เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่10.เด็กตาดำๆ 3
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-16 12:22:45“เอาไงดีวะ?” ปัญหาที่ขบไม่แตก เพราะตัวปัญหาต่อต้าน หล่อนไม่สนใจข้อเสนอ ไม่สนใจสิ่งบรรณาการ แล้วเขาควรทำยังไงดี เมื่อสิ่งที่ต้องการสวนทางกับความคิด
แมทธิวคิดหาทางรวบรัดอลิชาไม่ได้เลย
มันอิหลักอิเหลื่อ เมื่อหล่อนอยู่ใต้การดูแลของเพื่อน...
ไม่ได้มาเสนอตัวให้เขาถึงเตียงเหมือนครั้งก่อน...
แถมแม่นั่น...ยังมีลูกติดตาดำๆ อายุอานามไม่เท่าไร เขาจะถูกประณามจากคนรอบตัว หากทำอะไรบุ่มบ่าม
ลูก นั่นสิ...ผู้หญิงคนนั้นมีบุตร แต่เท่าที่รู้ ข้างตัวหล่อนไม่มีใคร? แล้วเด็กนั่นมาจากไหน?
มือเร็วเท่าความคิด แมทธิวล้วงโทรศัพท์ส่วนตัวออกมาจากซอกกางเกง เขากดเบอร์ไทธัชด้วยความคุ้นเคย
“ไงครับพ่อ CEO ว่างหรือไงถึงได้โทร. หาผมได้” ไทธัชกดรับ เขาอมยิ้มเพราะกำลังคิดจะลองเชิงเพื่อนอยู่พอดี
“ไม่ได้ว่างหรอก งานยุ่งฉิบหาย! ...เลยอยากหาเพื่อนแดกเหล้า” แมทธิวกรอกเสียงกลับ เขาเดินไปทิ้งตัวนั่งบนโซฟา วาดแขนวาดขาเพื่อผ่อนคลาย และวางแผนในใจเงียบๆ
“อืม...ได้สิ เจอกันที่ร้านประจำนะ” ไทธัชตอบกลับ เขารีบ
บทที่เกี่ยวข้อง
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่10.เด็กตาดำๆ 4
“อ้อ” ชายหนุ่มพยักหน้ารับ “อยากได้น้ำเย็นๆ ซักแก้ว คอแห้งชะมัด” เขาบอกความต้องการ ทิ้งตัวนั่งบนโซฟาตัวใหญ่“ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ” แป๋มรีบอาสา หล่อนเดินแก้มวิ่งออกไปจัดหาสิ่งที่ชายหนุ่มต้องการมาให้“ไปไหนก็ไปเถอะ ผมอยู่ได้” แมทธิวรีบกำจัดคนที่เหลือ ฟักทองก้มหน้าน้อยๆ เธอเดินหายลับไปทางห้องที่ตนเองพักอาศัย เมื่อมันหมดเวลาทำงานร่างสูงใหญ่กระเด้งตัวยืนขึ้น เขาสาวเท้าออกจากห้องโถง เดินตามฟักทองไปติดๆ ฝีเท้าเบากริบ จนแม้แต่คนหูไวยังไม่ได้ยิน ชายหนุ่มแอบข้างมุมตึก...ซุ่มรอจนแน่ใจว่าสาวใช้ร่างใหญ่เข้าไปในห้องพักของหล่อนแล้ว ประตูห้องใกล้เคียง ห้องที่แม่ลูกอ่อนสาวผู้นั้นพักอาศัยอยู่ ดวงตาคมดุมองจ้องตาเป็นมัน...“ไปไหนแล้วนะ” แป๋มบ่น เมื่อแขกของเจ้านายอันตทานหายไปจากห้องโถงหล่อนเดินไปชะเง้อมองที่จอดรถยนต์ รถหรูคันเดิมยังจอดอยู่กับที่ แต่คนขับกลับไม่เห็นแม้แต่เงา“คงไปห้องน้ำ” แมทธิวเข้าออกสุริยะธนินเป็นว่าเล่น เขาคุ้นเคยกับโครงสร้างของบ้านหลังนี้ดี แป๋มกลอกตา เดินคอตกกลับห้องพัก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-16หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่10.เด็กตาดำๆ 5
