ก ปึ๊ก พี่หมิงอี้ พี่หมิงอี้ ป้าอี้เฟิน ปึ๊ก ปึ๊ก"

"หือ!" อี้หมิงที่กำลังหาวก็ตาโต นี่เธอว่าเธอตื่นเช้าแล้วนะ นี่เจ้าเด็กเฟิน เฟิน ตื่นเช้ากว่าอีกหรือนี่ แล้วลุกไปจุดตะเกียงเดินไปเปิดประตูบ้านให้สาวน้อย

“แฮะๆ! เฟิน เฟิน ตื่นเต้นนอนไม่หลับ ดูนี่สิ เฟิน เฟิน สวยมั๊ย” สาวน้อยหมุนซ้าย หมุนขวาไปม
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 15 เปิดร้านวันแรก [2]

    “อ้าว พวกเจ้าเป็นใคร ตรงนี้มีคนจองแล้ว พวกนางมาดูที่เมื่อวานนี้เอง ไป ไป ย้ายไปที่อื่นเลย”เถ้าแก่่ขายซาลาเปาตะโกนไล่“เถ้าแก่ พวกข้านี่แหละ ที่มาดูเมื่อวานหนะ”“หึ! เคร้ง” ชายอ้วนท่วมถึงกับวางตะหลิวลงแล้ววิ่งออกมาดู“ใช่แน่นา ทำไมมันต่างกับเมื่อวานขนาดนี้เล่าแม่นาง แฮะ ๆ ผ่านไปวันเดียว สวยเช้งมาเชียวนะจ๊ะ มา ๆ ข้าช่วยขน” ชายอ้วนยกหม้อ ยกโต๊ะไม้ไผ่ลงตั้งให้ อย่างกระฉับกระเฉง“อ่ะจ๊ะเรียบร้อย มีอะไรอีกมั๊ย ข้าขนช่วยได้นะ”“ไม่มีแล้ว ขอบใจเจ้ามากนะ” อี้หมิงมองดูด้วยความงง งวย นี่คือผลของ First impression สินะ ฮึ ฮึ!“~ตาแก่~~~~~ มานี่เลยๆๆ” เสียงแหลมตะโกนออกมา พลันปรากฎร่างหญิงวัยกลางคนตรงปรี่มาคว้าเอาหูของเถ้าแก่ขายซาลาเปาแล้วบิดเต็มแรง“โอ๊ยๆๆ เบา ๆ สิ โอ๊ย หูจะหลุดแล้ว ปล่อย ๆ ” เสียงโอดโอยดังขึ้น“แกนะ!!! เห็นผู้หญิงไม่ได้เลยนะ แก่แล้วยังเจ้าชู้ไม่เลิก ไปเลย ไปเตรียมของขาย หึ” นางบ่นสามีนาง แล้วหันมาถอนหายใจทำตาโตใส่พวกนางสามสาวมองหน้ากันแล้วส่ายหน้า ช่วยกันจัดโต๊ะ นำผ้ามาปูรองแล้วนำกระบุงถั่วงอกออกมาวางด้านอี้เฟินก็ลงมือจุดเตา เตรียมปรุงน้ำซุปทันที เมื่อตลาดเริ่มเปิดผู้คนต่างทยอย

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 16 เริ่มขยับขยาย

    "โหววว หมิงอี้ลูก 80 อิแปะ จากถั่วเขียวที่เขาให้แม่มา ไม่เลวเลยทีเดียว" อี้เฟินกล่าวอย่างไม่เหลือเชื่อ"ใช่มั๊ยล่ะ ไม่คิดว่าจะได้เยอะขนาดนี้ เดี๋ยวเราแบ่งเงินนี้ไปซื้อถั่วเขียว แล้วก็เศษผ้าถูกๆ เราจะไปขยายพื้นที่เพาะปลูกกัน"ทั้งสามเมื่อจัดการซื้อของจากตลาดเสร็จสรรพ ก็เข็นรถล้อเดินข้ามฝั่งมายังหมู่บ้านตน เมื่อมาถึงก็บ่ายคล้อยแล้ว อี้เฟินจึงจัดการลงมือทำข้าวต้ม และผัดถั่วงอกที่แบ่งไว้ก่อนจะนำออกไปขายให้สองสาวได้ทาน หลังจากเหนื่อยจากการขายถั่วงอกมาทั้งวัน"อ่ะ เฟิน เฟิน ข้าให้เจ้าไว้ถ้าได้เยอะกว่านี้จะแบ่งให้เจ้าเพิ่มขึ้นไปอีกนะ""แค่ก ๆ โหว พี่ให้ข้า 10 อินแปะเลยรึนี่ เพี๊ยะ!" เฟิน เฟิน สำลักข้าว แล้วตบหน้าตัวเอง นางไม่ได้ฝันไปใช่มั๊ย เงิน 10 อิแปะสำหรับนางนี่ถือว่ามากโขเชียว สาวน้อยยิ้มแก้มปริเตรียมนำไปอวดบิดา มารดาที่บ้าน"แต่ข้ามีเรื่องให้เจ้าช่วยแหละ" อี้หมิงพูดยิ้ม ๆ แล้วขยิบตาให้เฟิน เฟิน"ว่ามาเลย ข้าพร้อมแล้ว เดี๋ยว เฟิน เฟิน จัดให้" สาวน้อยรวบแขนเสื้อขึ้นทำท่าทางขึงขัง รอฟังอี้หมิง"ฮ่า ฮ่า เจ้านี้แอคทีฟได้ตลอดเวลาจริง ๆ เลยเชียว""ว่าไงนะ ข้าฟังไม่เข้าใจ" เฟิน เฟินทำท่าฉงน คิ

