บทที่3.ผู้หญิงไม่มีราคา 3

อลิชาปรือตาขึ้นมอง สายตาของเธอมองเห็นทุกอย่างรอบตัวไม่ชัดเท่าไหร่...เนื้อตัวคันยุบยับ เหมือนมีแมลงตัวเล็กๆ มาชอนไช เธอพยายามเกา พยายามช่วยเหลือตัวเอง แบบคนที่มีสติไม่เต็มร้อย ผ้าเนื้อหนาบนร่างกายเสียดสีกับผิวเนื้อทำให้ผิวของเธอแสบทรมาน หญิงสาวดึงทึ้งอาภรณ์ชิ้นสุดท้ายออกไปจากร่างกายอ่อนบาง พร้อมกับประตูที่เปิดอ้าขึ้น...

อลินดาเหลียวมองผู้ชายหนุ่มฉกรรจ์ที่เดินผ่านตนเองกับมาดาไป แพขนตากะพริบถี่ๆ เขาผู้นั้นหล่อวายร้าย ลุคเถื่อนๆ มองแค่แผ่นหลัง ยังเสียววาบไปถึงท้องน้อย...ไหล่กว้างทรงพลัง เรียวขาบึกบึนกำยำ ผู้ชายแบบนี้ถ้าได้นอนใต้ร่าง เธอคงได้ครางเสียงแหบทั้งคืน พลังเพศผู้ของเขาแผ่ซ่านมายังเธอ แม้จะอยู่ห่างไกลยังสัมผัสถึงได้ หญิงสาวแลบลิ้นเลียริมฝีปาก...กัดริมฝีปากร่างเพื่อกลั้นความกระหาย...

เพี้ยะ!

ฝ่ามือผอมบางของมารดาฟาดโผว๊ะมาที่ท้องแขนตนเอง อลินดาสะดุ้ง!

“คุณแม่อะ ตีอลินทำไมคะ?” หญิงสาวโวยเสียงอ่อย ไม่วายชำเลืองมองแมทธิวที่เดินหายลับมุมตึกไป

“ดูทำเข้า มองผู้ชายเหมือนอยากจะขย้ำ ทำตัวดีๆ หน่อยแม่ไม่อยากให้ใครว่าตามหลัง”

ฉลวยเหลือบเห็นปฏิกิริยาของบุตรสาวเข้าพอดี เธอจึงอดไม่ได้ที่จะตำหนิ อลินดามองผู้ชายที่เดินผ่าน เหมือนขนมหวานที่หล่อนอยากหยิบใส่ปาก

“ก็เขาหล่อนี่คะคุณแม่ขา...ถ้าเป็นผู้ชายคนนั้น อลินยอมเป็นเหยื่อแทนนังอลิสเลยค่ะ”

หากผู้ชายที่เพิ่งเดินผ่าน เป็นลูกค้าของเจ้สายหยุด อลินดายินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะเป็นผู้หญิงอย่างว่า...

“เหลวไหล...ลูกของแม่ต้องได้ดีกว่านังอลิสสิ”

ฉลวยกระซิบดุ นางลากอลินดาเข้าไปในลิฟต์ กระแทกปุ่มกดแบบใส่อารมณ์นิดๆ เมื่อลูกสาวคิดต่ำช้า จนนางแทบรับไม่ได้

“โธ่!! คุณแม่ขา อลินแค่พูดขำๆ ...ผู้ชายคนนั้น ไม่ต้องซื้อบริการหรอกค่ะ แค่เขายิ้มให้ ผู้หญิงหลายคนก็พร้อมจะสลัดผ้าวิ่งเข้าใส่แล้วค่า”

หญิงสาวเอียงศีรษะซบบ่ามารดา อธิบายเสียงใส เพราะหากพบเจอ ‘คน คนนั้น’ เป็นการส่วนตัว อลินดาแน่ใจ เธอคือหนึ่งในบรรดาสาวๆ หลายคนที่กระโจนใส่เขาแบบไม่เสียดาย

“คิดอะไรเลอะเทอะ...ความสัมพันธ์ฉาบฉวยมันทำให้เราไร้ค่า...อย่าทำแบบนั้นนะอลิน แม่ไม่ชอบ”

ฉลวยสั่งสอน การมีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายไปทั่ว มันทำให้ตนเองเสื่อมค่า แต่ฉลวยสอนอลินดาช้าไป นางน่าจะสอนบุตรสาวตั้งแต่เมื่อ10ปีก่อน...

