เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่6.ความลับที่ปิดบังไว้ 4
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-31 11:42:11บทที่เกี่ยวข้อง
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่7.ฉันยินดีจ่ายถ้าเธอยินดี ‘แบ’ ให้เหมือนเดิม 1
บทที่7.ฉันยินดีจ่ายถ้าเธอยินดี ‘แบ’ ให้เหมือนเดิมBL.Co.,Ltdชื่อย่อไบเล่ย์เทรด...ป้ายใหญ่โตหน้าตึกสำนักงานที่อลิชาเดินผ่านมาเกือบเดือน...หญิงสาวแหงนเงยใบหน้า เหม่อมองชั้นสูงสุดของตัวตึก สถานที่ที่ ‘ผู้ชายคนนั้น’ นั่งทำงานอยู่มันเป็นจริงอย่างที่เธอคิด ต่อให้อยู่บริษัทเดียวกัน เขาผู้นั้น... ไม่มีทางวนเวียนมาเจอะเจอกับตนเองได้ เมื่อมีหน้าที่การงานค้ำคอ เธอฟังข่าวคราวของเขาผ่านผู้ร่วมงานคนอื่น คอยหลบหลีกหากจวนตัว เกือบเดือนมานี่ จึงไม่เคยแม้แต่เฉียดใกล้“อลิส วันนี้เลิกงานเราจะไปหาอะไรกินกัน ไปด้วยกันมั้ย?”เพื่อนร่วมงานสาวสวยคนหนึ่งแวะมาถาม ตอนใกล้ๆ ถึงเวลาเลิกงานอลิชาส่ายหน้า “ไม่ล่ะ อลิสต้องรีบกลับไปดูลูกจ้ะ” เธอไม่เคยปิดบังการมีบุตรของตนเอง หนุ่มๆ ที่เคยคิดเขามาแจกขนมจีบ เลยถอยห่างกันหมด แม้จะเสียดายความสะสวยของแม่ลูกอ่อน“มีคนดูให้แล้วไม่ใช่เหรอ... ออกไปหาความสุขใส่ตัวบ้างเถอะน่า...ไม่ต้องห่วงนักหรอกลูกน่ะ” หล่อนติง สีหน้ายับย่น เพราะเป็นแม่สื่อมาชักชวนอลิชา เนื่องจากมีผู้ชายบางคนยังไม่ยอมตัดใจเขาพร้อมจะเปย์ มีข้อแม้ อลิชาต้องไปด้วยหญิงสาวยิ้ม ‘ความสุขของเธอคือการได้เห็นบุตรชายเ
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่7.ฉันยินดีจ่ายถ้าเธอยินดี ‘แบ’ ให้เหมือนเดิม 2
“แปลกนะ? ธรรมดาแล้ว หากทำอาชีพเก่าๆ เธอน่าจะมีอันจะกินมากกว่านี้ เพราะเท่าที่ผมจำได้ ลีลาเธอ ไม่เบาเลย น่าจะมีลูกค้าติดใจหลายคน” ชายหนุ่มทำเสียงจิจ๊ะ เขาหรี่ตามองประเมินอดีตคู่นอน หล่อนทำให้เขาติดใจ แต่ไม่สามารถครอบครองหล่อนได้ซ้ำ เมื่อจู่ๆ หล่อนก็หายไปดื้อๆอลิชาก้มหน้า เม้มปากแน่น ไม่คิดจะตอบโต้ให้เข้าเนื้อตนเอง เจ็บใจที่ตนเองเสียเปรียบแบบไม่มีทางต่อสู้บิ้กบอสหนุ่ม เดินอ้อมโต๊ะทำงานของพนักงานสาวป้ายแดง เขาเดินเตร่ไป เตร่มา ทำท่าเหมือนจะพูดอะไร...แต่เมื่อมีบุคคลที่สามเดินเข้ามาสมทบ...แมทธิวจึงตัดใจเดินออกไป“เห้! นั่นบิ้กบอสของเราไม่ใช่เหรอ ท่านเข้ามาทำอะไรที่นี่ เวลานี้?”เพื่อนร่วมงานร้องถามเสียงหลง หลังแมทธิวเดินพ้นประตูไปอลิชาแสร้งยิ้มแหยๆ “เหรอคะ? อลิสไม่รู้จักค่ะ เขามาถามทาง”คำตอบของเธอฟังไม่ขึ้นเท่าไหร่ แต่ใครจะรู้ล่ะ เมื่อมีเธอกับแมทธิวเท่านั้นที่รู้“หลงทางเหรอ...ไม่น่าเชื่อ” เพื่อนร่วมงานคนนั้นทำหน้างงๆ พลางโครงศีรษะไปมา ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ เขาเดินไปคว้ากระเป๋าเป้พาดไว้บนบ่า เดินผ่านหน้าอลิชาไปหญิงสาวถอนใจดังเฮือก ฉวยกระเป๋าสะพายคล้องที่หัวไหล่ รีบรุดออกจากที่ทำงาน