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 17 เตรียมอุปกรณ์และทดสอบการงอก

    “พี่หมิงอี้ ป้าอี้เฟิน โอ่งมาแล้วจ้า กระบุงก็มาแล้ว” เฟิน เฟิน วิ่งนำขบวนชาวบ้านมาอี้หมิงและอี้เฟินลุกเดินออกมาตามเสียงตะโกนของสาวน้อย พอพ้นประตูบ้านก็อ้าปากค้างกับสิ่งที่ตามมากับนางชาวบ้านทั้งชายทั้งหญิง เดินตรงมาที่เรือนเล็กของนางเป็นโขยง ผู้ชายเข็ญโอ่งกลิ้งตามกันมานับคร่าวๆ น่าจะ 10 ใบได้ ส่วนผู้หญิงก็ถือกระบุง บางคนก็หอบเสื้อผ้าเก่าๆ โอ๊ะ!แถมนั่น กระสอบป่านก็มี“โหว นี่เฟิน ๆ ทำเกินคำสั่งนะเนี่ย ได้มาเยอะเชียว นี่ 30 อิแปะได้ขนาดนี้เชียวรึ”“แฮ่ก ๆ ก็ข้าบอกแล้วไง 30 อิแปะเนี่ย แทบซื้อได้ครึ่งหมู่บ้านเลยแหละ” สาวน้อยเหนื่อยหอบ“อ่ะ นั่ง ๆ น้ำ ๆ ” อี้เฟินเมื่อเห็นเฟิน เฟิน หอบเหนื่อยก็รีบไปตักน้ำมาให้ดื่ม“นี่ๆ ให้วางไหนจ๊ะ”“อ่อ ตั้งวางเรียงตรงนี้เลยจ๊ะ กระบุงวางตรงนั้นได้เลยนะ ผ้าเอามานี่เดี๋ยวข้าเก็บเอง ข้าขอเช่าซัก 3 วันนะเดี๋ยวเอาไปคืนจ๊ะ”“โอ้วว ไม่ต้อง ๆ เนอะพวกเรา” ชายคนหนึ่งพูดขึ้น“ไม่ต้องคืน ๆ ” เสียงชาวบ้านทั้งชายและหญิงพูดออกมาพร้อมกัน“อ้าว ทำไมล่ะ” อี้เฟินขมวดคิ้วงวยงง“กะ ก็ เอาแบบนี้แล้วกันนะแม่นาง กะ ก็ ถ้าท่านขายผักได้เยอะๆ แล้วท่านรับพวกเราทำงานได้มั๊ยละ นะท่าน

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 18 ปลูกผัก ไฮโดรโปนิกส์ ในยุคโบราณ (ปลูกพืชไร้ดิน)

    เมื่อคัดเมล็ดพันธุ์เสร็จเฟิน เฟิน ก็ขอตัวกลับบ้านก่อน อี้เฟินและอี้หมิงจึงช่วยกันใช้มือเร่งกอบเมล็ดพันธุ์ที่คัดเสร็จแล้ว ลงแช่น้ำไว้เพื่อเตรียมลงปลูกในพรุ่งนี้เช้า เมื่อเตรียมเมล็ดพันธุ์เสร็จเรียบร้อย สองแม่ลูกก็ต่างแยกย้ายกันเข้าพักเนื่องจากวันนี้เมื่อยขบมาทั้งวันอี้เฟินเมื่อเห็นลูกสาวได้เติบโตไปอีกขั้นก็อดยิ้มออกมาในความมืดไม่ได้ ‘ท่านพี่! มาปีนี้ลูกเราโตขึ้นมากเลย และดูเหมือนนางจะเลี้ยงดูข้าได้ด้วยแหละ ดูวันนี้สินางขายผัก ได้โดยไม่ได้ลงทุนเลยสักแดงเดียว ท่านพี่ถ้าท่านอยู่ท่านต้องภูมิใจเช่นข้าเป็นแน่’ แม่จะมีเรื่องให้แปลกใจอยู่ไม่น้อย แต่ช่างเถอะ อี้เฟินปัดความคิดนั่นทิ้ง พลันน้ำตาแห่งความตื้นตันก็รื้นขึ้นที่ตา มืออวบยกมือปัดออกน้อย ๆ ค่อย ๆ จมดิ่งเข้าสู่นิทราในที่สุดด้านอี้หมิงเมื่อล้มตัวลงนอน ศีรษะถึงหมอนก็หลับเข้าสู่นิทราไปอย่างรวดเร็วด้วยความอ่อนเพลีย………….“ฮ่าววว~~ อื้อออ เมื่อยชะมัด อื้ออ เบื่อเตียงนี้จะแย่แล้ว เมื่อยไปหมด ฮื่อ” อี้หมิงบ่นอุบอย่างนึกเซ็ง ชูแขนขึ้นเหนือศีรษะแล้วบิดการๆ ปมาอย่างเมื่อยขบ คอยดูเถอะ!เธอจะหาเงินให้ได้มาก ๆ แล้วจะซื้อเตียงใหม่ ใหญ่ ๆ นุ่น ๆ มานอนใ