ลิฟต์เคลื่อนที่ลงมาหยุดที่ชั้นสุดท้าย สองแม่ลูกก้าวออกมาจากลิฟต์ ฉลวยกวาดตามองหาสายหยุด จนกระทั่งเห็นคุณนายหน้าเลือดนั่งเป็นสง่าที่เก้าอี้ตัวหนึ่งกลางโถงลอบบี้

“เรียบร้อยใช่มั้ย?” นางถามย้ำ เมื่อฉลวยเดินเข้าไปหา

“ค่ะ... คุณนาย ฉันพา ‘เด็กนั่น’ ไปส่งไว้ที่ห้องเรียบร้อยแล้วจ้ะ”

ฉลวยตอบเสียงหวาน ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่ง มีอลินดาทรุดนั่งด้านข้าง

“อืม...ดี...เอานี่ ค่าตอบแทนหล่อน” นางเสือกซองสีขาวขนาดหนาพอประมาณให้ฉลวย

สาวใหญ่รีบตะครุบ นางแย้มซองเพื่อมองดูสิ่งที่ซุกอยู่ภายใน ก่อนจะเบิกตาโต

ธนบัตรใหม่เอี่ยมอัดแน่นอยู่ในซองปึกใหญ่พอดู “เอาเป็นว่า หนี้ของหล่อนที่ค้างไว้ หมดพอดี ส่วนที่หล่อนเห็นนั้น เป็นกำไร...” สายหยุดกล่าวแบบไว้ท่า งานนี้เธอได้กำไรโข...ยิ่งแมทธิวติดใจ ครั้งหน้า เธอจะโขกราคามากกว่านี้ เมื่อคะเนแล้ว...ผู้ชายอย่างเขาน่าจะชอบ...ผู้หญิงสะอาด บริสุทธิ์อย่างหญิงสาวผู้นั้น...

“ไม่น้อยไปหน่อยเหรอคุณนาย” ถึงไม่ได้อยู่ในแวดวงน้ำกาม แต่ฉลวยก็พอจะทราบราคา...สำหรับการเปิดบริสุทธิ์ครั้งแรกของผู้หญิง

“หมายความว่าไงยะ!” สายหยุดกล่าวน้ำเสียงกดต่ำ มีความไม่พอใจแฝงอยู่ด้วย

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ไปกันเถอะคุณแม่...” อลินดารีบพูดแทรก เธอกระตุกแขนเตือนสติมารดา

ฉลวยกัดฟัน...นางฉวยกระเป๋าสะพายยัดซองเงินใส่ลงไปแบบกระแทกกระทั้น เมื่อเหลือบมองตามสายตาบุตรสาว ผู้ชายหน้าเหี้ยมยืนอยู่ไม่ไกล หากกระโตกกระตาก สายหยุดคงไม่ปล่อยให้นางโวยวายฝ่ายเดียว

“ฉันลาล่ะ คงไม่ได้พบกันอีกนะ” นางกล่าวลา...สาปส่งสายหยุดในใจ ไม่วันยอมเป็นหนี้ผู้หญิงร้ายกาจคนนี้อีกเป็นครั้งที่สอง...

