เข้าสู่ระบบแชร์
1 บ้านใหม่
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-22 18:06:201 บ้านใหม่
“หนูอายุเท่าไรแล้วจ๊ะ”
“สิบขวบค่ะ”
เสียงเล็กอ้ำอึ้งเล็ดลอดเบาออกมาจากลำคออ่อนนุ่มอย่างเด็กสาว
“เดี๋ยวหนูส้มไปอยู่กับพ่อนะ พ่อจะดูแลหนูเป็นอย่างดีเลย”
เด็กน้อยร่างเล็กติดผอมบาง ทว่าผิวขาวผ่องใสอุดมด้วยเลือดฝาด แหงนดวงหน้าน้อยนัยน์ตารื้นหยาดน้ำมองชายร่างบึกหุ่นใหญ่ราวยักษ์ปักหลัก โน้มหน้าลงเข้าหาเผยรอยยิ้มที่เขาคนนั้นคิดว่าอ่อนโยน แต่มันยิ่งส่งให้ดุดันกว่าเดิม
“โอ๋ ๆ ไม่ต้องร้องไห้นะ หนูมีครอบครัวใหม่แล้ว อบอุ่น พวกพี่ ๆ รออยู่ที่บ้าน”
เธอเม้มริมฝีปากสะอื้นเบา ๆ แล้วจึงค่อยเอ่ยเสียงค่อยกว่าเดิม
“หนะ หนู ชื่อเทียนหอม ไม่ใช่ส้มค่ะ”
สถิตคุณ อึ้งงันทันที ตาจ้องเด็กน้อยตัวเล็กที่ยังเบ้หน้า ก่อนที่เขาจะหน้าเจื่อนลงเสียเอง ยืดกายกลับแล้วยกมือลูบท้ายทอยแก้เก้อ
“ก็ที่บ้านพ่อมีแต่ ส เสือ ชื่อเทียนหอมมันไม่เข้า เปลี่ยนเป็นส้มนั่นแหล่ะ ไป ๆ อย่ามัวพูดมากกันเลย ไม่ต้องเอาอะไรไป พ่อรวยเดี๋ยวซื้อให้ใหม่หมด”
เธอเหลือบสายตามองรถหรูคันยาวใหญ่ที่พ่อคนใหม่เลือกมารับ จอดตรงตีนบันไดศาลาวัดในวันเผาศพ เธอจึงได้เรียนรู้สัจธรรมใหม่ขึ้นมาอีกอย่าง
คนเราดูเพียงหน้าตาท่าทางคงไม่ได้ เทียนหอมจึงค่อยยิ้มออกมาได้เป็นครั้งแรก ขอบปากยังสั่นเล็กน้อย
ในความโชคร้ายมักมีเรื่องดีเสมอ ...
และครั้งนี้ก็เช่นกัน เหตุการณ์รุนแรงที่เปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอไปตลอดกาลในวัยสิบขวบ
พ่อกับแม่ตาย ไร้ญาติ สิ้นเนื้อประดาตัว
เธอถือว่ากรณีนี้เข้าขั้นระดับอภิโชคร้ายในความโชคร้าย แต่ทว่าโชคดีที่พ่อของเธอคืออดีตนักมวยดังค่าย ส.อรุณ ฉายาบิ๊กเอ็ม
เธอจึงได้มายืนอยู่ตรงนี้...หน้าบ้านหลังใหญ่มหึมา ทำจากไม้สักทองทั้งหลังแบบสองชั้น ชั้นล่างต่อเติมแบ่งซอยห้องครัว ห้องนั่งเล่น ส่วนชั้นบนเป็นห้องนอน ห้องพักผ่อนส่วนกลางสำหรับคนในครอบครัว
อาณาเขตค่ายมวยกว้างใหญ่กินเนื้อที่กว่าเกือบสิบไร่ชานเมืองของจังหวัดอุบลราชธานี มีทั้งค่ายมวย สนามกีฬาในร่ม กลางแจ้ง สนามฟุตซอล ร้านอาหาร คาเฟ่ชื่อดัง เรียกได้ว่าครบวงจรจบในที่เดียว
ค่ายมวย ส.อรุณ ที่มีเจ้าของคือ พ่อครูสถิต หรือ สถิตคุณ อรุณ อดีตนักมวยระดับประเทศและนักมวยอาชีพคว้าแชมป์มาแล้วหลายสมัย ก่อนจะหยุดต่อยมวยลงเสียดื้อ ๆ หลังจากแต่งเมียไม่นาน
“มา ๆ เข้าบ้านกัน”
เทียมหอม พึ่งบุญ เด็กหญิงวัยสิบขวบแหงนเงยดวงหน้าหวานสวย ตากลมโตบ๊องแบ๊วราวกับนางฟ้าตัวน้อย ด้วยผิวขาวจัดอมชมพู ปากกระจับพวงแก้มยุ้ยทั้งสองข้าง
“แม่ ลูกไอ้บิ๊กเอ็มมาแล้ว”
เธอมองตามเสียงทักทายไปยังด้านในห้องนั่งเล่น จึงพบกับหญิงวัยกลางคนหน้าตาดีจัด เข้าขั้นว่าสวยราวนางสาวไทยผิดไปจากพ่อครูสถิต ที่ผิวคล้ำหุ่นล่ำบึก หน้าเหลี่ยมจมูกแบนอย่างคนอีสาน จะเรียกว่ากิ่งทองใบหยกคงไม่ได้
“สวัสดีจ๊ะ แม่ชื่อ ตรึงใจ เรียกว่าแม่ใจก็ได้”
เธอถูกแม่ตรึงใจคว้าไปกอดหอมแก้มซ้ายขวาหลายฟอดก่อนจะปล่อยตัว
“ทำไมไม่เห็นพูดอะไรเลยล่ะพี่สถิต”
“นั่นสิ ตั้งแต่ไปพามาจากกรุงเทพก็นิ่งเงียบ ไม่พูดไม่จา พูดออกมาแค่คำเดียว”
พ่อครูสถิตพูดไปยังเก้อเขินจึงแสร้งทำทีเดินไปเดินมาจนเธอถูกแม่ตรึงใจลากเข้าไปในด้านในห้องนั่งเล่น แล้วแก้วนมเย็นก็ถูกจับยัดใส่มือเธอทันที
“หิวไหมคะลูกหอม ดื่มนมก่อนนะ เดี๋ยวแม่หาอะไรง่าย ๆ ให้ทาน”
“ชื่อหนูส้ม” พ่อครูรีบโพล่งแย้ง “แวะกินแถวปั๊มน้ำมันมาแล้วแม่ สงสัยยังสะเทือนใจเลยไม่ยอมพูดยอมจา ต้องให้เวลาหน่อยนะแม่”
เด็กน้อยนิ่งเงียบไม่มองหน้าคนทั้งสอง เอาแต่เพ่งมองภาพถ่ายรูปครอบครัวในห้องนั่งเล่น เด็กผู้ชายสองคนในวัยสิบกว่าขวบและพ่อครูสถิต แม่ตรึงใจ ทุกคนยิ้มแย้มโอบกอดกันด้วยความรัก
“แล้วนี่ไอ้เสือกับไอ้แสนมันอยู่บ้านไหม”
“เสืออยู่ที่สนามซ้อม ส่วนเจ้าแสนอยู่ในห้อง เล่นเกมอยู่จ๊ะพี่”
“ไอ้ลูกคนนี้ นี่ไม่ใช่วันเล่นเกมสักหน่อย เฮ้อ...ไอ้แสน แสน!!”