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 19 เที่ยวชมเมือง

    “เฟิน เฟิน” อี้หมิงตะโกนเรียกสาวน้อย“มาแล้วๆ ๆ” เฟิน เฟิน เมื่อได้ยินเสียงอี้หมิงก็รีบวิ่งออกมา“ค่อยๆ เดี๋ยวได้หกล้มพอดี” อี้หมิงเตือนสาวน้อยที่วิ่งถลาตรงมาหาเธออย่างรวดเร็ว“พี่หมิงอี้ มาหาข้ามีธุระอันใดรึ”“จะมาชวนเจ้าไปเที่ยวรอบเมืองหนะเฟิน เฟิน”“อ้าว! พี่อู๋ไป๋ทำไมวันนี้ได้มากับพี่หมิงอี้ล่ะ”“พอดีข้าแวะเอาหัวปลามาให้ป้าอี้เฟินหนะ เลยอยู่ปลูกปักช่วยหมิงอี้ไปด้วยเลย”“ฮึ! พี่หมิงอี้ จะปลูกไม่บอกกันเลย รอบบนี้เฟิน เฟิน เลยไม่มีส่วนร่วมปลูกด้วยเลย!” สาวน้อยกอดอกสะบัดหน้าอย่างงอน ๆ“โถ่วๆ ไม่เป็นไร ๆ เอาเป็นว่ารอบหน้าข้าจะไม่พลาดเรียกเจ้าแน่นอน เดี๋ยวเจ้ารอเก็บไปขายช่วยข้าก็ได้เนอะ ป่ะ ๆ เจ้าจะไปกับข้ารึไม่ นี่เริ่มจะสายแล้ว”“ไป ๆ เฟิน เฟิน ไป”“งั้นไปกันเลย let’ s go!”“หึ หมิงอี้ว่าอะไรนะ เลด สะ โก ไปที่ไหน เมืองไหนรึ” ทั้งอู๋ไป๋และเฟิน เฟิน ทำหน้าสงสัย” ช่างเถอะๆ ป่ะ ๆ ไปกัน” อี้หมิงบอกปัดแล้วกางแขนโอบทั้งสองคนดันให้ก้าวเดินไปด้านหน้าพร้อมกัน“เฮ้ยย! เจ้าอย่ามาแตะต้องตัวข้าแบบนี้นะ ข้ายิ่งหวั่นไหวง่ายอยู่ ฮ่า ฮ่า ๆ ” อู๋ไป๋หัวเราะชอบใจ“นี่แนะ! อย่ามาบ้ากามใส่พี่หมิงอี้ของข้าน

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 20 พ่อค้าหน้าเลือด

    อี้หมิงเดินเที่ยวไปตามตลาดอย่างตื่นตาตื่นใจ ไม่น่าเชื่อว่าในยุคโบราจะคึกคักเหมือนกันนะเนี่ย ร้านรวงต่าง ๆ ก็เยอะแยะไปหมด ของกินก็น่าอร่อย คิดถึงตรงนี้ร่างบางก็อดกลืนน้ำลายอึกใหญ่ไม่ได้ ‘คอยดูนะ แม่ขายผักได้เยอะ ๆ แล้วจะเหมาให้หมดเลย หึ’“เฮ้ย ไม่มีปัญญาจ่ายก็ไม่ต้องซื้อ แพงตรงไหนกัน 50 อิแปะเนี่ย!”“แพงจังเลยเถ้าแก่ วันก่อนยังแค่ 35 อิแปะเอง”“ข้าวหายากหน่า แถมปี้นี้ได้ข่าวมาว่าข้าวที่กำลังปลูกก็โดนแมลงบุกกิน เหี่ยวตายไปหมด ปีนี้น่าจะเก็บเกี่ยวข้าวออกมาได้น้อย ถ้าเจ้าไม่พอใจก็ไปซื้อร้านอื่น เชิญ”“โถ่!! เถ้าแก่ ช่วยข้าหน่อยนะ ๆ ซัก ครึ่งจินก็ได้ แบ่งขายให้ข้าเถอะ”“ไม่ขาย ไม่มีปัญญาซื้อก็ไม่ต้องกิน ไป ไป เกะกะร้านข้าจิงเชียว!”เสียงโวยวายของชายคนหนึ่ง ทำให้ผู้คนในตลาดเริ่มสนใจ~ฮ่ะ! แพงจัง ข้าวปีนี้แพงกว่าทุกปีเสียอีกเนี่ย โห~~ข้าว่าข้าต้องรีบซื้อไว้แล้วล่ะ ไม่งั้นวันพรุ่งอาจจะแพงขึ้นกว่านี้แน่ๆ ~เมื่อเกิดเสียงพูดคุยออกความคิดเห็นกันขึ้น ไม่นานผู้คนในตลาดต่างกรูกันมารุมซื้อข้าวร้านดังกล่าว และไม่นานร้านข้าวทุกร้านในตลาดก็ห้อมล้อมไปด้วยชาวบ้านที่รุมยื้อแย่งซื้อข้าวกันจนวุ่นวาย“โหว!