ใบหน้าเล็กๆ นั่นแดงจัด ผิวแก้มขึ้นสีระเรื่อ เรียวปากช่างเจรจานั่นกลับแห้งจนแตกระแหง แมทธิวรู้สึกโหวงๆ ในอก เขาเกิดความเป็นห่วงเด็กนั่น...ตามคนเป็นแม่เสียอย่างนั้นเอง ชายหนุ่มเผลอเหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็วขึ้น สัญญาณไฟเหนือตึกสูง สถานที่ที่คนป่วยเข้าไปรักษาตัวอยู่ไม่ไกล แมทธิวหักพวงมาลัย เสยพรวดขึ้นไปเกือบจะเกยฟุตบาท เขาดันประตูด้านข้างออกไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับตะโกนเรียกเหล่าบุรุษพยาบาล“เด็กไม่สบายครับ เร็วๆ หน่อย!”เสียงรถเข็น เสียงฝีเท้า กรูเข้ามา...รณฤทธิ์ถูกรับช่วงต่อ เตียงคนไข้ถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉินกลางดึกนั่นเอง“ใครเป็นพ่อ-แม่เด็กค่ะ เชิญทางนี้หน่อย”พยาบาลสาวป้องปากเรียก หลังเข็นเตียงเด็กชายเข้าห้องฉุกเฉิน อลิชายืนหน้าซีด เธอพยายามมองฝ่าความมึดทึบของกระจกหน้าห้องฉุกเฉินเข้าไป...“พยาบาลเรียกเธอแหนะ” แมทธิวสะกิดสีข้างหญิงสาว เมื่อเจ้าหล่อนไม่สนใจอะไรเลยนอกจากการชะเง้อคอมองเข้าไปด้านในห้องที่ประตูปิดสนิท“คะ?” หญิงสาวเอี้ยวตัวกลับมามอง แมทธิวจึงได้เห็น ดวงตากลมโตของอลิชาแดงก่ำ น้ำตาเปรอะเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-16หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่11.จะนอนกับใครมันก็ตัวฉัน! 1
บทที่11.จะนอนกับใครมันก็ตัวฉัน!อลิชารีบสาวเท้าเดินให้เร็วขึ้น เมื่อมีใครบางคน ยืนโงนเงนอยู่หน้าลิฟต์ ลักษณะของเขาเหมือนกำลังจะสิ้นสติ เป็นผู้ชายสูงวัยแต่งกายดูดี แต่ใบหน้าของเขา ซีดเผือด!“ไหวมั้ยคะคุณ? มาค่ะ... อลิสช่วยพยุง” หญิงสาวอาสา เธอวางเอกสารในมือไว้ที่พื้น ก่อนจะรีบเข้าไปพยุงชายแปลกหน้าผู้นั้นแอนเดอสันสูดลมหายใจลึกๆ เขาหลุบเปลือกตาลงเมื่อพื้นใต้ฝ่าเท้าโคลงเคลงเหมือนคลื่นใต้น้ำ“ขอบใจนะ” เสียงแหบปร่ากระซิบตอบ ก้าวเดินตามการชักนำของแม่สาวใจดี ร่างสูงโปร่งทรุดนั่งบนเก้าอี้ริมระเบียง สายลมเย็นๆ ที่พัดปะทะใบหน้า ช่วยให้อาการหน้ามืดของเขาทุเลาลง“รอนี่นะคะ อลิสจะไปรินน้ำเย็นมาให้คุณลุงดื่ม” อลิชากล่าวเสียงแผ่ว เธอเดินแกมวิ่งไปยังตู้กดน้ำ รินน้ำเย็นใส่แก้วกระดาษ แล้วจึงเดินย้อนกลับมาส่งให้ชายแปลกหน้า พร้อมกับถ้ำยาดมที่ควานหาเจอในกระเป๋ากระโปรงสีหน้าของแอนเดอสันดีขึ้น หลังดื่มน้ำเย็นจนหมดแก้ว ชายสูงวัยฝืนยิ้มให้แม่สาวคราวลูก ที่นั่งมองท่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-17หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่11.จะนอนกับใครมันก็ตัวฉัน! 2