พ่อครูสถิตเดินไปพลางตะโกนเรียกไปด้วยลับหายไปทิ้งเธอไว้กับแม่ตรึงใจที่ยังขยันส่งขนมมาให้
“มา... มานี่เลยไอ้ลูกตัวดี วันนี้มึงต้องขึ้นซ้อมพร้อมไอ้นนท์ ทำไมไม่อยู่ที่โรงยิม”
“โธ่! พ่อ ผมนัดเพื่อนเล่นเกมออนไลน์ โอ๊ย!! อย่าดึงหูผมมมม”
เทียนหอมตาโตเมื่อได้ยินเสียงดุด่ากึ่งทะเลาะกันของพ่อลูกดังลอยมาตามโถงก่อนที่จะได้เห็นตัวจริง ๆ
เด็กสาวจ้องนิ่งยังประตูห้องนั่งเล่นเมื่อพ่อครูดึงหูลูกชายเข้ามา เด็กหนุ่มหุ่นสูงชะลูดสูงเก้งก้างอย่างเด็กวัยสักสิบสี่สิบห้า นุ่งกางเกงขาสั้นเสื้อยืดอยู่บ้านลายวันพีชยี่ห้อดังกลางหน้าอกเสื้อ แล้วเด็กหนุ่มก็เซถลาพรวด ๆ เพราะถูกพ่อครูเหวี่ยงมือออก
“มารู้จักน้องสาวคนใหม่ ชื่อน้องส้ม”
เธอหันควับไปมองพ่อครูสถิต เม้มริมฝีปากแต่ไม่เอ่ยแย้งออกมากระทั่งเสียงเด็กหนุ่มเรียกความสนใจจากเธอ
“น้องสาว พ่อแอบไปมีลูกกับอีหนูหรือไง”
ป้าบ!!
เทียมหอมสะดุ้งเล็กน้อยพอเห็นพ่อครูสถิตใช้ฝ่ามือตบกะโหลกลูกชายไปหนึ่งครั้ง - - หรือบ้านนี้จะรวยแต่ชอบใช้ความรุนแรง
“ปากเสีย” พ่อครูสถิตชำเลืองมองภรรยาเสียวสันหลังวาบ ยิ้มแหย ๆ หันกลับมาทางเธอ น้ำเสียงเปลี่ยนไปทันใด “ลูกส้ม นี่ สุดแสน ลูกชายพ่อเอง แล้วก็ไอ้แสน น้องชื่อเทียนหอม แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว ชื่อน้องส้ม”
“คนเขาชื่อเทียนหอมก็ดีอยู่แล้ว จะไปเปลี่ยนทำไมล่ะพ่อ โอ๊ย! ตบตีลูกมันบาปนะพ่อ! ตายไปจะตกนรก”
“ไอ้ลูกเวร เอ้า! ทักทายน้อง”
สุดแสนมองร่างเล็กกว่ามากของเด็กหญิงวัยสิบขวบ ผิวขาวจัดอมชมพู ตากลมโตขนตางอนยาว สวมชุดกระโปรงบานสีขาวเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนมีโบระบายชายแขนเสื้อจนน่าขนลุก ปากกระจับกำลังเม้มตึงคล้ายไม่พอใจ น่าจะใช่อยู่หรอก จู่ ๆ โดนจับเปลี่ยนชื่อเป็นใครก็คงไม่พอใจ
เขาพยักหน้าเข้าใจอยู่คนเดียวแล้วเลื่อนสายตาลงปลายเท้า นิ่วหน้าทันที
“ขึ้นบ้านมาไม่ล้างตีนก่อนหรือไง ดูสิตีนดำเชียว”
คำทักทายแรกต้อนรับน้องสาวคนใหม่ทำเอาพ่อครูสถิตและแม่ตรึงใจสะอึก พ่อครูเงื้อมือตั้งท่าตบศีรษะลูกชาย แต่สุดแสนรู้ทันเคลื่อนร่างไปทางด้านหลังเทียนหอมเสียก่อน
“หวัดดีน้องหอม อยู่บ้านนี้ต้องทำใจ มีพ่อเป็นไบโพลาร์”
หนนี้พ่อครูสถิตขี้เกียจจะด่าลูกชายคนเล็กแล้ว จึงเลือกหันไปหาทางภรรยาแทน
“แม่เตรียมห้องไว้ให้ลูกส้มหรือยัง”
“เตรียมแล้วจ๊ะพี่ อยู่ห้องถัดไปกับแสน”
“ไอ้แสน ได้ยินแล้วก็พาน้องไปดูห้อง จะได้สนิทกันเร็ว ๆ”
สุดแสนถอยออกมาจากด้านหลังเทียนหอมก้าวนำโดยไม่รอ
“อ้าว มึงลากกระเป๋าน้องไปด้วย” พ่อครูชี้นิ้วไปทางกระเป๋าพูดลากเสียงยาว “เป็นพี่แล้วยังเป็นผู้ชาย มึงต้องช่วยเหลือน้อง จะมาทำตัวเป็นลูกคนเล็กไม่ได้แล้วนะโว้ย”
สุดแสนเอี้ยวหน้ากลับมากวาดตาลงมองกระเป๋าใบไม่ใหญ่มากนักก่อนจะสบสายตากลมโต
“ก็โตแล้ว กระเป๋าไม่ได้ใหญ่สักหน่อย แถมมีล้อลาก ของ ๆ ตัวเองแท้ ๆ”
มุมปากสุดแสนขยับโค้งขึ้นก่อนจะเหวอไปเมื่อน้องสาวคนใหม่น้ำตารินไหลหยดแหมะลงทันทีพร้อมเสียงสั่นเครือ
“พ่อคะ พี่แสน ... พี่แสน”
“ไอ้แสนนนนน!!”