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่8.ผู้ชายใจร้าย 1
บทที่8.ผู้ชายใจร้าย“คุณบีบบังคับอลิสเพราะ ‘อยากนอน’ กับอลิสเหรอคะ?” อลิชาถามกลับปากสั่น เป็นความเศร้าผสมความแค้นเคืองแมทธิวหมุนตัวกลับมาจ้องหน้าหญิงสาว สายตาเขาลุกโพลง ประหนึ่งมีกองไฟกองใหญ่สุมอยู่ในดวงตา“อย่าลำพองคิดว่าผมพิศวาสเธอนะ... ผมแค่ไม่อยากให้ใครก็ตาม...มาขัดใจ!” ชายหนุ่มเค้นเสียงพูด เขาปิดบังความคิดในใจ ใช่! เขาอยากนอนกับหล่อนจนเนื้อตัวเต้น...แต่หล่อนกำแหงใส่ กล้าปฏิเสธความต้องการของเขา...มันจึงเป็นที่มาของการข่มขู่ ซึ่งไม่เคยสักครั้งที่ต้องใช้วิธีนี้ใบหน้าเล็กๆ ขยับขึ้นลง เธอเงยหน้าขึ้น เปรยตอบชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงเย็นชา“อ่อค่ะ อลิสเข้าใจแล้ว...คุณแค่อยาก ตามสันดานผู้ชาย...หาใครไม่ได้แล้วเหรอคะ?”สันกรามแมทธิวปูดโปน เพราะชายหนุ่มโกรธจัด เขากัดฟันกรอด ถลึงตามองแม่สาวหน้าใสตรงหน้า ด้วยแววตาขุ่นจัด“ก็บอกแล้วไง...เวลานี้ผมอยาก
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่8.ผู้ชายใจร้าย 2
มือสั่นๆ ยกขึ้นแตะแก้มแมทธิวเบาๆ เธอยิ้มหวาน โดยไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำลงไป ทำให้แมทธิวหมดความยับยั้ง เวลานี้ในหัวของแมทธิวคิดออกแค่สิ่งเดียว นับจากนี้ไป... ไม่ว่าจะใช่วิธีไหน? แม่สาวตัวเล็กมีลูกติดคนนี้ ต้องมานอนใต้ร่างและครางแค่ชื่อของเขาเท่านั้น“อย่าทำแบบนี้เลย ไม่ดีกับบอสแล้วก็อลิสด้วย ชื่อเสียงของบอสจะมาเสียเพราะผู้หญิงมีปมอย่าอลิส คุ้มแล้วเหรอคะ?”เสียงแผ่วหวานชะอ้อนพูด ฟังดูมีเหตุผล แต่ไม่ใช่สิ่งที่แมทธิวต้องการปลายนิ้วแข็งแรงไล้กรอบหน้าเล็กๆ เขามึนงง สับสน รู้แค่เพียงไม่สามารถปล่อยมือจากเจ้าหล่อนได้ ไม่รู้ว่าหล่อนทำเสน่ห์เล่ห์กลที่ไหน เวลานี้ในหัวของเขา มีแต่ภาพความทรงจำเก่าๆ ภาพที่แสนระทึกขวัญ สั่นสะเทือนต่อมความภาคภูมิใจของชายนักรัก ผู้หญิงร้อนแรงตรงหน้าเกือบทำให้เขาเสียชื่อ และแมทธิวอยากแก้มือ เขาจะสอนให้หล่อนรู้ ผู้ชายนักรักเช่นเขา ไม่เคยตกม้าตาย“คุ้มสิ...ผมแน่ใจว่าคุ้มแน่” แมทธิวดันทุรัง เขาแนบเรียวปาก บดจูบปากช่างจำนรรจานั่น ขี้เกียจฟังคำคัดค้านของหล่อนเหมือนพื้นโลกสั่นสะเทือน แผ่นดินใต้ฝ่าเท้ายุบวาบ!ควา
