เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่9.คำลวงที่เชื่อไม่ได้ 3
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-15 12:21:01แป๋มสะบัดค้อนให้ฟักทอง เดินกระแทกเท้านิดๆ เมื่อจำใจต้องถอยห่างผู้ชายหน้าตาดี ที่นานๆ จะหลงเข้ามาให้ตนเองได้ชื่นชม
เด็กชายในอ้อมแขนดันตัวขยุกขยิก ฟักทองจึงปล่อยเขาไว้บนพื้น รณฤทธิ์ที่เพิ่งหัดเดินได้ไม่เท่าไร จึงก้าวเดินสะเปะสะปะ ฟักทองเลยถอยห่างแมทธิวมาแบบไม่รู้ตัว ดังนั้น... เมื่ออลิชาย้อนกลับมา จึงเหลือแค่เธอกับเขาเพียงแค่นั้น ชายหนุ่มนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ชิดกำแพง เขาไขว้ขาแบบสบายใจ ทอดสายตามองตนเองทุกย่างก้าว
แมทธิวอมยิ้มน้อยๆ มองปลายจมูกโด่งๆ ของอลิชา ขณะที่หล่อนสาละวนกับการจัดการรอยถลอกบนฝ่ามือของเขา
“เรียบร้อยแล้วค่ะ” หลังทำความสะอาด และทาผิวถลอกๆ นั่นด้วยยาฆ่าเชื้อ หญิงสาวกล่าวเสียงเรียบ รีบถอยห่างจากเรือนกายทรงพลังที่ทำให้เธอประหม่าได้ทุกนาที
“ยังเจ็บอยู่เลย” ชายหนุ่มแสร้งโอดครวญ
“เมื่อสักครู่ คุณยังบอกว่าไม่เป็นอะไรไงคะ!” หญิงสาวท้วง เก็บยาและอุปกรณ์ใส่กล่องเหมือนเดิม
“มันคงชาอยู่ แต่ตอนนี้เจ็บแทบทนไม่ไหว” แมทธิวตอบเสียงแหบ เขาแทบทนไม่ไหวจริงๆ แต่ไม่ใช่เพราะเจ็บ เป็นเพราะอยากกระโจนใส่หล่
บทที่เกี่ยวข้อง
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่9.คำลวงที่เชื่อไม่ได้ 4
“มานั่งทำอะไรตรงนี้จ้ะอลิส คนอื่นๆ หายไปไหนหมด?”น้ำอิงกล่าวเสียงนุ่ม ทอดสายตาอบอุ่นมองสบนัยน์ตากลมใสของอลิชาแววตาของหญิงสาวมีแววกังวลจนเห็นเด่นชัด...“มีเรื่องให้คิดเหรออลิส?” เจ้านายสาวทรุดนั่งด้านข้าง เธอเอ่ยถามเพราะอยากช่วยแก้ปัญหานั้น เมื่อรู้สึกรักใคร่อลิชาประหนึ่งน้องสาวก็ไม่ปาน“คุณอิงคะ?” อลิชามองสบนัยน์ตานายสาว เธอกำลังชั่งใจ เรื่องที่เก็บไว้สมควรเปิดเผยหรือยัง “อลิสกลัว!” หางเสียงของเธอสั่น จนคนฟังยังรู้สึก“ไม่มีอะไรให้กลัวหรอกนะอลิส เรื่องเลวร้ายกว่านี้ อลิสยังผ่านมาได้เลย จะกลัวทำไม” น้ำอิงเตือนสติ ช่วงเวลาเลวร้ายกว่านี้อลิชายังก้าวผ่านมาได้โดยไม่หวาดหวั่น“มันไม่ใช่แบบนั้นค่ะ” หญิงสาวสูดลมหายใจแรงๆ เอื้อมมือสั่นเทาจับปลายนิ้วมือของนายสาว เมื่อตัดสินใจถี่ถ้วน “อลิสกลัว กลัวว่าจะมีใครบางคนพรากลูกไปจากอก...อลิสควรทำยังไงดีคะ?” หญิงสาวกลั้นใจตอนที่กล่าวออกไป ความลับคับอกนี่เธอเก็บมานานปี จนคิดว่าจะไม่เปิดเผยให้ใครอื่นรู้ ความลับนั่นจะถูกฝังไปพร้อม
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่10.เด็กตาดำๆ 1
