Share
ตอนที่ 5
“อันที่จริงเธอกับลูกจะอยู่ที่นี่ตลอดไปก็ได้นะ ฉันไม่ว่าอะไร... ถ้า... ”
ไม่ทันพูดจบประโยค เสี่ยใหญ่ก็หยุด ทว่าสายตาหวามที่มองมาอย่างสำรวจตรวจค้น ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของแม่มาย ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่ทรวงอกอวบใหญ่ ทำให้เดือนฉายพอจะเดาได้ว่าเสี่ยกำพลต้องการอะไรจากหล่อน น้อยคนนักที่จะช่วยเหลือหล่อนโดยไม่หวังผลตอบแทน
“ตอนนี้ดึกมากแล้วนะจ๊ะ เสี่ยกลับไปก่อนเถอะ ลูกสาวฉันไม่อยู่ เดี๋ยวใครผ่านมาเห็นเข้ามันน่าเกลียด”
เดือนฉายรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัย
“ลูกสาวไปไหน”
เสี่ยกำพลหรี่ตาหูผึ่งขึ้นมาทันที
เมื่อรู้ว่าตอนนี้เดือนฉายอยู่บ้านคนเดียว
“ฉันมีธุระอยากจะคุยกับเธอสักครู่... เข้ามาคุยกัน
ในบ้านดีกว่า”
แผนขยี้สวาทกระดังงาลนไฟ ผุดขึ้นในหัวของเสี่ย
กำพลจอมหื่น
“คุยตรงนี้ได้ไหมจ๊ะ... ”
เดือนฉายรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล
“ทำไม... รังเกียจฉันมากนักหรือ”
เสี่ยกำพลหันขวับมามองหล่อน ด้วยสีหน้าและแววตาไม่พอใจ
“ไม่เกี่ยวกับว่ารังเกียจหรือไม่รังเกียจหรอกจ้ะ มันเป็นเรื่องของความเหมาะสม ตอนนี้ลูกสาวฉันก็ไม่อยู่”เดือนฉายกล่าวให้คิด รู้สึกกลัวเพราะฝนที่ตั้งเค้ามาตั้งแต่ตอนหัวค่ำเริ่มกลั่นเม็ดลงมากระทบหลังคาบ้าน
ถ้าเสี่ยกำพลปลุกปล้ำขืนใจหล่อน ต่อให้ส่งเสียงร้องยังไง ก็คงไม่มีใครได้ยิน เพราะว่าบ้านหลังนี้ตั้งอยู่กลางสวน
“เพิ่งรู้ว่าแม่ม่ายเนื้อหอมอย่างเธอห่วงเรื่องความเหมาะสมกับเค้าด้วยหรือ แล้วการที่เธอจะย้ายไปอยู่บ้านไอ้พ่อเลี้ยงเจ้าของฟาร์ม เธอคิดหรือว่าจะไม่เสร็จมัน”
เสี่ยกำพลเก็บอาการหวงเอาไว้ไม่อยู่
“ดูเหมือนเสี่ยจะเมานะจ๊ะ…กลับไปก่อนเถอะจ้ะพรุ่งนี้เช้ามีอะไรเดี๋ยวเราค่อยคุยกัน”
น้ำเสียงของเดือนฉายสั่นน้อยๆ แต่ก็พยายามทำใจดีสู้เสือ ที่รู้ว่าเขาดื่มมาก็เพราะได้กลิ่นเหล้า
“ฉันดื่มมานิดหน่อย... แต่ไม่เมา เธอรอเดี๋ยวนะ”
บอกแล้วก็หันกลับไปคว้าเบียร์กระป๋อง ที่วางอยู่ในรถ เปิดพร้อมกับยกขึ้นซดเสียงดัง