บทที่เกี่ยวข้อง
สุดแสนร้าย 2 สุดแสน
2 สุดแสนกึก กึก กึกสุดแสนลากกระเป๋าใบไม่ได้ใหญ่มากนักสีชมพูหวานแหววของน้องสาวคนใหม่ บ้านพื้นไม้แผ่นกระดานไม้สักสีทองขัดเงาจนมันวับ เวลาลากแล้วเกิดเสียงกึกกักเทียนหอมมองร่างสูงเก้งก้างผอมเกร็งผิวคล้ำ ทรงผมรองหวีอย่างเด็กมัธยม ท่าทางกระฟัดกระเฟียดน่าดูตั้งแต่เริ่มเห็นน้ำตาเม็ดใหญ่ร่วงจากดวงตาเธอทั้งสองนิ่งเงียบระหว่างเดินไปห้องนอนใหม่ บ้านหลังนี้คล้ายบ้านแฝดโบราณแต่ขนาดใหญ่กว่ามาก แบ่งพื้นที่ชัดเจนระหว่างซีกฝั่งห้องนอนของพ่อกับแม่ และของลูก ๆเทียนหอมเดินผ่านห้องนั่งเล่นโถงกลาง มีจอโทรทัศน์ขนาดใหญ่และโซฟาหนังแท้นุ่มน่านอน หน้าต่างเป็นบานเฟี้ยมยาวตั้งแต่เพดานจดพื้นแบบยาว เปิดออกมองเห็นค่ายมวยไกล ๆฝั่งซ้ายเป็นห้องออกกำลังกาย ดูไปแล้วคล้ายยิมน้อย ๆ เครื่องเล่นสารพัด“ห้องนี้ห้องหนังสือ จะเข้าไปใช้ก็ได้ แต่เข้าไปแล้วอย่ากวนเวลาเฮียเสืออยู่”“เฮียเสือ?”“อือ ลูกคนโตของพ่อครูสถิต”เธอเอี้ยวหน้ากลับไปหาสุดแสนทันที แต่พอมองเห็นมุมปากโค้งขึ้นจึงได้รู้ว่าเขาเพียงพูดเล่น“ถึงแล้ว ห้องแรกเป็นห้องเฮียเสือ นี่ห้องพี่ และนี่...” แอ๊ด.. เขาผลักประตูออกกว้างเดินนำเข้าไปก่อน “ห้องน้องหอม”เทียนหอมมอ
สุดแสนร้าย 3 วันแรก
3 วันแรกฮู ฮา ฮู ฮาเทียนหอมสะดุ้งตื่นสุดตัว เมื่อเสียงตะโกนดังมาจากหน้าลานของทางเข้าสนามมวย เสียงที่เธอมักได้ยินในตอนเช้าขณะที่พ่อบิ๊กเอ็มซ้อมออกกำลังกาย เด็กหญิงลุกนั่งมองแสงสลัวรุ่งเช้าแล้วหยิบนาฬิกาขึ้นดูตีห้า!!แม้ว่าคุ้นเคยกับเสียงนี้ ทว่าเธอยังคงลงจากเตียงถลาไปเกาะขอบหน้าต่างมองลานหน้าโรงยิมไกล ๆ เต็มไปด้วยเด็กในค่ายราวเกือบสองร้อยชีวิต!ชายหญิงตัวโตด้วยมัดกล้าม บางคนเป็นเพียงเด็กประถมตั้งแถวเรียงห้าหน้ากระดาน วิ่งวนลานราวยี่สิบนาที จากนั้นจึงต่อด้วยวิดพื้น ทำอย่างพร้อมเพรียงกันเทียนหอมมองอยู่สักพักจึงถอนหายใจด้วยความคิดถึงบ้าน เธอคิดถึงพ่อกับแม่ ทิ้งตัวลงนอนเอียงหน้ามองชุดนักเรียนตัวใหม่ ในทุกวันจะเป็นแม่ที่เตรียมชุดนักเรียนให้เธอ แต่ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้ว จากนี้ไปเธอคงต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเองเด็กหญิงนอนลืมตาเพ่งมองเพดานบ้านใหม่ แม้ว่าตัวบ้านเป็นเรือนไทย แต่เมื่อเข้ามายังในตัวเรือนกลับตีฝ้ามีไฟหลุม ไฟส่องสว่างทันสมัย ไวไฟแรงจัด ติดแอร์เย็นจนฉ่ำทุกห้องในเวลานี้เธอนอนตาแข็งค้างไม่อาจข่มตาลงนอนหลับได้แล้ว จึงตัดสินใจอาบน้ำแต่งตัวออกไปหาข้าวเช้าทานแต่พอถึงเวลาเข้าจริง ๆ เธอ
สุดแสนร้าย 4 สี่ปีต่อมา
4 สี่ปีต่อมาสี่ปีต่อมาบรื้น....บรื้น....เสียงรถบิ๊กไบค์ดังมาแต่ไกลก่อนที่เทียนหอมจะมองเห็นตัวรถดูคาติสีดำคันใหญ่เลี้ยวปาดมาจอดตรงหน้า ฝั่งถนนของเด็กชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น เธอหรี่ตาหวานดุใส่พี่ชาย“เมื่อเช้าไม่เห็นบอกว่าจะเอาบิ๊กไบค์มา” น้ำเสียงมีงอนเล็กน้อยสุดแสนเปิดกระจกหมวกกันน็อค “พูดมาก ขึ้นรถ”“หนูจะขึ้นยังไง ใส่กระโปรง”เทียนหอมยังยืนกระเง้ากระงอด มือจับชายกระโปรงเขย่าให้พี่ชายดู“ก็นั่งคร่อมไง เอานี่กระเป๋า ถือให้ด้วย”สุดแสนโยนกระเป๋าเป้สีดำให้เทียนหอมที่ยื่นแขนออกไปรับได้ทันก่อนที่มันจะร่วงหล่นพื้น จึงทำให้มองเห็นรองเท้าคอมแบตเปื้อนโคลน“พี่แสน! ทำไมใส่รองเท้าเปื้อนโคลนขนาดนี้ แกล้งหนูใช่ไหม หนูเพิ่งจะขัดไปเมื่อคืนเองนะ”“ไม่ได้แกล้ง เรียน รด. จะให้มันสะอาดได้ยังไง เร็ว..รีบขึ้น พี่หิวข้าว”เทียนหอมยังบ่นอุบอิบในลำคอขณะเหยียบที่พักเท้า พาตัวเองขึ้นไปนั่งบนรถบิ๊กไบค์คันใหญ่ จับชายกระโปรงเหน็บไว้กันปลิวแล้วเบี่ยงตัวออก“หื้อออ เหม็นเหงื่อ”“วันนี้ครูฝึกให้วิ่งหลายรอบ หาอะไรกินที่หน้าโรงหนังไหม นั่งแอร์เย็น ๆ”“ไม่อ่ะ แม่ใจบอกว่าจะทำพะโล้”“พะโล้อีกแล้ว เอานี่หมวกกันน็อค”สุด