หากแมทธิวเป็นมิสเตอร์เพอร์เฟค แอนเดอสันคือบิดาของบุรุษผู้นั้น ตัวท่านเองก็โดดเด่นไม่แพ้บุตรชาย ขนาดวัยร่วงโรยปานนี้ โครงหน้าของแอนเดอสันยังหล่อเหลาพอๆ กันกับบุตรชาย“จริงอ่ะ”“ข่าวกรองจ้า เห็นเขาว่ากัน พ่อ-ลูก คู่นี้ไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่หรอก”“อ้าว! ทำไมล่ะ”อลิชาเงี่ยหูฟัง เธออยากรู้จุดอ่อนของแมทธิวเช่นกัน เธอจะเก็บไว้ใช่ต่อรองกับเขา“ครอบครัวแตกแยก แม่ไปทาง พ่อไปทาง...บอสคงอ้างว้างจนต้องหาสาวๆ มาคลอเคลียตลอดไง” คนเล่า เล่าแบบออกรส หล่อนจีบปากพูด ผสมกับเสียงหัวเราะเบาๆแม่ลูกหนึ่งก้มหน้าลง เธอเม้มปาก พอจะรู้สาเหตุที่ทำให้แมทธิวกระด้างเช่นนั้น เพราะปูมหลังของเขา ทำให้ชายผู้นั้น ไม่รู้จักความอ่อนโยน เขาเป็นผู้ชายเอาแต่ใจที่อยากได้อะไรต้องได้ มันเป็นเพราะชายหนุ่มเติบโตมาพร้อมกับความเย็นชา เขาแอนตี้สถาบันครอบครัวเพราะแบบนี้เอง“ทำงานจ้าๆ นินทาเจ้านายลับหลัง ระวังเด้งนะจ๊ะ”เสียงแหลมปรี๊ด ตะโกนดังๆ ใบหน้าใต้กรอบแว่นสีดำเย็นชา หล่อนคือหัวหน้าแผนกนั่นเอง ผู้ที่มาขัดความบัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-17หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่11.จะนอนกับใครมันก็ตัวฉัน! 3
อลิชารวบรวมความกล้า เธอเงยหน้ามองสบนัยน์ตาคมดุ ก่อนจะพูดเสียงสั่นๆ“กลับบ้านแล้วค่ะ คือ...เรื่องค่าใช้จ่าย อลิสขอคืนได้มั้ยคะ?”“ทำไมล่ะ!”“อลิสเกรงใจค่ะ รบกวนบอสมากเกินไป...”“ไม่ต้องหรอก แค่นั้น... ขนหน้าแข้งผมไม่ร่วงซักเส้น” ชายหนุ่มโบกมือ เขายืนขึ้น เดินมาหยุดใกล้หล่อน“แต่...” อลิชาพยายามท้วง“ถ้าเธออยากตอบแทน...ผมขออย่างอื่นได้มั้ยล่ะ?” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นมุมปากสีเข้ม จนคนมองเห็นคนลุกวาบ!“เอ่อ...”“ในเมื่อเธออยากตอบแทน...ผมขอ...” ชายหนุ่มลากเสียงยานคาง เอื้อมมือรั้งเอวคอดให้เข้ามาประชิดเรือนกายทรงพลังมากขึ้น“ปะ ปล่อยอลิสเถอะค่ะ” หญิงสาวขืนตัวไว้ เธอยกมือดันแผ่นอกหนา ผ่านเสื้อสูทผ้าเรียบกริบแมทธิวไม่ได้ตอบ เขาโน้มตัว กดจูบแผ่วๆ ที่มุมปากอิ่ม ไถลใบหน้าใช้ไรฟันขบเบาๆ ที่ผิวเนื้อใต้คางจนขนอ่อนบนเรียวแขนอลิชาลุกชัน เธอออกแรงดันแมทธิวมากขึ้น แต่กำลังมนุษย์เพศผู้ที่กำลังหน้ามืดกลับไม่สะดุ้งสะเทือน หญ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-17หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่11.จะนอนกับใครมันก็ตัวฉัน! 4
เสียงแหบปร่าถูกกลืนหายไปในลำคอ เมื่อปากสีเข้มนั่น ฉกวูบ! ปิดปากอิ่มระเรื่อจนมิด เขาบดจูบอย่างเชี่ยวชาญ กระชากวิญญาณที่คิดจะต่อต้านจนกระเด็นหาย แค่ได้ยินเสียงครางแผ่วๆ แมทธิวก็อยากจะเงยหน้าหัวเราะ ต่อให้อลิชาลวงคนทั้งโลกด้วยการมีสถานะ ‘แม่’ แต่เชื่อเถอะ ผู้หญิงคนนี้ แทบจะไร้ประสบการณ์ ชายหนุ่มเอะใจ! อะไรทำให้เขาแน่ใจแบบนั้น จริงอยู่ว่าตนเองเป็น ‘ครั้งแรก’ แต่หล่อนมีบุตรชายตำตา แสดงว่าหล่อนเคยมีความสัมพันธ์ทางกายกับเพศตรงข้ามนอกจากเขา หรือไม่ก็...ชายหนุ่มสะบัดใบหน้าแรงๆ จ้องมองใบหน้าชื้นเหงื่อด้วยสายตายากจะคาดเดา มีเพียงเจ้าตัวเท่านั้นที่รู้สิ่งตรงหน้าเร้าใจมากกว่าจะคิดเรื่องไร้สาระตอนเข้าด้ายเข้าเข็ม...