LOGINShare
บทที่ 556
Related chapters
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 557
ในใจของเวินเหลียงผุดลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมา “เข้าฉาก คงไม่ใช่ว่า...”ช่างทำผมพยักหน้า “ใช่ค่ะ เป็นฉากที่ซูเมี่ยวใช้ความสวยยั่วยวนคน จากนั้นก็สูบจิตวิญญาณจนเกลี้ยงแล้วฆ่าทิ้ง”เวินเหลียง “...”ในวินาทีนั้น ไม่รู้เลยว่าในใจของเวินเหลียงผุดความสับสนขึ้นมามากแค่ไหนเธอปฏิเสธตอนนี้ยังทันอยู่ไหม?ช่างทำผมปลอบเธอ “วางใจเถอะค่ะ ฟุตนี้ไม่มีอะไรมากมายหรอกค่ะ ตอนนี้ตรวจสภาพแวดล้อมเข้มงวดขนาดนั้น โดดขึ้นมานิดหน่อยก็ออกอากาศไม่ได้แล้ว ไปค่ะ ยังต้องจัดการผมให้คุณอีก”เวินเหลียงยืนอยู่ที่เดิม เธอคลุมเสื้อคลุมขนสัตว์แล้วออกไปพร้อมกับช่างทำผมสายตาของฉู่ซืออี๋พลันตกไปบนตัวของเวินเหลียง จากนั้นก็กวาดตาไปเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาของช่างแต่งหน้า เธอแอบเย้ยหยันอยู่ในใจ เวินเหลียงเคยผ่านการมีลูกมาก่อน จะไม่ให้ใหญ่ได้ยังไง?!ช่างทำผมทำผมทรงเดียวกันกับฉู่ซืออี๋ให้เวินเหลียงหลังออกมาจากห้องแต่งตัว ลมเย็นสายหนึ่งก็ปะทะหน้าเข้ามา ร่างกายท่อนบนที่คลุมด้วยเสื้อคลุมขนสัตว์เอาไว้ยังพอทนไหว ทว่าตรงน่องเย็นสะท้านไปหมดเวินเหลียงเดินฉู่ซืออี๋ไปหาผู้กำกับอยู่เบื้องหลังผู้กำกับซ่งมองทั้งสองคน แล้วถามเวิน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 558
เห็นสีหน้าขื่นขมของเวินเหลียง ฉู่ซืออี๋ก็อิ่มเอมหัวใจอย่างไร้ที่เปรียบ!ทำไมพอเป็นเธอถึงมีแต่ต้องเปลืองร่างกายของตัวเองไปประจบประแจงชายแก่พวกนั้น ถึงจะได้อยู่ในวงการต่อ แต่เวินเหลียงไม่ต้องใช้อะไรเลย กลับทำอะไรได้ตามใจชอบภายใต้การปกป้องคุ้มครองของฟู่เจิง?!ทำไมกันนะขนาดฟู่เจิงรู้แล้วแท้ ๆ ว่าเวินเหลียงเคยคลอดลูกอยู่ที่ต่างประเทศ แต่ก็ยังรับเธอได้อย่างไร้ความแค้นเคือง?!ในเมื่อฟู่เจิงใจกว้างขนาดนั้น เธอก็อยากจะดูซิว่า ฟู่เจิงจะใจกว้างได้ไปถึงขั้นไหนกันเชียว!เวินเหลียงยังคิดว่าถ้าเชื่อฟังคำของเธอแล้ว เธอจะออกหน้ามาระบุตัวคนร้ายให้ ช่างโง่ใช้ได้เลยจริง ๆ!หลังถ่ายภาพซูมระยะใกล้ไปสองสามเทค แล้วผู้กำกับตะโกนว่าผ่าน เวินเหลียงก็รีบหมุนตัวสาวเท้าก้าวยาวไปหยิบเสื้อคลุมขนสัตว์มาคลุมทันทีฉู่ซืออี๋เอ่ย “เธอกลับไปได้แล้ว พรุ่งนี้อย่าลืมมาบ้านฉันเร็ว ๆ ด้วยล่ะ ปลุกฉันก่อนเวลาที่แจ้งล่วงหน้าครึ่งชั่วโมง แล้วก็เตรียมอาหารเช้าด้วย”เวินเหลียงมองเธอด้วยความสงสัยทีหนึ่ง “ตอนนี้ไม่ต้องการฉันแล้ว?”“อืม”เวินเหลียงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องแต่งตัวทันที พร้อมถอดวิกออก หลังจัดการหน้าตาและเสื้อผ้าเรี
