บทที่3.ผู้หญิงไม่มีราคา 1

บทที่3.ผู้หญิงไม่มีราคา

“โอยไม่เอาหรอก พันธะ ภาระผูกพันนี่น่าเบื่อตายห่า! ผมซื้อกินดีกว่าสบายใจด้วย”

คำตอบที่แมทธิว ไบเลย์ใช้ตอบคนรอบตัว หนุ่มโสดที่ทั้งหล่อและรวย ใช้ชีวิตคุ้มค่าตามประสาลูกหลานคนมีเงิน ชายหนุ่มไม่เคยอายที่จะใช้บริการผู้หญิงหากิน แต่เขาก็ไม่ได้มั่วกินไม่เลือก ชายหนุ่มมีสถานที่ประจำ ผู้หญิงส่วนใหญ่ที่เดินเข้ามาหาเขา ไม่ใช่ผู้หญิงช้ำๆ ผู้ชายที่เพียบพร้อมแบบเขา หาผู้หญิงมานอนด้วยไม่ยาก เมื่อชายหนุ่มเข้าขั้นรูปหล่อพอฟัดพอเหวี่ยงกับดาราดังๆ หลายคน ณเดชที่ว่าหล่ออารมณ์ดี หากมายืนเทียบกับแมทธิวตอนนี้ สง่าราศีของชายหนุ่มอาจนำโด่ง...ผู้หญิงเป็นร้อยพร้อมที่จะเดินขึ้นเตียงกับแมทธิวฟรีๆ แต่...ชายหนุ่มไม่นิยม เขาตัดความรำคาญโดยการไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงรอบตัว เขาจ่ายเงินเพื่อความสบายใจ...ง่ายกว่ามาปวดหัวกับเรื่องหยุมหยิม...

ในวันที่น่าเบื่อวันหนึ่ง...แมทธิวนั่งจมกับกองขวดเหล้า เขาดื่มเพื่อให้ลืมความเจ็บปวดในใจ...

ใช่...เพราะอดีตในเยาว์วัย ชายหนุ่มจึงแอนตี้ผู้หญิง...

แมทธิวโตมากับความรักของบิดา...ส่วนมารดาของเขานั้น หล่อนทิ้งแมทธิวกับคุณแอนเดอสันไปตั้งแต่ชายหนุ่มจำความได้ กนกรดาหอบผ้า เหินฟ้าไปตามล่าความฝันของตนเอง ทิ้งลูกน้อยและสามีสุดรักไปอย่างคนไม่มีหัวใจ เมื่อหล่อนเลือกเอาชื่อเสียงมากกว่าครอบครัวอบอุ่น ความฝันของมารดาคือ การได้เดินเฉิดฉายบนแคทวอล์ค ใช่...กนกรดาอยากเป็นนางแบบ หล่อนได้เป็นสิ่งที่ตนเองต้องการสมใจ โอกาสนั่นมาเยือนกนกรดาหลังจากที่แต่งงานกับแอนเดอสัน และมีแมทธิวแล้ว

ความผิดหวังครั้งนั้นทำให้แมทธิวเกลียดผู้หญิง เขาทนรับความผิดหวังไม่ได้ เลยทำให้ชายหนุ่มปิดกั้นตัวเอง

แมทธิวซึมซับความเศร้าเสียใจของบิดามาตั้งแต่เด็ก เขาเลยแอนตี้ผู้หญิงโดยไม่รู้ตัว ชายหนุ่มไม่ต้องการครอบครัว เขาไม่พร้อมที่จะยอมรับใครอีกคนมายืนข้างๆ

“เมาแต่หัววันเลยนะเพื่อน”

เสียงเพื่อนหนุ่มร้องทัก ก่อนจะทิ้งตัวนั่งข้างๆ

“อืม...” แมทธิวครางรับ เขาฉวยแก้วบรั่นดีขึ้นมากระดกอึกๆ

“ทำไมนั่งคนเดียววะ ไม่มีสาวมาคอยคลอเคลียไง?” มันไม่ใช่ภาพที่ชินตานัก เมื่อข้างกายหนุ่มนักรักว่างเปล่า

“กำลังรอว่ะ!” ชายหนุ่มตอบ ก่อนจะเอนตัวพิงพนักโซฟาเนื้อนุ่ม

“หาเอาแถวนี้ก็ได้นี่หว่า ทำไมต้องเสียสตางค์”