แมทธิวสลัดความคิดไร้สาระทิ้ง เขาปลดกระดุมเสื้อของอลิชาออกด้วยความเร่งร้อน อยากชิมรสหวานปานน้ำผึ้งรวงอีกครั้ง จนลืมความคิดทั้งหมด เมื่อสาบเสื้อถูกแบะออก จนเห็นโนมเนื้อสีขาวลออตา...เรียวปากสีเข็มฉกวูบ เขาครอบครองจะงอยถันสีเข้มด้วยความตะกรุมตะกราม ปลายลิ้นสากระคายตวัดลิ้มเลียยอดอกแข็งเป็นไตถี่ๆ พร้อม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-17หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่12.เธอเป็นของฉัน! 1
บทที่12.เธอเป็นของฉัน!หญิงสาวนอนหอบหายใจแรงๆ จนเนินอกอิ่มกระเพื่อมไหว เปลือกตาหลับพริ้มไม่ใช่เพราะหมดแรง แต่เพราะละอายใจเกินกว่าจะทนสู้สายตาวาววับของผู้ชายใจร้ายคนนั้นได้แมทธิวพลิกตัว ทิ้งตัวลงนอนด้านข้าง เขานึกชอบใจความกว้างของโซฟาตัวนี้ ก็เวลานี้นั่นเองชายหนุ่มสอดมือรองใต้ศีรษะ เขาพาดเรียวขาตนเองไว้บนร่างกายของหญิงสาว เนินนางชุ่มน้ำที่มองเห็น ทำให้เลือดในกายเริ่มเต้นพล่านอีกครั้ง หมอนใบอิงใหญ่แมทธิวจับโยน ปิดความเย้ายวนนั่น เพราะไม่อย่างนั้น เขาคงได้กลายร่างเป็นหมาป่าบ้ากามอีกครั้ง“ออกไปค่ะ!” หญิงสาวกลั้นใจพูด ยกมือดันเรียวขาแข็งแรงที่มีเส้นขนยุบยับด้วยความรังเกียจ“ก่อนหน้านี้ไม่เห็นไล่” ชายหนุ่มเกร็งตัว เขากดเรียวขา จนหล่อนไม่สามารถปัดออกไปได้“หึ!” อลิชากระแทกเสียใส่ เธอยกมือกอดอกแน่น พลิกร่างกายตะแคงข้างให้ เมื่อทำอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้ เพราะคนแรงเยอะกว่า กักการหนีทุกทางมือร้อนระอุไล้ช่วงโค้งของสะโพกผายเล่นแบบคนกำลังละเมอ...
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-18หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่12.เธอเป็นของฉัน! 2
แต่ครั้งนี้เธอไม่ได้เด็กจนไม่รู้จักวิธีป้องกัน...มีหลายวิธีที่ช่วยไม่ให้ตนเองประสบปัญหาแบบเดิมซ้ำ ก่อนอื่น...เธอต้องไปจากตรงนี้...หญิงสาวกวาดตามองหาตัวช่วย เมื่อทั้งเนื้อทั้งตัวไร้อาภรณ์ปิดกาย...เสื้อเชิ้ตผู้ชายตัวใหญ่พอให้กันอุจาด แต่เธอจะหลบตาสายคนอื่นยังไงพ้น เมื่อกว่าจะไปถึงชั้นล่างได้ ต้องผ่านใครต่อใครอีกตั้งมากมาย อลิชาเม้มปาก ขบคิดหาทางรอด ขณะที่มือเร่งกลัดกระดุมเสื้อจนมือพันกัน“เธอจะสิงอยู่ในห้องน้ำหรือไงหะ?” เสียงคนด้านนอกตะโกนเร่งหญิงสาวพึมพำด่า ค้อนให้ชายหนุ่มประหลำประเหลือก“เธอด่าผมอยู่ล่ะสิ” แมทธิวกล่าวเหมือนเข้าไปนั่งอยู่กลางใจอลิชาริมฝีปากอิ่มบิดเบ้ “ชิ!” เสียงจิปากดังเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ เคลื่อนกายออกมาจากด้านใน“ฮ่าๆ” ชายหนุ่มหงายหน้าหัวเราะลั่น อลิชาเดินออกมายืนกระมิดกระเมี้ยน หล่อยฉวยเสื้อเชิ้ตของเขามาสวมทับร่างกายเปลือยเปล่า เหมือนเด็กน้อยขโมยเสื้อผู้ปกครองมาใส่ยังไงยังงั้นเลย เมื่อขนาดตัวเสื้อ ผิดกับรูปร่างผู้สวม ชายเสื้อเลยถึงเข่า มันดูเซ็กซี่วายร้าย จนเขานึกอยากจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-18