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่9.คำลวงที่เชื่อไม่ได้ 1
บทที่9.คำลวงที่เชื่อไม่ได้จู่ๆ ก็มีใครไม่รู้วิ่งผ่านหน้าไป สองสาวที่กำลังเดินไปขึ้นลิฟต์ ต่างชะเง้อมองตามไปด้วยความอยากรู้“ใครน่ะเธอ?” หล่อนหันมาถามเพื่อนข้างตัว“หน้าคุ้นๆ ใช่แม่หม้ายสาวที่เป็นที่หมายปองของพวกพ่อหนุ่มกลัดมันมั้ยอ่ะ!” อีกคนตอบเสียงกระตือรือร้น มันกะทันหันเสียจนจับมาปะติดปะต่อไม่ถูก“น่าจะใช่ ว่าแต่หล่อนเข้าไปทำอะไรในนั้น?” หล่อนชักสายตากลับมามองไปยังสถานที่ที่อลิชาเพิ่งจะวิ่งผ่านไปแมทธิวดันประตู เขาเดินไม่รู้ไม่ชี้ตามออกมา ชายหนุ่มเลิกหัวคิ้วขึ้นสูง เมื่อเปิดประตูออกมาเจอสองสาวที่ยืนตกตะลึงอ้าปากตาค้างอยู่ตรงหน้า!ชายหนุ่มไหวไหล่...สอดมือล้วงกระเป๋ากางเกง เดินผ่านหน้าสองสาวใต้บังคับบัญชาไปด้วยกริยาเฉยเมย“เธอเห็น...อย่างที่ฉันเห็นใช่มั้ย?”แม่สาวคนนั้นเปรยลอยๆ หล่อนไม่ได้ต้องการคำตอบ แค่ย้ำให้ตนเองแน่ใจ เธอไม่ได้ตาฝาดไปเอง“อืม...” ใบหน้าเล็กๆ ขยับขึ้นลงรัวๆ มองตามเจ้านายสูงสุดข
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่9.คำลวงที่เชื่อไม่ได้ 2
เจ้าของบ้านเลยรีบตอบ “มีการประกวดเด็กน่ะ คุณอิงเขาเลยต้องหารูปเด็ดๆ ของเจ้าฮาร์ทส่งให้ช่อง หากเข้าตา จะได้เป็นดาราตั้งแต่2ขวบเลยนะ” เป็นการสนับสนุนอลิชาแบบอ้อมๆ เพื่อให้เธอมีทุนรอนไว้ให้บุตรชายในอนาคต“ดีเหรอวะ ไหนจะแสง ไหนจะคน ทรมานเด็กไปหรือเปล่า!” แมทธิวติง เด็กตัวกะเปี๊ยกหากต้องไปอยู่ท่ามกลางผู้คน จะอึดอัดเปล่าๆ“ได้ก็ดี ไม่ได้ก็ไม่เห็นเป็นไร ลองเฉยๆ ผมไม่อยากขัดใจคุณอิง”ไทธัชเองก็ไม่เห็นด้วย แต่ความคิดนี้เริ่มต้นที่น้ำอิง คนรักเมียหรือจะกล้าขัด“แป๊บนะ ปวดฉี่ว่ะ” แมทธิวกระเด้งตัวยืน เขาเดินฉับๆ ออกไปด้านนอกไทธัชยกมือค้างในอากาศ ชายหนุ่มกำลังจะอ้าปากบอกเพื่อน แมทธิวก็เดินลิ่วๆ ออกไปเสียแล้ว“ห้องน้ำข้างในก็มี จะเดินออกไปข้างนอกทำไมวะ?”เมื่อแมทธิวหายลับไปจากสายตา...สุดปัญญาที่จะรั้งไว้ ไทธัชเลยหันไปสนใจหน้าจอทีวีแทน“ไง...” เสียงห้าวๆ ทักดังจากด้านหลังจนอลิชาสะดุ้ง!หญิงสาวหมุนตัวมามอง เธออ้าปากค้าง...เมื
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่9.คำลวงที่เชื่อไม่ได้ 3