“ฉันขอเวลาเดี๋ยวเดียว... เข้ามาคุยกันในบ้านเถอะนะ คำว่า ‘บุญคุณ’ น่ะเธอรู้จักบ้างไหม”
เสี่ยกำพลทวงบุญคุณแล้วก้าวเดินนำหน้าเดือนฉายเข้ามาในบ้าน
หล่อนจำต้องเดินตามร่างสูงใหญ่เข้ามาในบ้านของเขาที่ให้หล่อนกับลูกสาวพักอาศัยชั่วคราว เพราะบ้านหลังนี้ไม่มีคนอยู่ ทุกวันนี้เสี่ยกำพลมีบ้านอีกหลังอยู่ในตลาด เป็นบ้านหลังใหญ่ที่อยู่อาศัยกับลูกเมีย
“ทำไมต้องกลัวฉันนัก”
เสี่ยกำพลถามพลางยกเบียร์ขึ้นซด เดือนฉายนึกตอบในใจว่าจะไม่ให้กลัวได้ยังไง ก็เพราะว่าตอนที่เขาลงจากรถแล้วเดินมาใกล้หล่อน แวบหนึ่งหล่อนสังเกตเห็นสายตาหื่นกระหาย มองมาอย่างแทะโลมเรือนร่างของหล่อน
“เดือน... ฉันไม่คิดว่าเธอจะไปเร็วขนาดนี้”
สุ้มเสียงบอกความเสียดาย สายตาของเสี่ยกำพลจอมหื่น จับจ้องทรวงอกอวบใหญ่ของหล่อนไม่วางตา เป็นเพราะว่าเดือนฉายไม่ได้สวมเสื้อชั้นใน
อารามตกใจที่ได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้าน ทำให้เดือนฉายรีบร้อนจนลืมสวมเสื้อชั้นใน มานึกขึ้นได้ก็ตอนออกมาจากบ้านแล้วเห็นเสี่ยกำพลจ้องมองสองเต้าอวบใหญ่ของหล่อนตาเป็นมัน
เสี่ยกำพลยกเบียร์ขึ้นซดเสียงดังซ่วดอีกครั้ง สายตาเหลือบมองทรวงอกของเดือนฉายเป็นระยะ คงเห็นปลายถันเสียดสีเป็นเม็ดตุงอยู่ใต้เสื้อคอกระเช้าบางๆ
“เอ็งจะไปอยู่บ้านพ่อเลี้ยงเจ้าของฟาร์ม... จะไปเป็นเมียพ่อเลี้ยงใช่ไหม”
“ไม่ใช่จ้ะ... ฉันจะไปทำงานเป็นคนรับใช้”
เดือนฉายตอบเลี่ยงๆ ยังไม่อยากเล่ารายละเอียดอะไรมากไปกว่านี้
“เอ็งไม่สงสัยหรือว่าไอ้พ่อเลี้ยงนั่นมันอยากได้เอ็งเป็นเมีย”
“ไม่... ก็อย่างที่บอกว่าฉันจะไปทำงานเป็นคนรับใช้ในฟาร์ม”
“ถ้าอยากมีงานทำ งั้นเอ็งก็อยู่เป็นคนรับใช้ที่นี่ก็ได้เอาเป็นว่าข้าจะจ้างเอาไว้เอง จ่ายเงินเดือนให้ด้วย แต่ว่าเอ็งต้องยอมเป็นเมียข้า”
ความปรารถนามืดดำที่ซุกซ่อนเอาไว้ในใจของเสี่ยกำพล ถูกเผยออกมาจนสิ้น ในวันสุดท้ายที่เดือนฉายกำลังจะย้ายออกไปจากบ้านหลังนี้
“เสี่ย... พูดอะไรบ้าๆ แบบนี้”
เดือนฉายตกใจ