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 21 โรคระบาด

    เดินมาไม่นาน ทั้งสามก็มาหยุดตรงแปลงนาข้าวขนาดใหญ่“นี่ไงหมิงอี้ เจ้าดู ๆ เห็นๆ ไหมล่ะ ข้าเห็นละขนลุกเชียวล่ะ ดูสิเกาะเต็มต้นข้าวไปหมดเลย ฮึ่ย!”“ข้าเห็นด้วยกับอู๋ไป๋ ฮึ่ย! ขนลุก ๆ” เฟิน เฟิน ลูบแขนตัวเองไปมาอี้หมิง ค่อย ๆ ย่อตัวนั่งลงแล้วมองไปยังต้นข้าวที่บัดนี้โดนแมลงตัวสีออกน้ำตาลบ้าง ขาวบ้าง เกาะอยู่เต็มไปหมด เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ ด้วย เพลี้ยกระโดดสีน้ำตาลจริง ๆ ด้วย แบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้ต้องรีบกำจัด ไม่งั้นต้นข้าวเหี่ยวตายก่อนจะออกรวงแน่ๆ ’“เฮ้อ! ทีกง เฉียนหนง ท่านพิโรธหรือไรกันปีนี้ถึงได้มีแมลงระบาดแบบนี้ เฮ้อ! แล้วข้าจะทำยังไงล่ะเนี่ย ตาย ๆ เสียดาย ๆ ต้นข้าวเหล่านี้เสียจริง”ชายวัยกลางคนที่เดินบ่นไป พลางส่ายหน้าไป ขณะเดินดูนาข้าวของตนเมื่อมองเห็นทั้งสามก็เดินเข้ามาหาอย่างสงสัยใคร่จะรู้ว่ามาทำอะไรกัน“อ้าวพวกเจ้า! มาทำอะไรลับๆ ล่อ ๆ ที่แปลงนาข้ากัน” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่เป็นมิตรนัก“อ่อ พวกข้าแวะมาดูนะจ๊ะ พอดีได้ยินมาว่ามีโรคระบาดจากแมลงเลยมาดูให้เห็นกับตานะจ๊ะ ไม่มีอะไร ๆ พวกข้าจะไปแล้วจ๊ะ แฮ่ะๆ ” เป็นอู๋ไป๋ที่ตอบออกไปแล้วรีบลากแขนเฟิน เฟิน และอี้หมิงออกมา“ดะ เดี๋ยว อู๋

    Last Updated : 2025-02-24
  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 22 หาเงินทุน

    “ฮ่องเต้เสร็จ”สิ้นเสียง กงกง ก็พลันปรากฏร่างชายค่อนข้างมีอายุ แต่ยังแข็งแรง องอาจ และสง่าผ่าเผยเปี่ยมไปด้วยอำนาจ สวมชุดสีแดงปักลวดลายมังกรสีทองอย่างประนีต ตามด้วยสตรีที่แม้ดูมีอายุ แต่ยังมีเค้าของความงามปรากฏให้เห็นอยู่ และท้ายสุดคือ รัชทายาทรูปงามที่กำยำ องอาจ เดินเข้ามายังท้องพระโรง ที่มีขุนนางยืนเรียงราย แบ่งแยกกันออกเป็นสองฝั่งเพื่อเตรียมถวายฎีกาอย่างเป็นระเบียบ“คารวะฝ่าบาท” สิ้นเสียงกงกง ขุนนางทั้งหลายต่างก้มหัวลงถวายความเคารพอย่างนอบน้อม“คารวะฝ่าบาท ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นๆ ปี “ขุนนางทั่วทั้งท้องพระโรงเปล่งเสียง โค้งคำนับลงพร้อมกันอย่างพร้อมเพียงเมื่อเห็นมาครบ ฮ่องเต้ก็ส่งสัญญาณมือให้ขุนนางเริ่มรายงานความเป็นไปของบ้านเมือง“ตอนนี้ศึกตามแนวชายแดนสงบเรียบร้อยดีพะยะค่ะ กองโจรตามแนวชายแดนก็สามารถปราบได้จนหมดสิ้นแล้ว”“ดี!”เป็นขุนนางฝ่ายบู๊ที่นำรายงานก่อนฝ่าบาทก่อน และตามด้วยฝ่ายบุ๋น“ทูลฝ่าบาทปีนี้มีโรคระบาดหนัก ตอนนี้ตามไร่นา เต็มไปด้วยแมลง เกรงว่าถ้ายังควบคุมไม่ได้ปีนี้เสบียงในคลังเราคงจะเติมเข้าไปได้น้อยกว่าทุกปีพะยะค่ะ”“เป็นไปได้ยังไง เข้าสืบต้นตอที่มารึยัง”“พะย

    Last Updated : 2025-02-24

Latest chapter

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 71 กิจการรุงเรือง [2]