บทที่10.เด็กตาดำๆ“หะ! คุณอิงว่าไงนะครับ” ทันทีที่ไทธัชตื่น น้ำอิงที่อดทนรอก็เปิดปากเล่าเรื่องอลิชาให้สามีฟัง ชายหนุ่มถึงกับอุทาน เขายกมือขยี้ใบหู ทำหน้าตาพิกลตอนที่ย้อนถามซ้ำ“ก็อย่างที่ได้ยินแหละค่ะ เรื่องที่คุณไทเคยกระเซ้าคุณแมทเล่นๆ มันเกิดขึ้นแล้วค่ะ! คอนดอมพวกนั้นคงหมดอายุ ตอนที่คุณแมทมีอะไรกับอลิส ตาฮาร์ทเลยได้ออกมาร้องอุแว้ๆ นี่ไงคะ”“เป็นไปได้ยังไง อลิสกับไอ้แมทอะนะ” เสียงครางผสมความสับสน ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าโลกมันกลม คนสองคนที่เคยมี ‘ซัมติง’ กัน ถึงเวียนมาเจอกันอีก“ให้ตายเถอะ...ตอนนั้นอลิสอายุเท่าไรกัน? ต๊ายตาย...คุณแมทหลอกเด็ก”น้ำอิงอุทาน เธอยกมือทาบอก เวลานี้รณฤทธิ์ อายุ2ปีพอดี บวกไปบวกมา ช่วงเวลาที่แมทธิวกับอลิชา ‘ยุ่ง’ กัน ช่วงนั้นหญิงสาวเพิ่งโตเป็นสาวเต็มตัวได้ไม่นาน“แปลก” ไทธัชยกมือแตะข้างขมับ เขาไม่เคยเห็นแมทธิวควงอลิชามาก่อน หล่อนเป็นผู้หญ
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่10.เด็กตาดำๆ 2
“ไม่!” เสียงปฏิเสธหวานฉ่ำ จนอลิชาสะท้านชายหนุ่มเม้มปาก กดจูบผิวเนื้อสีระเรื่อแรงๆ จนเกิดริ้วรอยเล็กๆ ที่ลำคอระหง“บอสอยากขายขี้หน้าพนักงานเหรอคะ นี่ใกล้เวลาที่พวกเขาจะมากันแล้วนะคะ”เสียงสั่นๆ เอ่ยปราม เธอพยายามโก่งตัวหนี มือเรียวยกขึ้นดันแผ่นอกกว้างให้ระยะห่างระหว่างกันมีมากขึ้นอีกหน่อยกึกๆ เสียงส้นรองเท้ากระทบพื้นดังอยู่ไม่ไกลแมทธิวยืดตัว... ปล่อยมือจากข้อมือเรียว รีบหันหลังขวับ!เพราะกึ่งกลางร่างกายตนเอง กำลังประจานความต้องการล้นอก แมทธิวทนไม่ได้หากอลิชาจะรู้ หล่อนมีความสำคัญกับเขามากเพียงใด เพราะแค่เพียงแตะนิด แตะหน่อย เขาก็หมดความควบคุม ทำตัวเหมือนหนุ่มน้อยวัยละอ่อนที่ริลองรัก...คลุ้มคลั่งไม่สามารถควบคุมตนเองได้...“เธอนี่นะ!” ชายหนุ่มตวาด โมโหตัวเอง ไม่ได้โมโหใครเลยผู้หญิงคนนี้ทำให้การควบคุมตนเองของเขาต่ำลง ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะทำมิดีมิร้ายกับพนักงานในบริษัท เมื่อเขามีกำลังในการ ‘จ่าย’ และไม่ได้อดอยากอะไรเลย แค่กระดิกนิ้ว ผู้หญิงหลายคนก็พร้อมที่จะสลัดผ้าก
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่10.เด็กตาดำๆ 3
“เอาไงดีวะ?” ปัญหาที่ขบไม่แตก เพราะตัวปัญหาต่อต้าน หล่อนไม่สนใจข้อเสนอ ไม่สนใจสิ่งบรรณาการ แล้วเขาควรทำยังไงดี เมื่อสิ่งที่ต้องการสวนทางกับความคิดแมทธิวคิดหาทางรวบรัดอลิชาไม่ได้เลยมันอิหลักอิเหลื่อ เมื่อหล่อนอยู่ใต้การดูแลของเพื่อน...ไม่ได้มาเสนอตัวให้เขาถึงเตียงเหมือนครั้งก่อน...แถมแม่นั่น...ยังมีลูกติดตาดำๆ อายุอานามไม่เท่าไร เขาจะถูกประณามจากคนรอบตัว หากทำอะไรบุ่มบ่ามลูก นั่นสิ...ผู้หญิงคนนั้นมีบุตร แต่เท่าที่รู้ ข้างตัวหล่อนไม่มีใคร? แล้วเด็กนั่นมาจากไหน?