“มาถึงขั้นนี้แล้ว... จะมัวอ้อมค้อมกันอยู่ทำไม เอ็งก็เป็นม่ายมานาน อย่าบอกนะว่าไม่เหงา... ไม่อยาก”
“ทุเรศ”
เดือนฉายโกรธจนตาแดง
“หรือว่าโดนไอ้พ่อเลี้ยงรูปหล่อเจ้าของฟาร์มล่อเข้าแล้ว”
เสี่ยกำพลจอมหื่นหรี่ตามองเรือนร่างเอิบอิ่มของเดือนฉายแล้วยกมือขึ้นลูบหนวดเคราของตัวเองไปพลาง อันที่จริงเขาแอบมองหล่อนมานาน ตั้งแต่สามีของเดือนฉายยังไม่ตายด้วยซ้ำ
“ไอ้คนหยาบคาย”
เดือนฉายโกรธเมื่อเห็นธาตุแท้ของเสี่ยกำพล
“เอ็งยังสวย... เนื้อหนังมังสายังเต่งตึงน่าชม นมก็ใหญ่ อย่าปล่อยให้มันเหี่ยวยานไปอย่างไร้ค่า... เรามาสนุกกันดีกว่า คืนนี้ข้าขอเป็นผัวเอ็งสักครั้ง
Related chapters
สุดแค้นแสนพิศวาส ตอนที่ 6
ไหนๆ ก็จะไปแล้ว... ขอจัดหนักก่อนลาสักครั้งเถอะวะนังเดือน”“อย่าทำบ้าๆ นะเสี่ย”เดือนฉายจ้องมองไปที่ประตู แต่เสี่ยหื่นรีบขยับมาขวางเอาไว้ “ไม่นะเสี่ย หลีกไปนะ”เดือนฉายเริ่มสังเกตเห็นท่าไม่ดี บ้านหลังนี้อยู่ลึกเข้ามาถึงท้ายซอยกลางสวนลิ้นจี่ ไม่มีบ้านหลังอื่นในบริเวณใกล้เคียง ถ้าเสี่ยกำพลลงมือปลุกปล้ำ หล่อนคงหมดโอกาสร้องขอความช่วยเหลือ เพราะคิดว่าคงจะไม่มีใครได้ยิน “สนุกกันนะเดือนจ๋า... เอ็งมันน่าเอาเหลือเกิน ทั้งขาวทั้งสวย” เสี่ยหื่นกระตุกยิ้ม ถอดเสื้อแล้วสืบเท้าเข้ามาหาหล่อน เดือนฉายสูดหายใจแรง พยายามคิดหาทางหนีทีไล่ ครั้นจะวิ่งหนีก็ไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะร่างท้วมใหญ่ของเสี่ยกำพลขวางเอาไว้ ดูท่าเขาคงไม่ยอมให้หล่อนหนีออกไปจากบ้านง่ายๆ“อย่าทำอย่างนี้เลยนะเสี่ย”เสียงของเดือนฉายอ่อนลง หล่อนพยายามทำใจดีสู้เสือ “ไม่ต้องกลัว... ไม่เสียหายอะไรนักหรอก เอ็งก็ไม่ใช่ไม่เคยมาก่อน” สายตาลามกของเสี่ยกำพล จับจ้องอยู่ที่ทรวงอกอวบใหญ่ของหล่อน เขาชอบผู้หญิงนมใหญ่ ผิวพรรณขาวผ่องอย่างเดือนฉายนี่แหละใช่เลย“ไม่... มันน่าเกลียด”เดือนฉายนิ่ง พยายามจะไม่แสดงอาการหวาดกลัวออ
สุดแค้นแสนพิศวาส ตอนที่ 7