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 559
เวินเหลียงลงไปเตรียมอาหารเช้าให้ฉู่ซืออี๋ชั้นล่าง จากนั้นก็ยกมาวางไว้บนโต๊ะน้ำชาในห้องรับแขกทันใดนั้นแสงวาววับสายหนึ่งก็ส่องเข้ามาในดวงตาของเวินเหลียง เธอหมอบตัวลงดูใต้โต๊ะ มีนาฬิกาผู้ชายเรือนหนึ่งตกอยู่ตรงขอบใต้โต๊ะมีผู้ชายมาค้างคืนที่นี่เวินเหลียงเตะไปใต้โซฟาเงียบ ๆ แสร้งทำเป็นไม่เห็นในหัวเธอเต็มผุดความคิดวกไปวนมาเต็มไปหมด คนที่ทำให้ฉู่ซืออี๋ออกมาขายตัวได้ ต้องเป็นคนในวงการบันเทิงหรือคนที่มีอิทธิพลในการออกปากออกเสียงในฝ่ายผลิตคนหนึ่งแน่ ๆเธอลอบส่งข้อความหาอวิ๋นเฉียวเวินเหลียงไม่ใช่คนโง่ ถ้าเธอยอมอดทนอยู่กับฉู่ซืออี๋ไปฟรี ๆ เดือนหนึ่ง แล้วฉู่ซืออี๋เกิดมาเปลี่ยนใจนึกเสียใจทีหลังขึ้นมา เธอจะไปร้องไห้กับใครได้ล่ะ?หากจับจุดอ่อนของฉู่ซืออี๋ได้ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่บีบให้ฉู่ซืออี๋ออกหน้ามาระบุตัวผู้ต้องหาเลย อย่างน้อยก็ทำให้ฉู่ซืออี๋ชั่งน้ำหนักในตอนนี้ที่เธอนึกเสียใจขึ้นมาได้หลังฉู่ซืออี๋จัดการตัวเองเสร็จ ก็ลงมากินข้าวเช้าข้างล่าง เวินเหลียงไปช่วยเธอจัดการแต่งหน้าและเก็บของที่จะพกติดตัวไป อาทิกระจก พาวเวอร์แบงก์ น้ำหอม คอนแทคเลนส์ แฮนด์ครีมเป็นต้นขณะมาถึงหน้าเซ็ต กำลังแจ้
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 560
“เธอเป็นสแตนด์อินของฉู่ซืออี๋น่ะ” ผู้กำกับซ่งเอ่ย“อ๋อ” ผู้กำกับเจิ้งเข้าใจแล้ว พร้อมส่ายหน้าอย่างน่าเสียดายในสายงานนี้ สแตนด์อินไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเพียงแต่เนื่องจากเหตุผลต่าง ๆ นานา น้อยครั้งที่จะมีสแตนด์อินได้เดินไปอยู่เบื้องหน้านักแสดงแทนในฉากต่อสู้ด้านรูปลักษณ์ภายนอกมีส่วนที่ขาดไป ทว่านักแสดงแทนในฉากพูดครึ่งหนึ่งจะมีรูปลักษณ์ภายนอกคล้ายกับนักแสดง เบื้องหน้ามีใบหน้าแบบนี้อยู่ก่อนแล้ว คนที่มีใบหน้าแบบนี้คนถัดไปก็ยากจะได้โงหัวขึ้นมา และอาจถูกโจมตีจากแฟนคลับของคนที่อยู่ก่อนหน้าแล้วอีกต่างหากผู้กำกับเจิ้งชำเลืองมองสแตนด์อินสาวที่อยู่กลางอากาศคนนั้น แม้จะไม่ปราดเปรียวอยู่บ้าง ทว่าก็กล้าหาญมากทีเดียว การเคลื่อนไหวมีกำลังและความรู้สึกงดงามเป็นอย่างมาก รับรู้ได้ถึงความเชื่อใจที่เธอมีต่อคนคุมสลิง เธอกำลังต่อสู้อย่างใจจดใจจ่อหากไม่ใช่สแตนด์อิน ทำการตลาดจากการเข้าฉากต่อสู้ด้วยตัวเองออกไปเล็กน้อย คงได้รับการตอบรับที่ไม่เลวทีเดียวผู้กำกับซ่งเองก็ค่อนข้างพอใจมาก เขาใช้ให้เวินเหลียงถ่ายเพิ่มอีกสองสามเทคกระทั่งถึงตอนที่ผู้กำกับตะโกนว่าผ่าน เวินเหลียงก็เหนื่อยจนหายใจหอบแล้ว แขนเมื่อย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 561
