共有

บทที่ 1114 พูดจาแทะโลม

อินชิงเสวียนขมวดคิ้ว คิดในใจว่า ไอ้บ้าตัณหาที่ไหนกัน ในที่สาธารณะแบบนี้ ยังกล้ามาพูดจากะลิ้มกะเหลี่ย

ในใจคิดอยากจะสั่งสอนเขาสักสองสามคำ แต่ร้อนใจอยากตามหาฉุยอวี้และเฟิงเอ้อร์เหนียงเร็วๆ เพราะไม่อยากสร้างปัญหาแทรกซ้อนที่ไม่จำเป็นจริงๆ

จึงแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน เตรียมจะหลีกเลี่ยงคนผู้นี้

ไป๋เสวี่ยเดินตามอยู่ข้างหลังอินชิงเสวียน ดวงตาสีเหลืองอำพันจ้องมองไปที่ชายตรงหน้าตลอดเวลา จมูกฟุดฟิดตลอดเวลา ดมกลิ่นบนเสื้อคลุมของเขาขึ้นๆ ลงๆ

ดวงตาแจ่มใสของเจ้าสุนัขค่อยๆ ฉายแววประหลาดใจมากขึ้นเรื่อยๆ และเห่าขึ้นอย่างอดไม่ได้

เจ้าสุนัขมีรูปร่างใหญ่โตท่าทางดุดัน เมื่อเดินบนถนนก็ดึงดูดความสนใจเป็นพิเศษ อินชิงเสวียนไม่อยากให้มันทำให้คนอื่นตกใจกลัว จึงดุมันทันที

“อย่าทำให้คนเขากลัว ไปกันเถอะ”

คนผู้นั้นก้าวไปข้างหน้า ขวางหน้าอินชิงเสวียนไว้

เขาพูดด้วยรอยยิ้มแต่ตาไม่ยิ้ม “ผู้คนมักบอกว่าการพบกันคือโชคชะตา ข้าได้พบกับแม่นางท่ามกลางผู้คนมากล้น ย่อมมีวาสนาต่อกันไม่เบา ไยไม่หยุดมาดื่มชาพูดคุยเรื่องราวชีวิตของเรากันเล่า”

ใบหน้าของอินชิงเสวียนมืดมนลง

“ข้าเป็นสตรีที่แต่งงานแล้ว ขืนคุณชายยังกล่าววาจาเช่นนี้ อย
ロックされたチャプター
この本をアプリで読み続ける

関連チャプター

最新チャプター

DMCA.com Protection Status