ตอนที่ 2

“พี่ผ่านๆ มาเอ็งอยากได้อะไรพ่อก็ตามใจตลอด... คราวนี้เอ็งจะตามใจพ่อบ้างไม่ได้หรือไงวะไอ้สิงห์”

คนเป็นบิดาเสียงอ่อนลง เหมือนรู้ว่าไม่ควรใช้ไม้แข็งกับลูกชายผู้เอาแต่ใจคนนี้

“โถ... พูดขนาดนี้แสดงว่าคุณพ่อคงอยากได้ผู้หญิงคนนี้มาก งั้นผมคงขัดอะไรไม่ได้ ถ้าอยากเอากันนักก็ตามสบายเถอะครับ”

สิงห์ทำหน้าเอือมระอา คำพูดที่ได้ยินสะกิดใจผู้เป็นบิดาเข้าอย่างจัง

พ่อเลี้ยงดามพ์ไม่ปฏิเสธว่าเขาอยากได้ผู้หญิงคนนี้มาเป็นเมียใจจะขาด ก็เพราะว่าเมื่อในอดีตเขาไม่อาจสมหวังในความรักกับหล่อน แต่ตอนนี้โอกาสมาถึงแล้ว

“โอเค... พ่อจะถือว่าได้คุยเรื่องนี้กับแกแล้ว... และแกห้ามมีปัญหาทีหลังนะโว้ย”

พ่อเลี้ยงดามพ์รีบสรุปแบบมัดมือชก ยกไปป์ยาเส้นขึ้นสูบ พ่นควันสีขาวพวยพุ่งไปในเวิ้งอากาศ

          “งั้นผมขอถามตรงๆ... คุณพ่อจะให้สองแม่ลูกมาอยู่บ้านเราในฐานะอะไรครับ?”

สิงห์ยังติดใจ จึงยิงคำถามแทงใจดำบิดาเข้าอย่างจัง พ่อเลี้ยงดามพ์ถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ เขายอมรับว่าครั้งหนึ่งเคยแอบรักผู้หญิงที่ชื่อ ‘เดือนฉาย’ คนนี้จนแทบคลั่ง หล่อนเป็น ‘รักแรก’ ที่เขาไม่เคยลืมเลือนจนกระทั่งวันนี้

เพราะว่าเมื่อในอดีตดามพ์กับเพื่อนรักที่ชื่อ ‘วิชิต’ เคยหลงรักผู้หญิงคนเดียวกันก็คือเดือนฉาย

หากสุดท้ายหล่อนก็เลือกที่จะแต่งงานกับวิชิตด้วยเหตุผลอันใดก็ไม่มีใครรู้ ทั้งที่พ่อเลี้ยงดามพ์ทั้งหล่อและรวยกว่า เหนือกว่าวิชิตในทุกด้าน

เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้พ่อเลี้ยงดามพ์ต้องอกหักยับเยิน ก่อนตัดสินใจแบกความช้ำข้ามน้ำข้ามทะเลไปเรียนต่อที่เมืองนอก แท้จริงก็เพื่อเยียวยารักษาบาดแผลในใจ กระทั่งชะตาชีวิตลิขิตให้เจอกับ ‘นิโคล’ สาวฝรั่งเศสรูปงามซึ่งเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดสิงห์

ดามพ์กับนิโคลตัดสินใจวิวาห์กันเงียบๆ ที่ฝรั่งเศส ก่อนจะย้ายกลับมาอยู่เมืองไทย หลังจากนิโคลเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อยี่สิบปีก่อน ตอนนั้นสิงห์เพิ่งมีอายุได้เพียงสิบขวบเท่านั้น  

ในระหว่างที่ดามพ์ใช้ชีวิตอยู่ในต่างประเทศ เดือนฉายกับวิชิตก็ใช้ชีวิตร่วมกันอยู่ที่เมืองไทย

และต่อมาก็เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง เมื่อวิชิตมีอันต้องเสียชีวิตลงกะทันหัน หลังจากตรวจพบเนื้องอกที่แกนสมอง เป็นเนื้อร้ายที่อยู่ในจุดอ่อนไหวและอันตรายนัก ยากยิ่งต่อการผ่าตัด

แต่สาเหตุที่วิชิตต้องเสี่ยงผ่าตัด ก็เพราะว่าถ้าขืนปล่อยทิ้งไว้ โอกาสรอดก็แทบเป็นศูนย์ ทำให้ต้องตัดสินใจเข้ารับการผ่าตัดโดยด่วน

แม้รู้ว่าเสี่ยงมาก หากก็ไม่มีทางเลือกอื่น สุดท้ายวิชิตก็เสียชีวิตในเวลาต่อมา ทอดทิ้งลูกเมียให้เคว้งคว้างลำบากลำบน เมื่อเสาหลักที่คอยหาเงินเลี้ยงครอบครัวต้องมาจากไปก่อนวัยอันควร

 “ว่าไงครับพ่อ คำถามของผมมันตอบยากมากหรือครับ... คุณพ่อจะให้ผู้หญิงสองคนนี้มาอยู่บ้านเราในฐานะอะไร?”