บทล่าสุด
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่19.สุดสวาทนางบำเรอที่รัก! 4
“ค่ะ” อลิชายิ้มรับ เธอเงยหน้าขึ้น รับจูบหวานๆ จากแมทธิวโดยไม่ขัดขืนเป็นการยินยอมพร้อมใจ หลังจากไตร่ตรองจนแน่ใจ ไม่มีอะไรดีขึ้น หากตนเองยังหลบอยู่หลังเกราะที่สร้างไว้ป้องกันตัวเอง...ในเมื่อแมทธิวยอมถอยให้หนึ่งก้าว เธอก็ควรเปิดใจกว้างๆ ยอมรับสิ่งที่เขามอบให้ เพราะมัวแต่วิ่งหนี ชั่วชีวิตนี้ เธอคงต้องหนีไปตลอด ไม่มีใครไม่เคยทำผิด มนุษย์ทุกคนบนโลกล้วนแล้วแต่เคยผ่านความผิดพลาดมาแล้วทั้งนั้นมันขึ้นอยู่ว่าคนเหล่านั้น จะแก้ปัญหา หรือฝังกลบไว้ แสร้งทำเป็นลืม แต่...ความลับไม่มีในโลก สักวันสิ่งที่ขุดหลุมกลบเอาไว้ก็จะโผล่ขึ้นมาเตือนความจำอยู่ดี ปัญหามีไว้ให้แก้ ใช้สติตรึกตรอง และก้าวผ่านมันไปให้ได้ ใช้อดีตเป็นบทเรียน เพื่ออนาคตจะไม่เดินซ้ำรอยเดิม...ถนนชีวิต ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ต่อให้คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด หนทางเดินก็มักจะมีขวางหนาม เป็นอุปสรรค เพื่อวัดความอดทนของคนเมื่อก้าวผ่านสิ่งเหล่านั้นไปได้ ไม่ว่าปัญหาจะเล็กหรือใหญ่ ทุกปัญหาที่ผ่านเข้ามาคือบทเรียนเช้าวันใหม่...แอนเดอสันยิ้มตาม เมื่อสายตาของท่านมอง
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่19.สุดสวาทนางบำเรอที่รัก! 3
อลิชาเสก้มหน้าหลบสายตาวาววามคู่นั้น หัวใจเธอเต้นถี่ยิบ และหากยังเป็นเช่นนี้ต่อไปเรื่อยๆ หัวใจดวงน้อยของตนเองอาจจะหยุดเต้น เพราะความตื่นเต้นก็เป็นได้“จะถือกระดาษนั่นอีกนานแค่ไหน...เซ็นๆ มาเถอะ”ชายหนุ่มปรายตามองกระดาษสีขาวแผ่นเดียวที่อลิชาถือไว้ในมือ“คุณจะเอาไปทำอะไรคะ?” หญิงสาวถามแบบไม่ใคร่เข้าใจ กระดาษเปล่าไร้ข้อความ หากชายหนุ่มคิดร้าย คนที่ซวยคงเป็นเธอ“เอาไปยื่นคำร้องเป็นพ่อให้หนูนั่นไง ลูกผม ก็ต้องใช้นามสกุลผมสิ ใช้นามสกุลบ้านนั้นทำไม...”แมทธิวเฉลย...มันคันยิบๆ ในใจ ทุกครั้งที่เห็นชื่อ นามสกุลของบุตรชายที่ตนเองไม่มีส่วนร่วมอลิชาหัวเราะคิก เมฆสีดำทะมึน เคลื่อนผ่านไปจากชีวิตตนเอง นับจากนี้ไป อนาคตของเธอและบุตรชายคงมั่นคงขึ้น เธอจรดปลายปากกาเซ็นชื่อตนเองโดยไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะยื่นส่งให้แมทธิว พร้อมกับยิ้มน้อยๆแมทธิวเดินไปเก็บที่โต๊ะตัวใหญ่ เขาเดินโทงๆ จนอลิชาอายจนแก้มแดง เมื่อมองเห็นสรีระชายหนุ่มหมดทุกซอกทุกมุมดังนั้น...เมื่อแมทธิวเดินกลับมา เขาจึงได้เห็นสายตาเป็นประกายของหญิงสาว ชายหน