เวินเหลียงเม้มปากพลางยิ้ม “ฉันมีเรื่องขอร้องฉู่ซืออี๋น่ะ”“เรื่องอะไรงั้นเหรอ? ถึงต้องขอให้ฉู่ซืออี๋ช่วยให้ได้?”“เรื่องนี้ขาดเธอไม่ได้จริง ๆ”โจวอวี่อยากถามต่อ ทว่าในตอนนี้เองผู้ช่วยก็มาเรียกเขาไป “พี่อวี่ จะเริ่มถ่ายทำกันแล้วค่ะ”โจวอวี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เวินเหลียงโบกไม้โบกมือ “นายรีบไปเถอะ ฉันเองก็จะเปลี่ยนชุดกลับบ้านแล้ว”โจวอวี่ลุกขึ้นยืนพร้อมพูดเตือนว่า “ฉันรู้สึกว่าที่สลิงขาดวันนี้มันดูแปลก ๆ เธอระวังตัวไว้หน่อยก็ดีนะ”“อืม ฉันจะระวัง ขอบใจนะ”“งั้นฉันขอตัวไปถ่ายละครก่อนนะ”หลังโจวอวี่ออกไป เวินเหลียงก็มองดูรอบข้าง ไม่เห็นเงาร่างของฉู่ซืออี๋แล้วเวินเหลียงเปลี่ยนเอากล่องยาไปให้ทีมงานหน้าเซ็ต ก่อนจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังเธอจัดการเสื้อผ้าเสร็จ ก็เดินไปหาคนคุมสลิงทันทีคนคุมสลิงพูดขอโทษเธอทั้งละอายใจ “คุณเวิน ขอโทษนะครับ พวกเราทำงานผิดพลาดเอง จนทำให้คุณเกือบต้องเจออันตราย คุณไม่เป็นอะไรก็นับว่าเป็นความโชคดีในความโชคร้ายแล้ว”เวินเหลียงเม้มปากพลางยิ้ม “มันขาดได้ยังไงคะ? มองออกไหม?”คนคุมสลิงเอ่ย “ตอนแรกตัดสินว่าเป็นเพราะมันชำรุดหนักมาก เลยต้องรับแร
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 562
“ฝานฝานรู้เรื่องไหม? แล้วมีท่าทียังไง?” เวินเหลียงถาม“ฉันเคยถามฝานฝานแล้ว ทั้งสองครั้งดูเหมือนฝานฝานจะทำใจไม่ได้ ต้องมีคนมาช่วยฝานฝานตัดสินใจ”เวินเหลียงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “แต่ว่า...”“ไม่ต้องการคำว่าแต่ว่า เรากับฝานฝานคลุกคลีอยู่ด้วยกันมานานแค่ไหน ฝานฝานเห็นเราอยู่ในตำแหน่งเดียวกันกับคุณอาแล้ว เธอเข้าใจไหมว่ามันหมายความว่าอะไร?”“เข้าใจแล้ว”หลังวางสาย เวินเหลียงก็กลับรถตรงไหล่ทางแยกด้านหน้า แล้วมุ่งหน้าไปเจอกับฟู่เจิงที่หน้าประตูหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเธอจอดรถตรงลานจอดรถหน้าป้อมตำรวจบริการประชาชน ไม่นานเท่าไร ป้ายทะเบียนรถที่คุ้นเคยก็แล่นเข้ามาเวินเหลียงลงจากรถแล้วเดินไปยังที่ว่างหน้าประตูหน่วยงานบริการประชาชนฟู่เจิงเดินมาพร้อมฟู่ซือฝานเมื่อเห็นเจ้าตัวน้อยลงจากรถ เวินเหลียงก็โบกไม้โบกมือ “ฝานฝาน”ฟู่ซือฝานวิ่งเหยาะสองก้าว มุ่งหน้าเข้ามาจูงมือของเวินเหลียงเอาไว้ “คุณป้า”เสียง ‘ปัง’ ดังขึ้นเสียงหนึ่งฟู่เจิงปิดประตูรถ ก่อนจะใส่กุญแจรถเข้าไปในกระเป๋ากางเกง พร้อมมองประเมินเวินเหลียงชืด ๆ สองสามทีมองไปเธอดูไม่ได้เป็นอะไรมาก คงจะบาดเจ็บแค่ตรงแขนที่เดียว?เวินเหลียงชำเลือ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 563