ขึ้นมาทันที กับภาพของปลายหัวนมสีเนื้ออมชมพู ชี้งอนอยู่ตรงหน้า“โห... น่าดูดเหลือเกิน”เสี่ยหื่นก้มลงมา ด้วยสัญชาตญาณทำให้เดือนฉายพยายามเอี้ยวกายหลบหลีก ส่งผลให้สองเต้าอวบใหญ่ยิ่งส่ายสั่น กระเพื่อมไหวตามจังหวะหัวใจเต้นแรง หารู้ไม่ว่ามันกลับกลายเป็นการยั่วยวนเสี่ยกำพลโดยไม่ตั้งใจ “อ๊า... ”เดือนฉายถึงกับสะดุ้ง เมื่อริมฝีปากของเสี่ยกำพลครอบลงมาประกบหัวนมของหล่อนอย่างแรง“ฮื่อ... ”หล่อนหายใจติดๆ ขัดๆ พร้อมกับเสียงดูดดังจ๊วบและหัวนมที่ปูดพองขึ้นมาตามมาแรงดูด“อ๊อย... อย่า... อย่าทำฉัน”คนโดนดูดนมวิงวอนเสียงอ่อน ในนาทีที่อิสรภาพของหล่อนสูญสิ้นลงแล้ว มือทั้งสองข้างโดนมัดไขว้ล็อคเอาไว้เหนือศีรษะ“อร่อยสุดๆ... ยิ่งดูดยิ่งมัน”สองมือใหญ่ของเสี่ยหื่นกอบกุมสองเต้าอวบใหญ่อย่างโหยหา“อู้ว... หัวนมสวยมาก”สองมือประคองเต้า บีบรวบให้ปลายหัวนมปูดพองเข้ามาชิดกันแล้วตั้งหน้าตั้งตากะซวกดูด ปาดลิ้นขยี้หัวนมสลับไปมาอย่างหิวกระหายเสียงดังซ่วบๆ เดือนฉายได้แต่หลับตา เม้มริมฝีปากแน่น พยายามต่อสู้กับความเสียวซ่านวาบหวามที่เกิดขึ้นมาอย่างอยากจะหักห้าม ยากนักที่จะไม่รู้สึกอะไรกับการการะทำของเสี่ยกำพล“ฮ
สุดแค้นแสนพิศวาส ตอนที่ 8
นูนอูมล้น มองปราดๆ ดูคล้ายส้มโอสองกลีบประกบกันอยู่ระหว่างซอกขาเบียดชิด ท่ามกลางเส้นไหมสีดำระยับ“โห... น้ำเยิ้มแล้วนี่นา”เสี่ยหื่นอุทาน ชอบใจที่รู้ว่าเดือนฉายโดนดูดนมจนน้ำเดิน ยืนยันด้วยน้ำหล่อลื่นเหนียวเยิ้ม เอ่อไหล่ออกมาชุ่มฉ่ำกลีบสวาทอูมแน่นเป็นเนินงาม ค่อยๆ สอดนิ้วแหวกกลีบเข้ามาในความหนึบแน่นของพูเนื้อแม่มายที่ไม่ได้เปิดรับผู้ชายคนไหนมานาน“อ๊อย... ”เดือนฉายคราง นิ้วแข็งสอดเสียบเข้ามา ทำเอาเสียวซ่าน แต่ละเปลาะปมของข้อนิ้วปูดโปนวนคว้าน ทำให้ร่องสวาทขมิบหมุบๆ ด้วยปฏิกิริยาตอบโต้อัตโนมัติ“เอ็งอยากโดนกระแทกแล้วใช่ไหม”เสี่ยกำพลก้มลงดูดนมขณะขยับนิ้วสอดกระแทกเข้าๆ ออกมา อยู่ในร่องสวาทขมิบรัด น้ำเสียวสาดพุ่งออกมาชุ่มนิ้ว เขารู้ว่าหล่อนมีอารมณ์ อาการตอบสนองแบบนี้จะนำไปสู่การร่วมเพศในที่สุด“ไม่ไหวแล้ว... ข้าอยากเสียบเอ็งเหลือเกิน”เสี่ยหื่นใช้นิ้วนำทางอยู่อึดในสั้นๆ แล้วรีบขยับออกมา ทำท่าว่าจะถอดกางเกง แต่เดือนฉายห้ามเอาไว้“ฉันยังไม่พร้อมจ้ะ... อย่าใจร้อนสิจ๊ะเสี่ยจ๋า... ขืนบุ่มม่ามกระแทกเข้ามาฉันเจ็บแน่ๆ นานมากแล้วที่ฉันไม่ได้ทำแบบนี้”เดือนฉายทำหน้าอิดออดเพื่อถ่วงเวลา“โห... นานแค่ไ