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่19.สุดสวาทนางบำเรอที่รัก! 2
ชายหนุ่มกระเด้งตัวลุกขึ้น เขาเดินอาดๆ ไปที่โต๊ะตัวใหญ่กลางห้อง ชายหนุ่มฉวยกระดาษขนาด A4 เดินกลับมายื่นส่งให้อลิชา หญิงสาวผุดลุกขึ้นนั่ง มองกระดาษแผ่นนั้นงงๆ“เซ็นชื่อซะ...” ปากกาสีทอง แมทธิวยื่นใส่หน้าอลิชา เกือบจะทิ่มตาหญิงสาวผวา เธอส่ายหน้าแรงๆ เก็บมือไว้ ไม่ยอมยื่นออกไปรับกระดาษเปล่าแผ่นนั้นเด็ดขาด...“อย่าคิดมากน่า ผมไม่ได้ทำเรื่องร้ายหรอก ...แค่อยากให้สิทธิพิเศษบางอย่างกับเธอ...อย่ากลัวล่วงหน้าสิ...ยิ่งกว่านี้เธอก็เคยผ่านมาแล้ว จะกลัวอะไรอีก” ชายหนุ่มติง เขาขยายความเข้าใจของอลิชาเสียใหม่ ถึงเขาจะเป็นคนเอาแต่ใจ แต่ก็ไม่ชั่วช้า จนต้องทำอะไรเลวทราม“เธอต้องการอะไรล่ะ บอกมาได้เลย...” ชายหนุ่มเอ่ยปาก เขามองสบนัยน์ตากลมโตแบบคนอารมณ์ดี หลังขจัดความหวาดระแวงในใจจนหมดสิ้น“อลิสไม่เคยอยากได้อะไรจากคุณเลยค่ะ” อลิชาตอบตามตรง รับกระดาษแผ่นนั้น กับปากกามาถือไว้ โดยยังไม่ได้ขยับทำอะไรอย่างที่แมทธิวต้องการ เธอไม่เคยอยากได้อะไรจากแมทธิว เธอปรารถนาอยากมีชีวิตสุขสงบ อยู่กันตามประสาแม่ลูก มีบ้านคุ้มหัว มีที่นอนอุ่น
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่19.สุดสวาทนางบำเรอที่รัก! 1
บทที่19.สุดสวาทนางบำเรอที่รัก!น้ำตาไหลรินเป็นสาย เรียวปากอิ่มเม้มแน่น อลิชากำลังชั่งใจ หากเธอพูดความจริง...อะไรจะเกิดขึ้นต่อไป หลังจากนี้!!“บอกมา!” น้ำเสียงทุ้มต่ำ แมทธิวพยายามข่มความโกรธ“มันผ่านไปนานแล้ว... คุณลืมไปเถอะค่ะ” หญิงสาวกลั้นใจตอบ เธอกลัว...กลัวที่จะถูกทิ้งไว้เพียงลำพัง“อลิชา! ที่เธอพยายามเลี่ยงนี่ เพราะไอ้หนูนั่นเกี่ยวพันกับผมใช่มั้ย?”แมทธิวตะคอก มือจับบ่าบอบบาง เขย่าหล่อนจนตัวสั่น“มะ ไม่ค่ะ ไม่ใช่!” หญิงสาวตอบเสียงสั่น น้ำตากลบดวงตากลมโต“ผมไม่ได้โง่นะอลิส...ผมรู้ แค่ผมไม่แน่ใจ...” น้ำเสียงที่ใช้อ่อนลง แมทธิวรู้สึกเวทนาผู้หญิงตรงหน้า หล่อนถูกคนชั่วหลอกลวง แถมยังต้องแบกรับความทุกข์ไว้คนเดียว เวลาเกือบสามปี อลิชาต้องผ่านความลำบากมามากขนาดไหน? หล่อนแกร่งมาก ถึงผ่านความทุกข์ระทมนั่นมาได้ ผู้หญิงตัวเล็กๆ แต่หัวใจหล่อนประเสริฐยิ่งนักดวงตากลมโตเบิกกว้าง มือเรียวยกปาดคราบน้ำต
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่18.ยกให้ทั้งตัว...และใจ 3