สุดแสนร้าย 5 ลูกหมูต้มสุก
5 ลูกหมูต้มสุกแอ๊ด...คลิก...“หนูอาบน้ำเสร็จแล้ว”“อืม แปดสิบ แปดสิบเอ็ด ...”เทียนหอมเดินเข้าไปนั่งบนเตียงมองสุดแสนยังสวมกางเกงนักศึกษาวิชาทหาร แต่ท่อนบนเปลือยอกกำลังวิดพื้นกลางห้องเหงื่อท่วมตัว“ให้หนูเปิดแอร์ไหม”“ไม่ เก้าสิบ เก้าสิบเอ็ด..”“พี่จะวิดถึงเท่าไร”“พูดมาก เก้าสิบห้า เก้าสิบหก...”เธอขยับตัวนั่งพิงผนังห้องเหยียดขาบนเตียงขนาดหกฟุต ใหญ่กว่าเตียงนอนเธอหนึ่งเท่า หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแอบอัดคลิปแล้วลอบยิ้ม“หนึ่งร้อย อึบ..”สุดแสนดีดตัวขึ้นยืนตรงแล้วเหยียดกายคลายกล้ามเนื้อพลันสังเกตว่าน้องสาวกำลังนั่งอมยิ้มแปลก ๆ จึงคว้าโทรศัพท์แย่งออกมา“พี่แสน!!”“อะไรเนี่ย.... ทำไมต้องถ่ายไว้ด้วยตั้งหลายคลิป”สุดแสนชำเลืองมองเทียนหอมสลับเลื่อนไถหน้าจอ“มีคนจ้าง”“จ้าง? ใครกัน”“พี่จิ๊กซอ ห้องห้าจุดสอง”“ไม่ยักกะรู้จัก”“เออน่า เอามือถือคืนมาได้แล้ว”“แล้วนี่อะไร ถ่ายอะไร รูปเซลฟี่ตัวเองเหรอ ตลกชะมัด ฮ่ะ ฮ่า”“พี่แสน บอกให้เอาคืนมา!!”“ได้เท่าไร”“คลิปละห้าร้อย”“อะไรว่ะ คนออกจะหล่อได้แค่นี้เอง พิมพ์ไปหายาย..ชื่ออะไรนะ”“พี่จิ๊กซอ” เทียนหอมเน้นเสียง มือเล็กยังยื่นออกมารอรับโทรศัพท์“บอกว่าคลิ
สุดแสนร้าย 6 มีงอน
6 มีงอนกริ๊งงงงงง พรวด!!เทียนหอมสะดุ้งสุดตัวกำลังตั้งท่าขยับพลันถูกท่อนขายาวทับไว้“จะรีบไปไหน วันนี้วันเสาร์”“ตีห้า พี่แสนต้องลุกไปวิ่งแล้วค่ะ เร็ววว ลุกกกก”เธอตะเกียกตะกายลุกขึ้นนั่งได้ยกท่อนขายาวออกจากตัวผลักไปอีกทางแล้วเขย่า“พี่แสน ๆ เร็วลุก เดี๋ยวพ่อครูทำโทษ”เทียนหอมจัดแจงกระโดดลงจากเตียงฉุดมือสุดแสนรั้งจนร่างเกร็งกระทั่งเขายอมตื่นในที่สุด“เร็วเลยพี่แสน เดี๋ยวหนูเตรียมชุดให้ เสื้อกล้ามเล่นบาสกีฬาสีปีที่แล้วนะ”“ตัวไหนก็ได้” สุดแสนตะโกนลอยออกมาจากในห้องน้ำเทียนหอมง่วนพับผ้าห่มดึงให้ตึงเรียบร้อย แล้วสาละวนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าสักพักจนได้ครบตามที่ต้องการ วางพาดบนเตียงตุบ ตุบ ตุบ“เร็ว เสร็จยัง หนูปวดฉี่”“ยัง ก็เข้ามาฉี่สิ”“จะบ้าเหรอ”เสียงหัวเราะทุ้มดังออกมาก่อนที่ประตูห้องน้ำจะถูกเปิดออก ริมฝีปากหนาบนใบหน้าหล่อคมสันของสุดแสนยังเผยรอยยิ้มกว้างยามมองร่างเล็กของเทียนหอมยืนบิดไปมา พอเธอทำท่าจะเดินเข้าก็ยกมือขวางไว้ยกคิ้วใส่“พี่แสน!! หนู...ปวด...ฉี่!!”“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”สุดแสนปล่อยมือออกในที่สุดมองชุดที่วางพาดไว้บนเตียงอย่างถูกใจ นี่ถ้าเขาไม่มีเทียนหอมสักคน เขาคงเหงาแย่เลย“หนูไม่
สุดแสนร้าย 7 รู้ดีเกินไปแล้ว
7 รู้ดีเกินไปแล้ว“ค่ายศรเพชรอยู่จังหวัดชลบุรี ใหญ่พอ ๆ กับเรา มีสาขาหลายที่ ประเทศออสเตรเลีย อเมริกา ลุงปลื้มปีนี้เพิ่งจะสี่สิบห้า เมียก็...ไม่นับรวมอดีตทั้งหลาย คงราวห้าคน”เคร้ง.. เทียนหอมเผลอทำมีดหั่นหลุดมือ “ห้าคน?” ดวงตากลมขนตางอนกะพริบแปลกใจ“ใช่ห้าคน แปลกอะไร พวกคนมีเงินมากบารมีก็แบบนี้ ภรรยารักใคร่กันดี หั่นให้ด้วยสิ”ป้าอุ่นที่ยังยืนอยู่ข้างโต๊ะอาหารมองคุณหนูทั้งสองแล้วยิ้มอ่อนใจ มือเล็กขาวใสเรียวเห็นเลือดพาดสีเขียวกำลังตั้งใจหั่นแฮมและฮอทดอกออกเป็นชิ้นเล็ก ๆ พอดีคำ แล้วหั่นไข่ดาววางบนขนมปังที่หั่นแล้วเช่นกัน วางแฮมตามด้วยฮอทดอกใช้ส้อมจิ้มลงปักคาไว้“สักวันคุณแสนคงเป็นง่อย” ป้าอุ่นเอ่ยเย้าแล้วหันหลังกลับไปเตรียมอาหารมื้อใหญ่สุดแสนเพียงยิ้มรับก่อนจะเยาะแม็กกี้ตามด้วยพริกไทยแล้วส่งเข้าปาก“เล่าได้หรือยังพี่แสน”“ลุงปลื้มกิจการใหญ่โตเสียแต่ว่ามีแค่ลูกสาวห้าคน เท่า ๆ กับเมียแกนั่นแหล่ะ หยิบน้ำส้มให้หน่อย”เทียนหอมหน้าบึ้ง กำลังตั้งใจฟังแต่โดนใช้อีกแล้ว เธอลุกไปยังตู้เย็นแล้วหยิบเหยือกน้ำส้มออกมารินใส่แก้ววางตรงหน้าสุดแสน“แต่มีเพียงคนเดียวที่รู้สึกว่าลุงปลื้มจะรักมาก ชื่อโปรดปร