สิงห์ท้วง เมื่อยังไม่ได้รับคำตอบที่ตัวเองพอใจ ยิงคำถามแบบไม่ไว้หน้าคนเป็นบิดา ด้วยอยากได้ยินชัดๆ ทำให้คนถูกถามรู้สึกหนักใจจนต้องยกไปป์ยาเส้นขึ้นสูบถี่ พ่นควันสีขาวพวยพุ่งออกมาจากริมฝีปากที่มีแผงหนวดสีดำเป็นแพหนาปกคลุมเอาไว้

“ผู้หญิงคนนี้จะเข้ามาอยู่ในฐานะเมียของพ่อ”

ถึงตอนนี้คงต้องพูดคุยกันอย่างเปิดอก เสียงของพ่อเลี้ยงดามพ์หนักแน่น แววตาเชื่อมั่นในสิ่งที่ตัวเองได้ตัดสินใจดีแล้ว

 “งั้นก็ตามใจคุณพ่อเถอะครับ จะเอาเมียเพื่อนมาเชิดชูยังไงก็แล้วแต่พ่อ แต่สำครับผมผู้หญิงสองคนนี้จะมีฐานะแค่คนรับใช้เท่านั้น ในบ้านหลังนี้จะไม่มีผู้หญิงคนไหนเข้ามาแทนที่แม่ของผมได้”

สิงห์รู้สึกโกรธจัด คราวนี้พ่อของตนผิดสัญญาที่เคยให้ไว้ ว่าจะไม่มีเมียใหม่ ไม่เอาผู้หญิงคนไหนเข้ามาอยู่ในบ้าน

“ไอ้สิงห์... ”

คนเป็นพ่อพยายามจะรั้ง แต่ลูกชายไม่ฟัง กล่าวเสียงเครียดแล้วเดินจากมา

พ่อเลี้ยงได้แต่มองตาม แอบถอนใจเบาๆ กับท่าทีแข็งกระด้างของลูกชายที่แสดงอาการไม่พอใจกับการตัดสินใจของตน แต่เขาก็ชินเสียแล้ว ที่เห็นสิงห์เป็นคนเจ้าอารมณ์แบบนี้

“พ่อหวังว่าความสวยความน่ารักของหนู ‘มะนาว’ จะเปลี่ยนใจเอ็งได้สักวัน... ไอ้สิงห์ตัวแสบ”

พ่อเลี้ยงดามพ์รำพึงเบาๆ หนู ‘มะนาว’ ที่ถูกเอ่ยถึงก็คือลูกสาวคนเดียวของ ‘เดือนฉาย’ กระดังงาลนไฟดอกงามที่พ่อเลี้ยงดามพ์จะเอาหล่อนมาเลี้ยงดูเป็นเมีย

พ่อเลี้ยงดามพ์จ้องมองร่างสูงใหญ่ของลูกชาย โดดขึ้นควบม้าสีขาวตัวใหญ่ สายพันธุ์ลิปิซานเนอร์ ราคาหลายแสน พุ่งทะยานออกไปสู่ประกายแสงแดดของยามเช้า มุ่งหน้าไปตรวจงานในฟาร์มอย่างที่เคยทำเป็นกิจวัตรประจำวัน

สิงห์เป็นคนขยัน ทุกวันนี้ก็เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงคนสำคัญ ดูแลงานในฟาร์มในไร่อย่างเอาจริงเอาจังเป็นที่วางใจของผู้เป็นบิดา

พ่อเลี้ยงดามพ์รักและภูมิใจในตัวลูกชายคนนี้มาก และรู้ดี ว่าสาเหตุที่สิงห์เติบโตขึ้นมาอย่างเด็กชายที่ดื้อรั้น แข็งกระด้าง เอาแต่ใจ บางครั้งก็เจ้าอารมณ์และโมโหร้ายก็เป็นเพราะว่าสิงห์เป็นเด็ก