“อ้ายยยย” หญิงสาวผวาเฮือก เรือนกายเกร็งกระตุก ร่างกายอ่อนยวบหลังตะเกียงตะกายคว้าดวงดาวมาไว้ในอุ้งมือสำเร็จแมทธิวทิ้งตัวนอนแผ่ สูดลมหายใจแรงๆ จนซี่โครงยุบวาบ ชายหนุ่มควานมือด้านข้าง ก่อนจะรั้งเรือนกายชื้นเหงื่อของอลิชามาแนบอกอุ่น พึมพำเบาๆ พอให้ได้ยินกันสองคน “เธอยอมแพ้ผมมั่งก็ได้นะอลิส...ถ้าเธอไม่พูด ผมคงได้ขาดใจตายก่อนแน่”รอยยิ้มอ่อนแต้มมุมปาก มือไล้ผิวกายเรียบลื่นเล่นอลิชาแอบมอง เธอไม่เข้าใจความคิดของแมทธิวสักนิด ชายหนุ่มต้องการอะไรกันแน่ เขาดูยาก อ่านไม่ออก ภายในหัวเขา กำลังคิดอะไรอยู่?“ผมต้องการเธอ ทั้งตัว แล้วก็หัวใจ ไม่ต้องเก็บไว้หรอก ผมจะดูแลให้เอง”เสียงชายหนุ่มเปรยเบาๆ หญิงสาวเม้มปากแน่น สิ่งที่เขาต้องการนั้น หากไม่มอบให้ก่อน มีหรือจะได้อย่างที่เขาต้องการ“ไม่เอาเปรียบไปหน่อยหรือคะ คุณเอาแต่ได้...แล้วอลิสได้อะไรตอบแทนล่ะคะ”ความอยากรู้ทำให้อลิชาลืมตัว เธอโพล่งถาม ก่อนจะรีบกัดปากตัวเอง...แมทธิวพลิกตัวกลับอย่างรวดเร็ว เขากางแขนคร่อมเรื
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่18.ยกให้ทั้งตัว...และใจ 2
“เห็นจะไม่ได้” เสียงเย็นชาตอบกลับมา จนอลิชาต้องลืมตามอง แววตาตัดพ้อของเธอทำให้แมทธิวสะดุด เขาหรี่เปลือกตาลง ก่อนจะพูดเสียงเนิบนาบ “เธอคงไม่ได้ ‘ท้อง’ ใช่มั้ย?” คำถามของชายหนุ่ม เล่นเอาอลิชาใจโหวงวูบ! เหตุการณ์เดิมๆ ย้อนกลับมาอีกครั้ง ครั้งนี้คงเป็นหายนะสำหรับตัวเธอเอง ทำไมเธอถึงได้ลืมเรื่องสำคัญ การป้องกันที่เคยทำมาแล้วครั้งหนึ่ง เหตุใดเล่า ครั้งนี้เธอจึงลืมเสียสนิทหญิงสาวกลั้นใจตอบ ดันตัวลุกขึ้นนั่งอย่างโผเผ “อลิสคงไม่โชคร้ายหรอกมั้งคะ”“นั่นสินะ ผมลืมได้ยังไง เธอเคยมีประสบการณ์เรื่องแบบนี้มาก่อน คงไม่พลาดแบบโง่ๆ” น้ำเสียงที่ฟังไม่ออกกล่าวขึ้นอีกครั้ง มันฟังแปลกๆ เหมือนชายหนุ่มกำลังแดกดันเธอ แต่...เพื่ออะไรล่ะ เมื่อเขาเองก็ไม่ได้ต้องการให้เกิดเหตุการณ์แบบนั้นเช่นกันนี่“คุณอย่าห่วงไปเลยค่ะ...” น้ำตาเกือบทะลัก แต่ก็ยังสู้อุตส่าห์กลั้นไว้ จนเผลอตัวกัดกระพุ้งตนเอง มันเจ็บน้อยกว่าหัวใจที่กำลังร่ำไห้ขณะนี้เสียอีกแมทธิวเดินเข้ามาหา แววตาของเขาอ่านไม่ออก จนกระทั่งชายหนุ่ม
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่18.ยกให้ทั้งตัว...และใจ 1
บทที่18.ยกให้ทั้งตัว...และใจอลิชาไม่ได้รู้สึกไปเอง...หลังแมทธิว กลับมาจากการไปทำงาน เขาดูเงียบผิดปกติ สายตาคมดุคู่นั่น หยุดมองที่หน้าท้องเธอบ่อยๆ“วันนี้ลาบรสจัดนิดนะคะ...” ติ๋มกระซิบบอกนายสาวเมื่ออลิชาไม่ได้ลงครัวเอง เธอรู้สึกเวียนศีรษะ หลังน้ำอิงกลับไปแล้ว จึงพักผ่อนอยู่บนห้อง ติ๋มเลยอาสาลงไปช่วยในครัวจัดการอาหารมื้อนี้ด้วย“ไม่นี่ อร่อยดี” แมทธิวท้วง เขากำลังอร่อยกับรสชาติจัดจ้านจนตักอาหารจานนั้นถี่ๆแอนเดอสันแหล่มองบุตรชาย แมทธิวไม่ใช่คนรับประทานอาหารรสจัด ชายหนุ่มนิยมนม เนยมากกว่า อาหารที่รสจัดจ้าน แต่วันนี้มาแปลก สีสันบ่งบอกว่ารสชาติไม่ธรรมดา ท่านเองยังขยาด แต่คนไม่คุ้นกลับชื่นชมติ๋มยิ้มแป้น นางเอ่ยแนะนำเจ้านายหนุ่ม เมื่ออาหารมื้อนี้ นางเป็นคนออกความคิด“ต้ำยำนี่ก็แซ่บเจ้าค่ะ คล่องคอดีค่ะ”ต้มยำกระดูกอ่อนรสจัดจ้านพอกัน...อลิชาเหลือบมอง อาหารมื้อนี้ออกไปทางรสจัด เธอรับประทานได้ แต่ไม่แน่ใจว่าแมทธิวกับแอนเดอสันจะชอบ