สุดแสนร้าย 8 ม.5 แล้วนะ
8 ม.5 แล้วนะ“หอม!!”ร่างระหงในชุดนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ห้าหยุดชะงักบนทางเดินซุ้มโค้งต้นไม้“ทอฝัน”เธอมองร่างเตี้ยกว่า ผิวขาวคนจีนวิ่งกระหืดกระหอบในมือคือขนมและน้ำ ทั้งกระเป๋ายังห้อยติดแขน“โอ๊ย..กว่าจะวิ่งตามทัน เดินก้าวยาวเชียวนะหอม รีบกลับหรือไง”“วันนี้วันศุกร์ พี่แสนกลับบ้าน”“ปีสามแล้วนี่นา ใกล้จบแล้ว”“อืม..มาเราช่วยถือ”“พอดีวันนี้ป๊าไม่ได้มารับ ว่าจะขอติดรถไปด้วยได้ไหม”“เอาสิ”เทียนหอมรับกระเป๋าเป้มาจากเพื่อน ส่วนขนมทอฝันจองกินคนเดียวตลอดทาง“นั่นรถบ้านหอมมาแล้ว ใช่ไหมนะ” ทอฝันหันหน้าไปมอง “เราจำได้ แต่ทำไมคนขับหล่อขึ้น”“ฮ่ะ ฮ่า นั่นพี่นนท์ นักมวยที่ค่าย สงสัยวันนี้ลุงพรตไม่ว่าง”เทียนหอมยิ้มกว้างขณะเดินเข้าไปหาชานนท์“พี่นนท์คะ วันนี้เพื่อนของส้มขอกลับด้วย แวะไปส่งที่ตลาดให้หน่อยนะคะ”“ได้เลย เอากระเป๋ามาเดี๋ยวพี่ถือให้”“ไม่ต้องค่ะ มาเร็วทอฝัน”เพื่อนร่างเล็กกว่าเดินไปใกล้มือไม้เก้งก้างรู้สึกผิดที่ซื้อของกินมาเต็มมือ จะยกมือสวัสดีก็ทำไม่ได้ ยิ่งสีหน้าขบขันของชานนท์ หน้าตาหล่อยิ่งทำให้ทอฝันเขินอาย“หอม เออ เรา ไม่กล้าเอาของกินขึ้นรถ”ทอฝันมองประตูที่ยังเปิดกว้างรอรับเธอ
สุดแสนร้าย 9 หอม...
9 หอม...ฮู ฮา ฮู ฮาเสียงที่ทุกคนในบ้านต้องได้ยินในทุกเช้ายกเว้นวันอาทิตย์ เสียงนักมวยทั้งเก่าใหม่ โค้ช หรือแม้กระทั่งลูกเจ้าของอย่างเฮียเสือเองยังต้องลงไปฝึกวิ่งทุกเช้า เสียงที่เทียนหอมเคยชินและชอบนอนฟังเสมอช่วงตื่นนอนวันเสาร์ เธอไม่จำเป็นต้องรีบตื่นเช้า มีเวลาเถลไถลได้อีกร่วมสองชั่วโมง จึงค่อยออกไปรับอาหารเช้าพร้อมแม่ตรึงใจทว่าวันนี้ เป็นวันที่พี่แสนกลับมาจากมหาวิทยาลัย เปลือกตาขยับเปิดมองแสงขอบฟ้าทอสีส้มสาดร่ำไรในวันใหม่ เตียงสามฟุตครึ่งผ้าปูที่นอนสีชมพูอ่อนหวานแหววอัดแน่นด้วยร่างของสองร่าง เธอเอี้ยวหน้าไปทางด้านหลัง“พี่แสน เช้านี้ไม่ไปวิ่งเหรอ”สุดแสนคลายท่อนแขนออกจากเอวเล็กแล้วพลิกตัวนอนหงาย “อืม” เสียงพึมพำงัวเงีย “นอนดึก”เธอขยับตัวถอยออกตะแคงข้างไปอีกด้าน หันหน้าไปหาพี่ชาย เขาเป็นพวกขี้ร้อน ขนาดเปิดแอร์เย็นฉ่ำขนาดไหนก็ไม่ยอมห่มผ้า ซ้ำยังเหงื่อออก“เย็นนี้พี่ไปแข่งรถใช่ไหม”สุดแสนพลิกหน้าไปอีกด้าน แต่ยังไม่ลืมตา “อือ” แม้ว่าร่างกายอ่อนเพลียและยังง่วงงุน แต่สัมผัสมือเล็กนุ่มที่เริ่มวางบนแผ่นท้องทำเขาตื่นตัว“ขอหนูไปด้วยได้ไหม”นิ้วเล็กเทียนหอมกำลังไต่เล่นบนหลังมือเขา ค่อยเดิ
บทล่าสุด
สุดแสนร้าย 37 ตอนพิเศษ
37 ตอนพิเศษสองปีที่แล้ว สามเดือนที่สุดแสนต้องบวชพระแสนจดฝีเท้าเปล่าไร้รองเท้า พาร่างตนเองบิณฑบาตรตามหลังหลวงพ่อ ยามเช้าตรู่ของจังหวัดบ้านนอก รถราไม่ได้ขวักไขว่เช่นเมืองหลวงกรุงเทพฯพระแสนก้มหน้านิ่งเดินผ่านญาติโยมกระทั่งหยุดลงตามหลวงพ่อที่เดินนำหน้า หันบาตรแล้วเปิดฝา ทำตามปกติอัตโนมัติ“นิมนต์เจ้าค่ะหลวงพี่”เสียงหวานใสดังขึ้น เสียงคุ้นเคยที่หลอกหลอนเขาทั้งกลางวันกลางคืนจนแม้แต่การบวชเรียนยังไม่อาจช่วยได้พระแสนเงยหน้าขึ้นมองร่างเล็กทรุดลงคุกเข่ากับพื้นก้มกราบสามครั้งอย่างไม่รังเกียจพื้นดินสกปรก