บทที่5.เมื่อคนในอดีตย้อนมาเจอกัน 2

คุณท่านบ้านใหญ่ออกตัวแรง...แต่ท่านก็กลับลำทำหน้าตาเฉยเมย ตอนที่มาเป็นผู้ใหญ่โกนผมไฟให้บุตรชายเธอ อลิชาถูกดูแลจากทุกคนในบ้านหลังคลอดบุตร ประหนึ่งเป็นญาติคนหนึ่งของครอบครัวของเจ้านายสาวเลยทีเดียว

เป็นเพราะเด็กชาย ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างไทธัชกับบรรดาญาติฝ่ายเมียแน่นแฟ้นขึ้น...

เขาไม่ใช่หลานเขย บุตรเขยที่ฝ่ายครอบครัวภรรยาไม่ปลื้มอีกต่อไป

ความดี ความซื่อสัตย์ของไทธัชพิสูจน์ให้คนในครอบครัวของน้ำอิงเห็นกับตา...ไร้เสียงบ่น ก่นว่า นับตั้งแต่เด็กชายกลายเป็นขวัญใจ หากไม่ติดว่าอลิชารักบุตรชายดั่งแก้วตาดวงใจ ทั้งน้ำอิงและไทธัช คงเอ่ยปากขอเด็กน้อยมาเป็นลูกบุญธรรมของตนเองเป็นแน่แท้...

“ค่ะ...”

“หากรูปนี้เขาตา เผลอตัวแสบจะได้เป็นดาราแต่เด็กนะ”

อลิชาไม่เคยคัดค้านความคิดของนายสาว เพราะทุกสิ่งที่น้ำอิงมอบให้มีแต่สิ่งดีๆ ...เธอกับลูกไม่ต้องออกไประเหเร่ร่อนก็เพราะความเมตตาของเจ้านาย ครั้งแรกที่เรื่องแดงขึ้นมา ญาติทางฝ่ายน้ำอิง...ยืนกรานให้อลิชาลาออก...เพราะไม่อยากให้มีเรื่องเสื่อมเสียเกิดขึ้นในบ้าน น้ำอิงยืนยันเช่นกัน เธอปล่อยอลิชาไปตกระกำลำบากข้างนอกนั่นไม่ได้ เป็นครั้งที่สองที่น้ำอิงกล้าขัดคำสั่งของสมาชิกในครอบครัว ครั้งแรกคือเรื่องการแต่งงานกับไทธัช...

วันเวลาทำให้ความคลางแคลงหายไป อลิชาไม่เคยสร้างความทุกข์ใดเพิ่มขึ้น...เธอเจียมตัวและทุ่มเทแรงกายรับใช้น้ำอิงกับสามีด้วยหัวใจ...เรื่องที่ทำให้ครอบครัวน้ำอิงต่อต้าน เป็นเรื่องเดียวที่เป็นรอยด่างของเธอ

“ช่อง...เขาเปิดรับนักแสดงเด็ก...อิงเห็นว่า ตัวแสบนี่น่าจะเข้าตา เลยรื้อหารูปมารีทัช...แล้วจะส่งให้ช่องพิจารณา อลิสไม่ว่าใช่มั้ยจ้ะ?”

“สุดแล้วแต่คุณอิงเลยค่ะ ฮาร์ทก็เป็นเหมือนลูกชายคุณอิงอยู่แล้ว อลิสเชื่อว่าคุณอิงหวังดีกับฮาร์ทค่ะ”

อลิชายิ้ม เธอตอบด้วยความรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ คนในครอบครัวสุริยะธนินนี้ มีแต่หวังดีกับเธอและลูก

“กว่าจะโตต้องใช้เงินเยอะ นี่จะเป็นอีกก้อนที่อลิสจะได้เก็บไว้ให้เจ้าแสบใช้ตอนโต” น้ำอิงเปรย เธอวางแผนอนาคตไว้ให้เด็กชายแล้ว...ซึ่งหากช่วยเป็นเงินทอง อลิชาคงปฏิเสธที่จะรับ เธอเลยต้องหาวิธีช่วยวิธีอื่น

“อีกอย่างนะอลิส...อิงอนุญาตให้ออกไปหางานทำ...อุตส่าห์เรียนมาตั้งนาน ถ้ายังมาทำงานบ้านงกๆ เสียดายความรู้แย่ อิงคุยกับคุณไทแล้ว คุณพ่อ คุณแม่ก็เห็นด้วย”

อลิชาทรุดลงนั่ง โน้มตัวกราบน้ำอิงด้วยความซาบซึ้ง...

“อลิสขอบคุณทุกท่านมากเลยค่ะ แต่ว่า...”

“ไม่มีแต่...อย่างที่อิงบอก อิงถามทุกคนแล้ว ไม่มีใครค้าน ไม่ต้องห่วงเจ้าแสบ อิงอาสาดูแลให้ ช่วงที่อลิชไปทำงาน...” น้ำอิงกล่าวพร้อมกับยิ้ม...