แป๋มสะบัดค้อนให้ฟักทอง เดินกระแทกเท้านิดๆ เมื่อจำใจต้องถอยห่างผู้ชายหน้าตาดี ที่นานๆ จะหลงเข้ามาให้ตนเองได้ชื่นชมเด็กชายในอ้อมแขนดันตัวขยุกขยิก ฟักทองจึงปล่อยเขาไว้บนพื้น รณฤทธิ์ที่เพิ่งหัดเดินได้ไม่เท่าไร จึงก้าวเดินสะเปะสะปะ ฟักทองเลยถอยห่างแมทธิวมาแบบไม่รู้ตัว ดังนั้น... เมื่ออลิชาย้อนกลับมา จึงเหลือแค่เธอกับเขาเพียงแค่นั้น ชายหนุ่มนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ชิดกำแพง เขาไขว้ขาแบบสบายใจ ทอดสายตามองตนเองทุกย่างก้าวแมทธิวอมยิ้มน้อยๆ มองปลายจมูกโด่งๆ ของอลิชา ขณะที่หล่อนสาละวนกับการจัดการรอยถลอกบนฝ่ามือของเขา“เรียบร้อยแล้วค่ะ” หลังทำความสะอาด และทาผิวถลอกๆ นั่นด้วยยาฆ่าเชื้อ หญิงสาวกล่าวเสียงเรียบ รีบถอยห่างจากเรือนกายทรงพลังที่ทำให้เธอประหม่าได้ทุกนาที“ยังเจ็บอยู่เลย” ชายหนุ่มแสร้งโอดครวญ“เมื่อสักครู่ คุณยังบอกว่าไม่เป็นอะไรไงคะ!” หญิงสาวท้วง เก็บยาและอุปกรณ์ใส่กล่องเหมือนเดิม“มันคงชาอยู่ แต่ตอนนี้เจ็บแทบทนไม่ไหว” แมทธิวตอบเสียงแหบ เขาแทบทนไม่ไหวจริงๆ แต่ไม่ใช่เพราะเจ็บ เป็นเพราะอยากกระโจนใส่หล่
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่9.คำลวงที่เชื่อไม่ได้ 4
“มานั่งทำอะไรตรงนี้จ้ะอลิส คนอื่นๆ หายไปไหนหมด?”น้ำอิงกล่าวเสียงนุ่ม ทอดสายตาอบอุ่นมองสบนัยน์ตากลมใสของอลิชาแววตาของหญิงสาวมีแววกังวลจนเห็นเด่นชัด...“มีเรื่องให้คิดเหรออลิส?” เจ้านายสาวทรุดนั่งด้านข้าง เธอเอ่ยถามเพราะอยากช่วยแก้ปัญหานั้น เมื่อรู้สึกรักใคร่อลิชาประหนึ่งน้องสาวก็ไม่ปาน“คุณอิงคะ?” อลิชามองสบนัยน์ตานายสาว เธอกำลังชั่งใจ เรื่องที่เก็บไว้สมควรเปิดเผยหรือยัง “อลิสกลัว!” หางเสียงของเธอสั่น จนคนฟังยังรู้สึก“ไม่มีอะไรให้กลัวหรอกนะอลิส เรื่องเลวร้ายกว่านี้ อลิสยังผ่านมาได้เลย จะกลัวทำไม” น้ำอิงเตือนสติ ช่วงเวลาเลวร้ายกว่านี้อลิชายังก้าวผ่านมาได้โดยไม่หวาดหวั่น“มันไม่ใช่แบบนั้นค่ะ” หญิงสาวสูดลมหายใจแรงๆ เอื้อมมือสั่นเทาจับปลายนิ้วมือของนายสาว เมื่อตัดสินใจถี่ถ้วน “อลิสกลัว กลัวว่าจะมีใครบางคนพรากลูกไปจากอก...อลิสควรทำยังไงดีคะ?” หญิงสาวกลั้นใจตอนที่กล่าวออกไป ความลับคับอกนี่เธอเก็บมานานปี จนคิดว่าจะไม่เปิดเผยให้ใครอื่นรู้ ความลับนั่นจะถูกฝังไปพร้อม
บทล่าสุด
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่16.ยอมหรือไม่ยอมก็มีค่าเท่ากันแหละ... 2
เกือบหนึ่งชั่วโมงเต็ม แมทธิวเดินตรงมายังรถยนต์ประจำตำแหน่ง เขาปรายตามองสภาพรถยนต์คันเก่งด้วยความรู้สึกคันยิบๆ ในใจ ผีบ้าตนไหนเข้าสิงเขา ถึงได้บ้าดีเดือด ขับรถกลับบ้านในสภาพที่ไม่พร้อม แต่ก็ไม่ยักเป็นอันตราย“เอาไปให้ไกลๆ ตากูเลยนะ เห็นแล้วจี๊ด!”