ก่อนจะลุกขึ้นวางถุงข้าวลงในบาตร“หลวงน้องเป็นอย่างไรบ้าง”เสียงเฮียเสือทำให้เขาได้สติหันไปมอง “อืม” คำเดียวสั้น ๆ ตอบรับก่อนจะหันหน้ากลับไปมองดวงหน้าหวานไร้เครื่องสำอางจนเห็นเส้นเลือดพาดลำคอในชุดเสื้อลายลูกไม้สีขาวคอกระเช้า อวดไหปลาร้า“หลวงน้องชอบทานอะไร”เฮียเสือยังพูดขึ้นอีกครั้ง “อะไรก็ได้ แล้วแต่ญาติโยม” พระแสนตอบแบบไม่มอง เพราะสายตายังจ้องที่มือเล็กกำลังวางดอกไม้ธูปเทียนบนฝาบาตร แล้วคุกเข่าลงอีกครั้งจนเขามองเห็นกระหม่อม เส้นผมดกหนาสีอ่อน“หลวงน้องไม่ให้พรหรือ”เขาเอี้ยวหน้าไปมองเฮียเสื
สุดแสนร้าย 36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์
36 NC พี่แต่งงานกับหนูได้ไหม จบบริบูรณ์“ก็พี่อยากเห็นหัวนม นะคนดี” สุดแสนทึ้งชุดเกาะออกจนหลุดพ้นหน้าอกจนได้ กอบด้วยสองมือดันขึ้นแล้วบีบแรง “สวยมาก ใหญ่ล้นมือ พี่เลือกคนไม่ผิดเลย โตมาแล้วสวยอย่างที่คิด”“คนลามก อ่า พี่คิดลามกตั้งแต่เด็ก”“เปล่าสักหน่อย” เขารั้งร่างเล็กลงเข้าหาแทน รัดจนอกอวบเบียดชิดแล้วเป็นฝ่ายตอกลำขึ้นหาท่อนเนื้อยาวสอดใส่แทรกเข้าถี่รัวยิ่งกว่าที่เทียนหอมจัดการขย่ม เขากดสะโพกเธอไว้ให้อยู่นิ่งระดมแรงชายตอกขึ้น“พี่แสน เบา ลึกเกินไปแล้ว”“ไม่เลย อ่า พี่ไม่ได้คิดลามก แต่หอมของพี่น่ารักขนาดนั้น ยิ่งแกล้งหน้ายิ่งแดง ผิวขาวจนเห็นเส้นเลือด พี่มองแล้วชอบมาก หอมของพี่”เทียนหอมหันหน้าประกบปากดูดลิ้น ปล่อยให้พี่ชายกระหน่ำร่างเธอด้วยท่อนเนื้อใกล้สุขสมเต็มทน ก่อนจะผละออก“เดี๋ยวก่อน หยุดก่อน”“หืมม์ อะไร พี่ใกล้แล้วนะ”“หนูยังไม่ได้พูดเลย ปล่อยหนู”สุดแสนจำใจปล่อยมือให้เทียนหอมลุกขึ้นนั่งตามเดิม ร่างระหงหยุดนิ่งก้มศีรษะมองลงมายังคนร่างโตด้านล่าง“เมื่อเย็นนี้ตอนเดินแบบ หนูคิดถึงพี่มาก” เธอโยกร่องรักเบา ๆ “มากเสียจนปวดร้าว” คลึงเคล้นเบียดรอยแยกให้สัมผัสแผ่นท้อง ขนอุยดกหนา “หนูอยา
สุดแสนร้าย 35 สองปีต่อมา
35 สองปีต่อมาสองปีต่อมาในยามราตรีของจังหวัดอุบลราชธานี จังหวัดที่ได้ชื่อว่าตะวันออกสุดของประเทศเทียนหอมพารถหรูสีขาวที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองขับเคลื่อนผ่านตัวเมืองเพื่อตรงไปยังค่ายมวย ส อรุณ จุดหมายที่เธอตั้งใจไว้ เหลือบมองเวลาบนหน้าปัดจอแอลซีดี“เกือบเที่ยงคืนแล้ว” เอ่ยรำพึงคนเดียวแล้วเหยียดมือเมื่อยขบ “ไม่รู้ว่านอนหรือยังนะ”เธอตวัดรถเลี้ยวจอดหน้ารั้วก่อนจะลดกระจกรถลง ชะโงกหน้าออกไปให้ยามเห็น“ลุงชิดคะ ส้มเองค่ะ”“อ้าวคุณหนูส้ม มาเสียดึก ไม่เห็นมีใครบอกว่าจะกลับบ้าน เดี๋ยวผมเปิดให้ครับ”เธอยิ้มกว้างแล้วเลื่อนกระจกรถขึ้นตามเดิม เร่งเครื่องเลี้ยวตีวงไปจอดยังโรงจอดรถขนาดใหญ่“ขอบคุณนะคะลุงชิด ไม่ต้องช่วยยกของหรอกค่ะ มีแต่ขนม”“ครับ”เธอหยิบถุงกระดาษบรรจุขนมหวานที่แวะซื้อกลางทาง และอีกถุงซึ่งเป็นถุงพิเศษที่เธอนำกลับมาด้วยจากงานวันนี้ดวงหน้าหวานยังเกลื่อนรอยยิ้มอ่อนละมุนขณะก้าวขึ้นบันไดเรือนไทยหลังคุ้นเคยตั้งแต่สิบขวบ นับจากย่างเท้าจดลงไม้กระดานมันเงาหลังนี้งานแฟชั่นโชว์เมื่อเย็น ทำให้เธอตระหนักถึงความสำคัญบางอย่าง ยามเธอเยื้องย่างชุดฟินนาเล่ ชุดสุดท้ายปิดงานแฟชั่นด้วยชุดแต่ง
สุดแสนร้าย 34 NC