ผีเสื้อแสนสวย บินโฉบไปมาหลอกล่อภมรตัวผู้ หากไม่เลือกนัก มีให้เลือกแบบนับไม่ถ้วน เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่ที่เข้ามาในสถานเริงรมย์ ส่วนมากก็เพราะหวังมาล่อผู้ชายทั้งนั้น ไม่มีผู้หญิงดีๆ คนไหนเที่ยวกลางคืน ดึกๆ ดื่นๆ มันอันตราย

“สบายใจดีว่ะ ไม่มีโรค ไม่มีปัญหาด้วย”

แมทธิวตอบตามจริง เรื่อง ‘โรค’ และการโวยวายหลังความสัมพันธ์ทางกายจบลง เขาจ่ายเงินเพื่อซื้อความสบายใจนั่น ไม่ต้องมานั่งปวดกระบาลกับการเรียกร้องของคู่นอนที่ไม่มีวันสิ้นสุด หากหล่อนไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ

“มันก็จริง...ไม่ปวดหัวดีว่ะ”

ผู้ชายมีเงินในสมัยนี้ เลยมักจะยอมจ่ายมากกว่าการหาคู่นอนข้างหน้า One night stand สมัยนี้เป็นแค่คำพูดลอยๆ พอเอาเข้าจริงๆ ผู้หญิงเรียกร้องไม่มีวันจบสิ้น เมื่อหล่อนยอมพลีกาย หมายความว่าสิ่งที่หล่อนหวังไว้ต้องได้ครบ ไม่อย่างนั้น หล่อนจะลุกมาร้องแร่เห่กระเสิงเพื่อให้ฝ่ายชายยอมจ่าย

สองหนุ่มดื่มไปเรื่อยๆ แมทธิวรอคู่นอนที่เอเย่นนำมาส่ง เขาดื่มฆ่าเวลา

ไทธัชดื่มเพราะเหงา เขาไม่ต้องผู้หญิงในเวลานี้ เมื่อตนเองมีภรรยารออยู่ที่บ้าน แค่เบื่อความจำเจ เลยหาที่พักสมองก่อนกลับเข้ากรงเหมือนเดิม

“ผมบอกคุณแล้วไม่เชื่อ”

ท่าทีเหมือนกำลังเบื่อโลกของเพื่อนหาได้เล็ดลอดสายตาเหยี่ยวอย่างแมทธิว

“อืม...ไม่คิดว่ามันจะอึดอัดขนาดนี้ว่ะ” ไทธัชตอบเสียงเนือยๆ เขาไม่ได้เบื่อการมีชีวิตคู่ แค่เบื่อความวุ่นวายในครอบครัวใหญ่ เมื่อน้ำอิงภรรยาไม่ยอมย้ายออกมาจากใต้ร่มเงาของครอบครัวเดิม

“การอยู่ร่วมกับคนอื่นที่ไม่ใช่คนที่เราแคร์...มันน่าเบื่อแบบนี้แหละ”

แมทธิวเปรย เขาพูดมาจากประสบการณ์ตรง...หลังบิดา-มารดาแยกทางกัน แอนเดอสันเปลี่ยนคู่ควงมากหน้าหลายตา จนทำให้แมทธิวเบื่อ เขาอึดอัดเมื่อสายตาผู้หญิงข้างกายบิดา มองเลยมาที่เขา บ่อยครั้งที่มีปากเสียงกับบิดาเพราะผู้หญิงเหล่านั้นมาเกาะแกะเขา และเขารำคาญ

“มันไม่เชิงเบื่อไปหมดหรอกนะแมท...แต่บางครั้งมันเยอะไป”

ผู้ชายส่วนมากไม่ชอบความวุ่นวาย เขารักภรรยา แต่ความรักนั้นไม่มากพอที่จะเผื่อแผ่ไปที่คนในครอบครัวเดิมของภรรยาด้วย

“ชวน ‘เมีย’ ออกมาอยู่ต่างหากสิ มันน่าจะดีขึ้นนะ”

แมทธิวแนะนำ มันน่าจะดีกว่าถ้าคนสองคนปรับตัวเข้าหากันได้มากขึ้น...

“ว่าจะ ไม่รู้ว่าคุณอิงจะเอาด้วยไหม?”