สุดแค้นแสนพิศวาส ตอนที่ 9
“อยากจ้ะ... แต่อย่าเพิ่งนะจ๊ะ เลียให้อีกนิดนะจ๊ะ... ตอนใส่จะได้ไม่เจ็บ”เดือนฉายใช้มารยาถ่วงเวลา“ได้สิจ๊ะ... ”เสี่ยกำพลตอบพลางสอดลิ้นแหวกกลีบสวาทแล้วปาดเลียลิ้นขึ้นๆ ลงๆ ตามแนวยาวของร่องเนื้อสีชมพูอย่างตะกละตะกลาม สอดสองมือช้อนสะโพก ยกหนอกเนินสวาทขึ้นมาดูดซดเสียงดังซ่วดๆ“อูย... ”เดือนฉายสะดุ้งคราง เผลอขมิบกลีบเสียวดูดรัดลำนิ้วและลิ้นของเสี่ยกำพลที่สลับกันเสียบแทงเข้ามารัวๆ“อ๊อย… ซี้ด... อูย”แม่ม่ายสะดุ้งเฮือกเหมือนจะขาดใจ ร้องครางครวญออกมาด้วยความเสียวซ่านทรมาน เมื่อเสี่ยกำพลตั้งปลายลิ้นเป็นลำ แล้วทิ่มย้ำๆ ลงในรอยแยกของกลีบสวาท ปาดขึ้นมาบดขยี้ กดย้ำเม็ดเสียวของหล่อนจนแดงเรื่อ“อร๊าย... อูย... ”เดือนฉายเสียวซ่าน อารมณ์กระเจิดกระเจิงจนต้องขมิบร่องสวาท ดูดรัดลำลิ้นของเสี่ยกำพลที่ยังคงชอนไชเข้าออกเป็นจังหวะถี่ยิบฉั่วๆ ๆ ๆ ๆ ๆเสียงลิ้นเฉาะเลียลงกลางกลีบสวาทชุ่มลื่นของเดือนฉาย ขณะมืออีกข้างของเสี่ยกำพลเอื้อมขึ้นมาบีบเคล้นสองเต้าด้วยท่าทางตะลึงพรึงเพริดในความอวบใหญ่ อีกทั้งร่องสวาทของแม่มายคนนี้ก็ยังฟิตแน่น ราวกับว่ากลับมาเป็นสาวอีกครั้ง เพราะช่องทางแห่งความสุขของเดือนฉายไม่ได้ใช้งา
สุดแค้นแสนพิศวาส ตอนที่ 10
“กะซวกเลย... อย่าเจ้าเล่ห์นะแม่คุณ ถ้าเธอหลอกกัดของฉัน... สาบานว่าฉันบีบคอเธอตายคามือแน่ๆ”เดือนฉายสะดุ้ง คำขู่ของเขาทำเอาหล่อนกลัว เสี่ยกำพลเอื้อมมือข้างหนึ่งมากดต้นคอหล่อนลงมาแนบชิดแก่นกาย ด้วยอยากเห็นน้องชายของตัวเอง เข้าไปดิ้นกระดุ๊กกระดิ๊กอยู่ในอุ้งปากของกระดังงาลนไฟใจจะขาด “อ๊า... อู้ว”เสี่ยกำพลเกร็งบั้นท้าย ในทันทีที่ปลายลิ้นน้อยๆ ของแม่ม่ายแตะต้องลงมาไล้เลียส่วนปลายของน้องชาย บั้นท้ายเกร็ง เด้งกระเด้าขึ้นรับริมฝีปากของหล่อนที่ค่อยๆ ครอบลึกลงมารูดรัดความยาวใหญ่ พยายามเขมือบ แต่ก็เข้าไปได้มากที่สุดเพียงครึ่งลำ“อูย... เยี่ยมเลย”เสี่ยกำพลพริ้มตาสยิว มือยังกดคอของเดือนฉายเอาไว้แน่น หล่อนรีบช้อนปลายลิ้นไล้เลียส่วนปลายรอบๆ รอยบากอั่กๆ ๆ ๆ ๆหล่อนกะซวกดูดสลับแตะไต่ปลายลิ้น เล็มเลียเรื่อยลงมาถึงส่วนโคนแข็ง ฝังอยู่ท่ามกลางดงเส้นขนสีดำ เสี่ยกำพลเป็นผู้ชายขนดกเหลือเกิน “อู้ว... น้ำเยิ้มออกมาแล้วค่ะเสี่ย”เดือนฉายทำทีเป็นตื่นเต้น ตวัดลิ้นแตะต้องลงบนรอยแยกน้อยๆ ของส่วนหัวถอกทู่ น้ำหล่อลื่นเยิ้มย้อยเป็นยางออกมาติดลิ้น“ดูดเก่งเหลือเกิน... ไม่ต้องย้ายออกไปนะ อยู่ที่นี่เป็นเมีย
สุดแค้นแสนพิศวาส ตอนที่ 11
“ลุงเท่ง... ลุงเท่งช่วยด้วย”เดือนฉายวิ่งกระหืดกระหอบออกมาถึงปากทาง บังเอิญว่าตอนที่หล่อนวิ่งออกมานั้นเป็นจังหวะที่รถมอเตอร์ไซค์รับจ้างคันหนึ่งวิ่งผ่านมาพอดี เป็นรถของลุงเท่งที่วิ่งประจำอยู่วินหน้าปากซอย เดือนฉายเคยเรียกใช้บริการบ่อยๆ ลุงคนนี้ไว้ใจได้ “เดือน... เอ็งวิ่งหนีอะไรมาวะ”ลุงเท่งร้องถามด้วยความสงสัย“วิ่งหนีหมาบ้าจ้ะ... ไอ้หมาบ้าจอมหื่นมันจะฟัดฉัน ลุงช่วยไปส่งฉันที่ปากซอยทีเถอะ”เดือนฉายละล่ำละลักบอกด้วยสีหน้าเหนื่อยหอบ แต่ไม่ได้บอกความจริง ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหล่อนเมื่อครู่ เพราะคิดว่าโวยวายไปก็มีแต่จะอาย ไหนๆ หล่อนก็รอดพ้นเงื้อมมือของเสี่ยกำพลจอมหื่นมาแล้ว ถ้าแจ้งความเอาผิดก็กลัวเรื่องราวจะบานปลายใหญ่โตลุงเท่งมาส่งเดือนฉายที่หน้าปากซอย หล่อนรีบโทรบอกลูกสาวว่าไม่ให้เข้ามาที่บ้าน“อะไรนะแม่... แล้วแม่ปลอดภัยใช่ไหม”มะนาวตกใจ หลังจากได้ฟังเดือนฉายผู้เป็นมารดาเล่าให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นกับหล่อน“จ้ะ... แม่ปลอดภัย หนูรีบกลับมานะจ๊ะ แม่รออยู่หน้าปากซอยนะลูก”“ค่ะแม่”อีกครึ่งชั่วโมงต่อมามะนาวก็กลับมาเจอเดือนฉาย หล่อนยืนรอลูกสาวอยู่ที่หน้าร้านเซเว่นอีเลฟเว่นหน้าปากซอย สองแม่ลูกตัด
สุดแค้นแสนพิศวาส ตอนที่ 12