มือเร็วเท่าความคิด แมทธิวล้วงโทรศัพท์ส่วนตัวออกมาจากซอกกางเกง เขากดเบอร์ไทธัชด้วยความคุ้นเคย“ไงครับพ่อ CEO ว่างหรือไงถึงได้โทร. หาผมได้” ไทธัชกดรับ เขาอมยิ้มเพราะกำลังคิดจะลองเชิงเพื่อนอยู่พอดี“ไม่ได้ว่างหรอก งานยุ่งฉิบหาย! ...เลยอยากหาเพื่อนแดกเหล้า” แมทธิวกรอกเสียงกลับ เขาเดินไปทิ้งตัวนั่งบนโซฟา วาดแขนวาดขาเพื่อผ่อนคลาย และวางแผนในใจเงียบๆ“อืม...ได้สิ เจอกันที่ร้านประจำนะ” ไทธัชตอบกลับ เขารีบ
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่10.เด็กตาดำๆ 4
“อ้อ” ชายหนุ่มพยักหน้ารับ “อยากได้น้ำเย็นๆ ซักแก้ว คอแห้งชะมัด” เขาบอกความต้องการ ทิ้งตัวนั่งบนโซฟาตัวใหญ่“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ” แป๋มรีบอาสา หล่อนเดินแก้มวิ่งออกไปจัดหาสิ่งที่ชายหนุ่มต้องการมาให้“ไปไหนก็ไปเถอะ ผมอยู่ได้” แมทธิวรีบกำจัดคนที่เหลือ ฟักทองก้มหน้าน้อยๆ เธอเดินหายลับไปทางห้องที่ตนเองพักอาศัย เมื่อมันหมดเวลาทำงานร่างสูงใหญ่กระเด้งตัวยืนขึ้น เขาสาวเท้าออกจากห้องโถง เดินตามฟักทองไปติดๆ ฝีเท้าเบากริบ จนแม้แต่คนหูไวยังไม่ได้ยิน ชายหนุ่มแอบข้างมุมตึก...ซุ่มรอจนแน่ใจว่าสาวใช้ร่างใหญ่เข้าไปในห้องพักของหล่อนแล้ว ประตูห้องใกล้เคียง ห้องที่แม่ลูกอ่อนสาวผู้นั้นพักอาศัยอยู่ ดวงตาคมดุมองจ้องตาเป็นมัน...“ไปไหนแล้วนะ” แป๋มบ่น เมื่อแขกของเจ้านายอันตทานหายไปจากห้องโถงหล่อนเดินไปชะเง้อมองที่จอดรถยนต์ รถหรูคันเดิมยังจอดอยู่กับที่ แต่คนขับกลับไม่เห็นแม้แต่เงา“คงไปห้องน้ำ” แมทธิวเข้าออกสุริยะธนินเป็นว่าเล่น เขาคุ้นเคยกับโครงสร้างของบ้านหลังนี้ดี แป๋มกลอกตา เดินคอตกกลับห้องพัก
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่10.เด็กตาดำๆ 5
ใบหน้าเล็กๆ นั่นแดงจัด ผิวแก้มขึ้นสีระเรื่อ เรียวปากช่างเจรจานั่นกลับแห้งจนแตกระแหง แมทธิวรู้สึกโหวงๆ ในอก เขาเกิดความเป็นห่วงเด็กนั่น...ตามคนเป็นแม่เสียอย่างนั้นเอง ชายหนุ่มเผลอเหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็วขึ้น สัญญาณไฟเหนือตึกสูง สถานที่ที่คนป่วยเข้าไปรักษาตัวอยู่ไม่ไกล แมทธิวหักพวงมาลัย เสยพรวดขึ้นไปเกือบจะเกยฟุตบาท เขาดันประตูด้านข้างออกไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับตะโกนเรียกเหล่าบุรุษพยาบาล“เด็กไม่สบายครับ เร็วๆ หน่อย!”เสียงรถเข็น เสียงฝีเท้า กรูเข้ามา...รณฤทธิ์ถูกรับช่วงต่อ เตียงคนไข้ถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉินกลางดึกนั่นเอง“ใครเป็นพ่อ-แม่เด็กค่ะ เชิญทางนี้หน่อย”พยาบาลสาวป้องปากเรียก หลังเข็นเตียงเด็กชายเข้าห้องฉุกเฉิน อลิชายืนหน้าซีด เธอพยายามมองฝ่าความมึดทึบของกระจกหน้าห้องฉุกเฉินเข้าไป...“พยาบาลเรียกเธอแหนะ” แมทธิวสะกิดสีข้างหญิงสาว เมื่อเจ้าหล่อนไม่สนใจอะไรเลยนอกจากการชะเง้อคอมองเข้าไปด้านในห้องที่ประตูปิดสนิท“คะ?” หญิงสาวเอี้ยวตัวกลับมามอง แมทธิวจึงได้เห็น ดวงตากลมโตของอลิชาแดงก่ำ น้ำตาเปรอะเ