34 NC“พี่แสน”เธอซาบซ่านเสียวเนินรักยามสองนิ้วรูดผ่านจุดอ่อนไหวข้างใน หัวแม่มือบี้ลงติ่งนุ่มด้านนอก สอดเข้าสอดออกจนเกิดเสียงเฉอะแฉะ“เสียวไหม เด็กดี บอกพี่สิ” สุดแสนดันนิ้วเข้าลึกหยุดนิ่งใช้นิ้วหัวแม่มือบี้เม็ด“อืออ หนู อ่า อ๊า”เขาดึงลากนิ้วออกหงายมือจนปลายนิ้วสัมผัสปุ่มเล็กด้านในร่องเนื้อแสนฉ่ำ กดขึ้น“ตรงนี้ หนูเสียวไหม”เทียนหอมอ้าปากค้าง งอตัวขึ้น มือยังจับที่นอนไว้ด้านหลัง ร่างกายเกิดอาการเครียดขมึงรวดร้าว“ไม่ตอบพี่เลย”เธอมองรอยยิ้มบนใบหน้าคมสันด้านบนแล้วจับข้อมือเขาไว้“พี่แสน อ่า อย่า อืออ หนู”สุดแสนก้มมองรอยแยกสีชมพู กลีบอ่อนบางนุ่มนิ้วถูกแยกแหวกออกด้วยสองนิ้ว และกำลังแดงช้ำจากแรงกดของนิ้วหัวแม่มือ เขาขยับถี่ขึ้นอีก“สามเดือน อืมมม น้ำแฉะไปหมดเลยคนดี พี่ให้สามเดือน สึกแล้วเราจะหาฤกษ์แต่งเลย”“พี่แสน!”เขายกคิ้วแล้วเร่งความถี่แรงขึ้นอีก เฝ้ามองสีหน้ารวดร้าวของเทียนหอมอย่างพึงพอใจ ถ้าเธอคิดจะใช้เรือนร่างมามีอำนาจเหนือเขา เขาก็จะใช้อำนาจทางกายหยัดขึ้นเหนือเธอเช่นกัน“จากนั้นหอมจะไปทำงานนางแบบก็ตามใจ อ่า ใกล้แล้ว ร่องมันตอดนิ้วพี่แล้ว อืม”เขาเกือบจะเลื่อนนิ้วออกแต่คำปฏิเสธห
สุดแสนร้าย 33 NC
33 NCจริงอย่างที่สุดแสนพูดมา เธอเปียกชื้นจนแฉะตั้งแต่เริ่มก้าวขาลงอ่าง เธอเริ่มเรียนรู้พลิ้วลิ้นเคลื่อนไหวโฉบปลายลิ้น ด้านข้างแล้วเกี่ยวกระหวัด อ้าปากหอบเอาลมหายใจก่อนจะดันไปด้านหน้าจนประกบ เป็นฝ่ายสอดลิ้นเข้าไปยังโพรงปากอุ่นของเขาแทนข้างในของพี่ชายอุ่นจัดและฉ่ำด้วยน้ำเช่นเดียวกับเธอ เขามีรสชาติบุหรี่เจือจาง ยามปลายเรียวเล็กสอดลอดข้างกระพุ้งแก้มเสาะหาไรฟัน วนไปยังอีกฝั่งแล้วอ้าปากค่อยปล่อยคายลิ้นถอยห่าง มองขอบปากหนาชื้นน้ำ“พี่ชอบไหม ถ้าพี่ให้หนูสองปี พี่จะไม่ต้องเหนื่อยแรง”“จริงหรือ?” น้ำเสียงสุดแสนกระเส่าร้อนระอุ ดันนิ้วจนลึกหมุนวน สังเกตสีหน้าหวานแดงระเรื่อขึ้นทีละน้อย “แน่ใจเหรอว่าจะเป็นฝ่ายขย่มพี่ได้ตลอด”เธอส่งรอยยิ้มยั่วที่เขาเห็นว่ามันมีเสน่ห์ เพราะดวงหน้าหวานพลันดูลึกลับราวแม่มด สุดแสนขยับนิ้วอีกครั้งแล้วพบว่าแววตากวางทอแสงหรี่ปรือช่างดูงดงามเธอเอียงหน้าเข้าหาพยายามเคลื่อนปากเข้าใกล้ ต้องการจูบเขาอีกครั้ง แต่สุดแสนขยับหนีแล้วยิ้ม ขยับนิ้วเร็วขึ้นจนคล้ายรุนแรง เธอวางมือบนผนังห้องน้ำพยุงตัวยันร่างที่อ่อนยวบจากฤทธิ์พิศวาส“พี่ยอมแล้วใช่ไหม”“ยอมอะไร”“ก็..ที่หนูขอไป อือออ” ร
สุดแสนร้าย 32 18+
32 18+ ปัง!!สุดแสนย่ำเท้าเข้าไปในห้องนอนของเทียนหอมทันทีเมื่อเธอเปิดประตูให้ หลังจากที่เขาลงฝ่ามือบนแผ่นไม้เสียงดังก้อง“พี่แสนควรทำตัวมีมารยาทบ้าง”“มารยาท?”“พ่อครูกับแม่อยู่บนบ้าน”“แล้วไง พี่บอกไปแล้วว่าเราเป็นอะไรกัน พี่ไม่จำเป็นต้องรักษามารยาทถ้าจะเข้าห้องเมีย และเมียดันลงกลอนประตู!”“พี่แสน เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”สุดแสนกระชากข้อมือเธอให้หันหน้ากลับมา “กลืนลงคอจนหมด เอร็ดอร่อยเลียริมฝีปาก แต่กลับบอกไม่ได้เป็นอะไรกัน”เทียนหอมเม้มปากสะบัดหน้าหนี “พี่บังคับหนู”“แน่ใจเหรอว่าบังคับ ไม่เสร็จเหรอ ร้องดังขนาดนั้น”“พี่แสน” เสียงหวานตวัดสูงขึ้นแล้วบิดข้อมือออก “หนูว่าพี่ไปอาบน้ำดีกว่าจะได้เย็นใจ แล้วเราค่อยคุยกัน”“รังเกียจหรือไง”“พี่นี่เหมือน...หมาบ้า พูดไม่รู้เรื่อง”สุดแสนหรี่ตาลงขยับตัวไปยืนด้านหน้า เทียนหอมเบือนหน้าไปอีกทาง เขาขยับต่อไปยืนด้านหน้าอีกครั้ง เธอหนีหน้าเบือนไปตรงข้าม สุดแสนจึงคว้าปลายคางบีบไว้ให้หันมา“ไม่เจอกันห้าปี ปากกล้าขึ้นเยอะ”“ปล่อย หนูเจ็บ” เทียนหอมสะบัดหน้าออกแล้วเดินหนี “พี่เข้าไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน เดี๋ยวหนูไปขัดขี้ไคลให้”“ฮึ เอาใจแบบนี้ มีแผนอีกแล้วใช่ไห
สุดแสนร้าย 31 เอาให้หลาบจำ
