บทที่6.ความลับที่ปิดบังไว้ 4

อาหารอ่อนๆ ที่ปรุงให้บุตรชายได้รับประทาน อลิชาใช้ช้อนตัก เป่าจนเย็นขึ้นก่อนจะส่งช้อนนั่นให้บุตรชายตัวน้อย เธอคอยเป็นพี่เลี้ยงให้ และพยายามสอนให้เขาช่วยเหลือตัวเอง คำแรกที่จัดการให้คือการทำเป็นต้นแบบ หลังจากนั้นรณฤทธิ์จะทำตาม เสียงเป่าดังๆ ให้ความร้อนของอาหารที่ถูกส่งเข้าปากลดอุณหภูมิลง กับเศษอาหารที่กระจายเกลื่อน อลิชาอมยิ้ม ยกนิ้วให้บุตรชาย เป็นกำลังใจให้เขาพยายามมากขึ้น ผ้าเช็ดปากที่เปียกนิดๆ เธอคอยเช็ดคราบอาหารที่เลอะเทอะตามตัว และสอนให้เขารู้จักระมัดระวังไม่ทำอาหารหกซ้ำ มันอาจจะเป็นงานที่น่าเบื่อ แต่คนเป็นแม่มีหรือจะท้อ เมื่อชีวิตทั้งชีวิตของเธอ อุทิศให้บุตรชายได้เสมอ...แม่เป็นครูคนแรก เป็นอะไรหลายๆ อย่างให้กับบุตร...ไม่เคยมีเสียงบ่นและไม่เคยท้อถอย

“ร่อยๆ แหมะฮาร์ทเก่งๆ”

คำพูดยังไม่ชัดเจน เพราะกำลังอยู่ในช่วงฝึกฝน...แต่เด็กวัยนี้ทุกคนเรียนรู้และมีพัฒนาการไวมาก...

หญิงสาวยิ้ม เช็ดผ้าเปียกที่ข้างแก้ม “ทานเยอะๆ ค่ะ ฮาร์ทจะได้ตัวโตไวไว” เธอกล่าวสนับสนุน ซึ่งเด็กชายก็พร้อมปฏิบัติ เขาใช้ช้อนพลาสติกตักอาหารในถ้วยยกใส่ปาก ยิ้มให้มารดาจนตาหยี เมื่อมารดากล่าวชมไม่ขาดปาก

“อะแห้ม!” เสียงกระแอมฉุดความสนใจในตัวบุตรชายของอลิชาไปที่ต้นกำเนิดเสียง หญิงสาวผงะ! เธอเกือบหวีดร้อง แต่สะกดใจไว้ทัน... เธอแสร้งปั้นหน้าเฉยชา “ต้องการอะไรคะคุณ? ...หรืออยากได้อะไรเพิ่ม” ใบหน้าเผือดซีดนั่น ทำให้แมทธิวสะดุด หล่อนกลัวอะไร? ทุกครั้งที่เจอกัน หล่อนจะมีอาการตระหนกเช่นนี้เสมอ...

“เปล่า ผมเดินหลงทางมา” ชายหนุ่มตอบ เขาหรี่ตามองสองแม่-ลูก เบื้องหน้า

“เดินเลี้ยวซ้ายค่ะ จุดที่คุณนั่งอยู่ อยู่ตรงนั้น” อลิชาก้มหน้าลง เธอเช็ดปากให้บุตรชาย พยายามโฟกัสสายตาอยู่แค่ใบหน้าลูก

“อืม...ขอบคุณนะ ว่าแต่...เราเคยเจอกันมาก่อนมั้ย?”

แมทธิวมองเห็น ผู้หญิงตรงหน้าสะดุ้งจนหัวไหล่สะเทือน

น้ำอิงกับไทธัชรักอลิชาเหมือนญาติคนหนึ่ง หล่อนจงรักภักดี ทำงานรับใช้ด้วยใจ ความดีของเธอ ไทธัชเลยอยากสนับสนุน ไหนก็สู้พากเพียรเรียนจนจบ เก็บความรู้นั่นไว้ก็เสียดายเปล่า อีกอย่าง...เขามีมากพอที่จะแบ่งปัน...จึงอยากเป็นแสงสว่างให้กับคนดีๆ คนหนึ่ง

แมทธิวยิ้มเหยียด คนถือตัวจะมีอาชีพนั้นได้ยังไง ครั้งหนึ่งเขาเคย ‘จ่าย’ เพื่อให้ได้ครอบครองหล่อนมาแล้ว อะไรทำให้หล่อนเปลี่ยนไป ความทระนงนั่นมาจากไหน?

