บทที่ 559

เวินเหลียงลงไปเตรียมอาหารเช้าให้ฉู่ซืออี๋ชั้นล่าง จากนั้นก็ยกมาวางไว้บนโต๊ะน้ำชาในห้องรับแขก

ทันใดนั้นแสงวาววับสายหนึ่งก็ส่องเข้ามาในดวงตาของเวินเหลียง เธอหมอบตัวลงดูใต้โต๊ะ มีนาฬิกาผู้ชายเรือนหนึ่งตกอยู่ตรงขอบใต้โต๊ะ

มีผู้ชายมาค้างคืนที่นี่

เวินเหลียงเตะไปใต้โซฟาเงียบ ๆ แสร้งทำเป็นไม่เห็น

ในหัวเธอเต็มผุดความคิดวกไปวนมาเต็มไปหมด คนที่ทำให้ฉู่ซืออี๋ออกมาขายตัวได้ ต้องเป็นคนในวงการบันเทิงหรือคนที่มีอิทธิพลในการออกปากออกเสียงในฝ่ายผลิตคนหนึ่งแน่ ๆ

เธอลอบส่งข้อความหาอวิ๋นเฉียว

เวินเหลียงไม่ใช่คนโง่ ถ้าเธอยอมอดทนอยู่กับฉู่ซืออี๋ไปฟรี ๆ เดือนหนึ่ง แล้วฉู่ซืออี๋เกิดมาเปลี่ยนใจนึกเสียใจทีหลังขึ้นมา เธอจะไปร้องไห้กับใครได้ล่ะ?

หากจับจุดอ่อนของฉู่ซืออี๋ได้ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่บีบให้ฉู่ซืออี๋ออกหน้ามาระบุตัวผู้ต้องหาเลย อย่างน้อยก็ทำให้ฉู่ซืออี๋ชั่งน้ำหนักในตอนนี้ที่เธอนึกเสียใจขึ้นมาได้

หลังฉู่ซืออี๋จัดการตัวเองเสร็จ ก็ลงมากินข้าวเช้าข้างล่าง เวินเหลียงไปช่วยเธอจัดการแต่งหน้าและเก็บของที่จะพกติดตัวไป อาทิกระจก พาวเวอร์แบงก์ น้ำหอม คอนแทคเลนส์ แฮนด์ครีมเป็นต้น

ขณะมาถึงหน้าเซ็ต กำลังแจ้