แก้วบรั่นดีถูกยกขึ้นจ่อปาก หลังพ่นลมหายใจแรงๆ ออกมาเพื่อระบายความอึดอัดในใจ

“ไม่หาห่วงมาคล้องคอตั้งแต่แรกก็ดีแล้วนี่” แมทธิวไม่ได้ซ้ำเติม หากเป็นตนเอง เหตุการณ์แบบนี้จะไม่มีวันเกิดขึ้น เพราะเขาจะไม่มีวันมี ‘ครอบครัว’ แน่ๆ

“มันก็ได้อย่างเสียอย่างนะแมท” ไทธัชพูดยิ้มๆ ไม่มีของฟรีบนโลกใบนี้ หากอยากได้บางอย่าง ก็ต้องแลกมาด้วยบางอย่างเช่นกัน

“ผมไม่เห็นว่าคุณจะได้อะไรเลย มีแต่เสียกับเสีย”

แมทธิวบ่น...สิ่งแรกที่เสียคืออิสรภาพ ตามมาด้วยปัญหาร้อยแปดพันเก้า...ไม่เห็นมีอะไรดีขึ้นหลังแต่งงาน

“มันก็จริง แต่อย่างหนึ่งที่ผมได้ คือคนข้างกายที่ไว้ใจได้” ไทธัชมั่นใจ น้ำอิงไว้ใจได้ หล่อนยอมกัดก้อนเกลือกินกับเข้าแน่ หากอนาคตนั้นชีวิตของเขาตกต่ำลง

“ถ้าแค่นั้น...หาเลขาฯ ดีๆ สักคนก็พอมั้ง ไม่ต้องถึงขั้นมีเมีย!” แมทธิวติง...

“ฮ่าๆ ผมเชื่อเลยแมท ชาตินี้คุณคงไม่คิดจะมีเมีย แอนตี้เสียขนาดนี้”

ไทธัชเงยหน้าหัวเราะลั่น ข้อคัดง้างของแมทธิวชัดเจนและมีจุดยืน ไม่ใช่เพราะเพื่อนหนุ่มหวงความโสด แมทธิวต้องมีปมบางอย่างฝังใจอย่างแน่นอน

แต่ก่อนที่สองหนุ่มจะ ‘ถก’ เรื่องครอบครัวต่อ สายหยุดเดินยิ้มหวานเข้ามาหาแมทธิวเสียก่อน สาวใหญ่กระซิบบางอย่างข้างหูแมทธิว ชายหนุ่มแสยะยิ้มกว้าง เขาพยักหน้ารับ และสายหยุดก็เดินจากไป พร้อมกับกระดาษชิ้นเล็กๆ ในมือที่แมทธิวยื่นให้

“ผมขอตัวนะไท ถึงเวลาแล้ว”

ชายหนุ่มกระดกแก้วบรั่นดีครั้งสุดท้าย เขาเสือกแก้วว่างเปล่าวางไว้บนโต๊ะก่อนจะยืดตัวยืนเต็มความสูง

“ตามสบาย...ขอนั่งปล่อยอารมณ์อีกพัก ก็จะกลับล่ะ” ไทธัชโบกมือให้ เขาคลึงแก้วทรงสูง เมื่อกำลังใช้ความคิด เขาคงต้องหาทางคุยกับภรรยา ก่อนที่ชีวิตแต่งงานจะล่มสลาย เขาไม่ชอบการวุ่นวายของครอบครัวใหญ่ที่มีแต่คนคอยจับตามองเพื่อหาข้อตำหนิ...มันอาจจะเป็นเพราะเขาใช้ชีวิตอิสระในต่างแดนนานเกินไป จึงชอบใช้ชีวิตเงียบๆ มากกว่าการมีวงศาคณาญาติอยู่รอบตัว

“จะดีเหรอแม่ แบบนี้อีอริสตื่นมามิโวยแหลกเหรอ?”

อลินดาท้วงเสียงอ่อยๆ หล่อนและมารดาวางยานอนหลับ ผสมยาปลุกอารมณ์ที่อลินดาขอปันมาจากเพื่อนคนหนึ่งเพื่อการนี้โดยเฉพาะ แต่พอเอาเข้าจริงๆ เธอเกิดปอดแหกขึ้นมา เพราะหากอลิชาไม่ยอม หล่อนลุกขึ้นมาโวยวาย คงได้เดินเข้าซังเตทั้งแม่ ทั้งลูก

“ก็ลองดูสิ ฉันเลี้ยงมันมาตั้งแต่หัวเท่ากำปั้น มันกล้าเนรคุณฉันเชียวเหรอ”