ชายหนุ่มเปรยเสียงเคร่งกับการ์ดคู่ใจเขามุดเข้าไปนั่งตอนหลังรถยนต์ พยายามตีหน้านิ่งๆรถยนต์กำลังจะออก แต่ใครบางคนเดินตรงมาหาเสียก่อน“เดี๋ยว!” ชายหนุ่มตบเบาะให้สัญญาณ เขาเปิดประตูด้านข้าง ก้าวลงไปยืนรอคนที่พยายามเดินเข้ามาหา“ป้อๆ”รณฤทธิ์นั่นเอง เด็กชายส่งเสียงเรียก มือป้อมๆ โบกไปมา และยิ้มแฉ่ง จนคนรอบๆ พลอยยิ้มตามไปด้วย“ห้ามทำน้ำลายหกเลอะเสื้อฉันนะเว้ย!” แมทธิวออกตัว แต่ก็ยังช้อนอุ้มเด็กชายขึ้นมาจากพื้นอยู่ดี“ฮาร์ทไปล่วยๆ”สิ่งที่เด็กชายร้องขอ แมทธิวทำหน้ายุ่ง เขามองเลยไปทางด้านหลัง อลิชาเดินตามมาหางๆ ผิวแก้มหล่อนแดงก่ำ จนมองเห็นแต่ไกล แมทธิวอารมณ์ดีขึ้นเป็นกอง เขากดปลายจมูกกับแก้มยุ้ยๆ ของเด็กชายในอ้อมแขน แสร้
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่16.ยอมหรือไม่ยอมก็มีค่าเท่ากันแหละ... 1
บทที่16.ยอมหรือไม่ยอมก็มีค่าเท่ากันแหละ...“ถามหน่อยเถอะ?” แมทธิวกล่าวเสียงหงุดหงิด เมื่อจบภารกิจฟิชเชอร์ริ่ง! อลิชามีทีท่าเศร้าสร้อย ประหนึ่งเธอโดนเขาข่มเหง ทั้งที่ช่วงเวลานั้นก็เข้าขากันดี “เธอจะยอมผมดีๆ ไม่ได้เหรอ ชอบซาดิสต์ไง? ถึงได้ต้องให้ออกแรงทุกที!”หญิงสาวตวัดตาใส่ เรียวปากเม้มแน่น ไม่ได้เอ่ยออกมาเป็นคำพูด แต่แววตัดพ้อที่ฉายผ่านดวงตาออกมา แมทธิวพอมองออก“บอกเลยนะ จำไว้ด้วยล่ะ เธอจะยอมหรือไม่ยอม มันก็มีค่าเท่ากัน อย่าลืมสิ เธอมาที่นี่เพราะอะไร?”ชายหนุ่มเปรยเสียงเฉยชา...สาเหตุที่อลิชาต้องมาพำนักที่นี่ ก็เพราะอุบัติเหตุบนเตียงที่เกิดขึ้นท่ามกลางสายตาของคนทั้งบ้าน ในเมื่อไอ้เพื่อนยากอยากให้เขารับผิดชอบผู้หญิงคนนี้ แมทธิวเต็มใจรับ แต่ก็ขอใช้หล่อนให้คุ้มค่า เมื่ออิสระถูกพรากจากตัว ก็ต้องได้สิ่งที่สมน้ำสมเนื้อกลับคืนมาด้วย“อลิสยอมมาที่นี่ เพราะไม่อยากให้คุณไท กับคุณอิงลำบากใจ ไม่ได้หมายความว่าคุณจะมาข่มเหงอลิสได้นี่คะ”
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่15.อยากเป็นอะไรล่ะ เมีย หรือ นางบำเรอ? 5
อลิชาแอบอมยิ้ม เธอแสร้งหลับนิ่งไม่ไหวติง“นอนก็นอนวะ!” เสียงพึมพำดังเบาๆ ร่างใหญ่หนา เอนตัวลงนอน ไม่วายรั้งเธอเขาไปสวมกอดไว้หลวมๆ“เธอมันยัยแม่มดชัดๆ” เสียงบ่นงึมงำ แล้วก็ค่อยๆ เงียบลงหญิงสาวระบายลมหายใจแผ่วๆ รอจนแน่ใจว่าแมทธิวหลับสนิท นอนฟังเสียงลมหายใจของเขา จนเป็นจังหวะสม่ำเสมอ จึงค่อยๆ ดึงมือที่พาดผ่านช่วงเอวออก กระถดตัวลงจากเตียงนอนช้าๆ รีบไปควานหาเสื้อผ้ามาสวมบนร่างกาย เธอทนนอนทั้งที่ร่างกายเปลือยเปล่าไม่ไหวจริงๆ แม่ลูกหนึ่งเดินกลับมาอีกครั้ง หลังใส่ชุดนอนชุดใหม่บนร่างกายเรียบร้อย เธอเอนตัวลงนอนอีกฝั่ง รั้งบุตรชายมากอดไว้แนบอก เพื่อใช้เขาเป็นหลักประกัน แมทธิวจะได้ไม่ถือโอกาสลวนลามตอนเธอหลับ จนเผลอหลับไปในเวลาต่อมา...เสียงนกร้องจุ๊บจิ๊บอยู่ที่หน้าต่างหัวเตียง...อลิชาหยีตา แสงแดดส่องต้องใบหน้า เธอตื่นสายโด่งเป็นครั้งแรก...ร่างบางทะลึ่งพรวดลุกขึ้นนั่ง รีบมองหาบุตรชาย แต่บนเตียงว่างเปล่า ไร้บุตรชายที่เป็นยอดดวงใจ“ฮาร์ทๆ ฮาร์ทอยู่ไหนลูก?”เธอป้องปากร้องเรียกหา...ก