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่11.จะนอนกับใครมันก็ตัวฉัน! 1
บทที่11.จะนอนกับใครมันก็ตัวฉัน!อลิชารีบสาวเท้าเดินให้เร็วขึ้น เมื่อมีใครบางคน ยืนโงนเงนอยู่หน้าลิฟต์ ลักษณะของเขาเหมือนกำลังจะสิ้นสติ เป็นผู้ชายสูงวัยแต่งกายดูดี แต่ใบหน้าของเขา ซีดเผือด!“ไหวมั้ยคะคุณ? มาค่ะ... อลิสช่วยพยุง” หญิงสาวอาสา เธอวางเอกสารในมือไว้ที่พื้น ก่อนจะรีบเข้าไปพยุงชายแปลกหน้าผู้นั้นแอนเดอสันสูดลมหายใจลึกๆ เขาหลุบเปลือกตาลงเมื่อพื้นใต้ฝ่าเท้าโคลงเคลงเหมือนคลื่นใต้น้ำ“ขอบใจนะ” เสียงแหบปร่ากระซิบตอบ ก้าวเดินตามการชักนำของแม่สาวใจดี ร่างสูงโปร่งทรุดนั่งบนเก้าอี้ริมระเบียง สายลมเย็นๆ ที่พัดปะทะใบหน้า ช่วยให้อาการหน้ามืดของเขาทุเลาลง“รอนี่นะคะ อลิสจะไปรินน้ำเย็นมาให้คุณลุงดื่ม” อลิชากล่าวเสียงแผ่ว เธอเดินแกมวิ่งไปยังตู้กดน้ำ รินน้ำเย็นใส่แก้วกระดาษ แล้วจึงเดินย้อนกลับมาส่งให้ชายแปลกหน้า พร้อมกับถ้ำยาดมที่ควานหาเจอในกระเป๋ากระโปรงสีหน้าของแอนเดอสันดีขึ้น หลังดื่มน้ำเย็นจนหมดแก้ว ชายสูงวัยฝืนยิ้มให้แม่สาวคราวลูก ที่นั่งมองท่า
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่11.จะนอนกับใครมันก็ตัวฉัน! 2
หากแมทธิวเป็นมิสเตอร์เพอร์เฟค แอนเดอสันคือบิดาของบุรุษผู้นั้น ตัวท่านเองก็โดดเด่นไม่แพ้บุตรชาย ขนาดวัยร่วงโรยปานนี้ โครงหน้าของแอนเดอสันยังหล่อเหลาพอๆ กันกับบุตรชาย“จริงอ่ะ”“ข่าวกรองจ้า เห็นเขาว่ากัน พ่อ-ลูก คู่นี้ไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่หรอก”“อ้าว! ทำไมล่ะ”อลิชาเงี่ยหูฟัง เธออยากรู้จุดอ่อนของแมทธิวเช่นกัน เธอจะเก็บไว้ใช่ต่อรองกับเขา“ครอบครัวแตกแยก แม่ไปทาง พ่อไปทาง...บอสคงอ้างว้างจนต้องหาสาวๆ มาคลอเคลียตลอดไง” คนเล่า เล่าแบบออกรส หล่อนจีบปากพูด ผสมกับเสียงหัวเราะเบาๆแม่ลูกหนึ่งก้มหน้าลง เธอเม้มปาก พอจะรู้สาเหตุที่ทำให้แมทธิวกระด้างเช่นนั้น เพราะปูมหลังของเขา ทำให้ชายผู้นั้น ไม่รู้จักความอ่อนโยน เขาเป็นผู้ชายเอาแต่ใจที่อยากได้อะไรต้องได้ มันเป็นเพราะชายหนุ่มเติบโตมาพร้อมกับความเย็นชา เขาแอนตี้สถาบันครอบครัวเพราะแบบนี้เอง“ทำงานจ้าๆ นินทาเจ้านายลับหลัง ระวังเด้งนะจ๊ะ”เสียงแหลมปรี๊ด ตะโกนดังๆ ใบหน้าใต้กรอบแว่นสีดำเย็นชา หล่อนคือหัวหน้าแผนกนั่นเอง ผู้ที่มาขัดความบัน
บทล่าสุด
