บทที่ 10 ธิดาเทพลี่จิน

บทที่ 10

ธิดาเทพลี่จิน

วันออกเดินทางของกองทัพพยัคฆ์ทมิฬ แม่ทัพใหญ่ผู้นำทัพในครั้งนี้คือชินอ๋องเซี่ยเหวินหรง ฉายาอ๋องทมิฬ ตัวตนในเมืองหลวงของเขานั้นเปรียบดั่งคุณชายผู้สูงศักดิ์ แต่เมื่อเขาสวมเกราะสีดำเงาวาว ขี่อาชาโลหิตสีนิลนั้น รูปลักษณ์ช่างดูน่าเกรงขาม ประกอบกับหน้ากากสีดำปีกนกอินทรีสยายปีก ปิดเพียงครึ่งหน้าบนเผยให้เห็นปากหยักหนาที่ออกคำสั่งเคลื่อนทัพ

หยางซูมี่มองตามร่างสูงใหญ่ที่ค่อยๆ ห่างไกลไปจากสายตา นางนึกถึงร่างสูงเมื่อครึ่งชั่วยามก่อน ที่เข้ามาออดอ้อนให้นางสวมชุดเกราะให้ ก่อนจะลาจากกัน ยังมารังแกกันอีก ริมฝีปากหยักหนาที่ฉกมาขโมยจูบหอมหวานจากนางราวกับจะกลืนกินดวงวิญญาณของนางให้ออกจากร่างไป รสสัมผัสจากคราแรกอ่อนโยนดั่งปีกผีเสื้อกลับร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ เขาจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเมื่อเห็นว่านางหายใจไม่ออก เขาถึงได้ผละออกมา แล้ววนกลับมาจูบอีกครั้งจนปากของนางบวมเจ่อ แดงก่ำไปหมดแล้ว ฮือออ ท่านอ๋องบ้า

“พี่จะรีบไปรีบกลับ หลังจากเสร็จศึกนี้ พี่จะมารับรางวัลจากเจ้านะมี่มี่” เซี่ยเหวินหรงยิ้มกริ่ม ส่งสายตาเจ้าเล่ห์ส่งมาให้หยางซูมี่ นางถึงกับวางหน้าไม่ถูก ภายในกายรู้สึกร้อนวูบวาบกับสายตาคมคู่นั้น

“ท่านพี่รีบกลับมานะเจ้าคะ น้องจะรอ” หยางซูมี่เอ่ยอย่างยั่วเย้า เขาเห็นเช่นนั้นอยากจะถอดชุดเกราะแล้วอุ้มร่างบางขึ้นไปที่เตียงแทน แต่ติดตรงหน้าที่ได้แต่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันมองร่างบางที่จงใจเอ่ยยั่วยวนเขา

การเดินทางของกองทัพพยัคฆ์ทมิฬสองแสนนายนั้น เดินทางด้วยความระเบียบเรียบร้อย ทหารในกองทัพจะมีนายกองประจำการ 4 หน่วยคือ ถังกังหัวหน้าหน่วยกิเลน การรบแข็งกร้าวเข้มแข็งเป็นทัพหน้า ถังจื้อหัวหน้าหน่วยจิ้งจอก เป็นหน่วยสอดแนมการรบมุ่งเน้นค่อยปั่นป่วนศัตรู ถังจ้านหัวหน้าหน่วยหมีขาว เป็นหน่วยเจาะทะลวง และถังซิ่วหัวหน้าหน่วยเต่าดำ เป็นกองหลังเน้นป้องกันศัตรู

หัวหน้าหน่วยทั้งสี่คือพี่น้องตระกูลถัง เดิมทีสี่พี่น้องเป็นเพียงขอทานที่เซี่ยเหวินหรงช่วยเอาไว้เมื่อ 10 ปีก่อน

หลังจากนั้นจึงได้เข้ามาเป็นองครักษ์ไป๋หู่ แต่เพราะความสามารถจึงได้ให้มาเป็นนายกองกุมกำลังทหารคนละ 50,000 นาย ขึ้นตรงต่อชินอ๋องแต่เพียงผู้เดียว

เดินทางเพียงครึ่งเดือน กองทัพพยัคฆ์ทมิฬก็มาถึงชายแดนเหนือแห่งแคว้นเซี่ย เซี่ยเหวินหรงสั่งให้ตั้งทัพที่เมืองเว่ย ที่อยู่ติดกับเมืองอู่ที่ถูกเผ่าหูเจี๋ยน่าตีแตกไปแล้ว

เซี่ยเหวินหรงมาถึงจึงเรียกรองแม่ทัพลู่เหอกัง เจ้าเมืองเว่ย และเจ้าเมืองอู่ที่หนีรอดออกมาได้ เพื่อถามถึงสถานการณ์เมื่อครั้งที่เมืองอู่แตก