    "สมุนไพรที่เจ้าต้องการ เจ้าต้องการมากเพียงใด เรือนข้าเป็นตระกูลพ่อค้าเก่าแก่มีสมุนไพรเก็บอยู่มากมาย ไม่ค่อยได้ใช้เท่าไหร่นัก หากมิรังเกียจข้าอยากบริจาคให้ ถือว่าช่วยชาวเมืองหลี่แล้วกัน"อี้หมิงเผยรอยกว้างสวยเต็มวงหน้าทันที เดินอ้อมโต๊ะออกมา มือคว้าจับที่แขนแกร่ง แหงนเงยใบหน้าพูดกับบุรุษรูปงามหากแต่ใบหน้าช่างไร้อารมณ์และเย็นชายิ่งนักในสายตาของเธออย่างดีใจ ผู้ใดกันจะปล่อยให้โอกาสเช่นนี้หลุดลอยไป มีผู้เสนอวัตถุดิบให้แถมไม่คิดเงิน เธอคงมิใช่คนสมองหมูถึงเพียงนั้นที่จะปล่อยให้โอกาสทองนี้หลุดไปโดยง่ายเป็นแน่"ขอบคุณท่านมาก ข้ายินดีรับโอกาสอันสุดแสนพิเศษนี้ไว้ แต่ร้านเราไม่เอาเปรียบท่านแน่นอนในเมื่อท่านยินดีบริจาคสมุนไพรให้กับเรา ไว้ข้าขอเลี้ยงอาหารซักมื้อตอบแทนท่านและสหายแล้วกัน""เช่นนั้นเจ้าเขียนเทียบสมุนไพรที่จะใช้มาเถิด เดี๋ยวให้จางหยางจัดการมาส่งที่เรือนให้ในวันพรุ่ง""อี้หมิง เจ้าเขียนเทียบมาเลยข้าจะคัดของดี ๆ มาให้นะ"จางหยางที่เพลิดเพลินกับการมองร่างอ้อนแอ่นตรงหน้าพูดเจื้อยแจ้วจัดการงานต่าง ๆ ก็ถึงคราวได้เอ่ยออกมาอย่างกระตือรือร้น"ขอบคุณท่านมากจางหยาง มู่เฉินด้วย ข้าฝากด้วยนะ"รอยย

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 70 กิจการรุ่งเรือง [1]

    ผ่านไปเพียงชั่วยามเหล่าบรรดาลูกค้าที่มาให้ร้านเทียนฝูได้รับใช้ก็ทยอยเดินกลับ จนลูกค้าคนสุดท้ายก้าวย่างออกไป"เฮ้อ ปิดจ๊อบสักที อื้อ"ร่างบางชูแขนขึ้นเหนือศีรษะ ยืดตัวบิดขี้เกียจไปมา ก่อนจะเอนศีรษะซบลงที่บ่าเฉิงอี้อย่างลืมตัว'ฟู่'ลมหายใจหนัก ๆ ถูกผ่อนออกมา ก่อนจะปิดเปลือกตาลงนิ่ง ๆ หลังจากเหน็ดเหนื่อยกับการจับพู่กันไปมาทั้งวัน แม้ชายที่นั่งข้างเคียง จะอาสาช่วยเขียนอยู่บ้างแต่ก็ยังคงเมื่อยอยู่ไม่น้อย'อึก'เฉิงอี้กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ รู้สึกราวเวลารอบข้างหยุดหมุน คิ้วคมขมวดเล็กน้อย เกร็งตัวขึ้นทันทียามที่ศีรษะทุยเอนซบลงมา สตรีนางนี้หาได้รู้ที่ต่ำที่สูงไม่ นางช่างไม่รู้รึไรการกระทำตอนนี้ของนางต้องโทษถึงประหารเชียว ตาคมเหลือบมองใบหน้าขาวผ่อง ไล้ลงมาที่จมูกเล็กโด่งเป็นสัน ปากบางชมพูจิ้มลิ้มราวดอกเหมยบาน เฉิงอี้เจ้าคงสติฟั่นเฟืองเสียแล้วกระมังถึงได้เผลอมองว่านางช่างน่ารักยิ่งนักยามเมื่อหลับตาพริ้ม พอได้สติจากภวังค์จึงค่อย ๆ ยื่นนิ้วออกไปค่อย ๆ จิ้มออกแรงเขี่ยศีรษะเล็ก ๆ ให้พ้นจากบ่าแกร่งของตน ก่อนจะขยับตัวเล็กน้อยลุกขึ้นเดินตรงไปหาจางหยาง และมู่เฉินด้วยสีหน้าเย็นชาดังเดิม หากแต่เพียงผู้ใด

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 69 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [3]