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่16.ยอมหรือไม่ยอมก็มีค่าเท่ากันแหละ... 2
เกือบหนึ่งชั่วโมงเต็ม แมทธิวเดินตรงมายังรถยนต์ประจำตำแหน่ง เขาปรายตามองสภาพรถยนต์คันเก่งด้วยความรู้สึกคันยิบๆ ในใจ ผีบ้าตนไหนเข้าสิงเขา ถึงได้บ้าดีเดือด ขับรถกลับบ้านในสภาพที่ไม่พร้อม แต่ก็ไม่ยักเป็นอันตราย“เอาไปให้ไกลๆ ตากูเลยนะ เห็นแล้วจี๊ด!”ชายหนุ่มเปรยเสียงเคร่งกับการ์ดคู่ใจเขามุดเข้าไปนั่งตอนหลังรถยนต์ พยายามตีหน้านิ่งๆรถยนต์กำลังจะออก แต่ใครบางคนเดินตรงมาหาเสียก่อน“เดี๋ยว!” ชายหนุ่มตบเบาะให้สัญญาณ เขาเปิดประตูด้านข้าง ก้าวลงไปยืนรอคนที่พยายามเดินเข้ามาหา“ป้อๆ”รณฤทธิ์นั่นเอง เด็กชายส่งเสียงเรียก มือป้อมๆ โบกไปมา และยิ้มแฉ่ง จนคนรอบๆ พลอยยิ้มตามไปด้วย“ห้ามทำน้ำลายหกเลอะเสื้อฉันนะเว้ย!” แมทธิวออกตัว แต่ก็ยังช้อนอุ้มเด็กชายขึ้นมาจากพื้นอยู่ดี“ฮาร์ทไปล่วยๆ”สิ่งที่เด็กชายร้องขอ แมทธิวทำหน้ายุ่ง เขามองเลยไปทางด้านหลัง อลิชาเดินตามมาหางๆ ผิวแก้มหล่อนแดงก่ำ จนมองเห็นแต่ไกล แมทธิวอารมณ์ดีขึ้นเป็นกอง เขากดปลายจมูกกับแก้มยุ้ยๆ ของเด็กชายในอ้อมแขน แสร้
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่16.ยอมหรือไม่ยอมก็มีค่าเท่ากันแหละ... 1
บทที่16.ยอมหรือไม่ยอมก็มีค่าเท่ากันแหละ...“ถามหน่อยเถอะ?” แมทธิวกล่าวเสียงหงุดหงิด เมื่อจบภารกิจฟิชเชอร์ริ่ง! อลิชามีทีท่าเศร้าสร้อย ประหนึ่งเธอโดนเขาข่มเหง ทั้งที่ช่วงเวลานั้นก็เข้าขากันดี “เธอจะยอมผมดีๆ ไม่ได้เหรอ ชอบซาดิสต์ไง? ถึงได้ต้องให้ออกแรงทุกที!”หญิงสาวตวัดตาใส่ เรียวปากเม้มแน่น ไม่ได้เอ่ยออกมาเป็นคำพูด แต่แววตัดพ้อที่ฉายผ่านดวงตาออกมา แมทธิวพอมองออก“บอกเลยนะ จำไว้ด้วยล่ะ เธอจะยอมหรือไม่ยอม มันก็มีค่าเท่ากัน อย่าลืมสิ เธอมาที่นี่เพราะอะไร?”ชายหนุ่มเปรยเสียงเฉยชา...สาเหตุที่อลิชาต้องมาพำนักที่นี่ ก็เพราะอุบัติเหตุบนเตียงที่เกิดขึ้นท่ามกลางสายตาของคนทั้งบ้าน ในเมื่อไอ้เพื่อนยากอยากให้เขารับผิดชอบผู้หญิงคนนี้ แมทธิวเต็มใจรับ แต่ก็ขอใช้หล่อนให้คุ้มค่า เมื่ออิสระถูกพรากจากตัว ก็ต้องได้สิ่งที่สมน้ำสมเนื้อกลับคืนมาด้วย“อลิสยอมมาที่นี่ เพราะไม่อยากให้คุณไท กับคุณอิงลำบากใจ ไม่ได้หมายความว่าคุณจะมาข่มเหงอลิสได้นี่คะ”
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่15.อยากเป็นอะไรล่ะ เมีย หรือ นางบำเรอ? 5