“ไม่มีก็ดี ผมไม่อยากให้ครอบครัวของคุณแตกแยก เพราะผู้หญิงมีอดีตคนหนึ่ง”

แมทธิวตัดบท ไม่มีนอกมีในก็ดีแล้ว ผู้หญิงคนนั้นอาจหวังอะไร และเขาจะเป็นคนสกัดความหวังของหล่อนเอง หากความหวังนั้นจะทำให้เพื่อนรัก ไม่สบายใจ

“ไม่ต้องห่วงหรอกแมท ผมรักคุณอิง ไม่คิดปันใจให้ใคร”

สายตาหวานฉ่ำทอดมองภรรยา น้ำอิงเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เขารัก ไม่เคยเหลือบแลสาวอื่นให้เสียสายตา เมื่อมีของล้ำค่าอยู่ในครอบครอง จะมัวมองแมลงปีกสวยข้างทางทำไม

แมทธิวไหวไหล่ เขาสาปส่งความรัก ไม่เคยเชื่อว่ามันจะเป็นความจริง เมื่อคนที่รักกันแทบเป็นแทบตาย ยังหันหลังให้กันได้อย่างหน้าตาเฉย...ต่างคนต่างแสวงหาความสุขใส่ตน ทิ้งให้ผลพวง ‘ความรัก’ ที่พวกเขากล่าวอ้าง ชะเง้อชะแง้มองตามลำพัง

ไทธัชแอบสำรวจเพื่อน เขากับแมทธิวสนิทสนมกันมานาน แม้ไม่รู้เบื้องลึกทั้งหมด เมื่อเจ้าตัวไม่เคยปริปาก แต่เขาเชื่อได้...แมทธิวเองก็โหยหาความรัก เพียงแต่เขาเอาความกระด้างมาบดบังไว้ สักวัน... หัวใจเย็นชาของเพื่อน จะรับรู้ความรู้สึกอิ่มเอมนั่น หากได้พบเจอกับความรู้สึกพิเศษนั่นเข้าจังๆ ไม่มีมนุษย์บนโลกใบนี้ไร้คู่ เพราะตอนที่พระเจ้าสร้างตัวตนของเขามา ท่านสร้างอีกเสี้ยวหนึ่งตามมาด้วย เพียงแค่รอเวลา...แค่นั้นเอง...

“อาจจะค่ะ แต่อลิสจำไม่ได้” เธอตอบแบบคลุมเครือ หากรีบปฏิเสธ มันจะเป็นพิรุธเกินไป

“ผมคุ้นหน้าเธอมากเลย...เราคงจะเคยเจอกันจริงๆ แหละ” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นมุมปากสีเข้ม ความรู้สึกสนุก เหมือนกำลังไล่ต้อนให้คนตรงหน้าจนมุมผุดขึ้นมากลางใจ

“ค่ะ ถ้าไม่มีอะไร อลิสขอตัวนะคะ”

หญิงสาวกัดฟันพูด เธอเก็บชามอาหารของบุตรชายวางไว้ในซิ้งล้างจาน ฉวยอุ้มบุตรชายขึ้นมาแนบอก และเตรียมเผ่นหนี

“เธออยู่ที่นี่นานแล้วเหรอ?” อลิชาสะดุ้งจนเกือบสะดุดล้ม เธอรีบปลีกตัวเดินหนี ไม่รู้ว่าแมทธิวเดินตามมา

“ค่ะ” หญิงสาวรีบตอบ เธอมองหาทางชิ่งเนียนๆ ไม่อยากอยู่ในสถานการณ์น่าอึดอัดหัวใจเช่นนี้

“ทำไมผมไม่เคยเจอเธอเลยล่ะ ผมมาหาไอ้ไทมันออกบ่อย”

ชายหนุ่มติง...เขาแอบสำรวจผู้หญิงตรงหน้าซ้ำอีกครั้ง หล่อนผ่านการมีบุตรมาแล้ว ไม่น่าเชื่อ ทรวดทรงองเอวของหล่อนยังเซี๊ยะ น่าขย้ำเหมือนเดิม กลิ่นของหล่อนทำให้อุณหภูมิในร่างกายของเขาเข้าขั้นจุดเดือด เวลานี้กระแสเลือดในร่างกายของตนเองกำลังเต้นพล่าน ไม่น่าเชื่อว่าหล่อนจะเป็นคนทำให้เกิดปรากฏการณ์เช่นนั้น

“ส่วนใหญ่อลิสอยู่แต่ในครัวค่ะ”

มันคงเป็นเพราะชะตากำหนด ช่วงเวลานั้นอลิชายังไม่เข้มแข็งพอ...พระเจ้าเลยปิดหู ปิดตา ทำให้เธอกับแมทธิวไม่เคยเจอกัน

“เหรอ...แปลกจัง!! ทำไมเพื่อนผมถึงยอมให้คนงานในบ้านออกไปทำงานนอกบ้านได้ล่ะ...” แมทธิวติงซ้ำ เจ้านายที่ไหนใจดีขนาด ดูแลลูกของคนงานให้ แถมยังปล่อยให้คนงานคนนั้นได้ออกไปทำงานนอกบ้านด้วย “เธอกับมัน มีซัมติงกันเหรอ?” เสียงหัวเราะฟังเฝือนๆ พิกล เมื่อหัวใจของเขาคัดแย้ง