“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณๆ” หญิงสาวย้ำคำเดิมๆ เธอซาบซึ้งในความเมตตาของทุกคนที่นี่

“เป็นของขวัญให้อลิสไง...อลิสเก่งมากรู้ไหม...ทำงานด้วย เลี้ยงลูกด้วย แถมยังเรียนจนจบ เกรดก็ไม่น้อยหน้าใครเลย”

ความสำเร็จของอลิชา คือความปลาบปลื้มของทุกคน...ถึงจะไม่ใช่ญาติสนิท แต่ก็ไม่ต่างกันเลย เมื่อผูกพันกันเกินกว่าคนรู้จักทั่วไป...

นั่นเป็นจุดเริ่มต้นให้อลิชาออกมาเผชิญกับโลกภายนอก จนกระทั่งได้เจอกับใครบางคน...

หลายบริษัทที่อลิชาทิ้งใบสมัครงานไว้ มีเรียกตัวไปสัมภาษณ์บ้าง แต่เกือบทุกที่ให้เธอรอ...จนมาถึงบริษัทชั้นนำ สถานที่ที่อลิชาลองเสี่ยงมาดู ไม่คิดว่าเพียงผ่านไปไม่นานหลังสัมภาษณ์กับหัวหน้างาน มีจดหมายเรียกตัวเธอ ให้เข้าทำงานที่นั่น

‘ไบเล่ย์เทรด’

วันนี้อลิชาจึงตื่นแต่เช้าตรู่ เตรียมอาหารมื้อเช้าไว้ให้เจ้านายทั้งสองเตรียมอาหารอ่อนๆ ไว้ให้บุตรชายสุดรัก ก่อนจะกลับมาอาบน้ำแต่งตัว โดยที่ยังไม่มีใครในบ้านตื่นสักคน รวมทั้งเด็กชายวัย2ปี ด้วย...

“อย่าดื้อ อย่ากวนพี่ฟักนักนะครับ แม่ออกไปทำงานหาเงินให้คนเก่งไว้เรียนหนังสือ รู้ไหม?”

ปลายนิ้วจิ้มลงบนแก้มยุ้ยๆ ของบุตรชาย ก่อนจะผละห่างไปแต่งตัว เตรียมพร้อมสำหรับการเริ่มต้นวันทำงาน

          พนักงานใหม่มารายงานตัว และเข้าไปนั่งรอให้ห้องประชุมใหญ่ที่ทางบริษัทจัดไว้ให้ เป็นการขยายองค์กรในรอบปีของไบเล่ย์ ผู้บริหารคนใหม่ไฟแรง มีหัวก้าวหน้า ไม่ว่าจะโปรเจกต์ใหญ่แค่ไหน แมทธิวไม่เคยหวั่น เขาพาบริษัทขนาดกลางๆ ขึ้นมายืนเทียบข้างบริษัทยักษ์ใหญ่ได้ในเวลาเพียงไม่กี่ปี

และครั้งนี้เป็นการเติบโตก้าวแรก แมทธิวให้สัญญากับผู้ถือหุ้นทุกคน ภายในเวลาสองปี ไบเล่ย์เทรดจะต้องโตขึ้นอีก10%

อลิชาสูดลมหายใจเข้าปอดยาวๆ ความตื่นเต้นกับการเริ่มต้นเป็นพนักงาน และอยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้าเกือบทั้งหมด เธอตื่นเต้นเสียจนเหงื่อซึมเต็มอุ้งมือ เสียงพูดคุยรอบๆ ตัวช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้น เมื่อแต่ละคนที่มารวมกันอยู่ในที่นี้ พวกเขาก็เริ่มต้นใหม่เช่นเดียวกับตัวเอง

“มาแล้วๆ” เสียงกระซิบดังต่อๆ กันมา บุคคลสำคัญคงมาถึงแล้ว

ใบหน้าเล็กก้มต่ำ รวบรวมสติ พยายามปล่อยวาง...นับจากนี้ไป การทำงานของเธอ คืออนาคตของบุตรชาย

แมทธิวเดินนำขบวนบอร์ดบริหาร เขายิ้มมุมปาก เหลือบมองพนักงานหน้าใหม่ๆ ที่นั่งกันหน้าสลอน

อะไรบางอย่างสะดุดตาเขา!!?

ท่ามกลางผู้คนมากมาย...แต่ทำไมไม่รู้ ผู้หญิงคนนั้น คนที่นั่งสงบนิ่งอยู่หลังสุด แมทธิวมั่นใจ เขาจำหล่อนได้ ผู้หญิงคนเดียวกันที่ทำให้เขาแทบคลั่ง เป็นคืนเดียวที่ชายหนุ่มปล่อยหมดแม็ก เรี่ยวแรงมีเท่าไหร่เขาใส่ไม่หยุด แต่หล่อนกลับหายไป ทั้งที่เขากำลังลุ่มหลง...วันนี้ เวลานี้ หล่อนมาโผล่ตรงหน้าเขานี่เอง...

แมทธิวแสร้งเดินเลย...มีผู้บริหารหลายคนเดินตาม

เมื่อวันนี้เป็นวันต้อนรับพนักงานใหม่ หลังจากที่ไบเล่ย์เทรดขยายกิจการ

พนักงานกว่าร้อยคน นั่งรอท่านประธานขึ้นมากล่าวต้อนรับ รวมทั้งผู้หญิงคนนั้นด้วย