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่15.อยากเป็นอะไรล่ะ เมีย หรือ นางบำเรอ? 4
แมทธิวกลั้นความต้องการอันมากล้นของตนเองไว้ในอก เขาแช่ตัวนิ่งๆ ขยับร่างกายทีละน้อยๆ ทั้งๆ ที่อยากถาโถมเข้าใส่แบบสุดแรงเกิดอลิชาสูดลมหายใจลึกๆ เธอผ่อนคลายความตึงเครียด พยายามไม่ใส่ใจสิ่งแปลกปลอมที่คืบคลานเข้ามาในร่างกาย เปลือกตาพลิ้มหลับลง กัดริมฝีปากล่างกลั้นเสียงสะอื้น ปล่อยใจไปกับกระแสธารที่เชี่ยวกราก ไม่พยายามฝืน เพราะนั่นจะทำให้เธอเจ็บมากกว่าเดิมริมฝีปากหนาอ้าครอบเม็ดทับทิมสีระเรื่อ เขาดูดดื่มทรวงงามแรงๆ จนหญิงสาวครางลั่น กลไกธรรมชาติปรับตัวแบบอัตโนมัติ น้ำหวานฉ่ำเยิ้มถูกกลั่นออกมาจากซอกลึกลับ หล่อชโลมแก่นกายขึงขังจนชุ่มโชก แมทธิวทดลองเคลื่อนกายช้าๆ ความคับแน่นไม่ใช่อุปสรรคอีกต่อไป เมื่อส่วนนั้นชุ่มโชกไปด้วยละอองปรารถนาชายหนุ่มเริ่มโถมเข้าใส่ มือแข็งแรงรั้งเอวคอดกิ่ว กระแทกอัดกับตัวตนแรงๆพรึ่บ! พรึ่บ!เสียงผิวกายเปียกเหงื่อกระแทกใส่กันดังก้องห้องนอนกว้าง เสียงครางคร่ำแผ่วพร่า ที่ระดับความดังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แมทธิวสูดปาก ครางเสียงแหบห้าว เขาเร่งความเร็วมากขึ้น พอๆ กับเพิ่มแรงโยกจนเรือนกายอวบอิ่มกระเพื่อมไหวทั้งลำตัว ชายหนุ่มโ
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่15.อยากเป็นอะไรล่ะ เมีย หรือ นางบำเรอ? 3
โหนกแก้มแดงก่ำ ดวงตาฉ่ำเยิ้ม ยืนยังยืนไม่อยู่ แต่ก็ยังมีแรงบีบบังคับเธอจนได้“อลิสไม่เลือก...ขออยู่ห่างๆ คุณสะดวกใจกว่า”หญิงสาวเชิดหน้าตอบ“เสียใจอลิชา...เธอเลือกไม่ได้ ไม่ว่าจะเมีย หรือนางบำเรอ หน้าที่ของเธอ คือการนอนกับผม!”ชายหนุ่มตะคอกกลับ เขาเดินเอียงไปเอียงมา ก่อนจะกระโจนเข้าใส่หญิงสาว จนล้มกลิ้งไปด้วยกันทั้งคู่ บนที่นอนหนาและกระเพื่อมเหมือนระลอกคลื่น“อืม...” เสียงทุ้มต่ำครางในลำคอ ปลายจมูกซุกอยู่ตรงแอ่งชีพจร กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ระเหยออกมาจากผิวกายนวลเนียน ทำให้แมทธิว หมดความยับยั้งชั่งใจปลายลิ้นสากและร้อน แลบออกมาเลาะเล็มผิวเนื้อชื้นเหงื่อ เขาตวัดปลายลิ้นเบาๆ จนคนใต้ร่างสะดุ้ง! มือของเธอพยายามดันลำตัวหนาหนักที่มีแต่กลิ่นแอลกอฮออล์ออกไปให้พ้น แต่แมทธิวเกร็งตัวไว้ เขาจูบดะไปทั่ว เร่งปลุกกระแสความกระสัน ก่อนที่ตนเองจะหมดแรงความเสียวซ่านก่อตัวทีละน้อย เป็นเหมือนคลื่นลมเบาๆ ที่พัดเข้าหาฝั่ง ก่อนจะทวีอานุภาพความแรงขึ้น จนแม้แต่หาดทรายเรียบกริบ ยังแทบจะล่มสลาย
