บทที่ 23

“เหมือนที่ผู้หญิงเย็บเสื้อผ้า”

เซียวหมิงเสวียนก้มหน้าดูมีดผ่าตัดในมือแล้วก็เงยหน้ามองไปที่โคมไฟด้านนอกที่ค่อย ๆ สว่างไสวขึ้นมา

ในใจเต็มไปด้วยความสงสัยและยังบังเกิดความสนใจในตัวลั่วจิ่วหลีเป็นอย่างมาก

ความสงสัยนี้ไม่ใช่แค่เพราะนางสามารถสะกดคำสาปในตัวเขาไว้ได้ชั่วคราวในคืนวันเพ็ญเท่านั้น

แต่ยังเป็นเพราะวิชาแพทย์ของนาง ซึ่งไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย

หากพัศดีคนนั้นฟื้นขึ้นมาได้อย่างปลอดภัย ถึงจะเป็นคนในหุบเขาดาบตกผู้นั้น เกรงว่าก็คงจะหันมาให้ความสนใจนางเช่นกัน

ท้องฟ้านอกหน้าต่างมืดขึ้นเรื่อย ๆ ห้องรับรองที่ลั่วจิ่วหลีและชุนหรงเข้าพักอยู่ใกล้ห้องของพัศดีคนนั้นมาก

เซียวหมิงเสวียนยังส่งเด็กหนุ่มรับใช้สองคนมาผลัดเวรยามเฝ้าพัศดีคนนั้นเป็นพิเศษ ถ้าเกิดเหตุไม่คาดคิดขึ้นกับพัศดีคนนั้น ก็สามารถเรียกลิ่วจิ่วหลีไปรักษาได้ทันที

บนเตียงในห้องนอนมีกล่องยาวางอยู่กล่องหนึ่ง กล่องยานี้ลั่วจิ่วหลีให้ชุนหรงไปซื้อมาให้เมื่อตอนกลางวันโดยเฉพาะ เพื่อความปลอดภัย เมื่อครู่นางได้เอายาที่จำเป็นและอุปกรณ์การรักษาที่ได้ใช้บ่อยจากแหวนโบราณไปใส่ในกล่องยาทั้งหมด

เช่นนี้แล้วก็จะหลีกเลี่ยงเรื่องยุ่งยากที่ไม่ควรจะเกิดไ