ถึงยังไงฟู่เจิงก็มีความต้องการ และเธอไม่อาจสนองความต้องการนั้นได้เดิมทีเธอยังติดค้างเลี้ยงข้าวฟู่เจิงสองมื้อ แต่หากรับความช่วยเหลือของฟู่เจิง มีแต่จะค่อย ๆ พอกสิ่งที่ติดค้างเอาไว้เพิ่มมากขึ้นที่เรียกว่าไม่กล้าเอาผิดเพราะติดสินบนแม้เธออยากจะเริ่มต้นใหม่กับฟู่เจิงจริง ๆ แต่เธอก็หวังว่าทั้งสองคนจะยืนอยู่ในตำแหน่งที่เท่าเทียมกันได้ แต่ไม่ใช่ติดค้างอะไรฟู่เจิงตั้งแต่ต้นแบบนี้ยิ่งไปกว่านั้นเดิมทีเธอก็ไม่คิดจะแต่งงานใหม่กับฟู่เจิงอีกครั้งด้วยเจ้าหน้าที่เดินเข้ามา พร้อมถือแบบฟอร์มมาวางตรงหน้าเวินเหลียงและฟู่เจิงคนละแผ่น แล้วอธิบายว่า “ในทะเบียนบ้านจำเป็นต้องเขียนข้อมูลของพ่อแม่เด็กด้วยค่ะ”“ค่ะ”เวินเหลียงหยิบปากกาขึ้นมากรอกฟู่ซือฝานพาดตัวมองอยู่ข้าง ๆ ทันใดนั้นก็ถามขึ้นว่า “คุณป้าคะ หนูเรียกคุณป้าว่าแม่ได้แล้วใช่ไหมคะ?”เวินเหลียงเงยหน้ามองเธอทีหนึ่ง พร้อมยิ้มแย้มอย่างอ่อนโยน “เธออยากเรียกว่าอะไรก็เรียกอย่างนั้นเลย ก็แค่คำเรียกเท่านั้น”ดวงตากลมโตของฟู่ซือฝานกะพริบปริบ ๆ ใบหน้าน้อย ๆ แดงระเรื่อขึ้นมา เขินอายจนมุดตัวเข้าไปในอ้อมอกของเวินเหลียงเธอชอบคุณป้าสุด ๆ ไปเลย!เธอเองก
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 564
ฉะนั้น ในวันก่อนตรุษจีนนั่นดูเหมือนเว่าเขาจะเป็นคนบังคับให้เวินเหลียงเลิก ทว่าอันที่จริงเวินเหลียงแค่พายเรือไปตามน้ำเท่านั้นทั้ง ๆ ที่เธอเองก็อยากเลิกกับเมิ่งเซ่อ ทว่าต่อหน้าเขาดันทำท่าทางไม่อยากเลิกแถมยังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟใส่เขาอีกผู้หญิงคนนี้ หลังจากหย่ากับเขา ก็กล้าหาญขึ้นมากจริง ๆ!ฟู่เจิงถอดหูฟังบลูทูธออก แล้วลวดมือโยนไปในช่องเก็บของเลยเปลวเพลิงในใจของเขาเริ่มลุกโชนขึ้นเรื่อย ๆ ใกล้จะควบคุมไม่อยู่แล้วในหัวโห่ร้องไห้หันกลับไปคิดบัญชีกับเวินเหลียง กดเธอลงบนที่นอนแล้วทำให้เธอร้องไห้ ดูซิว่าเธอยังกล้าทำให้เขาโกรธอยู่อีกไหม!ทว่าก็มีสติส่วนหนึ่งบอกให้เขากดความคิดนี้เอาไว้ขณะที่รอติดไฟแดง ฟู่เจิงล้วงกล่องบุหรี่และไฟแช็กออกมาจากกระเป๋ากางเกงตัวเอง จากนั้นดึงบุหรี่มาคาบไว้ระหว่างฟันมวนหนึ่ง กำลังจะจุดไฟ ทันใดนั้นก็นึกถึงฟู่ซือฝานที่อยู่ที่นั่งด้านหลังขึ้นมา เขาจึงเก็บไฟแช็กวางกลับไปอีกครั้งไฟแดงเปลี่ยนเป็นไฟเขียว ฟู่เจิงสตาร์ตรถอีกครั้งขณะมาถึงยังคฤหาสน์ย่านซิงเหอวาน บุหรี่ที่คาบไว้ในปากก็ถูกเขากัดจนไม่เหลือชิ้นดีแล้วหลังพาฟู่ซือฝานกลับมาส่งที่บ้าน ฟู่เจิงก็กลับรถมุ่งหน้า
Latest chapter
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
