Share

บทที่ 22

ลั่วจิ่วหลีได้ยินเขากล่าวเช่นนี้ ตอนแรกยังนึกยังดีใจ แต่พอได้ยินคำว่าเงื่อนไขก็มองเขาด้วยสายตาสงบนิ่ง หัวเราะเย้ยหยันว่า

“เงื่อนไขท่านอ๋องเยอะเสียจริงนะเพคะ?”

ครั้งแรกที่เจรจาเงื่อนไขคือในรถม้าวันที่จวนอ๋องเจาเกิดเพลิงไหม้

ครั้งที่สองที่เจรจาเงื่อนไขคือก่อนไปจวนอ๋องเจา

ครั้งที่สามที่เจรจาเงื่อนไขก็คือตอนนี้

“ไม่ทราบว่าคราวนี้เงื่อนไขของท่านอ๋องคืออะไรหรือเพคะ?”

เซียวหมิงเสวียนไม่ได้ดูสีหน้านาง และไม่สนใจที่นางหัวเราะเย้ยหยัน

“ง่ายมาก เป็นแพทย์ประจำจวนของข้า?”

ลั่วจิ่วหลีประหลาดใจไม่น้อย

“แพทย์ประจำจวน?”

“ใช่ ดูแลร่างกายข้า”

ความนัยของเขาก็คือ เขาทรมานจากคำสาปในร่างกายตัวเองมาตั้งหลายปีแล้ว ได้เจอนางจึงเริ่มมีความหวังขึ้นมา แต่เขาก็รู้ว่าเขาจะรีบร้อนไม่ได้

นี่ก็คือสาเหตุที่เขาคว้าเรื่องที่ตัวลั่วจิ่วหลีนั้นไม่รู้วิชาแพทย์ไว้ไม่ยอมปล่อย

“แล้วแพทย์ประจำจวนต้องเข้าไปอยู่ในจวนของท่านไหมเพคะ?”

“ตอนนี้ยังไม่ต้อง”

คำตอบของเซียวหมิงเสวียนทำให้นางรู้สึกโล่งอก

“ไม่ต้องอยู่จวนอ๋องเก้าก็พอแล้ว”

ลั่วจิ่วหลีสบายใจแล้ว

“งั้นก็เชิญท่านอ๋องบอกเถอะว่า จะช่วยหม่อมฉันอย่างไร?”

เซียวหมิงเ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status