Share

บทที่ 20

อวี๋ไห่เซิงตัวสั่นสะท้าน

“พ่ะย่ะค่ะ”

เขากล่าวจบก็ออกไปดำเนินการ

เซียวหมิงเสวียนมองที่ลั่วจิ่วหลี

“พัศดีคนนั้น ตอนนี้สามารถเคลื่อนย้ายได้หรือยัง?”

ลั่วจิ่วหลีหันกลับไปดูในห้อง

“ตามหลักไม่เคลื่อนย้ายจะดีที่สุด แต่ถ้าที่นี่ไม่สะดวกก็ใช้เปลหามยกไปได้”

เมื่อนางเอ่ยปาก เซียวหมิงเสวียนก็ไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียว

“ฉินอิ่น ยกคนขึ้นรถม้า ส่งกลับไปที่จวนข้า”

“พ่ะย่ะค่ะ”

ฉินอิ่นรับคำสั่งแล้วก็ไปจัดการทันที

ลั่วจิ่วหลีตะลึงงัน

“จวนท่านอ๋อง? ท่านอ๋องจะนำเขาไปจวนท่านหรือ?”

หมายความว่านางก็ต้องตามไปจวนอ๋องเก้าด้วยน่ะสิ

เซียวหมิงเสวียนปรายตามองนาง

“เขาเป็นพยานคนเดียวที่ปล่อยเยียนทิงเหลียนไป”

“ไปกันเถอะ คืนนี้เจ้าต้องอยู่ดูแลเขาที่จวนข้า”

พูดแล้วก็หันกลับไปเตรียมจะไป

“ช้าก่อน”

ลั่วจิ่วหลียื่นมือออกไปคว้าแขนเสื้อเขาไว้อย่างไม่รู้ตัว

เซียวหมิงเสวียนหันหลังขวับ แววตาเจิดจ้าดุจคบเพลิง

ลั่วจิ่วหลีรีบปล่อยอย่างลนลานราวถูกไฟลวก

“ขออภัยเพคะ หม่อมฉันไม่ได้ตั้งใจ”

“หม่อมฉันไปดูแลเขาได้ แต่หม่อมฉันต้องกลับเรือนไปบอกให้ท่านแม่เสียก่อน ไม่เช่นนั้น…”

“ไม่ต้อง ข้าส่งคนไปแจ้งที่จวนอี้กั๋วกงแล้ว”

บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status