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่17.สายเลือดไบเล่ย์ 3
“เขาคงไม่ต้องการหรอกค่ะ”อลิชาตอบเสียงเศร้า รณฤทธิ์คนเดียว เขายังไม่รู้เลยว่าเป็นลูก คนอย่างแมทธิว ไม่ได้ต้องการบุตร เขาต้องการแค่เสพสมกับเธอแค่นั้น ถึงวันที่เบื่อ คงเขี่ยเธอทิ้งเหมือนผู้หญิงคนก่อนๆแอนเดอสันสะกิดใจ ความนัยในคำพูดของน้ำอิง มันบอกอะไรบางอย่าง และสิ่งนั้น เขาก็ตงิดๆ ในใจอยู่แล้ว คนเราจะคล้ายคลึงกันโดยไม่มีสายเลือดเกี่ยวพันกันได้ยังไง? มันต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกันสิ ไม่อย่างนั้น อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น เมื่อเด็กชายผู้นั้น ถอดเค้าหน้ามาจากแมทธิวเกือบทุกส่วนชายสูงวัยจึงนิ่งฟังสองสาวสนทนากัน เขาทำเป็นสนใจทิวทัศน์ด้านนอก ปล่อยให้สองหญิงกระซิบ กระซาบคุยกันตามสบายเท่าที่จับใจความได้ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แมทธิวบุตรชายของท่าน เคยพบเจอกับหญิงผู้นี้มาก่อน และอาจจะถึงขั้นมีความสัมพันธ์ทางกายต่อกัน จนเกิดบางอย่างขึ้นมา ก่อนที่อลิชาจะหายไปจากชีวิตแมทธิวมือเหี่ยวๆ ยกขึ้นเกาคาง ลองคิดเล่นๆ ในใจ หาก เด็กชายผู้นั้น ไม่ได้เป็นเพียงแค่ลูกติดอลิชามา เขาอาจจะเป็นสายเลือดของแมทธิวก็ได้ เปอร์เซ็นต์ความเป็นไปได้มีเกินครึ่ง การป้
หนี้เสน่หานางบำเรอที่รัก บทที่17.สายเลือดไบเล่ย์ 2
“ป้าจ๋า...ไปตักข้าวต้มในครัวมาให้ท่านสิจ๊ะ” หญิงสาวหันไปสั่งติ๋มเสียงหวาน เมื่อประมุขเฒ่าของบ้านไบเล่ย์ ไม่ถือตัวกับบุตรชายของตนเอง เหมือนกับเขาจะรู้ลึกถึงความสัมพันธ์ทางสายเลือดมื้อเช้ามื้อแรกที่รังรักที่จากไปนาน ความสุขที่เหือดหายไป เริ่มไหลเข้ามาในใจทีละน้อย มีเสียงหัวเราะ ผสมกับเสียงพูด ดังขึ้นหลายรอบ เมื่อคนแก่คนหนึ่ง กับเด็กชายดูเหมือนจะเข้าขากันดีแอนเดอสันมีความสุขมาก เขารู้สึกเหมือนกับว่าความอบอุ่นครั้งเก่าย้อนกลับมา เพียงแค่มีเด็กชายช่างพูดคนนี้อยู่ใกล้ๆ ชายสูงวัยนึกละอายใจ...ในอดีตเพราะความผิดหวัง เขาทิ้งขว้างปล่อยให้บุตรชายโดดเดี่ยว แม้จะห้อมล้อมไปด้วยบริวาร แต่จะเหมือนมีพ่อ-แม่เคียงข้างได้อย่างไร ถึงกนกลดาจะสลัดท่านและบุตรชายทิ้ง ตัวท่านเองก็ไม่น่าปล่อยปละละเลยบุตรชายไปด้วย แอนเดอสันนึกอยากจะขอโทษแมทธิวขึ้นมาทันใด เมื่อมองเห็นความเหงาในหน่วยตาของรณฤทธิ์ ถึงจะอายุเพียงน้อยนิด แต่ความอ้างว้างที่ท่านพอจะมองออก ก็เพราะเด็กชายคนนี้ ไร้บิดานำพาเช่นเดียวกัน รณฤทธิ์ โชคดีที่มารดาคอยอยู่ข้างๆ แม้จะขาดผู้ให้กำเนิด แต่ก็ไม่เลวร้ายเหมือนที่แมทธิวผจญ