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่15.อยากเป็นอะไรล่ะ เมีย หรือ นางบำเรอ? 2
พอเอาเข้าจริงๆ อุตส่าห์ยกเลิกการประชุม ยกเลิกนัดกับลูกค้า ยกเลิกนัดกับสาวโสภาที่กำลังคั่ว! แมทธิวกลับไม่กล้ากลับไปที่คฤหาสน์ไบเล่ย์ เขาหาข้ออ้างให้ตัวเองไม่ได้ และกลัวว่าอลิชาจะวางตัวไม่ถูกชายหนุ่มมาหมกตัวอยู่ที่ผับชั้นสูงแห่งหนึ่ง เขาดื่มบรั่นดีย้อมใจ เพราะไม่อย่างนั้นคงไม่กล้า...สามชั่วโมงที่ทนกระวนกระวาย จนแอลกอฮอลล์ เข้าไปแทนที่เลือดเกือบทุกพื้นที่ มันคงเต็มที่จนความกลัวหายไปจนหมด“เช็กบิลด้วยไอ้น้อง!” เสียงอ้อแอ้ร้องสั่งบริกรที่เดินผ่านไปมา บัตรเครดิตสีดำถูกยื่นส่งให้ ก่อนจะกระดกบรั่นดีแก้วสุดท้าย สาดหายไปในลำคอ ชายหนุ่มเดินโงนเงน คลำทางไปจนถึงรถยนต์คันหรู พาหนะยี่ห้อหรู และมีได้เฉพาะคนกระเป๋าหนักเท่านั้นชายหนุ่มถอยรถยนต์ ขับเคลื่อนออกจากที่ ด้วยสติที่ไม่เต็มร้อย ความมึนเมาทำให้เกิดอุบัติเหตุเล็กๆ ชายหนุ่มเสยกระจังหน้ากับเสาไฟฟ้าข้างทาง แต่ก็ยังพาพาหนะสุดหรู กลับมาถึงคฤหาสน์หลังงาม โดยที่คนขับไม่ถูกรถบรรทุกเสยเอาไปกินเสียก่อนแต่...กระถางต้นไม้ราคาแพง ที่ตั้งอยู่ตามสองข้างทางถูกเสยเรียบ...คนงานส่ายศีรษะ
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่15.อยากเป็นอะไรล่ะ เมีย หรือ นางบำเรอ? 1
บทที่15.อยากเป็นอะไรล่ะ เมีย หรือ นางบำเรอ?ในขณะที่อลิชากำลังปรับตัวเข้ากับที่อยู่ใหม่ เจ้าของบ้านหลังมหึมากลับกำลังคร่ำเคร่งกับงานมากมายที่กองท่วมหัว เขาหงุดหงิดเป็นครั้งแรก! นับตั้งแต่เข้ามารับหน้าที่แทนบิดา ชายหนุ่มเริ่มเบื่อที่งานมีมากมายก่ายกองจนทำแทบไม่ทัน แฟ้มเอกสารกองจนเกือบล้นโต๊ะ เอกสารด่วนที่เมื่อก่อนแมทธิวชอบตรวจทาน เวลานี้ชายหนุ่มนึกอยากจะโยนงานเหล่านี้ ให้คนอื่นๆ ที่มีหน้าที่รับผิดชอบเองบ้าง เขาอยากมีเวลาส่วนตัวกับใครบางคน“อันนี้ผมต้องดูด้วยเหรอ? หัวหน้าแผนกนั้นไม่มีหรือไง?”เสียงเข้มๆ ตวาดลั่น แฟ้มงานสีดำหนาเตอะถูกเหวี่ยงจนกระเด็น ตามด้วยแฟ้มงานอีกหลายแฟ้มที่ CEO หนุ่มโยนตามมาติดๆ“เออ...” สุเมธการ์ดหนุ่มกึ่งเลขานุการ ทำหน้าพิกล...เขามองเจ้านายหนุ่ม สลับกับแฟ้มเอกสารในมือ...ก่อนหน้านี้ ไม่ว่าจะโครงการเล็ก หรือใหญ่ แมทธิวขอมีเอี่ยวด้วยตลอด เขาอยากเห็นความคืบหน้า แต่เวลานี้เจ้านายกลับรำคาญ“ต่อไปนี้ อะไรที่ไม่สำคัญ ให้เขาตัดสินใจกัน