อลิชาแอบอมยิ้ม เธอแสร้งหลับนิ่งไม่ไหวติง“นอนก็นอนวะ!” เสียงพึมพำดังเบาๆ ร่างใหญ่หนา เอนตัวลงนอน ไม่วายรั้งเธอเขาไปสวมกอดไว้หลวมๆ“เธอมันยัยแม่มดชัดๆ” เสียงบ่นงึมงำ แล้วก็ค่อยๆ เงียบลงหญิงสาวระบายลมหายใจแผ่วๆ รอจนแน่ใจว่าแมทธิวหลับสนิท นอนฟังเสียงลมหายใจของเขา จนเป็นจังหวะสม่ำเสมอ จึงค่อยๆ ดึงมือที่พาดผ่านช่วงเอวออก กระถดตัวลงจากเตียงนอนช้าๆ รีบไปควานหาเสื้อผ้ามาสวมบนร่างกาย เธอทนนอนทั้งที่ร่างกายเปลือยเปล่าไม่ไหวจริงๆ แม่ลูกหนึ่งเดินกลับมาอีกครั้ง หลังใส่ชุดนอนชุดใหม่บนร่างกายเรียบร้อย เธอเอนตัวลงนอนอีกฝั่ง รั้งบุตรชายมากอดไว้แนบอก เพื่อใช้เขาเป็นหลักประกัน แมทธิวจะได้ไม่ถือโอกาสลวนลามตอนเธอหลับ จนเผลอหลับไปในเวลาต่อมา...เสียงนกร้องจุ๊บจิ๊บอยู่ที่หน้าต่างหัวเตียง...อลิชาหยีตา แสงแดดส่องต้องใบหน้า เธอตื่นสายโด่งเป็นครั้งแรก...ร่างบางทะลึ่งพรวดลุกขึ้นนั่ง รีบมองหาบุตรชาย แต่บนเตียงว่างเปล่า ไร้บุตรชายที่เป็นยอดดวงใจ“ฮาร์ทๆ ฮาร์ทอยู่ไหนลูก?”เธอป้องปากร้องเรียกหา...ก
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่15.อยากเป็นอะไรล่ะ เมีย หรือ นางบำเรอ? 4
แมทธิวกลั้นความต้องการอันมากล้นของตนเองไว้ในอก เขาแช่ตัวนิ่งๆ ขยับร่างกายทีละน้อยๆ ทั้งๆ ที่อยากถาโถมเข้าใส่แบบสุดแรงเกิดอลิชาสูดลมหายใจลึกๆ เธอผ่อนคลายความตึงเครียด พยายามไม่ใส่ใจสิ่งแปลกปลอมที่คืบคลานเข้ามาในร่างกาย เปลือกตาพลิ้มหลับลง กัดริมฝีปากล่างกลั้นเสียงสะอื้น ปล่อยใจไปกับกระแสธารที่เชี่ยวกราก ไม่พยายามฝืน เพราะนั่นจะทำให้เธอเจ็บมากกว่าเดิมริมฝีปากหนาอ้าครอบเม็ดทับทิมสีระเรื่อ เขาดูดดื่มทรวงงามแรงๆ จนหญิงสาวครางลั่น กลไกธรรมชาติปรับตัวแบบอัตโนมัติ น้ำหวานฉ่ำเยิ้มถูกกลั่นออกมาจากซอกลึกลับ หล่อชโลมแก่นกายขึงขังจนชุ่มโชก แมทธิวทดลองเคลื่อนกายช้าๆ ความคับแน่นไม่ใช่อุปสรรคอีกต่อไป เมื่อส่วนนั้นชุ่มโชกไปด้วยละอองปรารถนาชายหนุ่มเริ่มโถมเข้าใส่ มือแข็งแรงรั้งเอวคอดกิ่ว กระแทกอัดกับตัวตนแรงๆพรึ่บ! พรึ่บ!เสียงผิวกายเปียกเหงื่อกระแทกใส่กันดังก้องห้องนอนกว้าง เสียงครางคร่ำแผ่วพร่า ที่ระดับความดังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แมทธิวสูดปาก ครางเสียงแหบห้าว เขาเร่งความเร็วมากขึ้น พอๆ กับเพิ่มแรงโยกจนเรือนกายอวบอิ่มกระเพื่อมไหวทั้งลำตัว ชายหนุ่มโ
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่15.อยากเป็นอะไรล่ะ เมีย หรือ นางบำเรอ? 3
โหนกแก้มแดงก่ำ ดวงตาฉ่ำเยิ้ม ยืนยังยืนไม่อยู่ แต่ก็ยังมีแรงบีบบังคับเธอจนได้“อลิสไม่เลือก...ขออยู่ห่างๆ คุณสะดวกใจกว่า”หญิงสาวเชิดหน้าตอบ“เสียใจอลิชา...เธอเลือกไม่ได้ ไม่ว่าจะเมีย หรือนางบำเรอ หน้าที่ของเธอ คือการนอนกับผม!”