“เรียนชินอ๋อง กระหม่อมคือเจ้าเมืองอู่พ่ะย่ะค่ะ วันนั้นเป็นคืนเดือนมืด จู่ๆ ทัพจากเผ่าหูเจี๋ยน่าก็ยกมาตีเมืองอู่ แม่ทัพหลี่ซีฮั่น นำทหารกว่า 3,000 นาย จัดทัพออกไปต้านแต่เผ่าหูเจี๋ยน่านั้นเล่นสกปรกยิ่งนัก ใช้พิษสลายกำลังโปรยมาในอากาศ ทำให้ท่านแม่ทัพหลี่ขยับตัวไม่ได้ แล้วถูกหูเจี๋ยลี่ฟันคอจนขาดพ่ะย่ะค่ะ ก่อนท่านแม่ทัพหลี่จะสิ้นได้ให้กระหม่อมและทหารอีก 300 นายใช้เส้นทางลับเพื่ออพยพชาวบ้านมาที่เมืองเว่ยพ่ะย่ะค่ะ”

เจ้าเมืองอู่เอ่ยด้วยความเจ็บแค้นที่มีต่อเผ่าหูเจี๋ยน่า

“กระหม่อมรองแม่ทัพลู่เหอกัง หลังจากหูเจี๋ยลี่ปลิดชีพท่านแม่ทัพหลี่ได้แล้วจึงตีเมืองอู่แตก และเผาทำลายเมืองทันที กระหม่อมและทหารอีก 500 นายหนีรอดออกมาได้แล้วไปสมทบกับท่านเจ้าเมืองอู่ที่เมืองเว่ยพ่ะย่ะค่ะ”

“เมื่อรอดมาได้ก็ดีแล้ว ดีที่ท่านแม่ทัพหลี่คำนึงถึงชาวเมืองก่อนถึงได้ไม่มีชาวเมืองถูกฆ่าตาย หรือจับไปเป็นเฉลยศึก สั่งการลงไป! หน่วยจิ้งจอกเข้าสอดแนมที่เมืองอู่ และเผ่าหูเจี๋ยน่า อย่าให้อีกฝ่ายรู้ตัว หน่วยเต่าดำไปวางกับดักที่รอบๆ เมืองเว่ย ท่านเจ้าเมืองเว่ยข้าขอแผนภาพชัยภูมิของเมืองเว่ยด้วย” เซี่ยเหวินหรงหันไปสั่งการทันที

“เราจะใช้เมืองเว่ยเป็นที่ตั้งของกองทัพใหญ่ ส่วนเมืองข้างเคียงอย่างเมืองหนาน และเมืองโจวให้แบ่งกำลังทหารจากหน่วยเต่าดำและกิเลน 10,000 นาย ไปประจำการเมืองละ 5,000 นาย เพื่อป้องกันเผ่าหูเจี๋ยน่าลอบจอมตี”

สมกับเป็นท่านอ๋องทมิฬ เมื่อมาถึงก็สามารถลงมือจัดการได้เลย เมื่อได้รับคำสั่งทั้งหมดจึงออกไปทำตามทันที

เผ่าหูเจี๋ยน่า

“นายท่าน ตอนนี้กองทัพพยัคฆ์ทมิฬของชินอ๋องเดินทางมาถึงเมืองเว่ยแล้วขอรับ” คนสนิทของหูเจี๋ยลี่รายงาน

“ช่างรวดเร็วยิ่งนัก ข้ากำลังรออยู่เลย” หูเจี๋ยลี่เอ่ยอย่างสมใจที่เขาสังหารแม่ทัพหลี่ซีฮั่น ก็เพื่อให้ชินอ๋องเดินทางมาปราบเขาด้วยตนเอง นับว่าแผนการของธิดาเทพล้วนบรรลุผลแล้ว เหลือแค่แผนการสุดท้าย เขาอยากจะรู้นักว่าชินอ๋องจะเก่งกาจแค่ไหนกัน

โฉมสะคราญใบหน้าเรียวยาว ตาคิ้วจมูกปากรับกันอย่างพอเหมาะพอเจาะ ผิวขาวดุจหิมะ นางสวมอาภรณ์สีขาวพิสุทธิ์ กำลังเดินเยื้องย่างเข้าไปที่วิหารของเผ่าหูเจี๋ยน่า นางก็คือธิดาเทพประจำเผ่าหูเจี๋ยน่านามว่า ลี่จิ่น

ลี่จิ่นเดินไปคุกเข่าที่หน้ารูปปั้นธิดาเทพประจำวิหารของเผ่าหูเจี๋ยน่า นางหลับตาเข้าสมาธิเพื่อสื่อสารกับเทพเจ้าหมาป่าที่คอยคุ้มครองเผ่าหูเจี๋ยน่า

