12 อาบรักกลางสายฝน (2)

“หยวนซู เป็นเจ้าที่เริ่มก่อน เมื่อข้าอดทนไม่ไหว จึงเกิดเรื่องเช่นนี้”

ยามนั้นเนี่ยหยวนซูที่อยู่ในสระน้ำกราดเกรี้ยวหนัก และนางกำลังหาทางขึ้นมาด้านบน แล้วหลบหนีเขาไปเสียแต่บังเอิญว่า นางเหยียบก้อนหินในน้ำแล้วลื่น จนเป็นเหตุให้ร่างเสียหลัก ก่อนจมหายลงไปในผิวน้ำ และยามนี้ห่าสายฝนตกลงมาราวกับฟ้ารั่ว หญิงสาวหวาดกลัวจับจิต ไม่อยากตายซ้ำสอง

หลายสิ่งพุ่งเข้ามาในหัวคือเรื่องต่าง ๆ ที่เคยทำให้โลกเก่าก่อน แน่นอนว่า เนี่ยหยวนซูย่อมไม่ใช่หญิงสาวแสนดี นางเป็นคนสีเทา ๆ ซึ่งเลี้ยงดูตัวเองด้วยลำแข้งคู่งามนี้ หากสุดท้ายชีวิตพลิกหลายตลบกระทั่งวิญญาณหลุดออกจากร่างและมาอยู่ในโลกที่มีระยะเวลาห่างกันนับพันปี

สองมือเรียวมือไขว่คว้าไปข้างหน้าสะเปะสะปะ พร้อมกันนั้นภาพดำมืดก็ทาบทับทุกอย่างจนมองไม่เห็นสิ่งใด!

ร่างกายหนาวสะท้าน และการหายใจยากเหลือเกินที่จะสูดอากาศเข้าปอด ชีวิตนางจบสิ้นลงแล้วหรือ มิทันได้พบความสุข ยังไม่ได้พิสูจน์ตนเองว่าเป็นฮูหยินม่ายที่หยัดยืนอย่างกล้าแกร่ง โดยไม่ต้องอาศัยบารมีสามี นางก็ต้องจากไปอย่างน่าเศร้า

ฝ่ายจิ่งหลัวคุนสบถออกมาชุดใหญ่ เขาเสียสติไปแล้วแน่ ๆ เรื่องนี้ไม่ต้องสืบความใด ๆ ทั้งเป็นคนชั่วช้าถึงเพียงนั้น ทำร้ายสตรีไร้ทางสู้

เขาพยายามดึงสติตนกลับ ด้วยพื้นนิสัยเป็นชายอารมณ์ร้อน มักฉุนเฉียวขาดสติและยังผีเข้าผีออก ทั้งหมดรวมอยู่ในตัวตนของบุรุษคนนี้ และมันระเบิดขึ้นเมื่อถูกเนี่ยหยวนซูกวนน้ำให้ขุ่น นางช่างเป็นคู่เวรคู่กรรม เป็นผีเน่ากับโลงผุที่เกิดมาเพื่อเขาเสียจริง

และเขาไม่เข้าใจตัวเอง เหตุใดถึงร้ายกับนาง นั่นอาจเป็นเพราะอดีตระหว่างเขากับนางมีหลายสิ่งที่แค้นใจกัน แต่อย่างไรก็ตาม เนี่ยหยวนซูบอบบางถึงเพียงนี้ แต่นางท้าทาย ชอบทำให้เขาคลั่งจนเสียสติ และควบคุมอารมณ์ไม่ได้

เมื่อเห็นร่างหญิงสาวหายไปในผิวน้ำ เขาจึงกระโดดตามลงไป

ยามนั้นต้องใจหาย คลองเส้นนี้ผ่านจวนของเขา เป็นทางน้ำที่ออกไปถึงนอกเมือง ปกติไม่ได้ลึกหรือดูมีอันตรายอันใด ทว่ายามนี้เขากลับหาเนี่ยหยวนซูไม่พบ

หัวใจชายหนุ่มร้อนรน ความรู้สึกกลัวเกิดขึ้นท่วมท้นใจ เขาทำสิ่งผิดพลาดหลายหน แต่ครั้งนี้เขาขวัญเสีย ราวกับเป็นช่วงเวลาที่ใช้ชีวิตอยู่กับมารดา ก่อนนางจะจากไป!

ฝ่ายนั้นเป็นสตรีจิตใจเหี้ยมโหด นางเป็นลูกสาวคนเดียวของสำนักคุ้มภัยชื่อดัง เก่งด้านบู๊ ทั้งยังเอาแต่ใจ บ้าบิ่นเกินชาย เหนืออื่นใดนางหึงหวงจิ่งเทามาก จนเขาแทบไม่อาจเข้าใกล้สตรีนางอื่น ทั้งเกิดเหตุนองเลือดไม่หยุดหย่อน เพราะตงเสวียนหลี่ สังหารสตรีทุกคนที่เข้าใกล้จิ่งเทา แม้แต่สตรีที่ถูกนำมาให้นมแก่จิ่งหลัวคุนในยามที่เขาแบเบาะ เพราะตงเสวียนหลี่ไม่มีน้ำนม และพวกนางยังถูกฆ่าตายอย่างอนาถ