ชายหนุ่มตะคอกกลับ เขาเดินเอียงไปเอียงมา ก่อนจะกระโจนเข้าใส่หญิงสาว จนล้มกลิ้งไปด้วยกันทั้งคู่ บนที่นอนหนาและกระเพื่อมเหมือนระลอกคลื่น“อืม...” เสียงทุ้มต่ำครางในลำคอ ปลายจมูกซุกอยู่ตรงแอ่งชีพจร กลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ระเหยออกมาจากผิวกายนวลเนียน ทำให้แมทธิว หมดความยับยั้งชั่งใจปลายลิ้นสากและร้อน แลบออกมาเลาะเล็มผิวเนื้อชื้นเหงื่อ เขาตวัดปลายลิ้นเบาๆ จนคนใต้ร่างสะดุ้ง! มือของเธอพยายามดันลำตัวหนาหนักที่มีแต่กลิ่นแอลกอฮออล์ออกไปให้พ้น แต่แมทธิวเกร็งตัวไว้ เขาจูบดะไปทั่ว เร่งปลุกกระแสความกระสัน ก่อนที่ตนเองจะหมดแรงความเสียวซ่านก่อตัวทีละน้อย เป็นเหมือนคลื่นลมเบาๆ ที่พัดเข้าหาฝั่ง ก่อนจะทวีอานุภาพความแรงขึ้น จนแม้แต่หาดทรายเรียบกริบ ยังแทบจะล่มสลาย
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่15.อยากเป็นอะไรล่ะ เมีย หรือ นางบำเรอ? 2
พอเอาเข้าจริงๆ อุตส่าห์ยกเลิกการประชุม ยกเลิกนัดกับลูกค้า ยกเลิกนัดกับสาวโสภาที่กำลังคั่ว! แมทธิวกลับไม่กล้ากลับไปที่คฤหาสน์ไบเล่ย์ เขาหาข้ออ้างให้ตัวเองไม่ได้ และกลัวว่าอลิชาจะวางตัวไม่ถูกชายหนุ่มมาหมกตัวอยู่ที่ผับชั้นสูงแห่งหนึ่ง เขาดื่มบรั่นดีย้อมใจ เพราะไม่อย่างนั้นคงไม่กล้า...สามชั่วโมงที่ทนกระวนกระวาย จนแอลกอฮอลล์ เข้าไปแทนที่เลือดเกือบทุกพื้นที่ มันคงเต็มที่จนความกลัวหายไปจนหมด“เช็กบิลด้วยไอ้น้อง!” เสียงอ้อแอ้ร้องสั่งบริกรที่เดินผ่านไปมา บัตรเครดิตสีดำถูกยื่นส่งให้ ก่อนจะกระดกบรั่นดีแก้วสุดท้าย สาดหายไปในลำคอ ชายหนุ่มเดินโงนเงน คลำทางไปจนถึงรถยนต์คันหรู พาหนะยี่ห้อหรู และมีได้เฉพาะคนกระเป๋าหนักเท่านั้นชายหนุ่มถอยรถยนต์ ขับเคลื่อนออกจากที่ ด้วยสติที่ไม่เต็มร้อย ความมึนเมาทำให้เกิดอุบัติเหตุเล็กๆ ชายหนุ่มเสยกระจังหน้ากับเสาไฟฟ้าข้างทาง แต่ก็ยังพาพาหนะสุดหรู กลับมาถึงคฤหาสน์หลังงาม โดยที่คนขับไม่ถูกรถบรรทุกเสยเอาไปกินเสียก่อนแต่...กระถางต้นไม้ราคาแพง ที่ตั้งอยู่ตามสองข้างทางถูกเสยเรียบ...คนงานส่ายศีรษะ
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่15.อยากเป็นอะไรล่ะ เมีย หรือ นางบำเรอ? 1
บทที่15.อยากเป็นอะไรล่ะ เมีย หรือ นางบำเรอ?ในขณะที่อลิชากำลังปรับตัวเข้ากับที่อยู่ใหม่ เจ้าของบ้านหลังมหึมากลับกำลังคร่ำเคร่งกับงานมากมายที่กองท่วมหัว เขาหงุดหงิดเป็นครั้งแรก! นับตั้งแต่เข้ามารับหน้าที่แทนบิดา ชายหนุ่มเริ่มเบื่อที่งานมีมากมายก่ายกองจนทำแทบไม่ทัน แฟ้มเอกสารกองจนเกือบล้นโต๊ะ เอกสารด่วนที่เมื่อก่อนแมทธิวชอบตรวจทาน เวลานี้ชายหนุ่มนึกอยากจะโยนงานเหล่านี้ ให้คนอื่นๆ ที่มีหน้าที่รับผิดชอบเองบ้าง เขาอยากมีเวลาส่วนตัวกับใครบางคน“อันนี้ผมต้องดูด้วยเหรอ? หัวหน้าแผนกนั้นไม่มีหรือไง?”เสียงเข้มๆ ตวาดลั่น แฟ้มงานสีดำหนาเตอะถูกเหวี่ยงจนกระเด็น ตามด้วยแฟ้มงานอีกหลายแฟ้มที่ CEO หนุ่มโยนตามมาติดๆ“เออ...” สุเมธการ์ดหนุ่มกึ่งเลขานุการ ทำหน้าพิกล...เขามองเจ้านายหนุ่ม สลับกับแฟ้มเอกสารในมือ...ก่อนหน้านี้ ไม่ว่าจะโครงการเล็ก หรือใหญ่ แมทธิวขอมีเอี่ยวด้วยตลอด เขาอยากเห็นความคืบหน้า แต่เวลานี้เจ้านายกลับรำคาญ“ต่อไปนี้ อะไรที่ไม่สำคัญ ให้เขาตัดสินใจกัน