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่14.ตกบันได เสร็จโจร!! 3
อลิชาไม่ได้ตอบในทันใด เธอเดินไปหย่อนบุตรชายไว้กลางเตียงนอน รณฤทธิ์ผวาเข้าหาตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ขนนุ่มฟู เขาหมดความสนใจมารดา เมื่อมีของเล่นถูกใจ“เรื่องมันยาวค่ะป้า ว่าแต่ป้าไม่ได้อยู่บ้านฉัตรสุวรรณแล้วเหรอคะ?”หญิงสาวจูงมืออดีตคนในบ้านฉัตรสุวรรณ เดินไปทิ้งตัวนั่งบนโซฟาปลายเตียง“ออกนานแล้วล่ะค่ะ...อีคุณนายมันไม่ยอมจ่ายค่าแรง...ค้างหลายเดือนจนทนไม่ไหว! ติ๋มต้องกินต้องใช้น่ะค่ะ เลยกระเสือกกระสนมาหางานทำ ได้มาทำงานที่นี่ก็เหมือนอยู่บนสวรรค์ คุณแมทเธอไม่จุกจิก...ทำงานตามหน้าที่ รับเงินเดือนเต็มร้อย...”“ลุงสบายดีมั้ยคะ?” อลิชาเลี่ยงที่จะถามถึงสมาชิกในบ้านฉัตรสุวรรณคนอื่น เมื่อความเจ็บปวดยังไม่จางหายไป“คุณภพเธอก็อยู่ตามอัตภาพ เธอไม่รู้หรอกว่าเมียกับลูก ทำระยำตำบอนยังไงบ้าง...พูดแล้วยังแค้นไม่หาย...ติ๋ม ลาออกมานี่ เงินซักแดงยังไม่ได้เลยค่ะ”อลิชานิ่วหน้า...ฐานะของฉลวยไม่ได้อัตคัดถึงขนาดเงินขาดมือ จนต้องค้างค่าแรงลูกจ้าง...เกิดอะไรกับสภาพคล่องทางการเงินของคนบ้านนั้น“เกิดอะไรขึ้นคะ?”
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่14.ตกบันได เสร็จโจร!! 2
ไทธัชแอบอมยิ้ม ไอ้ที่แมทธิวยอมง่ายๆ เพราะกลัวเสียชื่อนั่นเอง เสือผู้หญิงนอนเป็นหุ่นปูนปั้น จับพลิกซ้ายพลิกขวายังไม่รู้สึก กับผู้หญิงที่อวบอัดไปทั้งตัว เขาทำได้แค่...นอนมอง...ใครรู้เขา ชื่อเสียงคงป่นปี้ แต่อะไรก็ตามที่ทำให้แมทธิวสมยอม ไทธัชภาวนา... พระเจ้าคงไม่ใจร้ายเกินไป เพราะอลิชาทนทุกข์มานาน ผู้หญิงน่าสงสารคนนั้น ควรมีความสุขสักที ในเมื่อแมทธิวเป็นคนป้ายรอยราคีไว้บนร่างกายอลิชา เขาควรต้องรับผิดชอบผลพวงในเหตุการณ์ครั้งนั้น รณฤทธิ์จะได้มีพร้อมทั้งพ่อและแม่“แต่...”“เอาไงก็ว่ามาเลยไอ้ไท อย่ามาโยก?”แมทธิวหันไปหาเพื่อนหนุ่มไม่ได้สนใจผู้หญิงข้างตัว เสียงพึมพำไม่ได้ทำให้ความคิดของเขาเปลี่ยนไป แมทธิวอยากรู้เหมือนกัน ไอ้ตัวเจ้าแผนการ มันจะทำยังไงต่อ...“ไม่อะไรหรอกไอ้คุณเพื่อน...แค่ขอให้คุณรับผิดชอบสิ่งที่ทำ...ตามประสาลูกผู้ชาย ผมเชื่อว่าคุณไม่ใช่คนใจร้ายนะแมท ผู้ชายทั้งแท่ง กล้าทำก็ต้องกล้ารับ... ยังไงละก็เมตตาอลิสด้วยล่ะ...อย่าใจร้ายนักเลยว่ะ”มองตากันตามประสาผู้ชาย แมทธิวไม่ได้เป็นคนโหดร้าย เพียงแ