“ฉันก็หวังอย่างนั้นนะ แม่ฉลวย”

เสียงเปรยตามหลังเฉยสนิท มุมปากหล่อนมีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำให้ฉลวยเดือดปุดๆ

“อย่าไปสนใจเลยค่ะคุณแม่ รีบไปกันเถอะ อลินว่ายัยคุณนายนั่นน่ากลัวกว่าที่แม่รู้”

อลินดาเปรยเตือนสติ คุณนายสายหยุดคงเชี่ยวพอตัว ไม่อย่างนั้นนางคงทำธุรกิจมืดแบบนี้ไม่ได้ ทั้งปล่อยเงินกู้ และค้าผู้หญิง...

แมทธิวปลดนาฬิกาออกจากข้อแขน...ตามด้วยเสียงรูดเข็มขัด...สูทผ้าเนื้อดีถูกแขวนไว้ที่พนักเก้าอี้ก่อนหน้านี้...กระเป๋าสตางค์ถูกวางไว้ที่โต๊ะ ชายหนุ่มปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ด ขณะที่สายตาทอดมองผู้หญิงร่างเล็กกลางเตียง หล่อนกำลังบิดกายยั่วเย้าเขาอยู่ กริยาเชิญชวนนั่นทำให้ร่างกายของเขาร้อนผ่าว!

“เสน่ห์ของผมทำให้เธอร้อนได้ขนาดนี้เชียวหรือ” ชายหนุ่มกล่าวกระเซ้า เขาทิ้งตัวลงบนที่นอน จนพื้นนุ่มนิ่มสะเทือน

สติอันน้อยนิดของอลิชา...ตะโกนเตือนลั่นสมอง...เสียงกรีดร้องนั่นสั่งให้เธอรีบหนี...แต่ร่างกายของเธอ ไม่ฟังคำสั่งของสมองเสียแล้ว เมื่อร่างกายขยับเข้าใกล้สิ่งที่สมองร้องสั่งว่าเป็นตัวอันตรายเสียฉิบ...

มือเรียวเล็ก ยื่นแตะใบหน้าคมคายที่โน้มเข้าใกล้...ดวงตาปรือฉ่ำจับจ้องดวงตาคมกริบไม่วางตา

“คุณเป็นใครคะ?” เสียงหวานแหบๆ ร้องถาม ร่างกายขยับเขาใกล้ชายหนุ่มแบบอัตโนมัติ

แมทธิวหัวเราะหึๆ เขายกมือขึ้นแตะผิวแก้มนุ่ม สายตาลดต่ำลง มองเนินอกอิ่มที่ชูช่อยั่วสายตาด้วยสายตามันวาว...

“ผมเป็นผู้ชายในฝันที่เธอจะลืมไม่ลงไปตลอดชีวิต” เสียงทุ้มนุ่มกังวานกล่าวตอบ มือข้างที่ว่างยกขึ้นประคองเต่งเต้า พลางไล้ยอดอกด้วยปลายนิ้วหัวแม่มือ

อลิชาสะดุ้ง! เนื้อตัวชาวาบ...กระแสความร้อนหลั่งไหลเหมือนทำนบพัง มันแผ่ซ่านกระจายไปทั่วทุกตารางนิ้วของร่างกาย เธอดันฝ่ามือกับแผ่นอกแน่นตึง โก่งตัวหนีเท่าที่จะทำได้...แต่ เพราะสติอันน้อยนิดที่เธอทำได้ แต่ไม่ได้เท่าที่ใจต้องการ การผละออกห่างแมทธิว เท่ากับช่วยเปิดทางให้ชายหนุ่ม เพราะทันทีที่ถอยหลังหนี ร่างบอบบางของเธอก็หงายผึ่ง นอนแผ่กลางที่นอนนั่นเอง แมทธิวตวัดตัว ขึ้นคร่อมทับ เขาตรึงมือนุ่มนิ่มด้วยฝ่ามือร้อนผ่าว ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก ตอนที่โน้มใบหน้าลง กดจูบมุมปากอิ่มที่เผยอรอท่าเหมือนกำลังท้าทาย...