ด้วยความอำมหิต ไร้เหตุผล เจ้าอารมณ์ จึงไม่น่าแปลกใจที่พื้นนิสัยเหล่านี้จะติดตัวจิ่งหลัวคุนมา และก่อนมารดาเสียชีวิตก็เป็นเขาที่เห็นภาพนางคลุ้มคลั่ง ไล่ฆ่าผู้อื่นทั่วทั้งจวนจิ่ง สุดท้ายก็ตายด้วยน้ำมือตาของจิ่งหลัวคุน

ลึก ๆ แล้วจิ่งหลัวคุนคล้ายมองเห็นเงามารดาในตัวตนของเนี่ยหยวนซู แน่นอนพวกนางไม่ใช่คนเดียวกัน ทว่าความร้าย ความเอาแต่ใจ ทั้งยังชอบสร้างปัญหาของหญิงสาวส่งผลให้จิ่งหลัวคุนเกิดภาพหลอนในใจ

 มือใหญ่ ๆ ควานหาร่างของเนี่ยหยวนซูอยู่หลายอึดใจ เขารู้ว่าหากช้ากว่านี้นางอาจได้รับอันตรายจนถึงแก่ชีวิต สายฝนตกลงมาอย่างไม่หยุดหย่อน และเวลาผ่านไปนานจนน่าเป็นห่วง กระทั่งหญิงสาวพุ่งมาเกาะที่เอวของเขา เกาะแน่นไม่ยอมปล่อย

“อาซู...”

จิ่งหลัวคุนเรียกนาง ก่อนพาขึ้นไปยังบนบก ร่างสูงใหญ่ทะยานเข้าไปหลบฝนในเรือนรับรองซึ่งอยู่ใกล้ที่สุด

ยามนั้นหญิงสาวกลัว สับสน เพ้อจัด ด้วยสติหลุดหายไปชั่วขณะ

“คนบัดซบ ผู้ชายกลับกลอก ชาตินี้อย่าคิดว่าท่านจะได้หัวใจข้า!”

หวีดร้องจนเสียงแหบแห้งแล้วก็ตบตีเขา ฝ่ามือเรียวฟาดไม่ยั้งที่ใบหน้าคร้ามคม หากคงไม่สาแก่ใจ นางจึงกำหมัดแน่นแล้วต่อยรัว ๆ ใส่แผงหน้าอก ต้นแขน ฝ่ายเขาก็ปล่อยให้นางระบายโทสะจนกว่าจะพอใจ

“อยากให้ข้าตายหรือไร ถึงจะสาสมใจ หากเป็นสตรีของแม่ทัพใหญ่ ไยต้องทนทุกข์ทรมานเช่นนี้ แล้วถ้าเกลียดชังข้าทำไมถึงต้องตามตอแย เหตุใดถึงไม่ปล่อยข้าไปเสีย ท่านไม่ใช่ลูกผู้ชาย ไร้ความคิด ลาโง่ ลูกหมาหลัวคุน!”

ถึงออกแรงใส่ร่างแกร่งไปหลายครั้งหลายหน แต่ยังไม่หายแค้น นางจึงกระชากเสื้อของเขา ดึงออกอย่างรุนแรง เมื่อคลำเห็นหัวไหล่หนาก็อ้าปากกว้างแล้วกัดเนื้ออีกฝ่ายสุดแรง

เมื่อเขี้ยวคมสร้างบาดแผลที่ร่างกายจิ่งหลัวคุน โทสะเนี่ยหยวนซูเหมือนจะค่อย ๆ มลายลงทีละนิด นางได้กลิ่นคาวจัดในปาก ตามด้วยความอุ่นซ่านระคนเค็มปร่าอยู่สักหน่อย

หญิงสาวถ่มเลือดอีกฝ่ายทิ้ง ดวงตานางลืมขึ้นช้า ๆ แล้วร้องไห้ราวกับเสียใจอย่างที่สุด เมื่อต้องพบกับผู้ชายอย่างจิ่งหลัวคุน

“ท่านเป็นเหตุผลเดียวที่ทำให้ข้าต้อง...มีชีวิตอย่างทุกข์ทรมาน เป็นสตรีที่ไม่อาจก้าวไปข้างหน้า หรือหวนคืนกลับหลัง ทะ...ท่าน...ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะบุรุษแซ่จิ่ง นามหลัวคุน”

สิ่งที่เนี่ยหยวนซูกล่าว คือความคิดและห้วงคำนึงของเจ้าของร่างนี้ จริงอยู่นางหลงใหลเสน่ห์อีกฝ่าย ตกหลุมรักเขาเฉกเช่นดรุณีน้อยที่มีรักครั้งแรก ทว่าหลังเข้าห้องหอด้วยกัน บุรุษผู้นี้กลับเป็นมารร้ายที่กักขังวิญญาณนางเอาไว้ ไม่ให้ไปผุดไปเกิด ทั้งหมดคือสิ่งที่จะเกิดขึ้นในภายภาคหน้า หากเนี่ยหยวนซูไม่พยายามเปลี่ยนแปลงโชคชะตานี้

“อาซู...เกลียดข้าถึงเพียงนั้นหรือ...และต้องทำอย่างไร เจ้าจึงจะมองข้าด้วยสายตาอื่นที่ไม่ใช่ศัตรูกัน” คำถามของชายหนุ่มสร้างบาดแผลลึกเสียยิ่งกว่าการที่นางกัดเขาที่หัวไหล่ด้วยซ้ำ