    ร่างของชายอวบอ้วนพุงย้วย ที่กำลังพยายามก้มลงไปในโอ่งดิน ช่างดูทุละทุเลยิ่งนักในสายตาทุกคน มือด้านซ้ายใช้ค้ำดันโอ่ง ส่วนด้านขวาล้วงเข้าลงไปด้านในโอ่ง และด้วยส่วนสูงที่ต่างจากโอ่งไม่มากนัก ทำให้ใบหน้าของเขาแนบลงไปกับปากโอ่ง มือคว้ากำเข้าที่ลำต้นของผักบุ้งอวบคราแรกออกแรงดึงเบา ๆ ตามความคิดที่ว่ามันถูกปักไว้เพื่อพรางตาผู้คน 'เอ๋ หึ ปักมาแน่นกันเชียวนะ คิดว่าเท่านี้ข้าจะเชื่อรึ'ครานี้ก้มลงและกำลำต้นผักบุ้งแน่นกว่าเดิม ก่อนจะออกแรงดึงอย่างแรง ~ฮ่า ๆ มาดูกันคนเจ้าเล่ห์อย่างพวกเจ้าคิดจะมาหลอกลวงข้ารึ~"ฮึบ! ฮึบ"ออกแรงดึงสองครั้งต้นผักบุ้งก็ยังไม่ติดมือขึ้นมา ครานี้กำแน่นกว่าเดิม ใบหน้าเกร็งยู่ เม้มปากแน่น ย่อตัวออกแรงแล้วดึงขึ้นเต็มแรง"เฮ้ยย!"ต้นผักบุ้งขาดออกตามแรงดึง ร่างอวบอ้วนเซหงายหลัง ดวงตาเบิกโพล่งมู่เฉินที่เห็นร่างอ้วนท่วมเซหงายหลังมาทางตนจึงใจดี ยกเท้าขึ้นค้ำยันหลังไว้ ก่อนจะออกแรงถีบออกไป ร่างชายอ้วนจากตกใจคราแรกที่จะหงายหลังยังไม่ทันหาย กลับต้องตกใจอีกรอบเมื่อครานี้เซถลากลับมาด้านหน้า"เฮ้ยๆ"มือปล่อยผักบุ้งทิ้ง มือสองข้างรีบคว้าจับปากโอ่งเพื่อยั้งตัวไว้ "แฮ่ก ๆ เกือบไปแล้ว

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 68 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [2]

    "เชิญนั่งเจ้าค่ะ ท่านป้า" อี้หมิงเผยมือเชื้อเชิญลูกค้าให้นั่งลงเพื่อที่จะได้สอบถาม ถึงผืนนา และเมื่อสนใจ ก็จะได้ทำสัญญาให้แล้วเสร็จ"ท่านป้า ท่านป้าเพียงแค่สนใจน้ำหมักของข้า รึวันนี้จะให้ร้านเทียนฝูของเรารับใช้เจ้าคะ""ช่วยด้วยเถิดนังหนู นาข้าวข้าใกล้ตายเต็มทีแล้ว เท่าไหร่ก็เต็มใจจ่าย ใบข้าวล้วนเหลือง แห้งเหี่ยวลงทุกวันจริงเชียว"หญิงตรงหน้าเอื้อมมือมาจับมือของนางอย่างขอร้อง ก่อนเอ่ยด้วยสีหน้าอมทุกข์ ดวงตามีกระแสความท้อแท้พาดผ่าน น้ำเสียงเจือสะท้อนความหนักใจออกมาเฉิงอี้เห็น และได้รับฟังความทุกข์ของชาวบ้านก็เกิดสะท้อนในอก ด้วยหลากหลายอารมณ์รู้สึก ถึงแม้นว่าจะสามารถคลี่คลายสถาการณ์ราคาข้าวได้แล้ว แต่ยังมีโรคระบาดที่ยังไม่มีทีท่าจะทุเลาลงเลยสักนิด หวังก็แต่หญิงประหลาดที่เคียงข้างตนยามนี้จะสามารถแก้ปัญหาได้ดังเช่นนางเอ่ย ก่อนจะถอนสายตากลับมามองหญิงชาวบ้านตรงหน้าอย่างสนใจ"ช่วยได้แน่นอนท่านป้า ว่าแต่ท่านป้าจะให้ข้าช่วย ขอถามผืนนาท่านที่ต้องการให้ช่วย มีอยู่เท่าใดกัน""เอ่อ ไม่เยอะหรอก"ลูกค้านางทำสีหน้ากระอักกระอ่วนใจ"เท่าไหร่เจ้าคะ""เอ่อ 10 หมู่ถ้วน เจ้าพอจะช่วยข้าได้รึไม่"10 หมู่ โฮ

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 67 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [2]

    อี้หมิง ใช้สองมือน้อย ๆ ออกแรงผลัก แต่ต่อให้ดันอย่างไรชายหน้านิ่งก็หาได้ขยับเขยื้อนไม่ นี่มันคนรึหินผากันนะ "นี่ เจ้า!""เงียบ จะขายรึไม่ ข้ากำลังช่วยเจ้าอยู่"เฉิงอี้ที่เริ่มหงุดหงิดหันไปใช้สายตาคมดุจพญาเหยี่ยวที่และใบหน้างดงามหล่อเหล่าที่เรียบนิ่งขู่ร่างบางที่ขยับขยุกขยิกไปมาทำให้แขนนางถูไถไปมากับแขนแกร่งของตนอย่างไม่ตั้งใจ อี้หมิงชะงักเล็กน้อย ฮึ! ดีเช่นกันให้เจ้าคนหล่อหน้านิ่งนี่ช่วยขายก็ดี ข้าจะได้ไม่เปลืองแรง ลองดูสักตั้งก็ได้ "นี่ ๆ เจ้า ไปนั่งข้างนางได้เยี่ยงไร ออกมาเลย ๆ"อู๋ไป๋เอ่ยรัวออกมาอย่างร้อนรน เมื่อเห็นชายหนุ่มที่ดูจากอาภรณ์ที่สวมใส่ก็รู้ว่ามาจากตระกูลที่ร่ำรวย เข้าใกล้หญิงที่ตนหมายปอง"อู๋ไป๋ ๆ ไม่เป็นไร ๆ คุณชายท่านนี้มาช่วยข้าขายก็ดี เราจะได้ขายหมดเร็ว ๆ ไง นะ ไม่มีสิ่งใดต้องกังวลไปหรอก แค่ขายของเท่านั่น "อี้หมิงพูดกับอู๋ไป๋ก่อนหันมามองเจ้าคนหน้านิ่งที่บัดนี้หันมามองที่เธอเช่นกัน จะว่าไปหนุ่มยุคนี้นี่ช่างหน้าตาดีเสียจริง ใบหน้าเช่นนี้นี่ยุคปัจจุบันน่าจะเป็นดาราดังได้สบายเลยหล่ะ รึไอดอลก็ได้เลยนะเนี่ย"ฮ่า ฮ่า ฮึบ ฮ่า"หมิงอี้หลุดขำออกมาเสียมิได้ เจ้าตัวพยายามกล