อลิชาสูดลมหายใจลึกๆ เธอเดือดจัดจนอยากจะฟาดปากคนเล่น เขาไม่มีสิทธิ์มาวิจารณ์หรือทักท้วง...เมื่อแมทธิวเป็นแค่คนนอก

“มีแต่พวกจิตใจต่ำแค่นั้นแหละค่ะที่คิดได้...คุณไทกับคุณอิงมีหัวใจดั่งทอง คนหยาบๆ ไม่มีวันรู้หรอก”

อลิชาย้อนเสียงแหบ เธอขยับถอยหนี ไม่อยากต่อปากกับคนแปลกหน้า เพราะหากตนเองพลาด ความลับจะไม่เป็นความลับ

“ผมพูดตามความจริง...ผมไม่ใช่คนดีอย่างที่เธอพูดก็จริง แต่มันมีเงื่อนงำพิกล...” แมทธิวขยับตามติด เขาเปรยแย้ง ไม่มีเจ้านายคนไหนใจดีแบบนั้น

“ไม่มีเงื่อนงำอะไรทั้งนั้นค่ะ...อาจจะเป็นเพราะอลิสโชคดีได้เจ้านายที่เป็นคนดีและมีหัวใจประเสิรฐ”

หญิงสาวตอบกลับเสียงห้วน

“ผมจำเธอได้!” แมทธิวตัดใจพูดไปโต้งๆ

หญิงสาวผงะซ้ำ หัวใจแทบจะหล่นที่ตาตุ่ม เตรียมจะหาทางแก้ให้ตนเอง พอดีกับ...

“อลิสๆ อยู่ไหนนะ” เสียงฟักทองตะโกนเรียกดังแว่วๆ

“ขอตัวนะคะ มีคนเรียกหาอลิสแล้ว” หญิงสาวเดินแก้มวิ่ง หลังเอ่ยปากชิ่งไปจากแมทธิวได้ เธอควรถอยไปตั้งหลักก่อน เวลานี้เธอไม่พร้อมจะรับมือ เมื่อมีตัวประกันอยู่ในอ้อมแขน หากเขาเฉลียวใจ คนที่ซวยจะเป็นตนเอง

“เราคงได้เจอกันอีก...ไม่นาน”

แมทธิวเปรยตามหลัง เขายิ้มกว้างเมื่อเด็กชายในอ้อมแขนของผู้หญิงคนนั้นโบกมือให้ไหวๆ

อลิชาถอนใจเฮือก เมื่อเหลียวกลับมามองด้านหลัง ผู้ชายคนนั้นไม่ได้ตามมาอีก

“ถามอะไรหน่อยเถอะ ผมไม่เข้าใจ?” แมทธิวคาใจ เขาอยากรู้ว่าอลิชากับคนบ้านนี้ มีอะไรเกี่ยวพันกันหรือไม่

“หือ...อะไรวะแมท!” ไทธัชยกแก้วค้าง เมื่อสีหน้าเพื่อนดูวุ่นวายพิกล

แมทธิวชำเลืองมองน้ำอิง เธอนั่งอยู่ไม่ไกล และไม่ได้สนใจฟังคำสนทนาของตนเองและสามีหล่อน

“แม่นั่น” ชายหนุ่มเกริ่น ไทธัชเลิกปลายคิ้วขึ้นสูง

“ใคร?”

“แม่คนรับใช้ที่มีลูก ถามจริงๆ ว่ะ คุณกับหล่อนเป็นกิ้กกันมั้ย?” ชายหนุ่มโพล่งเสียงแผ่ว เขาลดเสียงลง เพราะไม่อยากให้อีกคนได้ยิน

“บ้าสิ! ไม่มีอะไรทั้งนั้น อ๋อ...คงสงสัยใช่มั้ย ทำไมผมกับคุณอิงถึงให้อลิสออกไปทำงานข้างนอก...ทั้งที่เธอเป็นแค่คนงานในบ้าน” หนุ่มเจ้าของบ้านปฏิเสธเสียงหลง เขาชี้แจงเสียงกลั้วหัวเราะ

“แน่ใจ...ไม่มีอะไรในกอไผ่แน่ๆ ใช่มั้ย?”

“ชัวร์...ผมไม่ใช่เจ้านายบ้ากามนะเฟ้ย!” ไทธัชโวย “อลิสน่าสงสาร...เธอไม่มีสามี ต้องเลี้ยงลูกเล็กๆ แถมเป็นคนขยันมาก...ผมอยากให้อลิสมีเงินสักก้อนไว้เป็นค่าใช้จ่ายของลูก ตอนที่เขาโต จะยัดเหยียดให้อลิสก็คงไม่รับ เธอจน... แต่ถือตัวน่าดู...”