“เป็นไงบ้างจ๊ะหนูมะนาว... ชอบบ้านลุงมั้ย” พ่อเลี้ยงถามหญิงสาว “ชอบมากค่ะคุณลุง... บ้านกว้างขวางมากค่ะ” มะนาวตอบด้วยสีหน้าเก็บอาการตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่ “ฉวี... ช่วยพาคุณเดือนกับหนูมะนาวไปดูห้องพักข้างบนให้ที” เมื่อวานพ่อเลี้ยงเพิ่งสั่งเฟอร์นิเจอร์ชุดใหญ่มาจากในเมือง จัดเตรียมรอเอาไว้ภายในห้องนอนของสองแม่ลูกที่อยู่ชั้นบน “เอ่อ... พ่อเลี้ยงคะ... เดือนกับลูกขอนอนข้างล่างค่ะ” เดือนฉายรีบค้าน หล่อนเป็นคนเจียมเนื้อเจียมตัว แค่ได้เข้ามาอาศัยร่วมชายคาก็นับว่าเป็นบุญเหลือเกิน “ได้ยังไง... ฉันเตรียมห้องเอาไว้แล้วที่ชั้นบน” พ่อเลี้ยงรีบค้าน “ไม่ค่ะ... เดือนกับลูกขอนอนข้างล่าง” เดือนฉายตระหนักอยู่เสมอ ว่าหล่อนกับลูกสาวเข้ามาบ้านหลังนี้ในฐานะ ‘คนรับใช้’ หล่อนจะไม่มีวันตีตนเสมอนายอย่างเด็ดขาด “นอนข้างบนเถอะ... ฉันเตรียมห้องเอาไว้ให้แล้ว ห้องนอนก็กว้างขวางสะดวกสบายกว่า” พ่อเลี้ยงคะยั้นคะยอ “เดือนกับลูกขอนอนที่เรือนคนใช้ค่ะ... คุณท่านได้โปรดอย่าทำให้เด
สุดแค้นแสนพิศวาส ตอนที่ 13
“ผมขอเวลาหน่อย... ให้เวลาลูกชายผมอีกนิดนะครับ ผมเชื่อว่าเวลาจะทำให้อะไรๆ ดีขึ้น ไอ้สิงห์มันกลัวว่าคุณจะเข้ามาแทนที่นิโคลภรรยาผู้ล่วงลับของผม... คุณคงเข้าใจนะว่าสิงห์เป็นเด็กกำพร้าแม่ ก็เลยออกอาการหวงพ่อออกมาอย่างที่เห็น” พ่อเลี้ยงพยายามอธิบายให้สองแม่ลูกเข้าใจว่าเพราะอะไรสิงห์จึงเป็นแบบนี้ “เดือนเข้าใจคุณสิงห์ค่ะ... แล้วเดือนก็ไม่เคยคิดบังอาจจะเข้ามาแทนที่ภรรยาของพ่อเลี้ยง” หล่อนกล่าวเสียงเศร้า แววตาเจียมเนื้อเจียมตัว “ต่อไปนี้เดือนกับลูกสาวจะกินข้าวในห้องคนใช้นะคะท่าน... เดือนจะพยายามไม่เข้ามาในเรือนใหญ่ นอกเสียจากว่าท่านจะเรียกใช้” เดือนฉายกล่าวพลางหันไปมองหน้ามะนาว บอกให้ลูกสาวรับรู้ตรงกันถึงข้อตกลงนี้ “ฉันขอโทษแทนลูกชาย... ” พ่อเลี้ยงรู้ว่าเดือนฉายกับลูกสาวคงรู้สึกอึดอัดใจไม่น้อย ที่วันแรกก็เจอการต้อนรับแบบจัดหนักจากลูกชายจอมแสบของตน “เดือนไม่ถือสาหรอกค่ะ” “เอางี้นะ... เดี๋ยวฉันจะไปกินข้าวกับเธอและหนูมะนาวที่หลังครัวก็ได้... ดีมั้ย” เจ้าของบ้านกล่าว ดูท่าทางก็รู้ว่าพ่อเลี้ยงดามพ์ แคร์ความรู้
Latest chapter