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 66 ร้านเทียนฝู : ขายน้ำหมักวันแรก [1]

    บัดนี้เข้ายามเฉินแล้ว (07.30 น.) แต่กลับยังไร้เงาผู้คน อี้หมิงแอบใจเสียมิน้อย ไม่ต่างจากเฟิน เฟิน และอู๋ไป๋ ที่บัดนี้ต่างกระวนกระวายไม่แพ้กันแต่ก็ยังมิได้มีผู้ใดเอื้อนเอ่ยประโยคใด ๆ ออกมา ของที่อยู่บนรถเข็นในที่สุดก็ทยอยถูกยกลงจนหมด ป้ายชื่อร้านที่หยิบติดมือมาด้วยถูกอู๋ไป๋นำไปปักไว้ด้านหน้า ส่วนโอ่งทั้ง 4 ใบ เหล่าคนงานและบุรุษทั้งสามที่ขอมาด้วยต่างช่วยกันเข็นย้ายวางเรียงอย่างเป็นระเบียน โต๊ะไม้ถูกยกออกมาเพื่อวางแท่นหมึกและกระดาษ ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแต่ก็ยังไร้เงาผู้คนจนทำให้เจ้าของร้านสาวอดใจเสียมิได้ส่วนอี้เฟิน กับเฟิน เฟิน ทั้งสองกำลังช่วยกันติดเตาเพื่อทำซุปถั่วงอก และผัดยอดอ่อนผักบุ้ง เพื่อแจกให้ผู้คนที่มาซื้อน้ำหมักได้ลิ้มลองรสชาติของผักร้านเทียนฝู นับว่าเป็นกลยุทธ์การขายที่แปลกอีกอย่างหนึ่งของร้านลูกสาวนาง ที่ใช้ได้ผลมาแล้ว"อ้าวเฮ้ย! นั่นผู้ใดกันมาทำสิ่งใดที่แปลงนาของข้า"เสียงชายเจ้าของแปลงนาตะโกนถามไถ่ใคร่สงสัยมาแต่ไกล ก่อนที่เจ้าตัวจะแบกจอบเดินมาถึง"อ้าว ท่านลุง ข้าเอง! วันนี้พวกข้ามาตั้งร้านขายน้ำหมักหนะ""อ้าวเรอะ!"ชายเจ้าของแปลงนาไล่สายตามองดูข้าวของที่ตั้งเรียงรายใต

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 65 จัดเตรียมของออกบูธขายสินค้า [2]

    "หมิงอี้ พวกข้ามาแล้วล่ะ"อี้หมิงเงยหน้ามองเสียงทุ่มห้าว อ่า! เป็นมู่เฉินกับสหายของเขานั่นเอง มองเลยไหล่หนาบึกบึนของมู่เฉินและจางหยางไปก็พบเข้ากับใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นักของชายอีกคน"อ้าว มาพอดีเลย ท่านแม่ เฟิน เฟิน อู๋ไป๋ นี่สหายข้า มู่เฉิน นี่จางหยาง แล้วนี่.."อี้หมิงเว้นจังหวะพูด ด้วยไม่แน่ใจว่าหากเอ่ยออกไปชายหนุ่มจะแย้งกลับมารึไม่ จากหลายคราที่เจอกันนับว่าห่างไกลคำว่าสหายอยู่มากโข"อ๋อ นี่เฉิงอี้"เป็นมู่เฉินที่เอ่ยความกระจ่าง"อ๋อ แล้วกินข้าวกินปลากันมารึยังล่ะ ถ้ายังพอดีเลย มากินด้วยกันสิ หากไม่รังเกียจ ข้าเตรียมอาหารเสร็จพอดี ร้อน ๆ เลยนะ"อี้เฟิน กล่าวต้อนรับสหายของบุตรสาวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แม้นในใจจะคุ้น ๆ กับใบหน้าของชายหนุ่มนามเฉิงอี้อยู่มิน้อย ใบหน้าเช่นนี้คับคล้ายคับคราว่าเคยพบเจอที่ใดมาก่อน ก่อนจะปัดความคิดทิ้งไปหันมาสนใจบุตรสาวและสหายของนางแทน ที่บัดนี้กำลังช่วยกันยกโอ่งผักขึ้นใส่รถที่เตรียมไว้ "ฮ่า เสร็จเสียที เล่นเอาเหงื่อตกเช่นกันนะเนี่ย!"อู๋ไป๋ยกมือขึ้นซับเหงื่อที่ผุดออกมาที่หน้าผากกว้าง ในขณะที่ทุกคนสภาพเช่นเดิม ไม่มีแม้แต่เหงื่อเลยซักนิด คนพวกนี้ไร้เหงื่