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่14.ตกบันได เสร็จโจร!! 3
อลิชาไม่ได้ตอบในทันใด เธอเดินไปหย่อนบุตรชายไว้กลางเตียงนอน รณฤทธิ์ผวาเข้าหาตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ขนนุ่มฟู เขาหมดความสนใจมารดา เมื่อมีของเล่นถูกใจ“เรื่องมันยาวค่ะป้า ว่าแต่ป้าไม่ได้อยู่บ้านฉัตรสุวรรณแล้วเหรอคะ?”หญิงสาวจูงมืออดีตคนในบ้านฉัตรสุวรรณ เดินไปทิ้งตัวนั่งบนโซฟาปลายเตียง“ออกนานแล้วล่ะค่ะ...อีคุณนายมันไม่ยอมจ่ายค่าแรง...ค้างหลายเดือนจนทนไม่ไหว! ติ๋มต้องกินต้องใช้น่ะค่ะ เลยกระเสือกกระสนมาหางานทำ ได้มาทำงานที่นี่ก็เหมือนอยู่บนสวรรค์ คุณแมทเธอไม่จุกจิก...ทำงานตามหน้าที่ รับเงินเดือนเต็มร้อย...”“ลุงสบายดีมั้ยคะ?” อลิชาเลี่ยงที่จะถามถึงสมาชิกในบ้านฉัตรสุวรรณคนอื่น เมื่อความเจ็บปวดยังไม่จางหายไป“คุณภพเธอก็อยู่ตามอัตภาพ เธอไม่รู้หรอกว่าเมียกับลูก ทำระยำตำบอนยังไงบ้าง...พูดแล้วยังแค้นไม่หาย...ติ๋ม ลาออกมานี่ เงินซักแดงยังไม่ได้เลยค่ะ”อลิชานิ่วหน้า...ฐานะของฉลวยไม่ได้อัตคัดถึงขนาดเงินขาดมือ จนต้องค้างค่าแรงลูกจ้าง...เกิดอะไรกับสภาพคล่องทางการเงินของคนบ้านนั้น“เกิดอะไรขึ้นคะ?”
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่14.ตกบันได เสร็จโจร!! 2
ไทธัชแอบอมยิ้ม ไอ้ที่แมทธิวยอมง่ายๆ เพราะกลัวเสียชื่อนั่นเอง เสือผู้หญิงนอนเป็นหุ่นปูนปั้น จับพลิกซ้ายพลิกขวายังไม่รู้สึก กับผู้หญิงที่อวบอัดไปทั้งตัว เขาทำได้แค่...นอนมอง...ใครรู้เขา ชื่อเสียงคงป่นปี้ แต่อะไรก็ตามที่ทำให้แมทธิวสมยอม ไทธัชภาวนา... พระเจ้าคงไม่ใจร้ายเกินไป เพราะอลิชาทนทุกข์มานาน ผู้หญิงน่าสงสารคนนั้น ควรมีความสุขสักที ในเมื่อแมทธิวเป็นคนป้ายรอยราคีไว้บนร่างกายอลิชา เขาควรต้องรับผิดชอบผลพวงในเหตุการณ์ครั้งนั้น รณฤทธิ์จะได้มีพร้อมทั้งพ่อและแม่“แต่...”“เอาไงก็ว่ามาเลยไอ้ไท อย่ามาโยก?”แมทธิวหันไปหาเพื่อนหนุ่มไม่ได้สนใจผู้หญิงข้างตัว เสียงพึมพำไม่ได้ทำให้ความคิดของเขาเปลี่ยนไป แมทธิวอยากรู้เหมือนกัน ไอ้ตัวเจ้าแผนการ มันจะทำยังไงต่อ...“ไม่อะไรหรอกไอ้คุณเพื่อน...แค่ขอให้คุณรับผิดชอบสิ่งที่ทำ...ตามประสาลูกผู้ชาย ผมเชื่อว่าคุณไม่ใช่คนใจร้ายนะแมท ผู้ชายทั้งแท่ง กล้าทำก็ต้องกล้ารับ... ยังไงละก็เมตตาอลิสด้วยล่ะ...อย่าใจร้ายนักเลยว่ะ”มองตากันตามประสาผู้ชาย แมทธิวไม่ได้เป็นคนโหดร้าย เพียงแ