เดิมทีนางคือบุตรีของหัวหน้าเผ่าคนก่อนกับคุณหนูรองลู่หลี่น่า อดีตคุณหนูแห่งจวนตระกูลลู่แห่งแคว้นเซี่ย มารดาของนางหลงรักหัวหน้าเผ่าคนก่อนจึงลอบหนีออกมา

ลู่หลี่น่าคาดหวังที่จะได้เป็นนายหญิงของเผ่าหูเจี๋ยน่า อนิจจาแต่ความเป็นจริงนั้นช่างโหดร้าย หัวหน้าเผ่าคนก่อนมีภรรยาอยู่แล้วคือมารดาของหูเจี๋ยลี่ ลู่หลี่น่าจึงเป็นได้เพียงอนุ

อีกทั้งยังได้รับความไม่เป็นธรรมอีกด้วย มารดาของหูเจี๋ยลี่นั้นอำมหิต โหดร้าย ลอบทำร้ายหลี่ซิ่นอยู่เป็นนิจ จนนางสิ้นใจตายไปหลังจากให้กำเนิดลี่จิ่นได้เพียง 3 หนาวเท่านั้น ลี่จิ่นต้องอยู่อย่างลำบากยากแค้น ถูกรังแกไม่เว้นแต่ละวัน มารดาเลี้ยงคอยกลั่นแกล้ง บิดาไม่เคยสนใจไยดีในการมีอยู่ของลี่จิ่นเลยสักครั้ง

จนกระทั่งลี่จิ่นอายุได้ 7 หนาว ลี่จิ่นได้เข้าไปซ่อนตัวเพื่อหนีความผิดที่วิหารธิดาเทพ ลี่จิ่นบังเอิญพบธิดาเทพคนก่อน เมื่อธิดาเทพคนก่อนลองทำนายดวงชะตาของลี่จิ่นจึงพบว่ามีดวงสมพงศ์กับนาง

อนาคตจะได้กลายเป็นธิดาเทพคนต่อไป ธิดาเทพคนก่อนจึงแจ้งหัวหน้าเผ่าคนก่อนขอรับลี่จิ่นมาอยู่ที่วิหารเทพ แม้มารดาของหูเจี๋ยลี่จะไม่ยินยอม แต่ไม่อาจขัดความประสงค์ของธิดาเทพได้

ลี่จิ่นอายุได้เพียง 10 หนาวกลับสามารถทำนายความเป็นไปของเผ่าได้อย่างแม่นยำ ทั้งโรคระบาด ภัยธรรมชาติ แม้ตอนแรกจะไม่มีผู้ใดเชื่อ

แต่หลังจากที่เกิดเหตุการณ์ที่ตรงกับคำทำนายผู้คนในเผ่าต่างยอมรับการทำนายของลี่จิ่น 3 ปีต่อมาธิดาเทพคนก่อนสิ้นอายุขัย ดับขันธ์กลายไปเป็นดวงดาวบนท้องฟ้า ลี่จิ่นจึงขึ้นมาเป็นธิดาเทพของเผ่าหูเจี๋ยน่าสืบต่อไป

"ท่านเทพหมาป่าทรงมีคำชี้แนะอย่างไรบ้างหรือธิดาเทพ" หูเจี๋ยลี่เอ่ยถามธิดาเทพลี่จิ่นเมื่อนางออกจากสมาธิแล้ว

"ประสงค์ของท่านเทพคือการตีเมืองเว่ยให้แตก แล้วนำเลือดจากศีรษะของพยัคฆ์ทมิฬมาเป็นเครื่องเซ่นไหว้ให้ท่านเทพเจ้าค่ะ"

ลี่จิ่นเอ่ยตอบด้วยเสียงราบเรียบ นัยน์ตาคมของนางที่มองตอบมานั้น ช่างดูมีพลังและทรงอำนาจเป็นอย่างยิ่ง แม้แต่หูเจี๋ยลี่ยังไม่กล้าสบตากับธิดาเทพตรงๆ

"ประสงค์ของท่านเทพ ข้าจะทำให้เป็นจริงให้จงได้" หูเจี๋ยลี่เอ่ยอย่างมั่นใจ

"ท่านจงระวังชินอ๋องให้ดี อย่าได้ดูเบาเขา มิเช่นนั้นศีรษะจะหลุดจากบ่าได้"

ลี่จิ่นเอ่ยเตือนแม้หูเจี๋ยลี่จะไม่ชอบใจกับคำเตือนนั้น แต่เขาก็ไม่อาจละเลยได้ ธิดาเทพนั้นทำนายสิ่งใดไม่เคยพลาด ดูท่าเขาจะประมาทชินอ๋องไม่ได้เสียแล้ว