31 เอาให้หลาบจำพลั่ก ตุบ ตับ โครม!!ไม่ถึงสามนาทีเท่านั้น สุดแสนเสยหมัดขึ้นยาวเข้าปลายคางในช่วงจังหวะที่บิ๊กบอยลดเกราะป้องกัน ล้มลงนอนหงาย“หนึ่ง สอง สาม...”แย่แน่ ๆ เทียนหอมหันไปมองนักมวยรุ่นน้องในค่าย กวาดตามองหาคนที่พอจะช่วยได้ แล้วสะกิดทันที กระซิบข้างหู“ไปที่เรือน ไปบอกพ่อครูเดี๋ยวนี้!!”เกร้ง!!!เธอผ่อนลมหายใจเมื่อได้ยินเสียงระฆังหมดยกที่หนึ่ง จึงรีบวิ่งไปยังมุมเสาสีน้ำเงิน“พี่แสน” น้ำเสียงร้อนใจทำให้สุดแสนก้มศีรษะลงมองแล้วคลี่ยิ้ม“เพิ่งยกแรก แค่วอร์มเองหอม รอยกสามก่อน”“หนูให้เด็กไปตามพ่อครูมาแล้ว บิ๊กบอยต้องขึ้นชก ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาค่ายเราจะไม่มีนักมวย”สุดแสนขยับปากยิ้มกว้างให้ “ไม่มีนักมวยก็ไม่ต้องชก”“พี่แสน!!”เขาดีดตัวลุกขึ้นทันเมื่อเห็นสัญญาณมือจากชานนท์ พ่อครูกำลังมาถ้างั้นเขาต้องจัดการมันให้น่วมเสียแต่ยกนี้เลยเกร้ง!!จากที่ตั้งรับในช่วงยกหนึ่ง คราวนี้สุดแสนกลายเป็นฝ่ายรุก จากร่างที่สูงกว่าเหมือนเสียเปรียบกลายเป็นได้เปรียบเพราะช่วงลำแขนที่ยาวกว่า การออกหมัดแต่ละคราวเน้นไปที่ใบหน้าและโดนจัง ๆ หลายหมัด จน บิ๊กบอยเริ่มมึนหัว ตั้งการ์ดรับยกสูงด้วยความโปร่งไม่หนา
สุดแสนร้าย 30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย
30 กลับมาก็หาเรื่องใส่หัวพ่อครูเลย“ซ้าย ซ้าย ขวา ขวา ซ้าย”ตุบ ตุบ ตุบสุดแสนเหวี่ยงหมัดซ้อมบนเป้าชกมวยของเพื่อนสนิทชานนท์ เขาส่งแรงที่อัดอั้นตลอดคืนบนที่นอนเปล่าเปลี่ยว ได้แต่พลิกตัวไปมา แทบจะเรียกได้ว่านอนไม่หลับจนเช้าเลยก็ว่าได้ จึงลุกขึ้นมาวิ่งซ้อมพร้อมเด็กในค่ายแล้วมาออกหมัดเรียกเหงื่อเพิ่มขึ้นไปอีก โดยหวังว่ามันจะทำให้เขาเหนื่อยจนหมดแรง คืนนี้เขาจะได้นอนหลับเป็นตาย ไม่ต้องเอาแต่คิดภาพน้องตอนไร้เสื้อผ้า“พี่แสน”เสียงหวานนุ่มดังขึ้นด้านล่างเวทีขณะที่เขากำลังฟุตเวิร์คพร้อมออกหมัด“ไอ้แสน” ชานนท์เรียกหลิ่วตาไปด้านล่างเวทีสุดแสนหยุดแล้วเอี้ยวหน้าไปมองร่างระหงในชุดอยู่บ้านที่เขาเคยเห็นคนชินตาเมื่อหลายปีก่อน กางเกงขาสั้นและเสื้อยืด ผิดแค่ว่าเทียนหอมสูงและอวบอิ่มขึ้นจนชุดที่สวมกลายเป็นรัดจนเกินไป“พี่ส้ม”“อ้าว คุณส้ม กลับมาแล้ว”คนในค่ายพวกนักมวยรุ่นเล็กใหญ่ที่คุ้นเคยกับเทียนหอมต่างส่งเสียงดังเซ็งแซ่“เฮ้ย!! เบา ๆ โว้ย”ชานนท์ยกยิ้มตบไหล่เพื่อนเมื่อสุดแสนตะโกนเสียงกร้าว“เด็กมันแค่ทักทายน้องส้ม มึงก็อย่าหึงจนหน้ามืด”“หึงอะไร!”สุดแสนปัดมือชานนท์ออกจากไหล่แล้วถอดนวมโยนให้เพื่อนก่อนจ
สุดแสนร้าย 29 ถึงบ้านแล้ว
29 ถึงบ้านแล้วปัง!!!สุดแสนมองหน้าม่อยของน้องสาวยามเดินจูงมือกันขึ้นบ้าน เขาเอียงหน้าก้มลงมอง“เป็นอะไร”“หนูคาดว่า ลุงพรตต้องรู้แน่เลย”“รู้อะไร”“ที่เราทำกันในรถ”สุดแสนเอี้ยวหน้ากลับไปมองลุงพรต “ไม่เห็นลุงพรตจะว่ายังไงเลย ก็ปกติ”“ไม่...ไม่ปกติ เมื่อตอนหนูลงจากรถ ลุงพรตแกหูแดง”“ยุงอาจกัดหูแกก็ได้”“ตลกล่ะ ยุงอะไรจะมากัดในรถ” เธอดึงมือออกเมื่อเดินถึงมาชั้นสอง “หนูอายเป็นนะ ต่อไปห้ามพี่แสนทำรุ่มร่ามอย่างนั้นอีก”สุดแสนไม่ตอบเพียงหัวเราะชอบใจก่อนจะหุบยิ้มเมื่อเห็นพ่อครูเดินออกมาจากห้องนอน“มากันแล้ว แม่ ๆ”เขาถอนหายใจเหนื่อยหน่าย หรี่ตามองพ่อครูอย่างรู้ทัน “เรียกแม่ทำไมพ่อครู”“พี่แสน!!” เทียนหอมกระตุกเสื้อสุดแสนก่อนจะหันไปไหว้พ่อครู “สวัสดีค่ะพ่อ” จากนั้นจึงโผเข้าไปกอดแม่ตรึงใจ “แม่คะ คิดถึงแม่จังเลยค่ะ”“คิดถึงอาร๊ายย เพิ่งจะกลับไปได้สองเดือน แล้วกินอะไรมาหรือยัง ให้แม่ลงครัวไหม” ตรึงใจยังลูบหลังลูกสาวพาเดินไปทางห้องนั่งเล่น“กินมาแล้วครับแม่ ผมกับน้องขอตัวเข้านอนก่อนนะครับ เหนื่อย เพลีย”“แล้วกระเป๋าลูกส้มล่ะ ไม่เห็นมี” พ่อครูพูดพลางชะเง้อมองหา“ไม่ทันได้เก็บมาค่ะ พี่แสนบุกจู่โจม