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 64 จัดเตรียมของออกบูธขายสินค้า [1]

    "ฮ่า ฮ่า เฉิงอี้ ๆ ฮ่า ฮ่า ยอมแล้ว ๆ ข้า ฮ่า ๆ จะไม่ทำอีกแล้ว ฮ่า ฮ่า หยุด ที ฉะ ฮ่า ฮ่า"ร่างสูงใหญ่ขององครักษ์หนุ่มบัดนี้ ถูกมัดยืนติดเสาหลักไม้กลางตำหนักใหญ่ใบหน้าเบ้บิด ส่งเสียงหัวเราะห่าวอกมาไม่ขาด จนใบหน้าคมคายที่ยามปกติจะนึ่งขรึมแทบตลอดเวลาบัดนี้กลับแดงก่ำ น้ำหูน้ำตาไหลยามเมื่อเจ้าตัวส่งเสียงหัวเราะขำขันออกมาอย่างเสียมิได้ยามเมื่อขนนกยาวใหญ่ปัดป่ายไปมาตามจุดต่าง ๆ ของร่างกายแกร่ง ไม่ว่าจะเป็น รักแร้ ใบหู ใบหน้าบทลงโทษจากเฉิงอี้หาใช่การต่อยตี รึลงดาบ ใช้โซ่แส้ไม่ หากแต่เป็นการจับมัดแล้วใช้ขนนกปัดป่ายไปมาถึงจะสาสมกับองครักษ์หนุ่มของตน หากใช้วิธีทางทหารละก็จางหยางที่เปรียบดังเช่นก้อนหินผา เกรงว่าจะไม่สะทกสะเทือนซักเพียงใดนัก"อึก!"มู่เฉินที่นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น กลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ เมื่อเห็นการลงโทษจากองค์ชายของตน หากแม้นเป็นการลงโทษทางทหารพวกตนหาได้หวั่นใจไม่ แต่ใช้วิธีนี้บอกตรง ๆ ว่าตนขยาดยิ่งนัก"ต่อไปพวกเจ้าจะสนใจหญิงงามมากกว่าข้าอีกรึไม่"เฉิงอี้เอ่ยถามอย่างเอาแต่ใจ ทั้งสามเติบใหญ่มาด้วยกัน เขาล้วนได้รับความสนใจและปกป้องจากองครักษ์หนุ่มมาตลอด แม้นสถานะแตกต่างแต่เฉิงอี

  • หมิงอี้ เศรษฐีนีชาวสวน   ตอนที่ 63 กระดาษและแท่นหมึก [2]

    "เจ้าจะเอาหนังสือไปทำสิ่งใดกัน"อี้หมิงเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงห้าวที่ถามขึ้นอย่างมีความหวัง"ข้าจะเอาไปจดทำบัญชีวันพรุ่งนี้หนะ วันพรุ่งร้านของข้าจะไปเปิดรับกำจัดโรคระบาดในแปลงนา เลยจำเป็นต้องทำบัญชี""ข้าไม่เข้าใจ เหตุใดถึงต้องทำบัญชีเล่า จัดการการเงินของร้านรึ"เป็นจางหยางที่กอดอกฟังเงียบ ๆ เอ่ยถามขึ้นมาอย่างใคร่สงสัย"อ่อ นั่นส่วนนึง ข้าจะเปิดให้ลงบัญชีมัดจำไว้ได้ก่อนครึ่งนึงหนะสำหรับชาวบ้านคนไหนที่ยังไม่มั่นใจในร้านของข้า ""อ๋อ เป็นเช่นนี้ น่าสนใจจริงเชียว งั้นพวกข้าขอไปดูเจ้าขายได้รึไม่ การค้าขายเช่นนี้ข้ายังมิเคยเห็นผู้ใดทำมาก่อน ช่างน่าสนใจเสียจริง"มู่เฉินเอ่ยออกมาอย่างตื่นเต้น ก่อนจะหันไปหาเฉิงอี้ผู้เป็นนายด้วยสีหน้าอ้อนวอนไม่เว้นแม้แต่องครักษ์หนุ่มที่มองมาเช่นกัน"แล้วแต่พวกเจ้าสิ แต่ข้ามิไป"พูดจบก็หมุนตัวเดินออกไปจากที่อี้หมิงยืนอยู่ ท่าทางของชายหนุ่มสร้างความฉงนให้กับทั้งสามคนที่ยังยืนอยู่ไม่น้อย แต่เพียงชั่วครู่ ชายทั้งสองที่ยังยืนอยู่กับเธอก็เอ่ยเสนอความช่วยเหลือออกมา"หากเจ้ามิรังเกียจ ข้ายังพอมีแท่นหมึกและกระดาษเหลืออยู่บ้าง หวังว่าจะช่วยเจ้าได้อยู่มิน้อย""ดีเลย

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status